Galeria prac dzieci realizujących zajęcia w domu podczas kwarantanny.
Zadania do realizacji przez grupę Smerfy
Od motyla do gąsienicy.
25.03.2020
TEMAT: OD MOTYLA DO GĄSIENICY 26.03.2020
Zadania do wykonania w domu.
Miłej zabawy 🙂
1. Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica.
2. ”Gąsienica – tajemnica” – Przeczytanie przez Rodzica wiersza Doroty Gellner,
Idzie ścieżką gąsienica,
kolorowa tajemnica.
Krótkich nóżek mnóstwo ma…
Jedną robi nam „pa, pa, pa”.
Do widzenia! Do widzenia!
Czary-mary – już mnie nie ma!
Nitką się owinę cała
i przez zimę będę spała!
Gdy ochłodzi się na dworze,
będę spała jak w śpiworze.
Już się niby nic nie dzieje.
Kokon się na wietrze chwieje…
Gąsienica w środku śpi
i zamknęła wszystkie drzwi.
A na wiosnę – patrzcie teraz!
Ktoś w kokonie drzwi otwiera!
Macha do nas skrzydełkami…
Kto to jest powiedzcie sami.
Rozmowa na temat utworu. Rodzic zadaje dziecku pytania: Kto jest głównym bohaterem wiersza? Jak wyglądała gąsienica? Jak spędziła zimę? Co stało się na wiosnę? Czy gąsienica zimą i wiosną wyglądała tak samo?
3. Praca z podręcznikiem strona 28a,b – omówienie cyklu życia motyla, dekodowanie, logiczne myślenie, poszerzanie wiedzy przyrodniczej, przeliczanie, doskonalenie zdolności grafomotorycznych i percepcji wzrokowej.
4. „Motyle” – pokaz zdjęć różnych motyli i gąsienic, porównanie, wyszukiwanie różnic i podobieństw (zdjęcia można znaleźć w internecie.) Rodzic pyta dziecka, czy znaj inne zwierzęta, które podobnie jak gąsienica przechodzą tak dużą przemianę zewnętrzną w ciągu życia (np. kijanka – żaba).
5. Blok zajęć o emocjach – radość. „Wesołe świergotanie” – zabawa słuchowo-ortofoniczna. Rodzic odtwarza nagranie ze śpiewem ptaków. Dziecko ocenia, czy te dźwięki są wesołe, czy smutne. Następnie Rodzic odtwarza nagrania śpiewu pojedynczych ptaków, dzieci próbują naśladować ich odgłosy, wydawać podobne dźwięki. (nagrania również bez problemu można znaleźć w internecie)
6. „Wesoło jest wiosną” – słuchanie i analiza treści utworu. Rodzic czyta wiersz:
„Wesoło jest wiosną”
Dominika Niemiec
Wiosną zieleń się zieleni, wszystko się weseli.
Przebiśniegi wyglądają spod śniegowej bieli.
Żonkile się żółcą, tulipany jak tęcza się mienią,
z wesołością niektóre z nich się czerwienią.
Ptaki po ptaszemu świergocą wszędzie wkoło.
Słychać ćwiry i trele, jest radośnie, wesoło.
Ludzie też jakby weselsi więcej się uśmiechają,
energii im wiosna dodaje rozmaitością swoją.
Nawet mama w kuchni z weselem podśpiewuje,
kiedy z rana śniadanie dzieciom swym szykuje.
I już na talerzu lądują wiosenne kanapki.
Wyglądają jak kolorowe, wesołe kwiatki,
a to za sprawą dobrego nastroju i zręcznej ręki mamy.
Dlaczego? Bo wiosną w kuchni z nowalijek korzystamy.
Rodzic rozmawia z dzieckiem o treści wiersza. Zadaje pytania: O jakim uczuciu była mowa w wierszu? O jakiej porze roku mówił wiersz? Co jest wesołego w wiośnie? Jacy są ludzie wiosną? Co robiła mama, gdy była wesoła? Czy wy jesteście weseli, gdy nadchodzi wiosna? Dlaczego się tak czujecie? Jak okazujecie swoją radość?
7. „Nadeszła wesoła wiosna” – wykonanie transparentu. Rodzic na dużym kawałku materiału pisze dużymi literami „Nadeszła wesoła wiosna”. Proponuje wspólne pomalowanie napisu i ozdobienie transparentu. Dziecko farbami maluje litery na wiosenne kolory i domalowują dodatkowe ozdobne elementy kojarzące się z wiosną: kwiaty, owady, ptaki (wg pomysłu dziecka).
8. Wyjście na podwórko lub do ogródka przydomowego. „Mały przyrodnik” – zabawa z wykorzystaniem lupy polegająca na obserwacji owadów w ogródku. Próba podawania przez dziecko nazw owadów (np. mucha, mrówka, motyl, pszczoła).
9. „Motyl” – praca plastyczna, wypełnianie kolorowanki z motywem motyla najpierw klejem a potem solą wymieszaną z kolorową kredą.
10. „Rozwój gąsienicy” – praca z wykorzystaniem Karty W.55. (dołączona do podręcznika dziecka)
Po powrocie do przedszkola obejrzymy wspólnie Wasze prace. Chętnych rodziców prosimy o zrobienie zdjęcia i przesłanie na pocztę przedszkola przedszkole@domaniewice.pl dodając imię i nazwisko dziecka oraz grupę.
Miłej zabawy
Ślimak, ślimak pokaż rogi.
26.03.2020
Ślimak, ślimak pokaż rogi.
Temat dnia: Ślimak, ślimak pokaż rogi. 26.03.2020
1. Ćwiczenia poranne według pomysłów Rodziców.
2. „Ślimaki” – Rodzic pokazuje dzieciom zdjęcia ślimaków z muszlami (dostępne w Internecie). Pyta: Co to za zwierzę? Gdzie można je spotkać? Kiedy? Następnie pokazuje zdjęcia ślimaków bez muszli i pyta dzieci, czym różni się ślimak z muszlą od tego bez Podczas rozmowy Rodzic stara się prostować mity związane ze ślimakami: Dlaczego w książkach rysuje się muszlę ślimaka z kominem? Czy ślimaki naprawdę mogą jeść ser, kapustę itp.? Czym żywią się ślimaki?
3. „Rysujemy ślimaki” – Rodzic daje dziecku instrukcję narysowania ślimaka, zgodnie z którą Na podstawie rysunków Rodzic przedstawia budowę ślimaka. Tłumaczy, do czego służy muszla. Na koniec zestawia rysunki dzieci ze zdjęciem przedstawiającym budowę ślimaka.
4. „Ślimak z gazety” – dzieci tworzą ślimaka z tektury i czarno-białych
5. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych
6. Wyjście do przydomowego ogródka lub na podwórko.
7. „Masaż ślimaków”– zabawa Dziecko siada za rodzicem. Jedno rysuje drugiemu na plecach muszlę ślimaka, kreśląc ją wielokrotnie. Po czym następuje zamiana miejsc.
8. „Ślimak, ślimak, pokaż rogi” – zabawa językowa. Wypowiadanie zdania: Ślimak, ślimak, pokaż rogi na różne sposoby – wolno, szybko, głośno, cicho, z zadowoleniem, ze smutkiem, ze złością
9. „Magiczna maszynka” – zabawy z wykorzystaniem W.45-47. Dołączonej do podręcznika
Po powrocie do przedszkola obejrzymy wspólnie Wasze prace. Chętnych rodziców prosimy o zrobienie zdjęcia i przesłanie na pocztę przedszkola przedszkole@domaniewice.pl dodając imię i nazwisko dziecka oraz grupę.
Żegnamy zimę.
27.03.2020
Ślimak, ślimak pokaż rogi.
Temat dnia: Żegnamy zimę 27.03.2020
-
Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodziców.
-
Opowiadanie Renaty Piątkowskiej
Marzanna
Pierwszy dzień wiosny był tuż, tuż, a drzewa i trawniki nadal pokrywała warstwa śniegu. Białe płatki wirowały za oknem, a na parapecie zmarznięte ptaki przytupywały dla rozgrzewki.
– Mam nadzieję, że jak zrobimy marzannę i wrzucimy ją do rzeki, to zima wreszcie się skończy -powiedziała nasza pani.
Ustaliliśmy, że chłopcy postarają się o słomę, a dziewczyny o bluzkę, spódnicę, wstążki i chustkę. Anka zaproponowała nawet, że przyniesie dla Marzanny sukienkę swojej mamy, taką czarną, z nie- wielkim dekoltem, bardzo krótką i obcisłą. A do tego czarne szpilki i malutką błyszczącą torebeczkę. Ale pani, nie wiadomo dlaczego, uparła się na białą bluzkę, wstążki i kolorową spódnicę. Nie chciała się też zgodzić na perukę, którą Zuza była gotowa wykraść z nocnej szafki swojej babci. Szkoda, bo to były całkiem ładne żółte loczki, ale podobno Marzanna musi mieć warkocze i to najlepiej ze słomy, a na głowie koniecznie wianek.
Nasza kukła musi być najładniejsza ze wszystkich – zabrała się do roboty Majka i obiecała, że przyniesie Marzannie biustonosz swojej starszej siostry. – A na koniec oblejemy ją perfumami, żeby ładnie pachniała – dodała.
Pani, gdy to usłyszała, ostatecznie zgodziła się na perfumy, ale o biustonoszu nie chciała słyszeć. W sumie Marzanna wyszła nam wielka i gruba. Miała okrągłą głowę i sterczące po bokach warkocze. Na słomianej szyi pani zawiesiła jej czerwone korale, głowę ozdobiła wiankiem, a na przydługiej spódnicy zawiązała fartuszek w kwiatki. Wyszło nawet nie najgorzej. Niestety, Majka zamiast per- fum przyniosła dezodorant. Miał całkiem ładny zapach, więc popsikaliśmy Marzannę pod pachami. Na koniec pani zarzuciła jej na słomiane plecy kolorową chustę i powiedziała:
Świetnie się spisaliście. Kukła jak malowana. Jutro rano wrzucimy ją do rzeki. Ale najpierw pospacerujemy sobie z naszą Marzanną po okolicy. Bo musicie wiedzieć, że dawniej nosiło się Marzannę od domu do domu, żeby zabrała ze sobą całe zło, choroby i nieszczęścia. Dopiero potem prowadzono ją do rzeki i topiono w wodzie lub palono. Chodziło o to, by za jednym zamachem pozbyć się wszystkich kłopotów, przepędzić zimę i przywołać wiosnę. Mam nadzieję, że nam się to uda.
No i nie wiem, co poszło nie tak, bo choć obeszliśmy z Marzanną trzy długie ulice, a potem wrzuciliśmy ją z głośnym pluskiem do rzeki, i choć na własne oczy widzieliśmy, jak płynie i po chwili znika pod wodą, to zima wcale nie przepadła wraz z nią. Śnieg dalej sypał i wiatr szarpał nam kurtki. A ja myślałam, że razem z Marzanną wpadną do rzeki lodowe sople i śniegowe chmury, że mróz zaskrzypi i po raz ostatni uszczypnie mnie w nos. Miało być tak, że jak woda pochłonie słomianą kukłę, to zaraz potem zaświeci słońce, przylecą ptaki i zrobi się zielono.
Niestety, choć dziś jest pierwszy dzień wiosny, zima nie chce zostawić nas w spokoju. – Nasza pani była niepocieszona. – A przecież zwykle następnego dnia po utopieniu Marzanny na wsiach chodzono od domu do domu z zieloną sosnową gałęzią. Nazywano ją latkiem lub zielonym gaikiem. Była przybrana wstążkami, wydmuszkami, papierowymi kwiatami i dzwoneczkami. Młodzi nieśli latko i śpiewali piosenki, jakby samą wiosnę prowadzili do domów, a gospodynie obdarowywały ich słodkimi plackami, jajkami, obwarzankami i drobnymi pieniążkami. Tak to właśnie dawniej wyglądało. Ale w tym roku zima jest jakaś wyjątkowa i latko będzie musiało zaczekać. – Nasza pani westchnęła i otuliła się grubym szalem.
No i ta wyjątkowa zima trwałaby pewnie do dzisiaj, gdyby nie Dorota. Dorota to moja najlepsza koleżanka i to właśnie ona wymyśliła, że zima nie odeszła, bo nie spodobała jej się nasza wielka, gruba i niezgrabna kukła ze słomy w za długiej spódnicy.
Musimy spróbować raz jeszcze – powiedziała – ale tym razem same zrobimy Marzannę.
Jasne, i nasza będzie dużo ładniejsza. – Od razu spodobał mi się ten pomysł. – Może zamiast wpychać słomę do starej bluzki i zaplatać sztywne słomiane warkocze, poszukamy jakiejś lalki i przerobimy ją na Marzannę? – zaproponowałam.
Oczywiście zakładałam, że to Dorota poświęci jedną ze swych lalek, bo ja nie miałam takiego zamiaru. Ona jednak nawet nie chciała o tym słyszeć.
No to co robimy? – spytałam, a Dorota wzruszyła ramionami i rozejrzała się po pokoju. To był największy pokój w jej domu. Pełno w nim było półek z książkami, zdjęć, obrazów i różnych komódek. Na jednej z nich, obok lampy z żółtym abażurem, stał na dwóch łapkach stary wypchany zając. Dorota wzięła go do ręki, obejrzała ze wszystkich stron, otrzepała z kurzu i powiedziała:
Nada się w sam raz. Zrobimy z niego piękną Marzannę.
A jak się połapią, że zniknął, to co? – spytałam trochę zaniepokojona.
Eee, tam – machnęła ręką Dorota. – Sama słyszałam, jak babcia narzekała, że ten zając to siedlisko kurzu i moli, że sypie się z niego sierść i jego miejsce jest w koszu na śmieci.
Szczerze mówiąc, nie bardzo wiedziałam, jak można przerobić zająca na Marzannę, ale okazało się, że to całkiem proste. Zwłaszcza że ubranka mojej największej lalki pasowały na niego jak ulał. Naciągnęłyśmy więc na szaraka żółtą bluzkę na ramiączkach i modną minispódniczkę w kratę. Potem Dorota zawiesiła mu na szyi kolorowe korale, a na łapce małą czarną torebeczkę. Największy problem miałyśmy z uszami, które sterczały wysoko nad głową i nie wiadomo było, co z nimi zrobić. Wreszcie Dorota stwierdziła, że uszy to takie jakby warkocze i że nigdzie nie jest powiedziane, że warkocze muszą zwisać, bo równie dobrze mogą być zadarte. Skoro tak, to ozdobiłam każde ucho różową kokardą, a gdy jeszcze przycięłyśmy naszej marzannie wąsiki, to wyglądała naprawdę pięknie. I nawet złote mole, które od czasu do czasu wylatywały z zająca, nie popsuły końcowego efektu.
Jeszcze tego samego dnia, choć było zimno i padał deszcz ze śniegiem, zaniosłyśmy naszą Marzannę nad rzekę i wrzuciłyśmy ją do wody. Chlupnęło, uszy z różowymi kokardkami zatańczyły na powierzchni i po chwili było po wszystkim. Wtedy pomyślałam sobie: Hej, zimno, bierz zająca i płyń do morza, bo ładniejszej Marzanny nikt ci już nie zrobi!
Wiem, że trudno w to uwierzyć, ale na drugi dzień, jak tylko się zbudziłam, zobaczyłam błękitne niebo, bez ani jednej chmurki. Świeciło słońce, ćwierkały ptaki, a śnieg zamienił się w pełne błota kałuże. Jednym słowem, nadeszła wiosna. Najwyraźniej nasza Marzanna spodobała się zimie i odpłynęła w siną dal. Jestem pewna, że gdyby nie ja, Dorota i ta Marzanna ze sterczącymi w górę warkoczami to śnieg padałby u nas do dzisiaj.
Rodzic czyta dziecku opowiadanie i zadaje pytania: Co symbolizuje marzanna? Dlaczego w Polsce istnieje zwyczaj topienia marzanny? Czego dzieci nie lubią w zimie? A za czym będą tęsknić, gdy przyjdzie wiosna? Dziecko dzieli się doświadczeniami. Próba samodzielnego opowiedzenia wysłuchanego tekstu przez dziecko.
3. „Marzec” – Rodzic pisze na kartce dwie cyfry: 2 i 1. Pyta dziecka, czy one są jakoś związane z tematem, na który rozmawiają. Dziecko czytaj globalnie wyraz MARZEC i dzieli go na sylaby, wyróżnia pierwszą i ostatnią głoskę.
4. „Wiosenne przysłowia” – Rodzic odczytuje wiosenne przysłowia i rozmawia z dzieckiem o ich znaczeniu:
-
Kto w marcu zasieje, ten się na wiosnę śmieje.
-
W marcu jak w garncu.
-
Gdy w kwietniu słonko na dworze, nie będzie pustek w komorze.
-
Jak przygrzeje słonko, przyjdzie kwiecień łąką.
-
Kwiecień plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata.
-
Kwiecień, gdy deszczem plecie, to maj wystroi w kwiecie.
-
Na świętego Wojciecha pierwsza wiosny pociecha.
-
Jedna jaskółka wiosny nie czyni.
5. Kolorowanie przez dziecko “Pani Wiosny”
6.Wyjście do ogrodu przydomowego lub na podwórko. Poszukiwanie oznak wiosny, która nadeszła.
7. Układanie puzzli.
Po powrocie do przedszkola obejrzymy wspólnie Wasze prace. Chętnych rodziców prosimy o zrobienie zdjęcia i przesłanie na pocztę przedszkola przedszkole@domaniewice.pl dodając imię i nazwisko dziecka oraz grupę.
Miłej zabawy
Zwierzęta wiejskie.
30.03.2020
Ślimak, ślimak pokaż rogi.
Temat tygodnia: Zwierzęta na wiejskim podwórku. 30.03 – 03.04.2020
Temat dnia: Zwierzęta wiejskie 30.03.2020
1. Ćwiczenia poranne według pomysłów rodziców (np. traf do celu, „Lusterka” – dziecko robi dokładnie to samo co rodzic, chodzenie po rozciągniętym sznurku, ćwiczenia gimnastyczne i rozciągające)
2. Praca z podręcznikiem str.29 – wprowadzanie litery Ł, ł, doskonalenie zdolności grafomotorycznych, percepcji wzrokowej i słuchowej, ćwiczenia w czytaniu.
3. Na wiejskim podwórku – Rodzic czyta dzieciom wiersz Stanisława Kraszewskiego „Na wiejskim podwórku”
Na podwórko dumne matki prowadziły swoje dziatki:
Krowa – łaciate cielątko,
Koza – rogate koźlątko,
Owca – kudłate jagniątko,
Świnka – różowe prosiątko,
Kurka – pierzaste kurczątko,
Gąska – puchate gąsiątko,
Kaczka – płetwiaste kaczątko,
Każda prowadzi swoje dzieciątko!
Wtem ujrzały pieska Burka, który urwał się ze sznurka.
Tak się bardzo przestraszyły, że aż dzieci pogubiły.
Krowa – łaciate cielątko,
Koza – rogate koźlątko,
Owca – kudłate jagniątko,
Świnka – różowe prosiątko,
Kurka – pierzaste kurczątko,
Gąska – puchate gąsiątko,
Kaczka – płetwiaste kaczątko,
Każda zgubiła swoje dzieciątko!
Wtem gospodarz konną furką wjechał prosto na podwórko.
Zszedł czym prędzej ze swej furki, zamknął Burka do komórki.
Lamentują biedne mamy: „Co my teraz robić mamy?”.
Wtem z kryjówek wyszły dziatki, odnalazły swoje matki:
Krowę – łaciate cielątko,
Kozę – rogate koźlątko,
Owcę – kudłate jagniątko,
Świnkę – różowe prosiątko,
Kurkę – pierzaste kurczątko,
Gąskę – puchate gąsiątko,
Kaczkę – płetwiaste kaczątko,
Znalazło mamę każde dzieciątko.
Po przeczytaniu wiersza Rodzic zadaje dziecku pytania: Jakie zwierzęta wystąpiły w wierszu? Co wydarzyło się w wierszu? Kto spowodował kłopoty? Co zrobił gospodarz? Następnie Rodzic ponownie czyta wiersz z włączeniem dziecka: . czyta: krowa – łaciate… itd., a dziecko dopełnia zdanie nazwą młodego zwierzęcia. Rodzic może wydrukować zdjęcia zwierząt wymienionych w wierszu oraz ich młodych (lub skorzystać ze zdjęć zamieszczonych w Internecie). Podczas pokazywania zdjęć dziecko podaje nazwy zwierząt.
4. Praca z podręcznikiem str. 30a – ćwiczenia logicznego myślenia, doskonalenie zdolności grafomotorycznych, przeliczanie.
5. „Odgłosy zwierząt” – Rodzic zadaje dziecku pytanie: Jakie zwierzęta można spotkać na wiejskim podwórku? Jakie odgłosy wydają? Następnie dzieci wykonują str. 30b w podręczniku
6. „Zwierzęta” – Rodzic podnosi zdjęcie danego zwierzęcia (ewentualnie wymawia nazwę lub podnosi wyraz do czytania globalnego). Dziecko porusza się swobodnie po sali, naśladując chód i odgłos wydawany przez to zwierzę. Zabawę można wykorzystać do wprowadzenia słownictwa w języku angielskim: chicken (kura) cow (krowa) horse (koń) gęś (goose) sheep (owca).
7. Przygotowanie eksperymentu na kolejny dzień. Dziecko zanurza kilka jajek w occie (można także dodać do octu barwnik spożywczy).
8. „A sio” – zabawa terapeutyczna. Dziecko jest ustawione po drugiej stronie dywanu niż Rodzic. Rodzic gra wartości ćwierćnutowe w wolnym tempie, dziecko idzie w jego stronę i mówi w rytmie ćwierćnutowym:
– Idą koguty, dziobać buty – gdy jest już blisko, Rodzic woła: A sio, kogucie!, a dziecko krzyczy: Kukuryku, kukuryku i ucieka na swoje miejsce.
– Idą kury do stolika – gdy jest już blisko, Rodzic mówi: A sio, kury!, a dziecko odpowiada: Ko, ko, ko.
– Idą indory do komory – gdy jest już blisko, Rodzic woła: A sio, indory!, a dziecko krzyczy: Gul, gul, gul
– Idą psiaki łobuziaki – gdy jest już blisko, Rodzic mówi: Do budy psiaki!, a dziecko zaczyna ujadać: Hau, hau.
– można wymyślać kolejne zwierzęta.
9. „Stary Donald farmę miał” – zabawa rozwijająca pamięć i sprawność językową do piosenki o tym samym tytule (polska wersja popularnej piosenki angielskiej).
-
Stary Donald farmę miał ija, ija o!
A na tej farmie krowę miał ija, ija o!
Krowa mu – mu – mu, mu, mu.
2. … świnkę miał ija, ija o! Świnka chrum – chrum – chrum, chrum, chrum;
krowa mu – mu – mu, mu, mu.
3. … pieska miał, ija, ija o! Piesek hau – hau – hau, hau, hau;
świnka chrum – chrum – chrum, chrum, chrum; krowa mu – mu – mu, mu, mu
4. … kury miał, ija, ija o! Kury ko – ko – ko, ko, ko; …
5. … gąskę miał, ija, ija o! Gąska gę – gę – gę, gę, gę; …
6. … kaczkę miał, ija, ija o! Kaczka kwa – kwa – kwa, kwa, kwa; ….
7. … owce miał, ija, ija o! Owce be – be – be, be, be; …
8. … kotka miał, ija, ija o! Kotek miau – miau – miau, miau, miau;
owce be – be – be, be, be; kaczka kwa – kwa – kwa, kwa, kwa;
gąska gę – gę – gę, gę, gę; kury ko – ko – ko, ko, ko;
piesek hau- hau- hau, hau, hau; świnka chrum – chrum – chrum, chrum, chrum;
Krowa mu – mu – mu, mu, mu.
9. Stary Donald farmę miał ija, ija o! Ija, ija o!
10. Wyjście na podwórko lub do ogródka przydomowego. Naśladowanie zwierząt wiejskich.
11. „Zwierzakowe cienie” – odrysowywanie cieni zwierząt wiejskich, doskonalenie percepcji wzrokowej i motoryki małej. Do zabawy są potrzebne plastikowe lub drewniane figurki zwierząt wiejskich. W słoneczny dzień można przeprowadzić zabawę na dworze, w pochmurny przy świetle lampy lub latarki. Ustawiamy zabawki w rzędzie. Oświetlamy je latarką, tak żeby powstał cień. Odrysowujemy cienie i wypełniamy ich kontury.
12. „Patyczkowe zagrody” – zabawa plastyczna. Dziecko rysuje kredkami zwierzęta wiejskie, wycina je i przykleja do patyczków logopedycznych. Na koniec wbija patyczki w kawałek styropianu i tworzą płotek z patyczków. Można również wykorzystać gotowe figurki zwierząt i stworzyć dla nich przepiękną zagrodę.
MIŁEJ ZABAWY
Skąd się biorą jajka?
31.03.2020
Ślimak, ślimak pokaż rogi.
Temat dnia: Skąd się biorą jajka? 31.03.2020
-
Ćwiczenia poranne według pomysłów rodziców (np. traf do celu, „Lusterka” – dziecko robi dokładnie to samo co rodzic, chodzenie po rozciągniętym sznurku, ćwiczenia gimnastyczne i rozciągające)
-
„Ptaki i ich jaja” – Rodzic zadaje dziecku pytania: Jakie zwierzęta znoszą jajka? Czy są to tylko ptaki? Rodzic pokazuje dzieciom zdjęcia jaj różnych ptaków (jaja kurze, przepiórcze, strusie) i wprowadza wyrazy do czytania globalnego: PRZEPIÓRKA, STRUŚ, KURA. Dziecko dopasowuje zdjęcia jaj do ptaków. Na koniec porównują wielkość i kolory jaj. Rodzic pyta, czym różni się kura od koguta. Następnie pokazuje zdjęcia kury i koguta, dziecko szukaj między nimi różnic i podobieństw. Na koniec Rodzic przekazuje kilka ciekawostek o kurze: jest ptakiem, który kiepsko lata, nie ma gruczołów potowych, zniesienie jajka zajmuje jej mniej więcej dobę.
-
Praca z podręcznikiem str. 31a,b – doskonalenie sprawności grafomotorycznej, percepcji wzrokowej, dekodowanie.
-
„Skąd się biorą jajka?” – praca z podręcznikiem str. 32a, zapoznanie z cyklem życia kury, ćwiczenie logicznego myślenia, poszerzanie wiedzy przyrodniczej, rytmy.
-
„Jaja” – poszerzanie wiedzy o jajkach. Dziecko przygląda się jajom lub pudełkom po jajkach, szuka na nich numerów. Zauważa, że numery na jajkach się powtarzają. Rodzic wyjaśnia znaczenie tych liczb: 3 – chów klatkowy, 2 – chów ściółkowy, 1 – chów na wolnym wybiegu, 0 – chów ekologiczny.
-
Praca z podręcznikiem str. 32b – utrwalenie stosunków przestrzennych, doskonalenie percepcji wzrokowej i słuchowej.
-
„Z czego składa się jajo?” – Rodzic pyta dziecka, z czego składa się jajko. Dziecko rozbija jajka i wyszczególniają białko i żółtko. Omawiają wyniki eksperymentu z poprzedniego dnia. Rodzic pyta: Jak wygląda jajko po umieszczeniu w occie? Dlaczego jajko zrobiło się gumowate? (ocet wchłonął cały wapń zawarty w skorupce). Rodzic podświetla jajko, dzieci mogą dostrzec białko i żółtko. Na koniec Rodzic zrzuca jajko z dużej wysokości, dziecko sprawdza ponownie, czy zmienił się jego skład.
-
„Jakie potrawy można zrobić z jajek?” – dziecko tworzy książkę kucharską, zawierającą potrawy z jaj, rysuje swoje pomysły (jajecznica, jajko sadzone, jajko na twardo, jajka faszerowane, kogel-mogel itp.). Prace zostają omówione, uporządkowane i połączone za pomocą wstążki w książkę kucharską. Rodzic pyta dziecka, jak robi się jajko na miękko i na twardo, po czym gotuje jajka na miękko i twardo. Dziecko obserwuje, co stało się z żółtkiem i białkiem. Na koniec próbuje jaj, a Rodzic opowiada o ich wartościach odżywczych.
-
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych
10. Wyjście na podwórko lub do ogródka przydomowego – szukanie gniazd różnych gatunków ptaków.
11. „Pisklęta” – zabawa plastyczna. Dziecko macza jedną dłoń w brązowej farbie, odciska ją na kartce dorysowuje dziób i nóżki tak aby powstałą kura. Następnie wykonuje kurczaczki techniką stemplowania. Rodzic przygotowuje stempel z korka, dziecko macza go w żółtej farbie i odciska na kartce. Następnie dorysowuje do śladu stempla nogi, dziób, oczy i skrzydełka – powstaje pisklę.
Można również wykonać kurczaczka ze słoiczka.
Miłej zabawy
Czy świnia to brudne zwierzę?
01.04.2020
Ślimak, ślimak pokaż rogi.
Temat dnia: Czy świnia to brudne zwierzę? 01.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłów Rodzica.
2.„Świnki w bajkach” – Rodzic prosi dziecko o wymienienie znanych bajek, w których występują świnie (Babe – świnka z klasą, Kubuś Puchatek, Trzy małe świnki, Świnka Peppa). Dziecko ogląda wspólne z Rodzicem fragment którejś z bajek i rozmawiają o świnkach z filmu: gdzie żyją, jak wyglądają, jakie mają przygody. Na koniec przypominają sobie domki, w których mieszkały świnki z bajki Trzy małe świnki.
3.„Domki trzech świnek” – praca plastyczna. Dziecko tworzy domki dla świnek z różnych materiałów: papierowych prostokącików imitujących cegły, gałązek drzew i wykałaczek, drewienek. Dziecko wycinają z papieru szablony trzech domków, następnie wykleja je materiałami, które wystąpiły w utworze. Ozdabiają prace według własnego pomysłu.
cof
4.„Ciekawostki o świnkach” – Rodzic pyta dziecko: Czym różniły się świnki z bajek od prawdziwych świń? Gdzie mieszkały trzy małe świnki, gdzie mieszkają prawdziwe świnie? Rodzic przekazuje dzieciom ciekawostki o świniach, np. świnie wchodzą do błota, by się ochłodzić, podobnie jak kury nie mają gruczołów potowych, są obdarzone doskonałym węchem (podobnie jak psy), są bardzo inteligentne (mają wyższy iloraz inteligencji niż psy).
5.„Świnka” – praca plastyczna. Dziecko maluje papierowy talerzyk różową farbą. Następnie wycina uszy, nogi, ogonek i przykleja do talerzyka tak aby powstała świnka.
6.„Malowanie w błocie” – praca plastyczna. Dziecko maluje różową kartkę brązową farbą. Następnie za pomocą patyczka do uszu rysuje w farbie sylwetkę świni.
7.Blok zajęć o emocjach – wdzięczność. Rodzic rozmawia z dzieckiem, zadaje pytania: Co to znaczy „być za coś wdzięcznym”? Czy jest to miłe uczucie? Za co możemy być wdzięczni wiejskim zwierzętom? Jak możemy okazać im swoją wdzięczność? Za co zwierzęta mogą być wdzięczne ludziom? Jak zwierzęta mogą okazać nam swoją wdzięczność?
8.„Jestem wdzięczny…” – zabawa w kończenie zdania. Dziecko ma przed sobą odwrócone obrazki przedstawiające wiejskie zwierzęta. Po kolei odkrywa dowolny obrazek i kończy zdanie, wykorzystując w nim nazwę wybranego zwierzęcia, np. Jestem wdzięczny (krowie) za to, że daje mleko.
9.„Wdzięczne zwierzęta” – zabawa ruchowo-słuchowa. Rodzic zaprasza dziecko do zabawy, włącza nagranie z dźwiękami wydawanymi przez wiejskie zwierzęta (świnia, koń, gęś, kogut, owca). Przed włączeniem każdego nagrania wypowiada zdanie: Gospodarz dał zwierzętom… Z wdzięczności słychać wesołe… Zadaniem dziecka jest rozpoznanie słyszanego odgłosu i podanie jego nazwy oraz nazwy wydającego je zwierzęcia. Potem dziecko powinno poruszać się, jak to zwierzę i wydawać odpowiednie dźwięki. Przykładowo: Rodzic mówi: Gospodarz dał zwierzętom ziemniaki. Z wdzięczności słychać wesołe… (słychać odgłosy wydawane przez świnie). Dziecko odpowiada: chrumkanie świń. Poruszają się na czworakach, udając świnki.
10.Wyjście do przydomowego ogrodu lub na podwórko.
11.Zabawa w karmienie świnek. Rodzic przygotowuje na grubym brystolu sylwetkę dużej świni z otwartą buzią. Dziecko próbuje trafić w otwór piłeczkami – imitują karmienie świni jabłkami.
Miłej zabawy
Skąd się bierze wełna?
02.04.2020
Skąd się bierze wełna?
Temat dnia: Skąd się bierze wełna? 02.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłów Rodzica.
2.„Skąd się bierze wełnę?” – podawanie nazw i porównywanie wełnianych produktów, określanie i opisywanie wełny po dotyku. Rodzic przynosi wełniany sweter i włóczkę z wełny. Pyta dziecka, jak powstały te dwa produkty, skąd się bierze wełnę. Dziecko szuka w domu, także wśród własnych ubrań, innych produktów z wełny, określa i opisuje wełnę po dotyku. Rodzic pokazuje zdjęcia owcy i barana, pyta, czym się różnią, a jakie są między nimi podobieństwa. Na koniec prezentuje dzieciom na mapie, gdzie w Polsce hoduje się najwięcej owiec.
3.„Owieczka” – praca plastyczna. Dziecko wycina z kartonu postać owieczki a następnie ozdabia go małymi kuleczkami z waty. Dokleja głowę owieczki wyciętą z papieru. Rysuje lub nakleja oczy i nos. Na dole dokleja nogi wycięte z papieru. Na koniec Rodzic pyta dziecka, kto strzeże owiec?, o co musi dbać pasterz? i w jaki sposób zagania owce do stada?
4 „Zaganianie owiec do stada” – manipulacyjna zabawa z kulkami waty. Dziecko buduje ogrodzenie z klocków. Za ogrodzenie wkładaj kulki z waty. Część kulek jest poza ogrodzeniem. Dziecko wkłada „zaginione” owieczki do zagrody za pomocą pęsety.
5.„Wyganiamy owieczki z zagrody” – motoryczno-matematyczna zabawa z kostką. Dziecko wyjmuje z zagród wszystkie kulki z waty, czyli wygania owieczki z zagród. Rodzic rzuca kostką i pokazuje, ile oczek wypadło. Dziecko umieszcza w zagrodzie odpowiednią liczbę owieczek, wkładając kulki z waty za pomocą pęsety lub klamerki do bielizny.
6.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych z dn. 31.03.2020
7.Wyjście do ogródka przydomowego lub na podwórko.
8.„Gdzie jest owca?” – zabawa ruchowa. Mama owca ma zawiązane oczy. Próbuje odnaleźć swoje dziecko, zagubioną owieczkę, po dźwięku dzwoneczka (dziecko z dzwoneczkiem przemieszcza się po podwórku lub w mieszkaniu). Zabawę można wielokrotnie powtórzyć.
9.”Owca” praca plastyczna. Rodzic daje dziecku instrukcję narysowania owcy, zgodnie z którą rysuje. Następnie koloruje narysowaną owieczkę
10.Na koniec dnia zapraszam do zabaw w przeliczanie obiektów.
Miłego dnia
Po co hodujemy krowy?
03.04.2020
Po co hodujemy krowy?
Temat dnia: Po co hodujemy krowy? 03.04.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica
2.„Zgaduj-zgadula” – wnioskowanie o temacie zajęć na podstawie ukrytego obrazka. Rodzic przynosi obrazek krowy włożony do koperty z wyciętymi okienkami. Odsłania kolejne okienka, a dziecko stara się zgadnąć, jakie zwierzę będzie tematem zajęć. Opisuje, jak wyglądają krowa, byk i cielę.
3.Praca z podręcznikiem str.33a – przeliczanie, utrwalenie grafemów, doskonalenie zdolności grafomotorycznych i koordynacji wzrokowo-ruchowej.
4.„ Ogromna krowa” – praca plastyczna, malowanie dłońmi. Dziecko wspólnie z rodzicem wykonuje krowę w rozmiarze XXL. Dziecko oraz Rodzic odciskają swoje dłonie umoczone w czarnej farbie, tworząc czarne łaty.
5.„Co daje krowa?” – Rodzic pyta dziecka, co daje krowa. Dziecko (niemające uczulenia i alergii) smakuje różnych rodzajów mleka (tłustego, odtłuszczonego, bez laktozy), określa ich kolor, smak i zapach. Porównuje je i szuka różnic. Rodzic pokazuje dziecku zdjęcia przedstawiające produkty mleczne (różne rodzaje serów, masło, jogurt, śmietanę, lody) oraz produkty bezmleczne (warzywa, owoce, ryby, pieczywo). Dziecko ma za zadanie nazwać wszystkie produkty i wybrać tylko te, które powstają z mleka.
Zapraszam do obejrzenia filmu
https://www.youtube.com/watch?v=xJRi9ykdZP0
6.Przyrządzanie masła w słoiku – dziecko otrzymuje mały słoik z zakrętką, do którego wlewa tłustą śmietanę. Po intensywnym potrząsaniu słoikiem przez jakiś czas powstanie domowe masło.
6.„Czy mleko jest zdrowe?” – porównywanie kartonów po mleku, pogadanka na temat wartości odżywczych mleka. Rodzic przynosi różne opakowania po mleku. Dziecko zastanawia się, co oznaczają procenty na opakowaniach. Następnie Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat rodzajów mleka (tłuste, półtłuste itd.). Na koniec pyta, czy mleko jest zdrowe, czy wszyscy mogą pić mleko i kto w szczególności powinien je pić.
Zapraszam do obejrzenia filmu
https://www.youtube.com/watch?v=Veacl9J-yrQ
7.Praca z podręcznikiem str.33b – poszerzanie wiedzy ogólnej, ćwiczenie logicznego myślenia, kodowanie, ćwiczenia w czytaniu, doskonalenie zdolności grafomotorycznych i percepcji wzrokowej.
8.„Dojenie krowy” – zabawa. Rodzic przynosi plastikowe rękawiczki i daje je dziecku. W rękawiczkach robi wcześniej maleńkie dziurki. Wypełnia rękawiczki wodą. Rodzic trzyma rękawiczkę nad pojemnikiem, a dziecko doi „krowę”.
9.Przypomnienie piosenki Stary Donald farmę miał.
10.Wyjście do przydomowego ogrodu.
11.„Tęcza z mleka” – zabawa plastyczna, zabarwianie mleka różnymi barwnikami. Dziecko miesza substancje wykałaczkami i tworzą różne wzory.
12.„Piramida” – doskonalenie motoryki małej w zabawach konstrukcyjnych, budowanie kształtu piramidy z drewnianych klocków.
13.Dla chętnych dzieci można pokolorować obrazek techniką wybraną przez dziecko.
Miłej zabawy
Wielkanoc za pasem.
06.04.2020
Wielkanoc za pasem
Temat tygodnia: Wielkanoc 06-10.04.2020
Temat dnia:Wielkanoc za pasem. 06.04.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica.
2.„Zajączki, pisanki, kurczęta, baranki” – poszukiwanie w mieszkaniu ukrytych przedmiotów kojarzących się z Wielkanocą, zabawa fabularyzowana. Rodzic chowa w mieszkaniu przedmioty lub zdjęcia kojarzące się z Wielkanocą (jajka, kurczę, baranek, palma wielkanocna, bukszpan itp.). Dziecko szuka ukrytych przedmiotów. Przynosi je na środek dywanu i wnioskuje o temacie zajęć. Rodzic włącza dowolną muzykę.
3.„Wielkanoc kojarzy mi się z…” – kończenie zdania. Rodzic bierze do ręki drewniane jajko i zaczyna rundę w kole. Mówi: Wielkanoc kojarzy mi się z… i przekazuje jajko dziecku. On kończy zdanie i podaje jajko kolejnej osobie.
4„Moje święta” – rozmowa na temat Wielkanocy inspirowana doświadczeniami dzieci. Rodzic zadaje pytania: Z kim spędzasz święta? Jak się przygotowujecie do Wielkanocy? Jakie znasz potrawy związane ze tymi świętami? Co lubisz w Wielkanocy? Czego nie lubisz?
5.Praca z podręcznikiem str. 34a – ćwiczenie logicznego myślenia, doskonalenie zdolności grafomotorycznych i percepcji wzrokowej.
6.„Palmy wielkanocne” – omawianie wyglądu palm oraz tradycji ludowych związanych z ich święceniem. Rodzic przekazuje dziecku ciekawostki: – Niedziela Palmowa została ustanowiona na pamiątkę wjazdu Pana Jezusa na osiołku do Jerozolimy. Na powitanie ludzie machali gałązkami z drzewa palmowego. – Niedziela Palmowa była nazywana „Kwietną” lub „Wierzbową”, bo w Polsce gałązki palmowe zastępowano gałązkami wierzby, przystrajano je kwiatami, bukszpanem, wstążkami. – Największe palmy w Polsce wykonuje się na Kurpiach we wsi Łyse (mają kilka metrów wysokości). – Palmy mają chronić ludzi i domy przed chorobami i złem (tradycyjnie trzyma się je w domu do następnego roku). – Poświęconą palmą dotykano kiedyś domowników, a w szczególności dzieci, aby były posłuszne i zdrowe.
7.Pokaz różnych palm na zdjęciach (żywych i papierowych) – omówienie przez dziecko różnic i podobieństw między nimi.
8.Wspólne wykonanie palmy z krepiny.
9.Słuchanie wiersza Bożeny Formy Wielkanoc. Rozmowa z dzieckiem na temat wielkanocnych zwyczajów wymienionych w wierszu.
Wielkanoc Bożena
Święta za pasem,
do pracy się bierzemy,
mazurki i baby
smaczne upieczemy.
Pisanki, kraszanki
razem dziś robimy,
wszystkie kolorowe,
bardzo się cieszymy.
Upiekliśmy z ciasta,
baranka, zajączka,
z posianej rzeżuchy
będzie piękna łączka.
W glinianym wazonie
bazie i żonkile,
a na nich z papieru
kurczątka przemiłe.
10.„Kurki trzy” – ćwiczenie sprawności wzrokowo-ruchowej z wykorzystaniem dzwonków diatonicznych (mogą być też chromatyczne). Chętne dzieci wspólnie z Rodzicem grają łatwą piosenkę na instrumencie.
11.„Pisankowy dyrygent” – nauka piosenki i zabawa dramowa inspirowana piosenką Bajkowe pisanki.
Do zajączka przyszła kurka:
– Ko, ko, ko, ko – zagdakała.
– Z koszem jajek na pisanki
Mama-kwoka mnie przysłała.
Zając podparł się pod boki:
– A to ci dopiero jajka!
Namaluję na nich tęczę
i na każdym będzie bajka.
Ref.: Bajkowe pisanki, bajkowe.
Rozdamy je z dobrym słowem,
Świątecznym życzeniem,
Wiosennym marzeniem.
Bajkowe pisanki, bajkowe,
Wesołą wiodą rozmowę,
że wiosna za oknem,
że w dyngus ktoś zmoknie.
Rośnie żytko jak na drożdżach
I zieleni się rzeżucha,
Pisankowych opowieści
Zając słucha, kurka słucha.
Z bukiecikiem srebrnych bazi
W gości wybrał się baranek,
A dla niego mała kurka
Kosz bajkowych ma pisanek.
Ref.: Bajkowe pisanki, bajkowe…
Po wysłuchaniu piosenki dziecko opowiada, o czym była, następnie dziecko uczy się piosenki metodą ze słuchu. Próby samodzielnego śpiewania.
11.„Pisanki w koszykach” – zabawa ruchowa. Dziecko porusza się z pisankami w ręce po dywanie w takt dowolnej muzyki. Na pauzę w muzyce Rodzic wymienia liczbę, a dziecko tworzy koszyczek składające się z tylu pisanek.
12.„Taniec na jajkach” – zabawa taneczna. Dziecko wraz z rodzicem tańczy przy dowolnej muzyce na dużych jajkach wyciętych z szarego papieru, uważając, aby nie zejść na podłogę.
13.„Muzyczne pisanki” – muzyczno-teatralna ilustracja poznanej piosenki Bajkowe pisanki z wykorzystaniem jajek z Kinder Niespodzianki wypełnionych piaskiem.
14.Wyjście do ogrodu. Szukanie pisanek wielkanocnych ukrytych wcześniej przez Rodzica.
15.”Kartki dla rodziny” – praca plastyczna. Tworzenie kartek dla rodziny według pomysłów dzieci i z dostępnych materiałów.
Miłej zabawy.
Ale jaja
07.04.2020
Ale jaja
Temat dnia: „Ale jaja” 07.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica.
2.„Wielkanocne jajka” – porównywanie różnego rodzaju jajek dekoracyjnych: kraszanek, pisanek, wydmuszek, zapoznanie z symboliką jaja. Rodzic pyta dziecka, z jakim produktem spożywczym najsilniej kojarzy mu się Wielkanoc, i przypomina, czego symbolem jest jajko. Pokazuje dzieciom różnego rodzaju jajka: kraszanki (w całości zabarwione na jeden kolor), pisanki, wydmuszki itp.(mogą być zdjęcia). Dziecko porównuje jajka, wskazuje podobieństwa i różnice między nimi.
3.„Jak barwimy jajka?” – dobieranie koloru kraszanki do zdjęcia produktu, za pomocą którego można zabarwić jajko na dany kolor. Rodzic pyta dziecka, czy zna sposoby barwienia jajek. Na ziemi rozsypuje papierowe sylwety jajek w dziesięciu kolorach oraz zdjęcia roślin. Dziecko ma dobrać zdjęcia do jaj w taki sposób, aby pokazać, jak uzyskać dany kolor kraszanki.
– żółty – suche łupinki cebuli
– czerwony – kora dębu, owoce czarnego bzu, suszone jagody, suche łupiny cebuli
– różowy – sok z buraka
– pomarańczowy – marchew, dynia
– brązowy – łupiny orzecha
– niebieski – owoce tarniny
– fioletowy – płatki ciemnej malwy
– zielony – trawa, pokrzywa
– czarny – wygotowane olchowe szyszki
4.„Pisanka z układanki” – praca plastyczna. Rodzic rysuje na dużym brystolu ogromną pisankę. Dzieli ją na drobne fragmenty – puzzle, które wycina dziecko następnie dowolnie je ozdabia. Po ozdobieniu dziecko dopasowuje do siebie fragmenty układanki, tworząc puzzle, które przykleja na duży brystol.
5„Przysłowia i powiedzenia” – Rodzic wyjaśnienia dziecku powiedzenia i przysłowia związane z jajkami:
– Jajko mądrzejsze od kury.
– Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci.
– Od jajka do jabłka.
– Jajko Kolumba.
– Kura znosząca złote jajka.
6.Praca z podręcznikiem str. 34b – ćwiczenie percepcji wzrokowej i słuchowej, doskonalenie zdolności grafomotorycznych.
7.„Jajka z pianki do golenia” – praca plastyczna. Dziecko wykonuje pisankę z pianki do golenia wyciśniętej na karton i zabarwionej barwnikiem. Macza w niej jajka. Na koniec pozostawiają pracę do wyschnięcia.
8.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych
9.Wyjście do przydomowego ogrodu.
10.„Jajka i kurczęta” – fabularyzowana zabawa ruchowa, poruszanie się po sali w rytm dowolnej muzyki. Gdy Rodzic wyłącza muzykę, dziecko reaguje na jedno z poleceń. Gdy słyszy: Jajko, zwija się w kulkę i turla z boku na bok, na słowa: Kurczak chodzi po sali na ugiętych kolanach i machają rękoma jak skrzydłami. Można wymyślać inne polecenia.
11.„Dywanowe pisanki” – zabawa manualna. Dziecko dostaje szarfę i materiały plastyczne: nakrętki, druciki kreatywne, patyczki po lodach, sznurki itp. Dziecko rozkłada na dywanie szarfę – to będzie pisanka – i ozdabia je otrzymanymi materiałami.
Miłej zabawy
Co się kryje w święconce?
08.04.2020
Co się kryje w święconce?
Temat dnia: Co się kryje w święconce? 08.04.2020
1.Ćwiczenia poranne.
2.„Co włożysz do koszyczka?” – omówienie tradycji obchodzenia Wielkiej Soboty, selekcja materiału, poszerzanie słownika, doskonalenie analizy słuchowej, zapoznanie z symboliką potraw w święconce. Rodzic pyta dziecka, jak obchodzi się Wielką Sobotę i co zabiera się do kościoła. Umieszcza na tablicy szablon koszyka wielkanocnego, a na dywanie rozsypuje zdjęcia różnych pokarmów. Wśród zdjęć znajduje się siedem pokarmów, które powinny znaleźć się w koszyczku (chleb, jajko, ser, wędlina, chrzan, ciasto, sól). Dziecko ma podać nazwy wszystkich produktów oraz przypiąć do koszyczka tylko te, które powinny znaleźć się w święconce. Gdy dziecko przypina zdjęcie do tablicy, mówi głośno nazwę produktu i dzieli ją na sylaby, oraz wymienia pierwszą i ostatnią głoskę. Rodzic krótko wyjaśnia znaczenie poszczególnych potraw w koszyczku:
– chleb – symbolizuje ciało Pana Jezusa, a także dobrobyt
– jajko – to symbol życia i zwycięstwa nad śmiercią, podzielenie się jajkiem miało umacniać więzi rodzinne
– wędlina – miała zapewnić płodność i zdrowie
– sól – to symbol oczyszczenia, miała chronić przed złem
– ser – ma zapewnić rozwój stada zwierząt domowych
– chrzan – miał zapewniać siłę fizyczną
– ciasto (babka) – symbolizuje umiejętności i doskonałość.
3.Praca z podręcznikiem str. 35 – doskonalenie sprawności manualnej, ćwiczenie logicznego myślenia, cechy wielkościowe.
4.Blok zajęć o emocjach – zadowolenie i niezadowolenie. Rodzic rozmawia z dzieckiem, zadaje mu pytania: Co to znaczy czuć zadowolenie? W jakich sytuacjach można być zadowolonym? Co to znaczy być niezadowolonym? W jakich sytuacjach można się tak czuć? Jakie są te uczucia – przyjemne czy nieprzyjemne? Które z tych uczuć towarzyszy wam podczas oczekiwania na Wielkanoc? Dlaczego się tak czujecie?
5.„Świąteczne przygotowania” – układanie historyjek obrazkowych. Rodzic daje dziecku dwie koperty. W każdej znajduje się historyjka obrazkowa. Zadaniem dziecka jest ułożenie dwóch historyjek, opowiedzenie ich i określenie, jak czuli się ich bohaterowie – czy czuli zadowolenie, czy niezadowolenie.
6.„Zbieramy pisanki” – zabawa matematyczno-ruchowa z elementem pantomimy. Rodzic rozrzuca po podłodze kolorowe pisanki wycięte z kartonu. Na jego hasło: Zbieramy jajka! dziecko jak najszybciej zbiera jajka. Po zebraniu jajek siada na dywanie. Rodzic na tablicy suchościeralnej zapisuje cyfrę (od 1 do 8) i pokazuje ją dziecku. Zadaniem dziecka jest odczytanie cyfry i przeliczenie, ile zabrało jajek. Następnie za pomocą mimiki i gestów okazuje swoje zadowolenie lub niezadowolenie w zależności od tego, czy udało mu się zebrać więcej czy mniej jajek niż wskazuje cyfra zapisana na tablicy. Zabawę powtarzamy kilkukrotnie. Do zapisywania cyfr na tabliczce można również zaangażować dziecko.
7.Wyjście do przydomowego ogrodu lub na podwórko.
8.„Koszyk wielkanocny” – wspólne przygotowanie koszyka, który zostanie postawiony w widocznym miejscu w mieszkaniu.
9.„Króliczki z koszyczka” – zabawa ruchowa. Rodzic rozkłada na dywanie sylwetki królików z literami lub liczbami. Dziecko kolejno skacze po króliczkach i odczytują symbole.
10.”Koszyczek” – ozdabianie obrazka wybraną przez dziecko techniką.
11. Zachęcam do obejrzenia filmu edukacyjnego.
https://vod.tvp.pl/video/domowe-przedszkole,swiateczne-zwyczaje-wielkanoc,43855
12. Odnajdywanie różnic. Kolorowanie obrazków.
Miłej zabawy.
Świąteczny stół.
09.04.2020
Świąteczny stół
Temat dnia: Świąteczny stół. 09.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica
2.„Stół wielkanocny” – opisywanie zdjęć stołów nakrytych na różne okoliczności, poszerzanie słownika, podawanie nazw potraw widocznych na wielkanocnym stole, analiza słuchowa, czytanie globalne. Rodzic pokazuje zdjęcia różnych stołów nakrytych do śniadania i obiadu. Dziecko podaje nazwy potraw widoczne na zdjęciach. Ma za zadanie wybrać ten stół, który jest nakryty do śniadania wielkanocnego. Dziecko opisuje produkty ze stołu wielkanocnego. Podaje nazwy niektórych z nich, naklejając w ich miejsca wyrazy do czytania globalnego: babka, mazurek, jajka, biała kiełbasa, szynka.
3.Praca z wierszem Ewy Skarżyńskiej Wielkanocny stół – Rodzic czyta dziecku wiersz i zadaje pytania: Po co ludzie spotykają się przy świątecznym stole? Czy dzielą się w Wielkanoc opłatkiem? Jak spędzają te święta?
Wielkanocny stół – Ewa Skarżyńska
Nasz stół wielkanocny
haftowany w kwiaty.
W borówkowej zieleni
listeczków skrzydlatych.
Lukrowana baba
rozpycha się na nim,
a przy babie –
mazurek w owoce przybrany.
Palmy pachną jak łąka
w samym środku lata.
Siada mama przy stole,
a przy mamie tata.
I my.
Wiosna na nas
zza firanek zerka,
a pstrokate pisanki
chcą tańczyć oberka.
Wpuśćmy wiosnę.
Niech słońcem
zabłyśnie nad stołem.
W wielkanocne świętowanie,
jak wiosna wesołe!
4.Praca z podręcznikiem str. 36a – doskonalenie zdolności grafomotorycznych, percepcji wzrokowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, odwzorowywanie, czytanie globalne.
5.„Wielkanocne kwiaty” – rozpoznawanie i podawanie nazw wiosennych kwiatów. Rodzic zadaje dziecku pytania: Co oprócz potraw może się znaleźć na świątecznym stole? Jakie kwiaty kojarzą się dzieciom z Wielkanocą? Rodzic pokazuje dziecku zdjęcia hiacyntów, gwiazdy betlejemskiej (poinsencji), krokusa, tulipanów, chryzantem, maków, narcyzów, forsycji. Dziecko wybieraj spośród nich kwiaty kojarzące się z Wielkanocą i mówi, z czym mu się kojarzą pozostałe kwiaty.
6.Wykonanie stroików na stół wielkanocny – praca plastyczna. Dziecko wykonuje stroik na stół wielkanocny z materiałów dostępnych w domu i według własnego pomysłu.
7.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych z dnia 07.04.2020
8.Wyjście do ogrodu. Poszukiwanie wiosennych kwiatów.
9.„Pamiątki z wielkanocnego śniadania” – praca plastyczna z masy solnej, wykonanie wielkanocnych prezentów dla rodziny. Do przeprowadzenia zadania jest potrzebna masa solna. Dziecko formuje ją w kształt płaskiego owalu. Odciskaj w medalionie swoją dłoń. Rodzic wycina w medalionie dziurę poniżej odcisków palców. Po wypaleniu medalionu do środka dziury dziecko wkleja własne zdjęcie. Dorysowuje do odcisku kciuka oko i grzebień kury. Pod zdjęciem dorysowuje kurze nogi.
Miłej zabawy
Wielkanocne zwyczaje.
10.04.2020
Świąteczny stół
Temat dnia: Wielkanocne zwyczaje. 10.04.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu rodzica.
2„W poszukiwaniu jajek” – poszukiwanie jajek, klasyfikacja, synteza wzrokowa. Rodzic ukrywa w mieszkaniu papierowe jajka. Na jajkach są zapisane litery składające się na słowo WIELKANOC. Jajka są różnej wielkości. Dziecko ma za zadanie poukładać jajka od najmniejszego do największego na dywanie i przeczytać utworzony wyraz.
3.Pogadanka na temat obchodzenia Wielkanocy – Rodzic zadaje dziecku pytania: Czy znasz jakieś tradycje związane z Wielkanocą? Jakie dni wchodzą w skład Świąt Wielkanocnych? Jak się nazywają? Jak obchodzą je dzieci?
4.Praca z podręcznikiem str. 36b – doskonalenie zdolności grafomotorycznych, percepcji wzrokowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej.
5.Przeczytanie utworu Renaty Piątkowskiej Śmigus dyngus – rozmowa na temat zwyczaju oblewania się wodą i jego pochodzenia.
„Śmigus dyngus”
Renata Piątkowska
Nie ma nic piękniejszego niż w lany poniedziałek o świcie stanąć z dwiema sikawkami nad śpiącymi rodzicami i jeden strumień skierować na mamę, a drugi na tatę. No i nic się nie przejmować, że piszczą i krzyczą, tylko lać, dopóki w sikawkach jest choć kropla wody. Potem trzeba szybko uciekać. Najlepiej prosto do łazienki, żeby znowu napełnić te piękne plastikowe pojemniczki. A jeśli ktoś ma jeszcze na dodatek siostrę, to musi czym prędzej pędzić do jej pokoju, by ją dopaść, zanim się obudzi. Ja właśnie tak zrobiłem. Zdążyłem w ostatniej chwili, bo już zaczęła się przeciągać i przecierać oczy. Ścisnąłem sikawkę i skierowałem strumień wody prosto na jej czoło. Lałem bez litości, a Agata wrzeszczała tak, że tapeta zaczęła odklejać się od ściany. Cóż za piękny zwyczaj ten śmigus-dyngus – pomyślałem. Niestety, wszystko co dobre, szybko się kończy, więc po chwili sikawka była pusta i musiałem wycofać się do łazienki. Gdy ucichły piski i narzekania, postanowiłem opuścić moja kryjówkę. I wtedy przekonałem się, jak podstępną i mściwą mam siostrę. Ledwo otworzyłem drzwi, oblał mnie lodowaty strumień. Mokra piżama oblepiła mi plecy, woda spływała z włosów, a na czubku nosa dyndała wielka kropla. Usłyszałem chichot Agaty i głos mamy:
– Koniec tego dobrego! Przestańcie się oblewać! Nie dość, że mamy całe łóżko mokre, to teraz Agata zalała podłogę.
– Przecież dzisiaj jest śmigus-dyngus – zaprotestowałem.
– No właśnie – przyznał tata – jest śmigus-dyngus i nie myśl, że to poranne oblewanie wszystkich ujdzie ci na sucho – rzucił złowieszczo w moją stronę i pobiegł do kuchni, gdzie rozległ się brzęk naczyń i szum wody.
Od razu zrozumiałem, co się święci, i gdy po chwili chlusnął z rondelka w moją stronę, zrobiłem piękny unik. Tata trafił w Agatę, a ta rozdarła się znowu wniebogłosy. Trzy garnki wody i dwie zalane podłogi później mama rozzłościła się na dobre.
– Koniec lania, ani kropli więcej! Wszystko pływa, dywan jest cały przemoczony, ściany ochlapane, a Agatka nie ma się już w co przebrać. Poza tym zaraz przyjdą babcia z dziadkiem, są zaproszeni na obiad, i żeby nikomu nie przyszło do głowy ich oblać. – Mama nie wiadomo dlaczego spojrzała akurat na mnie.
To okropne nie móc polać własnej babci w śmigus-dyngus – pomyślałem i żeby poprawić sobie humor, spryskałem wodą naszego chomika. Niech zwierzak wie, jakie mamy fajne zwyczaje. Potem mama nakryła do stołu, tata pochował rondle, a Agata włożyła nową sukienkę i czekaliśmy na gości. Kiedy zadzwonił dzwonek, ja pierwszy pobiegłem do przedpokoju.
Otworzyłem drzwi i co zobaczyłem? Dwie różowe, wycelowane we mnie sikawki. Wiem, że trudno w to uwierzyć, ale babcia jak prawdziwy rewolwerowiec stanęła w lekkim rozkroku, przymrużyła jedno oko, wycelowała i oblała mnie z góry na dół. W tym czasie dziadek ruszył w pogoń za Agatą, która uciekała z piskiem. Natychmiast pożałowałem, że nie mam pod ręką pistoletu na wodę albo takiego specjalnego otworka na głowie jak wieloryb, z którego na zawołanie tryskałaby woda. Przydałby mi się teraz o wiele bardziej niż na przykład taki pępek, z którego nie ma żadnego pożytku. Uciekając przed babcią, obiecałem sobie, że za rok nie dam się tak zaskoczyć i w każdej kieszeni będę miał po trzy sikawki.
– Znowu wszystko mokre – jęknęła mama. – Jak tak dalej pójdzie, to będziemy musieli założyć płetwy. A Agatka powinna dzisiaj od rana chodzić w pelerynie.
– Och, nie narzekaj już. Tylko trochę się pokropiliśmy, tak dla zabawy. Dawniej to były śmigusy – westchnął dziadek.
– Jakie? Opowiedz, dziadku, jakie? – poprosiła Agata.
– Kiedyś w lany poniedziałek szły w ruch wiadra, konewki i dzbany. Ludzie usuwali kosztowniejsze meble i dywany, zakładali też gorsze ubrania, żeby oszczędzić sobie zniszczeń. Bywało, że jak udało się zaskoczyć jakąś panienkę w pościeli, to polewali ją tak długo, aż pływała w łóżku między poduszkami.
Na samą myśl o tym, że mógłbym wylać na śpiącą Agatę wiadro wody, uśmiechnąłem się od ucha do ucha.
– W miastach panowie spryskiwali miłe sercu panny tylko odrobiną wody różanej po ręce, ale na wsiach odbywały się prawdziwe bitwy wodne – ciągnął dziadek. – Chłopcy wyciągali dziewczyny z łóżek i jeszcze rozespane, w samych nocnych koszulach wrzucali do stawów i jezior. A one lądowały z pluskiem, wzbijając pod niebo wielkie fontanny.
– Dziadku, to znaczy, ze ty wrzuciłeś kiedyś babcię do jeziora? – spytała Agata z niedowierzaniem.
– Do jeziora nie, ale wody jej nie żałowałem. Bo tak naprawdę, choć dziewczyny złościły się i uciekały, dobrze wiedziały, że oblewamy tylko te najładniejsze i najbardziej lubiane panny. W gruncie rzeczy były więc zadowolone, że ociekają wodą, bo to znaczyło, że mają powodzenie. Za to te, na które nie spadła tego dnia ani kropla wody, były złe jak osy.
No to mama i Agata powinny być mi wdzięczne, że je oblałem. A w przyszłym roku, żeby im nie było smutno, postaram się, aby – jak to powiedział pięknie dziadek – pływały w łóżku między poduszkami. Chciałem wiedzieć jeszcze tylko jedną rzecz, dlaczego ten wspaniały zwyczaj ma taką dziwną nazwę – śmigus-dyngus? Dziadek wiedział nawet to.
– Och, bo tak po prawdzie, to były dwa różne zwyczaje. Śmigus polegał na polewaniu wodą dziewczyn, a dawniej także na smaganiu ich po nogach wierzbowymi witkami. I stąd właśnie wzięła się ta dziwna, jak mówisz, nazwa. Od śmigania, czyli smagania panien zielonymi gałązkami. Niektórzy mówili, że to zielony albo suchy śmigus. Oczywiście ten mokry, czyli bieganie z wiadrami wody lub wrzucanie dziewczyn do stawów, był dużo przyjemniejszy… – Dziadek uśmiechnął się na samo wspomnienie. – Dyngus zaś polegał na składaniu wizyt sąsiadom i znajomym. Tak jak w czasie Bożego Narodzenia chodzi się po kolędzie, tak na Wielkanoc chodziło się po dyngusie. Różni przebierańcy wędrowali od domu do domu, składając życzenia i prosząc o datek, a gospodarze wykładali na stół placki i kiełbasy, bo wierzyli, że tacy goście mogą przynieść szczęście. Dlatego przebierańcy dostawali zwykle poczęstunek, a na drogę jajka lub nieco pieniędzy. Z czasem te zwyczaje pomieszały się ze sobą i w końcu pozostało z nich tylko oblewanie się wodą i nazwa śmigus-dyngus.
Wielka szkoda – pomyślałem – bo gdyby było tak jak dawniej, to nie dość, że wrzuciłbym Agatę do jeziora, mógłbym ją jeszcze okładać jakimiś gałęziami po nogach. Potem odwiedziłbym babcię przebrany na przykład za pirata i powiedziałbym „Wesołych Świąt”, a ona natychmiast dałabym mi za to cukierki, lizaki, chipsy i pieniążki.
– Dawniej przestrzegano tez zwyczaju, że w Poniedziałek Wielkanocny chłopcy oblewali panny, ale za to wtorek to oni byli oblewani przez dziewczyny. I to często z bardzo dobrym skutkiem – dodała babcia.
Po tych słowach Agata spojrzała na mnie tak, że od razu wiedziałem, że coś knuje.
– Szczerze mówiąc bywało i tak, że jak się wszyscy dobrze rozbrykali, to nie mogli tego oblewania skończyć jeszcze przez wiele dni – powiedział dziadek z uśmiechem.
A ja poczułem, że jestem bardzo rozbrykany, i ruszyłem biegiem do łazienki napełnić moje sikawki.
6.„Wielkanoc inaczej” – rozmowa na temat obchodzenia świąt w różnych miejscach świata:
– USA – wyścigi jajek;
– Francja – robienie gigantycznego omleta;
– Indie – tworzenie latarni, kwiatków z bibuły dla przyjaciół;
– Bermudy – robienie latawców.
7.Zabawy ruchowe – zabawy z użyciem jajek: – wyścigi z jajkiem na łyżce, – obieranie jajek na twardo w jak najkrótszym czasie, – podawanie sobie jajek z łyżki na łyżkę.
8.Wyjście do ogrodu. Obserwowanie przyrody przez szkło powiększające, swobodne rozmowy na temat dokonywanych obserwacji – rozbudzanie ciekawości badawczej i zainteresowania przyrodą.
9.„Pomponowe jajko” – zabawa plastyczna, ozdabianie konturu jajka stemplami przygotowanymi z pomponów maczanych w farbie i trzymanych za pomocą klamerki od bielizny.
10.„Wyścigi jajek” – zabawa ruchowa. Wyścigi w turlanie jajek do mety.
11.Dla ambitnych mam również zadanie:
Wielkanocne kodowanie Nauczycielskie zacisze
Zapraszam również do kolorowania
https://www.kolorowankionline.net/zajaczek-z-jajkami
Miłej zabawy.
Na polu.
14.04.2020
Na polu
Temat tygodnia: Praca rolnika. 14-17.04.2020
Temat dnia: Na polu. 14.04.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica.
2.„Wieś i miasto” – szukanie różnic i podobieństw na podstawie zdjęć. Rodzic pokazuje dziecku zdjęcia terenów wiejskich i miejskich. Prosi o wskazanie różnic i podobieństw. Pyta, których terenów w Polsce jest więcej, i wskazuje na mapie tereny nizinne.
3.Skojarzenia ze słowem wieś. Dziecko opowiada co mu się kojarzy z wsią.
4.Praca z podręcznikiem str.37a – poszerzanie wiedzy ogólnej, doskonalenie zdolności grafomotorycznych, budowanie wypowiedzi.
5.„Słoma i siano” – polisensoryczne porównywanie słomy i siana, czytanie globalne. Rodzic wprowadza do czytania globalnego wyrazy: siano i słoma. Pyta dziecka, czym różni się słoma od siana (siano – wysuszona trawa, pożywienie dla zwierząt, słoma – odpadowy materiał po koszeniu zboża, siano – bardziej miękkie, słoma – szorstka, siano – zielone, słoma – żółta). W razie możliwości Rodzic udostępnia dzieciom siano i słomę do polisensorycznego poznania (jeśli to niemożliwe, dziecko powinno zobaczyć choć zdjęcia).
6.Praca z podręcznikiem str. 37b – doskonalenie zdolności grafomotorycznych, spostrzegawczości, koordynacji wzrokowo-ruchowej, przeliczanie.
7.„Do czego służy strach na wróble?” – rozmowa kierowana. Rodzic zadaje dziecku pytania: Do czego służy strach na wróble na polu? Kogo ma odstraszać? Dlaczego odstrasza się ptaki z pól? Co takiego robią? Co wyjadają ptaki na polach?
8.„Myszy z siana” – praca plastyczna. Do wykonania pracy są potrzebne koszulki do segregatorów lub plastikowe woreczki, siano, druciki kreatywne, klej, nożyczki i papier kolorowy. Dziecko wypycha koszulkę sianem i przewiązuje nitką tak, by powstały myszki. Następnie przywiązuje ogonek z drucika kreatywnego, dokleja oczy i uszy z papieru.
9.„Od ziarenka do bochenka” – opowieść ruchowo-naśladowcza połączona z ćwiczeniami artykulacyjnymi:
– Pociąg: Jedziemy dziś do gospodarstwa rolnego pociągiem (ciuch, ciuch, ciuch – naśladowanie odgłosów, dzieci tworzą pociąg). Przekonamy się, jak wygląda życie na wsi…
– Koniki: Jedziemy na konikach do pana rolnika (odgłos kląskania).
– Praca rolnika: Najpierw rolnik sieje zboże (siejeje, siejeje, siejeje), deszcz pada na pole (kap, kap, kap), potem zboże rośnie i dojrzewa, a wietrzyk śpiewa (szszszsz). Słońce grzeje całe lato (uf, uf, uf), nastała pora zbiorów, już na pole wjeżdża kombajn (wrrrr, wrrrrrrr, wrrrrrr). Kombajn przesypuje ziarno na wozy (szszszszsz), rolnik wiezie ziarno ciągnikiem do młynarza (wrrrr, wrrrrr, wrrrr).
– Młyn: Młynarz w młynie zmiele ziarnka (szerokie otwieranie ust i kręcenie szczęką), z ziaren powstanie mąka. Aaaa– psik! Wpadła do nosków! Mąka jest gotowa, do piekarni jedziemy samochodem (brum, brum, brum). Nocą, kiedy dzieci śpią (sen – chrapanie), piekarz piecze z mąki chleb i bułki (naśladowanie ruchu wyrabiania ciasta).
– Piekarnia: Z samego rana samochody (brum, brum) z piekarni ruszają do sklepów, by dostarczyć pieczywo. Uwaga, jeszcze gorące (parzy – dmuchanie), ale jak pięknie pachnie (wąchanie – głęboki wdech i wydech).
– Pociąg: Wracamy pociągiem (ciuch, ciuch ciuch) do przedszkola.
10.Zabawa muzyczna do piosenki ludowej Zasiali górale – osłuchanie z piosenką ludową, interpretacja ruchowa.
(Trojak) Zasiali górale
sł. i muz. Tradycyjne
Zasiali górale owies, owies, (wolny ruch ręki – rozrzucanie ziaren raz w prawo, raz w lewo)
Od końca do końca, tak jest, tak jest!
Zasiali górale żyto, żyto, (wolny ruch ręki – rozrzucanie ziaren raz w prawo, raz w lewo)
Od końca do końca wszystko, wszystko!
A mom ci ja mendelicek, (rytmiczne uderzanie w kolana)
W domu dwa, w domu dwa! (rytmiczne klaskanie)
U sąsiada śwarnych dziewuch (rytmiczne uderzanie w kolana)
Gromada, gromada. (rytmiczne klaskanie) itd.
A mom ci ja trzy mendele,
W domu dwa, w domu dwa!
Żadna mi się nie podoba,
Tylko ta, tylko ta!
Zasiali górale owies, owies,
Od końca do końca, tak jest, tak jest!
Pożęli górale żytko, żytko,
Od końca do końca wszystko, wszystko.
A na polu góraleczek
Gromada, gromada,
Czemużeś się wydawała,
Kiejś młoda, kiejś młoda?
Czemużeś się wydawała,
Kiejś mała, kiejś mała?
Będzie z ciebie gospodyni
Niedbała, niedbała!
11.Wyjście do ogrodu lub na podwórko Chodzenie po sianie, ziemi, piasku, słomie i innych materiałach rozłożonych na ziemi jako tor sensoryczny.
12.Zabawa matematyczna – sprawdzanie długości pojedynczych źdźbeł siana, szeregowanie, układanie źdźbeł od najmniejszego do największego, od największego do najmniejszego itd. (można użyć innego materiału np. wełny.
13.Malowanie obrazu „Pejzaż wiejski” farbami według pomysłów dzieci.
Miłej zabawy.
Jak powstaje chleb.
15.04.2020
Jak powstaje chleb.
Temat dnia: Jak powstaje chleb. 15.04.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica.
Można skorzystać z takiego pomysłu:
Rodzic z dzieckiem tworzy drużynę.
„Bieg kur z kurczakami” – rodzic i dziecko mają nogi związane ze sobą za pomocą skakanki. Biegną razem do wyznaczonego celu.
„Zające” – dziecko i rodzic mają między kolanami włożone woreczki. Skaczą do celu.
„Slalom baranków” – dziecko i rodzic trzymają się za ręce. Biegną między pachołkami do wyznaczonego celu.
„Turlamy jajeczka” – dziecko rozpoczyna zabawę. Turla laską gimnastyczną małą piłkę. W połowie trasy przekazuje pałeczkę rodzicowi, który turla piłkę do wyznaczonego miejsca.
„Skoki zająca” – zabawę rozpoczyna rodzic. Pokonuje trasę, skacząc w worku. W połowie następuje zamiana. Dziecko skacze w worku do mety.
2.Degustacja różnego rodzaju pieczywa (pszenne, żytnie, razowe, bułka, rogal, bułka maślana itp.). Dziecko dostaje na talerzyku kawałeczki różnego rodzaju produktów piekarskich. Smakuje pieczywo, określa jego smak, zapach i kolor. Następnie dziecko próbuje przyporządkować kawałki pieczywa danym bochenkom (przedstawionym na zdjęciu lub rzeczywistych) i podać nazwy różnego rodzaju pieczywa. Dziecko charakteryzuje różne produkty piekarskie – porównuje kolor, wielkość, strukturę i kształt (rogalik, podłużny, owalny itd.). Rodzic prosi dziecko, by używało przy opisywaniu jak największej liczby przymiotników.
3.„Skąd się bierze chleb?” – pogadanka na temat różnych rodzajów mąki, z której pozyskuje się produkty piekarskie. Rodzic zadaje dziecku pytania: Skąd się bierze chleb? Czy wszystkie rodzaje pieczywa, które Ci smakowały, były zrobione z mąki pszennej? Z czego wytwarza się to pieczywo? Jakie rodzaje mąki jeszcze wyróżniamy? (ziemniaczana, żytnia, razowa, kukurydziana, jaglana, lniana). Dziecko przypomina sobie zboża poznane wcześniej. Rozpoznaje kawałki pieczywa po smaku (z zamkniętymi lub zawiązanymi oczami), opisuje ich smak.
Zapraszam do obejrzenia filmu
https://www.youtube.com/watch?v=itiyb5uyy_A
4.„Zawody” – Rodzic przynosi zdjęcia osób pracujących w różnych zawodach (wśród nich muszą być: piekarz, kierowca, sprzedawca, młynarz, rolnik). Prosi dziecko o wybranie i podanie nazw zdjęć przedstawiających ludzi, którzy biorą udział w produkcji chleba.
5.„Od ziarenka do bochenka” – praca z podręcznikiem str.38, doskonalenie sprawności manualnej i percepcji wzrokowej, dostrzeganie związków przyczynowo-skutkowych, budowanie wypowiedzi.
6.„Młyny” – Rodzic pokazuje dziecku zdjęcia młynów (wodny, elektryczny- można znaleźć w internecie), dziecko je porównuje, szuka podobieństw i różnic.
7.Blok zajęć o emocjach – docenienie. „Wiosna na wsi” – Rodzic zaprasza dziecko do wysłuchania opowiadania pod tym samym tytułem.
„Wiosna na wsi”
Dominika Niemiec
Dziadek Stasia mieszka na wsi. Dziś jest sobota, Staś nie ma w szkole lekcji i postanowił z rodzicami odwiedzić dziadka. Wyjechali z miasta skoro świt. Staś obserwował przez okno samochodu uciekające bloki i domy. Już po chwili nie było widać kominów fabryk i wysokich wieżowców, które dumnie pięły się w miejskiej dżungli. Z nosem w szybie Staś podziwiał zmieniający się krajobraz. Najpierw przejeżdżali przez miasta i miasteczka, które były coraz mniejsze i w których nie było już wieżowców, a jedynie małe domki przycupnięte przy uliczkach niczym kury na grzędach. Między kolejnymi miasteczkami rozciągały się połacie lasów i pól, nad którymi krążyły ptaki. Wiosna dawała o sobie znać, gdyż wszystko zieleniło się wkoło jak szalone. Po kilku godzinach Staś z rodzicami dotarł na miejsce. Dziadek przywitał wszystkich z wielkim entuzjazmem. Wyściskał mamę, tatę i wnuczka. Staś wskoczył dziadkowi na barana.
– Hura! Dziadku, jak tu pięknie, zupełnie inaczej niż mieście.
– O tak, zupełnie inaczej – potwierdził dziadek. – Mam tu dużo pracy, muszę zasiać warzywa w całym ogrodzie. Może mi pomożesz, zuchu?
– O, to my pójdziemy do domu i ugotujemy z tatą obiad. Będzie na was czekał, gdy wrócicie z ogrodu – zapowiedziała mama.
Tata z mamą znikli za drzwiami dziadkowego domu, a Staś z dziadkiem ruszyli w kierunku ogrodu. Do obsiania były spory kawałek terenu przy szklarniach i po sześć długich grządek znajdujących się we wnętrzu każdej z trzech szklarni. Staś z dziadkiem zabrali się do roboty. Do grządek wpadały ziarenka, z których miały wyrosnąć dorodne pomidory, marchewki, ogórki, pietruszki, sałaty, dynie i kabaczki. Dziadek kierował pracą Stasia i pomagał przykrywać mu ziarenka ziemią.
– Teraz trzeba to wszystko dobrze podlać – zarządził.
Staś już trzymał w ręku ogrodowego węża.
– Widzę, że doskonale wiesz, co potrzebne jest roślinom do wzrostu – z uśmiechem powiedział dziadek.
Wszystkie grządki zostały dokładnie podlane i dziadek ze Stasiem mogli udać się do domu.
– Umyjcie szybko ręce, podaję obiad! – krzyknęła mama z kuchni, słysząc wchodzących do domu Stasia z dziadkiem.
Wszyscy zjedli obiad ze smakiem. Nie wiadomo, komu bardziej smakowały przygotowane przez mamę pierogi: czy dziadkowi, który dawno już ich nie jadł, czy też Stasiowi, który porządnie zgłodniał podczas prac w ogrodzie i pałaszował już drugą dokładkę obiadu.
– Cieszymy się z mamą, że obiad wam tak smakuje. Uważaj, Stasiu, bo zaraz zjesz widelec razem z pierogiem – śmiejąc się, powiedział tata.
– Dobrze, że ma apetyt – powiedział dziadek, głaszcząc wnuczka po głowie. – Jestem wam bardzo wdzięczny za to, że mnie odwiedziliście. To był pyszny obiad. A bez twojej pomocy, Stasiu, obsiewanie ogrodu zabrałoby mi dużo więcej czasu. Przydałby mi się taki pomocnik na co dzień. Nie dość, że szybko pracuje, to jeszcze sam wie, co i kiedy trzeba zrobić.
Staś poczuł się naprawdę doceniony. Teraz już nie tylko czuł, ale i wiedział, że dziadek dostrzegł jego wysiłek i zaangażowanie. A i mama z tatą siedzieli przy stole uśmiechnięci.
– Nareszcie ktoś docenił, to że gotuję – powiedziała mama.
– Oj, przecież zawsze to doceniamy – odrzekł tata, dając mamie buziaka w policzek.
– No właśnie. Przecież zawsze wszystko znika z naszych talerzy, a skoro tak, to znaczy, że wszystko nam smakuje.
– Jednym słowem, czuj się zawsze doceniona, córeczko! – skwitował dziadek.
Rodzic prosi, aby dziecko spróbowało samodzielnie opowiedzieć treść. Po zakończeniu opowiadania Rodzic pyta, jakie emocje towarzyszyły jego bohaterom (szczególnie zwraca uwagę na uczucie docenienia).
8.„Uczucie docenienia” – dyskusja. Rodzic rozmawia z dzieckiem, zadaje pytania: Co to znaczy „czuć się docenionym”? Czy jest to przyjemne uczucie? Za co można kogoś docenić? Czy Ty czułeś się kiedyś docenieni? W jakiej to było sytuacji? Jak można komuś okazać, że się go docenia?
9.„Czuję się doceniony” – rysowanie na zadany temat. Dziecko otrzymuje kartki i kredki. Rodzic prosi, aby narysowało sytuację, w której czuło się docenione. Następnie dziecko prezentuje swoją prace i opowiada o sytuacji, która mu się przydarzyła.
10.„Doceniam, że potrafisz…” – zabawa dramowa. Dziecko ma za zadanie pokazać czynność wymyśloną przez siebie (praca na wsi). Zadaniem Rodzica jest odgadnięcie, jaką pracę wykonuje dziecko. Propozycje sytuacji prezentowanych na obrazkach: grabienie liści, sianie warzyw, podlewanie kwiatków, pielenie grządek, koszenie trawy, karmienie zwierząt.
11.Wyjście do ogrodu lub na podwórko. Wspólne zabawy w piaskownicy – zabawa w „Piekarnię” z wykorzystaniem dostępnych foremek, które posłużą dziecku jako formy do pieczenia chleba.
12.Zabawa logopedyczna z kawałkiem chleba – usprawnianie aparatu mowy. Dziecko dostaje kawałek chleba ze skórką. Dziecko przeżuwa, mlaska, gryzie skórkę, oblizuje się itp.
13.Zabawa manualna – przygotowywanie ciasta na chleb, wypiek chleba.
14.Zabawy kostkami – liczenie przez dzieci liczby wyrzuconych oczek na kostce, dodawanie itd.
Miłej zabawy
Maszyny rolnicze.
16.04.2020
Maszyny rolnicze
Temat dnia: Maszyny rolnicze. 16.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica
2.Praca z podręcznikiem str. 39a – rozróżnianie grafemów, ćwiczenie logicznego myślenia, doskonalenie percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych, przeliczanie.
3.Pogadanka na temat różnych narzędzi i maszyn ogrodniczych oraz bezpieczeństwa podczas ich wykorzystywania. Rodzic pokazuje dziecku na zdjęciach podstawowe narzędzia rolnicze: pług do orania (napowietrzania gleby, odwracania jej wierzchniej warstwy), bronę (do bronowania, wyrównywania powierzchni gleby, działa jak grabie), urządzenie do nawożenia, siewnik (do siania), dodatkowo proste narzędzia, takie jak motyka, kosa, łopata. Rodzic określa przeznaczenie narzędzi i maszyn widocznych na zdjęciach. Dziecko ma za zadanie dobrać zdjęcie do opisu.
4.„Kosiarze” – zabawa fabularyzowana, ćwiczenia ruchów obu ramion. Przy włączonej dowolnej muzyce dziecko naśladuje ruchy kosiarzy (ruchy obu ramion jednocześnie). Gdy muzyka ustaje, kosiarze odpoczywają (dziecko siada ze skrzyżowanymi nogami). Zabawa jest kontynuowana, gdy Rodzic ponownie włącza muzykę.
5.Praca z podręcznikiem str. 39b – doskonalenie percepcji wzrokowej, zdolności grafomotorycznych i logicznego myślenia.
6.„Traktor” – praca plastyczna. Dzieci tworzą traktor z rolek po papierze toaletowym.
7.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych.
8.Wyjście do ogrodu. „Prace rolne” – zabawa w piaskownicy polegająca na wytyczeniu dla każdego dziecka obszaru jego „pola” przy wykorzystaniu narzędzi dostępnych w piaskownicy (np. łopatka może imitować pracę pługa, grabki pracę brony itd.).
9.„Rolnik sam w dolinie” – nauka piosenki
10.„Maszyna przyszłości” – zabawa plastyczna, rysowanie maszyny przyszłości, która ułatwi rolnikom prace na polu.
11.Zachęcanie dziecka do oglądania magazynów i książek przedstawiających dawne i współczesne maszyny rolnicze podczas pracy, poszerzanie słownictwa dzieci związanego z uprawą ziemi.
Produkty ekologiczne.
17.04.2020
Produkty ekologiczne
Temat dnia: Produkty ekologiczne 17.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica.
2.„Czym jest gospodarstwo ekologiczne” – pogadanka. Rodzic tłumaczy dziecku, czym charakteryzuje się gospodarstwo ekologiczne (np. zakaz używania chemicznych środków ochrony roślin, nawozów sztucznych, pasz przemysłowych, stymulatorów wzrostu, karmienie zwierząt paszą wyprodukowaną w tym gospodarstwie, używanie nawozów wytworzonych przez hodowane zwierzęta, konieczność zachowania różnorodności gatunków roślin i zwierząt). Rodzic pokazuje dziecku symbol żywności ekologicznej. Dziecko omawia symbol, przelicza gwiazdki.
Zachęcam do obejrzenia filmiku
https://www.youtube.com/watch?v=7_2NNcSqu5w
3.Projektowanie własnych symboli żywności ekologicznej – dziecko projektuje symbol żywności ekologicznej według własnego pomysłu.
4.„Ekologiczna żywność” – porównywanie zdjęć warzyw i owoców z gospodarstw ekologicznego i tradycyjnego, poszukiwanie produktów ekologicznych w gazetach, czytanie cen, porównywanie. Rodzic zadaje dziecku pytanie, czym charakteryzuje się żywność ekologiczna. Pokazuje dziecku zdjęcia okazałych owoców i warzyw modyfikowanych genetycznie oraz brzydszych, mniej wybarwionych owoców i warzyw naturalnych, bez żadnych szkodliwych dodatków i konserwantów (niepryskanych). Następnie daje dziecku do obejrzenia gazetkę sklepową. Dziecko szukaj produktów ekologicznych i standardowych. Porównuje ich ceny i wnioskuje, że produkty ekologiczne są droższe. Rodzic pyta dziecka, z czego to wynika. Na koniec dziecko porównuje daty ważności na przyniesionych produktach ekologicznych i standardowych. Rodzic pyta, dlaczego data na produktach ekologicznych jest krótsza.
5.Praca z podręcznikiem str.40 – doskonalenie percepcji wzrokowej i sprawności manualnej.
6.„Marchewka” – praca plastyczna. Wyklejanie konturu marchewki kulkami z bibuły.
7.Wyjście do ogrodu.
8.„Słoneczniki” – zabawa plastyczna. Dziecko wycina płatki z żółtego papieru i naklejają je na białe papierowe talerzyk jednorazowy. W środku przykleja ziarna słonecznika. Całość przykleja do kartki technicznej. Wycina łodygę i liście i dokleja te elementy do słonecznika.
9.„Zbieranie ziaren” – zabawa ruchowa. Rodzic rozsypuje w sali ziarna słonecznika i daje dziecku plastikowy kubeczek. Dziecko biega z kubeczkami po sali w rytm dowolnej muzyki. Na przerwę w muzyce Rodzic podnosi karteczkę z daną liczbą (od 0 do 10). Zadaniem dziecka jest zebrać do kubeczka taką liczbę ziarenek, jaka jest widoczna na planszy. Po ich zebraniu dziecko siada na dywanie i wysypuje ziarna z kubka. Przelicza liczbę wrzuconych ziaren. W razie pomyłki dokłada lub odejmuje ziarna. Rozsypuje je po sali i zabawa jest kontynuowana.
Miłej zabawy.
Planeta Ziemia
20.04.2020
Planeta Ziemia
Temat tygodnia: Dbamy o naszą planetę 20-24.04.2020
Temat dnia: Planeta Ziemia 20.04.2020
1.Ćwiczenia poranne
https://www.youtube.com/watch?v=LKFh_Vv0ZJc
2.„Czym jest natura?” – burza mózgów. Dziecko wysuwa swoje pomysły, Rodzic wysłuchuje każdej wypowiedzi. Na koniec je podsumowuje, a jeśli jest taka potrzeba, dodaje własne wyjaśnienie.
3.„Natura czy człowiek?”– Rodzic wysypuje na środek sali różne przedmioty. Przykładowe przedmioty: Wytwory człowieka: reklamówka, piłka, książka, kredka, długopis, kartka, papierek po cukierku, łyżka, ścierka, gąbka, skarpetka, śruba, samochód zabawka, lalka, miś, puszka, butelka Przedmioty naturalne: liście, gałązki, źdźbło trawy, cebulka, jabłko, kwiat, kora, słoma, siano, burak, ziemniak, kamień, orzech, bursztyn, muszelka, pióro. Przygotowuje również dwa zdjęcia drzewo i narzędzie. Zadaniem dziecka jest położenie przedmiotów przy rysunkach drzewa (przedmiot stworzony przez naturę) lub narzędzi (wytwór człowieka). Za każdym razem wspólnie zastanawiają się, czy zadanie zostało wykonane poprawnie.
4.„Czy to tu?” – zabawa ruchowa utrwalająca nowe informacje. Rodzic kładzie po jednej stronie sali rysunek drzewa, a po drugiej – narzędzi. Bierze do ręki jeden z przedmiotów z poprzedniej zabawy i unosi. Dziecko biegnie jak najszybciej na tę stronę sali, w której leży obrazek pasujący do podniesionej rzeczy.
5.„Quiz”– zabawa z użyciem lizaków z napisem TAK/NIE lub czerwonej i zielonej kartki. Dziecko za pomocą lizaków z napisami TAK / NIE głosuje, czy element wymieniony przez Rodzica należy do elementów naturalnych. Rodzic może pokazywać przedmioty z poprzednich zabaw lub wymieniać nazwy (warto, by wspominał także o większych elementach, np. fabrykach, samochodach, samolotach, wodospadach, drzewach itp.). Zabawę można częściowo przeprowadzić w języku angielskim. Dziecko powinno wtedy podnieść odpowiedni lizak i powiedzieć Yes lub No.
6.Praca z podręcznikiem nr4 str.1b – ćwiczenie logicznego myślenia, poszerzanie wiedzy ogólnej, doskonalenie zdolności grafomotorycznych; określanie, które obiekty są naturalne, a które stworzył człowiek.
7.„Człowiek i jego działanie”– rozmowa z dzieckiem na temat właściwych i niewłaściwych zachowań wobec środowiska. Dziecko wypowiada się na podstawie własnych doświadczeń. Rodzic kieruje rozmową tak, by wymieniało zachowania nie tylko negatywne, lecz także dobre dla Ziemi. Rodzic sam nie wymienia i nie opisuje żadnych zachowań.
8.„Taki świat”– rozmowa na temat świata dookoła i zanieczyszczenia środowiska. Rodzic zadaje dziecku pytania: Czy podoba Ci się świat, w którym żyjesz? Co chciałbyś w nim zmienić? Co w tym celu trzeba zrobić?
9.Praca z podręcznikiem nr 4 str. 1a – ćwiczenie logicznego myślenia, budowanie postawy proekologicznej, poszerzanie wiedzy przyrodniczej. Rodzic przeprowadza z dzieckiem rozmowę podsumowującą informacje dotyczące dwóch tematów: tego, co stworzyła natura, a co jest wytworem człowieka, oraz działań dobrych i niedobrych dla środowiska.
10.„Jak człowiek zmienił świat?” – praca plastyczna. Dziecko otrzymuje kartki oraz dowolne materiały plastyczne (farby, pastele, kredki, flamastry i inne). Kartki przedziela pionową kreską na pół. Po lewej stronie rysuje środowisko naturalne, a po prawej – zmienione przez człowieka. Po skończeniu dziecko opowiada o swojej pracy.
11.Przypomnienie piosenki Duszki, duszki – dziecko przypominają sobie słowa i razem z Rodzicem śpiewa piosenkę. (Uczyliśmy się już jej w przedszkolu)
https://www.youtube.com/watch?v=2tL0TZ-fS44
12.Spacer w okolicy. Rodzic pokazuje dziecku zarówno piękno otaczającej przyrody, jak i przedmioty zaśmiecające środowisko. Jeśli nie ma możliwości zabrać ich na wycieczkę, prosi, by dziecko położyło się na dywanie i zamknęło oczy, a sam opisuje najpierw piękno przyrody, a następnie zanieczyszczenia (śmieci, dym itd.).
13.Podczas ubierania się, przed wyjściem na dwór, Rodzic może przypomnieć dziecku słownictwo w języku angielskim:
Put on your shoes. (Załóż buty.)
Put on your clothes. (Załóż ubrania.)
Take off your shoes. (Zdejmij buty.)
Take off your clothes. (Zdejmij ubrania.)
14.„Sekwencje” – zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem małych kartek w różnych kolorach, po kilka sztuk z koloru. Dziecko układa przed sobą elementy, segregując je wg koloru. Następnie Rodzic układa różne sekwencje kolorów (np. na tablicy, tak by lewa strona Rodzica była też lewą stroną dziecka), a dziecko ma za zadanie je odwzorować. Dla utrudnienia Rodzic może podawać kolejność jedynie słownie lub ułożyć kawałek i poprosić dziecko o samodzielne kontynuowanie rytmu. Zabawę można przeprowadzić w języku angielskim – utrwalenie nazw kolorów.
15.Zabawy dowolne dziecka. Zachęcanie do sięgania po gry planszowe. Kształtowanie odporności emocjonalnej na porażkę.
Miłej zabawy.
Dbamy o środowisko.
21.04.2020
Dbamy o środowisko
Temat dnia: Dbamy o środowisko. 21.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica.
2.„Co to znaczy dbać o środowisko?” – rozmowa. Dziecko kończy zdanie rozpoczęte przez Rodzica: Dbać o środowisko to znaczy… Rodzic może nakierować dziecko na temat ochrony zwierząt i dbania o nie.
3.„Smutny widok” – prezentacja zdjęć przedstawiających tereny piękne i czyste oraz zanieczyszczone. Rodzic prezentuje dwa rodzaje zdjęć: 1) piękne widoki parków, lasów, łąk itp., 2) śmieci i inne zanieczyszczenia, np. brudne rzeki, ścieki, dymy z fabryk, dzikie wysypiska śmieci, wycięte lasy. Dziecko zastanawia się, według jakiego kryterium podzielić obrazki na grupy. Następnie wyjaśnia, jakie kryterium wybrało i dlaczego.
4.„Jak pomóc naszej planecie?” – Rodzic zadaje pytanie Jak pomóc naszej planecie? i rozpoczyna dyskusję. Dziecko podaje jak najwięcej pomysłów, a potem rysuje swoje propozycje na dużym arkuszu papieru.
5.„Co by było, gdyby…” – rozwijanie twórczego myślenia. Rodzic zadaje pytania: Co by było, gdyby ludzie wyrzucali wszystkie śmieci na ulicę? Co by było, gdyby zabrakło czystej wody do picia? Co by było, gdyby dym tak zanieczyścił niebo, że nie dałoby się zobaczyć słońca? Co by było, gdyby wycięto wszystkie drzewa? Co by było, gdyby spłonęły wszystkie łąki? Co by było, gdyby nie było zwierząt? Dziecko tworzy scenariusze i stara się udzielić odpowiedzi.
6.„Zagrożone” – rozmowa na temat zwierząt zagrożonych wyginięciem. Rodzic rozkłada na dywanie zdjęcia różnych zwierząt, wśród nich zagrożonych wyginięciem, takich jak goryl, tygrys, nosorożec, słoń, lampart, żubr, niedźwiedź. Dziecko najpierw podaje nazwy wszystkich zwierząt. Następnie Rodzic odwraca obrazkiem w dół wszystkie zdjęcia zwierząt zagrożonych wyginięciem. Wyjaśnia dziecku, że tych zwierząt jest już na świecie bardzo mało, bo ludzie na nie polują lub niszczą ich środowisko życia: wycinają lasy, zatruwają wodę. Rodzic wprowadza termin „zwierzęta zagrożone wyginięciem”. Zabawę można przeprowadzić w języku angielskim i przypomnieć dzieciom nazwy niektórych zwierząt:
tiger (tygrys)
gorilla (goryl)
rhino (nosorożec)
elephant (słoń)
bear (niedźwiedź)
7.Wprowadzenie litery Z, z:
– zaaranżowanie sytuacji, w której pojawi się wyraz podstawowy, np. wykorzystanie zdjęć z poprzedniego ćwiczenia. Rodzic prosi, by dziecko wydzieliło pierwsze głoski z różnych nazw zwierząt (powinno się tam znaleźć co najmniej jedno zwierzę, którego nazwa zaczyna się na z, np. zebra);
– wydzielenie jednej głoski, by utożsamić ją później z wprowadzaną literą w wyrazie „zebra”;
– analiza i synteza słuchowa wyrazu podstawowego;
– wprowadzenie schematu i modelu wyrazu podstawowego – prezentacja wizualna;
– poprawna artykulacja wyrazu podstawowego;
– tworzenie schematu i modelu wyrazu;
– podział modelu na zgłoski;
– zastępowanie okienek modelu literami drukowanymi;
– wyodrębnienie z wyrazu podstawowego pierwszej głoski, poszukiwanie jej w innych wyrazach – praca z podręcznikiem nr 4 str. 2a. Dziecko ma za zadanie znaleźć na ilustracji i pokolorować jak najwięcej obiektów, których nazwy zaczynają się na głoskę z;
– pokaz nowej litery drukowanej, wodzenie palcem po małej i wielkiej literze drukowanej;
– poszukiwanie grafemu litery praca z podręcznikiem n r4 str. 2b
8.Ozdobienie szablonu litery dowolnym materiałem.
9.Szukanie litery “Z” wśród innych liter. Rodzic daje dziecku dowolną książkę dla dzieci. Zadaniem dziecka jest odnajdywanie litery Z,z.
10 Zestaw ćwiczeń gimnastycznych.
https://www.youtube.com/watch?v=CEyba0BvBUE
11.„Co było na obrazku?” – praca z obrazkiem. Rodzic pokazuje dziecku przez chwilę dowolny obrazek, a następnie go zakrywa. Zadaniem dziecka jest zapamiętać i opowiedzieć, co było na obrazku.
12.Ćwiczenia grafomotoryczne “Litera Z” z dodatkowej książki. (Do odbioru w przedszkolu)
Miłej zabawy.
Śmieci.
22.04.2020
Śmieci
Temat dnia: Śmieci. 22.04.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica.
2.„Co to?” – zagadka z wykorzystaniem podręcznika str. 3a, znaczek recyklingu do rysowania po śladzie. Rodzic pyta dzieci: Czy wiecie, co oznacza ten rysunek? (Uwaga! Jeśli dzieci nie wiedzą, Rodzic na razie nie wyjaśnia, tylko przechodzi do kolejnego zadania).
3.„Recykling” – burza mózgów. Dzieci próbują odgadnąć, co znaczy słowo „recykling”. Rodzic w razie potrzeby wyjaśnia, że jest to zmniejszenie zużycia surowców naturalnych oraz ilości odpadów, przetwarzanie odpadów na coś, co można ponownie wykorzystać.
4.„Co z tym zrobić?” – szukanie nowych zastosowań dla śmieci. Rodzic wyrzuca na środek sali różne przedmioty: plastikowe i szklane butelki, gazety, rysunki dzieci z makulatury, kartony, opakowania po różnych produktach, sznurki, zepsute zabawki itp. (ważne by powstała sterta śmieci). Tłumaczy przy tym, że te rzeczy nie zmieściły się w koszu, bo jest ich tak dużo. Pyta dzieci Co z tym zrobić?, a one podają swoje propozycje. Rodzic pyta, jak można ponownie wykorzystać te przedmioty. Jeśli dzieci znajdą zastosowanie dla któregoś przedmiotu, Rodzic odkłada go do osobnego kartonu, dzięki czemu zmniejsza się liczba rzeczy do wyrzucenia. Rodzic zwraca na to uwagę dzieci. Wyjaśnia, że z wielu rzeczy można stworzyć coś nowego, zamiast wyrzucać je do kosza. Wiele przedmiotów można również przetworzyć. Rodzic pokazuje produkty wytworzone z przetworzonego plastiku, np. z butelek (grzebień, wieszak, reklamówki), z papieru (papier toaletowy, wytłaczanki od jajek).
5.„Ze starego coś nowego” – praca z podręcznikiem str. 3b, ćw. 1, zabawa dydaktyczna utrwalająca zasady segregacji śmieci, poszerzanie wiedzy proekologicznej, doskonalenie koordynacji wzrokowo–ruchowej i zdolności grafomotorycznych, budowanie wypowiedzi.
6.„Jak segregujemy śmieci?” – praca w grupach, rozsypanki literowe, rozpoznawanie liter i próby czytania. Rodzic przygotowuje kopertę, a w niej litery tworzące wyrazy: papier, plastik, metal (dla ułatwienia każde na innym kolorze papieru). Dzieci w układają wyrazy z rozsypanki literowej i naklejają je na kartkę (dobrze żeby miały wzór). Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie: Dlaczego te trzy wyrazy były w jednej kopercie?. Rodzic prezentuje napisy do czytania globalnego: „szkło” i „mieszane”. Odczytuje je, a dzieci wyodrębniają pierwszą głoskę w obu wyrazach i czytają je razem z Rodzicem.
7.„Kolorowe kosze” – przypomnienie wiadomości na temat segregacji śmieci. Rodzic zadaje dzieciom pytanie: Dlaczego kosze mają różne kolory?, a te próbują na nie odpowiedzieć. Rodzic ustawia na środku sali trzy pudełka w kolorach: zielonym, czerwonym i czarnym. Prosi, by dzieci wyjaśniły, jakie odpady wrzuca się do koszy oznaczonych tymi kolorami. Dzieci otrzymują napisy (papier, plastik, metal; szkło; mieszane) i mają za zadanie przykleić je do pudeł w odpowiednim kolorze:
kosz zielony – szkło
kosz żółty – plastik
kosz niebieski – papier
kosz czerwony – metal
kosz brązowy – BIO
kosz czarny – mieszane
Następnie Rodzic ponownie wysypuje na środek odpady wykorzystane wcześniej. Dziecko losuje kilka przedmiotów, próbuje określić, z czego jest, i wrzucić go do odpowiedniego pudełka.
8.„Kosze” – utrwalenie wiadomości na temat segregowania śmieci z wykorzystaniem podręcznika str. 4a.
9.„Czy dobrze?” – praca z podręcznikiem str. 4b, ćw. 1, zabawa dydaktyczna utrwalająca zasady segregacji śmieci. Rodzic mówi dzieciom, że do zwykłych koszy nie wyrzuca się: baterii, leków, żarówek, opon, AGD i RTV. Są dla nich przeznaczone specjalne punkty zbiórki.
10.„Jak długo?” – zwrócenie uwagi na problem długiego rozkładania się niektórych śmieci. Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie: Co się dzieje ze śmieciami, które nie trafiają do odpowiednich pojemników?. Początkowo dzieci dzielą się swoimi pomysłami, potem Rodzic pokazuje zdjęcia: wysypiska śmieci, smogu i dymu ze spalanych śmieci, śmieci rozrzuconych po łąkach, lasach, przy drodze. Wyjaśnia, że wiele śmieci rozkłada się bardzo długo. Opowiada o butelkach znalezionych w ziemi albo na dnie morza, które mogą mieć setki lat. Rodzic rozkłada na dywanie kartkę papieru, kawałek metalu oraz plastiku – pyta dzieci: Której z tych rzeczy nie zniszczą: deszcz, mróz, śnieg, woda, słońce? Które mogłyby najdłużej leżeć na dworze? (najkrócej papier, następnie metal – rdza, najdłużej plastik). Rodzic wysypuje na środek sali różne przedmioty, np. pogięty rysunek, ogryzek jabłka, reklamówkę, puszkę, plastikową butelkę, słoik, papierek po cukierku, gazetę, skórkę od banana, chusteczkę higieniczną. Podnosi po dwa i prosi, by dzieci odpowiadały na pytanie: Co dłużej?. Dzieci mają wybrać ten, który rozkłada się dłużej. Rodzic zwraca uwagę dzieci, że część przedmiotów potrzebuje bardzo dużo czasu, aby zniknąć, a niektóre nie rozłożą się nigdy.
11.Jak długo rozkładają się poszczególne grupy śmieci?
pogięty rysunek (papier) – 1–6miesięcy
ogryzek jabłka (bio) 1–5 miesięcy
reklamówa (plastik) – nawet 400 lat
puszka (metal) – 50 lat
plastikowa butelka (plastik) – 400–450 lat
słoik (szkło) – nigdy
papierek po cukierku (plastik) – 400 lat
gazeta (papier) – 6 tygodni
skórka od banana (bio) – rok
chusteczka higieniczna (papier) – 2–4 tygodnie
12„Co dłużej?” – praca z podręcznikiem str. 4b, ćw. 2 – określanie, które odpady rozkładają się dłużej.
13.Blok zajęć o emocjach – oburzenie. „Odczytaj moje emocje” – zabawa słuchowa. Dzieci siadają na dywanie. Rodzic chowa się za parawanem i odczytuje zdania, modulując głos tak, by czuć w nim było oburzenie:
– Jak można tak śmiecić!
– Tu jest okropnie brudno. Kto wyrzuca puszki do lasu?
– To okropne, gdy ktoś nie dba o środowisko.
– Czy ludzie nie wiedzą, że po swoich psach trzeba sprzątać?!
– Naprawdę nie mogę tego znieść, gdy śmieci zamiast do kosza trafiają na ziemię.
– Czy tak trudno jest posegregować śmieci?
Zadaniem dzieci jest określenie, jak czuł się Rodzic, jaki był, jakie emocje mu towarzyszyły, gdy wypowiadał te zdania.
14.„Oburzenie” – dyskusja. Rodzic rozmawia z dziećmi, zadaje im pytania: Co to znaczy czuć oburzenie, być oburzonym? W jakich sytuacjach można tak się czuć? Czy jest to przyjemne uczucie? Jak okazujemy swoje oburzenie?
15.„To mnie oburza” – zabawa słowna. Dzieci losują obrazek prezentujący skutki negatywnych postaw wobec środowiska. Zadaniem dzieci jest sformułowanie zdania, w którym wyrażą swoje oburzenie (za pomocą komunikatu, mimiki, gestów) związane z prezentowaną sytuacją (np. zaśmiecony las – Ktoś okropnie zaśmiecił ten las!). Dziecko decyduje co należałoby zrobić, aby rozwiązać zaistniałą sytuację (posprzątać las).
16.„Eko i nieeko” – zabawa ruchowa. Dzieci stoją, Rodzic odczytuje zdania, następnie dzieci oceniają, które z prezentowanych sytuacji są „eko”, a które nie. Gdy usłyszą zdanie, które zakwalifikują jako opis sytuacji „eko”, mówią poniższą rymowankę i wykonują wskazane ćwiczenia:
To jest bardzo eko, (dzieci podskakują)
fantastyczny styl życia, (wyciągają ręce z uniesionymi kciukami)
każdy ekoludek (wskazują osoby z koła)
chwali taki sposób bycia. (rytmicznie klaszczą w dłonie)
Gdy ocenią, że dana sytuacja nie jest „eko”, mówią inną rymowankę i wykonują wskazane ćwiczenia:
Takie zachowanie strasznie mnie oburza, (dzieci tupią nogą i podpierają się rękami pod boki)
szkoda dla środowiska jest bardzo duża. (kreślą dwiema rękami przed sobą duże koło)
Złość i smutek ogarnia wszystkie ekoludki. (wskazują wszystkie osoby z koła)
To wcale nie jest problem malutki. (kręcą głową i wykonują przysiad na słowa „problem malutki”)
Przykładowe zdania:
– Zosia wrzuciła pustą puszkę do kosza na szkło.
– Paweł na spacerze posprzątał po swoim psie.
– Ktoś wyrzucił śmieci do lasu.
– Pani wykorzystała ponownie wcześniej używane kartki.
– Kasia nie dokręciła kranu i wciąż kapie z niego woda.
– Dawid podczas zakupów zamiast plastikowych reklamówek używa toreb z materiału.
– Tata zaniósł stary telewizor do punktu odbioru elektrośmieci.
– Karol rozpakował lizak i rzucił papierek na ziemię.
– Asia podczas spaceru po górach zbierała śmieci na szlaku, by go oczyścić.
– Mama z Jankiem zbudowali z niepotrzebnych opakowań zamek dla rycerzy i księżniczek.
17.„Oburzony ekoludek” – praca plastyczno–techniczna. Rodzic udostępnia dzieciom materiały do wykonania pracy (różne surowce wtórne: pudełka, plastikowe butelki, gazety, stare płyty i inne rzeczy wg pomysłu nauczyciela; klej, nożyczki, taśmę klejącą). Dzieci wykonują postać ekoludka. Dorysowują mu elementy twarzy.
18.Wyjście do ogrodu lub na spacer.
19.„Coś z niczego” – konstruowanie zabawek z surowców wtórnych (pudełek, butelek, kartonów, opakowań, sznurków itd.).
Miłej zabawy.
Smog – co to za stwór?
23.04.2020
Smog - co to za stwór?
Temat dnia: Smog – co to za stwór? 23.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica.
2.„Puste czy pełne?” – doświadczenie wykazujące istnienie powietrza. Rodzic przygotowuje dwie plastikowe butelki – jedną pełną wody, drugą pustą. Pyta dzieci, co jest w butelkach. (Dzieci zapewne odpowiedzą, że w jednej jest woda, a druga jest pusta). Rodzic wyjaśnia, że druga butelka również jest pełna, i demonstruje kolejne doświadczenie: Zanurza drugą butelkę w misce z wodą i naciska jej ścianki. Wydobywają się bąbelki powietrza. Wtedy Rodzic pyta, co było w środku.
3.„Komu jest potrzebne powietrze?” – mapa myśli. Dzieci rysują na niewielkich kartkach, komu potrzebne jest powietrze, a następnie przywieszają swoje prace na jeden, duży arkusz papieru. Rodzic i dzieci wspólnie „odczytują” mapę myśli.
4.„Czy powietrze jest czyste?” – doświadczenie, obserwacja drobin kurzu w świetle latarki. Rodzic gasi w sali światło i zapala małą latarkę. Dzieci obserwują powietrze w snopie światła, próbują dostrzec drobinki zanieczyszczeń. Następnie dzieci wymieniają źródła zanieczyszczeń powietrza, a Rodzic wypisuje je na dużym arkuszu papieru.
5.„Miasto” – praca plastyczna. Dzieci wycinają z gazet prostokąty różnej wielkości i naklejają obok siebie pionowo, tworząc miasto. Następnie nad nimi węglem rysują spirale – dym.
6.Smog – słuchanie opowiadania Agnieszki Frączek pod tym samym tytułem z książki Sprężynek na tropie tajemnic – ekologia.
„Smog” Agnieszka Frączek
Bardzo długo wyjeżdżaliśmy z miasta. „Brum, brum!”, dudniło nam w uszach. „Ti–tit, ti–tit!”, atakowało nas mimo szczelnie zamkniętych okien.
– Rany, jaki korek! – narzekał tata.
– Szybciej! – prosił Antek.
– Wolniej – prosiła mama.
– Nudzi mi się – jęczała Zosia.
– Pi… – popiskiwał pies.
– Daleko to jeszcze? – pytałem ja, Sprężynek.
Ale nasze słowa i tak zagłuszało nieznośne „Brum, brum, ti–tit!”.
Wreszcie – powolutku, koło za kołem – udało nam się wyjechać za miasto. I od razu zrobiło się weselej. Tata przestał narzekać na korki, mama przestała prosić, żeby tata zwolnił (dziwne, bo jechaliśmy teraz dużo szybciej niż w mieście), Antek przestał prosić, żeby tata przyspieszył, nawet Zosia przestała się nudzić. Z pobocza machały do nas czerwone dęby, żółte brzozy i zielone choinki, pies pochrapywał cicho, a Zośka nuciła jakąś przedszkolną piosenkę. Nawet słońce świeciło jakby trochę jaśniej.
– Od razu widać, że smog został za nami – cieszyła się mama.
– To tam był jakiś smok? – z wrażenia mało nie wypadłem z koszyka.
– Trzygłowy? – zawtórowała mi Zosia.
– Spokojnie, nie smok, tylko smog, głuptasy – roześmiał się Antek.
– A co to za różnica? – zapytała Zosia.
– Ten wasz smok jest zielony, ma trzy głowy, pazury, ogon i K na końcu…
– Czyli na ogonie?
– Zośka! – zbył siostrę Antek. I tłumaczył dalej: – Wasz smok pożarł barana nafaszerowanego siarką. Zgadza się?
– Tak… – odpowiedziała niepewnie Zosia, która chyba podobnie jak ja nie rozumiała, czemu ten zielony potwór ma być „nasz”.
– Smog, o którym mówiła mama, też ma w środku trochę siarki. Ale na tym koniec podobieństw. Bo mamie wcale nie chodziło o smoka, ale o smog, prawda, mamo?
– Prawda.
– Czyli chmurę pełną dymów i spalin – wtrącił tata.
– A skąd się biorą takie smoki?
– Smogi! – poprawił Antek. – Skąd? No z tej… Z tego… – plątał się.
– Pamiętacie te wszystkie samochody stojące w korku? – przyszedł mu z pomocą tata. – Potraficie sobie wyobrazić, ile one naprodukowały spalin.
– Mnóstwo.
– Właśnie: mnóstwo. A przecież powietrze jest zanieczyszczane nie tylko przez samochody, ale też przez fabryki, gospodarstwa domowe, przez… – przerwał nagle tata. – Zobaczcie, jaki paskudny dom!
Rzeczywiście, z komina małego, żółtego domku wydobywały się kłęby dymu – gęstego, brązowo-czarnego i pachnącego chyba jeszcze gorzej niż smocza jama. Wdzierał się do samochodu, łaskotał nas w nosy i szczypał w oczy.
– A fe! – zawołała Zosia.
– Fe! – powtórzył za siostrą Antek i zakrył sobie nos szalikiem.
– Psik! – kichnął pies.
– Co oni palą w tym piecu? Śmieci? – zastanawiała się mama.
– Śmieci – potwierdził tata. – A paląc je, zatruwają powietrze, które i bez tego jest już bardzo zanieczyszczone – westchnął.
– A smog się cieszy – podsumował Antek.
Po przeczytaniu opowiadania Rodzic zadaje dzieciom pytanie: Co to jest smog?. Dzieci tworzą swoje definicje i wypowiadają je. Rodzic pyta: Czym różnią się smog i smok? i dokonuje analizy głoskowej obu wyrazów. Zapisuje na tablicy wyraz „smok” i „smog” – dzieci analizują zapisy, porównują je. Następnie Rodzic pyta: Jakie są przyczyny smogu? Wyjaśnia, że nie zawsze widać, że powietrze jest zanieczyszczone – przywołuje wcześniejszy eksperyment z latarką.
7.„Jak pozbyć się smogu?” – burza mózgów. Rodzic zakłada na twarz maseczkę antysmogową i pyta dzieci, czy wiedzą, czemu ona służy. Wyjaśnia, że jeśli nie pozbędziemy się zanieczyszczonego powietrza, to wszyscy będziemy musieli chodzić w takich maskach. Rodzic pyta dzieci: Jak pozbyć się smogu?. Dzieci podają swoje pomysły, a Rodzic uzupełnia je w razie potrzeby (jazda komunikacją miejską / rowerem zamiast samochodem, niepalenie śmieci w piecach, filtry na kominach fabryk, nowoczesne piece w domach). Rodzic opowiada, że powietrze zanieczyszczają przede wszystkim fabryki, elektrownie, domy, bo wykorzystują węgiel, aby wytworzyć ciepło lub prąd. Pokazuje dzieciom kawałki węgla, pozwala, aby go dotknęły i zobaczyły, że brudzi ręce. Rodzic wyjaśnia, że spalający się węgiel, tak samo brudzi powietrze.
8.„Ukryty obraz” – doskonalenie dodawania w zakresie 10. Rodzic przygotowuje zdjęcie wiatraka, które dzieli na 10 części ponumerowanych od 1 do 10. Zadaje chętnym dzieciom proste zagadki, np. Ile widzisz łącznie palców? Po poprawnej odpowiedzi Rodzic odkrywa część zdjęcia, którą wskazuje odgadnięta liczba. Gdy całe zdjęcie jest odsłonięte, Rodzic pyta dzieci, co na nim widać i do czego to służy. Wyjaśnia, że wiatrak kręci się, popychany siłą wiatru, a to pozwala wytworzyć prąd, który później można wykorzystać.
10.„Wiatraczek” – praca techniczna. Rodzic rozdaje dzieciom kwadraty z papieru z wytyczonymi przekątnymi. Dzieci nacinają je w kierunku środka, ale zostawiają do niego mniej więcej 3 cm. Następnie zawijają płatki skrzydeł do środka i przyklejają. Całość mocują pinezką przekładają do korka lub patyka. Rodzic wyjaśnia, że stworzyły jedynie model wiatraka i że ich wiatraczki nie wyprodukują prądu.
11.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych z dnia 21.04.2020
12.Wyjście do przedszkolnego ogrodu. Próby określenia kierunku i siły wiatru przy użyciu pasków krepiny.
13.Zabawy oddechowe z wykorzystaniem wiatraczków. Dzieci kładą się na podłodze, podnoszą wiatraczki na wysokość głowy i dmuchają tak długo, jak długo Rodzic gra na tamburynie. Ćwiczenie ma na celu wydłużenie wydechu.
14.„Kółko i krzyżyk” – dzieci grają nakrętkami w dwóch kolorach. Rysują plansze wg wskazówek Rodzica, który wyjaśnia zasady gry: gracze na zmianę układają na planszy swoje nakrętki. Wygrywa ten, kto jako pierwszy ułoży trzy nakrętki w jednej linii poziomej, pionowej lub na skos..
Miłej zabawy
Co ja mogę zrobić dla Ziemi?
24.04.2020
Co ja mogę zrobić dla Ziemi?
Temat dnia: Co ja mogę zrobić dla Ziemi? 24.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica.
2.„Kto i co może chorować?”– burza mózgów. Rodzic zadaje pytanie, a dzieci wymieniają swoje propozycje. Wysłuchują wiersza Joanny Papuzińskiej Chora rzeka.
“Chora rzeka” Joanna Papuzińska
Śniła się kotkowi rzeka,
Wielka rzeka, pełna mleka…
Tutaj płynie biała rzeka.
Ale to jest chora rzeka.
Jak tu pusto!?
Drzewo uschło…
Cicho tak –
ani ptak,
ani ważka, ani komar, ani bąk,
ani gad, ani płaz, ani ślimak,
ani żadna wodna roślina,
ani leszcz, ani płoć, ani pstrąg,
nikt już nie żyje tutaj,
bo rzeka jest zatruta.
Sterczy napis: „Zakaz kąpieli”.
Mętny opar nad wodą się bieli.
Chora rzeka
nie rzeka
tylko czeka, czeka, czeka…
Rozmowa na temat wiersza. Rodzic zadaje pytania: Co się śniło kotkowi? Jak wyglądał świat w wierszu? Dlaczego tak było? Dlaczego rzeka była „chora”? Jak myślicie, co spowodowało, że rzeka „zachorowała”? Czy wodę można uzdrowić?
3.„Oczyszczalnia ścieków” – doświadczenie. Rodzic rozdaje dzieciom przezroczyste kubki. Na stoliku znajdują się różne materiały: piasek, kamienie, ścinki papieru, okruszki, liście, trawa, fusy herbaty i kawy, papierki po cukierkach, brokat, sól itd. Dzieci wlewają z dzbanka / kranu wodę do kubeczków, a następnie dodają wybrane przez siebie substancje i mieszają. Rodzic pyta, czy ich woda jest czysta? Czy chciałyby taką wypić? Pyta, jak można ją oczyścić? Pokazuje piasek, żwir, kamyki oraz gazę / ścierkę i pyta, co z tych rzeczy może pomóc w oczyszczeniu wody? Dzieci zapewne zaproponują gazę / ścierkę – wtedy Rodzic przelewa część swojej brudnej wody przez gazę i prezentuje efekt. Następnie proponuje zbudowanie oczyszczalni z pozostałych rzeczy (kamieni, żwiru i piasku). Wręcza dzieciom: – lejek lub uciętą plastikową butelkę, – gazę lub ściereczkę, – gumkę recepturkę, – piasek, drobne kamyki, żwir, – słoik / kubek. Na koniec lejka / butelki dzieci zakładają gazę / ściereczkę i mocują za pomocą gumki. Wsypują piasek, następnie żwir i kamyki (warstwy bez mieszania). Umieszczają lejek / butelkę nad słoikiem / kubkiem i wlewają swoją zanieczyszczoną wodę. Obserwują, co się stanie. N. wyjaśnia, że kamienie zatrzymały duże śmieci, takie jak kamyczki, papierki po cukierkach, liście; żwir – nieco większe, jak trawa, fusy, okruszki, a piasek te najmniejsze – brokat i sól. Uprzedza jednak, że choć woda stała się czystsza, nie jest taka jak na samym początku i nie wolno jej pić.
4.„Do czego potrzebna jest woda?”– mapa myśli. Dzieci wymieniają pomysły. W razie potrzeby Rodzic podpowiada.
5.„Ile wody?”– zajęcia matematyczne. Rodzic pyta dzieci, jak można policzyć wodę? Dzieci podają swoje pomysły. Rodzic pyta, ile wody dzieci zużywają w ciągu dnia? Ile w ciągu tygodnia? Jak to można policzyć?
6.„Mycie zębów” – doświadczenie. Podczas mycia zębów dzieci za pierwszym razem podstawiają pod krany miski i podczas mycia zębów nie zakręcają wody. Drugim razem tylko moczą szczoteczki i zakręcają wodę. Nalewają jej sobie trochę do kubka, płuczą zęby i wypluwają wodę do przygotowanej miski. Następnie dzieci mierzą na różne sposoby (wymyślone wcześniej), np. kubkami, miarkami litrowymi, butelkami, ile wody zużyły. Porównują zużycie wody. Rodzic pyta: Którym razem zużyto więcej wody? Czy ta woda była potrzebna? Czy można jej jeszcze użyć? Do czego? Podsumowanie: Należy zastanowić się czy zawsze potrzebujemy tyle wody ile zużywamy, czy możemy ograniczyć jej użycie. Wodę należy oszczędzać, bo nie zawsze można ją ponownie użyć do picia, a wody pitnej na świecie jest niewiele, większość wody jest w oceanach i morzach, a ona jest słona i nie nadaje się do picia.
7.„Jak przedszkolaki mogą ograniczyć zużycie wody?”– giełda pomysłów. Dzieci podają swoje pomysły, a Rodzic je zapisuje.
8.Wyjście na podwórko. Zebranie wody podczas deszczu – obserwowanie jej za pomocą lupy i porównanie z wodą w kranie. Określenie przyczyny różnic. (Woda deszczowa wyłapuje z powietrza drobinki kurzu i innych zanieczyszczeń).
9.„Malarz” – tradycyjna zabawa, utrwalenie nazw kolorów. Dzieci wraz z Rodzicem prowadzą dialog.
Malarz: Stuk, puk.
Dzieci: Kto tam?
Malarz: Malarz.
Dzieci: Czego potrzebujesz?
Malarz: Farby.
Dzieci: Jakiego koloru?
Malarz: Zielonego (dziecko wymienia wybrany przez siebie kolor)
Dzieci: To go poszukaj.
Malarz szuka wymienionego koloru w mieszkaniu. Raz dziecko a raz Rodzic staje się malarzem. Można rywalizować kto szybciej znajdzie dany kolor. Zabawę można poprowadzić używając kolorów w języku angielskim.
11.Kolorowanie obrazka techniką wybraną przez dzieci.
Miłej zabawy.
Czym są dla nas książki?
27.04.2020
Czym są dla nas książki?
Temat tygodnia: Tajemnice książek.
Temat dnia: Czym są dla nas książki? 27.04.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu rodzica
2.„Niewidzialna zagadka” – doskonalenie percepcji słuchowej, rozbudzanie wyobraźni. Rodzic włącza nagranie z odgłosem przekładanych kartek, a dzieci wysuwają propozycje, co to może być. Rodzic wyjaśnia, że odpowiedź znajduje się w worku. W nieprzezroczystym worku ma kilka książek. Dziecko przez worek dotyka zawartości i próbuje odgadnąć, co jest w środku.
3.„Mapa myśli” – ćwiczenie na budowanie wypowiedzi i formułowanie pytań. Dzieci dzielą się swoją wiedzą na temat książek. Rodzic może zadawać pytania pomocnicze: Co to jest książka? Z czego jest zbudowana? Jakie mogą być książki? O czym mogą być? itp. Dzieci stawiają również pytania, na które chciałyby poznać odpowiedź. (Uwaga! Rodzic nie udziela odpowiedzi, siatka wiedzy będzie uzupełniana w trakcie tygodnia wraz ze zdobywaną wiedzą). Rodzic rysuje mapę myśli za pomocą prostych słów i symboli.
4.„Ulubione” – swobodne wypowiedzi dzieci na temat ulubionych książek. Budowanie dłuższych wypowiedzi. Rodzic prosi dzieci, by opowiedziały, jakie książki lubią i dlaczego.
5.Praca z podręcznikiem str. 8b – ćwiczenie umiejętności oceniania, doskonalenie zdolności grafomotorycznych, rozwijanie kreatywności.
6.„Do czego nam książki?” – formułowanie przez dzieci hipotez na podstawie własnych doświadczeń. Rodzic nie poszerza wiedzy dzieci bezpośrednio, lecz one same zdobywają ją podczas kolejnych zadań w całym tygodniu i decydują, kiedy uzupełniają siatkę wiedzy.
7.„Książka” – wysłuchanie wiersza Anny Kamieńskiej pod tym samym tytułem i rozmowa na temat treści utworu.
Czemu książka stoi niema?
Może o czym mówić nie ma?
Jej literek czarne rządki
smutne jak jesienne grządki.
Czemu taka nudna, pusta,
jakby jej zamknięto usta?
Aż tu nagle, moja miła,
niema książka przemówiła.
I gadała i śpiewała,
czego nie opowiadała!
O przygodach, awanturach,
ptakach, kwiatach, morzach, górach.
Gdzie to wszystko w niej mieszkało?
Jak to wszystko w niej drzemało?
Chyba nie ma o co pytać:
nauczyliśmy się czytać.
Po przeczytaniu wiersza Rodzic zadaje dzieciom pytania: Czemu początkowo książka była smutna? Czy miała kolorowe obrazki? Dlaczego nagle zaczęła być ciekawa dla osoby mówiącej w wierszu? Co się zmieniło?
8.„Do czego nie są książki?” – rozmowa kierowana, zwrócenie uwagi na niewłaściwe korzystanie z książek. Rodzic sugeruje, że skoro dzieci wiedzą, do czego są książki, to teraz niech wskażą, do czego nie są. Dzieci podają swoje pomysły.
9.„Regulamin postępowania z książką” – zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem podręcznika str. 9b. Dzieci oglądają obrazki wskazane na karcie i zastanawiają się, jak jeszcze należy lub nie należy postępować z książkami.
10„Szpital dla książek” – zabawa w reperowanie zniszczonych książek. Rodzic wraz z dzieckiem naprawiają popsute książki.
11.Blok zajęć o emocjach – wstyd. „Wstyd” – zabawa ćwicząca słuch fonemowy. Rodzic zaprasza dzieci przed tablicę. Prosi, by odgadły, o jakim uczuciu będą dziś rozmawiać. Dzieci rozwiązują zagadki słuchowe i w ten sposób odsłaniają kolejne litery układające się w nazwę emocji. Rodzic po odgadnięciu kolejnych liter przypina obrazki z ich zapisem graficznym na tablicy. Po przypięciu wszystkich liter dzieci próbują odczytać powstały wyraz. Rodzic zadaje dzieciom pytania:
Co słyszysz na początku wyrazu „wypożyczać”?
Co słyszysz na początku wyrazu „stolik”?
Co słyszysz na końcu słowa „grzbiet”?
Co słyszysz na końcu słowa „grzeczny”?
Co słyszysz na początku słowa „druk”?
W ten oto sposób powstanie wyraz WSTYD.
12.„Ale wstyd!” – słuchanie i analiza treści wiersza Dominiki Niemiec.
Dnia pewnego ciepłą zieloną wiosną
mała Ania patrzyła, jak kwiatki rosną.
A że chciała narysować sobie takie ładne kwiatki,
umieściła je na książce, na środku okładki.
Wiem, powiecie, że Ania książkę tak zniszczyła,
ale jeszcze ta historia wcale się nie skończyła.
Ale wstyd!
Siostra Ani, gdy tylko spostrzegła jej poczynania,
zaczęła szukać jakiegoś rozwiązania.
Chciała książkę wyszorować szczoteczką i wodą.
Może one na ten kłopot coś pomóc tu mogą?
Ale zamiast się poprawić, wszystko się pogorszyło,
bo książce to pranie wcale nie posłużyło.
Ale wstyd!
Mama, gdy zobaczyła poczynania swoich córek,
za zniszczenie książki dała im porządną burę.
Bo się okazało, że książka nie należy do dzieci,
a jedynie ktoś im tę książkę do czytania polecił.
I mama z biblioteki ją wypożyczyła.
A to bardzo ważna kwestia w tym momencie była.
Ale wstyd!
Przecież książki nawet pomazanej nie można wyrzucić.
Trzeba będzie ją do biblioteki jak należy zwrócić.
I wyjaśnić przyczynę jej stanu fatalnego,
jej pogięcia i pomięcia, obrazka nieoczekiwanego.
I książkę odkupić lub zapłacić karę.
Nikt się w takiej sytuacji nie czuje doskonale.
Ale wstyd!
Szybko do biblioteki poszła z córkami mama.
W bibliotece jak zwykle siedziała pani ta sama.
Przywitała wszystkich i już książkę ogląda.
Badawczo się przygląda książce, dziewczynkom się przygląda.
– I co żeście tutaj, łobuziaki, uczyniły?
– Przepraszamy, trochę żeśmy książkę uszkodziły.
Ale wstyd!
– No cóż, musicie teraz naprawić swe zachowanie.
Zaraz wymyślę dla was jakieś zadanie.
Pomożecie mi poustawiać stos książek na półki,
a wtedy wybaczymy wam te wyczyny, te bzdurki.
Dziewczynki zabrały się do pracy ku uciesze mamy.
– Jak dbać i szanować książki, teraz zapamiętamy.
A gdzie wstyd? Już minął, znikł!
Po przeczytaniu wiersza Rodzic zadaje dzieciom pytania: Czego dotyczył wiersz? Co stało się z książką? Kto ją zniszczył? Czy takie zachowanie było właściwe? Skąd dziewczynki miały książkę? Co musiały zrobić po tym, jak zniszczyły książkę? Co czuły dziewczynki, gdy oddawały książkę do biblioteki? Co musiały zrobić w bibliotece? Czy to, co czuły, minęło? Czy wy też kiedyś wstydziliście się z jakiegoś powodu? W jakiej to było sytuacji? Czy to było przyjemne uczucie? Jak czuliście się, gdy wstyd minął?
13.„Różne zakończenia” – zabawa w kończenie zdań. Rodzic odczytuje początek zdania, a dzieci je kończą.
Zdania:
Ola nigdy się nie wstydzi gdy…
Klara poczuła wstyd, ale…
Maciej wstydzi się…
Można się zawstydzić, kiedy…
To wstydliwa sprawa…
Nie czuję wstydu, kiedy…
Kasia czuła się zawstydzona, gdy…
Wstyd to uczucie, które…
Kiedy się wstydzę…
14.Nauka piosenki „Lubimy bajki” muz. Tomasz Strąk, sł. Stanisław Karaszewski
I.Oj rety, rety, co tu się dzieje,
wszędzie są wróżki i czarodzieje.
To nie do wiary, ja chyba śnię,
wszystko, co zechcę, to spełnia się!
Ref.: No, bo my lubimy bajki,
wtedy, kiedy jest nam źle.
My lubimy takie bajki,
które dobrze kończą się.
II.Jeden ruch różdżką, jedno zaklęcie,
oto księżniczka tańcuje z księciem.
Wróżka Kopciuszka stroi na bal,
tylko macochy trochę mi żal.
Ref.: No, bo my lubimy bajki…
III. Abrakadabra, hokus–marokus,
w czarach jest siła i mnóstwo pokus.
Dla czarodzieja przestroga ta,
aby nie zbudził śpiącego zła.
Ref.: No, bo my lubimy bajki…
15.Spacer w okolicy. Poszukiwanie popularnych roślin i porównywanie ich z obrazkami / zdjęciami w atlasach.
16.Czytanie wybranej przez dzieci książki z przedszkolnej biblioteczki.
17.„Imię” – zabawa. Rodzic daje dzieciom kartkę z różnymi literami. Muszą się na niej znaleźć wszystkie litery z imienia dziecka oraz wiele innych. Zadaniem każdego dziecka jest odnalezienie i zakreślenie wszystkich liter swojego imienia.
Miłej zabawy.
Jak powstaje książka?
28.04.2020
Jak powstaje książka?
Temat dnia: Jak powstaje książka? 28.04.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica.
2.„Mała książka o książce” – wysłuchanie opowiadania Agnieszki Filipkowskiej i rozmowa na jego temat.
Julka już od kilku dni nie chodziła do przedszkola. Miała anginę i musiała zostać w domu. Mama nie zawsze miała czas, żeby się z nią pobawić, czy poczytać jej jakąś książkę, bo była zajęta nadrabianiem zaległości w pracy. Żeby się nie nudzić, dziewczynka wymyślała sobie przeróżne zajęcia. Najbardziej spodobało jej się tworzenie własnych, barwnie ilustrowanych książeczek. Kilka kartek papieru składała na pół, wkładała jedną w drugą i po zrobieniu na grzbiecie dwóch otworów dziurkaczem, związywała wszystko razem ozdobną wstążeczką. Potem zabierała się do zapełniania stron obrazkową opowieścią, gdzieniegdzie opatrzoną prostym słowem, które już potrafiła samodzielnie napisać.
– Mamo, jak będę duża, to zostanę księgarnią – oznajmiła pewnego dnia Julka pochłonięta ozdabianiem swoich małych arcydzieł.
– Doprawdy? – rzuciła mama, zerkając na córkę znad laptopa, po czym zanurzyła usta w zimnej już kawie, tylko po to, by nie wybuchnąć śmiechem. – To znaczy, czym dokładnie będziesz się zajmować?
– No jak to czym? Robieniem książek, tak jak teraz – odpowiedziała dziewczynka.
– Wiesz, córciu, księgarnia to właściwie nie jest osoba, tylko miejsce, taki sklep, w którym można kupić książki. I tam pracują księgarze albo księgarki, czyli osoby, które powinny znać się na literaturze, umieć coś doradzić, polecić – wyjaśniła mama. – Ale zanim książka trafi do księgarni, nad jej powstaniem pracuje wiele osób.
– No popatrz, a ja robię wszystko sama i to jeszcze z anginą – rzekła z dumą Julka.
– Tak, jesteś bardzo dzielna – przyznała ze śmiechem mama. – I wiesz co? Mam dla ciebie ciekawe zadanie. Co powiesz na stworzenie książki o tym, jak powstaje książka?
– Super pomysł! – ucieszyła się mała artystka. – To od czego powinnam zacząć?
– Hmmm… Najpierw powinnaś narysować las.
– Jak to? To książki powstają w lesie?
– Nie w lesie, tylko z lasu, a dokładnie z rosnących w nim drzew, które są ścinane, potem odpowiednio mielone i w specjalnej fabryce przetwarzane na papier – sprostowała mama.
Julka zostawiła na razie stronę okładki pustą. Na kolejnej zaś naszkicowała stojące w szeregu drzewa o rozłożystych koronach. Od nich skierowała strzałkę w stronę złożonej z prostokątów i trójkątów fabryki z dymiącymi kominami. A dalej narysowała pokaźną stertę papierów. I czekała na dalsze wskazówki.
– Teraz potrzebujemy autora, czyli osoby, która wymyśli opowieść. Od niego wszystko zależy. To on tworzy świat, jaki będziesz sobie później wyobrażać jako czytelnik. Zapełnia ten świat bohaterami, którym pozwala przeżywać różne przygody – kontynuowała mama. – To on w magiczny sposób przemienia pustą kartkę papieru w barwną, tętniącą życiem historię.
W Julkowej książeczce wnet pojawił się pochylony nad dużym zeszytem mężczyzna w okularach, trzymający w ręce coś, co chyba miało być długopisem. Z głowy pisarza „wypączkowała” chmurka pełna pomysłów autora. Była tam królewna w krzywej koronie, ziejący pomarańczowym ogniem smok i rycerz z mieczem w dłoni.
– Piękne te twoje rysunki – skomentowała mama z uznaniem. – Może zamiast księgarnią, zostaniesz ilustratorką. To kolejna ważna osoba tworząca książkę.
– Czasami ważniejsza od pisarza, prawda? Bo w niektórych książkach są tylko obrazki, tak jak w mojej! – ożywiła się Julka. – Wiem! Na następnej stronie narysuję siebie, jak tworzę ilustracje do mojej książki! – I tak też zrobiła.
– Dobrze, to teraz czas na współpracę z wydawnictwem – podsumowała mama. – Pracują tam redaktorzy, którzy podpowiadają autorowi, jak ulepszyć napisany tekst, dokonują korekty, czyli poprawiają znalezione błędy, i przygotowują książkę do druku.
– A na czym polega to przygotowanie? – zainteresowała się mała ilustratorka.
– Na wybraniu odpowiedniego koloru, kształtu czy wielkości liter, rozmieszczeniu tekstu oraz ilustracji na stronie, na zaprojektowaniu okładki i stron tytułowych – wyliczała mama. – O, widzę, że już naszkicowałaś małe wydawnictwo.
– Tak, tu jest redaktor, który czyta książkę i poprawia błędy – objaśniała Julka, wskazując postać siedzącą przy nieforemnym biurku. – A ten wybiera najładniejsze literki z tych powieszonych na maleńkich wieszaczkach.
– Pięknie! – zachwyciła się mama. – Choć wiesz, dziś pisarze i redaktorzy zwykle pracują na komputerach, tak jest szybciej i wygodniej – dodała rozbawiona. – Ciekawa jestem, jak narysujesz drukarnię, do której właśnie zmierzamy. Są tam specjalne maszyny, które na ogromnych arkuszach papieru drukują wiele stron książki jednocześnie. Potem te arkusze trzeba odpowiednio pociąć, złożyć w całość i skleić albo zszyć. A na koniec oprawić w piękną okładkę.
I tak powstał szkic drukarni, w której drukarze, niczym dzielne krawcowe, próbowali okiełznać pokrytą mrówczym pismem płachtę papieru za pomocą nożyczek oraz igły z nitką.
– Brawo, Julciu! – Mama pogładziła córkę po głowie. – Tak właśnie powstaje książka, która zostanie teraz wysłana do księgarni, gdzie stanie na półce, a potem trafi do rąk czytelników.
– A moja, jak już wyzdrowieję, trafi do Julka, którego narysuję na okładce z otwartą książką na kolanach! – oznajmiła radośnie dziewczynka, dumna ze swojego dzieła.
3.Rodzic czyta dzieciom wierszyk:
Jak powstaje każda książka? Kto słuchał, odpowie.
Najpierw rodzi się w pisarza pomysłowej głowie.
Gdy redaktor w wydawnictwie tekst dobrze ogarnie,
O druk, cięcie i oprawę poprosi drukarnię.
4.„Jak powstaje papier?” – praca z podręcznikiem str. 7a, doskonalenie myślenia przyczynowo-skutkowego, poszerzanie wiedzy ogólnej.
5.Wprowadzenie litery F, f:
-
zaaranżowanie sytuacji, w której pojawi się wyraz podstawowy, np. burza mózgów – Czego potrzebujemy, aby stworzyć książkę dla dzieci? (kartki, papier, komputer, drukarka – farby);
-
wydzielenie jednej głoski, by utożsamić ją później z wprowadzaną literą;
-
analiza i synteza słuchowa wyrazu podstawowego;
-
wprowadzenie schematu i modelu;
-
poprawna artykulacja wyrazu podstawowego;
-
tworzenie schematu i modelu wyrazu;
-
podział modelu na zgłoski;
-
zastępowanie okienek modelu literami drukowanymi;
-
wyodrębnienie z wyrazu podstawowego „farby” pierwszej głoski, poszukiwanie jej w innych wyrazach;
-
pokaz nowej litery drukowanej, analiza pokazywanej litery, jej elementów, wodzenie palcem po małej i wielkiej literze drukowanej – z wykorzystaniem alfabetu.
6.Praca z podręcznikiem str. 5a – poszukiwanie grafemu litery, doskonalenie percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych.
7.Ozdobienie szablonu litery dowolnym materiałem.
8.Rozpoznanie nowej litery wśród innych liter.
9.Praca z podręcznikiem str. 5b – doskonalenie percepcji słuchowej i zdolności grafomotorycznych, czytanie globalne.
10.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych.
-„Tajemnicza książka” – każdy uczestnik zabawy otrzymuje książkę, którą kładzie na głowę. Stara się utrzymać ją w tej pozycji podczas wykonywania kolejnych poleceń Rodzica: Obracamy się, Tańczymy, Chodzimy bokiem, Kucamy, Chodzimy do tyłu itp. Dziecko, któremu książka spadła z głowy, zastyga w bezruchu i kibicuje innym. Powtarzamy zadanie kilka razy.
– „W księgarni” – dzieci zajmują dowolne miejsca na sali. Leżą na bokach. Na hasło Rodzica: Książki się otwierają! – przechodzą do leżenia na wznak, wyciągają na boki wyprostowane ręce i nogi. Na hasło: Kartki się przewracają! – klaszczą w dłonie (Rodzic mówi, ile stron ma książka, a dzieci tyle razy klaszczą). Na hasło: Książki się zamykają! – powracają do pozycji wyjściowej – leżenie na bokach, nogi podkurczone. Gdy Rodzic powie: Książki stoją na regale, przechodzą do stania na baczność.
-„Odgadywanie tytułów bajek” – Dziecko lub Rodzic przedstawia drugiemu za pomocą gestów i ruchów postać z jakiejś bajki, np. Kubuś Puchatek, Król lew, Śpiąca królewna, 101 Dalmatyńczyków. Po udzieleniu poprawnej odpowiedzi następuje zamiana ról.
-„Nasze nogi” – dziecko wraz z Rodzicem tworzy parę. Przechodzą do leżenia na plecach. Dotykają się stopami w taki sposób, aby nogi zgięte w kolanach tworzyły w powietrzu kąt prosty. „Siłują się” stopami, próbując wyprostować nogi. Ćwiczenie wykonują w taki sposób, żeby nie odrywać stóp od stóp partnera. Następnie odpychają się od siebie stopami na sygnał Rodzica
11.„Bingo z literami: p, b, d, t, ł, m, n, w, u” – zabawa z wykorzystaniem Zasada gry w bingo, z tym że litery się powtarzają, a dziecko decyduje, którą zakryje. Wygrywa ta osoba, która jako pierwsza zakryje cztery pola w pionie, poziomie albo na skos.
12„Magiczna maszynka” – zabawa matematyczna. Dziecko ma przed sobą kartkę z narysowanymi czterema kwadratami. Rodzic prosi dzieci aby narysowały w nich tyle kropek by łącznie powstała liczba, którą wskaże, np. 9, 2, 8. Uwaga! dzieci dzielą sie swoimi pomysłami po ułożeniu, ponieważ każdy może mieć inną konfigurację, np. jedna osoba może mieć w okienku III + 2 + 2 + 1 , kolejna 3 + I + IIII + puste, inna, III + 1 + 4 + 0 itd. Warto zwrócić uwagę, że kolejność nie zmienia wyniku (3+4+1+1=9 oraz 4+1+1+3=9).
13.Wyjście na spacer.
14.Zabawy dowolne dzieci. Układanie z kredek lub patyczków liter znanych dzieciom. Próby czytania.
15.Ćwiczenia grafomotoryczne z podręcznika Litera F,f
Miłej zabawy
Jesteśmy autorami!
29.04.2020
Jesteśmy autorami!
Temat dnia: Jesteśmy autorami! 29.04.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych.
2.„Rodzaje książek” – wprowadzenie klasyfikacji książek ze względu na rodzaj. Rodzic układa na podłodze stos książek (różne rodzaje i tematyka, np. książki kucharskie, atlasy, albumy, przewodniki, słowniki, książki dla dzieci z obrazkami, bez obrazków, wiersze, proza) – jedna na drugiej, tak by nie było widać okładek. Dzieci kolejno wybierają po jednej książce i opisują, jak wygląda wybrana przez nie książka: Co ma na okładce? Jaki ma tytuł? (Jeśli dziecko potrafi go przeczytać). Co zawiera w środku? O czym jest? Następnie Rodzic wyjaśnia, że książki mogą się różnić wyglądem, tematem, rodzajem, budową, sposobem zapisu czy przeznaczeniem.
3.„Wszyscy, którzy…” – zabawa dydaktyczna utrwalająca znajomość rodzajów książek. Dzieci mają przy sobie książki z poprzedniej zabawy. Rodzic pokazuje dziecku wybraną książkę. Zadaniem dziecka jest wypowiedź na temat tematyki tej książki, komu jest potrzebna, co ciekawego można w niej znaleźć?
4.„Dla kogo?” – kończenie rozpoczętego zdania, budowanie logicznych wypowiedzi. Dzieci biorą książki z poprzedniej zabawy. Oglądają je, a następnie na forum kończę zdanie: Ta książka mogłaby być dla kogoś, kto lubi…
5.Praca z podręcznikiem str. 6 – doskonalenie zdolności grafomotorycznych i percepcji wzrokowej, dekodowanie.
6.„Części książki” – wprowadzenie słownictwa do czytania globalnego dotyczącego budowy książek. Rodzic prezentuje wyrazy do czytania globalnego. Dzieci odczytują pierwszą literę, następnie Rodzic czyta cały wyraz, a dzieci go powtarzają: autor, okładka, grzbiet, ilustracja, tytuł, numer strony, spis treści. Jeśli dziecko jest czytające, to ono odczytuje całe wyrazy.
7.„Budowa książki” – Dzieci losują z worka napisy (miniaturki wyrazów do czytania globalnego z poprzedniej zabawy) próbują przeczytać co na nich jest. Następnie próbują przykleić wylosowane karteczki w odpowiednich miejscach książki.
Zachęcam do obejrzenia krótkiego filmu:
8.„Quiz” – rozpoznawanie zdań prawdziwych i fałszywych, doskonalenie logicznego myślenia. Rodzic czyta zdania na temat budowy książek, a dzieci za pomocą lizaków TAK / NIE lub czerwonej i zielonej kartki, głosują, czy są to zdania prawdziwe, czy fałszywe.
Przykładowe zdania:
– Okładka to zewnętrzna część książki.
– Autor to osoba, która napisała książkę.
– Każda książka ma 5 stron.
– Spis treści to miejsce, gdzie jest umieszczone nazwisko autora.
– Ilustracja to rysunek w książce.
– Ilustracje zawsze muszą być kolorowe.
– Grzbiet książki to inna nazwa pierwszej strony.
– Spis treści pozwala zobaczyć, co zawiera książka i na których stronach.
– Okładka jest w środku książki.
9.„Moja książka” – praca z podręcznikiem str. 7b, doskonalenie twórczego myślenia i zdolności grafomotorycznych, przypomnienie rodzajów książek (kucharskie, przewodniki, dla dzieci, albumy, atlasy, słowniki itp.). Dzieci decydują, jaki rodzaj książki chciałyby stworzyć. Następnie wykonują zadanie z KP4.7b i prezentują swoje okładki. Rodzic zastanawia się, o czym może być ta książka, co może zawierać.
10.„Ilustracja” – praca plastyczna w dowolnej technice. Dzieci tworzą ilustrację do swojej książki z wykorzystaniem dowolnej techniki, np. farb, pasteli, kredek, mazaków, wyklejanek.
11.„Do której książki?” – dobranie ilustracji do książki. Rodzic ma za zadanie zgadnąć do której książki dziecko narysowało ilustrację. Rodzic też może narysować swoją ilustrację a zadaniem dziecka będzie zgadnąć z jakiej książki może pochodzić.
12.„Dlaczego lubimy książki?” – zachęcanie dzieci do wypowiedzi na temat zalet książki, np.: Dzięki książkom poznajemy ciekawe historie i postaci. Uczymy się nowych słów. Uczymy się wyrażać myśli i rozumieć innych. Rodzic zadaje dzieciom pytania: Lubicie, kiedy ktoś czyta wam książki? Jakie są wasze ulubione?
13.Zabawa rytmiczna z elementami orientacyjno–porządkowymi do utworu La Raspa.
I.Dzieci idą w rytmie: nóżka, nóżka, stop.
II.Dzieci podskakują.
I.Dzieci rytmicznie idą na kolanach.
II.Dzieci podskakują.
I.Dzieci rytmicznie idą do tyłu.
II.Dzieci podskakują.
I.Dzieci rytmicznie idą na kolanach i łokciach.
II.Dzieci podskakują.
14.Spacer po okolicy. Utrwalenie zasad bezpiecznego poruszania się.
15.Czytanie prostych książek złożonych z piktogramów i pojedynczych wyrazów. Ewentualnie stworzenie wspólnie książki z piktogramami wg pomysłu Rodzica.
16.„Pamięć” – zabawa doskonaląca pamięć. Na środku dywanu leżą różne rodzaje książek (np. album, kucharska, słownik, przewodnik, bajka, powieść). Dziecko się odwraca a Rodzic zakrywa kawałkiem materiału jedną z książek i zadaje pytanie: Której książki brakuje?. Można utrudniać zadanie, np. zamieniając kolejność ułożonych elementów. W razie trudności Rodzic może podpowiadać: podać kolor okładki, grubość i wielkość książki. Można również zamieniać książki miejscami i pytać dzieci “Co się zmieniło?”
Miłej zabawy.
Biblioteka.
30.04.2020
Biblioteka
Temat dnia: Biblioteka. 30.04.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych
2.„Jak wyglądają książki?” – poszerzanie słownika o przymiotniki, mapa skojarzeń. Dzieci podają różne określenia książek, ich wyglądu, materiału, z jakiego są zrobione itd. Rodzic może podsunąć pytanie: Czy książki są tylko papierowe? Gdy dzieci podadzą swoje pomysły, Rodzic prezentuje książki materiałowe, plastikowe, e–booki, audiobooki. Pyta, czy dzieci wiedzą, co to są audiobooki i e–booki. Włącza wybrany przez siebie audiobook
3.„Od… do…” – matematyczna zabawa dydaktyczna, doskonalenie umiejętności porównywania. Dzieci mają za zadanie posegregować przyniesione przez Rodzica książki.
– ułożyć książki od najwyższej do najniższej. Do oceny ich wysokości nie używają żadnych przyborów.
-ułożyć książki od najcieńszej do najgrubszej. Do oceny ich grubości nie używają żadnych przyborów.
-ułożyć książki od najlżejszej do najcięższej. Do oceny ich wagi nie używają żadnych przedmiotów. Dzieci później otrzymują linijki, centymetr krawiecki oraz wagę. Za pomocą tych przedmiotów sprawdzają, czy poprawnie wykonały zadanie.
4.„Na półce” – praca z podręcznikiem str. 8a, segregowanie książek wg pierwszej litery tytułu.
5.„W bibliotece” – wycieczka do pobliskiej biblioteki. Podczas drogi do biblioteki utrwalenie zasad bezpiecznego poruszania się. W bibliotece zapoznanie ze sposobem ułożenia książek (alfabetycznie – litera na półce odpowiada pierwszej literze nazwiska autora lub tytułu oraz tematycznie). Przeprowadzenie wywiadu z Panią pracującą w bibliotece. Proponuję również posłuchanie bajki.
6.„Znajdź” – zabawa dydaktyczna w bibliotece, wyszukiwanie książek. Wykonanie „zadania specjalnego” w bibliotece. Dzieci losują karteczki z poleceniem (np. Znajdź trzy książki o tytułach na literę S lub Znajdź trzy książki autorów o nazwisku na literę C).
7.Praca z podręcznikiem str. 9a – ćwiczenie spostrzegawczości, dostrzeganie różnic w obrazkach.
8.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych z dnia 27.04.2020
9.„Po kratkach” – zabawa ćwicząca umiejętności grafomotoryczne, odtwarzanie wzorów, szlaczków, obrazków, figur w kratkach zeszytowych. Rodzic pokazuje różne wzory, a dzieci je kopiują.
10.„Rymy” – zabawa językowa. Rodzic podaje wyraz a dziecko szuka rymów.
Miłej zabawy.
Polskie symbole narodowe.
04.05.2020
Polskie symbole narodowe
Temat tygodnia: Polska to mój dom.
Temat dnia: Polskie symbole narodowe. 04.05.2020.
1.Zestaw ćwiczeń porannych.
W dzisiejszym dniu proponuję może coś po angielsku. Dzieci powinny to znać.
2.„Nasz kraj” – zabawa matematyczna, szeregowanie liczb od najmniejszej do największej. Rodzic rozkłada na podłodze kartki z liczbami od 1 do 6. Prosi dzieci by ułożyły liczby w szeregu od najmniejszej do największej. Następnie odwraca kartki. Odczytuje wyraz POLSKA. Dzieci dzielą wyraz na sylaby, na głoski, przeliczają litery i głoski. Próbują podać inne wyrazy – kojarzące im się z Polską – które zaczynają się na poszczególne litery wyrazu POLSKA.
3.„Ukryty wyraz” – doskonalenie spostrzegawczości. Rodzic rozkłada wcześniej w sali wyrazy POLSKA, zapisane różnymi krojami pisma i wielkością, ale również podobne, np. ROLSKA, POŁSKA, POLZKA, POLSZKA, BOLSKA. Dzieci mają za zadanie odszukać wszystkie poprawnie napisane wyrazy.
4.„Rozsypanka” – składanie rozsypanki literowej. Dzieci otrzymują koperty z rozsypankami literowymi wyrazów: GODŁO, FLAGA (mogą być wydrukowane na kartkach innego koloru, by się nie pomieszały). Dzieci układają wyrazy, a następnie prezentują je i odczytują. Rodzic pyta: Co oznaczają te wyrazy? Dlaczego mówimy o nich jednocześnie? Jakiego jeszcze symbolu brakuje? (hymn)
5.„Symbole narodowe” – wyjaśnienie dzieciom pojęć: symbole narodowe, godło, flaga, hymn. Rozmowa na temat tych symboli.
6.Wiersz Katechizm polskiego dziecka Władysława Bełzy – rozmowa na temat wiersza i pamięciowe opanowanie tekstu (powinny to znać)
– Kto ty jesteś?
– Polak mały.
– Jaki znak twój?
– Orzeł biały.
– Gdzie ty mieszkasz?
– Między swemi.
– W jakim kraju?
– W polskiej ziemi.
– Czym ta ziemia?
– Mą ojczyzną.
– Czym zdobyta?
– Krwią i blizną.
– Czy ją kochasz?
– Kocham szczerze.
– A w co wierzysz?
– W Polskę wierzę.
– Czym ty dla niej?
– Wdzięczne dziecię.
– Coś jej winien?
– Oddać życie.
Po przeczytaniu tekstu Rodzic zadaje dzieciom pytania na temat wiersza: O czym jest wiersz? O jakich symbolach była mowa w wierszu? Kto to jest Polak? Kim jest patriota?
7.„Godło Polski” – praca z podręcznikiem str. 10a, doskonalenie zdolności grafomotorycznych.
8.„Biel i czerwień” – praca z podręcznikiem str. 10b, szukanie podobieństw na flagach państw sąsiadujących z Polską, doskonalenie percepcji wzrokowej, logicznego myślenia i zdolności grafomotorycznych, rytmy.
9.„Narodowy quiz”– zabawa dydaktyczna sprawdzająca wiedzę dzieci na temat symboli narodowych. Dzieci za pomocą lizaków TAK / NIE lub kartek czerwonych lub zielonych głosują, czy zdanie czytane przez Rodzica jest prawdziwe, czy fałszywe.
Zdania:
– Moją ojczyzną jest Polska.
– Godłem Polski jest orzeł w koronie.
– Ojczyzna to miasto.
– Godło to biało–czerwony materiał.
– Flaga Polski składa się z dwóch kolorów: czerwonego u góry, białego na dole.
– Polska to nasza stolica.
Można zadawać więcej pytań według pomysłu Rodzica.
10.„Pieniądze” – giełda pomysłów. Rodzic zadaje dzieciom pytania: Gdzie jeszcze – poza godłem – znajduje się wizerunek orła? Na czym jest? Rodzic do worka / pudełka wkłada monety. Dzieci próbują odgadnąć, co jest w środku po dźwięku, a następnie po dotyku.
11.„Orzeł i reszka” – oglądanie monet przez lupę, omówienie ich wyglądu.
12.„Monety i banknoty” – porównywanie zbiorów, zabawy matematyczne z monetami. Dzieci układają przed sobą monety i banknoty. Dzielą swój zbiór na podzbiory: monet 1 zł, 2 zł, 5 zł oraz banknotów. Rodzic zadaje dzieciom pytania: Ile macie monet: jedno–, dwu–, pięciozłotowych? Jak wygląda moneta 1 zł, czym się różnie od 2 zł i 5 zł? Dzieci układają przed sobą pięć monet o nominale 1 zł, Rodzic prosi, by dołożyły jeszcze 2. Pyta, ile zł mają razem. Zabawę można kontynuować.
13.„Sklep” – zapoznanie z aspektem monetarnym. Rodzic pokazuje dzieciom zabawkę i mówi, że kosztuje ona 2 zł. Prosi, by dzieci wyłożyły tyle pieniędzy, ile potrzeba, by ją kupić. Następnie pokazuje zabawki: za 5 zł, za 4 zł itd. (Uwaga! Każde dziecko może w inny sposób wybrać potrzebne pieniądze, np. przy 4 zł: 4 x 1 zł, 2 x 2 zł, 2 x 1 zł + 2 zł). Rodzic pyta dzieci: Czy znacie jeszcze inne banknoty? Jakie mają nominały? Jak wyglądają?
14.„Pary” – zabawa w dobieranie monet do cen. Dzieci dostają monety (1, 2, 5 zł) oraz karteczki z ilustracjami produktów i ich cenami (po 1, 2, 5 zł). Zadaniem dzieci jest dobrać tak pary, by cena odpowiadała nominałowi monety.
15.Śpiewanie piosenki „JESTEŚMY POLKĄ I POLAKIEM”. Dzieci powinny ją znać.
16.Wyjście do ogrodu lub na spacer. Doskonalenie samodzielności – ubieranie się odpowiednio do pogody.
17.„Ile jest wyrazów w zdaniu” – zabawa doskonaląca percepcję słuchową. Rodzic wolno czyta wybrane opowiadanie lub wiersz, robi pauzę po każdym zdaniu. Zadaniem dzieci jest liczenie wyrazów w każdym zdaniu.
18.„Legenda o Lechu, Czechu i Rusie” – wysłuchanie legendy.
https://www.youtube.com/watch?v=MrXIw4fAvTQ
Miłej zabawy.
Miasta Polski.
05.05.2020
Miasta Polski.
Temat dnia: Miasta Polski. 05.05.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica.
2.„Polskie miasta” – zabawa dydaktyczna z pocztówkami, kończenie nazw miast. Rodzic ukrywa w sali pocztówki z różnych miast Polski. Na odwrocie każdej z nich znajduje się duży napis – początek nazwy miasta (np. POZ, GDA, ZAKO, KRA, TOR, WAR). Dzieci mają za zadanie odnaleźć pocztówki, odczytać z nich początki nazw i zgadnąć, o jakie miasta chodzi. Jeśli mają problem z odczytaniem, Rodzic odczytuje głośno, a dzieci wspólnie kończą nazwy.
3.„Pocztówki” – łączenie pocztówek z pełnymi nazwami miast, analiza sylabowa. Rodzic wyjaśnia, do czego służą pocztówki. Wspólnie z dziećmi ogląda pocztówki z poprzedniego ćwiczenia. Przypina pocztówki do tablicy i mówi, co przedstawiają. Dzieci przypinają pełne nazwy miast pod pocztówkami. Następnie dzielą nazwy miast na sylaby i przyklejają tyle kwadratów, ile sylab ma nazwa miasta.
4.„Gdzie?” – odszukiwanie miast na mapie Polski, analiza wzrokowa wyrazów. Dzieci losują samoprzylepne karteczki z nazwami miast i szukają ich na mapie fizycznej położonej na podłodze. Obok odnalezionej nazwy miasta przyklejają karteczkę z tą samą nazwą.
5.„Palcem po mapie” – zabawy z mapą, rozmowa przy wykorzystaniu mapy. Rodzic pyta dzieci: Jak na mapie zaznacza się miasta? Jakie inne polskie miasta znacie? (dzieci szukają na mapie miast, które podały) Jakie duże miasto znajduje się w okolicy?
6.„Stacyjkowo” – zadania na temat znajomości legend o największych polskich miastach. Rodzic wyjaśnia, że dzieci będą podróżowały po różnych polskich miastach.
Podróż zaczyna się w górach, a kończy nad morzem. W każdej miejscowości dzieci będą miały do wykonania zadanie
-
Zakopane „Wspinaczka górska” – zabawa ruchowa. Inscenizowanie ruchem wspinania się na wysoką górę – ruchy naprzemienne rąk i nóg. Unoszenie wysoko kolan. Po dotarciu na szczyt budowanie szczytu z drewnianych klocków na czas
-
Kraków „Smok” – zabawa z wykorzystaniem tangramu. Dzieci układają smoka z tangramu wg własnego pomysłu.
-
Warszawa „Puzzle” – układanie obrazka. Dzieci składają obrazek z części. Rodzic wcześniej tnie na puzzle np. pocztówkę przedstawiającą zabytki Warszawy
-
Poznań „Koziołki” – wysłuchanie legendy o koziołkach https://www.youtube.com/watch?v=XudcMIswUqg
-
Toruń „Pierniki” – zabawa plastyczna. Dzieci odrysowują od szablonu i wycinają pierniki katarzynki. Ozdabiają je według własnego pomysłu.
-
Gdańsk „Wpływanie do portu” – zabawa manipulacyjna. Rodzic umieszcza w przezroczystej butelce kawałek styropianu / kory / korka i nalewa wodę. Dzieci mają tak manipulować butelką, by okręt wpłynął do portu (szyjki butelki).
7.„Polskie miasta” – praca z podręcznikiem str. 11a, dopasowywanie symboli do miast, doskonalenie zdolności grafomotorycznych, poszerzanie wiedzy ogólnej, czytanie globalne.
8.„Stolica Polski” – wysłuchanie wiersza Juliana Tuwima Warszawa.
Jaka wielka jest Warszawa!
Ile domów, ile ludzi!
Ile dumy i radości
W sercach nam stolica budzi!
Ile ulic, szkół, ogrodów,
Placów, sklepów, ruchu, gwaru,
Kin, teatrów, samochodów
I spacerów i obszaru!
Aż się stara Wisła cieszy,
Że stolica tak urosła,
Bo pamięta ją maleńką,
A dziś taka jest dorosła.
Po przeczytaniu wiersza Rodzic zadaje dzieciom pytania: Jakie miasto jest stolicą Polski? Jak wygląda stolica przedstawiona w wierszu? Czy znacie jakąś legendę dotyczącą Warszawy?
9.„Legenda o Syrence” – Po wysłuchaniu legendy dzieci opowiadają treść legendy własnymi słowami, każde dziecko po kawałku.
10„Wycieczka po Warszawie” – Rodzic mówi: Wsiadamy do tramwaju, którym przejedziemy się po Warszawie. Wcześniej rozkłada w sali pocztówki przedstawiające ważne miejsca stolicy (lub zdjęcia tych miejsc), takie jak Kolumna Zygmunta, zamek królewski, Stare Miasto, pomnik Syrenki, Wisła, mosty, Łazienki Królewskie, PKiN, wieżowce, Centrum Nauki Kopernik, Pałac w Wilanowie, Multimedialny Park Fontann, zoo. Rodzic odgrywa rolę przewodnika, opowiada o atrakcjach turystycznych i prowadzi „tramwaj”. Tramwaj czasem gwałtownie hamuje, przyspiesza, skręca, zatrzymuje się przy pocztówkach, a Rodzic opowiada o atrakcjach Warszawy. Jeśli dzieci znają któreś z miejsc, to one mogą opowiadać.
http://www.holoit.com/warsaw/pl/#
11.„Jestem!” – zabawa dydaktyczna utrwalająca nazwy zabytków. Dziecko losuje pocztówkę lub zdjęcie przedstawiające zabytek Warszawy. Następnie stara się powiedzieć co jest na pocztówce.
12.„Syrenka” – praca plastyczna techniką płaskiego origami. Dzieci układają syrenkę z połówek kół w różnych kolorach.
13.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych.
14.Wyjście do ogrodu lub na spacer.
15.„Orły” – zabawa ruchowa ćwicząca reagowanie na sygnał. Dzieci biegają po sali przy dowolnej muzyce, naśladując lecące ptaki. Gdy Rodzic wyłącza muzykę, orły lądują, czyli kucają na podłodze i opuszczają ręce.
16.„Magiczna maszynka” – zabawa matematyczna. Dziecko ma przed sobą kartkę z narysowanymi czterema kwadratami. Rodzic prosi dzieci aby narysowały w nich tyle kropek by łącznie powstała liczba, którą wskaże, np. 9, 2, 8. Uwaga! dzieci dzielą sie swoimi pomysłami po ułożeniu, ponieważ każdy może mieć inną konfigurację, np. jedna osoba może mieć w okienku III + 2 + 2 + 1 , kolejna 3 + I + IIII + puste, inna, III + 1 + 4 + 0 itd. Warto zwrócić uwagę, że kolejność nie zmienia wyniku (3+4+1+1=9 oraz 4+1+1+3=9).
17.Zabawy dowolne dzieci.
Miłej zabawy.
Z czego słynie Polska?
06.05.2020
Z czego słynie Polska?
Temat dnia: Z czego słynie Polska? 06.05.2020.
1.Zestaw ćwiczeń porannych
2.„Biało-czerwone motylki” – wysłuchanie opowiadania Agnieszki Filipkowskiej i rozmowa na temat jego treści.
Kiedy za oknem pełnią kolorów zaczęła rozkwitać wiosna, w grupie Motylków zrobiło się biało– czerwono. Wykonane przez przedszkolaki małe dwukolorowe flagi ozdobiły półkę w kąciku czytelniczym, a na korkowej tablicy zakwitły – niczym dorodne kwiaty – biało–czerwone kotyliony z kartonu i bibuły. Zostały jeszcze do wycięcia proporczyki, które miały zawisnąć nad oknami. Dzieci pracowały dzielnie nad ozdobieniem sali na majowe święto.
– Proszę pani, bo Antek się przezywa – krzyknął nagle Julek, wskazując na kolegę. – On mówi, że ja jestem patriota!
Pani Marta odłożyła na chwilę papier i nożyczki, spojrzała na chłopców z uśmiechem i łagodnym głosem zwróciła się do dzieci:
– Julku, poczułeś się urażony? – Chłopiec kiwnął głową. – Zupełnie niepotrzebnie, bo bycie patriotą to żaden wstyd, wręcz przeciwnie. A ty, Antku, wiesz, co oznacza słowo, którego użyłeś?
– Yyyy… no… chyba nie… – wybąkał zawstydzony Antek.
– Ja wiem! – krzyknęła Julka. – Moja babcia zawsze powtarza, że jej dziadek, czyli mój prapradziadek był patriotą, bo walczył na wojnie. I dostał medal, prawdziwy! On już nie żyje, ale widziałam w albumie jego zdjęcia w mundurze.
– Możesz być dumna z takiego prapradziadka, Julciu – przyznała pani Marta. – Rzeczywiście, wygląda na to, że był patriotą, czyli kimś, kto kocha swój kraj, swoją ojczyznę, i dba o nią tak bardzo, że jest gotów zaryzykować dla niej życie, jeśli to konieczne.
Julek, zajęty wprawdzie przyklejaniem białych i czerwonych trójkątów do długiej tasiemki, słuchał w skupieniu toczącej się rozmowy i nie bez żalu wywnioskował z niej, że wcale nie zasłużył na rzucone przez Antka przezwisko.
– A jak ja nie chcę zostać żołnierzem, tylko lekarzem, to nie mogę być tym, no… patriotą, proszę pani? – spytał, nie kryjąc rozczarowania.
– Ależ oczywiście, że możesz – zapewniła pani Marta. – Patriota nie musi koniecznie walczyć na wojnie. Teraz, w czasach pokoju, możemy okazywać swój szacunek dla ojczyzny w inny sposób. Na przykład lekarz, wykonując swój zawód, służy krajowi, bo dba o zdrowie jego obywateli.
– To tak jak moja mama! Ona leczy ludziom oczy – pochwaliła się Marysia.
– Rzeczywiście, lekarz to ważny zawód. Ale to, co powiedziałam, dotyczy tak naprawdę każdego, kto dobrze wykonuje swoją pracę. Może to być policjant, nauczyciel, artysta czy kasjer w sklepie. Nawet wy, będąc jeszcze dziećmi, możecie zachowywać się patriotycznie. Można powiedzieć, że Polska jest naszym wspólnym domem, a Polacy – rodziną, a jak można dbać o dom i rodzinę? – spytała wychowawczyni.
– Na przykład można sprzątać po sobie i nie bałaganić – zaproponowała nieśmiało Tereska.
– Masz rację, Teresko – przyznała pani. – To bardzo ważne, żeby dbać o środowisko, nie zaśmiecać go i troszczyć się o nasze wspólne otoczenie.
– I jeszcze można się starać nie psuć różnych rzeczy – dodał Antek.
– Tak, Antku, trzeba korzystać z tego co wspólne w taki sposób, żeby tego nie niszczyć. Place zabaw, parki, autobusy i tramwaje, a także przedszkole, w którym teraz jesteśmy, należą do nas wszystkich. Dlatego kiedy ktoś je niszczy, wszyscy tracimy.
– Proszę pani, a ja dostałam od babci taką książkę o Polsce z białym orłem na okładce – wtrąciła nagle Julia. – I tata mi ją czyta. Tam jest na przykład napisane, że najdłuższa rzeka Polski to Wisła. I że stolicą jest Warszawa, i jeszcze było coś o Krakowie… i dużo innych informacji, ale jeszcze nie wszystko pamiętam. I tata mówi, że tam są rzeczy, które każdy Polak powinien wiedzieć.
– Twój tata ma rację, warto poznawać własny kraj oraz jego historię i kulturę – przyznała nauczycielka. – To coś, co każdy z was już teraz może zacząć robić. Zresztą częściowo robimy to razem tu, w przedszkolu. I spójrzcie, co nam się udało stworzyć.
Wycięte przez dzieci proporczyki zostały przyklejone do mocnej złotej tasiemki i tworzyły piękny biało–czerwony łańcuch. Nadszedł czas, by ozdobić nim ramy okienne. Pan Marek, przedszkolny konserwator, przyniósł drabinę i pomógł w zamocowaniu dekoracji.
– No, no! Nieźleście się napracowali, mali patrioci! – rzekł z uznaniem, patrząc z góry na pięknie przystrojoną salę.
– Widzicie, wywieszanie flagi w święta narodowe to dla innych znak, że ojczyzna jest dla was ważna – skomentowała pani Marta. – W ten sposób też można pokazać swój patriotyzm.
Pod koniec dnia dzieci mogły zabrać zrobione przez siebie chorągiewki do domów. Julek włożył swoją do kubeczka i postawił ją na parapecie w dużym pokoju. W czasie zabawy co jakiś czas zerkał na nią z dumą. A kiedy tata wrócił z pracy, chłopiec natychmiast pobiegł oznajmić mu z pewną siebie miną:
– Wiesz, tato, jeśli chcesz, możesz zostać patriotą, tak jak ja. To naprawdę nic trudnego.
Rodzic zadaje dzieciom pytania: Co oznacza patriotyzm? Jak wy pokazujecie, że jesteście patriotami? Na koniec zadaje zagadkę:
Może kiedyś podróżować będziesz mógł po świecie,
Tyle jest ciekawych krajów do zwiedzenia przecież.
Ale jedno miejsce domem na zawsze zostanie,
Miejsce, gdzie się urodziłeś. Jak mówimy na nie?
3.„Giełda pomysłów” – rozmowa o tym, jak jeszcze można pokazać, że jest się patriotą, dzielenie się swoimi pomysłami.
4.„Patriotyczny quiz” – wybieranie zachowań patriotycznych spośród innych. Rodzic wymienia różne zachowania, zadaniem dzieci jest wybrać te (za pomocą lizaków TAK / NIE lub czerwonych, zielonych kartek), które wskazują na zachowania patrioty.
Przykłady zachowań:
– Znam symbole narodowe.
– Potrafi ę zaśpiewać hymn.
– Gdy słyszę hymn, tańczę.
– Wybieram towary produkowane w Polsce.
– Znam i zwiedzam zabytki w Polsce.
– Podczas świąt narodowych wywieszam flagę.
– Bawię się godłem i rysuję po nim.
– Kibicuję Polskim reprezentacjom sportowym.
– Uczę się o historii naszego kraju.
– Zawieszam szalik z napisem Polska i godłem bałwanowi zimą.
Gdy dzieci zadecydują, że zachowanie nie jest patriotyczne, wyjaśnia, dlaczego tak sądzi.
5.„Co pochodzi z Polski?” – wybieranie produktów charakterystycznych dla Polski. Rodzic podaje nazwy produktów, a dzieci mają wybrać te, które są charakterystyczne dla Polski. Dzieci swobodnie tańczą w rytm dowolnej muzyki. Gdy Rodzic wyłączy muzykę, zatrzymują się, a Rodzic wymienia nazwę jakiegoś produktu, np. twaróg, oscypek, ser feta, mozzarella, kapusta kiszona, ananas, croissant, pomidor, ziemniak, ferrari, kiełbasa podwawelska. Jeśli dzieci zadecydują, że produkt jest typowo polski, robią obrót na palcach, jeśli uznają produkt za zagraniczny, kucają.
6.„Z czego słynie Polska?” – burza mózgów. Dzieci wymieniają, z czego ich zdaniem słynnie Polska. (Rodzic wyjaśnia, że np. Francja słynie z wieży Eiffla, serów, malarzy, pisarzy; Szwajcaria – z zegarków, czekolady, Niemcy słyną z samochodów, piwa, kiełbasy). Rodzic na dużym arkuszu papieru wypisuje pomysły dzieci.
7.„Co najbardziej smakuje turystom odwiedzającym Polskę?” – dzieci zgłaszają swoje propozycje. Następnie wykonują zadania z podręcznika str. 11b.
8.„Sławni Polacy” – uzupełnianie arkusza pomysłami dzieci. Dzieci podają swoje propozycje, a Rodzic dopisuje je na arkuszu z poprzedniego zadania.
9.„Wielki Polak” – swobodne wypowiedzi dzieci. Dzieci próbują odpowiedzieć na pytania: Co to znaczy „wielki Polak”? Czy takie określenie zależy od wzrostu? Kogo można nazwać wielkim Polakiem? Dlaczego? Rodzic może zapytać, czy dzieci znają osoby wymienione niżej. Jeśli nie, może krótko opowiedzieć o każdej z nich.
Sławni Polacy: Mikołaj Kopernik, Jan Paweł II, Maria Skłodowska–Curie, Julian Tuwim, Jan Brzechwa, Adam Mickiewicz, Lech Wałęsa, Fryderyk Chopin, Robert Kubica, Robert Lewandowski, Adam Małysz, Kamil Stoch, Justyna Kowalczyk (można podawać inne przykłady)
10.Blok zajęć o emocjach – szacunek, miłość do kraju. Moje miejsce – słuchanie i analiza treści utworu Dominiki Niemiec.
Miejsce gdzie żyję, ten piękny zakątek świata,
miejsce, w którym każdego traktuję jak brata,
miejsce, gdzie Wisła od gór wiedzie do morza,
miejsce, gdzie na polach ścielą się łany zboża,
miejsce, gdzie w jeziorach odbija się błękit nieba,
miejsce, gdzie jest bezpiecznie, gdzie bać się nie trzeba,
miejsce dumnego orła opieką otoczone,
miejsce, którego barwy są biało–czerwone,
to miejsce kocham, dbam o nie, szanuję,
to miejsce to Polska, za jej piękno dziękuję.
Po przeczytaniu utworu Rodzic zadaje dzieciom pytania: O jakim miejscu była mowa w wierszu? Jakie jest to miejsce, jaka jest Polska? Jakie symbole Polski pojawiły się w wierszu? Jakimi uczuciami darzy Polskę bohater wiersza? Co to znaczy kochać, szanować Polskę?
11.„Kocham Polskę za…” – zabawa w kończenie zdania. Rodzic prosi, by dzieci dokończyły zdanie.
12.„Kochamy i szanujemy Polskę” – wykonanie plakatu. Rodzic udostępnia dzieciom duży arkusz papieru. Na arkuszu jest narysowane flamastrem ogromne serce jako symbol miłości do Polski. Nad sercem dzieci wykonują napis „Kochamy i szanujemy Polskę”. Wycinają pojedyncze literki z kolorowych czasopism i przyklejają je nad sercem, tak by utworzyły napis. Następnie malują farbami jedną ze swoich dłoni w barwy narodowe (tak jak flagę) i odbijają dłoń w środku narysowanego serca, co stanowi symbol zgadzania się z hasłem zapisanym u góry.
13.Śpiewanie hymnu Polski. Nauka zwrotek hymnu, zwrócenie uwagi na szczególne zachowywanie się podczas śpiewu / słuchania hymnu Polski. (dzieci na pewno go znają)
-
Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy.
Co nam obca przemoc wzięła,
Szablą odbierzemy.
Marsz, marsz, Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski.
Za twoim przewodem
Złączym się z narodem.
-
Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
Będziem Polakami.
Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.
Marsz, marsz, Dąbrowski…
-
Jak Czarniecki do Poznania
Po szwedzkim zaborze,
Dla ojczyzny ratowania
Wrócim się przez morze.
Marsz, marsz, Dąbrowski…
-
Już tam ojciec do swej Basi
Mówi zapłakany –
Słuchaj jeno, pono nasi
Biją w tarabany.
Marsz, marsz, Dąbrowski…
14.Wyjście do ogrodu lub na spacer
15.Zabawa tradycyjna „Berek”.
16.Zabawy dowolne dzieci. Utrwalenie zasad zabawy – odkładanie zabawek na miejsce. Używanie zwrotów grzecznościowych: Dziękuję, Proszę.
Krajobraz Polski.
07.05.2020
Krajobraz Polski.
Temat dnia: Krajobraz Polski. 07.05.2020
1.Ćwiczenia poranne dzieci
2.„Mapa Polski” – przypomnienie wiadomości o mapie. Dzieci opowiadają, jakie informacje o Polsce można odczytać z mapy. W razie potrzeby Rodzic wyjaśnia, że Polska to kraj, który z jednej strony ma morze, a z drugiej góry.
3.„Pejzaże” – praca z podręcznikiem str. 13b, doskonalenie percepcji wzrokowej, budowanie wypowiedzi.
4.„Polskie zwierzęta” – zabawa utrwalająca przyporządkowywanie zwierząt danym krajobrazom. Rodzic układa w czterech rogach sali zdjęcia krajobrazów (góry, morze, łąka, las). Dzieci losują z worka zdjęcia zwierząt (niedźwiedź, kozica, orzeł, mewa, meduza, ryba, biedronka, motyl, konik polny, dzięcioł, lis, sarna). Na sygnał Rodzica dzieci biegną w kierunku jednego z pejzaży. Wracają po kolejny obrazek.
5.Wprowadzenie litery J, j:
-
zaaranżowanie sytuacji, w której pojawi się wyraz podstawowy, np. Rodzic zadaje pytanie: Jakie owoce, można spotkać w polskim lesie?. Wydzielanie z propozycji dzieci pierwszej głoski i sprawdzanie, czy już taką poznały;
-
wydzielenie jednej głoski, by utożsamić ją później z wprowadzaną literą;
-
analiza i synteza słuchowa wyrazu podstawowego;
-
wprowadzenie schematu i modelu;
-
poprawna artykulacja wyrazu podstawowego;
-
tworzenie schematu i modelu wyrazu;
-
podział modelu na zgłoski;
-
zastępowanie okienek modelu literami drukowanymi;
-
wyodrębnienie z wyrazu podstawowego pierwszej głoski, poszukiwanie jej w innych wyrazach – podręcznik str. 12;
-
pokaz nowej litery drukowanej, analiza pokazywanej litery, jej elementów, wodzenie palcem po małej i wielkiej literze drukowanej z wykorzystaniem alfabetu.
6.Zabawa grafomotoryczna – ozdobienie szablonu litery dowolnym materiałem.
7.Zabawa – rozpoznanie nowej litery wśród innych liter w dowolnej książce dla dzieci.
8.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych z dnia 05.05
9.Wyjście do ogrodu. Kreślenie liter patykiem na piasku lub kredą.
10.„Łamańce” – ćwiczenie sprawności językowej. Dzieci powtarzają znane rymowanki
-
Czarna krowa w kropki bordo żuła trawę kręcąc mordą.
-
Nie pieprz wieprza pieprzem Pietrze, bo bez pieprzu wieprz jest lepszy.
-
W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie.
Jeżeli idzie łatwo to spróbujcie coś odrobinę trudniejszego:
-
Król Karol kupił królowej Karolinie korale koloru koralowego.
-
Stół z powyłamywanymi nogami.
-
W czasie suszy szosa sucha.
-
Czy Tata czyta cytaty z Tacyta.
-
To cóż, że ze Szwecji, to nic, że ze Szwecji.
11.Ćwiczenia grafomotoryczne w podręczniku. Litera J
12.Zabawy dowolne dzieci. Zachęcanie do układanie puzzli, gry w memory. Doskonalenie spostrzegawczości i pamięci wzrokowej.
Miłej zabawy.
Płynie Wisła, płynie.
08.05.2020
Płynie Wisła, płynie.
Temat dnia: Płynie Wisła, płynie. 08.05.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica.
2.„Pokaż Wisłę” – zabawa dydaktyczna z mapą przy wykorzystaniu podręcznika str. 13a. Dzieci wskazują na swoich mapach Wisłę, rysują ją palcem po mapie. Rodzic zadaje pytanie: Co przypomina kształtem Wisła?. Dzieci zgłaszają swoje pomysły. Następnie wykonują zadania z 13a.
3.Legenda o Wiśle – zapoznanie z legendą Hanny Zdzitowieckiej.
Wysoko nad szczytami gór wznosił się stary dwór króla Beskida, władcy całego pasma górskiego, i jego żony, Borany, władczyni okolicznych borów. Przez wiele lat oboje rządzili mądrze i sprawiedliwie, toteż wszyscy z żalem przyjęli wiadomość o śmierci starego króla. Borana wezwała wtedy troje swych dzieci, by zgodnie z wolą króla podzielili się władzą.
– Ty, Lanie, jako syn najstarszy, opiekować się będziesz polami i łąkami. Wy zaś obie, Czarnocho i Białko, rozprowadzicie wodę z górskich strumieni po polach i łąkach Lana, by wszystko, co żyje, miało jej pod dostatkiem. Żywa, zawsze pogodna i wesoła Białka uśmiechnęła się do siostry i skacząc, i tańcząc, zbiegła po skałach ku widniejącym we mgle dolinom. Poważna i zasępiona Czarnocha skierowała się na drugą stronę góry królowej Borany i ostrożnie zaczęła schodzić po zboczu. Wkrótce obie siostry spotkały się u podnóża.
– Płyniemy dalej razem! – zawołała ucieszona Białka.
– Nigdy się już nie rozstaniemy – zapewniła Czarnocha.
Nagle przegrodziła im drogę skała, pod którą czekał rycerz Czantor w kamiennej zbroi.
– Zatrzymajcie się, piękne córki Beskida i Borany. Dokąd tak spieszycie? Po co chcecie iść do nieznanej, odludnej i dzikiej krainy? Zostańcie tu.
Siostrom podobała się ziemia Czantora. Zostały więc i z wdzięczności za gościnę zrosiły strumieniami zbocza doliny, aż zakwitły tysiącami różnobarwnych kwiatów, jakich nikt tu jeszcze nie widział. Ale Ziemia rozkazała Czantorowi przepuścić córki Beskida przez skały, by poniosły wody dalej ku północy. – Nie mogę pozwolić, byście obie popłynęły w obce strony. Wyślijcie przodem jedną falę na zwiady – poradził. – Niech się rozejrzy, a gdy wróci, opowie, co widziała…
Czantor rozsunął skały i pierwsza fala wyszła przez nie onieśmielona, niepewna, co ją czeka.
– Idź, falo, któraś wyszła – żegnały ją siostry. – Idź przed siebie i wracaj co prędzej z wieściami o tamtych borach i lasach, o tamtych łąkach i polach…
„Wyszła” – bo tak nazwały tę falę powstałą z połączonych wód – wypłynęła przez skalną szczelinę.
Biegła żywo po kamieniach, pluszcząc i szemrząc beztrosko. Mijała ciemne bory i jasne zagajniki, zielone pola i ukwiecone łąki…
Wtem, gdy mijała skałę wawelską, wyskoczył ku niej zaczajony tam potwór – okropny, smok ziejący ogniem. Przestraszona, bryznęła mu w oczy pianą wodną. Zasyczało, zadymiło i oślepiony smok skrył się na chwilę w pieczarze. Gdy wyjrzał, Wyszła była już daleko. Płynęła teraz przez urodzajne ziemie ku północy, kręcąc się i wijąc to w prawo, to w lewo, byle jak najwięcej świata zobaczyć, jak najwięcej pól zrosić swą wodą.
Przyłączyły się do niej mniejsze strumienie i rzeczki, które nie miały odwagi same zapuszczać się w obce, nieznane strony.
Płynęła coraz wolniej, coraz szerzej rozlewała swe wody, zmęczone długą drogą.
„Czas już chyba zawrócić” – myślała nieraz, ale ciekawość pchała ją naprzód.
Aż nagle zniknęły jej sprzed oczu lasy i pola. Poczuła dziwny słony smak, nieznany zapach dolatywał z północy. Nad sobą miała szare niebo, przed sobą szarą, nieogarnioną wzrokiem, łączącą się z niebem wodę, spienioną białymi grzywami. To było morze.
– Jakie to groźne, potężne i piękne – szepnęła.
Ale jej cichy głos zagłuszył gwałtowny szum, jakaś siła pociągnęła ją ku sobie i Wyszła, pierwsza fala wysłana z dalekich gór Beskidu, połączyła się z falami morskimi.
Czarnocha i Białka na próżno czekały jej powrotu. Na próżno wysłały za nią jedną falę po drugiej. Wszystkie biegły jej śladem i wszystkie po długiej drodze gubiły się w słonych wodach Bałtyku. Z tych to fal płynących nieustannie powstała wielka rzeka, już nie „Wyszła”, a Wisła, od której obie siostry przezwano Czarną i Białą Wisełką.
Informacje dla Rodzica: Wisła bierze początek w górach, lecz nie są one tak skaliste i strome jak np. Tatry, lecz porastają je lasy. Z Baraniej Góry – jednej z gór, wypływają dwa strumienie – Biała i Czarna Wisełka. Biała Wisełka wytryska ze skały, a że jest tam stromo, płynie szybko. Natomiast Czarna Wisełka płynie dużo wolniej po czarnej ziemi, stąd jej nazwa. Gdy Biała Wisełka łączy się z Czarną, tworzą Wisłę. Początkowo jest ona płytka i niezbyt szeroka, dopiero gdy płynie przez Polskę, dopływają do niej różne strumienie i rzeki, a dzięki temu poszerza się i pogłębia. Przepływa przez środek Polski i kieruje się aż do Morza Bałtyckiego.
4.„Biała i Czarna Wisełka” – zabawa ruchowa reagowanie na zmiany w muzyce. Dzieci otrzymują niebieskie wstążki lub paski krepiny. Rodzic włącza muzykę w trzech tempach. Gdy muzyka jest wolna, dzieci wołają Czarna Wisełka i powoli poruszają wstążkami. Przy szybkiej muzyce Biała Wisełka i żwawo poruszają wstążkami. Gdy pojawi się muzyka marszowa, maszerują, wysoko podnosząc kolana, a ręce trzymają przy ramionach, jakby miały na nich plecaki, jak turyści maszerujący po górach.
5.„Nurt” – doświadczenie. Rodzic pyta, jak to się stało, że Biała Wisełka płynęła szybko, a Czarna – wolno. Skąd ta różnica? Dzieci formułują hipotezy. Rodzic wyjaśnia, że za chwilę wykonają doświadczenie, które pokaże, jak może zachowywać się woda wypływająca ze skały. Najpierw Rodzic wlewa wodę do kubka i robi w nim niewielką dziurkę. Wyjaśnia, że kubek to zbiornik z wodą, podobny znajduje się pod ziemią, np. pod Baranią Górą. Dziecko otrzymuje: dwa plastikowe kubki, tacę / miskę, grubą igłę, wodę. W pierwszym kubku dzieci robią za pomocą igły kilka dziurek w rzędzie pionowym, a w drugim – w poziomym. Kubki stawiają w misce lub na tacy i nalewają do nich wody. Obserwują wypływającą wodę i formułują wnioski. Opisują, co widzą.
Kubek 1 (dziurki w pionie) – woda płynie szybko, na różne odległości.
Kubek 2 (dziurki w poziomie) – woda płynie równomiernie, spokojnie.
6.„Jak długa jest Wisła?” – zabawa matematyczna, porównywanie i pomiar długości wstążek . Ustawianie od najkrótszej do najdłuższej i odwrotnie.
7.„Statkiem po Wiśle”– doskonalenie równowagi. Dzieci łączą wstążki z poprzedniej zabawy i układają je na dywanie w długą linię. Zdejmują buty i podróżują po Wiśle – stopa za stopą. Starają się zachować równowagę. Rodzic rozkłada zdjęcia przedstawiające miasta leżące nad Wisłą.
8.Utrwalenie piosenki „Jesteśmy Polką i Polakiem”
9.Wyjście do ogrodu lub spacer po okolicy.
10„Krakowiaczek” – wspólne śpiewanie i tańczenie.
11.Zabawy dowolne dzieci. Zachęcanie do korzystania z kącika plastycznego – doskonalenie motoryki małej.
Miłej zabawy.
Instrumenty dawniej i dziś.
11.05.2020
Instrumenty dawniej i dziś.
Temat tygodnia: W krainie muzyki. 11-15.05.2020
Temat dnia: Instrumenty dawniej i dziś.
1.Zestaw ćwiczeń porannych(wg K. Wlaźnik):
-„W rytm” – dzieci otrzymują bębenki, tamburyna, trójkąty, drewienka i inne. Biegają zgodnie z wybijanym przez siebie rytmem.
-„Ósemki i ćwiartki” – dzieci biegają szybko na palcach, a instrumenty trzymają wysoko nad głowami i wybijają rytm ósemkowy (Rodzic narzuca rytm). Następnie chodzą na całych stopach w rytmie ćwiartek.
-„W parze” – jedna osoba wybija rytm, a druga tańczy, później następuje zmiana.
2.„Skąd pochodzą dźwięki?” – rozpoznawanie instrumentów po odgłosach. Dzieci zamykają oczy, a Rodzic włącza dźwięki: rogu, skrzypiec, trąbki, puzonu, saksofonu, marakasów, trójkąta, bębna, fletni pana, gitary elektrycznej). Rodzic pyta, co łączy te dźwięki. (To dźwięki instrumentów). Dzieci próbują podać nazwy instrumentów na podstawie wydawanych przez nie dźwięków.
3.„Instrumenty” – mapa skojarzeń. Dzieci wyjaśniają, co to są instrumenty, i wymieniają wszystkie, które znają.
4.„Dawne instrumenty” – Rodzic opowiada dzieciom, że jednym z pierwszych instrumentów, jakich używał człowiek, było jego własne ciało – klaskał, tupał, wydawał różne okrzyki. Następnie wykorzystywano przedmioty codziennego użytku, tworząc z nich proste instrumenty, np. grzechotki, bębny. Rodzic prezentuje zdjęcia kilku dawnych instrumentów.
4.„Pradawny rytm” – praca z podręcznikiem str.14a, ćw. 1, odczytywanie i kontynuowanie rytmów. 5.„Instrumenty wokół nas” – zabawa muzyczna, wydobywanie muzyki z przedmiotów codziennego użytku. Zadaniem dzieci jest poszukanie i wybranie jakiegoś przedmiotu z sali, który wydaje interesujący dźwięk. Następnie dzieci prezentują brzmienie swojego „instrumentu”. • przedmioty z sali przedszkolnej
6 „Mój pradawny instrument” – zajęcia techniczno-plastyczne z wykorzystaniem papierowych talerzy i makaronu. Rodzic wycina środki papierowych talerzy tak, by zostały jedynie obręcze. Zadaniem dzieci jest oklejenie kolorowym papierem obręczy a następnie przywiązanie makaronu (rurki) do żyłek / sznurków i do obręczy. W ten sposób powstała jedna z afrykańskich ozdób, a jednocześnie instrument. Gdy dzieci poruszają instrumentem, rurki makaronu uderzają jedna o drugą i grzechoczą.
7.„Jakie znasz instrumenty?” – prezentacja instrumentów. Rodzic prezentuje instrumenty (lub ich zdjęcia), a dzieci próbują podać ich nazwy (gitara, flet, obój, wiolonczela, róg, puzon, trąbka, skrzypce, kontrabas itd).
8.„Czego brakuje?” – zabawa utrwalająca nazwy instrumentów i ćwicząca pamięć. Rodzic kładzie na środku zdjęcia instrumentów, następnie kolejno od prawej do lewej wskazuje instrumenty, a dzieci podają ich nazwy. Powtarza tę czynność kilkakrotnie, za każdym razem zakrywając jeden obrazek. Zadaniem dzieci jest zapamiętanie, co było na danym obrazku, i wypowiedzenie nazwy instrumentu, gdy Rodzic na niego wskazuje (Uwaga! Nie wolno zmieniać kolejności ilustracji).
9.„Z jakiej rodziny?” – wprowadzenie podziału instrumentów na dęte i strunowe, klasyfikowanie instrumentów, praca z podręcznikiem str.14a, ćw.2. Rodzic odgrywa miniteatrzyk ze zdjęciami, np. wiolonczeli i puzonu. Opowiada, że są to rodzice z dwóch rodzin instrumentów, którzy pogubili członków rodziny. Proszą o pomoc dzieci. Wiolonczela pyta, czy dzieci wiedzą, po czym rozpoznać jej rodzinę. Dzieci próbują podać swoje pomysły, a wiolonczela wyjaśnia, że jej rodzina to instrumenty strunowe. Pyta, czy dzieci wiedzą, co to oznacza. Puzon z kolei mówi, że jego rodzina to instrumenty dęte. Na końcu dzieci wykonują zadanie z KP4.14a.
10.„Dęty czy strunowy?” – Rodzic ponownie włącza nagranie z początku zajęć i prosi, by dzieci klasnęły wtedy, gdy usłyszą instrument, który jest wg nich instrumentem dętym.
11.„Ile nutek?” – praca z podręcznikiem str. 14b, analiza słuchowa nazw instrumentów, doskonalenie percepcji słuchowej i wzrokowej, przeliczanie.
12.„Czasem słońce czasem deszcz” – opowiadanie Pani Muzyki (K. Szczerbakowska-Biniszewska według Programu Kraina Muzyki). Rodzic czyta dzieciom tekst: Dawno, dawno temu w Krainie Muzyki żyli szczęśliwi mieszkańcy. Codziennie świeciło słońce, wszędzie rosły nutki, a każdy mieszkaniec krainy grał na instrumencie, śpiewał i tańczył. Nawet psy zamiast szczekać gwizdały. Wszystkim żyło się miło, więc w Krainie Muzyki brzmiały same wesołe melodie. Do czasu! Pewnego dnia do wesołej Krainy przybyła smutna wróżka Kropelka. Pozazdrościła mieszkańcom szczęścia i wesołości, zrzuciła na całą krainę deszcz. Padał wiele dni i nocy, przez co nutki nie rosły już tak szybko, a mieszkańcy byli bardzo smutni. Zaczęli też grać smutne melodie. Na szczęście o smutnym losie muzyków usłyszała dobra wróżka – Pani Muzyka. Swoimi wesołymi czarami złagodziła smutne zaklęcie wróżki Kropelki. Od tej pory w Krainie Muzyki czasem świeci słońce, a czasem pada deszcz.
Po przeczytaniu tekstu Rodzic zadaje dzieciom pytania: Jak nazywa się miejsce, o którym czytałam? Dlaczego jej mieszkańcy na początku byli bardzo szczęśliwi? Kto odwiedził Krainę Muzyki? Jak dziś jest w Krainie Muzyki? Rodzic tłumaczy dzieciom, że w Krainie Muzyki smutek nazywa się moll, a wesołość – dur. Rodzic włącza dwa fragmenty utworów muzycznych (moll i dur) z własnych zasobów. Prosi dzieci, by spróbowały ocenić ich nastrój.
13.Hymn krainy muzyki – nauka piosenki.
Hymn krainy muzyki sł i muz. Aleksandra Chmielewska i Karolina Szczerbakowska- Biniszewska
Gdy w przedszkolu gra muzyka – tańcujemy wkoło. (obrót z rękoma na biodrach)
Nie ma ciszy, nie ma nudy – bardzo jest wesoło! (kręcenie palcem wskazującym)
Ref.: I każdy z nas dobrze wie, Kraina Muzyki wspaniała jest! (wskazujemy na każde dziecko)
Szybkie, skoczne pioseneczki – wszyscy uwielbiamy, (szybki bieg w miejscu)
A przy wolnych – jak żółwiki wolno się ruszamy. (powoli kroczymy)
I każdy z nas dobrze wie, Kraina Muzyki wspaniała jest! (wskazujemy na każde dziecko)
Trąbka, flecik i fortepian – grają dziś od rana: (naśladujemy grę na trąbce ,flecie, fortepianie)
Trutu, tu tu, fiju, fiju, bum, bum, na, na, na
I każdy z nas dobrze wie, Kraina Muzyki wspaniała jest! (wskazujemy na każde dziecko)
Lecz, żeby na instrumentach grać, (rozkładamy ręce)
Trzeba się na muzyce znać,
Rozumieć cały nutowy świat (kreślimy koło w powietrzu)
Ty rozumiesz? (pokazujemy na kolegów)
On rozumie?
Bo ja TAK! (pokazujemy na siebie)
Wszystkie te muzyczne sprawy – to nie tajemnica, (kręcimy palcem wskazującym)
Dzięki naszej ulubionej – Pani Muzyce! (krzyżujemy ręce jak do objęcia się)
Ref.: I każdy z nas dobrze wie, Kraina Muzyki wspaniała jest! (wskazujemy na każde dziecko)
14.Wyjście do ogrodu. Przestrzeganie kolejności zakładania poszczególnych części garderoby.
15.„Skąd dochodzi dźwięk?” – wskazywanie kierunku, z którego dochodzi dźwięk. Dzieci siedzą w kole z zamkniętymi oczami. Rodzic gra na bębenku, tamburynie, talerzach i trójkącie. Dzieci wskazują ręką kierunek, z którego dochodzi dźwięk.
16.„Ile razy zagram?” – rozpoznawanie instrumentów, ilustrowanie i odtwarzanie rytmów. Rodzic ukrywa się za parawanem i prosi dzieci, aby uważnie słuchały, na jakim instrumencie będzie grał i ile razy w niego uderzy. Dzieci podają nazwę instrumentu i układają przed sobą tyle patyczków, ile usłyszały dźwięków. Następnie Rodzic wystukuje prosty rytm i układa go za pomocą patyczków. Dzieci odtwarzają rytm, klaszcząc.
17.Zabawy dowolne dzieci. Zachęcanie dzieci do podejmowania różnego rodzaju zabaw: konstrukcyjnych, manipulacyjnych, tematycznych, plastycznych. Rozwijanie inteligencji wielorakich u dzieci.
Miłej zabawy.
Muzyka współczesna.
12.05.2020
Muzyka współczesna
Temat dnia: Muzyka współczesna 12.05.2020
1.Ćwiczenia poranne
2.„Gatunki muzyczne” – zapoznanie dzieci ze współczesnymi gatunkami muzycznymi, wysłuchanie i podawanie nazw różnych gatunków muzycznych. Rodzic włącza utwory (z własnych zasobów) z różnych gatunków muzycznych: muzyki klasycznej, rapu, disco, rocka, jazzu itd. Dzieci starają się rozpoznać gatunki i podać ich nazwy.
3.„Taneczne improwizacje” – tańczenie do różnych gatunków muzycznych, określanie tempa, nastroju. Rodzic włącza utwory z poprzedniego ćwiczenia, a zadaniem dzieci jest tańczenie, tak jak prowadzi je muzyka. Następnie Rodzic ponownie włącza kolejne utwory, a dzieci określają, jak im się tańczyło, który utwór najbardziej przypadł im do gustu. Określają nastrój i tempo muzyki.
4.„Rap” – prezentacja utworu z tego gatunku, poszukiwanie cech charakterystycznych. Rodzic prezentuje dowolny utwór rapowany. (Uwaga! Rodzic powinien go wcześniej wysłuchać w celu sprawdzenia słów). Następnie dzieci próbują podać cechy charakterystyczne tego gatunku (np. rytmiczne wypowiadanie słów do powtarzalnej muzyki zamiast śpiewu, to muzyka bardziej do słuchania niż do tańczenia).
5.„Nasz rap” – Każde dziecko wybiera dowolny znany sobie wiersz, najlepiej rymowany, np. Kaczka Dziwaczka, i próbuje wykonać go, rapując.
6.„Taneczne rytmy disco” – wymyślanie układu tanecznego. Rodzic wyjaśnia, że disco to muzyka taneczna. Zadaniem dzieci jest wymyślenie układu tanecznego do piosenki disco.
7.„Kosmiczne dźwięki” – rozwijanie wyobraźni podczas słuchania muzyki elektronicznej – opowieść ruchowa. Rodzic prezentuje dowolną muzykę techno lub elektroniczną. Dzieci leżą na dywanie z zamkniętymi oczami i próbują zapamiętać, co widzą w wyobraźni. Po wysłuchaniu utworu opowiadają o swoich wyobrażeniach. Rodzic proponuje inscenizację kosmicznej podróży. Dzieci siadają w wyimaginowanych statkach kosmicznych, zapinają pasy, odpalają silniki i startują. Podczas podróży napotykają asteroidy, które próbują omijać albo rozbijać, strzelając do nich.
8.„Rock” – wysłuchanie dowolnego utworu rockowego, wskazywanie wiodącego instrumentu. Rodzic prosi dzieci, by wsłuchały się w muzykę i zastanowiły, jaki instrument jest w tym gatunku muzycznym najważniejszy (gitara elektryczna).
9.„Gitara a gitara” – określanie podobieństw i różnic w wyglądzie instrumentów, rozbudzenie ciekawości dzieci grą na instrumencie. Rodzic prezentuje zdjęcia różnych gitar (np. akustyczna, basowa, elektryczna). Dzieci określają podobieństwa i różnice w ich wyglądzie. Rodzic wyjaśnia, która do czego służy. Włącza dzieciom nagrania, na których słychać różnice w dźwiękach wydawanych przez różne gitary. Pokazuje film z muzykiem grającym na gitarze akustycznej oraz z koncertu rockowego (wskazuje, który gitarzysta gra na gitarze elektrycznej, a który na basie; pokazuje wirtuozerię gitarzystów). Rozbudza zainteresowanie dzieci tym instrumentem.
10„Koncert rockowy” – naśladowanie gry na gitarze. Rodzic ponownie włącza muzykę rockową. Dzieci wcielają się w gitarzystów i próbują naśladować grę na gitarze elektrycznej – w takim tempie, jakie słuchać w utworze. Rodzic pokazuje dzieciom, że muzyka rockowa ma różne oblicza, od spokojnych ballad po utwory pełne ekspresji.
11.Praca z podręcznikiem str. 15 – doskonalenie zdolności grafomotorycznych i percepcji słuchowej, przeliczanie
12.„Gitara” – praca techniczna. Dzieci z pudełek po chusteczkach tworzą gitary. Rodzic wyświetla lub przypina na tablicy duże zdjęcie gitary akustycznej, tak by każde dziecko mogło podejść i się jej przyjrzeć. Dzieci najpierw oklejają pudełka kolorowym papierem lub wydzieranką z gazety, następnie mocują żyłkę, tak by przechodziła nad otworem w pudełku (pudełko odgrywa rolę pudła rezonansowego). Na rantach pudełka Rodzic może wykonać niewielkie nacięcia nożykiem, by struny się nie przesuwały. Następnie dzieci wycinają z kartonu gryf oraz główkę gitary i rysują na nich progi i struny.
13.Ćwiczenia gimnastyczne
14.Spacer po okolicy
15.„Echo na instrumentach” – Rodzic kładzie na środku dywanu różne instrumenty. Dzieci odwracają się do nich tyłem. Rodzic wystukuje prosty rytm na wybranym instrumencie, a dzieci starają się odgadnąć, na czym grał, i odtworzyć rytm.
16.„Kostka”– zabawa matematyczna. Dzieci rzucają kostką dwa razy. Ich zadaniem jest zsumowanie wyrzuconej liczby oczek i podanie wyniku.
17.Zabawy dowolne dzieci. Czynności porządkowe na koniec dnia: porządkowanie kącika klocków, segregowanie klocków według rodzaju i wielkości.
Miłej zabawy
Muzyka klasyczna.
13.05.2020
Muzyka klasyczna
Temat dnia: Muzyka klasyczna 13.05.2020
1.Ćwiczenia poranne.
2.Koncert – wysłuchanie opowiadania Agnieszki Frączek.
W środę z samego rana do przedszkola przyjechali muzycy. I przywieźli ze sobą przeróżne instrumenty – jedne wielkie, inne malutkie, a wszystkie błyszczące i rozśpiewane. Dzieci przyglądały się im z ogromnym zainteresowaniem. Pan dyrygent, do którego wszyscy zwracali się „maestro”, opowiadał po kolei o każdym z instrumentów, a muzycy wydobywali z nich czarodziejskie dźwięki. Mnóstwo przy tym było niespodzianek! Najpierw się okazało, że ta trąba, pozwijana jak ślimak w muszelce, to wcale nie trąba, ale waltornia, a ta druga, długa jak wąż, to… to puzon!
– Niemożliwe – nie chciał wierzyć Staś. – Jak to puzon? Przecież puzon powinien być długi i pyzaty, a ten jest długi i chudy!
Po trąbach nie–trąbach przyszła kolei na klarnet, skrzypce (które wcale nie skrzypią). A wreszcie na basetlę, która w ogóle nie jest podobna do basseta. I bałałajkę, która niestety nie ma nic wspólnego z bajką…
Ale nie szkodzi – to spotkanie i tak było ciekawsze od najciekawszej bajki.
A po południu dzieci postanowiły dać własny koncert.
Po wysłuchaniu opowiadania dzieci odpowiadają na pytania: Czy był to taki koncert, o jakim rozmawialiśmy wczoraj? (Rodzic prezentuje ilustrację z podręcznika str. 16b) Czym się różnią te dwa koncerty? Jak nazywała się osoba, która dowodziła całym koncertem? Jakie instrumenty były wymienione w opowiadaniu? Do czego chłopiec porównywał waltornię? Jaki instrument przypominał mu węża? Czy Wam jakieś instrumenty coś przypominają? Rodzic powinien wyjaśnić dzieciom niezrozumiałe słowa – ponownie czytać opowiadanie, a dzieci podnoszą rękę, gdy nie rozumieją znaczenia danego słowa, Rodzic wyjaśnia na bieżąco pojęcia. Ważne, by było to nie w trakcie pierwszego czytania, gdyż dzieci nie skupią uwagi na fabule i ogólnym zrozumieniu sensu.
3.„Żywe instrumenty” – zabawa plastyczna rozwijająca wyobraźnię. Rodzic daje dzieciom konturowe rysunki różnych instrumentów. Dzieci zastanawiają się, co im przypomina dany instrument, a następnie dorysowują do niego takie elementy, by Rodzic mógł odgadnąć, z czym im się skojarzył.
4.„Orkiestra” – swobodne wypowiedzi dzieci na podstawie własnych doświadczeń. Rodzic zadaje pytania: Co postanowiły dzieci na koniec opowiadania wysłuchanego na początku zajęć? Czym jest orkiestra? Kto gra w orkiestrze? Kto oprócz muzyków jest potrzebny w orkiestrze? Jak myślicie, na czym mogły grać dzieci w swojej orkiestrze?
5.Przedszkolna orkiestra – wysłuchanie wiersza Agnieszki Frączek. Przedszkolna orkiestra.
By zagrać z prawdziwą orkiestrą,
nie trzeba być żadnym maestro,
wystarczy fantazji ćwierć deka.
Słuchacze już biegną z daleka!
Bo Antek w parapet uderza
i rocka grać na nim zamierza.
Jaś stuka zażarcie w żeberka,
aż grzejnik wywija oberka,
Staś biurko przerobił na bęben
i bębni w nie, nucąc kolędę,
a Krzysiek na nerwach gra tryle…
Przedszkolna orkiestra. I tyle.
Rodzic zadaje dzieciom pytania: Na czym grały dzieci w swojej orkiestrze? Jaką muzykę grały? Czy taka muzyka może się podobać?
6.„Nasza orkiestra” – zabawy muzyczne z wykorzystaniem dowolnych przedmiotów. Dzieci wybierają przedmioty z domu i próbują na nich zagrać. Rodzic nie wskazuje, kiedy mają zacząć i skończyć, pozwala im na pełną improwizację. Gdy dzieci skończą koncert, Rodzic zadaje pytania: Jak wam się podobała wasza muzyka? Czy słyszeliście muzykę kolegi / koleżanki? Co można zrobić, żeby koncert naszej orkiestry był lepszy? Kto może pomóc orkiestrze? Po co są dyrygent i zasady?
7.„Dyrygent” – zabawa muzyczna, ćwiczenie reagowania na polecenia. Najpierw Rodzic, a następnie dzieci wcielają się w dyrygenta. Rolę batuty może odgrywać dowolny przedmiot, np. długi klocek czy patyk. Dzieci zajmują miejsca przy swoich „instrumentach” z poprzedniej zabawy. Grać może jedynie ta osoba (lub te osoby), którą dyrygent wskaże. Dyrygent pokazuje też, jak należy grać: cicho / głośno, szybko / wolno itd. Dyrygent zaczyna i kończy koncert. Rodzic zadaje dzieciom pytania: Czy teraz koncert brzmiał lepiej? Jak się sprawował dyrygent? Kto był najlepszy dyrygentem i dlaczego?
8.Praca z podręcznikiem str. 16b – zabawa matematyczna doskonaląca przeliczanie i spostrzeganie.
9.Praca z podręcznikiem str. 16a – doskonalenie zdolności grafomotorycznych, ćwiczenie słuchowe.
10.Wyjście do ogrodu. „Wyścigi” – zabawa bieżna w parach, doskonalenie sprawności fizycznej.
11.„Jestem muzykantem” – zabawa tradycyjna. Troszkę inna wersja niż dzieci znają.
Jestem muzykantem, konszabelantem. (dzieci wskazują siebie)
My – muzykanci, konszabelanci. (rozkładają ręce, wskazując innych)
Ja umiem grać, my umiemy grać: (wskazują siebie, a potem innych)
A na czym?
Na pianinie.
A pianino ino ino, a pianino ino ino,
A pianino ino ino ino ino gra.
Jestem muzykantem, konszabelantem. (pokazywanie tak jak w pierwszej zwrotce i w każdej kolejnej będzie to samo)
My – muzykanci, konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać,
A na czym?
Na flecie
A na flecie, fiju fiju…
A na flecie, fiju fiju… gram (naśladują granie na flecie)
Jestem muzykantem, konszabelantem.
My – muzykanci, konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać.
A na czym?
Na skrzypcach.
A na skrzypcach, dylu dylu…
A na skrzypcach, dylu dylu… gram (naśladują granie na skrzypcach)
Jestem muzykantem, konszabelantem.
My – muzykanci, konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać.
A na czym?
Na trąbce
A na trąbce trutututu, trutututu…
A na trąbce trutututu, trutututu… gram (naśladują granie na trąbce)
Jestem muzykantem, konszabelantem.
My – muzykanci, konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać.
A na czym?
Na bębnie.
A na bębnie bumtarara, bumtarara…
A na bębnie bumtarara, bumtarara… gram. (naśladują granie na bębnie)
Jestem muzykantem, konszabelantem.
My – muzykanci, konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać.
A na czym?
Na wszystkim.
A pianino ino ino, a pianino ino ino
A na flecie fiju fiju fiju…
A na skrzypcach dylu dylu dylu…
A na trąbce trutututu trutututu…
A na bębnie bumtarara bumtarara…
12.Zabawy dowolne dzieci. Stosowanie form grzecznościowych w czasie zabawy.
Miłej zabawy.
Muzyka relaksacyjna.
14.05.2020
Muzyka relaksacyjna
Temat dnia: Muzyka relaksacyjna 14.05.2020
1.Ćwiczenia poranne.
2.„Po co nam muzyka?” – burza mózgów, doskonalenie myślenia przyczynowo–skutkowego. Rodzic włącza fragmenty różnej muzyki (z własnych zasobów), a dzieci decydują, do czego mogłaby być dobra (np. muzyka relaksacyjna, muzyka elektroniczna, rock&roll).
3.„Namalujmy muzykę!” – malowanie dziesięcioma palcami do muzyki (muzyka z gatunku heavy metal). Rodzic rozkłada na podłodze duży arkusz papieru (co najmniej A3). Dzieci swobodnie malują farbami, wykorzystując wszystkie palce i całe dłonie – ilustrują muzykę. Następnie Rodzic powtarza ćwiczenie z muzyką relaksacyjną. Dzieci prezentują swoje prace. Rodzic zadaje dzieciom pytania: Czym różnią się te prace? Która jest spokojna, a które nie? Czy łatwo rozpoznać, które były malowane, podczas którego utworu? Dlaczego?
4.„Muzyka łagodzi obyczaje” – rozmowa z dziećmi. Rodzic pyta: Co oznacza to powiedzenie?. Prosi o podanie przykładów sytuacji.
5.Wprowadzenie litery H, h:
-
zaaranżowanie sytuacji, w której pojawi się wyraz podstawowy, np. Rodzic zadaje pytanie: Gdy słuchacie muzyki relaksacyjnej, zamykacie oczy i gdzie się przenosicie?. Mówi, że on przenosi się na egzotyczną wyspę, leży w hamaku i słucha muzyki. Potem pyta: Co to jest hamak?;
-
wydzielenie jednej głoski w słowie „hamak”, by utożsamić ją później z wprowadzaną literą;
-
analiza i synteza słuchowa wyrazu podstawowego;
-
wprowadzenie schematu i modelu;
-
poprawna artykulacja wyrazu podstawowego;
-
tworzenie schematu i modelu wyrazu;
-
podział modelu na zgłoski;
-
zastępowanie okienek modelu literami drukowanymi.
6.Praca z podręcznikiem str. 17a – doskonalenie zdolności grafomotorycznych i percepcji wzrokowej.
7.Pokaz nowej litery drukowanej, analiza pokazywanej litery i jej elementów, wodzenie palcem po małej i wielkiej literze, ozdobienie szablonu litery dowolnym materiałem.
8.Rozpoznanie nowej litery wśród innych liter w wybranych książeczkach dla dzieci.
9.Praca z podręcznikiem str. 17b – doskonalenie percepcji słuchowej, koordynacji wzrokowo–ruchowej, ćwiczenia w czytaniu.
10.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych z dnia 12.05.2020
11.Wyjście do ogrodu lub na spacer.
12.„Rytm” – zabawa matematyczna – utrwalenie aspektu porządkowego liczby. Rodzic układa trzyelementowy wzór z różnych przedmiotów (mogą być to np. kolorowe karteczki) Zadaniem dzieci jest ułożenie takiego samego wzoru i kontynuowanie go. Rodzic zadaje pytania: Jaki kolor ma 4 / 8 / 7 element z kolei?
13.Praca z podręcznikiem “Ćwiczenia grafomotoryczne” Litera H
14.Zabawy dowolne dzieci. Zachęcanie dzieci do samodzielnego wymyślania zabaw, nieprzeszkadzania innym podczas zabawy.
Miłej zabawy.
Gdzie słychać muzykę?
15.05.2020
Gdzie słychać muzykę?
Temat dnia: Gdzie słychać muzykę? 15.05.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica lub może troszkę „zumby” dla dzieci.
2.„Gdzie można usłyszeć muzykę?” – mapa myśli. Dzieci podają swoje propozycje (miejsc typowych i nietypowych). W razie potrzeby Rodzic zadaje dodatkowe pytania, np. Jak nazywa się specjalne miejsce, gdzie można słuchać koncertów muzyki klasycznej? (filharmonia) Gdzie odbywają się przedstawienia, w których głównie słychać muzykę klasyczną i śpiew? (opera) Rodzic podsuwa również następujące propozycje: kościoły, szkoły muzyczne, internet, koncerty plenerowe itd.
3.„Śpiewamy jak w operze” – naśladowanie mimiką, gestem i ruchem. Rodzic prezentuje dzieciom na filmie dowolny utwór operowy, np. z opery Carmen. Zadaniem dzieci jest zabawa w mima i bezdźwięczne naśladowanie śpiewu operowego.
4.Praca z podręcznikiem str. 18 – doskonalenie koordynacji wzrokowo–ruchowej, percepcji słuchowej i wzrokowej, zdolności grafomotorycznych, dekodowanie, łączenie dźwięku z ilustracją.
5.„Jak zapisać muzykę?” – burza mózgów, zapoznanie dzieci z nutami i pięciolinią. Rodzic zadaje dzieciom pytanie: Czy da się zapisać muzykę?. Dzieci dzielą się swoją wiedzą. Rodzic prezentuje partyturę – wyjaśnia, że muzykę zapisuje się za pomocą nut i linii.
6.„Co to za linie?” – zapoznanie z pięciolinią, przeliczanie linii. Rodzic rysuje na kartce duży rysunek pięciolinii. Dzieci wspólnie z Rodzicem przeliczają linie (od dołu). Następnie Rodzic rozdaje pięć kartoników z zapisanymi liczbami od 1 do 5. Prosi, by dzieci dopasowały do pięciolinii liczby. (Uwaga! Ważne, by Rodzic wybierał cyfry w innej kolejności, np. zaczął od liczby 2, następnie 5, 1, 4,3).
7.„Pięciolinia” – zabawa ruchowa z wprowadzeniem gamy. Na dywanie Rodzic rozkłada pięć skakanek. Układa na nich obręcze gimnastyczne jak w gamie. Wyjaśnia, że gdy nutka leży nisko, jej dźwięk jest niski, gdy wysoko – wysoki. Rodzic skacze kolejno do każdej obręczy i wydaje coraz wyższe dźwięki, śpiewając gamę. Dzieci powtarzają dźwięki za Rodzicem. Następnie dziecko skacze i powtarza dźwięki. Później Rodzic może utrudnić zadanie i poprosić o pominięcie jakiegoś dźwięku.
8.„Nutki” – dzieci otrzymują po kilka karteczek z nutami (np. ósemkami). Ustawiają je na pięciolinii wg instrukcji Rodzica, np. Pierwsza na trzeciej linii, druga na piątej linii, trzecia pod drugą liną.
9.Blok zajęć o emocjach – trema. „Jakie to uczucie?” – zagadka: Dopada cię to chwilę przed występem na scenie, gdy śpiewasz, grasz na instrumencie lub gdy masz przedstawienie. Czujesz niepokój przed tym przedsięwzięciem, choć wiesz, że czeka cię miłe przyjęcie. Gdy ktoś na ciebie patrzy, gdy oglądać cię chce, to nieprzyjemne uczucie właśnie ogarnia cię. (trema)
10.„Trema” – dyskusja. Rodzic rozmawia z dziećmi, zadaje im pytania: Co to jest trema? Jakie to uczucie? Kiedy można odczuwać tremę? Co się z nami dzieje gdy czujemy tremę? Czy wy kiedyś odczuwaliście tremę? W jakiej to było sytuacji? Czy było to przyjemne uczucie? Czy tremę można przezwyciężyć? Kiedy to uczucie mija?
11.„Stremowana orkiestra” – zabawa muzyczna. Rodzic rozdaje dzieciom instrumenty. Rodzic opowiada dzieciom, że czasem stres związany z tremą ma negatywny wpływ na występ. Jeśli np. muzycy w orkiestrze są zbyt stremowani, to mogą się zagapić, źle grać, nie patrząc na ruchy dyrygenta. Za to, gdy muzycy są spokojni, niestremowani, to grają jak jedno ciało, zgodnie z rytmem wyznaczanym przez dyrygenta, a ich muzyka jest piękna. Rodzic proponuje dzieciom zabawę w orkiestrę. Sam wciela się w rolę dyrygenta i bierze do ręki batutę. Pokazuje za pomocą batuty prosty rytm, do którego dzieci grają na swoich instrumentach. Ustala także gest (uniesiona dłoń), który wyznacza koniec gry. Gdy dzieci podczas grania usłyszą wypowiedziane przez Rodzica hasło: stremowana orkiestra – przestają grać zgodnie z rytmem wyznaczonym przez dyrygenta. Zabawę powtarzamy kilka razy. Do roli dyrygenta można wyznaczyć również dzieci.
12.„Radzimy sobie z tremą” – ćwiczenie oddechowe. Rodzic tłumaczy dzieciom, że jednym z dobrych sposobów na poradzenie sobie z odczuwaną tremą, niepokojem, zdenerwowaniem są ćwiczenia oddechowe. Proponuje im nauczenie się ćwiczeń oddechowych w oparciu o wierszyk motywacyjny. Rodzic recytuje wiersz, a dzieci wykonują ćwiczenie z zamkniętymi oczami, koncentrując się na własnym oddechu:
Wiem, że to potrafię, wszystko mi się uda.
Stoję mocno na dwóch nogach, ręce trzymam na udach.
Biorę głęboki wdech nosem, ręce unoszę do góry.
Wypuszczam ustami powietrze, znikają zwątpienia chmury.
I jeszcze raz wdech nosem i buzią wydech robię.
Rozluźniam się, czuję się lekko, mam już wiarę w sobie.
13.Wyjście do ogrodu lub na spacer.
14.Historyjka obrazkowa. Rodzic prezentuje dzieciom elementy dowolnej historyjki obrazkowej. Prosi dzieci o jej ułożeni. Następnie dzieci opowiadają historyjkę.
Przykładowe historyjki. Można dużo ich znaleźć w internecie.
15.Zabawy dowolne dzieci. Zachęcanie do korzystania z kącika plastycznego – doskonalenie motoryki małej.
Miłej zabawy.
Emocje – co to takiego?
18.05.2020
Emocje - co to taiego?
Temat tygodnie: Wrażenia i uczucia.18-22.05.2020
Temat dnia: Emocje – co to takiego. 18.05.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica.
2.„Emocje” – diagram, doskonalenie umiejętności głoskowania. Rodzic rysuje na tablicy kratki. Dzieci rzucają kostką, a liczba, która wypadnie wskazuje numer zagadki. Rodzic czyta zagadkę – dziecko stara się odgadnąć hasło oraz próbuje zapisać je na tablicy w kratkach, następnie głoskuje dany wyraz.
-
Służy do mierzenia czasu.
-
Budynek, w którym mieszkamy.
-
Żółty owad w czarne paski.
-
Następuje po dniu.
-
Polska to nasz…
-
Kolorowe do rysowania.
Rodzic pyta dzieci: Jakie hasło powstało? Co ono oznacza? Czym są emocje? Jakie emocje znacie? Rodzic zapisuje na mapie myśli wszystkie nazwy emocji podane przez dzieci. Rodzic czyta wyrazy, a dzieci powtarzają. Dzieci wyodrębniają pierwszą i ostatnią głoskę w każdym wyrazie.
3.„Zgadnij” – odgadywanie emocji jedynie po mimice, opisywanie cech charakterystycznych. Dzieci odliczają 1… 2… 3…, minę pokaż Ty!, a Rodzic pokazuje jedną z emocji jedynie za pomocą mimiki. Dzieci odgadują jej nazwę. Następnie opisują, jak się ona objawia (np. radość: uśmiech, podniesione kąciki ust, dołeczki w policzkach; gniew: zmarszczone czoło i brwi, zaciśnięte usta itd.). Na koniec dzieci odczytują globalnie wybraną przez siebie nazwę emocji, a Rodzic pokazuje ją na swoich twarzach.
4.„Emocje na twarzy” – rozpoznawanie emocji po wyrazie twarzy, zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem podręcznika str. 19b.
5.„Miłe czy nie?” – podział na emocje pozytywne i negatywne (miłe i niemiłe). Wypowiedzi dzieci. Zaznaczenie kolorem czarnym emocji niemiłych, a żółtym – miłych na mapie myśli stworzonej na początku zajęć.
6.„Emocjonalny autoportret” – zajęcia plastyczne. Dzieci rzucają kostką, na której ściankach znajdują się słowa: smutny, radosny, zawstydzony, przestraszony, zaskoczony, rozgniewany. Każdy odczytuje globalnie wyrzuconą przez siebie nazwę emocji i ją zapamiętuje. Następnie Rodzic rozdaje dzieciom wydrukowane kontury twarzy i lusterka. Dzieci mimiką wyrażają wylosowane uczucie i spoglądają w lustro, następnie rysują na twarzy mimikę, którą zobaczyli.
7.„Druga połówka” – utrwalenie nazw emocji oraz ich zapisu, praca z podręcznikiem str. 19a – doskonalenie zdolności grafomotorycznych, odwzorowywanie, rozwijanie umiejętności kontynuowania rytmu kilkuelementowego.
8.„Moje emocje” – malowanie farbami przy Sonatcie Księżycowej L. van Beethovena (pędzlem lub palcami). Po zakończeniu pracy dzieci wraz z Rodzicem rozmawiają na temat nastroju towarzyszącemu przy malowaniu
9.„Zabawa w silnego i słabego” – zabawa inspirowana metodą W. Sherborne Dziecko i rodzic siedzą oparte o siebie plecami. Technika relaksacji wg Jacobsona – łagodzenie uczuć negatywnych. Dzieci leżą, słuchając Sonaty księżycowej, i wykonują polecania: rysują palcem w powietrzu chmury, serduszka, słoneczka, nutki, znane literki, znaki, symbole itp.
10.Aktywne słuchanie muzyki – najpierw Rodzic włącza Sonatę księżycową L. van Beethovena. Dzieci trzymają w rękach chusteczkę lub pasek bibuły. Poruszają nią bardzo delikatnie przy spokojnej muzyce. Nagle Rodzic zmienia utwór na Taniec z szablami A. Chaczaturiana, a dzieci zaczynają mocno i gwałtownie poruszać chustką.
11.„Podróż do krainy: złości, radości, smutku, strachu” – zabawa dramowa. Dzieci przy muzyce naśladują gesty Rodzica. Gdy muzyka ucichnie, zatrzymują się w krainie złości, radości, smutku, strachu – przedstawiają mimiką, gestem różne uczucia i emocje.
12.Spacer w pobliżu przedszkola.
13.Zabawa w kąciku matematycznym. Dzieci z figur geometrycznych układają twarze przedstawiające różne emocje.
14.Zabawy dowolne dzieci. Oglądanie czasopism dziecięcych lub książek z ilustracjami. Wyodrębnianie pierwszej głoski w nazwach przedmiotów wskazanych na ilustracjach.
Miłej zabawy
Jakie emocje przeżywają przedszkolaki?
19.05.2020
Jakie emocje przeżywają przedszkolaki?
Temat dnia: Jakie emocje przeżywają przedszkolaki? 19.05.2020
1.Ćwiczenia poranne dzieci
2.„Przedszkolne emocje” – praca z podręcznikiem str. 20b, rozpoznawanie emocji innych na podstawie opowieści i ilustracji, dostrzeganie związków przyczynowo–skutkowych. Rodzic opowiada historyjkę na podstawie ilustracji z 20b, w każdym przypadku wypowiada zdanie: Wtedy czuła…. Zadaniem dzieci jest dokończenie zdania nazwą emocji. Następnie dzieci dopasowują buźki z emocjami do rysunków.
3.„Zły humorek” – wysłuchanie wiersza Doroty Gellner, swobodne wypowiedzi dzieci.
Jestem dzisiaj zła jak osa!
Złość mam w oczach i we włosach!
Złość wyłazi mi uszami
I rozmawiać nie chcę z wami!
A dlaczego?
Nie wiem sama
Nie wie tata, nie wie mama…
Tupię nogą, drzwiami trzaskam
I pod włos kocura głaskam.
Jak tupnęłam lewą nogą,
Nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam
Taka zła okropnie byłam.
Mysz wyjrzała z mysiej nory:
Co to znowu za humory?
Zawołałam: – Moja sprawa!
Jesteś chyba zbyt ciekawa.
Potrąciłam stół i krzesło,
co mam zrobić, by mi przeszło?!
Wyszłam z domu na podwórze,
Wpakowałam się w kałużę.
Widać, że mi złość nie służy,
Skoro wpadłam do kałuży.
Siedzę w błocie, patrzę wkoło,
Wcale nie jest mi wesoło…
Nagle co to?
Ktoś przystaje
Patrzcie! Rękę mi podaje!
To ktoś mały, tam ktoś duży –
Wyciągają mnie z kałuży.
Przyszedł pies i siadł koło mnie
Kocur się przytulił do mnie,
Mysz podała mi chusteczkę:
Pobrudziłaś się troszeczkę!
Widzę, że się pobrudziłam,
Ale za to złość zgubiłam
Pewnie w błocie gdzieś została.
Nie będę jej szukała!
Po przeczytaniu wiersza Rodzic zadaje dzieciom pytania: Co czuła dziewczynka? Z jakiego powodu czuła gniew? Jak się zachowywała? Co znaczy być złym, a co złościć się / być zezłoszczonym? Czy to oznacza to samo?
4,„Uczuciowa kostka” – klasyfikowanie emocji. Dzieci rzucają kostką z nazwami emocji. Po wyrzuceniu danej emocji odpowiadają na pytanie, czy dzieci mogą odczuwać taką emocję? A jeśli tak, to kiedy? Dochodzą do wniosku, że dzieci odczuwają takie same emocje jak dorośli.
5.„Scenki przedszkolne” – dziecko otrzymuje kartkę z zapisaną nazwą jednej emocji (strach, zaskoczenie, gniew, radość, smutek, wstyd). Ma za zadanie zaplanować scenkę z życia przedszkolnego, w której dziecko odczuwa tę emocję.
6.„W jakiej sytuacji?” – giełda pomysłów. Dzieci wymyślają jak najwięcej sytuacji, w których mogą odczuwać daną emocję.
7.„Moje emocje” – rozpoznawanie własnych emocji i podawanie ich nazw. Rodzic czyta dzieciom zdania opisujące różne zdarzenia. Dzieci mówią, jakie emocje poczułyby w takiej sytuacji. (Rodzic podkreśla, że chodzi o ich emocje i że każdy ma prawo czuć coś innego, nie ma jednej dobrej odpowiedzi). Dzieci wybierają emocje, ustawiając się w danym miejscu sali. Rodzic wcześniej rozkłada w różnych miejscach emotikony pokazujące emocje (radość, strach, gniew, smutek, zdziwienie, wstyd).
Przykładowe zdania:
-
Ktoś zepsuł moją zabawkę.
-
Mama mnie pochwaliła.
-
Idę do dentysty.
-
Biegnie do mnie duży pies.
-
Mam dziś urodziny.
-
Przyjechała ciocia, której dawno nie widziałem / widziałam.
-
Pierwszy raz jadę na wycieczkę bez rodziców.
-
Wylał mi się sok.
-
Dostałem / dostałam prezent od kolegi bez okazji.
-
Występuję na przedstawieniu z okazji Dnia Matki.
-
Jestem na placu zabaw, gdzie jest mnóstwo dzieci, których nie znam.
8.„Chmurka” – praca plastyczna techniką kolażu. Dzieci rysują swoją małą postać na dole strony oraz dwie chmurki – w jednej rysują i wklejają rzeczy / sytuacje, które sprawiają że: są radosne, a w drugiej te, które wywołują w nich smutek.
9.Praca z podręcznikiem str. 20a – doskonalenie umiejętności nazywania uczuć, rozwój zdolności grafomotorycznych i kreatywności, budowanie wypowiedzi.
10.Ćwiczenia gimnastyczne.
11.Wyjście do ogrodu lub na spacer. Zabawy równoważne – chodzenie po obrzeżu piaskownicy.
12.„Teatr uczuć” – zabawa w uzewnętrznianie uczuć (strach, gniew, zdenerwowanie, czułość, obojętność, smutek, wesołość) w sposób pantomimiczny. Jedno dziecko przedstawia uczucie, a Rodzic zgaduje
13.„Lustro” – zabawa w parach. Jedno dziecko jest lustrem i jego zadaniem jest wierne kopiowanie każdego ruchu partnera. Po kilku minutach następuje zamiana ról.
14.Zabawy dowolne dzieci. Zabawy manipulacyjne – przewlekanki lub nawlekanie koralików na sznureczki. Doskonalenie motoryki małej.
Miłej zabawy.
Skąd się biorą łzy?
20.05.2020
Skąd się borą łzy?
Temat dnia: Skąd się biorą łzy?20.05.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych według pomysłu Rodzica.
2.„Smutek” – burza mózgów. Dzieci wymieniają również inne sytuacje, które wywołują smutek.
3.„Poprawiacz nastroju” – praca techniczna z wykorzystaniem różnorodnych materiałów. Na każdym stoliku leżą kolorowe kartki z bloku technicznego oraz różnorodne materiały, np. rolki po papierze toaletowym, słomki, patyki, brokat, farby, plastelina, kleje, kawałki krepiny, skrawki materiałów. Zadaniem dzieci jest stworzenie czegoś, co poprawia humor. Rodzic nie określa, że musi to być praca płaska albo przestrzenna, czy ma to być maszyna, czy czarodziejski przedmiot – panuje dowolność. Zadanie rozbudza twórcze myślenie i kreatywność.
4.„Gdy mi smutno, gdy mi źle”– giełda pomysłów. Dzieci dzielą się pomysłami, co można zrobić, gdy jest się smutnym. Rodzic spisuje pomysły, wspólnie z dziećmi ilustruje je piktogramami i wywiesza w widocznym miejscu sali.
5.„Ciasteczka” – wspólne pieczenie lekarstwa na smutki, ciasteczek owsianych według dowolnego przepisu. Doskonalenie umiejętności matematycznych w używaniu jednostek wagi i objętości w codziennych sytuacjach.
6.„Matematyczne dylematy” – dzielenie po ileś, dzielenie po równo. Rodzic rozkłada przed sobą stos kół – wyjaśnia, że to ciasteczka, które się pieką. Prosi dzieci, by rozdało sprawiedliwie ciasteczka (np. lalkom). Okazuje się, że jest więcej niż po jednym dla każdego, ale mniej niż po dwa. Dzieci próbują rozwiązać sytuację problemową. (Uwaga! Jest wiele rozwiązań – rozdać tylko po jednym, znaleźć jakiś klucz, komu dać dwa, podzielić część ciastek na pół itd.).
7.„Co się ze mną dzieje?” – próba odpowiedzi na pytanie, co się dzieje w naszym organizmie, gdy jest nam smutno. Dzieci próbują określić, co się dzieje z ich ciałem. Mówią np. Czuję coś w gardle, Jest mi zimno / gorąco, trzęsę się, trzęsie mi się broda, płyną mi łzy, pojawia się katar.
8.„Łzy” – swobodne wypowiedzi dzieci na temat tego, po co są łzy i skąd się biorą. Informacja dla Rodzica: Łzy to substancja nawilżająca i oczyszczającą, która chroni oko przed zarazkami. Łzy składają się głównie z wody, niewielkiej ilości soli oraz substancji bakteriobójczych. Bez niej nos czy gałki oczne stałyby się łatwym wejściem do naszego organizmu dla groźnych bakterii. Nad oczami znajdują się dwa gruczoły, które nieustannie produkują łzy. Stamtąd łzy spływają kanalikami, a ich nadmiar jest odprowadzany do nosa. Dlatego gdy płaczemy, musimy wydmuchać nos. Gdy oko zostaje podrażnione, łez jest tak dużo, że kanaliki nie nadążają ich odprowadzać. Oczy łzawią, na co nie mamy żadnego wpływu. Więcej łez jest produkowanych również wtedy, gdy przeżywamy silne emocje, np. smutek, radość. Łzy pojawiają się na skutek tego, co czujemy, albo są wynikiem naszych myśli czy wspomnień. Płacz jest nam czasem bardzo potrzebny, działa pozytywnie na organizm: obniża ciśnienie krwi, dotlenia mózg, powoduje spadek napięcia emocjonalnego. Niektórzy uważają płacz za oznakę słabości, inni doceniają wrażliwość płaczących. Niewątpliwie jednak płacz jest naturalną reakcją naszego organizmu.
9.„Chłopaki nie płaczą” – przełamywanie stereotypów, próba wyjaśnienia, skąd się wzięło takie powiedzenie i czy jest prawdziwe, rozmowa.
10.„Co to znaczy?” – zabawy językowe. Rodzic układa tyle klocków, ile słów ma dany związek frazeologiczny (jeden klocek innego koloru, np. niebieski, określa słowo łza). Rodzic wypowiada związek frazeologiczny, a zadaniem dzieci jest użycie słowa łza w odpowiedniej formie, np. czysty jak łza, krokodyle łzy, łzy jak groch, śmiać się do łez, śmiać się przez łzy, tonąć we łzach, wyciskacz łez.
11.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych
12.Wyjście do przedszkolnego ogrodu. Pisanie patykiem po ziemi swoich imion, wskazywanie tych samych liter.
13„Smutny i wesoły” – zabawa w parach z użyciem tangramu. Jedna osoba układa smutnego ludzika, druga – wesołego. Później następuje zmiana zadań.
14.Zabawy dowolne dzieci. Zabawy konstrukcyjne z drewnianych klocków „Kto wyżej?” – doskonalenie koordynacji ręka–oko.
Jak radzić sobie z emocjami?
21.05.2020
Jak sobie radzić z emocjami?
Temat dnia: Jak radzić sobie z emocjami. 21.05.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica.
2.„Strach ma wielkie oczy” – rozmowa i próba wyjaśnienia, co oznacza to powiedzenie.
3.„Czarna jama” – Rodzic zaciemnia salę i z właściwą intonacją czyta wiersz Czarna jama Joanny Papuzińskiej.
Nie wie tata ani mama,
że jest w domu czarna jama…
Czarna, czarna, czarna dziura
bardzo straszna i ponura.
Gdy w pokoju jestem sam
lub gdy w nocy się obudzę,
to się boję spojrzeć tam.
Tam jest chyba mokro, ślisko
jakby przeszło ślimaczysko…
Musi żyć tam wstrętne zwierzę,
co ma skołtunione pierze,
i do łóżka mi się wepchnie!
To jest gęba rozdziawiona,
wilczym zębem obrębiona,
coś w niej skrzeknie, chrypnie, wrzaśnie
i ta gęba się zatrzaśnie…
Łaaa!
Ojej, tato, ojej, mamo,
uratujcie mnie przed jamą!
Nie zamykaj, mamo, drzwi,
bo jest bardzo straszno mi.
A w dodatku w tamtej jamie
coś tak jakby mruga na mnie,
że mam przyjść…
Może tkwi tam mała bieda,
która rady sobie nie da?
Którą trzeba poratować?
Może leżą skarby skrzacie?
Więc podczołgam się jak kot.
Ja – odważny, ja – zuchwalec
wetknę w jamę jeden palec.
I wetknąłem aż po gardło,
ale nic mnie nie pożarło.
Więc za palcem wlazłem cały.
Wlazłem cały!
No i już.
Jaki tu mięciutki kurz…
Chyba będę miał tu dom.
Chyba to jest pyszna nora,
nie za duża, lecz dość spora.
Latareczkę małą mam.
Nie ma w domu żadnych jam!
Po przeczytaniu dzieciom wiersza Rodzic zadaje pytania: Co czuł chłopiec i dlaczego? Czego się bał? O co prosił rodziców? Jak się zakończył wiersz? Co się stało? Jaki znalazł sposób na pozbycie się lęku? Co mu pomogło? Dlaczego boimy się ciemności?
4.„Jak oswoić ciemność?” – burza mózgów. Dzieci dzielą się swoimi pomysłami z
5.„Mój strach” – praca plastyczna. Dzieci rysują węglem na białej kartce lub białą kredą na ciemnej to, czego się boją. Następnie prezentują swoją pracę i tłumaczą dlaczego się tego boją.
6.”Złość” – rozmowa na podstawie opowiadania Renaty Piątkowskiej pod tym samym tytułem. Rodzic zadaje dzieciom pytania: Jak poznać, że ktoś jest rozzłoszczony? Jak wtedy wygląda? Co robi? Kiedy czujemy się rozzłoszczeni? Rodzic czyta opowiadanie Renaty Piątkowskiej do słów: „– Igor, widzę, że jesteś bardzo zły, poradzę ci coś”. W tym momencie przerywa i pyta dzieci, jaką radę mogła dać Igorowi pani? – burza mózgów. Co jeszcze robią ludzie, gdy są rozzłoszczeni? (Rodzic notuje wszystkie pomysły) Na końcu Rodzic czyta resztę opowiadania.
Jak ja lubię, kiedy do przedszkola przychodzi nowe dziecko. Od razu robi się zamieszanie. Taki nowy nie chce się z nami bawić, tylko ciągle płacze, a nasza pani musi poświęcać mu dużo czasu, zamiast bawić się z nami.
Nie inaczej było z Igorem. Już w szatni za nic nie chciał rozstać się z mamą. Złościł się, kiedy zdejmowała mu kurtkę i ciągle powtarzał:
– Ja chcę do domu!
Dopiero kiedy nasza pani wzięła go na ręce i zaniosła do sali, jego mamie udało się wyjść. Igor nie chciał z nikim się bawić, usiadł na parapecie i wypatrywał przez okno, czy nie nadchodzi jego mama.
Kiedy przed obiadem pani poprosiła nas o umycie rąk i wszyscy pognali do łazienki, Igor nie ruszył się z miejsca. Powiedział, że ręce myje tylko w domu. Właściwie to nie musiał myć tych rąk, bo obiadu i tak nie zjadł.
– To nie jest taki obiad jak u mnie w domu – powiedział i odsunął talerz.
Ale najgorzej było, gdy stało się jasne, że Igor musi iść do toalety. Pani zachęcała go, żeby się pospieszył, póki nie jest za późno. Wtedy Igor, przestępując z nogi na nogę, powiedział:
– Nie mogę.
– Dlaczego nie możesz? – zdziwiła się pani.
– Bo tu nie ma mamy, a ona zawsze mnie chwali, kiedy skończę – wyjaśnił Igor i widać było, że jest u kresu wytrzymałości.
– Wiesz co, Igor? Nie ma innego wyjścia, musisz iść do toalety, a potem pochwal się sam – poradziła pani.
Igor popatrzył na nią zdziwiony, ale nie protestował, kiedy pani wzięła go za rękę i zaprowadziła do toalety. Po chili zza zamkniętych drzwi rozległ się okrzyk zachwytu i głos Igora:
– Wspaniale, mądry chłopczyk. Brawo, Igorku.
Po obiedzie pani przeczytała nam bajkę o Tomciu Paluchu. Bardzo podobały nam się przygody Tomcia, ale Igor nagle wybuchnął płaczem. Dopiero po chwili, gdy pani udało się go uspokoić, Igor powiedział z pretensją w głosie:
– Dlaczego taka ładna bajka jest o Tomku, a nie o Igorze Paluchu? To niesprawiedliwe!
Wtedy dzieci zaczęły się śmiać z Igora.
– To może nie powinno być bajki o Calineczce, tylko o Igoreczku? – wyśmiewał się Patryk.
– Albo o Igorku i siedmiu krasnoludkach – wołała Kasia.
Wszyscy przekręcali różne tytuły bajek i śmiali się do łez. Igor rozzłościł się na dobre, krzyczał na dzieci, tupał i robił straszne miny.
– Dzieci, dość tych żartów. Proszę o spokój – pani powiedziała to takim tonem, że na sali od razy zrobiło się cicho.
– Igor, widzę, że jesteś bardzo zły. Poradzę ci coś. Wyrzuć tę swoja złość do kosza. Po co ci ona? Ja też jestem zła, że tak hałasujecie i zobacz, co zrobię – powiedziała pani.
Potem podeszła do kosza i pokazała, że strząsa tam coś ze swoich rąk. Wreszcie usiadła na miejsce i z błogim uśmiechem usiadła na krześle.
– O, jak teraz dobrze – powiedziała miłym głosem.
Igor niepewnie podszedł do kosza i zajrzał do niego. Stojąc nad koszem, wykonał taki ruch, jakby wrzucał tam papierek. Gdy skończył, usiadł obok pani, a ona poczęstowała go cukierkiem.
Wszystkim dzieciom się to spodobało. Pani poprosiła, żeby każdy z nas, gdy poczuje się, że jest bardzo zły, szybciutko wyrzucił swoją złość.
To świetny pomysł, nie mogę się już doczekać, kiedy będę zły – pomyślałem.
Tego dnia jak zwykle mama odebrała mnie z przedszkola i spacerkiem poszliśmy na przystanek tramwajowy. Tam zobaczyłem parę młodych ludzi, którzy kłócili się ze sobą. Rozmawiali tak głośno, że wszyscy czekający na tramwaj zaczęli im się przyglądać. Chłopak mówił coś ze złością, a dziewczyna, potrząsając nerwowo głową, odwróciła się do niego plecami. Zanim mama zdążyła złapać mnie za rękę, podszedłem do tej pary i powiedziałem:
– Wyrzućcie swoją złość do kosza, który tu stoi, bo kłócić się jest brzydko.
Popatrzyli na mnie zdumieni, więc dodałem:
– Tak się robi, naprawdę. Nasz kolega w przedszkolu tak zrobił i potem przez resztę dnia już nie płakał z nikim się nie kłócił.
Młodzi ludzie uśmiechnęli się, potem chłopak objął dziewczynę i nie czekając na tramwaj, poszli powoli przed siebie.
– Ojej! To działa! – krzyknąłem zachwycony.
7.„Dobre i złe” – klasyfikowanie sposobów radzenia sobie ze złością na dobre i złe. Rodzic odczytuje pomysły dzieci i wspólnie ustalają, czy dane rozwiązanie jest pozytywne, czy negatywne (Np. ktoś się z nas śmieje: bijemy go – rozwiązanie negatywne, szczypiemy – negatywne, mówimy mu coś przykrego – negatywne, odchodzimy od niego – pozytywne, odchodzimy i tupiemy w ustronnym miejscu – pozytywne itd.). Rodzic może dołożyć kolejne propozycje.
Przykładowe propozycje:
– Mówię brzydkie słowa.
– Szczypię kogoś.
– Rzucam zabawkami.
– Uderzam sam / sama siebie.
– Czytam na osobności.
– Układam puzzle.
– Pcham ścianę.
– Maluję gniew, gniotę kartkę, rwę i zapominam.
– Zamykam oczy i liczę do 10.
– Tańczę lub biegam.
– Tupię jak słoń.
– Przytulam misia.
– Rozmawiam z panią nauczycielką.
8.„Nadchodzę!” – zabawa ruchowa z elementami dramy. Dzieci chodzą po sali w szybkim tempie – Rodzic wybija tempo na bębenku lub tamburynie. Za pomocą łokci torują sobie drogę (tak naprawdę nikogo nie dotykają). Mogą krzyczeć: Uwaga! Z drogi! Nadchodzę!. Rodzic przyspiesza, dzieci poruszają się szybciej i krzyczą głośniej. Nagle Rodzic uderza talerzami / klaszcze. Dzieci zamierają. Rodzic prosi, by każde znalazło sobie przytulny kącik, w którym będzie się czuć dobrze, bezpiecznie i miło. Po dłuższej chwili spędzonej w wybranych miejscach dzieci ruszają na dalszy spacer. Rodzic ponownie zatrzymuje zabawę i prosi, by dzieci usiadły w kręgu. Pyta: Jak się czujecie teraz? Jak się czuliście, gdy chodziliście w szybkim tempie i krzyczeliście? Co pomogło w zmianie? W jakiej sytuacji można jeszcze użyć „przytulnego kącika”?
9.Praca z podręcznikiem str. 21a – doskonalenie umiejętności dostrzegania pozytywnych i negatywnych sposobów wyrażania uczuć, rozwijanie zdolności grafomotorycznych.
10.Blok zajęć o emocjach – gniew. „Gniew Gniewka” – słuchanie i analiza treści wiersza Doroty Niemiec.
Spytał raz Gniewko mamę, jak to bywa z gniewem,
a mama mu odpowiedziała zwyczajnie: – Synku, sama nie wiem.
– Jak to? – rozwrzeszczał się Gniewko. – Ja ci wcale nie wierzę!
I ze złości zaraz potłukę wszystkie talerze!
Mama cierpliwie tłumaczy: – Tylko spokój nas może uratować,
a talerze zamiast tłuc, pomóż mi do szafki schować.
Uspokój się, bardzo cię proszę, a tak się stanie być może,
że twój gniew, jak się pojawił, tak zniknie, uśmiech ci w tym dopomoże.
Czas zmienić tę minę gniewną, marsowy grymas zdjąć z twarzy.
Niech „gniew” się schowa w twym imieniu, bo mi się spokój marzy.
Po przeczytaniu wiersza Rodzic zadaje dzieciom pytania: Kto był bohaterem wiersza? O co Gniewko spytał mamę? Jak czuł się Gniewko, gdy usłyszał odpowiedź mamy? Jak zareagowała mama na gniew synka? Jak wyglądał Gniewko, gdy czuł gniew? Co miało pomóc Gniewkowi? Gdzie miał się schować jego gniew? O czym marzyła mama?
11.„Schowaj gniew” – zabawa doskonaląca spostrzegawczość. Rodzic rozdaje dzieciom kartki z rysunkiem zagniewanego chłopca. Portret chłopca jest podpisany imieniem GNIEWKO. Zadaniem dzieci jest schowanie słowa gniew w wyrazie Gniewko. Najpierw Rodzic prezentuje dzieciom wyraz GNIEW. Dzieci wskazują, która część wyrazu GNIEWKO jest taka sama jak wyraz GNIEW, i podkreślają ją kredką. Następnie z rozsypanki literowej wybierają litery składające się na wyraz GNIEW na zasadzie dobierania wzrokowego i przyklejają je w miejscu liter zaznaczonych w wyrazie GNIEWKO. Po ukryciu wyrazu Rodzic mówi dzieciom, że skoro ukryły gniew Gniewka, powinien on już być spokojny i zadowolony. Dzieci mają za zadanie zmienić mu złą minę w uśmiechniętą. Następnie kolorują postać chłopca kredkami.
12.„Kiedy czujesz gniew?” – rozmowa. Rodzi pyta dzieci, kiedy odczuwają gniew, jak sobie z nim radzą. Dzieci budują swobodne wypowiedzi.
13.„Zagniewana mina” – rysowanie w piasku. Dzieci otrzymują tace z piaskiem. Ich zadaniem jest narysowanie zagniewanej miny, którą miał Gniewko, gdy się zezłościł. Następnie rysują wizerunek spokojnego, uśmiechniętego Gniewka. Dzieci wykonują rysunki najpierw palcem, następnie długim patyczkiem.
14.Wyjście do ogrodu lub na spacer.
15.Zabawa w sklep z wykorzystaniem monet i banknotów. Dzieci wybierają spośród siebie sprzedawcę. Pozostałe osoby wcielają się w rolę klientów.
16.„Trząść się ze strachu jak galareta” – doświadczenie, próba wyjaśnienia powiedzenia. Dzieci wraz z Rodzicem przygotowują galaretki, po ostygnięciu kroją je na mniejsze kawałki. Następnie obserwują, co dzieje się z galaretką, gdy się nią poruszy. Rodzic wyjaśnia, że często strachowi towarzyszy drżenie rąk lub całego ciała (a także napięcie mięśni, uniesienie włosów na głowie i ciele).
17.Zabawy dowolne dzieci. Korzystanie z zabawek i sprzętu w sali zgodnie z ich przeznaczeniem.
Miłej zabawy.
Wczuwamy się w emocje innych?
22.05.2020
Wczuwamy się w emocje innych.
Temat dnia: Wczuwamy się w emocje innych. 22.05.2020
1.Ćwiczenia poranne według pomysłu Rodzica.
2.„Co czuł bohater?” – określanie odczuć bohaterów bajek i innych historii znanych dzieciom. Rodzic wybiera kilku bohaterów z różnych bajek, baśni i legend znanych dzieciom, przypomina sytuacje, w których znalazł się dany bohater, i pyta, co mógł wtedy czuć. Wcześniej w czterech rogach sali umieszcza kartki z nazwami emocji lub symbolizującymi je emotikonami. Rodzic pyta np.: Co czuły trzy świnki, gdy wilk dmuchał na ich domek? Co czuli mieszkańcy Krakowa, gdy pozbyli się smoka? Co czuli Jaś i Małgosia, gdy zobaczyli w lesie chatkę z piernika? Co czuli, gdy uwięziła ich Baba Jaga? Co czuły misie, gdy zauważyły, że ktoś zjadł ich owsiankę i połamał krzesła? itd. Dzieci w odpowiedzi idą w dany róg sali.
3.„Diagram” – doskonalenie umiejętności głoskowania. Rodzic rysuje na tablicy diagram. Dzieci odgadują hasła, głoskują je, a Rodzic wpisuje wyrazy w okienka diagramu.
-
Uczucia: smutek, radość, gniew, strach, zaskoczenie, wstyd to inaczej…
-
Emocja przeciwna do radości to…
-
Gdy coś nas boli, jest nam smutno, to może się pojawić…, czyli łzy.
-
Odczuwamy ją, gdy np. wygramy jakąś grę.
-
Mówi się, że ma wielkie oczy.
-
Pojawia się na naszej twarzy, gdy jesteśmy weseli.
-
Może być emocją pozytywną lub negatywną. Czujemy je np. wtedy, gdy z przedszkola odbiera nas niespodziewanie babcia zamiast mamy.
4.„empatia” – wyjaśnienie pojęcia. Dzieci wspólnie odczytują pionowe hasło. Próbują wyjaśnić, co to słowo oznacza. W razie problemu Rodzic wyjaśnia, że jest to umiejętność zauważenia, rozpoznania i współodczuwania emocji drugiej osoby, np. jest nam smutno, bo komuś przydarzyło się coś smutnego.
5.„Jak mogę pomóc?” – zabawa dydaktyczna, rozbudzanie empatii. Rodzic mówi: Co można powiedzieć osobie, która….?. Zadaje to pytanie kilkakrotnie dziecku, wymyślając różne sytuacje i stany emocjonalne, np.: …zgubiła ulubioną lalkę. …płacze, bo tęskni za mamą. …boi się wystąpić w przedstawieniu. …złości się, bo nie udał jej się rysunek. …wstydzi się, bo ubrudziła sobie ubranie.
6.„Czego się nauczyłem / nauczyłam?” Każde dziecko wymienia kilka rzeczy, których się dowiedziało podczas tego tygodnia.
7.„Album emocji” – jako podsumowanie tygodnia dzieci wykonują album z wykorzystaniem gazet. Każdy dostaje dwie kartki A4. Składa je na pół wzdłuż szerszej krawędzi. Na pierwszej stronie dzieci podpisują się swoim imieniem (mogą również napisać / przekopiować tytuł „Album”, „Emocje” lub „Album emocji”). Na kolejnych stronach dzieci przyklejają twarze wydarte z gazet i przerabiają je tak (dorysowując, kolorując), by przedstawiały podstawowe emocje.
8.„Komiks” – praca z podręcznikiem str. 21b, ćwiczenia w czytaniu.
9.Wyjście do ogrodu lub na spacer. Obserwacja zmian zachodzących w przyrodzie.
10.„Ile jest wyrazów w zdaniu?” – zabawa doskonaląca percepcję słuchową. Rodzic wolno czyta wybrane opowiadanie lub wiersz. Robi pauzę po każdym zdaniu. Dzieci liczą, ile jest wyrazów w każdym zdaniu.
11.Zabawy dowolne dzieci. Czynności porządkowe na koniec dnia: porządkowanie kącików, segregowanie zabawek wg jednej cechy, np. wielkości / koloru.
Miłej zabawy.
Moja mama.
25.05.2020
Moja mama
Temat tygodnia: Święto mamy i taty. 25-29.05.2020
Temat dnia: Moja mama 25.05.2020
1.Zestaw ćwiczeń porannych (wg B. Formy):
-
Marsz w rytm bębenka.
-
Dzieci stają na dywanie w niewielkich odległościach od siebie. Na hasło Rodzica: Zrywamy jabłka! – wykonują wyskok obunóż w górę.
-
Dzieci przechodzą do leżenia na plecach i na hasło: Jabłka turlają się po trawie w lewo! – turlają się w wyznaczoną stronę.
-
Dzieci maszerują w dowolnych kierunkach. Na hasło: Jabłka spadają! – zatrzymują się i przechodzą do przysiadu. Obejmują rękami kolana, opuszczają swobodnie głowy.
-
W dowolnych miejscach na dywanie Rodzic rozrzuca woreczki, które będą symbolizować drzewa. Dzieci jedno za drugim biegną za Rodzicem między drzewami. • woreczki gimnastyczne
2.„Czym będziemy się zajmować?” – wnioskowanie o temacie zajęć. Dzieci dostają cztery obrazki, których nazwy zaczynają się od głosek wchodzących w skład wyrazu MAMA. Obrazki do wyboru przez Rodzica, np. motyl, aparat, mrówka, ananas, młotek, autobus, mleko, arbuz. Dziecko odwraca obrazki na drugą stronę, gdzie znajdują się liczby od 1 do 4. Układa obrazki w kolejności od najmniejszej liczby do największej. Odwraca je ponownie stronę i z pierwszych liter nazw obrazków tworzy hasło będące tematem zajęć – MAMA.
3.„Słoneczko z mamą” – poszerzanie słownika, podawanie nazw cech. Na dużym brystolu Rodzic przykleja lub zapisuje wyraz MAMA. Dzieci podają przymiotniki kojarzące im się z tym słowem. Uzupełniają zdanie: Moja mama jest… Rodzic zapisuje przymiotniki w formie słoneczka. (Uwaga! zapisujemy wszystkie przymiotniki zgodnie z metodą Osborna – fabryka pomysłów, burza mózgów). Dopuszcza się przymiotniki nacechowane pozytywnie, ale też negatywnie. Mama może być zmęczona, zniecierpliwiona itd.
4.„Moja mama…” – doskonalenie umiejętności wypowiadania się, dzielenia doświadczeniami i emocjami, technika niedokończonych zdań. Dzieci kończą zdania dotyczące mamy, np. Moja mama jest… Moja mama lubi… Moja mama nie lubi.… Ulubionym kolorem mojej mamy jest… Z mamą lubię najbardziej… Moja mama jest najlepsza, ponieważ…
5.Praca z podręcznikiem str. 22 – portret i opis mamy, doskonalenie umiejętności opisu, zdolności grafomotorycznych i logicznego myślenia, odwzorowywanie.
6.„Zawody mam”– zajęcia dydaktyczne, przypomnienie nazw zawodów wykonywanych przez mamy. Rodzic zadaje dzieciom pytanie, czy wszystkie mamy pracują zawodowo. Pyta, czym zajmują się ich mamy. Rozmowa na temat różnych zawodów wykonywanych przez kobiety.
7.„Mama w pracy” – rysowanie przez dzieci własnej mamy w pracy.
8.„Jak mogę pomóc mamie?” – uwrażliwienie dzieci na konieczność pomocy rodzicom w domu. Rodzic zadaje pytania: Czy mamy pracują tylko poza domem? Jakie obowiązki wykonują mamy w domu? W których obowiązkach mogą im pomóc dzieci?
9.„Kalambury” – czynności wykonywane przez mamy. Naśladowanie, wyrażanie ciałem danych czynności, zagadki. Dziecko pokazuje, Rodzic odgaduje.
9.Nauka piosenki „Podarujmy mamie.” muz. i sł. Danuta i Karol Jagiełłowie
Podarujmy mamie dziś,
jak winogron słodkich kiść,
to co w sercach naszych gdzieś głęboko tkwi.
To, co dla swej mamy ma,
każde dziecko tak jak ja,
miłość, której godna jesteś tylko ty. (bis)
Pamiętajmy o tym, że
tylko mama liczy się
i możemy mieć ją w życiu tylko raz.
Więc nie traćmy cennych chwil,
ją kochajmy z całych sił.
Niech na zawsze przetrwa wielka miłość w nas. (bis)
I choć minie wiele lat,
choć się zmieni cały świat,
nie wygaśnie w sercach naszych nigdy już.
Żar jej ciągle w nas się tli,
najważniejsza jesteś ty,
nie ma w życiu dwóch zbliżonych bardziej dusz. (bis)
10.Wyjście do ogrodu. Szukanie kwiatów, traw i liści na bukiet dla mamy.
11.„Całusy dla mamy” – zabawa plastyczna, obrazy dla mam ze zdjęciami dzieci. Rodzic robi dzieciom zdjęcia w pozie przesyłania całusów, a potem je drukuje. Dziecko przykleja swoje zdjęcie na kolorową kartkę z bloku technicznego (w lewym dolnym rogu). Obok pisze swoje imię. Następnie ozdabia kartkę serduszkami wyciętymi z kolorowego papieru (najlepiej ozdobnego, do pakowania prezentów). Nakleja je tak, żeby leciał jak wysyłane całusy. Rezultatem pracy jest prezent dla mamy.
12.Zabawy dowolne dzieci. Słuchanie wierszy i bajek o mamie. Rozwijanie umiejętności cichego słuchania bajek, rozwijanie zainteresowań książką.
Zachęcam do śpiewania piosenek o mamie.
https://www.youtube.com/watch?v=RvHfN-4Va4g
https://www.youtube.com/watch?v=IdxQW3jqYtA
https://www.youtube.com/watch?v=t7koX6Y_e3A
https://www.youtube.com/watch?v=9EaJmJhPiqE
Mój tata.
26.05.2020
Mój tata
Temat dnia: Mój tata. 26.05.2020
1.Ćwiczeni poranne
2.„Wesoły tata” – praca z wierszem Piotra Pollaka. Rodzic czyta dzieciom wiersz:
Mój tata jest niepoważny,
ciągle się ze mnie śmieje.
Kiedy ja mówię:
– Wciąż rosnę!
On mówi:
– Skąd, ty malejesz!
Nie lubisz kaszy na mleku,
zostawiasz ser i warzywa,
więc wcale nie rośniesz, nie tyjesz,
tylko wciąż ciebie ubywa!
Staniesz się taki malutki,
że w krasnoludka się zmienisz,
będziesz się kąpać w akwarium
i drzemać w mojej kieszeni.
Nie pójdziesz na spacer z pieskiem,
tylko z chomikiem lub z myszką.
Ja na to:
– Dobrze, tato,
jutro na obiad zjem wszystko.
Ale ty razem ze mną
chrup marchew i sałatę,
bo jak się zmienię w zająca,
chcę mieć zająca – tatę.
Po przeczytaniu wiersza Rodzic zadaje dzieciom pytania: O czym był wiersz? Kto wystąpił w wierszu? Z czego śmiał się tata chłopca? Dlaczego chłopiec chciał, żeby tata jadł z nim marchew i sałatę? W czym chcecie naśladować swojego tatę?
3.„Słoneczko z tatą” – poszerzanie słownika o przymiotniki związane z określaniem osób, technika niedokończonych zdań. Na dużym brystolu Rodzic przykleja lub zapisuje wyraz TATA. Dzieci podają przymiotniki kojarzące im się z tym słowem. Rodzic zapisuje je w formie słoneczka na brystolu. (Uwaga! Zapisujemy wszystkie przymiotniki zgodnie z metodą Osborna – fabryka pomysłów, burza mózgów). Dopuszcza się przymiotniki nacechowane pozytywnie, ale również negatywnie. Tata może być zmęczony, zniecierpliwiony itd.
4.„Mój tata…” – technika niedokończonych zdań. Dzieci kończą zdania dotyczące taty, np.: Mój tata jest…, Mój tata lubi…, Mój tata nie lubi…, Ulubionym kolorem mojego taty jest…, Z tatą lubię najbardziej…, Mój tata jest najlepszy, ponieważ…
5.Praca z podręcznikiem str. 23 – doskonalenie umiejętności opisu i zdolności grafomotorycznych, budowanie wypowiedzi.
6.„Zawody tatusiów” – opowiadanie o zawodach wykonywanych przez ojców, rysowanie taty przy pracy. Rodzic pyta dzieci, czy wszyscy ojcowie pracują zawodowo. Czym zajmują się ich ojcowie? Rozmowa na temat różnych zawodów wykonywanych przez ojców.
7.„Tata w pracy” – rysowanie przez dzieci własnego taty przy pracy.
8.„Jak mogę pomóc tacie?” – Rodzic pyta dzieci, czy ojcowie pracują tylko poza domem? Zadaje pytania: Jakie obowiązki wykonują w domu? W których obowiązkach dzieci mogą im pomóc?
9.„Kalambury” – czynności wykonywane przez ojców. Dziecko pokazuje, Rodzic odgaduje.
10.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych
11.Wyjście do ogrodu. Tworzenie z kwiatów, liści i traw bukietu dla taty.
12.„Zakładki dla tatusiów” – zabawa plastyczna. Przygotowanie zakładek do książek z pomponami i zdjęciami dzieci. Rodzic robi dzieciom zdjęcia w konkretnej pozie – stoją na palcach i sięgają wysoko rączkami, jakby chciały zdjąć coś z najwyższej półki – po czym je drukuje. Dziecko dostaje dwie rolki po papierze toaletowym i włóczkę. Dzieci owijają włóczkę wokół dwóch rolek jednocześnie. Po powstaniu grubej warstwy zaczynają obwiązywać prostopadle do wcześniejszego kierunku – pomiędzy rolkami. Gdy także druga warstwa jest gruba, robią supeł i zdejmują włóczkę z rolek. Następnie przecinają końcówki. Powstają pompony, które dzieci doczepiają do zdjęć naklejonych na gruby brystol. W ten sposób tworzą zakładki do książek.
`13.Zabawy dowolne dzieci. Słuchanie bajek o tacie czytanych przez Rodzica, próby opowiadania ich fragmentów. Rozwijanie inteligencji językowej dzieci.
Miłej zabawy
Moi Rodzice.
27.05.2020
Moi Rodzice
Temat dnia: Moi rodzice. 27.05.2020
1.Ćwiczenia poranne. Dziś może troszkę rytmiki.
2.„Rodzic – superbohater” – praca plastyczna z użyciem zdjęć rodziców, doskonalenie sprawności manualnej. Dzieci dostają szablony superbohaterów do pokolorowania. Szablony nie mają głów. Zadaniem dzieci jest pokolorować szablon oraz umieścić w pustym miejscu zdjęcie głowy rodzica.
3.Moi rodzice to superbohaterowie, ponieważ…” – technika niedokończonych zdań, doskonalenie umiejętności wypowiadania się na temat własnej rodziny, kształtowanie wrażliwości. Rodzic pyta dzieci: Czy rodzice zawsze zachowują się jak superbohaterowie? Czy popełniają błędy? Jakie? Czy rodzice mają prawo do błędów?.
4.„Mama ma zmartwienie” – praca z wierszem Danuty Wawiłow, uwrażliwienie na emocje innych, rozmowy na temat emocji osób dorosłych.
Mama usiadła przy oknie.
Mama ma oczy mokre.
Mama milczy i patrzy w ziemię.
Pewnie ma jakieś zmartwienie…
Zrobiłam dla Niej teatrzyk,
a Ona wcale nie patrzy…
Przyniosłam w złotku orzecha,
a Ona się nie uśmiecha…
Usiądę sobie przy Mamie.
Obejmę Mamę rękami
i tak jej powiem na uszko:
„Mamusiu, moje Jabłuszko!
Mamusiu, moje Słoneczko!”.
Mama uśmiechnie się do mnie
i powie: „Moja córeczko!”.
Po przeczytaniu wiersza Rodzic zadaje dzieciom pytania: Kto wystąpił w wierszu? W jakim nastroju była mama dziewczynki? Co próbowała zrobić dziewczynka? Jak pomogła mamie?. Rodzic pyta: Czy rodzice bywają smutni? Dlaczego? W jaki sposób można im wtedy pomóc?.
5.Blok zajęć o emocjach – miłość. „Kocham mamę i tatę” – Rodzic rozmawia z dziećmi o miłości, którą darzą rodziców. Pyta: Jakie to jest uczucie? Za co kochacie rodziców? Czy rodzice odwzajemniają waszą miłość?.
6.„Kocham mamę tak bardzo jak…” – ćwiczenie logicznego myślenia. Rodzic prosi dzieci, by dokończyły zdanie: Kocham mamę tak bardzo jak… (np. niedźwiedź miód, lato słońce). Dzieci muszą wymyślić logiczne zakończenie zdania (uchwycić w nim związek logiczny dwóch rzeczowników).
7.„Wiersz o miłości do rodziców” – tworzenie wiersza. Rodzic odczytuje kilka krótkich wierszyków o miłości do rodziców. Następnie zaprasza dzieci do wspólnego napisania wiersza. Zapisuje propozycje dzieci. Wspólnie dokonują korekt tekstu. Rodzic zwraca uwagę dzieci na rytm i rymy w powstającym wierszu. Po zakończeniu pisania odczytuje wiersz i przepisuje go na komputerze, a następie drukuje na kolorowej kartce w formacie A5. Dzieci przyklejają wydrukowany wiersz na środku białej kartki A4 z bloku technicznego. Wokół wiersza powstaje biała ramka, którą dzieci ozdabiają flamastrami wg własnego projektu.
8.Wyjście do ogrodu. Układanie z kamyków serduszek dla rodziców.
9.„Moi rodzice za dwadzieścia lat” – zabawa plastyczna, rysowanie obrazu rodziny w przyszłości.
10.Zabawy dowolne dzieci. Czynności porządkowe, gospodarcze: porządkowanie kącika klocków, segregowanie klocków według rodzaju i wielkości. Zachęcanie dzieci do wykonywania prac porządkowych.
Miłej zabawy.
Nietypowe rodziny.
28.05.2020
Nietypowe rodziny
Temat dnia: Nietypowe rodziny. 28.05.2020
1.Ćwiczenia poranne
2.„Jeż” – zajęcia dydaktyczne. Czytanie fragmentów bajki Katarzyny Kotowskiej pod tym samym tytułem.
Jeż (fragmenty) Katarzyna Kotowska
Pewnego dnia Kobieta wyszła przed dom i ze zdziwieniem spostrzegła, że coś dziwnego stało się ze wszystkimi kolorami. Żółty był mniej słoneczny niż zwykle, czerwony mniej ognisty, zielony stracił swą soczystość, a niebieski poszarzał.
– Mężu, zobacz, co się stało! – zawołała Kobieta. (…)
Kobieta i Mężczyzna nie wiedzieli, co się stało, i nie umieli nic na to poradzić, a tymczasem ich świat tracił barwy i smutniał coraz bardziej, a oni też smutnieli i coraz bardziej nie mieli dziecka, chociaż tak za nim tęsknili.
Wreszcie pewnego wiosennego dnia, mimo że słońce świeciło bardzo mocno, w ich ogrodzie znikły ostatnie wspomnienia kolorów i niepodzielnie zapanowała szczerosmutna szarość. Wtedy Kobieta i Mężczyzna zrozumieli – ich dziecko urodziło się całkiem innym rodzicom. Kobieta płakała i miała całą twarz mokrą od łez. I Mężczyzna płakał, chociaż jego łez nie było widać, bo płakała jego dusza.
Wreszcie Mężczyzna powiedział:
– Chociaż nie urodziliśmy naszego dziecka, musimy je odnaleźć!
Słyszeli bowiem, że jeśli jakimś rodzicom urodzi się obce dziecko, oddają je na wychowanie do Domu Dzieci i tam prawdziwi rodzice mogą je odnaleźć. (…)
I wtedy przyprowadzono Chłopczyka.
Kiedy Kobieta i Mężczyzna go ujrzeli, zdziwili się i przestraszyli – mały Chłopiec o niebieskich oczach miał całe ciało pokryte kolcami jak jeż. Pomyśleli, że znowu zaszła jakaś straszna pomyłka, bo to na pewno nie było ich dziecko – nie mogli przecież mieć synka jeża. (…)
Jesienią zbierali grzyby. Piotruś bawił się jarzębiną i kasztanami. Przez całe noce Mama musiała trzymać go za rękę. Któregoś dnia zapytał ją:
– A u kogo ja byłem w brzuchu?
– Nie u mnie – odpowiedziała. – Miałeś wtedy inną mamę. Na szczęście teraz jesteś z nami.
– Czy płakałaś, jak mnie nie było?
– Tak, bardzo płakałam. Tata też płakał. Ale teraz się cieszymy, bo jesteś z nami. Tego dnia znikło wiele kolców. (…)
Po przeczytaniu tekstu Rodzice zadaje dzieciom pytania: O czym była ta historia? Dlaczego ogród poszarzał? Za czym tęsknili kobieta i mężczyzna? Czy kobieta, która stała się mamą chłopczyka, nosiła go w brzuchu? Co oznacza termin „adopcja”? Jak sądzicie, dlaczego chłopiec na początku miał kolce? Dlaczego potem zniknęły? Jak czuł się chłopiec u nowej rodziny? Dlaczego dzieci trafiają do domu dziecka? Jak można pomóc dzieciom z domu dziecka? Rodzic proponuje zorganizowanie zbiórki zabawek i książek dla dzieci z domu dziecka. Wspólnie z dzieckiem tworzy plakat promujący tę akcję.
3.„Moja rodzina” – zajęcia dydaktyczne doskonalące umiejętność przeliczania, porównywania liczb. Poszerzanie słownika o nazwy członków rodziny. Uwrażliwianie dzieci na sytuację innych osób. Rodzic pyta dzieci: Ilu członków liczy wasza najbliższa rodzina?. Dziecko zapisuje odpowiednią liczbę na kartce. Rodzic przeprowadza z dziećmi rozmowę o osobach, które wchodzą w skład ich najbliższej rodziny. Zwraca uwagę, że nie wszystkie dzieci muszą mieć i tatę, i mamę, niektóre są wychowywane tylko przez jednego rodzica albo przez dziadków. Mówi dzieciom także o rodzinach patchworkowych, w których rodzice mają nowych partnerów. Ważne, żeby rozmowa przebiegała w swobodnej, ciepłej atmosferze. Dzieci powinny czuć, że żaden model rodziny nie jest gorszy od innych, że w każdej mogą panować ciepło i miłość.
4.Praca z podręcznikiem str.24a – doskonalenie umiejętności grafomotorycznych i przeliczania.
5.Zestaw ćwiczeń gimnastycznych
6.Wyjście do ogrodu. Gra w klasy.
7.„Zdrobnienia i zgrubienia” – zabawa językowa. Szukanie zdrobnień i zgrubień słów mama, tata.
8.Zabawy dowolne dzieci. Wdrażanie dzieci do samodzielnego wymyślania zabaw.
Miłej zabawy
Serce na dłoni
29.05.2020
Serce na dłoni
Temat dnia: Serce na dłoni. 29.05.2020
1.Ćwiczenia poranne.
2.„Co oznacza słowo miłość” – wnioskowanie o temacie na bazie zdjęć, rysowanie lub zapisywanie skojarzeń ze słowem miłość, próba ich porządkowania. Rodzic wiesza na tablicy obrazek przedstawiający serce, kartkę z czerwoną plamą na środku, zdjęcia pokazujące: splecione dłonie ludzi, matkę i ojca trzymających na rękach małe dziecko, przytuloną parę staruszków. Zadaniem dzieci jest opowiedzieć o obrazkach i wywnioskować temat zajęć – miłość. Rodzic zapisuje na dużym brystolu słowo MIŁOŚĆ. Dzieci dostają większe karteczki samoprzylepne. Na karteczkach zapisują lub rysują słowa kojarzące się im z miłością. Przyklejają karteczki do mapy myśli, odczytują swoje skojarzenia. Próba klasyfikacji. MIŁOŚĆ to: osoby, rzeczy, uczucia itd.
3.Praca z podręcznikiem str.24b – doskonalenie zdolności grafomotorycznych i percepcji wzrokowej, odwzorowywanie, budowanie wypowiedzi.
4.„Kocham swoją rodzinę, ponieważ…” – tworzenie słoika z serduszkami, doskonalenie umiejętności wyrażania uczuć, emocji. Rodzic rozdaje dzieciom słoiki. Dzieci wycinają z czerwonego papieru serduszka. Na każdym serduszku zapisują lub rysują, za co kochają swoją rodzinę. Mogą to być pojedyncze słowa (także zapisane z pomocą Rodzica) czy obrazki lub całe ilustracje. Mogą to być skojarzenia z własną rodziną, czynności, które dzieci lubią wykonywać z najbliższymi. Dzieci wrzucają serduszka do słoików, które będą prezentami dla rodziców. Można ozdobić je czerwoną wstążką lub rafią, a na nakrętkach nakleić jedno z serduszek.
5.„Doniczkowe kwiatki” – doskonalenie sprawności manualnej i wrażliwości estetycznej. Rodzic pyta dzieci, co jest największą miłością ich rodziców. Dzieci dochodzą do wniosku, że największym skarbem każdego rodzica jest dziecko. Dzieci przygotowują kwiatki, które wręczą rodzicom. Maczają ręce w farbie, odbijają dłonie na kartce. Wycinają odciśnięte wzory. Naklejają na kolorowy brystol, który ponownie wycinają. Rodzic przykleja do kwiatków patyczki logopedyczne. Dzieci przewiązują je wstążkami i umieszczają w doniczkach wypełnionych ziarenkami (w kolorze zielonym lub brązowym).
6.Wyjście do ogrodu. Obserwacja zmian zachodzących w przyrodzie.
7.„Czerwony jak serce” – wymienienie kolorowych obiektów, zabawa ruchowo-językowa z piłką, poszerzanie słownika. Rodzic rzuca piłkę do dziecka. Mówi przy tym: Czerwony jak…. Dzieci łapiące piłkę podają przykłady kolejnych czerwonych przedmiotów. Przykłady nie mogą się powtarzać.
8.„Stemple” – zabawa plastyczna, tworzenie papieru pakownego do prezentów dla rodziców. Dzieci z formują z rolki po papierze toaletowym kształt serca. Maczają rolkę w czerwonej farbie i robią stemple na dużym brystolu.
9.Zabawy dowolne dzieci. Zainicjowanie zabawy w dom. Wdrażanie dzieci do spokojnej zabawy i rozwijanie umiejętności przydzielania ról. Rozwijanie inteligencji interpersonalnej dzieci.
Miłej zabawy.
“Spotkana z muzyką” Urszula Pakuła.
Spotkanie z muzyką
SPOTKANIA Z MUZYKĄ ODBYWAŁY SIĘ W PRZEDSZKOLU RAZ W MIESIĄCU. Z UWAGI NA OBECNĄ SUTUACJĘ PROWADZĄCA MUZYKĘ P. URSZULA PAKUŁA WRAZ ZE SWOIM ZESPOŁEM PRZYGOTOWAŁA DLA DZIECI PIOSENKI DO ZABAWY RUCHOWEJ.
Sporo podpowiedzi , zdjęć i filmików z niektórymi propozycjami zabaw można zobaczyć na Facebooku: Facebook.com/UrszulaPakułaEstradaSzkolna.
poniżej link do pakietu mp 3 EKO
https://www.dropbox.com/sh/ugdgmar4uq631v8/AAB8J8gmeRI9BozkpH780tq3a?dl=0
poniżej link do pakietu mp 3 PIOSENKI O JEDZENIU
https://www.dropbox.com/sh/6y4lxmdyv5yb2gt/AADRz98BGzwHhySr25EBMOfKa?dl=0
poniżej link do pakietu mp3 ZABAWY RUCHOWE
https://www.dropbox.com/sh/jgynh3hz357hmh6/AAA_9gUX60otWshDSO9IAZYaa?dl=0
Miłej zabawy!
Konkurs fotograficzny “Żyję zdrowo bo nie ulegam nałogom”
29.05.2020
Konkurs plastyczny.
REGULAMIN KONKURSU PLASTYCZNEGO
„Żyję zdrowo – bo nie ulegam nałogom”
-
Organizator konkursu: Publiczne Przedszkole w Domaniewicach we współpracy z GOPS Domaniewice.
-
Inicjatorki i koordynatorki konkursu: Nauczyciele Publicznego Przedszkola w Domaniewicach.
-
Cele konkursu:
-
podkreślenie znaczenia rodziców i rodziny w kształtowaniu osobowości dziecka;
-
stworzenie okazji do działań profilaktycznych poprzez spędzanie czasu z własnym dzieckiem;
-
rozwijanie zainteresowań fotograficznych pobudzających do twórczego wykorzystania wolnego czasu;
-
upowszechnianie i popularyzacja fotografii jako dziedziny sztuki.
-
Adresaci konkursu: dzieci z Publicznego Przedszkola w Domaniewicach.
-
Zasady konkursu:
-
Zadanie konkursowe polega na wykonaniu zdjęcia, którego tematyka nawiązuje do sposobu spędzania czasu ze swoją rodziną np:
-
wspólne przygotowanie posiłków,
-
zabawy ruchowe na podwórku,
-
spacery,
-
ćwiczenia,
-
jazda na rowerze, rolkach,
-
inna aktywność i rekreacja.
-
Każdy uczestnik może przesłać maksymalnie 2 zdjęcia.
-
Zdjęcie może być w formacie JPG lub PNG.
-
Pracę fotograficzną w formie zdjęcia w wersji elektronicznej przesyłamy na adres e-mail przedszkola przedszkole@domaniewice.pldo dnia 05.2020 r. W temacie wiadomości należy wpisać – „Żyję zdrowo – bo nie ulegam nałogom.”
-
W treści prosimy wpisać imię, nazwisko dziecka oraz grupę, a także nadać tytuł pracy.
-
Ocena i rozstrzygnięcie konkursu
-
Nagrodzone zostaną trzy prace oraz przyznane zostaną 3 wyróżnienia.
-
Ocenie będą podlegały:
-
zgodność z tematem,
-
pomysłowość, ciekawość świata,
-
oryginalność przekazu treści,
-
Laureaci zostaną powiadomieni o wynikach konkursu i odbiorze nagród drogą elektroniczną. Nagrodzone prace ukażą się na stronie internetowej przedszkola:
www.przedszkolewdomaniewicach.pl
-
Postanowienia końcowe:
-
zgłoszenie prac jest równoznaczne z przeniesieniem praw autorskich na Organizatora konkursu i z akceptacją Regulaminu;
-
osoby przesyłające prace na konkurs wyrażają zgodę na przetwarzanie przez Organizatora konkursu swoich danych osobowych zgodnie z RODO;
-
rodzice dzieci/uczniów biorących udział w konkursie wyrażają zgodę na publikację zdjęć na stronie internetowej.