Zadania do realizacji przez grupę Misie

Zaczynamy 🙂
25.03.2020 – Wyruszamy w podróż.
Zadania do wykonania w domu.
Miłej zabawy 🙂
1) Przykłady zestawu ćwiczeń porannych
(można je również wykonać na podwórku jeśli przestrzegamy zasad bezpieczeństwa)
Podróżujemy – zabawa naśladowcza.
Dzieci wybierają się w podróż do najdalszych zakątków Ziemi różnymi pojazdami.
Naśladują ich ruchy i dźwięki, które wydają, wypełniając polecenia, np.:
– Wsiadamy do samolotu – rozkładają szeroko ramiona i naśladują ruch samolotu z delikatnym warczeniem silnika.
– Jedziemy rowerem – kładą się na plecach na dywanie i naśladują nogami pedałowanie, raz szybciej, raz wolniej.
– Płyniemy motorówką, kajakiem;
– Jedziemy samochodem, autokarem, pociągiem itp.
Samoloty – zabawa kształtująca postawę.
Dzieci udają samoloty:
– leżąc na brzuchu, unoszą nad podłogą wyprostowane i wyciągnięte w bok ręce – skrzydła samolotu;
– w pozycji jak wyżej przenoszą ręce w przód i kręcą dłonią wokół przed głową (włączanie motoru);
– leżąc na brzuchu, unoszą nogi nisko nad podłogą (ogon samolotu);
– wstają i, trzymając wyprostowane, wyciągnięte na boki ręce, biegają na palcach po pokoju (lot samolotu);
– kładą się na brzuchu, trzymając wyprostowane, wyciągnięte w bok ręce nad podłogą (lądowanie samolotu);
– opuszczają ręce na podłogę i wkładają je pod brodę (samolot odpoczywa).
2) Podróżnik, kto to taki? – burza mózgów.
Dzieci próbują wytłumaczyć:
kim jest podróżnik?,
dlaczego podróżuje,
czy podróże są łatwe i bezpieczne?
jakimi cechami charakteru musi się wyróżniać podróżnik?,
jakim środkiem lokomocji może podróżować?
3) Pakujemy plecak podróżnika – zabawa dydaktyczna.
Zadaniem dzieci jest wymyślenie przedmiotów,
które mogą przydać się w podróży, i uzasadnienie
swojego wyboru (np. zapałki – do rozpalenia ogniska;
mapa – do wyznaczania kierunku podróży, latarka –
żeby sobie świecić na drogę kiedy zrobi się ciemno).
Rodzic może zwrócić uwagę, że podróżnik często używa aparatu
fotograficznego, by utrwalić odwiedzane miejsca
na zdjęciach.
4) Plecaki – praca z wykorzystaniem karty pracy ze strony 32 podręcznika nr 3.
Dzieci kolorują plecaki podróżników według
instrukcji, otaczają odpowiednimi kolorami przedmioty
niezbędne w podróży do ciepłych i zimnych
krajów. Zadanie dodatkowe to odpowiedź na pytanie,
które przedmioty mogą przydać się jednemu
i drugiemu podróżnikowi i dlaczego.
5) Sławni podróżnicy – rozmowa z dziećmi.
Rozmowa na temat słynnych podróżników.
Czy dzieci znają jakieś słynne postacie?
Rodzic przedstawia krótko sylwetki
tych osób oraz pokazuje na mapie miejsca odkryte
przez podróżników, np.:
Krzysztof Kolumb bardzo dawno temu wyruszył
w podróż morską i odkrył Amerykę.
Vasco da Gama, podróżując w ten sam sposób,
dotarł do Indii.
Ferdynand Magellan był pierwszym człowiekiem,
który opłynął dookoła kulę ziemską.
Aleksander Doba – polski podróżnik, który samotnie
przepłynął kajakiem Ocean Atlantycki.
Martyna Wojciechowska – dziennikarka i podróżniczka,
zdobywała najwyższe szczyty górskie,
podróżuje do najdalszych zakątków Ziemi, pisze
o tym książki, m.in. napisała książkę dla dzieci
„Dzieciaki świata”, która przedstawia życie dzieci
w różnych dalekich krajach.
Wojciech Cejrowski – dziennikarz, fotograf i podróżnik,
podróżuje w egzotyczne miejsca na Ziemi, pisze
książki o swoich podróżach.
Można również zapoznać dzieci z osobą Neli –
małej reporterki, która podróżuje po wielu kontynentach
odkąd skończyła 5 lat.
Link do filmów:
https://abc.tvp.pl/18561412/nela-mala-reporterka
6) Rodzinna wycieczka – opowieść inscenizowana ruchem.
Rodzic jest kierowcą, dzieci przyjmują role pasażerów.
Wszyscy siedzą na dywanie w siadzie skrzyżnym.
Dzieci trzymają ręce z tyłu i wyłącznie tułowiem
wykonują polecenia rodzica, który mówi:
Ruszamy na wycieczkę. (wychylają tułów do tyłu i powrót)
Jedziemy prosto. (prostują tułów)
Skręcamy. (odchylają tułów w bok – można dopowiedzieć: w prawo, w lewo)
Jedziemy prosto. (prostują tułów)
Hamujemy, zwalniamy. (wychylają tułów lekko do przodu)
Dwa zakręty. (odchylają tułów w prawo i w lewo)
Jedziemy prosto. (prostują tułów)
Dojechaliśmy, hamowanie. (mocno pochylają tułów do przodu)
7) Praca plastyczno-techniczna
Przygotowanie pomocy do zabawy w podróżników
(przydadzą się również w kolejnych dniach)
Rekwizyty podróżnika: czapka i lornetka
Dzieci wykonują prostą czapkę z gazety i lornetkę (dzieci
sklejają ze sobą dwie rolki po papierze toaletowym,
oklejają papierem kolorowym, rodzic pomaga
przymocować sznurek do zawieszenia lornetki
na szyi).
Paszport –Dzieci składają na pół dwie kartki formatu A5. Następnie
wykonują okładkę z czerwonego kartonu,
przyklejają napis PASZPORT (można również napisać mazakiem).
Rodzic pomaga połączyć kartki z okładką zszywaczem.
Dzieci rysują na pierwszej stronie swój portret to będzie zdjęcie
paszportowe.
9) Popołudniowe przeglądanie książek o tematyce podróżniczej oraz
rozmowy na temat naszych przyszłych podróży.
Dziękuje za uwagę 🙂
26.03.2020 – Podróżujemy do ciepłych krajów
W dniu dzisiejszym przydadzą nam się pomoce przygotowane wczoraj – czapka, lornetka i paszport 😉
Udanej podróży 😀
1) Przykłady ćwiczeń ruchowych:
„Rajd”
Rodzic wymienia miejsca, które mijają uczestnicy rajdu po planecie.
Dzieci reagują właściwym ruchem na polecenia:
Przepływają morze – szerokie ruchy ramion – kraul
Biegną przez równiny – bieg w miejscu
Wspinają się na góry – naprzemienne unoszenie ramion i nóg
Maszerują po pustyni – marsz w miejscu.
„Biegamy” – przyda się skoczna piosenka 😉
Dzieci biegają do muzyki. W przerwie wykonują polecenia:
– stańcie na jednej nodze
– zróbcie przysiad
– połóżcie się na podłodze i zróbcie „rowerek”
– połóżcie się na brzuchu i pokołyszcie się na boki
– usiądźcie na dywanie z wyprostowanymi nogami i spróbujcie złapać się za stopy.
,,Celowanie do kosza”
Na środku pokoju stoi kosz lub duże wiadro
(zależy kto co ma w domu)
Dziecko otrzymuje piłeczkę i wrzuca do celu.
Za każde trafienie nagradzane są brawami
(liczymy głośno swoje trafione rzuty).
2) Co to znaczy „ciepłe kraje”? – rozmowa
Dzieci próbują wyjaśnić pojęcie. Próbują wymieniać ich nazwy.
Ciepłe kraje to… oraz podają wyrazy kojarzące im się z tymi krajami,
np. słońce, plaża, morze, kąpiel, piasek, muszelki.
Rodzice oznajmiają dzieciom, że dziś wybierają się w
podróż po różnych kontynentach. Jeśli mamy w domu globus,
pokazujemy dzieciom kontynenty. Zachęcamy do powtarzania
nazw: Europa, Afryka, Ameryka Południowa,
Ameryka Północna, Australia, Antarktyda.
Przykładowe pytania pomocnicze:
Na jakim kontynencie znajduje się Polska?
Możemy zaprezentować dzieciom mapę polityczną Europy
(w przypadku braku mapy pomocy będzie internet)
Link do mapy:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mapa_polityczna
Możemy zapytać: Czy Polska jest ciepłym krajem?
Czy w Europie są jakieś ciepłe kraje?
Odszukujemy na mapie przykłady ciepłych krajów w Europie:
Popatrzcie na mapę i spróbujcie odgadnąć, jaki
to kraj: jest duży, w jego pobliżu znajdują się wyspy,
graniczy z dwoma państwami, otacza go bardzo
duża ilość wody. Jego stolica to Madryt, dzieci
mówią tam po hiszpańsku. Posłuchajcie, jak brzmi
jego nazwa (rodzic wymawia sylabami słowo
„Hi-szpa-nia”). Dzieci odgadują nazwę państwa.
Odnajdują na mapie Polskę oraz Hiszpanię oraz sprawdzają,
jaką drogę trzeba będzie przebyć (dodatkowo można
pokazać i wymienić, które Państwa nad którymi będziemy
„przelatywać samolotem”.
3) Wyruszamy w podróż do Hiszpanii
Dzieci biegają po dywanie z rozłożonymi rękami i naśladują lot samolotem.
Po „wylądowaniu” rodzic wita dzieci: Buenos dias.
Można wspólnie pooglądać ilustracje przedstawiające
hiszpańskie plaże i najsłynniejsze wybrzeże – Costa Brava.
Link do zdjęć:
https://www.radiozet.pl/Podroze/Costa-Brava-wybrzeze-slonca-i-artystow.-8-najpiekniejszych-miejsc
Możemy też opowiedzieć dzieciom, że z Hiszpanii
pochodzą np. pomarańcze, winogrona, mandarynki,
oliwki i migdały.
Hiszpanie kochają taniec,
a ich ulubionym tańcem jest flamenco.
Link do tańca:
https://www.youtube.com/watch?v=cm9IYSDxagc
Następnie tłumaczymy, że wybieramy się do kraju,
który na mapie swoim kształtem przypomina but.
Jest tam bardzo ciepło, rośnie piękna roślinność,
np. wielkie pola lawendy i pachnących ziół.
Mnóstwo turystów odwiedza ten kraj, gdyż znajduje się
tam dużo ciekawych zabytków, np. Koloseum czy
Krzywa Wieża w Pizie. W tym kraju znajduje się
też Watykan – małe państwo, w którym mieszka papież.
Czy wiesz, jak nazywa się państwo, o którym opowiadam?
Dzieci próbują odnaleźć na mapie charakterystyczny
kształt i wspólnie z rodzicem odczytują nazwę państwa.
Ten kraj to Włochy, które słyną ze smacznej i zdrowej
kuchni; mieszkańcy jedzą dużo makaronów
i warzyw, ich przysmakiem jest również pizza. Tutaj
urodził się autor znanej bajki dla dzieci o drewnianym
chłopcu, któremu urósł długi nos. (Pinokio)
Chcę Was dzisiaj zabrać na wycieczkę do Włoch,
gdyż w tym kraju znajduje się coś niesamowitego,
co często straszy mieszkańców, ale jednocześnie jest
bardzo ciekawym zjawiskiem. Myślę, że najszybciej
będzie można przemieścić się do Włoch samolotem.
Link do mapy politycznej Europy:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mapa_polityczna
4) Samoloty – zabawa ruchowa z dnia wczorajszego.
Po zabawie rodzic obwieszcza dotarcie do celu
– wita dzieci „na lotnisku” pozdrowieniem w języku
włoskim: Buongiorno (czytaj: bondziorno).
Opowiada o tym, że we Włoszech znajdują się cztery czynne wulkany,
a najbardziej znane to Etna i Wezuwiusz.
5) Wulkany – oglądanie prezentacji multimedialnej.
Rozmowa z dziećmi: Co to są wulkany?
Dlaczego są niebezpieczne?
(wypływająca z wulkanu lawa niszczy wszystko,
co staje na jej drodze – zwierzęta, ludzi, całe miasta).
Wyjaśnia pojęcia: „lawa”, „magma”, „erupcja”.
Jeśli nie ma możliwości obejrzenia obrazu multimedialnego,
można wykorzystać ilustracje.
https://sites.google.com/site/pracagrupy/home – prezentacja multimedialna o wulkanach
https://www.youtube.com/watch?v=Z54LfTXWfPo – link do filmiku z wybuchem wulkanu.
6) Czy to wulkan?? – praca z kartą pracy ze strony 27 podręcznika nr 3.
Dzieci rysują po śladzie wulkan, a następnie go kolorują.
Mogą również odpowiedzieć na zadane niżej pytania.
7) „Z Europy do Afryki” –
Rodzic proponuje poznanie ciepłych krajów poza Europą.
(do tego przyda się globus ewentualnie internet)
Rodzic opowiada o kraju:
Kraj, do którego was zapraszam, leży w Afryce, nad
Oceanem Indyjskim (dzieci szukają na globusie
Europy i Afryki). Dzieci mówią tam w języku
suahili. Posłuchajcie, jak brzmi jego nazwa: Ke-nia.
Stolicą Kenii jest Nairobi. Kraj ten leży daleko, więc
udamy się tam samolotem, tyle że podróż będzie
trwała dłużej niż do Hiszpanii.
Dzieci poruszają się, naśladując samoloty. Następnie rodzic
przybija dzieciom pieczątkę do paszportu, a one
wklejają lub piszą napis „Kenia”. Witamy się z dziećmi w języku
suahili: Jambo! (czytaj: dżambo). Pokazujemy
ilustracje przedstawiające sawannę ze zwierzętami
(słonie, żyrafy), plażę z palmami, mieszkańców
w tradycyjnych strojach z charakterystycznymi
koralikami i opowiada: W tym kraju żyje dużo
egzotycznych zwierząt, które u nas możemy zobaczyć
wyłącznie w zoo. Mieszka tu również mnóstwo
niebezpiecznych zwierząt: krokodyle, tygrysy, węże.
W linku znajdą Państwo zdjęcia z Afryki:
https://duckduckgo.com/?q=afryka+zdj%C4%99cia&atb=v159-7__&iar=images&iax=images&ia=images
Mieszkańcy noszą dużo koralików na szyi, rękach,
nogach, często wpinają je we włosy. W Kenii
najpopularniejszym instrumentem muzycznym są
bębny.
Link – taniec Masajów:
https://www.youtube.com/watch?v=Av-3F_c_-M4
Następnie dzieci otrzymują różne pudełka, które mogą
służyć za bębenki. Przy dźwiękach samodzielnie
wygrywanej muzyki dzieci tańczą taniec Masajów
(improwizacja).
8) Egzotyczny obrazek – zabawa z kartą pracy strona 33 z podręcznika 3.
Dzieci wyszukują na obrazkach różnice i zaznaczają je krzyżykiem. Przeliczają elementy na ilustracji.
9) „Z Afryki do Azji”
Rodzic opisuje kolejny kraj:
Opuszczamy już Afrykę i udajemy się
do Azji. Tu znajduje się bardzo kolorowe państwo.
Dzieci mieszkające w tym kraju mówią
w języku hindi, chodzą ubrane w kolorowe chusty
i tkaniny. Po ulicach tego kraju chodzą święte
krowy i trzeba uważać, by ich nie przejechać.
Ludzie często poruszają się na słoniach. Ten
kraj to In-die. Stolica Indii to Delhi (wspólnie
wyszukujemy na globusie Afrykę i Azję, a w Azji –
Indie). Rodzic przybija dzieciom pieczątkę
do paszportu, a one wklejają lub piszą napis „Indie”, i wita
dzieci w języku hindi: Namaste, z tradycyjnym
hinduskim pokłonem ze złożonymi obiema
rękami.
Oglądajmy wspólnie ilustracje obrazujące ciekawe
miejsca, ubranego w tkaniny słonia, ludzi w charakterystycznych
strojach.
Link do ilustracji:
https://www.bing.com/images/search?q=Indie+zdj%c4%99cia&FORM=HDRSC2
Rodzic może wspomnieć, że kuchnia indyjska słynie z dużej ilości przypraw:
Ciekawe, czy je rozpoznacie po smaku lub zapachu?.
Pokazuje przyprawy (jeśli je mamy w domu), na spodkach są:
cynamon, imbir, gałka muszkatołowa, kurkuma,
kardamon. Dzieci za pomocą zmysłów smaku
i węchu próbują rozpoznać przyprawy, odnosząc
się do swoich doświadczeń.
Na koniec dzieci „wsiadają do samolotu” i ruszają w podróż powrotną.
10) Królestwo zwierząt – ćwiczenia grafomotoryczne i graficzne
Do pracy będą potrzebne duże karty grafomotoryczne:
„Zwierzęta żyjące w Polsce” i „Zwierzęta egzotyczne”
Dzieci nazywają i rysują po śladach zwierzęta żyjące
w Polsce oraz zwierzęta egzotyczne, a następnie je
kolorują.
-
Na sam koniec można wspólnie przygotować posiłek np. włoskie spaghetti albo pizzę 😉 Smacznego 🙂
Mam nadzieję, że podobała się Wam podróż po ciepłych krajach?
Który kraj najbardziej Wam się podobał?
Czekam na wrażenia 🙂
Możecie narysować dla mnie obrazek, chętnie obejrzę!! 😀
Proszę tylko rodziców o podpisywanie prac.
Dziękuje za uwagę 🙂
27.03.2020 – Dookoła świata
Kolejny dzień w podróży 😉
1) Na rozgrzewkę wykonajcie trochę ćwiczeń ruchowych mogą być te z porzednich dni. Poniżej zamieszczam kolejne:
Tańcz tak jak ja – zabawa naśladowcza przy muzyce.
Rodzic porusza się w rytm muzyki, a zadaniem dziecka jest odtworzenie jego ruchów, potem następuje zmiana. Tańczy dziecko, a rodzic powtarza.
Powitanie ciała – Dzieci tańczą w rytm muzyki. Do ruchu włącza się
całe ciało. Kolejno tańczą: ręce, głowa, ramiona, tułów. Gdy muzyka ucichnie, np. czoło „wita się” z kolanem, nos „wita się” z dłonią, ucho „wita się” z kolanem, łokieć „wita się” z drugim łokciem itp.
2) Chodzi mucha po globusie – kreatywna zabawa z książką i globusem.
Na początek rodzic zadaje dzieciom zagadkę:
Co to za kula, na niej mapa świata.
Przykładasz palec i już kula lata.
Gdzie jaki kraj się na mapie znajduje?
To urządzenie nas poinformuje. (Globus)
Następnie czyta pierwszy fragment książki, w którym
mucha odwiedza zimne rejony globusa:
Chodzi Mucha po globusie
Po Globusie chodzi Mucha.
I na łapki Mucha chucha.
Jak tu zimno! Jak tu ślisko!
A mrozisko! A wichrzysko!
Wszędzie lód i śnieżny puch!
To jest miejsce nie dla much!
A Globus na to:
Bo Mucha sunie
po samym Północnym Biegunie!
Zimno tutaj i bezludnie,
radzę zmykać na Południe!
Pokazujemy dzieciom Biegun Północny
i Ocean Atlantycki. Informuje o Grenlandii – wyspie,
która jest w większości pokryta lodem przez cały
rok, a jej mieszkańcy żywią się głównie rybami. Wita
się z dziećmi „po eskimosku” przez pocieranie się nosami.
Proponujemy zabawę w rybaków.
Wysypujemy makaron na niebieski materiał, bibułę lub kartkę (morze),
a dzieci za pomocą słomek do napojów „łowią ryby”, czyli nabierają makaron na słomki.
Następnie przeliczają złowione „ryby” i segregują złowione okazy w zbiory, np. według wielkości,
koloru, wyglądu. Zabawę można przeprowadzić na czas i później przeliczyć złowione „rybki”. Dzieci naśladują wykonywanie wyimaginowanym aparatem zdjęcia Grenlandii (zatrzymane w kadrze).
Fragment drugi:
I już Mucha jest na lądzie.
O skalistym dość wyglądzie.
Więc rozgląda się radośnie:
Mech tu rośnie! Brzoza rośnie!
No, nareszcie mam nadzieję,
że troszeczkę się ogrzeję!
A Globus na to:
To są brzegi zimnej, skalistej Norwegii.
Tutaj, Mucho, nawet latem wieją wiatry lodowate.
Dzieci oglądają prezentację multimedialną ze zdjęciami
z tego kraju, dowiadują się, że charakteryzuje
się raczej zimnym klimatem.
Link do prezentacji:
https://www.visitnorway.pl/gdzie-jechac/norwegia-fiordow/
Fragment trzeci – mucha wędruje do ciepłych
krajów i zatrzymuje się w Egipcie:
(…) Wicher wieje i deszcz leje,
gdzież ja, biedna, się ogrzeję?
A Globus na to:
Idź dalej, Mucho,
w Afryce będzie ciepło i sucho!
(…) Już Afryki widać brzegi,
Afrykańskie państwo Egipt.
Egipt jest nad rzeką Nilem,
W Nilu żyją krokodyle,
A wzdłuż Nilu, po kanałach
brodzi ptaków zgraja cała:
pelikany, czerwonaki –
afrykańskie dziwne ptaki.
Dzieci dowiadują się, co to są hieroglify, jak wyglądają piramidy oraz Sfinks – prezentujemy ilustracje.
Dzieci mogą próbować narysować na kartce ołówkiem różne znaki – swoje hieroglify 😉
Fragment czwarty – mucha odwiedza Afrykę:
Pyta Mucha Pelikana:
Niech pan powie, proszę pana,
Czy tu słońca jest najwięcej?
Czy już tu jest najgoręcej?
O, nie, Mucho! – rzekł Pelikan.
– Wędruj dalej, do równika.
Tam dopiero są upały,
tak mi ciotki powiadały.
Pokazujemy ilustracje, które prezentują zwyczaje czarnoskórych rówieśników dzieci,
którzy lubią na różnych częściach ciała nosić kolorowe koraliki.
3) Kenijskie koraliki – ćwiczenie małej motoryki.
Dzieci doskonalą sprawność dłoni, nawlekając
na sznurki koraliki lub makaron typu rurki.
Fragment piąty – mucha zawitała na Antarktydę:
Znowu Mucha dała susa
i wędruje w dół Globusa.
A Globus na to:
Tam będzie chłodniej,
siedź lepiej, Mucho,
gdzie Ci wygodnie!
(…) Idzie Mucha, idzie, idzie.
Jeden tydzień, drugi tydzień.
Już wędruje trzy tygodnie.
A tu jakoś coraz chłodniej!
Ale co to? Ziemia znika!
Już skończyła się Afryka…
W dali widać jakieś morze…
Znowu morze! Coraz gorzej!
Lecz za morzem ląd jest chyba?
– pyta Mucha Wieloryba.
Jest, a nawet dosyć spory
– odpowiedział jej Wieloryb.
– Choć przyznaję się ze wstydem,
że znam słabo Antarktydę,
Chętnie z Tobą tam popłynę,
bo spotkanie mam z pingwinem!
Dzieci oglądają ilustracje przedstawiające pingwiny.
Link do ciekawostek o pingwinach:
https://www.youtube.com/watch?v=kxzMw1C7id8
Naśladują wykonywanie wyimaginowanym
aparatem zdjęcia Antarktydy (zatrzymane w kadrze).
Fragment ostatni:
Płynie Mucha w dzień i w nocy
– Ale teraz – ku północy.
Przepłynęła pół Globusa
i na równik dała susa.
Miał pan rację, Globusiku,
że najcieplej na równiku.
Już nie pójdę nigdzie więcej,
bo tu zawsze najgoręcej.
No, a na deszczową porę
w pelerynę się ubiorę.
Maria Terlikowska
Źródło: M. Terlikowska „Chodzi mucha po globusie”,
Wydawnictwo MUZA SA, Warszawa 2015.
Rodzic podsumowuje całą zabawę, a dziecko dzieli się wrażeniami z całej zabawy.
4) Pingwin – zabawa ruchowa naśladowcza.
Na słowa: Ach, jak przyjemnie i jak wesoło w pingwina bawić się, się, się…,- dzieci poruszają się jak pingwiny. Na każde słowo „się” – wykonują podskoki obunóż,
na: Raz nóżka prawa, raz nóżka lewa – wysuwają w bok kolejno prawą i lewą nogę, opierając je na piętach.
Na: Do przodu, do tyłu – wykonują po jednym skoku obunóż w tył i w przód.
Na: Raz, dwa, trzy – wykonują po jednym skoku w miejscu.
5) Bystre oko – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 35 z książki nr 3.
Dzieci odszukują i kolorują wszystkie zwierzęta żyjące
w wodzie. Otaczają pętlami wszystkie elementy, które
nie są zwierzętami, i dokonują samooceny. Zadaniem
dzieci jest również sprawdzenie, czy dla każdego
dorosłego pingwina wystarczy ryb. Jeśli nie, dziecko
dorysowuje tyle, ile brakuje. Przelicza też małe
pingwiny i rysuje odpowiednią dla nich liczbę ryb.
6) Mucha podróżniczka – tworzenie kreatywnej książeczki.
Dzieci rysują obrazki z podróży muchy po globusie.
Rodzic pomaga połączyć poszczególne obrazki dzieci we wspólną
książeczkę. Dzieci mogą również zaprojektować okładkę do swojej książki.
7) Po skończonej pracy – ćwiczenie rozluźniające.
Dzieci wraz z rodzicami robią sobie nawzajem relaksujący masaż
palcami dłoni/opuszkami od góry ramion do stóp, jakby się otrzepywały z kurzu.
Ważne, aby nie wykonywać masażu na głowie.
Dziękuje za uwagę 🙂
30.03.2020 – Oznaki wiosny
1) Zabawa ruchowa przy utworze “Wiosna” A. Vivaldiego – improwizacja ruchowa z tasiemkami lub kawałkami bibuły trzymanymi w dłoniach
Link do utworu: https://www.youtube.com/watch?v=Z_tk-AhlA1o
2) Witaj, wiosno! – wysłuchanie opowiadania E. Stadtmüller
– Kiedy ta wiosna w końcu przyjdzie – marudziła Ada. – W przedszkolu już dawno śpiewamy o niej piosenki, wycinamy kolorowe motylki i kwiatki, a ona nic. – Jak to: nic – oburzył się tato. –Wiosna pracuje pełną parą, aby wybuchnąć zielenią, gdy tylko spadnie pierwszy ciepły deszcz. – Jakoś tej pracy nie widać – skrzywił się Olek. – Wszędzie szaro, buro i ponuro… – Chyba ktoś tu nie umie patrzeć uważnie… – pokręcił głową tato. – Jeśli ubierzecie się w pięć minut, to zabiorę was do parku na wyprawę detektywistyczną. Będziemy tropić ślady wiosny. Zgoda? – Zgoda! – zawołali bardzo zgodnie Ada i Olek. Trzeba przyznać, że parkowe alejki, tonące w marcowej mgle, nie wyglądały najlepiej. Odrapane ławki, pusty plac zabaw, błoto pod nogami. Olek już miał zaproponować powrót do domu, gdy tato zawołał: – STOP! Na prawo patrz! – Ale na co patrz? – nie zrozumiała Ada. Tato bez słowa wskazał parasolem na parkową sadzawkę. Tuż przy pustym łabędzim domku, na wierzbowych gałązkach bieliły się najprawdziwsze na świecie… – Bazie! – wrzasnął Olek. – Zobaczyłem je pierwszy, punkt dla mnie! Ada była niepocieszona. Na szczęście sokole oko taty dojrzało kolejny, niezaprzeczalny znak wiosny. Podczas gdy Olek wypatrywał ptaków na drzewach, tato dyskretnie przytrzymał Adę za kapturek kurtki i oczami wskazał wijącą się pośród burej trawy ścieżkę. Ada pobiegła nią i po chwili wszyscy usłyszeli jej radosny okrzyk: – Mam! Mam drugi znak wiosny! Remis! Teraz dopiero Olek zauważył malutkie żółte kwiatuszki, których rozczochrane główki pojawiły się nie wiadomo skąd tuż nad ziemią. – To podbiał – wyjaśnił dzieciom tato. – Bardzo pożyteczna, lecznicza roślinka. – A co ona leczy? – chciała wiedzieć Ada. – Wiosenne katarki, marcowe chrypki i kaszelki… – odparł tato. – Oj, chyba zbiera się na deszcz, więc lepiej wracajmy, żebyśmy nie musieli się nią kurować. Droga do domu – niby taka sama – okazała się pasmem radosnych odkryć. – Pąki na żywopłocie! – meldował Olek. – Zielony listek, o tu – na klombie! – nie dawała za wygraną Ada. – Przebiśniegi!!! – wykrzyknęli równocześnie na widok całej kępy ślicznych białych kwiatuszków rosnących na trawniku, tuż obok ich własnego domu. – Jak widzicie, wiosna wcale się nie leni – uśmiechnął się tato. – Trzeba tylko umieć patrzeć.
Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.
Odpowiedz na pytania:
− Na co narzekały dzieci?
− Jaką propozycję złożył tata Adzie i Olkowi?
− Jakie zwiastuny wiosny dzieci zauważyły w parku?
− Czy w waszej okolicy można zobaczyć już jakieś zwiastuny wiosny?
3) Jaka może być wiosna? – Ćwiczenia słownikowe
Dzieci odpowiadają na pytanie: Jaka może być wiosna? Podają słowa, które kojarzą im się z wiosną, np.: radosna, ciepła, deszczowa, miła, kolorowa, świeża, pachnąca, zielona, kwitnąca, słoneczna, przyjemna.
4) Wiosna w parku i ogrodzie – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 48-49 podręcznika nr 3.
Dzieci oglądają ilustracje przedstawiające wiosnę w parku i ogrodzie.
Opowiadają o czynnościach,jakie wykonują ludzie w obu tych środowiskach, i potrzebnych do tego celu narzędziach lub urządzeniach oraz o tym, jak przyroda budzi się do życia.
Rozpoznają i nazywają zwierzęta oraz rośliny. Odczytują globalnie wyrazy.
5) Kwiaty – ćwiczenie sprawności manualnej, duża karta grafomotoryczna nr 13 „Kwiaty” z dodatkowej „Wyprawki”
Dzieci rysują kwiaty po śladzie, odnajdują i łączą w pary kwiaty o takich samych kształtach i kolorach. Określają, czym się one różnią. Kolorują kwiaty kolorami zgodnymi z kolorem konturów.
6) Co to? – Ćwiczenia słuchowe
Rodzic wypowiada sylabami słowa kojarzące się z wiosną (np.: słoń-ce, tu-li-pan, kwia-ty itp.). Zadaniem dzieci jest połączenie słów w całość.
7) Wiosenne masażyki – zabawa relaksująca.
Dzieci tyłem do rodzica, a rodzice rysują na plecach przedmioty, zjawiska związane z wiosną,
np. słońce, lekki deszczyk, wiosenną burzę, motyle. Potem następuje zmiana.
8) Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę.
Wąchanie kwiatków – dzieci nabierają powietrze nosem, a wypuszczają ustami, naśladując wąchanie kwiatków.
Podlewamy kwiatki – pompujemy wodę do konewki, dzieci unoszą język do góry, w stronę nosa, opuszczają go w stronę brody, a następnie obie wargi wysuwają do przodu.
Bocian – dzieci wysuwają wargi mocno do przodu, naśladują dziób bociana, następnie otwierają szeroko wargi i je zamykają.
Żaba – żaba schowała się przed bocianem pod liściem i uśmiecha się szeroko – dzieci szeroko rozciągają wargi, potem uśmiechają się i ściągają wargi.
Kukułka – dzieci ściągają wargi do przodu i naśladują kukułkę – mówią: ku, ku, ku, ku. Wiosenne porządki – przy szeroko otwartej jamie ustnej język wymiata wszelkie zakamarki: wędruje za górne i za dolne zęby.
9) Nauka piosenki „Maszeruje wiosna”
1.Tam daleko gdzie wysoka sosna
maszeruje drogą mała wiosna.
Ma spódniczkę mini,
sznurowane butki
i jeden warkoczyk krótki.
Ref. Maszeruje wiosna
a ptaki wokoło
lecą i świergoczą
głośno i wesoło.
Maszeruje wiosna w ręku
trzyma kwiat gdy go
w górę wznosi
zielenieje świat !
2. Nosi wiosna dżinsową kurteczkę,
na ramieniu pewnie żuje gumę
i robi balony a z nich każdy jest zielony.
Ref. Maszeruje wiosna…
3.Wiosno, wiosno nie zapomnij o nas
każda trawka chce być już zielona.
gdybyś zapomniała
inną drogą poszła zima by została mroźna.
Ref. Maszeruje wiosna…
Link do piosenki: https://www.youtube.com/watch?v=yNLqW1kp9Pw
10) Zakładanie wiosennej hodowli.
Ziemia, pojemnik, sadzonka/nasionka (dla każdego dziecka). Rodzic rozdaje dzieciom pojemniki. Następnie wsypuje do nich trochę ziemi, a dzieci wybierają, co będą w nich sadzić/siać. Kolejnym krokiem jest ponowne uzupełnienie pojemników ziemią i podlanie. Ważne, aby wspólnie przypomnieć sobie, co jest potrzebne roślinie do wzrastania (powietrze, woda, ziemia, odpowiednia temperatura). Dzieci mogą dowolnie ozdobić pojemniki – tak aby wiedziały, która roślinka jest ich.
https://www.youtube.com/watch?v=w77zPAtVTuI – rozwój fasoli
https://www.youtube.com/watch?v=DhITXtENPrU – rozwój rzeżuchy
11) Jak rośliny rozwijają się wiosną? – podsumowanie obserwacji przyrodniczych z kartą pracy ze str. 50, książka 3.
Dzieci obserwują kiełkowanie nasion fasoli i rzeżuchy wyciągają wnioski na temat konieczności
dostarczania im odpowiednich warunków (woda, światło, tlen). W razie potrzeby (samodzielnie
sprawdzają) podlewają rośliny, wymieniają wodę w wazonie z forsycjami. Na koniec porządkują obrazki i podsumowują, jak można wyhodować rzeżuchę. Rysują też gałązki po śladzie.
Dziękuję 🙂
1) Dowolne zabawy ruchowe. Tu podsyłam ciekawe pomysły zebrane w jednym miejscu:
2) „Motyl – krótka zagadka na początek 😉
Czytamy dziecku zagadkę:
Lata nad łąką piękny jak kwiat,
swoim kolorem zachwyca,
i zapomina w mig cały świat,
że wcześniej była to gąsienica. (motyl)
3) „Gąsienica – tajemnica” – czytanie i rozmowa na temat wiersza D. Gellner
Idzie ścieżką gąsienica,
kolorowa tajemnica.
Krótkich nóżek mnóstwo ma…
Jedną robi nam „pa, pa, pa!”.
Do widzenia! Do widzenia!
Czary-mary – już mnie nie ma!
Nitką się owinę cała
i przez zimę będę spała!
Gdy ochłodzi się na dworze,
będę spała, jak w śpiworze.
Już się niby nic nie dzieje.
Kokon się na wietrze chwieje…
Gąsienica w środku śpi
i zamknęła wszystkie drzwi.
A na wiosnę – Patrzcie teraz!
Ktoś w kokonie drzwi otwiera!
Macha do nas skrzydełkami…
Kto to jest? Powiedzcie sami.
Pytania pomocnicze:
Co robiła zimą gąsienica?
W czym spała w czasie zimy?
Co stało się z gąsienicą, kiedy nastała wiosna?
W co zamieniła się gąsienica?
4) Pokaz zdjęć przedstawiających gąsienicę i motyle. Omówienie i porównanie ich wyglądu.
Link do filmu rozwój motyla: https://www.youtube.com/watch?v=GeZukZVSkkU
5) Barwy motyla – ćwiczenie grafomotoryczne z kartą pracy ze str. 46, książka 3.
Dzieci kończą kolorowanie motyla. Zwracają uwagę na płynność ruchów i dokładność kolorowania
w obrębie konturu. Następnie kolorują koła tylko takimi kolorami, których nie ma na skrzydłach
motyla.
6) Wiosenne rabatki – zabawy matematyczne.
Dzieci wycinają liczmany (wiosenne kwiaty) z „Wyprawki”.
Możemy ćwiczyć z nimi przeliczanie w obrębie 10; gdzie jest mniej, gdzie więcej, a gdzie tyle samo; układanie rytmów (kwiatek fioletowy, czerwony, biały…i dziecko układa dalej…),
7) Wiosenne kwiaty – zabawy matematyczno-graficzne z kartą pracy ze str. 47, książka 3.
Dzieci nazywają kwiaty przedstawione na ilustracjach mi liczą kwiaty w bukietach. Otaczają pętlą te, których jest najwięcej, odszukują bukiety z taką samą liczbą kwiatów i zaznaczają „X”.
Dorysowują płatki, aby na każdym kolejnym kwiatku był o jeden płatek więcej lub o jeden mniej.
8) Jak się nazywam? – zabawa dydaktyczna, powiązanie obrazu graficznego z opise słownym.
Rodzic wybiera obrazek zwierzęcia zwiastującego wiosnę. Zadaniem dziecka odgadnięcie o jakie zwierzę chodzi poprzez zadawanie pytań typu: Czy jestem dużym zwierzęciem? Czy jestem ptakiem? Czy mam cztery nogi? Czy potrafię fruwać?
Rodzic odpowiadają tylko Tak lub Nie.
Po serii np. pięciu pytań (rodzic na początku ustala ich liczbę z dzieckiem) stara się podać nazwę zwierzęcia. Potem może nastąpić zmiana 🙂
9) „Wiosenna łąka” – praca plastyczna z dużą kartą grafomotoryczną nr 14 z „Wyprawki”
Dzieci „rysują” palcem po śladach, starają się nie przerywać ruchu ręki. Następnie rysują/malują kredką/farbą w kolorze linii. Mogą pokolorować lub pomalować obrazek, dorysować lub wyciąć
i dokleić różne owady na wiosennej łące, np. motyle, biedronki.
10) Pszczółki – zabawa relaksacyjna.
Rodzic cichym, spokojnym głosem zaprasza dzieci do zabawy. W tle słychać muzykę
relaksacyjną. Czytamy: Pszczółki są zmęczone pracą, więc postanowiły odpocząć. Leżą wygodnie na wybranym przez siebie kwiatku. Jest piękny upalny dzień. Pszczółki wygrzewają się
na słońcu, słuchają śpiewu ptaków. Każda pszczółka, leżąc, myśli: moja lewa noga jest coraz cięższa, nie mogę jej podnieść, moja prawa noga też chce odpocząć, moja lewa ręka też bardzo się zmęczyła, niosąc ciężki koszyk, a i prawa jest równie zmęczona – przecież też niosła koszyk pełen nektaru. Ułożę je sobie wygodnie, aby odpoczęły. Moja głowa też chce odpocząć. Słońce ogrzewa moją głowę, szyję, moje nogi, ręce i skrzydełka. Jest mi coraz cieplej, przyjemniej. Słyszę piękną muzykę. Jestem spokojna, bezpieczna, zasypiam.
11)Zadanie dla chętnych!
Jeśli ktoś ma ochotę może wykonać z dzieckiem pracę plastyczno-techniczną przedstawiającą cykl rozwojowy motyla.
Jest wiele pomysłów w internecie.
Czekam na zdjęcia prac 😉
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
1.04.2020 – Wiosna w świecie ptaków
1) Wybrany zestaw ćwiczeń ruchowych. Lub Np.
„Witamy się” – zabawa na rozruszanie.
Poruszamy się w rytm muzyki. Kiedy muzyka ucichnie, rodzic mówi do dziecka: Witamy się…np. Łokciami, kolanami, policzkami, czołami, plecami, brzuchami itp.
Kwiaty rosną – zabawa naśladowcza.
Dzieci naśladują kwiaty. Klęk podparty to „kwiat zwiędnięty”, a powolny wyprost do wspięcia na palce – „kwiaty rosną po deszczu”.
Ptaki do gniazd – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci biegają w różnych kierunkach, naśladując lot ptaków, na hasło „Ptaki do gniazd” – dzieci wracają do wcześniej wyznaczonego miejsca tzw. gniazda.
„Co robi piłka?” – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Rodzic prosi dzieci, aby naśladowały ruch piłki. Potem wykonuje następujące ćwiczenia z piłką:
– odbija piłkę o podłogę (dzieci skaczą w miejscu),
– przerzuca piłkę z reki do reki (dzieci kołyszą się w prawo i w lewo),
– toczy piłkę po podłodze (dzieci kładą się i turlają po dywanie),
– obraca piłkę (dzieci wirują w miejscu).
2) Zagadki z wiosennej szufladki.
Rodzic czyta zagadki, a dziecko odgaduje.
W kropki ma spódnicę,
chętnie zjada mszyce. (biedronka)
Kiedy wiosna z wonnych kwiatów
płaszcz na drzewa kładzie,
one znoszą kwietny pyłek
do swych domków w sadzie. (pszczoły)
Złośliwa panienka,
w pasie bardzo cienka.
Leci, brzęczy z daleka,
każdy od niej ucieka. (osa)
Nosi błoto, glinę.
Mozolnie pracuje,
bo maleńkie gniazdko
pod dachem buduje. (jaskółka)
Gdy wiosną powiesisz
budkę na jabłoni,
jaki ptak przyleci
uwić gniazdko do niej? (szpak)
Wiosną radzi kuma kumie,
ledwo zbudzą się ze snu.
– Nad jezioro, rzekę, strumień
śpieszmy kumy, ile tchu! (żaby)
Tu cytrynek, tam paź królowej,
wszędzie piękne, kolorowe.
Lekko unoszą się nad łąką,
gdy tylko zaświeci słonko. (motyle)
Śmiało rusza w drogę,
choć ma jedną nogę.
Czy to wiosna, czy lato,
czy jesień, wszystko, co ma, z sobą niesie. (ślimak)
A co to za pan dobrodziej?
Wciąż po mokrych łąkach chodzi,
nos do każdej wtyka dziury
i na wszystkich patrzy z góry. (bocian)
3) Wiosna kojarzy mi się z… – zabawa słowna połączona z rozmową o obecnej porze roku.
Wspólnie oglądamy obrazki związane z wiosną i prosimy dziecko aby dokończyło zdanie: Wiosna kojarzy mi się…. Zwracamy uwagę na wypowiedź pełnym zdaniem.
5) „Gdzie mieszkają ptaki?” – oglądanie w atlasach przyrodniczych lub internecie gniazd ptaków.
Dzieci oglądają ilustracje i zdjęcia ptasich gniazd, odpowiadają na pytania: Gdzie mieszkają ptaki? Do czego gniazdo służy ptakom? Rodzic tłumaczy dzieciom, że należy chronić ptasie gniazda, nie wolno ich niszczyć, zabierać ani przenosić w inne miejsca. Gniazdo to nie tylko dom ptaka, ale przede wszystkim miejsce, gdzie na świat przychodzą pisklęta. Można też wspomnieć o ludziach, którzy budują sztuczne gniazda dla ptaków. Jako ciekawostkę można również przeczytać dziecku list od ptaków:
Drogie dzieci,
Wiemy, że kiedy pojedziecie na wakacje, odwiedzicie piękne miejsca w górach, nad morzem, w lesie. Pamiętajcie, że ptasie gniazda mogą być wszędzie. Zakładane są przeważnie w kwietniu i maju, byśmy mogły rozpocząć legi (rodzic wyjaśnia znaczenie nowego słowa). Niektóre ptaki maja co roku spora gromadkę piskląt, wiele z nas gniazduje i opiekuje się młodymi nawet jeszcze we wrześniu.
Żeby nam nie przeszkadzać, wybierając się z rodzicami na spacer, omijajcie nieuczęszczane przez ludzi miejsca w lasach, zarośnięte krzakami i szuwarami brzegi rzek i jezior. Lepiej chodzić po drogach i szlakach, zatrzymywać się w miejscach, gdzie często przebywają ludzie. My, ptaki, nie zakładamy tam gniazd.
Przedszkolaku, jeśli zauważysz gniazdo, nie podchodź bliżej. Nawet duże ptaki drapieżne, choć wyglądają groźnie, są bardzo płochliwe. Wydeptując ścieżki, pokazujesz leśnym zwierzętom – lisom, kunom – drogę do naszych domów. Wtedy nasze jaja i delikatne, bezbronne pisklęta są w niebezpieczeństwie. Jeśli odsłonisz nasze gniazda, łatwiej je zauważą drapieżniki. Na pewno nie wiesz, ze ptak raz spłoszony na gnieździe ucieka i już do niego nie wraca. Wypłaszając z gniazda młode, które jeszcze nie potrafi§ą sprawnie latać i samodzielnie zdobywać pożywienia, narażasz je na śmierć. Obejrzyjcie albumy ze zdjęciami naszych domów. Może uda się Wam odgadnąć, z czego są zbudowane.
Pozdrawiamy Was
Ptaki
Przydać się również może bajka o „Przygód kilka Wróbla Ćwirka” 😉
https://www.youtube.com/watch?v=p56DdcUCs6c
4) „Gdzie budować gniazdo” – wysłuchanie opowiadania H. Zdzitowieckiej, rozmowa na temat treści utworu.
– Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci – powiedział dzięcioł.
– Któż to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek. – O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem. Tu dzieci znajda od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu.
– Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie, z gliny, pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory – świergotała jaskółka.
– Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli? Na ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spójrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad woda! Najlżejszy wiaterek buja nim jak kołyska…
– Ćwir! Nie rozumiem waszych kłótni – zaćwierkał stary wróbel. – Ten uważa, ze najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych owadów w ziemi. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem ich już wiele w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynna, trzecie… hm… trzecie po prostu zająłem jaskółkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dosyć niegrzecznie. Obraziłem się wiec i teraz mieszkam kątem u bociana. W gałęziach, które poznosił
na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo nie żałują mi tego kąta.
Po przeczytaniu tekstu rodzic zadaje pytania, a dziecko odpowiada:
– Jakie ptaki opowiadały o swoich gniazdach?
– Gdzie ma swoje gniazdo dzięcioł?
– Gdzie buduje gniazdo skowronek, a gdzie jaskółka?
– W jakim miejscu i z czego buduje swoje gniazdo remiz?
– Jaki ptak okazał się najmniej wybredny w wyborze miejsca na gniazdo?
7) Dlaczego ptaki budują gniazda? – zabawa z kartą pracy na stronie 51, książka 3.
Dzieci przyklejają brakujące fragmenty obrazków we właściwe miejsca. Mogą również opowiedzieć jak małe ptaki przychodzą na świat.
Rysują po śladzie i kolorują ptaszki na dole strony.
8) „Naśladujemy głosy ptaków” – ćwiczenia artykulacyjne.
Rodzic prosi dzieci by naśladowały głosy różnych ptaków:
wróbla: ćwir, ćwir,
dzięcioła: stuk, stuk,
bociana: kle, kle,
wrony: kra, kra, sowy: hu, hu,
kury: ko, ko,
gęsi: gę, gę,
kaczki: kwa, kwa,
indyka: gul, gul,
a także odgłos odlatującego ptaka: frr.
9) Pomysły na prace plastyczne w zależności od dostępności materiałów w domu:
„Gniazda” – konstruowanie ptasich gniazd.
Rodzic przygotowuje różnego rodzaju materiały: siano, piórka, watę, patyczki, zasuszone liście i prosi dzieci, by zbudowały gniazda według własnych pomysłów. Dodatkowo dzieci dostają kawałki nitki lub sznurka do łączenia różnych elementów, gdyż: Ptaki w lesie też nie mają kleju ani nożyczek. Po skończonej pracy wspólnie oglądamy dzieło dziecka.
Lub
„Robimy ptaka-dziwaka” – praca plastyczno-konstrukcyjna z wykorzystaniem różnych materiałów.
Dzieci mają do wyboru np. kolorowy papier, bibułę, karton, piórka, skrawki materiału, nitki, taśmę samoprzylepna, farby, plastelinę, niepotrzebne ubranka dla lalek, kolorowe guziki. Zadaniem każdego dziecka jest wykonanie ptaka dziwaka. Dzieci mogą korzystać ze wszystkich dostępnych materiałów i łączyć je w dowolny sposób. Po zakończeniu pracy każde dziecko może opowiedzieć o swoim ptaku: jaki jest, co lubi. Rodzic może zachęcić dzieci do dłuższych wypowiedzi, zadając pytania pomocnicze, np.: Dlaczego twój ptak dziwak trzyma kredkę? Do czego mu potrzebny guzik w dziobie?
Chętnie obejrzę Wasze prace 🙂
10) „Plotki o ptakach” – zabawa dydaktyczna z cyklu „Prawda czy fałsz?” – potwierdzenie lub zaprzeczenie za pomocą umownych znaków (np. jeśli zdanie jest prawdziwe dzieci klaszczą, a jeśli fałszywe to tupią nogami)
Przykładowe informacje o ptakach:
Wszystkie ptaki potrafi§ą śpiewać.
Ptak jest wyłącznie roślinożerny.
Skowronek łapie muchy.
Bociany budują gniazda na drzewach i dachach domów.
Wszystkie ptaki maja czerwone dzioby.
Ptaki żywią się mlekiem mamy.
Można nauczyć ptaka mówić.
Ptaki zmieniają pióra na zimę.
Ptaki robią zapasy, przygotowując się do zimy.
Jaskółki i bociany odlatują do ciepłych krajów.
Ptaki zasypiają na zimę.
Słowo „sowa” ma dwie sylaby.
Dzięcioł jest lekarzem drzew.
Dziękuję za wspólnie spędzony czas 🙂
2.04.2020 – Ach, ta pogoda!
1) Wybrany zestaw ćwiczeń 🙂
https://www.youtube.com/watch?v=FZ3pj_ZkldQ
https://www.youtube.com/watch?v=InxomdEHL8M
https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA
https://www.youtube.com/watch?v=xm93WFJ7bNs
Można również z dziećmi powtórzyć i utrwalić „Dni tygodnia”
W przedszkolu robiliśmy przysiady, podskoki czy pajacyki głośno wymieniając po kolei dni tygodnia 😉
2) Uwaga! Pada deszcz – zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami ortofonicznymi.
Rodzice ustalają z dziećmi miejsce, w którym będą się mogły schronić przed deszczem (np. dywan). Dzieci biegają swobodnie po pokoju. Na hasło: Deszcz pada, biegną na wcześniej wyznaczone miejsce, przykucają i naśladują odgłosy spadających kropel – kap, kap, kap. Jeśli usłyszą hasło: Burza, naśladują odgłosy grzmotów i groźny szum wiatru. Gdy rodzic powie: Już nie pada, dzieci rozchodzą się po pokoju i oddychają głęboko (wdech nosem, wydech ustami z artykulacją aaaaa) rześkim powietrzem.
3) Kwiecień-plecień – rozmowa na temat przysłowia oraz karta pracy ze strony 52, książka 3.
Rodzic przytacza dziecku przysłowie: „Kwiecień-plecień, bo przeplata, trochę zimy, trochę
lata” i proponuje, by zastanowić się, jaką pogodę może przeplatać wiosenny miesiąc. Można podzielić kartkę na pół i na jednej stronie namalować to co mamy z zimy, a na drugiej to co mamy z lata. Pomocna też będzie karta pracy ze strony 52, gdzie są zamieszczone symbole pogody.
Dzieci nazywają po kolei wszystkie symbole i rysują je po śladzie, następnie na środku dorysowują brakujący symbol oraz oznaczają ten symbol pogody, który lubią najbardziej i najmniej.
4) Słuchanie i nauka piosenki „Kwiecień plecień” – Autor: Bożena Forma
1.Kwiecień jak przysłowie głosi
ciągle coś przeplata,
raz nam daje trochę zimy,
to znów trochę lata.
Ref. Pada deszcz, pada grad
świeci słońce, wieje wiatr,
pada śnieg, pada grad
świeci słońce, wieje wiatr.
2.A na śniegu pierwsze kwiaty
wiosna już rozsiewa.
Ciepłe słonko promieniami
ziemię też ogrzewa.
Ref. Pada deszcz…
3.Chociaż humor kwiecień zmienia
my się nie gniewamy
i na długi spacer z kwietniem
wnet się wybieramy.
Ref. Pada deszcz…
5) Co nie pasuje? – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 53, książka 3.
Przedszkolaki opisują każdy obrazek i nazywają przedstawione pory roku. Podczas opisu używają
określeń dotyczących orientacji w przestrzeni: nad, na górze, pod, na dole, między, z boku.
Wskazują niepasujące, żartobliwe elementy na obrazkach i je zaznaczają. Próbują sobie wyobrazić inne nietypowe sytuacje, w których mogliby się znaleźć bohaterowie ilustracji. Dzieci mogą podzielić się swoimi wymyślonymi historyjkami.
6) Zabawa artykulacyjna. Wymyślanie rymów:
Czytamy dziecku zdanie i nie kończymy go…zachęcamy by dziecko dokończyło zdanie odpowiednim rymem.
Zawitała do nas wiosna, pani piękna i …(radosna).
W prezencie przyniosła kwiecie, by cudnie było na …(świecie).
Na drzewo i ten krzew szary rzuciła zielone …(czary).
Ptaków tłumy czarowała, piękne nutki …(darowała).
Dobrze jest mieć takie dary, bo dotąd świat nasz był …(szary).
Zimę i szarą pogodę wysłała w daleką …(drogę).
7) „ Misie budzą się na wiosnę” – Ćwiczenia fonacyjno-oddechowe, ćwiczenia artykulacyjne:
a) „Misie” śpią, oddychają nosem (wdech i wydech nosem).
b) „Misie” budzą się, ziewają (wdech i wydech ustami).
c) „Misie” wdychają powietrze ustami, zamykają usta i mruczą „mmm” (wydech nosem). Mruczenie ciche i coraz głośniejsze.
d) W pozycji leżącej wymawianie: mmma (– o, – u, – e, – y, – i), aby dźwięki te brzmiały „na
ustach”. Zwracamy uwagę na dokładną artykulację samogłosek
e) „Misie” wstają i śpiewają samogłoski, najpierw pojedyncze i krótkie, potem je przedłużają i
łączą (np. au, ae, aou, aei),
8) Liczymy – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 68, książka 3.
Na początek rodzic proponuje dzieciom zabawę „Palce gotowe do pracy”.
Wypowiada zdania, a dzieci ilustrują je ruchem:
– Kciuki gotowe? Tak! (dzieci wyciągają przed siebie kciuki z zaciśniętą pięścią)
– Wskazujące gotowe? Tak! (wyciągają drugi palec)
– Środkowe gotowe? Tak! (wyciągają trzeci palec)
– Serdeczne gotowe? Tak! (wyciągają czwarty palec)
– Małe gotowe? Tak! (wyciągają piąty palec)
– Wszystkie palce gotowe? Tak! (wyciągają wszystkie palce)
Następnie dzieci mogą wspólnie przeliczyć swoje palce, dotykając nimi policzków z jednoczesnym głośnym nazywaniem ich, od początku oraz od końca. Następnie rodzic prosi, by dzieci przeliczyły
owady przedstawione na karcie pracy, najpierw pojedynczo, później parami, ale tylko do 10.
Pyta:
Ile zostało niepoliczonych owadów? Spróbujcie teraz policzyć wszystkie.
Ile ich jest? Ile dołożyliśmy do 10?
Dzieci kończą kolorować owady według wzoru.
9) Wiosenny kalendarz pogody – założenie tygodniowego kalendarza zjawisk pogodowych. Praca z kartą 34 – „Kalendarz pogody” z dodatkowej wyprawki można ewentualnie stworzyć swój kalendarz.
Chciałabym aby dzieci przez najbliższy tydzień obserwowały pogodę i zaznaczały jakie zjawiska pogodowe występują oraz jak stosownie ubieramy się do danej pogody.
Dziękuje za mile spędzony czas 🙂
3.04.2020 – Pogoda może nas zaskakiwać
1) Coś na rozruszanie:)
Mogą być:
Lub te z dnia wczorajszego 😉
2) Rozwiązywanie zagadek związanych z pogodą.
Widzisz je we dnie, nie widzisz w nocy. Zimą grzeje słabo, latem z całej mocy. (SŁOŃCE)
Jaka to pierzynka biała, nie z pierza, ale z wody powstała? Płynie po niebie, znasz ją i wiesz, że gdy jest ciemna, Będzie z niej padał deszcz. (CHMURA)
Gdy spadnie po raz pierwszy, świat robi się bielszy. Wyciągamy narty, sanki, dzieci lepić chcą bałwanki. (ŚNIEG)
Kropelki wody na głowy padają. Wszyscy przed nimi pod dach uciekają. (DESZCZ)
Jasny zygzak na ciemnym niebie, Może podczas burzy przestraszyć i ciebie! (BŁYSKAWICA)
Szumi, gwiżdże, czasem gna. Skąd i dokąd? Kto go zna? Dmucha, szarpie, czasem rwie. Po co? Za co? Kto go wie? (WIATR)
Gdy słońce świeci i deszczyk pada, ona na niebie cudnie się rozkłada. (TĘCZA)
Lodowe kule z nieba spadają, na szybach i dachach, muzykę grają. (GRAD)
3) Wiosenne opady – wysłuchanie wiersza „Ulewa” M. Strzałkowskiej i rozmowa na temat treści utworu i wiosennych opadów.
Czytamy dzieciom wierszyk BEZ podawania tytułu!
Ulewa
Ptak się kuli pośród liści,
mokną drzewa, mokną krzewy,
a ja biegnę przez kałuże,
a ja biegnę wśród ulewy…
Drży na deszczu pączek róży,
mokną grusze i jabłonie,
a ja biegnę przez kałuże,
krople deszczu łapię w dłonie…
Kiście bzu zwiesiły głowy,
mokra ziemia pachnie deszczem,
a ja krzyczę prosto w chmury:
– Padaj, deszczu! Padaj jeszcze!
Źródło: M. Strzałkowska, „Zielony, żółty, rudy, brązowy”,
Po wysłuchaniu dzieci próbują odpowiadać na pytania:
Jaka pogoda została przedstawiona w wierszu? Opiszcie, które fragmenty wiersza potwierdzają wasze przypuszczenia (jeśli dzieci nie potrafią ich opisać, czytamy jeszcze raz utwór po fragmencie).
Jaki tytuł nadalibyście usłyszanemu tekstowi? Czy chcecie się dowiedzieć, jaki tytuł nadała wierszowi autorka? Co to jest ulewa? Jakie inne zjawiska pogodowe, oprócz ulewy, można zaobserwować wiosną za oknem?
Następnie możemy przekazać kilka ciekawostek na temat kwietniowych opadów: Ulewa to rodzaj mocnego deszczu. Deszcz jest najczęstszym rodzajem opadów powstającym z chmur i wracającym na ziemię w postaci kropelek. Maleńkie krople parującej wody unoszą się, łączą ze sobą, tworzą chmury . Stają się cięższe i spada deszcz. Może być drobny, zwany mżawką, lub wielki, gęsty, ulewny, o którym czasem mówi się „oberwanie chmury”. Gdy temperatura spadnie poniżej zera, pojawia się mróz, z chmur lecą zamarznięte kropelki, zamienione w sześcioramienne kryształki lodu, czyli śnieg. Mają one różne kształty: igiełek, gwiazdek albo śnieżynek. Natomiast podczas ładnej pogody może padać grad. To krople deszczu, które zamarzły w wielkiej, lodowatej chmurze,
mają różną wielkość. Zatem opad atmosferyczny to woda, która spada z różnym natężeniem i pod
różną postacią: deszczu, śniegu i gradu.
A jak powstaje burza? W chmurach burzowych występują bardzo silne prądy. Unoszące się krople oddają ciepło kryształkom lodu (zamarzniętym kropelkom wody, które są już w chmurze). Kryształki lodu, otrzymując to ciepło (energię cieplną) w wyniku zderzenia, wytwarzają ładunek elektryczny, który kumuluje się w chmurze. Kiedy napięcie elektryczne jest bardzo duże, powstaje gigantyczna iskra – błyskawica (kanał przewodzący prąd elektryczny).
Film jak powstaje deszcz: https://www.youtube.com/watch?v=EXfEySFqfyQ
Film jak powstaje burza: https://www.youtube.com/watch?v=sbxmxfVf6-0
4) Fabryka chmur – zabawa badawcza.
Na podstawie obejrzanego filmiku można w domu przeprowadzić z dziećmi eksperyment. Przypominamy o zasadach bezpieczeństwa w czasie badań z wykorzystywaniem gorących płynów i prosi o uważną obserwację. Do czajnika zwykłego lub elektrycznego wlewamy zimną wodę i ją gotujemy. Po zagotowaniu przelewamy ją do szklanej miski. Na misce z wodą kładziemy ostrożnie talerzyk z kilkoma kawałkami lodu. Para wodna wydobywająca się z ogrzanej wody zetknie się z zimnym powietrzem i utworzy się chmura. Będzie ona lepiej widoczna, gdy zasłony w kuchni lub pokoju będą zasłonięte, a rodzic poświeci na miskę latarką. Po zakończeniu zabawy rodzic rozmawia z dzieckiem na temat wrażeń z eksperymentu.
Podsumowując: Chmury to zbiory bardzo małych kropelek wody lub kryształków lodu – tak lekkich, że unoszą się w powietrzu. Powstają, gdy ogrzane, wilgotne powietrze, wznosząc się, ochładza, a para ulegnie skropleniu.
5) Oberwanie chmury – historyjka obrazkowa z kartą pracy ze strony 54, książka 3.
Dzieci oglądają obrazki opowiadające zdarzenie z życia Hani, Huberta i ich mamy. Konstruują opowiadanie, wiążąc przyczyny i skutki według chronologii wydarzeń oraz używając określeń typu:„najpierw”, „potem”, „wreszcie”, „na końcu”. Zastanawiają się nad możliwym zakończeniem. Rysują swoje propozycje i nadają historyjce tytuł. Rodzice rozmawiają z dziećmi na temat zakończenia zwracając uwagę na wypowiadanie się pełnym zdaniem. Dzieci rysują po śladzie zamknięte wzory chmur i kropelek wody. Powstałe szlaczki starannie kolorują według własnego pomysłu.
6) Zabawy z literami „G” i „g” – zapoznanie z obrazem graficznym liter i zabawy z literami oraz kartą pracy ze strony 61, książka 3.
Prezentujemy wygląd litery, dzieci mogą spróbować narysować ją palcem w powietrzu lub na dywanie. Możemy zapytać dziecko czy zna jakieś zjawiska pogodowe na literę g (grad, grzmot) lub inne wyrazy z poprzednich tematów (goryl, gekon, gawron, gęś, gąsienica, globus, gruszka, grabki) czy imiona (Gabryś, Gabrysia, Grażyna, Grzesiek, Gaweł, Gerard) . Jeśli się uda można dziecku poszukać obrazków z wyrazami, które zawierają literkę G.
Pomocny tu będzie filmik: https://www.youtube.com/watch?v=zZITH4qXsSw
Na koniec dzieci na karcie pracy rysują po śladzie goryla i gwizdek oraz dorysowują w ramce obrazek, którego nazwa zaczyna się na literkę G. Otaczają wszystkie litery G w wyrazach na niebiesko.
7) Deszczowa wiosna – praca plastyczna, malowanie akwarelami
Dajemy dzieecku kartkę z bloku technicznego, które za pomocą pędzelka zwilżają wodą. Na mokrej powierzchni dzieci malują proste wiosenne obrazki, np. drzewa, kwiaty. Kolory będą się ze sobą zlewać i łączyć, tworząc ciekawe wzory. Odbiorca, patrząc na dzieło, będzie miał wrażenie, że ogląda świat zza mokrej szyby. Po wysuszeniu praca będzie miała delikatne barwy. Nie należy się przejmować, że prace będą niewyraźne.
8) Memo – gra ćwicząca pamięć.
Przygotowujemy 10 par kart z różnymi zjawiskami pogodowymi: słońce, częściowe zachmurzenie – słońce z chmurą, deszcz, chmury, mgła, wiatr, grad, deszcz, śnieg, burza. Wszystkie karty leżą rewersem do góry. Dziecko odwraca kartę, pokazuje ją innym, podnosi i odwraca kolejną. Jeśli znajdzie parę, zabiera ją z puli i odkłada na bok. W przypadku gdy karty są różne, wracają do gry. Dzieci kolejno próbują swoich sił. Gra toczy się do chwili sparowania wszystkich kart.
9) Uzupełniamy nasz kalendarz pogody 🙂
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
6.04.2020 – Ciekawe zjawiska pogodowe
1) Szybka pobudka 🙂
https://www.youtube.com/watch?v=FZ3pj_ZkldQ
https://www.youtube.com/watch?v=InxomdEHL8M
https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA
https://www.youtube.com/watch?v=xm93WFJ7bNs
lub
https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4 – ćwiczenia dla rodziców z dziećmi 🙂
2) Prognoza pogody – zabawa dydaktyczna.
Rodzic pokazuje w internecie lub w telewizji profesjonalną prognozę pogody dla Polski. Po jej wysłuchaniu wymieniają zjawiska pogodowe, które się w niej pojawiły, a także inne elementy składające się na prognozę.
Prognoza: https://www.youtube.com/watch?v=wow4kTLVlus
Po prezentacji prowadzimy z dzieckiem rozmowę:
Gdzie można zobaczyć albo usłyszeć prognozę pogody? Kto ją prezentuje?
Kto ją przygotowuje? Dla kogo jest przygotowywana? Czy zawsze się sprawdza?.
Następnie w uproszczony sposób tłumaczy, czym zajmuje się meteorolog, a czym – synoptyk: Meteorolog zajmuje się pracą badawczą, analizą warunków, zjawisk atmosferycznych, a synoptyk opracowaniem prognoz pogodowych.
Rodzic zachęca dzieci do stworzenia własnych prognoz. Dajemy dziecku prostą, schematyczną mapę miejscowości, w której mieszkamy. Po wspólnych ustaleniach opracowujemy prognozę na kolejny dzień, a jeśli jest taka możliwość, można skorzystać z długoterminowej prognozy w internecie. Rysują piktogramy i dzięki pomocy rodzica oznaczają temperaturę. Następnie dziecko występuje w roli prezentera i przedstawia wszystkim domownikom prognozę dla okolicy.
3) Piórko tańczące na wietrze – zabawa oddechowa. (jeśli nie mamy w domu piórka, może być cienka chusteczka lub kawałeczek waty)
Celem zabawy jest utrzymanie piórka w powietrzu tak długo, jak tylko się da! Nie ma ograniczeń, jeśli chodzi o liczbę dmuchnięć czy głębokość wdechu.
Lub druga wersja:
Wersja gry, do której będzie potrzebny towarzysz, rodzeństwo lub rodzić. Zabawa przypomina trochę grę w badmintona, lecz zamiast paletek gramy… powietrzem! Główną zasadą jest naprzemienność: raz jedno dziecko, raz drugie dmucha na spadające piórko. Ta osoba, której nie uda się “podbić” piórka, traci punkt.
4) Wietrzyk, wiatr, wicher – wysłuchanie wiersza „Wiosenny wietrzyk” J. Kulmowej jako punkt wyjścia do rozmowy na temat wiatru.
Dzieci wygodnie siedzą, zamykają oczy i wsłuchują się w tekst. Rodzic czytając utwór, szczególnie intonuje „szeleszczące” wyrazy.
Wiosenny wietrzyk
Mały wietrzyk wiosenny
ledwie w drzewach zaszumi,
ledwie w krzakach zamruczy,
jeszcze gwizdać nie umie,
jeszcze się uczy.
Znalazł szczerbę w płocie – zaświstał.
Znalazł listki – zapiał na listkach.
Czasem w suchych gałęziach zatrzeszczy.
Czasem nuci, gdy zagra mu deszczyk.
Albo szemrze w zeszłorocznej trawie.
Albo szepcze tak, że milczy prawie.
Ludzie mówią wtedy: nie ma wietrzyka.
A on jest.
Tylko słucha słowika.
Po wysłuchaniu utworu dzieci otwierają oczy i zadajemy im pytania:
O czym jest wiersz? Czym jest wiatr? Jakie szumiące wyrazy zapamiętaliście? A może znacie jeszcze inne wyrazy, w których słychać wiatr?.
Następnie próbujemy wspólnie odnaleźć gestodźwięki, które mogą naśladować odgłosy wiatru. Szumią na głoskach „czczcz” i „szszsz”.
Rodzic tłumaczy dzieciom informacje dotyczące wiatru:
Wiatr jest jednym ze zjawisk pogody. Tworzy się, gdy powietrze nagrzeje się w sposób nierównomierny. Różnice temperatur powietrza ciepłego i zimnego powodują ruch, czyli powstawanie wiatru. Może być delikatny albo gwałtowny. Od siły wiatru zależy jego nazwa.
Znad morza wieje lekki wiatr, zwany bryzą. Morze jest wtedy spokojne, a trawy na wydmach lekko
się poruszają. Wicher to odmiana bardzo silnego wiatru mogącego zrywać dachy i łamać drzewa.
Jego najsilniejszym przykładem jest huragan występujący tylko nad oceanem, gdzie temperatura wody jest bardzo wysoka. W polskich górach za to czasem wieje halny, czyli ciepły, suchy, porywisty
wiatr skierowany ku dolinom.
5) Jak silny wiatr wpływa na otoczenie? – swobodne wypowiedzi na temat ilustracji.
Pokazujemy dzieciom ilustracje lub zamieszczone poniżej filmik wirującego tornada oraz wiatru halnego.
– tornado: połamane drzewa, zniszczone budynki,
– halny: zniszczone drzewa, podniesiona temperatura powietrza, szybkie topnienie śniegu zimą,
przyspieszone dojrzewanie zbóż jesienią, pogorszenie samopoczucia ludzi, np. bóle głowy.
Zachęcamy dzieci do swobodnych wypowiedzi na temat obrazków, które są sposobem pozyskiwania informacji. Zachęcamy do zadawania pytań.
Tornado: https://www.youtube.com/watch?v=FyWKKyDRl4w
Halny: https://www.youtube.com/watch?v=8sAa9rjfKMI
6) Jaka jutro będzie pogoda? – ciekawostki na temat przewidywania pogody i praca konstrukcyjna – budowa wiatrowskazu.
Jako ciekawostkę rodzic opowiada dzieciom o sposobach odczytywania prognozy przez meteorologów, którzy w swojej pracy wykorzystują nie tylko termometry, deszczomierze, lecz także zdjęcia chmur z satelity. Opowiada o sposobie odczytywania pogody z wiatru i z chmur:
Kłębiaste, delikatnie przesuwające się chmurki, które są podobne do kłębków waty, oznaczają piękną pogodę, a szare, niskie chmury zwiastują mglisty dzień. Zbite obłoki przykrywające cały horyzont wróżą deszcz. Także kierunek wiatru może nam podpowiedzieć zmianę pogody. Zachodni wiatr niesie wilgoć, więc może przywiać deszczowe chmury, zaś południowy – suche i gorące powietrze. Najprostszym sposobem, by określić kierunek wiatru, jest zbudowanie wiatrowskazu.
Można go wykonać na kilka sposobów. Najprostszy to konstrukcja z patyka i wstążki.
Trochę bardziej skomplikowany wykonuje się z kartonu, skuwki od flamastra i druta do robienia
na drutach. Możemy wspólnie spróbować go wykonać.
Oglądamy z dzieckiem różne obrazki przedstawiające wiatrowskazy, następnie wybieramy dowolny
kształt, który rysujemy lub odrysowujemy i wycinamy w dwóch egzemplarzach, a dzieci ozdabiają: kolorują lub naklejają kolorowe kształty. Wiatrowskazem może być zarówno prosta strzałka, jak i np. kogut. Następnie dzieci sklejają sylwety, wklejając skuwkę otworem w dół, by
potem móc umieścić w niej drut, a wiatrowskaz mógł się obracać. Po skończonej pracy dzieci mogą zabrać wiatrowskaz na dwór. Rodzic umieszcza drut w ziemi i nakłada na niego skuwkę z sylwetą.
Wspólnie obserwują działania wiatru.
7) Odwrócony katalog – ćwiczenie doskonalące twórcze myślenie, abstrahowanie.
Rodzic czyta dzieciom słowa, dla których muszą wskazać kategorie. W tym ćwiczeniu dzieci
wskazują klucz klasyfikacji, według którego zostały ułożone wyrazy. Rzadko robiliśmy to ćwiczenie dlatego najpierw kilka przykładów przedmiotów z otoczenia by dzieci dokładnie zrozumiały, o co chodzi, np.
– bobas, szmacianka – lalka;
– lego, drewniane, magnetyczne – klocki,
a dopiero później przejść do trudniejszych przykładów:
– kurtka, płaszcz przeciwdeszczowy, kalosze, kaptur – ubranie chroniące przed deszczem
– okulary przeciwsłoneczne, kapelusz, krem z filtrem – przedmioty chroniące przed słońcem
– wiosna, lato, jesień, zima – pory roku
– bryza, wicher, halny, huragan – wiatr
– mżawka, kapuśniaczek, ulewa – deszcz
– pierzaste, kłębiaste, warstwowe – chmury
– słońce, deszcz, mgła, śnieg – wiosenne, kwietniowe zjawiska
– czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, granatowy, fioletowy – kolory tęczy
8) Przygotowani na deszcz – ćwiczenie orientacji w przestrzeni i spostrzegawczości oraz praca z kartą ze strony 55, książka 3.
Dzieci unoszą lewą rękę i wymieniają wszystko, co ona wskazuje, czyli przedmioty znajdujące się po lewej stronie od nich. Podobnie postępuje z prawą ręką. Jeśli dzieci mylą strony, rodzic może założyć kolorową gumkę na prawą rękę lub zaznaczyć ją w inny sposób. Następnie dzieci wykonują określoną liczbę kroków w prawo, a potem w lewo pod dyktando rodzica. Odwracają się w lewą i prawą stronę, zmieniając kierunek. Dopiero po takiej rozgrzewce zachęcamy dziecko do zrobienia karty pracy.
Dzieci wyszukują i kolorują na niebiesko parasolki, których rączki są skierowane w lewo, a na czerwono – te skierowane w prawo. Otaczają również żółtymi pętlami czapki z pomponem, a zielonymi czapki bez pomponów. Następnie mogą przeliczać je i porównywać, których jest więcej.
Dla ułatwienia jest też rymowanka z pokazywaniem 🙂
„Prawa ręka, noga prawa,
cała strona też jest prawa,
prawe ucho, oko mam,
prawy łokieć z boku dam.
Lewa ręka, noga lewa,
cała strona też jest lewa
lewe ucho, oko mam,
lewy łokieć z boku dam”
9) Tęcza i tornado – ćwiczenia grafomotoryczne z kartą pracy ze strony 56, książka 3.
Dzieci rysują po śladzie trąbę powietrzną. Kolorują tęczę. Rozważają, które z tych zjawisk jest
niebezpieczne i jak wówczas należy się zachować. Rodzic tłumaczy, że tęcza czasem występuje
po burzy, która również jest niebezpiecznym zjawiskiem. Podczas burzy trzeba jak najszybciej
schronić się w budynku, w żadnym wypadku nie wolno stawać pod drzewem lub słupem. Jeśli
znajdujemy się na otwartej przestrzeni, gdzie nie ma budynków, drzew lub innych wysokich punktów,należy nawet złożyć parasol.
Film jak powstaje tęcza: https://www.youtube.com/watch?v=qigLVHVd5j0
10) Pamiętamy o uzupełnianiu naszego kalendarza pogody 😉
11) Dla chętnych:
Praca plastyczna: https://www.youtube.com/watch?v=fOVx0T-f-zM
Jeśli nie mają Państwo kolorowego papieru w domu, dzieci mogą pokolorować/pomalować biały karton i wyciąć potrzebne paski.
Lub kilka innych pomysłów na tęczę 😉
https://mojedziecikreatywnie.pl/2019/04/dzien-teczy-w-przedszkolu-kolorowe-zabawy/
Dziękuję za uwagę 🙂
7.04.2020 – Ludowe zwyczaje
Przygotowanie do świat wielkanocnych.
1) Na początek trochę ruchu 🙂
https://www.youtube.com/watch?v=hBFLp08y33Y – trening dla rodzica z dzieckiem
https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4 – ćwiczenia w parach
https://www.youtube.com/watch?v=iKeatJK181Q -Zumba Gummi Miś
2) Filmik „Wiosenne porządki Bolka i Lolka”
https://www.youtube.com/watch?v=_p-y7AcRvJo
Rozmowa na temat filmu, pomocne będą pytania: Co Bolek robił nie tak, jak trzeba? Jak dzieci mogą pomagać w domu, jakie prace mogą wykonywać samodzielne, jakie z pomocą rodziców, a czego nie wolno im robić?
3) „Porządki” – zabawa tematyczna.
Organizujemy wspólne porządkowanie pokoju dziecka. W tym celu dzieci wybierają rzeczy i narzędzia potrzebne do sprzątania (np. wilgotne ściereczki, szczotki i szufelki, odkurzacz), i przystępują do wycierania półek, usuwają kurz i zanieczyszczenia. Chętni odkurzają wykładzinę i zmywają podłogę.
Tłumaczymy, że usuwanie kurzu jest koniecznym elementem sprzątania, a czyste pomieszczenia
korzystnie wpływają na nasze zdrowie i samopoczucie. Po sprzątaniu dzieci wspólnie okładają zabawki. Przy okazji dokonują ich przeglądu. Chętni deklarują pomoc przy naprawie uszkodzeń, np. zszycie, doklejenie brakujących elementów. Zachęcamy dzieci do wypowiadania się na temat pożytków płynących z robienia porządków. Proponujemy włączenie się do domowego sprzątania
na co dzień, a nie tylko od święta 😉
4) “Porządki Pana Języczka” – zabawa logopedyczna.
Pan Języczek, który mieszka w buzi, postanowił posprzątać swój dom:
• umył ściany (dzieci przesuwają język po wewnętrznej stronie policzków);
• przetarł sufit (dzieci przesuwają język po podniebieniu);
• umył okna od zewnątrz (dzieci oblizują górne i dolne zęby od zewnątrz);
• a później od wewnątrz (dzieci oblizują górne i dolne zęby od wewnątrz);
• po oknach przyszła kolej na drzwi (dzieci oblizują wargi w koło);
• gdy szorował drzwi, zobaczył swojego sąsiada, który akurat przechodził obok, więc radośnie mu
pomachał (dzieci machają językiem od jednego kącika ust do drugiego);
• na zakończenie – wytrzepał dywan (dzieci wysuwają język jak najdalej na brodę);
• a gdy skończył sprzątanie, zmęczony poszedł spać (dzieci naśladują odgłos chrapania).
5) „Święta tuż, tuż” – rozmowa na temat zbliżających się świat wielkanocnych i związanych z nimi zwyczajów.
Na początek możemy przeczytać dziecku zagadkę, która będzie wprowadzeniem do tematu:
Co to za święta z barankiem i chrzanem
podczas, których w koszyku jajka malowane,
a na stole mazurek oraz pyszna babka,
co to za święta? Czy rozwiązana zagadka?
(Święta Wielkanocne)
Zachęcamy dzieci do wypowiadania się, zadajemy pytania:
Jakie zwyczaje związane są ze świętami wielkanocnymi?
W jaki sposób święta wielkanocne są obchodzone w naszym domu?.
Wyjaśniamy krótko znaczenie tradycji i obrzędów towarzyszących świętom wielkanocnym (omawiamy charakter kolejnych dni świątecznych w aspekcie religijnym).
Dla ułatwienia przesyłam prezentacje o Wielkanocy
Prezentacja na stronie: https://www.youtube.com/watch?v=PSMcPXs-1vM
https://www.youtube.com/watch?v=r-to1UXYMUA
4) „Wesołe kurczaczki” – zabawa ruchowa z ćwiczeniami ortofonicznymi.
Dzieci swobodnie poruszają się po pokoju, naśladując kurczaczki.
Na hasło: Kurczaczki uczą się latać! – dzieci zatrzymują się, wykonują głęboki wdech nosem i podnoszą wyprostowane ramiona do linii barków. Przy wydechu poruszają ramionami, naśladując ruch ptasich skrzydeł.
Na hasło: Kurczaczki się witają! – dzieci podchodzą i witają się, wołając: pi, pi, pi.
Na hasło: Kurczaczki jedzą! – „kurczaczki” biegają po pokoju, dzióbkami wybierają ziarenka i popijają woda.
6) „Pocztówkowe układanki” – układanie w całość pociętych pocztówek wielkanocnych (bądź obrazków o tematyce wielkanocnej), doskonalenie umiejętności analizy i syntezy wzrokowej.
Dajemy dziecku po dwie takie same karty pocztowe bądź obrazki, z których jedna jest cała, a druga pocięta na mniejsze elementy. Zadaniem dzieci jest jak najszybsze ułożenie puzzli według wzoru. Kolejny etap zabawy polega na układaniu puzzli bez wzoru.
7) Wielkanocne dyktando obrazkowe:
1. podpisz się w lewym górnym rogu kartki
2. na środku narysuj koszyczek
3. w środku koszyczka narysuj jajko i baranka,
4. po lewej stronie koszyczka narysuj wesołego zajączka
5. po prawej stronie narysuj kolorową palemkę
6. nad koszyczkiem narysuj swoją uśmiechniętą buzię
7. pod koszyczkiem narysuj stół ze świątecznym obrusem
6. pokoloruj ładnie rysunek
8) „Wesołych świat wielkanocnych” – wykonanie ozdoby świątecznej.
Można skorzystać z podpowiedzi zawartych w linku:
https://pracaplastyczna.pl/index.php/wielkanoc – prace plastyczne Wielkanoc
9) Dla tych osób, które mają drukarkę i mogą wydrukować karty pracy przesyłam kilka propozycji.
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
8.04.2020 – Z wizytą u kurki Czubatki.
1) Dowolne zajęcia ruchowe bo jak wiadomo ruch to zdrowie 🙂
https://www.youtube.com/watch?v=sXqaZUp2N-w – Boogie Woogie
https://www.youtube.com/watch?v=zW1_ANe0l94 – Kaczuszki
2) „Wielkie malowanie” – wysłuchanie opowiadania z „Książki”, rozmowa kierowana, liczenie pisanek na ilustracji.
Czytamy dzieciom opowiadanie. Następnie zachęcamy do udzielenia odpowiedzi na pytania:
– Co robiły dzieci?
– Czym różnią się święta Bożego Narodzenia od świat wielkanocnych?
– Jak myślisz, co Kajtek namalował na pisance dla Baltazara?
– Komu chcesz podarować wielkanocne pisanki?
– Policz pisanki, które są w koszyku.
Przyjrzyj się pisankom i pokaż te, na których są podobne wzory.
3) „W roli głównej jajko” – zabawa badawcza, poznawanie budowy i własności oraz różnych postaci jaj kurzych.
Dzieci badają kurze jaja, obierają ze skorupek i kroją jaja ugotowane na twardo i na miękko, wybijają ze skorupek jaja surowe (uprzednio wymyte i wyparzone). Dzieci dotykają, rozgniatają, wąchają. Oglądają przez lupę, porównują ze sobą. Dzielimy się wnioskami i obserwacjami.
4) „Zajączki na łące” – zabawa ruchowa.
Zachęcamy dzieci, by swobodnie poruszały się po pokoju, naśladując zajęcze skoki. Dzieci skaczą jak zajączki, a na hasło zatrzymują się i wykonują polecenia:
– Zajączki jedzą marchewkę – naśladują gryzienie marchewki,
– Zajączki się myją – kolistymi ruchami naśladują czyszczenie futra,
– Zajączki nasłuchują, czy nie zbliża się myśliwy – kucają, podnoszą podkurczone ramiona i nasłuchują dobiegających odgłosów,
– Zajączki odpoczywają na leśnej polanie – kładą się na podłodze i spokojnie oddychają.
5) „Pisanki” – nauka piosenki.
Pisanki, pisanki,
jajka malowane
nie ma Wielkanocy
bez barwnych pisanek.
Pisanki, pisanki
jajka kolorowe,
na nich malowane
bajki pisankowe.
Na jednej kogucik,
a na drugiej słońce,
śmieją się na trzeciej
laleczki tańczące.
Na czwartej kwiatuszki,
a na piątej gwiazdki.
na każdej pisance
piękne opowiastki.
Link do piosenki: https://www.youtube.com/watch?v=OTPObfVuHCY&feature=emb_title
Zachęcamy dzieci do swobodnych wypowiedzi na temat wielkanocnych pisanek. Pyta, co to są pisanki, jak wyglądają. Po uważnym wysłuchaniu utworu dzieci opowiadają, kiedy się maluje pisanki, co było namalowane na każdej z pięciu pisanek (kogucik, słonce, tańczące laleczki, kwiatuszki, gwiazdki).
6) „Poznajemy litery – litera j” – zapoznanie z obrazem graficznym głoski „j” i „J” oraz zabawa z kartą pracy ze strony 64, książka 3.
Prezentujemy małą i wielką literę j i J. Podajemy wyrazy wprowadzające – akcentując głoskę j, np. jajko, jaskółka, jeż, jabłko, jacht, jogurt, jezioro, Jola, Justyna, Jacek, Jan, Jerzy.
Literka J: https://www.youtube.com/watch?v=k-3bItxUSPY
Na koniec dzieci na karcie pracy rysują po śladzie jaskółkę i jabłko oraz dorysowują w ramce obrazek, którego nazwa zaczyna się na literkę J. Otaczają wszystkie litery J w wyrazach na niebiesko.
7) „Jajka nie tylko malowane” – prezentacja wydmuszek i jaj ozdobionych z wykorzystaniem różnych technik plastycznych, uwrażliwianie na wartości estetyczne.
Pokazujemy dzieciom pisanki, kraszanki, malowanki, skrobanki, naklejanki. W miarę możliwości powinny się wśród nich znaleźć jaja strusie, przepiórcze, kacze. Dzieci opisują ich wygląd i próbują ustalić, w jaki sposób zostały ozdobione. Zwracamy uwagę na kolorystykę i precyzję wykonania. Zadajemy pytania:
Czym różnią się od siebie jajka?
Jakie materiały zostały użyte do ich ozdobienia?
Które z nich wymagają większego nakładu pracy?
Dokonuje podsumowania tego, co dzieci powiedziały na temat oglądanych pisanek, a następnie na podstawie albumów i innych materiałów przedstawia różne techniki zdobnicze, od których pochodzą nazwy jajek zdobionych na Wielkanoc (np. pisanka – jajko, na którym wzory są „pisane” woskiem, kraszanka – jajko zabarwione na jeden kolor).
Kraszanki powstają poprzez zafarbowanie skorupek jaj w barwniku. Drapanki są odmianą kraszanek – w zabarwionej skorupce wydrapuje się wzorki za pomocą ostrego narzędzia. Pisanki powstają poprzez pisanie na skorupce gorącym woskiem, a następnie zanurzenie w zimnym barwniku. W miejscu nałożenia wosku barwnik nie wchłania się w skorupkę. Jako narzędzi do rozprowadzania wosku używa się igieł, słomek, patyczków, szydełek itp. Ażurki powstają z wydmuszek. Robi się je poprzez wiercenie otworów przy pomocy malutkiego wiertła. Oklejanki powstają poprzez oklejenie różnymi materiałami: sitowiem, płatkami kwiatów, ale także skrawkami tkanin, włóczką, wełną, wycinankami z kolorowego papieru.
Następnie dzieci próbują ustalić, w jaki sposób powstają wydmuszki. Następnie bierzemy kurze jaja i namawiamy do podjęcia próby wydobycia białka i żółtka bez uszkodzenia skorupki. Dzieci próbują sprostać temu zadaniu, a potem oceniają stopień jego trudności.
8) „Kolorowe wydmuszki” – zdobienie wydmuszek dowolna technika (można też ewentualnie użyć jajka ugotowanego na twardo 😉 )
Udostępniamy dzieciom materiały, które mogą służyć do dekorowania wydmuszek, np. kolorowe papiery, krepina, sypkie produkty spożywcze (różne kasze, ryż, sól gruboziarnista itp.). Jednocześnie przypomina dzieciom, ze wydmuszki jaj są bardzo kruche i należy zachować ostrożność, by nie popękały – nie należy nimi rzucać ani mocno ich ściskać. Dzieci wybierają materiały do dekorowania wydmuszek i starannie wykonują dekoracje na jajkach.
Tu również podsyłam kilka pomysłów na wielkanocne pisanki:
https://www.youtube.com/watch?v=0sv6FB0VbMY
https://www.youtube.com/watch?v=mwWgC626krE
Dziękuje za uwagę 🙂
1) Ruch to podstawa, dlatego na początek poruszajmy się 😉
https://www.youtube.com/watch?v=FZ3pj_ZkldQ
https://www.youtube.com/watch?v=InxomdEHL8M
https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA
https://www.youtube.com/watch?v=xm93WFJ7bNs
2) „Wesoły zając” – prezentacja wiersza J. Święcickiej, dostrzeżenie humorystycznych elementów w treści utworu.
Do prezentacji wierszyka można wykorzystać pluszaka zająca jeśli takiego posiadamy w domu 😉
„Wesoły zając”
Pewien wesoły zając
nazywał się Robert Skok.
Przy różnych zajęczych zajęciach
skakał na wprost i w bok.
Poszedł do domu Kury
z farbą i pędzlem burym.
Chciał mieć pisanki na święta,
a pomalował pisklęta.
Kury akurat nie było,
tak się szczęśliwie złożyło.
Wyniósł wiec jajka na łąkę,
malował pod niebem i słonkiem.
Ledwo skończył malowanie,
rozległo się pukanie.
Co to za harmider taki?
Wykluwają się kurczaki:
pierwszy z czerwoną kokardą,
drugi z zieloną falbanką,
trzeci fioletowy,
czwarty cały różowy,
piaty żółty, o dziwo,
szósty – szóstego nie było.
Nastało wielkie gdakanie.
Wtem deszczyk spadł niespodzianie.
Wiosenny deszcz, kapuśniaczek.
I żółty był każdy kurczaczek.
Justyna Święcicka
Rozmawiamy z dziećmi, zadając im pytania:
Co chciał zrobić zając?
Co wykluło się z jajek?
Jak wyglądały pisklęta?
Czy kurczaczki długo cieszyły się z nowych, kolorowych ubranek?
Dlaczego?.
Prosimy dzieci, by zastanowiły się, czy zając naprawdę mógł pomalować kurczaki?
3) „Wesołe kurczaczki” – zabawa ruchowa z ćwiczeniami ortofonicznymi.
Dzieci swobodnie poruszają się po pokoju, naśladując kurczaczki.
Na hasło: Kurczaczki uczą się latać! – dzieci zatrzymują się, wykonują głęboki wdech nosem i podnoszą wyprostowane ramiona do linii barków. Przy wydechu poruszają ramionami, naśladując ruch ptasich skrzydeł.
Na hasło: Kurczaczki się witają! – dzieci podchodzą i witają się, wołając: pi, pi, pi.
Na hasło: Kurczaczki jedzą! – „kurczaczki” biegają po pokoju, dzióbkami wybierają ziarenka i popijają woda.
4) Utrwalenie piosenki „Pisanki”
https://www.youtube.com/watch?v=OTPObfVuHCY&feature=emb_title
5) „Rymy” – zabawa słownikowa, dopowiadanie rymujących się wyrazów.
Zachęcamy dzieci, by zastanowiły się i wymieniły wyrazy, które najbardziej kojarzą im się ze zbliżającymi się świętami. Dzieci wymieniają nazwy przedmiotów i obyczajów świątecznych. Następnie podaje wyraz i próbuje znaleźć rym, np.
pisanki – wianki,
Wielkanoc – dobranoc,
zajączek – pączek,
baranek – poranek,
żurek – ogórek,
Po zakończonej zabawie proponujemy, by dzieci na podstawie najzabawniejszych rymów spróbowały ułożyć krótkie wesołe zdania, np. Do koszyka włożę pisanki, a na głowę dwa wianki.
6) „Święconka” – przedstawiamy dzieciom artykuły, które powinny znaleźć się w koszyczku wielkanocnym.
Zadaniem dzieci jest ustalenie jakie produkty powinny znaleźć się w koszyku ze święconką zgodnie z tradycja. W celu utrudnienia wśród przedstawionych produktów i przedmiotów powinny znaleźć się również te, które są tradycyjnie związane ze świętami Bożego Narodzenia (np. bombki, gałązki jodły, opłatek).
7) „Świąteczny stroik” – wykonanie sylwety wielkanocnego zająca, baranka lub kurczaczka do stroika, wyrabianie poczucia estetyki.
Zachęcamy dzieci do zrobienia stroika, który będzie stanowił dekoracje świątecznego stołu. W tym celu rozdajemy dzieciom szablony (sylwety zająca, baranka lub kurczaka), prosimy o ich odrysowanie i wycięcie (można ewentualnie pomóc dziecku przy tych czynnościach) Zwracamy uwagę na zachowanie środków ostrożności podczas używania nożyczek. Po wycięciu sylwety dzieci dwustronnie malują wybrane zwierzątko i doklejają wykałaczkę. Całość mocują w doniczce, w której wcześniej zostało wysiane zboże lub rzeżucha, a do wykałaczki przywiązują wstążkę. Gotowe prace mogą być ozdobą wielkanocnego stołu.
8) „Zajączki na łące” – zabawa ruchowa.
Zachęcamy dzieci, by swobodnie poruszały się po pokoju, naśladując zajęcze skoki. Dzieci skaczą jak zajączki, a na hasło zatrzymują się i wykonują polecenia:
– Zajączki jedzą marchewkę – naśladują gryzienie marchewki,
– Zajączki się myją – kolistymi ruchami naśladują czyszczenie futra,
– Zajączki nasłuchują, czy nie zbliża się myśliwy – kucają, podnoszą podkurczone ramiona i nasłuchują dobiegających odgłosów,
– Zajączki odpoczywają na leśnej polanie – kładą się na podłodze i spokojnie oddychają.
9) Kto ma możliwość wydruku może wydrukować dodatkowe karty pracy 🙂
Dziękuje za wspólną pracę 🙂
10.04.2020 – To, co ważne…
Dzisiaj przy Wielkim Piątku może nieco spokojniej….
1) Jajeczka – zabawa paluszkowa
Dzieci do kurnika poszły
spacerowanie palcami jednej dłoni po wierzchu drugiej
i jajeczka przyniosły
zaciskanie dłoni w pięści
Mama je ugotowała
energiczne machanie pięściami w górę i w dół
i dzieciom podała.
wyprostowanie dłoni
Dzieci jajeczkami o blat stołu stukają
zaciśnięcie dłoni w pięści, złączenie ich ze sobą i stukanie nimi o podłoże
i ze skorupek je obierają
stopniowe otwieranie kolejnych palców
Na talerzach układają
stukanie dłonią zaciśniętą w pięść o wnętrze drugiej dłoni
starannie kroją i solą,
przesuwanie bokiem jednej dłoni po wnętrzu drugiej,
następnie naśladowanie posypywania
i ze smakiem je zjadają
masowanie się dłonią po brzuchu
2) Owieczki – zabawa paluszkowa
Pięć owieczek w zagrodzie bryka
pokazują całą dłoń
jeden, dwa, trzy, cztery, pięć.
liczą na palcach
Nagle patrzcie, jedna znika!
Chowają mały palec, pomagając sobie drugą dłonią
Cztery owieczki w zagrodzie brykają:
pokazują cztery palce
jeden, dwa, trzy, cztery.
Liczą na palcach.
Jedna odeszła, więc trzy zostają.
Chowają serdeczny palec.
Trzy owieczki małe.
Pokazują trzy palce
-jeden, dwa, trzy-
liczą na palcach
idą razem na halę.
„kroczą” palcami po przedramieniu drugiej ręki
Przez strumyk przeskoczą
zmieniają rękę i „kroczą” po drugim przedramieniu
i dalej wesoło kroczą
palcami „wspinają się” na czubek głowy
A gdy dotrą na sam szczyt, całą trawę zjedzą w mig!
Drapią się po głowie
2) „To, co ważne” – słuchanie opowiadania i rozmowa na temat wysłuchanego tekstu.
Jak co roku przed świętami na rynku odbywał się wielkanocny kiermasz. W równych rządkach na placu porozstawiane były stragany, a na nich można było kupić wszystko, co tylko potrzebne jest na święta. Były tam wielkie do nieba kolorowe palmy z suszonych kwiatów, ręcznie malowane pisanki, czekoladowe zajączki, wiosenne dekoracje, mięciutkie kurczaczki, kartki świąteczne, wielkanocne babki i mazurki oraz mnóstwo smakołyków na świąteczny stół. Nad rynkiem unosił się świąteczny nastrój, a między straganami panował zgiełk, gdyż na kiermasz zwykle przychodziły ogromne tłumy ludzi. W sobotę rano na świąteczny kiermasz poszedł również Piotruś ze swoimi
rodzicami. W tym roku chłopiec poprosił o to, by rodzice kupili mu mały koszyczek, i chciał sam zdecydować, jak go udekoruje. Oglądał więc uważnie wszystkie pisanki i koronkowe serwetki, wybrał wiązkę bukszpanu i słodką babkę. I brakowało mu już tylko cukrowego baranka. Kiedy nagle spostrzegł stragan ze świątecznymi słodkościami, a wśród nich cukrowe baranki, nie oglądając się na nikogo, pobiegł tam od razu. Baranków było tak dużo, że Piotruś nie mógł się zdecydować, którego wybrać. Aż w końcu wziął tego z czerwoną wstążeczką i złotą chorągiewką, gdyż podobał on mu się najbardziej.
– Poproszę tego baranka – powiedział śmiało Piotruś do pana sprzedawcy i odwrócił się do mamy, by wziąć od niej pieniądze. Lecz mamy nigdzie nie było. W kolejce stała tylko starsza pani, która uśmiechnęła się serdecznie do Piotrusia. Ale chłopiec nie zdołał się uśmiechnąć, gdyż zdał sobie sprawę, że się zgubił. Serce zaczęło mu bić mocniej, a do oczu napłynęły łzy.
– Chyba się zgubiłem – powiedział cichutko i zaczął się rozglądać za rodzicami.
– To ja zapłacę za tego baranka – powiedziała starsza pani – i razem poczekamy tu na twoich rodziców – dodała.
Piotruś od razu poczuł się lepiej. Podziękował uprzejmie za prezent i zaczęli nawet rozmawiać z panią Heleną – gdyż tak miała na imię starsza pani – o przygotowaniu do świąt i malowaniu pisanek. Aż po chwili nadbiegli rodzice Piotrusia. Mama wyglądała na bardzo zdenerwowaną. Uściskała chłopca i podziękowała pani Helenie za opiekę.
– Naprawdę nie wiem, jak mam pani dziękować – mówiła wzruszona. – Poszliśmy jeszcze z mężem po ciasto, a Piotruś nagle gdzieś przepadł.
– Ależ nie ma za co dziękować – odparła starsza pani. – To bardzo mądry chłopiec i miło nam się rozmawiało.
– Tak, i dostałem baranka – dodał Piotruś.
– Bardzo pani dziękujemy – powiedziała mama jeszcze raz.
Okazało się, że pani Helena mieszka w sąsiednim bloku. Tata wziął więc od niej siatkę z zakupami i razem odprowadzili ją do domu. Mama chyba była bardzo zawstydzona tym, że Piotruś się zgubił, gdyż przez całą drogę tłumaczyła się, że wcześniej nie miała czasu, by zrobić zakupy, i stąd ten cały pośpiech. Lecz pani Helena uśmiechała się tylko uprzejmie i próbowała pocieszyć mamę.
– Proszę się nie przejmować – rzekła. – Cóż poradzić, takie czasy, wszystko w pośpiechu. Moja rodzina też zapracowana, na święta nie przyjadą – zwierzyła się pani Helena i nagle zamilkła, a w oczach tym razem jej zakręciły się łzy.
– W pośpiechu łatwo zapomnieć o tym, co ważne – stwierdziła i wzięła od taty siatkę z zakupami, gdyż właśnie doszli pod jej klatkę.
– To zapraszamy do nas jutro na świąteczne śniadanie – zreflektowała się mama. – Będzie nam bardzo miło.
– Tak! Koniecznie! – krzyknął radośnie Piotruś, gdyż bardzo polubił panią Helenę.
Następnego dnia, punkt dziesiąta, pani Helena zapukała do ich drzwi. Miała na sobie białą odświętną bluzkę i śliczną złotą broszkę dla ozdoby. Przyniosła świąteczną babkę, którą upiekła jeszcze wczoraj wieczorem specjalnie na tę okazję, i widać było, że jest jej bardzo miło, gdy tata zaoferował jej honorowe miejsce przy stole. Te drobne gesty i dobre słowa były właśnie tym, co naprawdę ważne.
(Agnieszka Borowiecka)
Możemy porozmawiać o przeczytanym tekście. Pomogą nam w tym poniższe pytania:
Gdzie w sobotę poszedł Piotruś ze swoimi rodzicami? Co Piotruś chciał kupić na kiermaszu? Dlaczego chłopiec się zgubił i jak się wtedy czuł? Jak wy zachowalibyście się w podobnej sytuacji? Kto pomógł Piotrusiowi? Co zrobili rodzice po odnalezieniu chłopca? W jaki sposób odwdzięczyli się pani Helenie? Dlaczego pani Helena nie spędziła świąt ze swoją rodziną? Jak myślicie, co jest
najważniejsze podczas świąt?
3) Co kupiła mama? – zabawa słowno-pamięciowa
Dzieci siedzą i wymieniają nazwy artykułów, które mama kupiła na kiermaszu świątecznym. Rodzic trzyma koszyk i rozpoczyna zabawę: Na kiermaszu świątecznym mama kupiła cukrowego baranka. Następna osoba powtarza zdanie i dodaje coś od siebie, np. Na kiermaszu świątecznym mama kupiła cukrowego baranka i babkę. Zabawa przebiega dalej na tych samych zasadach, aż do wyczerpania pomysłów. Jeśli dzieci będą miały problem, rodzic może podpowiadać, np. Mama mogła kupić coś kolorowego, coś słodkiego, coś słonego, coś zielonego.
4) „Czubatka” – opowieść ruchowa.
Rodzic recytuje rymowankę, obrazując ją gestami, a dzieci naśladują jego ruchy.
Czubatka – autor: Dominika Góra
Chodzi kurka Czubatka po grzędzie,
dzieci układają ręce jak skrzydła, spacerują po kole rytmicznie do wypowiadanych sylab
jak w gnieździe usiądzie, to jajko będzie.
siadają, jedną rękę zwiniętą w pięść wyciągają do przodu
Jajko zabierze gospodarz wąsaty,
wstają, dwoma palcami wskazującymi „rysują” wąsy od nosa na boki
ostrożnie zaniesie to jajko do chaty.
dłonie wyciągają do przodu, w geście niesienia, robią cztery duże kroki
W łupkach cebuli je ugotuje,
naśladują pocieranie oczu dłońmi zwiniętymi w piąstki
jajo na brązowo całe zafarbuje.
w powietrzu „rysują” jajo dwoma palcami symetrycznie, od góry do dołu
W koszyku ułoży tę piękną kraszankę,
unoszą ręce na wysokości brzucha i zaplatają palce
pomiędzy zającem, kurczakiem i barankiem.
naśladują zająca – dłonie przykładają nad głową;
kurczaka – dotykają ramion i machają małymi skrzydełkami;
baranka – zataczają koła piąstkami przy skroniach i podskakują po obwodzie koła
5) Życzenia od zajączka – wykonanie kartki z życzeniami
Na kolorowych kartkach dzieci rysują dwoje długich uszu i dwie łapki i wycinają je (rodzic może pomóc w rysowaniu uszu i łapek). Uszy przyklejają na górze kolorowego kartonika, a łapki – po jego bokach. Na wierzch naklejają biały kartonik i zaginają elementy tak, aby go zasłaniały (uszy w dół, a łapki do środka). Na białym kartoniku można narysować pyszczek zajączka lub przykleić (narysować) oczka i guziczek, a także napisać lub przykleić wydrukowane życzenia.
Tak to mniej więcej powinno wyglądać 😉
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie 🙂
14.04.2020 – Spoglądamy na niebo pełne gwiazd.
1) Ćwiczenia dla dzieci https://www.youtube.com/watch?v=hBFLp08y33Y
Dla chętnych 😉 https://www.youtube.com/watch?v=FP0wgVhUC9w
A przy okazji kilka zabaw ruchowych związanych z naszą nową tematyką 😀
Start rakiety – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. Rodzic wspólnie z dziećmi „uruchamia silnik rakiety, przekręcając kluczyk w stacyjce”. Dzieci najpierw powoli, później coraz szybciej uderzają dłońmi o kolana odliczając od 10 do 0. Na hasło: Rakieta wystartowała – wstają i skaczą w miejscu, unosząc ręce.
Łapiemy Księżyc – ćwiczenie dużych grup mięśniowych.
Dzieci spacerują swobodnie po pokoju. Na słowa rodzica: Odwiedzamy Księżyc, dzieci wspinają się na palce i unoszą wysoko ręce. Na hasło: Wracamy na Ziemię, powoli opadają na dywan, jakby były zmęczone podniebną podróżą.
Słońce i księżyc – zabawa bieżna.
Rodzic ustala dwa miejsca: w jednym jest słońce, po przeciwległej stronie jest księżyc. Na słowa:
Wstaje nowy dzień, dzieci biegną do „słońca”, podskakują i tańczą. Na hasło: Zaraz będzie noc, biegną do „księżyca”, kładą się i udają, że śpią. Zabawę można powtórzyć wielokrotnie.
Taniec ufoludków – zabawa taneczna.
Dzieci tańczą w rytmie dowolnego utworu instrumentalnego z repertuaru muzyki elektronicznej. Poruszają się swobodnie po całym pokoju udając ufoludki.
2) Gwiazdka z nieba – zabawa rozwijająca motorykę dużą.
Dzieci wypowiadając słowa rymowanki, ilustrują ją ruchem.
Po marzenia sięgaj śmiało,
stojąc na palcach, „sięgają po marzenia”, raz jedną ręką, raz drugą.
Czy ich dużo, czy ich mało,
rozkładają ręce na boki, a następnie zbliżają dłonie do siebie.
Lecz by złapać gwiazdkę z nieba,
poruszają szybko dłonią w nadgarstkach
trochę popracować trzeba,
wykonują „młynek” rękami z góry do dołu i z dołu do góry.
Znaleźć sposób,
wskazują na głowę palcem wskazującym lewej, a potem prawej dłoni,
nabrać siły,
unoszą ręce ugięte w łokciach i zaciskają dłonie
by marzenia się spełniły.
Klaszczą i podskakują wysoko.
3) Co spadło z nieba? – słuchanie wiersza J. Ruth-Charlewskiej połączone z rozmową kierowaną.
Rodzic czyta wiersz z odpowiednią intonacją:
Ja i Ufo
Nocką czarną, ciemną, głuchą
Na mój ogród spadło Ufo.
Pewnie zepsuł im się talerz,
Lub nie chcieli lecieć dalej.
I wylazły dwie pokraki,
Każdy inny, taki siaki,
Miały oczy jak szpareczki,
Ręce cienkie jak niteczki,
Nosy grube jak cebula,
Każdy futrem się otulał,
Włosy mieli krótko ścięte
I ogony jak diablęta.
Dziwili się w gęstym mroku,
Że na ziemi taki spokój.
Ja przez okno ich widziałam
I zupełnie się nie bałam.
Jadwiga Ruth-Charlewska
Rodzic wyjaśnia dzieciom niezrozumiałe słowa, zachęca do wypowiedzi na temat utworu. Zadaje pytania: Co spadło na ogród? Co wyszło z talerza? Jak wyglądało? Czy bohaterka się bała przybyszy? Czy to jest historia prawdziwa? Co jeszcze możemy zobaczyć na niebie?.
4) Skojarzenia – zabawa słowna.
Wypowiadamy słowo „niebo”. Zadaniem dzieci jest podawanie swobodnych z nim skojarzeń.
5) Jestem astronomem – rozmowa połączona z pokazem.
Opowiadamy dzieciom, że astronomia to nauka, która zajmuje się badaniem ciał niebieskich, takich jak gwiazdy, planety, komety. Astronom zaś to osoba, która obserwuje wszechświat za pomocą teleskopu lub lunety. Następnie prezentuje np. lunetę, za pomocą której można zobaczyć gwiazdy, oraz opowiada o jej budowie. Dzieci po kolei oglądają przedmiot i opowiadają o swoich spostrzeżeniach dotyczących jego wyglądu i działania.
Historia Mikołaja Kopernika https://www.youtube.com/watch?v=x0hX2J4QNd4
Noc i dzień na Ziemi https://www.youtube.com/watch?v=VxUqNKByRj8
6) Moja luneta – praca plastyczna z wykorzystaniem rolki po papierze toaletowym lub ręczniku kuchennym.
Oklejamy kolorowym papierem lub malujemy farbami na wybrany kolor. Można również namalować lub nakleić gwiazdki.
7) Znajdź parę – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 36, książka 3.
Dzieci oglądają obrazki przedstawiające różne układy gwiazd. Następnie odszukują i kolorują taki sam układ gwiazd, jaki jest przedstawiony na jednym z trzech obrazków: pasuje tylko jeden. Po wykonaniu zadania odszukują koło, w którym jest najwięcej gwiazd, i zaznaczają je „x”, oraz koło, w którym jest najmniej gwiazd, i zaznaczają je „O”.
8) Nasze konstelacje gwiazd – praca z kartą pracy „Konstelacje gwiazd” z dodatkowej wyprawki.
Prezentujemy dzieciom zdjęcia różnych konstelacji gwiazd. Następnie dzieci próbują wyszukać konstelację i połączyć gwiazdy, lub drugi wariant, możemy poprosić dziecko aby samo stworzyło i nazwało swoje konstelacje gwiazd 😉
9) Deszcz meteorów – zabawa kreatywna z wykorzystaniem folii aluminiowej.
Dzieci oglądają zdjęcia meteorów i słuchają wyjaśnienia, czym jest i na czym polega deszcz meteorów (zjawisko polegające na jednoczesnym przelocie przez atmosferę ziemską wielu meteorów należących do tego samego roju meteorów). Zwracamy uwagę na charakterystyczny „ogon” meteorytu. Proponujemy dzieciom, aby stworzyły swoje meteory. Dzieci wykonują meteory z „ogonami” z folii aluminiowej według własnego pomysłu, np. robią kulki, doczepiają do nich paski. Następnie prezentują swoje dzieła i opowiadają, jak je wykonały. Na zakończenie inicjujemy zabawę w deszcz meteorów – dzieci podrzucają je do góry i próbują złapać.
Deszcz meteorów – https://www.youtube.com/watch?v=6jjtCcJesj8
10) Co wiemy o kosmosie? – zabawa dydaktyczna.
Rozmawiamy z dziećmi na temat minionego dnia. Wypowiadamy zdania prawdziwe i fałszywe.
Kiedy wypowiadamy zdania fałszywe, dzieci uderzają dłońmi o podłogę, kiedy prawdziwe – klaszczą w dłonie. Przykładowe zdania:
Gwiazdy są małe jak piłeczki.
Astronomia to nauka o kwiatach.
Teleskop służy do oglądania planet.
Kometa to zabawka i można ją podrzucać.
Na niebie można zobaczyć różne konstelacje gwiazd.
Deszcz meteorów przyjemnie ochładza Ziemię.
11) Podziwiamy niebo – ćwiczenia wyciszające.
Dzieci, leżąc na dywanie z zamkniętymi oczami, wyobrażają sobie rozgwieżdżone niebo. W tle gra muzyka relaksacyjna.
Lub
Obserwujemy niebo – ćwiczenie spostrzegawczości.
Dzieci przy pomocy np. lunety obserwują niebo. Alternatywnie mogą używać rolki po ręczniku
papierowym, udając, że są badaczami gwiazd, a w ręku trzymają teleskop.
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
15.04.2020 – Poznajemy gwiazdy i planety
1) Ruch to zdrowie dlatego trochę ruchu na początek:
https://www.youtube.com/watch?v=sXqaZUp2N-w – Boogie Woogie
https://www.youtube.com/watch?v=zW1_ANe0l94 – Kaczuszki
https://www.youtube.com/watch?v=hBFLp08y33Y – Ćwiczenia dla dzieci
I zabawy ruchowe z dnia wczorajszego 🙂
Start rakiety – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. Rodzic wspólnie z dziećmi „uruchamia silnik rakiety, przekręcając kluczyk w stacyjce”. Dzieci najpierw powoli, później coraz szybciej uderzają dłońmi o kolana odliczając od 10 do 0. Na hasło: Rakieta wystartowała – wstają i skaczą w miejscu, unosząc ręce.
Łapiemy Księżyc – ćwiczenie dużych grup mięśniowych.
Dzieci spacerują swobodnie po pokoju. Na słowa rodzica: Odwiedzamy Księżyc, dzieci wspinają się na palce i unoszą wysoko ręce. Na hasło: Wracamy na Ziemię, powoli opadają na dywan, jakby były zmęczone podniebną podróżą.
Słońce i księżyc – zabawa bieżna.
Rodzic ustala dwa miejsca: w jednym jest słońce, po przeciwległej stronie jest księżyc. Na słowa:
Wstaje nowy dzień, dzieci biegną do „słońca”, podskakują i tańczą. Na hasło: Zaraz będzie noc, biegną do „księżyca”, kładą się i udają, że śpią. Zabawę można powtórzyć wielokrotnie.
Taniec ufoludków – zabawa taneczna.
Dzieci tańczą w rytmie dowolnego utworu instrumentalnego z repertuaru muzyki elektronicznej. Poruszają się swobodnie po całym pokoju udając ufoludki.
2) Wojna na wyrazy – zabawy słowne.
Podajemy po kolei różne przymiotniki ściszonym głosem. Dzieci głośno podają przeciwieństwa,
np. gruby – chudy, niski – wysoki, ciemny – jasny, mały – duży, lekki – ciężki, itp.
3) Co to jest wszechświat? – rozmowa kierowana połączona z pokazem.
Czytamy dzieciom wierszyk o planetach, prezentując po kolei zdjęcia Słońca i planet.
„Osiem planet’
Krąży, kręci się bez końca
osiem planet wokół Słońca.
Jest Merkury bardzo mały,
na nim góry oraz skały.
Wokół Słońca szybko krąży,
w rok trzy kółka zrobić zdąży.
Druga – Wenus, też skalista,
jest gorąca i piaszczysta.
Nie ma morza tu ni rzeki,
krąży Wenus tak przez wieki.
Potem Ziemia, lecz to wiecie,
wszyscy tu mieszkamy przecież.
To planeta jest jedyna,
gdzie rośliny i zwierzyna.
Mars pokryty jest skałami,
wulkanami i górami,
na biegunach jego obu
są ogromne bryły lodu.
Piąty – Jowisz, cały z gazu,
tam nie staniesz ani razu.
Wieczna burza tam szaleje,
bardzo silny wiatr wciąż wieje.
Saturn siedem ma pierścieni
z lodu, piasku i kamieni.
To gazowa znów planeta,
nie ląduje tu rakieta.
Uran, Neptun to planety,
co na końcu są niestety.
Obie z gazu, obie zimne,
tak od wieków krążą sobie.
Przy okazji sprawdzamy ile dzieci zapamiętały pytając: ile mamy planet w układzie słonecznym? Jak wyglądają poszczególne planety? Którą planetą od Słońca jest Ziemia? Tłumaczymy, że oprócz tych wszystkich planet wokół Słońca krążą też gwiazdy, asteroidy i komety.
Dla ułatwienia krótki filmik o układzie słonecznym – https://www.youtube.com/watch?v=g_xPVHjj0Yg
4) Powstanie planet – rozmowa połączona z pokazem.
Do pokazu będzie potrzebna woda, odrobina oleju i odrobina alkoholu.
Stawiamy pośrodku duże szklane naczynie z wodą i pytamy: Co może być w tym naczyniu? Za chwilę dodam do wody coś żółtego, kto zgadnie, co to takiego? Jak myślicie, co się stanie? Dodałem/am oleju, teraz dodam kilka kropel alkoholu i zobaczycie, co się stanie… Dodajemy najpierw krople oleju do wody, a następnie krople alkoholu w sam środek oleju. Gdy alkohol trafi w oczko oleju, olej rozproszy się po powierzchni wody. Wyjaśniamy, że w podobny sposób planety rozprzestrzeniły się po wszechświecie. Podczas prezentacji zachęcamy dzieci do opowiadania o poczynionych obserwacjach i do zadawania pytań.
5) Znam nazwy planet – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 37, książka 3
Dzieci przyklejają brakujące planety wokół Słońca: miejsce wklejenia wskazuje pierwsza litera
planety oraz jej kolor. Po wykonanej pracy dzieci dorysowują gwiazdki: najpierw od największej
do najmniejszej, później od najmniejszej do największej.
6) „W układzie słonecznym” – nauka piosenki.
https://www.youtube.com/watch?v=yxVMhKt-cvI – „W układzie słonecznym”
Tekst piosenki:
W Układzie Słonecznym wirują planety
Wszystkie w innym tempie, okrążają Słońce
Różnią się kolorem, masą i rozmiarem
Lata lecą one stale, kręcą się wytrwale
Merkury, to ja!
Jestem pierwszy i najmniejszy
Moją powierzchnie pokrywają ogromne kratery
Z własną pogodą nie umiem dojść do zgody
W dzień jest mi gorąco
W nocy bardzo marznę, brrr
Mam na imię Wenus
Jestem druga w kolejności
U mnie nieustannie upał jest bezlitosny
Wiruję wolno, nigdzie się nie śpieszę
I bardzo jasno świecę się na niebie
Tu Ziemia! Witam serdecznie! Czuję się świetnie
Zamieszkują mnie roślinki, zwierzątka i ludzie
Jestem trzecią planetą od Słońca
Moja atmosfera jest cudna
Mam dużo wody, więc śmiało wpadnij ochłodzić
Hej tu Mars, planeta numer cztery
Bardzo się czerwienię, jestem cały zardzewiały
Mam najwyższe góry i od groma pyłu
A! Nic nie widzę, znowu leci mi do oczu!
W Układzie Słonecznym wirują planety
Wszystkie w innym tempie, okrążają Słońce
Różnią się kolorem, masą i rozmiarem
Lata lecą one stale, kręcą się wytrwale
Joł, joł, Jowisz, największy olbrzym gazowy
Piąty od Słońca, na pewno nie przeoczysz
Choć moja masa jest potężna niezwykle
To z wszystkich planet kręcę się najszybciej
Siemanko tutaj Saturn, też się składam z gazów
Po moich pierścieniach poznasz mnie od razu
Wirują w nich kamienie, pył i sporo lodu
Jestem szósty od Słońca, w głowie to zakoduj
Cześć, to ja, lodowy gigant o imieniu Uran
Na mnie jest najniższa temperatura
Słynę z bladego, błękitnego koloru
Jestem siódmą planetą i wiruję na boku
Na koniec ja swoje trzy grosze wtrącę
Nazywam się Neptun i najdłużej okrążam Słońce
Tworzę huragany co powalą wszystko
Więc nie zbliżaj się zbytnio bo cię zdmuchnę jak piórko
W Układzie Słonecznym wirują planety
Wszystkie w innym tempie, okrążają Słońce
Różnią się kolorem, masą i rozmiarem
Lata lecą one stale, kręcą się wytrwale
7) Zabawy z literami „F” i „f” – zapoznanie z obrazem graficznym litery „f” i „F”, zabawa z kartą pracy ze strony 63, książka 3.
Czytamy wierszyk:
F jak foka
Kupiła foczka suknię z falbanką
I fioletowe, fikuśne wdzianko.
W nowej fryzurze i fatałaszkach
Poszła na festyn, by zjeść fistaszka.
Tam fundowano różne frykasy:
Fasolę, figi, flaczki, kiełbasy.
Faworki oraz z flądry filety…
A foczka zjadła wszystko, niestety.
Finał obżarstwa wyjawić muszę –
Na futrze frędzle i chory brzuszek.
Anna Edyk-Psut
Po zakończeniu recytacji zadajemy kilka krótkich pytań: Kto był głównym bohaterem wiersza?
Czego najadła się foka? Jaki był finał obżarstwa? Jakie jeszcze wyrazy na literę „f” występowały w wierszu?.
Prezentujemy dzieciom literę„F” i „f”.
Dzieci opisują ich kształt i wygląd oraz wymieniają przedmioty, które kojarzą im się z tą literą. Próbują „rysować” literę w powietrzu i na dywanie.
Na karcie pracy rysują po śladzie fokę i fasolę oraz otaczają pętlami na niebiesko wszystkie litery „f”, które widzą na ilustracji. Potem dorysowują obrazek, którego nazwa rozpoczyna się literą „f”.
8) Znam cyfry – zabawa matematyczna.
Prezentujemy dzieciom liczby od 1 do 10 oraz dziesięć obrazków przedstawiających gwiazdy w liczbie od 1 do 10. Dzieci dopasowują poszczególne liczby do odpowiadającej im liczby gwiazd na rysunkach.
9) Układ słoneczny – praca plastyczno-techniczna.
Tworzymy wspólnie z dzieckiem makietę Układu Słonecznego. Tu podsyłam różne pomysły na prace plastyczne, może z któregoś Państwo skorzystają:
https://pracaplastyczna.pl/index.php/kosmos/1341-planety-2
https://pracaplastyczna.pl/index.php/kosmos/654-uklad-sloneczny-2
https://pracaplastyczna.pl/index.php/kosmos/1266-planety-odbite-z-nakretek
10) Obrazki kosmiczne – zabawa paluszkowa.
Tu planeta, a tam druga,
dzieci kreślą jedną dłonią w powietrzu okrąg z prawej strony,
a następnie kreślą drugą dłonią okrąg z lewej strony
obok gwiazda jasno mruga
zaciskają pięść i prostują palce kilka razy
Jest ogromna, toż to Słońce,
kreślą obiema dłońmi okrąg, zaczynając od góry, a kończąc na dole
w tle błyszczących gwiazd tysiące.
pokazują palcami wskazującymi w różne miejsca
Gdzie rakieta szybko leci
zaplatają palce dłoni na wysokości klatki piersiowej i szybko je unoszą
malowały wszystko dzieci
„malują” palcem jednej dłoni na powierzchni drugiej
To obrazki są kosmiczne
kreślą prostokąt w powietrzu
każdy inny, wszystkie śliczne.
przykładają do siebie po kolei opuszki palców, na koniec stykają wszystkie razem
Dziękuję za uwagę 🙂
16.04.2020 – Lecimy w kosmos
1) Na początek poruszajmy się…
https://www.youtube.com/watch?v=FZ3pj_ZkldQ
https://www.youtube.com/watch?v=InxomdEHL8M
https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA
https://www.youtube.com/watch?v=xm93WFJ7bNs
oraz nasze zabawy związane z tematyką kosmosu:
Taniec ufoludków – zabawa taneczna.
Start rakiety – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Słońce i księżyc – zabawa bieżna.
2) Wiem, co to jest grawitacja – rozmowa połączona z pokazem.
Potrzebne będą: szklana butelka z korkiem lub słoik z zakrętką, zabarwiona woda (np. farbą plakatową), olej, alkohol
Zadajemy dzieciom pytanie wprowadzające: Czy wiecie, co to jest grawitacja?. Po wysłuchaniu odpowiedzi prezentujemy naszykowane przedmioty i zachęcamy dzieci do zadawania pytań oraz formułowania wniosków i spostrzeżeń, zadając pytania: Co się teraz stanie? Jak myślicie, co do czego dodam? Dlaczego?. Wlewa do butelki taką samą ilość wszystkich płynów i miesza je. Dzieci obserwują, opowiadają o swoich spostrzeżeniach. Dodatkowo objaśniamy, że wszystkie ciała mają swój ciężar, ale nie wszystkie taki sam: Ziemia przyciąga ciecze z różną siłą (woda będzie na samym dole, następnie warstwa oleju, na samej górze będzie alkohol). Substancje nie zmieszają się ze sobą.
3) Przypomnienie i utrwalenie piosenki z dnia wczorajszego – „W układzie słonecznym”
4) Geometryczna rakieta – zabawa twórcza z wykorzystaniem figur geometrycznych.
Przydadzą nam się tu karty „33. Kolorowe kołka”, „37. Tangram” i „39. Mozaikowe układanki” z dodatkowej wyprawki.
Odtwarzamy dźwięk rakiety http://odgłosy.pl/start-rakiety.php i zadajemy pytania: Co to za dźwięk? Czy wiecie, jak wygląda ten przedmiot? Spróbujemy stworzyć pojazd do podróży kosmicznych. Kładziemy na dywanie figury geometryczne w różnych kolorach. Dzieci próbują stworzyć rakietę. Nazywają układane przez siebie figury, np. Po lewej stronie niebieskiego kwadratu dokładam czerwony trójkąt.
5) „Księżyc” – wysłuchanie wiersza W. Domeradzkiego, rozmowa na temat jego treści, nauka utworu na pamięć.
Księżyc
Srebrne pole,
srebrna droga.
Nad polami
wisi rogal.
Błyska rogal
nocną porą…
Wkoło czuwa
gwiazdek sporo.
Jasny dzień,
gdy ze snu wstanie,
zje rogalik
na śniadanie.
Włodzimierz Domeradzki
Po wyrecytowaniu zadajemy kilka pytań: Co wisiało nad polami? Jakiego koloru były pole i droga? Kiedy błyskał rogal? Kto czuwa wokół księżyca?. Zachęcamy dzieci do nauki wiersza przez powtarzanie utworu, różnie go intonując, na przykład głosem grubym jak poważny pan, głosem cienkim jak śpiewaczka operowa, głośno, cicho. Za każdym razem utwór najpierw wypowiada rodzic, później dzieci.
6) Kim jest astronauta? – rozmowa kierowana połączona z pokazem zdjęć.
Zachęcamy dzieci do swobodnej wypowiedzi na temat astronautów: kim są i co robią. Uwzględniając odpowiedzi dzieci, uzupełniamy je pokazem zdjęć rzeczy, które są niezbędne astronaucie do podróży w kosmos. Opowiadamy o kondycji fizycznej, jaką muszą zachować astronauci, oraz długich i żmudnych przygotowaniach, ćwiczeniach niezbędnych do wyruszenia w podniebną podróż. Opowiadamy również o stanie nieważkości, w jakim utrzymują się ludzie bez działania grawitacji. Pokazujemy różne zdjęcia pojazdów kosmicznych: dzieci próbują zgadnąć, do czego mogą służyć pojazdy.
O lotach w kosmos https://www.youtube.com/watch?v=yRkEtwxhKzw
7) Podniebne wojaże – ćwiczenia grafomotoryczne z kartą pracy ze strony 38, książka 3.
Dzieci rysują po śladzie kosmonautę, rakietę i gwiazdy. Następnie kolorują figury geometryczne według podanej instrukcji oraz kończą kolorowanie rysunku według własnego uznania.
8) Mam kondycję astronauty! – ćwiczenia fizyczne.
Dzieci stoją, a rodzic proponuje, aby dziecko wymyśliło kilka ćwiczeń po kolei, które jego zdaniem wzmocnią kondycję fizyczną przyszłego astronauty.
9) Co odkryliśmy w kosmosie? – zabawa edukacyjna z kartami pracy za stron 39 i 40, książka 3.
Dzieci rysują rakiety po śladzie i kolorują je na takie same kolory jak planety, do których dolecą. Po wykonaniu zadania dzieci wymyślają nazwy planetom. Następnie opowiadają, co widzą na ilustracji. Rysują w ramce tyle prostokątów, ile jest rakiet, i tyle kół, ile jest okien, i tyle trójkątów,
ilu widzą kosmonautów. Na końcu rysują po śladzie wzór na dole strony.
10) Poruszam się jak kosmonauta – zabawa matematyczna z wykorzystaniem rytmów.
Dzieci stoją, a rodzic mówi, że wszyscy zamienimy się w kosmonautów i będziemy się poruszać tak jak oni. Podajemy różne instrukcje, które dzieci wykonują, np. Przesuń się trzy kroki w prawo, dwa kroki przed siebie i cztery razy podskocz. Zabawa trwa, dopóki dzieci utrzymują koncentrację.
11) Moja rakieta – projekt plastyczno-techniczny.
Wykonana zabawka może stanowić inspirację do stworzenia i wymyślenia własnych historii pt. „Podróżujemy w kosmos”.
Kilka przykładów prac plastycznych związanych z rakietą:
https://pracaplastyczna.pl/index.php/kosmos/306-rakieta-kosmiczna
https://pracaplastyczna.pl/index.php/kosmos/41-rakieta-orion-7
https://pracaplastyczna.pl/index.php/kosmos/1451-rakieta-z-kubka
https://pracaplastyczna.pl/index.php/kosmos/1434-rakieta-z-rolki-i-makaronu
12) W kosmicznej podróży – kończenie zdań, podsumowanie informacji.
Dzieci siedzą w kole i kończą zdania rozpoczęte przez rodzica:
Najbardziej w tym tygodniu podobało mi się…
Nie podobało mi się, że…
Rzeczą, która najbardziej mnie zaciekawiła, była…
Najbardziej mnie zaskoczyło, że…
Pamiętam, że…
Dziękuje i pozdrawiam 🙂
17.04.2020 – Wiemy, jak dbać o świat wokół nas
1) Ćwiczenia poranne 😉
https://www.youtube.com/watch?v=sXqaZUp2N-w – Boogie Woogie
https://www.youtube.com/watch?v=zW1_ANe0l94 – Kaczuszki
https://www.youtube.com/watch?v=hBFLp08y33Y – Ćwiczenia dla dzieci
https://www.youtube.com/watch?v=ymigWt5TOV8 – Zumba 🙂
Lub ewentualnie zabawy ruchowe związane z nową tematyką:
Obserwator przyrody – zabawa z elementem podskoku.
Dzieci podskakują raz na jednej nodze, raz na drugiej. Kiedy powiemy: Obserwujemy przyrodę, dzieci podziwiają pokój lub podwórko, jakby był/było pięknym widokiem.
Wysocy ekolodzy – niscy ekolodzy – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci maszerują po pokoju/podwórku w różnych kierunkach. Na hasło: Wysocy ekolodzy – chodzą na palcach. Na hasło: Niscy ekolodzy – chodzą w przysiadzie.
Narysuj… – zabawa ruchowa przy muzyce.
Dzieci tańczą w rytm muzyki. Na przerwę w muzyce mówimy: Narysuj rybkę, a dzieci „rysują” w powietrzu podany wzór. Po ponownym odtworzeniu muzyki dzieci tańczą swobodnie. Zabawę należy powtórzyć wielokrotnie. Przykłady do rysowania: drzewo, fale, kwiatek, słońce.
Śmieciarka – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Dzieci stoją swobodnie, a my oznajmiamy, że wszyscy będą teraz ładowaczami nieczystości stałych: Najpierw wsiadamy do śmieciarki i uruchamiamy silnik: brum, brum, brum. Teraz jedziemy po nieczystości. Zatrzymujemy się i wysiadamy z auta. Bierzemy śmietnik i wyrzucamy jego zawartość. Odstawiamy śmietnik na miejsce. Wsiadamy do śmieciarki… Na koniec docieramy do wysypiska i tam oddajemy wszystkie śmieci. Dzieci naśladują wszystkie czynności.
Podłoga – zabawa bieżna.
Dzieci biegają swobodnie po pokoju/podwórku. Na słowa np. Ręka dotyka podłogi/podłoża, dzieci dotykają wskazaną częścią ciała podłogi/podłoża. Podczas zabawy wymieniamy różne części ciała.
2) Ułóż to, co ja – zabawa matematyczna, układanie rytmów.
Dajemy dziecku kolorowe zakrętki i układamy różne rytmy, np. jedna zakrętka, odstęp, dwie zakrętki; zakrętka czerwona, zakrętka niebieska. Zadaniem dzieci jest ułożenie rytmu według wzoru.
3) „Śmiecenie” – słuchanie opowiadania G. Kasdepke połączone z rozmową kierowaną.
Czytamy opowiadanie:
Śmiecenie
Babcia Joasia trochę obawiała się zabrać Kubę
i Bubę do kina – bo też dobrze wiedziała, do czego
są zdolne jej drogie wnuczęta. Ale pan Waldemar
nalegał; wkrótce miał zostać mężem babci Joasi
i bardzo chciał zaprzyjaźnić się z bliźniakami. Dlatego
w sobotni wieczór ruszyli całą czwórką na film.
Mimo początkowych obaw babci Joasi, Kuba i Buba
zachowywali się nadzwyczaj przyzwoicie; powiedzieli
„dzień dobry”, podziękowali za zaproszenie, nie
hałasowali, nie bili się, nie kłócili, byli nawet ładnie
i czysto ubrani – innymi słowy: „Nie te dzieci!”…
– Przeczytaliście do końca podręcznik dobrych
manier? – szepnęła babcia, zdziwiona, że Kuba
i Buba nie szeleszczą nawet za bardzo papierkami
od słodyczy.
– Prawie – odszepnął Kuba. – Jesteśmy kulturalni
do litery „s”…
– Jak to? – zdziwiła się babcia Joasia.
Siedzący z tyłu ludzie syknęli niecierpliwie.
– Znamy wszystkie hasła od litery „a” do litery „s”
– wyjaśniła szeptem Buba. – Czyli od „Autograf”
do „Sztućce” …
– No, no… – zdziwiła się babcia Joasia.
Jeszcze bardziej była zdziwiona, gdy w kinie
zapaliło się światło.
– A o śmieceniu nic tam nie było?… – jęknęła,
patrząc na walające się u stóp Kuby i Buby papierki
od słodyczy.
– No co ty, babciu?! – Kuba spojrzał na nią ze
zdumieniem. – Nie znasz alfabetu?!
– Właśnie – poparła go Buba. – „Śmiecenie” jest
dopiero na literę „ś”!…
Grzegorz Kasdepke
Po odczytaniu opowiadania zachęcamy dzieci do wypowiedzi na jego temat, zadając pytania:
Kto był głównym bohaterem opowiadania?
W jakie miejsce wybrali się bohaterowie?
Jak Kuba i Buba zachowywali się w kinie?
Co niewłaściwego zrobili?
Jak powinni się zachować?
Czy wiecie, dlaczego nie można śmiecić?
Co by się stało, gdyby ludzie po sobie nie sprzątali?.
Prowadzimy rozmowę w taki sposób, aby dzieci doszły do wniosku, że każdy powinien po sobie sprzątać, bo wtedy jest porządek, można wszystko łatwo znaleźć, jest miło i ładnie.
4) Kosze do segregowania śmieci – zabawa konstrukcyjno-manipulacyjna.
Segregacja odpadów wg nowych zasad: https://www.youtube.com/watch?v=ynv0Uwl6ZNk
Segregujmy dla przyszłości: https://www.youtube.com/watch?v=xU5dox9wVlQ
Dzieci malują pudełka kartonowe farbami w kolorze niebieskim, zielonym, żółtym, czarnym i brązowym. Kiedy pudełka są gotowe, ustalamy z dziećmi jaki rodzaj śmieci wrzucamy do konkretnego pojemnika. Dzieci naklejają na pojemniki symbole oznaczające różnego rodzaju odpady: pojemnik zielony – szkło; żółty – metal i tworzywa sztuczne, niebieski – papier, czarny – odpady zmieszane oraz brązowy – odpady bio.
Następnie zadajemy pytania:
Do którego kosza wrzucimy butelkę plastikową?
Do którego kosza włożymy pojemnik szklany?
Do którego kosza włożymy papier?
A do którego obierki?.
Zadajemy dzieciom pytanie: Po co segregujemy śmieci?. Podczas rozmowy dzieci dochodzą do wniosku, że każdy powinien segregować śmieci, bo jest to przejaw dbałości o środowisko. Dzięki temu surowce mogą być powtórnie przetworzone.
5) Pojemniki na śmieci – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 43, książka 3.
Dzieci rysują po śladzie pojemniki na śmieci. Następnie wklejają naklejki śmieci na właściwych
pojemnikach.
6) Postawa proekologiczna – co to takiego? – swobodne wypowiedzi dzieci.
Pokazujemy dzieciom po kilka zdjęć środowiska czystego i zanieczyszczonego. Dzieci
swobodnie wypowiadają się na temat. Zadajemy pytania:
W którym środowisku lepiej żyć?
Co trzeba zrobić, żeby było czysto wokół nas?
Gdzie jest ładniej?
Jak mogę pomóc przyrodzie?.
Zwracamy uwagę, że każdy powinien dbać o środowisko, a śmieci wrzucać do odpowiednich pojemników.
7) Kula z papieru – zabawa ruchowa z elementem rzutu.
Każde dziecko robi trzy papierowe kule i próbuje trafić nimi do kosza. Dziecko, które trafi do kosza, za każdy rzut jest nagradzane brawami.
8) Taniec przyjaciela przyrody – swobodny taniec z paskami bibuły.
Dzieci stoją swobodnie, trzymając paski bibuły w dłoniach. Poruszają się w rytm muzyki.
9) Zwierzęta i rośliny – ćwiczenia grafomotoryczne z dużą kartą pracy z dodatkowej wyprawki „11. To, co skacze, fruwa i pełza” oraz „12. Rybki i fale”
Dzieci rysują po śladzie ruchy zwierząt i roślin. Można je też zachęcić, aby spróbowały naśladować
ruch żaby, węża.
10) Wielkie sprzątanie – Ćwiczenia warg i języka
Języczek robi porządki w buzi,
ogromnie przy tej pracy się trudzi.
wysunięcie języka z ust i przesuwanie w prawo i lewo
Wymiata śmieci z każdego kątka,
bo o to właśnie chodzi w porządkach.
„czesanie” zębami dolnej, a następnie górnej wargi
Myje podłogę, sufit odkurza,
już coraz bardziej czysta jest buzia.
dotykanie czubkiem języka podniebienia dolnego i górnego
Myje każde okienko dokładnie,
żeby mieć w domu czysto i ładnie.
przesuwanie językiem po górnych i dolnych zębach
Po pracy wzdycha: ech, och i ach.
Nareszcie czyste mieszkanie ma!
głębokie wdechy i wydechy
Dziękuje za wspólną zabawę i życzę spokojnego weekendu 😀
20.04.2020 – Kto nam pomaga w segregowaniu śmieci?
1) Zestaw ćwiczeń porannych według uznania dziecka i rodzica 😉
Pamiętamy, że ruch to zdrowie i można ruszać się zarówno w domu, jak i na podwórku jeśli takie posiadamy 🙂
2) Postawa proekologiczna – zabawa dydaktyczna.
Wypowiadamy różne zdania. Dzieci trzymają w dłoniach karteczki: czerwoną i zieloną. Kiedy
uznają, że opisywane zachowanie jest proekologiczne – podnoszą zielony kartonik. Kiedy uznają
zachowanie za nieekologiczne – podnoszą czerwony kartonik.
Przykłady zdań:
Gaszę światło w pokoju, kiedy z niego wychodzę.
Segreguję śmieci.
Niszczę rośliny.
Podczas mycia zębów mam cały czas odkręconą wodę.
Podczas pobytu w lesie lub na plaży głośno krzyczę.
Kiedy zjem cukierka, rzucam papierek na ziemię.
Nie depczę trawników.
3) Poruszaj się jak… – zabawa ruchowa naśladowcza.
Zachęcamy dzieci, żeby poruszały się jak: pies, kot, dżdżownica, wąż, ryba, sarna, wilk, jaskółka, niedźwiedź, osa.
4) Ekologia – co to takiego? – słuchanie wiersza N. Usenko „Potwór ekologiczny”.
Czytamy wiersz:
„Potwór ekologiczny”
Raz potwór na śmietniku żył,
wybredny niesłychanie.
Od wschodu słońca
aż po zmrok
wciąż chrupał śmiecie niczym smok –
na podwieczorek, obiad, lunch,
kolację i śniadanie…
Miał śliczny przód i cudny tył,
i uszy miał futrzane.
By wszędzie porządeczek był,
pochłaniał śmiecie z całych sił,
lecz tylko… sortowane!
Zapamiętacie?
Jak to szło?…
Oddzielnie PLASTIK, PAPIER, SZKŁO,
OBIERKI i OGRYZKI.
By nam oczyścić ślicznie świat,
potworek wstrętne śmiecie jadł
bez łyżki i bez miski!
Więc skoro już się znalazł ktoś,
kto nasze brudy zjada,
chyba zgodzicie się – no nie? –
że warto posortować je,
bo wymieszanych dań na stół
PODAWAĆ NIE WYPADA!
Natalia Usenko
Inicjujemy rozmowę nt. wiersza. Przykładowe pytania:
Dlaczego poetka nadała swojemu wierszowi tytuł „Ekologiczny potwór”?
Co to jest ekologia?
Jak wyglądał ekologiczny potwór?
Co lubił jeść?.
Dzieci rysują na kartkach, jak wyobrażają sobie ekologicznego potwora, i wycinają go.
5) Kto to taki? – zabawa dydaktyczna, tworzenie makiety.
(Przyda się duży karton, kredki, mazaki i różne obrazki plus ewentualnie podpisy)
Zadajemy dzieciom pytania i zachęcamy do dzielenia się własnymi spostrzeżeniami: Kto sprząta w naszych domach? Kto sprząta w Waszym przedszkolu? Kto sprząta ulice? Co z tymi wszystkimi śmieciami się dzieje? Gdzie i czym są wywożone?. Prezentujemy zdjęcie śmieciarki. Umieszczamy go na środku kartonu. Pytamy: – Kto go obsługuje? Dla „zmyłki” możemy zaprezentować zdjęcia osób wykonujących różne zawody: lekarza, strażaka, policjanta, kierowcy, i tu dzieci dochodzą do wniosku, że kierowca może być potrzebny do kierowania śmieciarką. Umieszczają go na kartonie przy śmieciarce. Następnie pytamy: jak nazywa się osoba, która zajmuje się ładowaniem pojemników na śmieciarkę? Najprawdopodobniej okaże się, że dzieci nie znają nazwy tego zawodu. Jeżeli pojawi się nazwa „śmieciarz”, to jest okazja do zwrócenia uwagi, że nie jest to właściwa nazwa. Prosimy dziecko, aby narysowało na brystolu obok kierowcy śmieciarki osobę, która ładuje pojemniki na śmieciarkę. Ta osoba to ładowacz.– Jak myślicie, dlaczego tak się nazywa? Czasami do obsługi śmieciarki jest potrzebnych więcej osób, np. ładowacz prawoskrzydłowy i lewoskrzydłowy (jak w piłce nożnej) oraz ustawiacz śmietników. Chętne dzieci dorysowują kolejnych członków załogi śmieciarki. Kiedy już wszystkie osoby są narysowane, zadajemy pytania: Skąd śmieciarka zabiera śmieci? Dokąd je wywozi?. Dzieci podają odpowiedzi i dorysowują kolejne miejsca: domy, szpitale, przedszkola, szkoły, kina, kosze na ulicy, wysypisko śmieci. Na wysypisku dzieci mogą nakleić wykonanego wcześniej ekologicznego potwora. Na koniec dzieci przyklejają podpisy we właściwe miejsca. Gdy makieta jest już gotowa, zachęcamy dzieci do opowiadania, co mogą robić poszczególni członkowie obsługi. Zwracamy uwagę, że zawód ten jest trudny, a osoby go wykonujące należy darzyć szacunkiem.
6) Śmieciarka i pojemniki – ćwiczenia grafomotoryczne z kartą pracy ze strony 42, książka 3.
Dzieci rysują po śladzie śmieciarkę i pojemniki. Po wykonaniu zadania wyjaśniają, po co z tyłu
śmieciarki są stawiane pachołki.
7) Zabawy z literami Zabawy literami „Ł” i „ł” – poznanie obrazu graficznego liter oraz zabawa z kartą pracy ze strony 62, książka 3.
Prezentujemy wygląd litery. Dzieci wyszukują wyrazy zaczynające się głoską „ł” np. łopata, łuk, łódź, łąka, łóżko, Łucja, Łukasz, Łowicz oraz „rysują” litery palcem w powietrzu i na dywanie. Pytamy: Czy znacie zwierzęta, w nazwach których słychać „ł”?. Dzieci swobodnie odpowiadają np.łosoś, łabędź, łoś, łasica. Na koniec opowiadają, co widzą na obrazkach. Rysują po śladzie i otaczają pętlami na niebiesko wszystkie litery „ł” w wyrazach. W okienku rysują wyraz zaczynający się literą „ł”.
8) Filtr do wody – zabawa badawcza (dla chętnych do wykonania w domu lub ogrodzie, potrzebne nam będą butelka plastikowa z odciętym dnem, ale z dziurką w zakrętce, żółty piasek, drobne kamyki, wata, butelka z brudną wodą zanieczyszczona np. farbami plakatowymi i ziemią, przeźroczysta szklanka)
Odczytujemy list:
Matka Natura powiedziała mi, że na świecie jest bardzo dużo zanieczyszczonej wody. Jest jej bardzo smutno z tego powodu. Ale wiecie co? Ja mam pomysł, jak można sprawić, żeby Matka Natura poczuła się lepiej! Wiem, jak można oczyścić wodę. Chcecie się dowiedzieć? Do dzieła! Butelkę odwracamy tak, aby zakrętka była na dole. Kładziemy watę na spód, później piasek, a na górze kamyczki. Gotowe! Świetnie się spisaliście! Teraz czas na test naszego filtra. Przelejcie brudną wodę przez filtr i zobaczymy, co się stanie. Jak myślicie, woda będzie czysta czy zostanie
brudna? Dlaczego?. Dzieci są angażowane do pomocy na każdym etapie prac. Po przefiltrowaniu wody opowiadamy, że na podobnej zasadzie działają oczyszczalnie ścieków, dzięki którym do naszych domów trafia czysta woda.
9) Recykling – zabawa matematyczna na karcie pracy ze strony 44, książki 3.
(Przydadzą się wycięte z papieru różne małe i duże pojemniki na śmieci – zielony, żółty, niebieski, szary oraz kartki w 4 kolorach pojemników na śmieci).
Zadaniem dziecka jest odnalezienie porozmieszczanych wcześniej w pokoju wszystkich wyciętych z papieru pojemników na śmieci.
Po odszukaniu wszystkich obrazków dzieci:
– przeliczają wszystkie pojemniki,
– umieszczają pojemniki na kartce w takim samym kolorze,
– określają, czym różnią się poszczególne pojemniki (wielkością),
– mówią, których pojemników jest więcej, których mniej,
– określają, jaki rodzaj odpadów wrzucamy do pojemnika w danym kolorze.
Kiedy wszystkie pojemniki są umieszczone na właściwych kartkach, dzieci sprawdzają, których
pojemników jest najwięcej, a w których najmniej i o ile te zbiory się różnią. Następnie dzieci rysują na karcie pracy jak najkrótszą drogę śmieciarki do wysypiska, tak aby mogła zabrać śmieci ze wszystkich pojemników i koszy. Liczą, ile jest małych i dużych koszy.
Z przymrużeniem oka, nawet świnka Peppa segreguje śmieci:
https://www.youtube.com/watch?v=WXSYr0U43rs
10) Ekologiczne łamańce – zabawa artykulacyjna.
Prezentujemy napisane na kartce określenie związane z ekologią. Odczytujemy je, a następnie dzielimy na sylaby. Zadaniem dzieci jest ich powtórzenie – najpierw powoli, potem coraz szybciej. Przykładowe określenia: recykling, puszki aluminiowe, papier makulaturowy, przetworzone odpady, segregacja śmieci itp.]
Dziękuję bardzo i czekam na zdjęcia Waszych prac 🙂
21.04.2020 – Kodeks Obrońcy Przyrody
1) Poranne ćwiczenia na lepsze myślenie:
https://www.youtube.com/watch?v=sXqaZUp2N-w – Boogie Woogie
https://www.youtube.com/watch?v=zW1_ANe0l94 – Kaczuszki
https://www.youtube.com/watch?v=hBFLp08y33Y – Ćwiczenia dla dzieci
https://www.youtube.com/watch?v=ymigWt5TOV8 – Zumba 🙂
Lub ewentualnie zabawy ruchowe związane z naszą nową tematyką z piątku:
Obserwator przyrody – zabawa z elementem podskoku.
Wysocy ekolodzy – niscy ekolodzy – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Narysuj… – zabawa ruchowa przy muzyce.
Śmieciarka – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Podłoga – zabawa bieżna.
2) Gdzie wędrują śmieci? – historyjka obrazkowa z kartą pracy ze strony 43, książka 3.
Dzieci oglądają znak recyklingu: opowiadają, z czego się składa, jaki ma kolor i co oznacza. Zachęcamy dzieci do wypowiadania się na temat wędrówki butelki: Chłopiec kupuje sok w butelce plastikowej w sklepie. Co powinien zrobić, jak wypije sok? Co dalej stanie się butelką? Kto zgadnie, jaka jest dalsza wędrówka butelki?.
Dzieci wklejają brakujące obrazki.
Drugie życie butelki: https://www.youtube.com/watch?v=jMPDOt2zmbU
Recykling: https://www.youtube.com/watch?v=KncImAMfo-Q
3) Figury geometryczne – zabawa orientacyjno– -porządkowa.
(Przyda nam się duże koło, kwadrat, trójką, prostokąt)
Na dywanie są rozłożone cztery duże figury. Dzieci tańczą swobodnie. Gdy następuje przerwa w muzyce, wypowiadamy nazwę figury geometrycznej, a zadaniem dzieci jest ustawienie się obok tej figury.
4) Idziemy na wycieczkę – ilustracja ruchowa do opowiadania.
Dzieci stoją swobodnie, a rodzic odczytuje list od Matki Natury:
Drogie dzieci! Obserwuję Was od kilku dni. Zauważyłam, że potraficie segregować śmieci. Wiecie
również, kto je od was odbiera i gdzie trafiają. Potraficie też robić różne ciekawe eksperymenty!
Bardzo dużo już się nauczyłyście, ale to nie wszystko. Wstańcie, załóżcie na siebie ubrania (dzieci wstają i udają, że się ubierają). Wybierzemy się w kilka miejsc, gdzie króluję. Maszerujemy powoli i spokojnie padać. Szybko! Biegniemy, musimy się schronić przed deszczem! (biegną w miejscu, następnie kucają, trzymając ręce nad głowami). O! Wychodzi słońce, możemy maszerować dalej.
Wchodzimy do lasu, podziwiamy drzewa (przystają, rozglądając się po pokoju/ogrodzie). Wiewiórka siedzi na gałęzi, spróbujcie jej dać orzeszka (wspinają się na palce). Maszerujemy dalej – doszliśmy na łąkę. Widzimy piękny kwiatek: schylamy się, aby go powąchać. Nieopodal widzę bociana, który odzywa się: kle, kle, kle. W trawie skacze żabka, odzywa się: kum, kum, kum. Maszerujemy dalej – doszliśmy nad rzekę: widać w niej ryby – są piękne! Próbujemy je nakarmić: udało się. Jesteśmy już zmęczeni, pora wracać do domu. Maszerujemy bardzo powoli. Jesteśmy na miejscu, zdejmujemy płaszcze i buty, kładziemy się i odpoczywamy (kładą się na dywanie/trawie i zamykają oczy).
5) Kodeks Obrońcy Przyrody – burza mózgów.
(Przyda się karton, zdjęcia lasu, rzeki, łąki i domu oraz mazak lub długopis)
Zadajemy pytanie: Gdzie zabrała nas Matka Natura na wycieczkę? Co zobaczyliśmy w tych miejscach?. Zgodnie z odpowiedziami dzieci przyklejamy na brystolu z lewej strony, jedno pod drugim, zdjęcia: lasu, łąki i rzeki i naszego domu. Na górze przyklejamy napis „Kodeks Obrońcy Przyrody”.
Wspólnie kolejno dla każdego środowiska, ustalamy z dzieckiem zasady zachowania zgodnie
z zasadami ochrony przyrody. Zapisujemy je po lewej stronie arkusza. Proponujemy również, żeby dzieci wspólnie wymyśliły rymy do zasad zachowania. Ważne, aby przy każdym ze środowisk poruszyć istotne kwestie.
– Las jest miejscem życia wielu ptaków, zwierząt i roślin. Drzewa pobierają zanieczyszczenia z powietrza, w zamian dając tlen, który jest potrzebny do oddychania. Z nich mamy też drewno i papier. W lesie można nazbierać jagód i jadalnych grzybów. W lesie nie wolno: łamać gałęzi, rozpalać ognisk, płoszyć zwierząt, śmiecić, hałasować.
– Rzeka jest miejscem zamieszkania ryb i źródłem wody pitnej, tylko trzeba ją oczyścić. Nad rzeką nie wolno: wrzucać śmieci do wody, brudzić wody w inny sposób, kąpać się, gdy jest to zabronione, hałasować.
– Łąka jest miejscem życia wielu roślin i zwierząt. Na łące nie wolno: zrywać kwiatów chronionych,
śmiecić, hałasować, niszczyć trawy.
– Dom jest miejscem naszego życia. W domu powinniśmy: oszczędzać energię elektryczną (gasić światło, wyłączać telewizor), segregować śmieci, zakręcać wodę, dbać o zwierzęta domowe, na zakupy zabierać torbę papierową lub materiałową.
6) Przedszkolne Ekoludki – nauka piosenki
Tekst piosenki:
„Przedszkolne Ekoludki”
(sł. i muz. Michał Danecki)
Piękne kwiaty, plaża czysta,
tutaj strumień z rześką wodą.
Czy malował je artysta?
Czy ktoś czuwa nad przyrodą?
Ref. Kto do kosza wrzuca śmieci?
Kto zakłada ptakom budki?
To już wiedzą wszystkie dzieci,
to przedszkolne Ekoludki.
Kto chce zostać Ekoludkiem,
ten nie czyni kwiatom szkody.
Kran odkręca tylko ciutkę,
nie marnując cennej wody.
7) Ekologiczne zachowanie – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 45, książka 3.
Czytamy dzieciom wybrane wiersze wraz z radami z tomiku M. Strzałkowskiej „Raj na ziemi,
czyli Rady nie od parady II”,
np. wiersz „Kran” – rada: Wodę z kranu zawsze szanuj,
wiersz „Łąka”– rada: Jak naśmiecisz, to posprzątaj. A jak nie – to marsz do kąta,
wiersz „Wyprawa” – rada: Wszystkie stworki i stworzenia mają prawo do schronienia,
wiersz „Rozmowa” – rada: Dbaj o koty, dbaj o psy – one czują tak jak my.
Raj na Ziemi czyli Rady nie od parady II – Małgorzata Strzałkowska ..
Następnie dzieci na każdym rysunku przedstawiającym niewłaściwe zachowania umieszczają naklejkę przedstawiającą właściwe zachowanie. Opowiadają, jak w inny sposób można chronić przyrodę. Na koniec rysują po śladzie kosze na śmieci. Umieszczamy zapisane rady obok naszego Kodeksu Obrońcy Przyrody, dzieci uczą się ich na pamięć.
8) Ekoludki – kreatywne przekształcanie z wykorzystaniem odpadów.
(Korzystamy z tego co mamy dostępne w domu)
Zachęcamy dziecko do wykonania Ekoludka z różnego rodzaju odpadów. Bazą może być puszka, kartonowe pudełko lub plastikowy pojemnik, który będzie stanowił tułów. Dodatkowo można wykorzystać rożnego rodzaju zużyte pojemniczki, rozcięte pojemniki typu pet, zakrętki, kawałki gazet, pudełka, patyczki do lodów itd. Dzieci układają z dostępnych materiałów swojego ludka, a następnie rodzic skleja klejem na gorąco poszczególne elementy według instrukcji autora pracy. Kiedy klej wyschnie, maluchy, wykorzystując taśmę malarską, sznurki, włóczki, kawałki tkanin z pomocą rodzica lub w miarę możliwości samodzielnie ozdabiają ludka według własnej inwencji.
9) Dźwięki natury – zabawa ortofoniczna.
Dzieci siedzą, a rodzic zadaje pytania: Jakie dźwięki może wydawać woda? (kap, kap; plum, plum; plusk, plusk, chlup, chlup); Jakie dźwięki może wydawać powietrze? (szszsz, gwizdanie).
Dzieci naśladują dźwięki przyrody.
10) Dźwięki wody – zabawy muzyczne, tworzenie dźwięków.
Na stole są umieszczone różne przedmioty do przelewania wody. Zapraszamy dzieci, aby spróbowały przelać wodę i wsłuchać się, jaki dźwięk wydaje woda, kiedy jest przelewana:
szybko, wolno, do szklanego pojemnika, do plastikowego pojemnika, z kubeczka do kubeczka, z kubeczka do kubeczka za pomocą łyżeczki.
11) Bańki mydlane – zabawa bieżna połączona z ćwiczeniami oddechowymi. (najlepiej wykonać ją na podwórku)
Rodzic puszcza bańki mydlane, a dziecko próbuje złapać wypuszczone bańki. Potem następuje zmiana 😉
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
22.04.2020 – Dzień Ziemi
1) Porcja ćwiczeń porannych 😉
https://www.youtube.com/watch?v=hBFLp08y33Y – trening dla rodzica z dzieckiem
https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4 – ćwiczenia w parach
https://www.youtube.com/watch?v=iKeatJK181Q -Zumba Gummi Miś
oraz zestaw zabaw:
Obserwator przyrody – zabawa z elementem podskoku.
Wysocy ekolodzy – niscy ekolodzy – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Narysuj… – zabawa ruchowa przy muzyce.
Śmieciarka – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Podłoga – zabawa bieżna.
Dodatkowe zadania od dzisiaj 😀
Jak dbać o naszą planetę: https://www.youtube.com/watch?v=msyPppuj8yg
Zakręcamy wodę, gasimy światła, segregujemy śmieci, dbamy o rośliny i zwierzęta!!!
2) Wiem, co nieco o Ziemi – zabawy edukacyjne.
Umieszczamy obrazki o Ziemi w widocznym miejscu. Zadajemy dzieciom pytania i po kolei pyta: Czy wiecie, co to jest? Co to za planeta? Jak wygląda? Która jest planetą od Słońca? Ile czasu zajmuje Ziemi okrążenie Słońca? Ile mamy kontynentów na Ziemi?
Kosmita Ubu poznaje naszą planetę: https://www.youtube.com/watch?v=Pp_zeQXXaY8
3) Co byłoby, gdyby…? – zabawa słowna z wykorzystaniem techniki niedokończonych zdań.
Rozpoczynamy wypowiedź, a dzieci podają pomysły na ich dokończenie, np.
Gdybyśmy nie chronili przyrody, to…
Gdyby wszyscy dbali o świat, to…
Gdyby nie było lasów, to…
Gdyby nie było zwierząt, to…
Gdybyśmy nie sprzątali, to…
4) „Ekologia według dziadka” – słuchanie opowiadania i rozmowa na jego temat.
Dzieci, przed odczytaniem opowiadania, odwołując się do poprzednich zajęć i własnych doświadczeń, próbują wyjaśnić, czym jest recykling, ekologia i ochrona środowiska, przy okazji sprawdzamy co zapamiętały z poprzednich dni…
Opowiadanie – Ekologia według dziadka
Następnie tłumaczymy znaczenie pojawiających się w tekście wyrazów i pojęć, których przedszkolaki mogą nie znać, np. tynk, wiklina, kapota, kompostownik, bioodpadki itd. Podczas czytania opowiadania dorosły wspiera jego rozumienie pokazem wybranych zdjęć. Następnie zachęca dzieci do rozmowy o różnych recyklingowych rozwiązaniach – prezentuje fotografie już istniejących, a dzieci na ich podstawie generują własne pomysły.
5) Przyrodnicza familiada – konkurs z zagadkami.
Dzisiaj jest dzień specjalnych wyzwań, które przygotowała dla dzieci Matka Natura. Pierwszą konkurencją jest konkurs z zagadkami, a więc kilka pytań dotyczących tematyki przyrodniczej. Za prawidłową odpowiedź dzieci dostają punkt (plastikową zakrętkę, którą układają obok kartki na stole). Dzieci losują pytania po kolei, mają chwilę na zastanowienie się i odpowiedź.
Przykładowe pytania:
– Do śmietnika jakiego koloru wrzucamy szkło/papier/plastik/ bioodpady?
– Co trzeba zrobić, żeby było czysto wokół nas?
– Co to jest postawa proekologiczna?
– Co to segregacja? Co to recykling?
– Jakim pojazdem są zabierane śmieci? Kim jest ładowacz nieczystości stałych?
– Gdzie wywozi się śmieci?
– Czego potrzebują rośliny do życia?
– Jak można oczyścić brudną wodę?
– Jak należy zachowywać się w lesie?
– Czego nie wolno robić nad rzeką?
– Jakie zwierzęta możemy spotkać na łące?
– Jak możemy dbać o przyrodę we własnym domu?
– Co możemy zobaczyć na mapie?
– Do czego możemy wykorzystać niepotrzebne śmieci?
6) Zawody ekologiczne – zawody sportowe.
W kolejnej części mówimy dzieciom, że świetnie poradziły sobie z odpowiedziami na różne pytania dotyczące ekologii. Teraz nadszedł czas na sprawdzenie, czy są sprawne fizycznie. Konkurs wygrywa osoba (dziecko lub rodzic, lub rodzeństwo) która szybciej wykona zadanie lub wykona więcej celnych rzutów. Za każdą wygraną konkurencję otrzymujemy punkt.
Przykładowe konkurencje:
– przeskok przez kałużę: dzieci przeskakują z szarfy do szarfy (szarfę można zastąpić sznurkiem lub skakanką)
– przechodzenie przez most: dzieci przechodzą stopa za stopą po rozłożonym sznurku (skakance)
– slalom: dzieci przebiegają slalomem między rozstawionymi słupkami;
– celny rzut: dzieci wrzucają piłkę do kosza;
– przenoszenie jajka: dzieci przenoszą ugotowane jajko na łyżeczce w taki sposób, żeby nie spadło.
7) Zanieczyszczona woda – zagadki wzrokowe i smakowe.
To ostatnia konkurencja dotycząca przyrody. Zadaniem dziecka jest rozpoznanie, co zostało wrzucone do wody: najpierw zagadka smakowa, później wzrokowa. Każda dziecko otrzymuje dwie zagadki, za które można dostać punkt. Wlewamy do czterech misek wodę i wsypujemy: pieprz, sól, cukier, kwasek cytrynowy. Dzieci próbują wody, ich zadaniem jest określenie jej smaku i odgadnięcie, co było wsypane do wody. Następnie dzieci oglądają naczynia z wodą zanieczyszczoną: farbami, kawałkami papieru, piaskiem, olejem. Dzieci próbują odgadnąć, czym
woda została zanieczyszczona. Za każdą właściwą odpowiedź otrzymuje punkt.
8) Finał – podsumowanie konkursów.
Dziękujemy dzieciom za udział w konkursach, wspólnie przeliczamy wszystkie zdobyte punkty. Dzieci otrzymują tytuł superobrońców przyrody i zostają nagrodzeni gromkimi brawami.
Można wręczyć dziecku symboliczną nagrodę za udział w zajęciach, np. odznakę Małego
Ekologa od Matki Natury, lub ewentualnie wspólnie ją narysować jeśli nie mamy drukarki 😉
9) „Przedszkolne ekoludki” – przypomnienie piosenki z wczoraj 🙂
9) Pory roku – zabawa plastyczna z farbami.
Dzieci otrzymują sylwety drzewa. Malują je według instrukcji: pierwsze malują drzewo wiosenne, drugie drzewo letnie, trzecie malują drzewo jesienne, a ostatnie zimowe. Po skończeniu pracy wspólnie opowiadają, co się dzieje w poszczególnych porach roku z roślinami i zwierzętami.
Dla chętnych kilka kolorowanek:
Dziękuje bardzo za dzisiejszą pracę!!!
Mam nadzieję, że dbanie o naszą planetę wejdzie Wam w krew 😉
Pozdrawiam serdecznie :*
23.04.2020 – Mapa aktywności
1) Ćwiczenia poranne:
LUB
„Dni tygodnia” – powtórzyć i utrwalić robiąc przysiady, podskoki czy pajacyki głośno wymieniając po kolei dni tygodnia 😉
Tańcz tak jak ja – zabawa naśladowcza przy muzyce.
Rodzic porusza się w rytm muzyki, a zadaniem dziecka jest odtworzenie jego ruchów, potem następuje zmiana. Tańczy dziecko, a rodzic powtarza.
Robię to, co… – zabawa ruchowa z elementami pantomimy.
Dzieci w rytm klaśnięć biegają swobodnie po pokoju. Kiedy przestajemy klaskać, dajemy hasło: Robię to, co mama! – wtedy dzieci wykonują czynność, którą wykonuje ich mama albo czynność, która kojarzy im się z mamą. Możemy zmieniać członków rodziny, np. Robię to, co tata! (brat, siostra, dziadek, babcia).
Spacer robotów – zabawa ruchowa, naśladowcza.
Dzieci zamieniają się w roboty, improwizując ich powolny chód w rytm klaśnięć. Na hasło: Robot rusza głową! – dzieci zatrzymują się, ruszając tylko głową (także w rytm klaśnięć). Możemy wybierać różne części ciała, np. ręce, kciuk, prawą stopę oraz zmieniać tempo (raz wolniej, raz szybciej), w jakim „roboty” mają się poruszać.
Domowe dźwięki – zabawa dźwiękonaśladowcza.
Przedstawiamy dzieciom urządzenia domowe. Dzieci nazywają je, opisują i mówią, do czego one służą. Następnie prosimy, aby dzieci kolejno odtworzyły odgłosy, jakie wydają przedmioty ze zdjęć.
Mówię jak robot – zabawa dźwiękonaśladowcza.
Prosimy dzieci o przedstawienie się imieniem i nazwiskiem, naśladując robota. Następnie
pokazujemy dzieciom ilustracje z przedmiotami rozpoczynającymi się tą samą głoską np. zegar –zebra, żaba – żarówka, słońce – słoń. Dzieci głośno wypowiadają słowa i próbują podać przykłady par wyrazów rozpoczynających się tą samą głoską.
2) „Rodzinne sposoby na nudę” – wysłuchanie piosenki i rozmowa inspirowana jej treścią
Odtwarzamy piosenkę, a dzieci uważnie słuchają. Następnie próbują sobie przypomnieć aktywności wykonywane z poszczególnymi członkami rodziny. Pytamy, jakie są ich sposoby na nudę i co najbardziej lubią robić z rodzicami, rodzeństwem, a co z dziadkami itd.
Rodzinne sposoby na nudę
(sł. Karolina Gawlik, muz. Piotr Opatowicz)
Kiedy nuda cię nachodzi,
myślisz, co by teraz zrobić.
Zamiast siedzieć i się nudzić,
do rodziny pięknie uśmiechnij się.
Bo przecież można…
Ref. Z mamą pyszne ciasto upiec
i przed deszczem z tatą uciec,
z siostrą pobiec do przedszkola,
z bratem śmiało strzelić gola!
Z dziadkiem popuszczać latawce,
z babcią posiedzieć na ławce,
z wujkiem samochód naprawić,
z ciocią w teatr się pobawić!
Gdy zły humor cię dopada,
gdy ci nic nie odpowiada,
zamiast siedzieć i marudzić,
do rodziny pięknie uśmiechnij się.
Bo przecież można…
Ref. Z mamą…
3) Mapa aktywności – zabawa dydaktyczna, klasyfikacja aktywności na korzystne i niekorzystne dla naszego organizmu oraz zabawa z kartą pracy ze strony 3, książka 4.
Prezentujemy dzieciom wycięte z kolorowych gazet obrazki przedstawiające różne czynności, które możemy wykonywać całą rodziną, np. spacerującą rodzinę, rodzinę wspólnie grającą w piłkę, jeżdżącą na rowerze, sprzątającą, oglądającą telewizję, układającą puzzle, klocki oraz wycinki z gazet przedstawiające dziecko z telefonem/ tabletem w ręku, dziecko z książką, malujące, grające na komputerze. Rozmawiamy o tym co dziecko lubi robić w czasie wolnym. Jeśli mamy taki wycinek z gazety, to przyklejamy go na biały brystol z napisem: Czas wolny. W ten sposób tworzymy wspólną mapę czasu wolnego.
Następnie wieszamy mapę aktywności w widocznym miejscu i analizujemy, które czynności wykonywane przez dzieci korzystnie wpływają na ich zdrowie i organizm, a które nie. Możemy poprosić dzieci, aby przykleiły uśmiechnięte emotikony (albo narysować) przy czynnościach, które są korzystne dla zdrowia, a smutne – przy czynnościach, które są niekorzystne. Na koniec dzieci opowiadają, jak można spędzać czas z rodziną, proponują zajęcia dzieciom przedstawionym na karcie pracy oraz łączą ze sobą ilustracje, których nazwy zaczynają się tą samą głoską.
4) Wywiad – zabawa edukacyjna, utrwalenie wiadomości na temat czynności pozytywnie wpływających na nasz organizm.
Z dużego kawałka tektury lub kartonu przygotowujemy atrapę telewizora. Przed rozpoczęciem zabawy możemy pokazać dzieciom mapę aktywności i przypomnieć, które aktywności wykonujemy, kiedy mamy czas wolny, które są zdrowe dla naszego organizmu, a które mniej zdrowe. Następnie ogrywamy rolę dziennikarza. Ustawiamy nasz duży tekturowy telewizor i zapraszamy dziecko by zapytać jak spędza swój czas wolny. Kończąc wywiad rozmawiamy na temat plusów i minusów oglądania telewizji. Wspólnie z dziećmi możemy wymieniać nazwy ciekawych programów edukacyjnych, przyrodniczych, historycznych, które pogłębiają i poszerzają wiedzę człowieka.
5) Lepsze od telewizji – zabawa pantomimiczna.
Dzieci za pomocą gestu lub ruchu ciała przedstawiają pomysły, co ich zdaniem jest lepsze od oglądania telewizji. Zadaniem rodzica jest odgadnięcie pokazywanej czynności.
6) Mój czas z rodziną – zajęcia plastyczne, przetwarzanie zdobytej wiedzy.
Prosimy, aby dzieci narysowały, jak spędzają czas z rodziną. Można wykorzystać do tego różne obrazki z gazet i stworzyć kolaż 🙂
7) Aktywny rok – zabawa dydaktyczna, klasyfikacja aktywności zgodnie z porami roku.
Przedstawiamy dzieciom plansze przedstawiające cztery pory roku. Na początek dzieci
utrwalają kolejno nazwy pór roku, dopasowując je do konkretnej planszy. Następnie przedstawiamy dzieciom obrazki z różnymi formami aktywności. Zadaniem przedszkolaków jest dopasować aktywność do odpowiedniej pory roku, np. kąpiel w jeziorze, zjeżdżanie na nartach.
8) Małpie figle – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 69, książki 3.
Opowiadamy dzieciom historyjkę:
Na wyspie znajdowało się 10 głodnych małpek.
Były bardzo wesołe, ale coraz bardziej burczało
im w brzuszkach. Postanowiły znaleźć sobie coś
do zjedzenia, a ponieważ były bardzo ciekawskie
i wszędzie zajrzały, szybko udało im się znaleźć
pożywienie. Najsprytniejsza małpka zerwała kiść
bananów i podzieliła owoce między towarzyszki.
Nauczyciel prosi, by dzieci policzyły banany
na obrazku i pokolorowały je na żółto. W pewnym
momencie do 10 małpek dołączyły jeszcze trzy
małpki zwabione zapachem. Dorysuj tyle bananów,
ile brakuje, i pokoloruj je na zielono. Ile jest
teraz bananów? Ile małpek może zjeść po jednym
bananie?. W zadaniu drugim dzieci dorysowują
określoną w instrukcji liczbę orzechów na palmach
i przeliczają orzechy.
9) Lubię – zabawa w niedokończone zdania, podsumowanie dnia.
Przedstawiamy dzieciom mapę czasu wolnego, którą tworzyliśmy wcześniej. Dzieci przyglądają się jej jeszcze raz uważnie. Ich zadaniem jest dokończenie zdań, np.
Lubię być w domu, bo…,
Lubię, gdy mama…,
Z tatą lubię…,
Gdy jestem sam, to…
Dziękuję i pozdrawiam 🙂
24.04.2020 – Znamy się tylko z ekranu
1) Dzień bez ruchu to dzień stracony 😉
https://www.youtube.com/watch?v=sXqaZUp2N-w – Boogie Woogie
https://www.youtube.com/watch?v=zW1_ANe0l94 – Kaczuszki
2) Postacie z bajek – zabawa ruchowa, ćwiczenie pamięci.
Pokazujemy dzieciom ilustracje np. Czerwonego Kapturka, wilka, Baby Jagi, Jasia i Małgosi, Śpiącej Królewny, Kopciuszka. Wspólnie z dzieckiem ustalamy ruch, gest charakterystyczny dla
danej postaci, np. Czerwony Kapturek – zrywanie kwiatków i wkładanie ich do koszyczka, wilk –
skradanie się na paluszkach, Baba Jaga – latanie na miotle, Jaś i Małgosia – dobieranie się w pary
i spacer w podskokach, Śpiąca Królewna – ułożenie się na podłodze na plecach, Kopciuszek – zamiatanie podłogi. Włączamy muzykę, przy której dzieci swobodnie tańczą. Kiedy podniesiemy obrazek, którejś z postaci, dzieci wykonują wcześniej ustalony ruch.
3) Nasze marzenia – ćwiczenie wizualizacyjne.
Prosimy, aby dzieci położyły się swobodnie na dywanie, zamknęły oczy i zastanowiły się, jakie
jest ich największe marzenie, np. gdzie chciałyby pojechać, co zobaczyć, co chciałyby mieć, kim
chciałyby być. Marzenie dzieci nie musi być realne, może to być abstrakcja – należy to dzieciom wytłumaczyć (mieliśmy temat o malarstwie abstrakcyjnym więc niektóre dzieci mogą pamiętać). Kiedy dziecko będzie gotowe, głośno wypowiada swoje marzenie i określa, czy jest ono realne do spełnienia czy nie. Dzieci mogą również namalować swoje marzenia. Kiedy prace będą gotowe, można je podzielić na marzenia realne i nierealne.
4) Czy to prawda? – zajęcia dydaktyczne, odróżnianie sytuacji realnych od fikcyjnych oraz zabawa z kartą pracy ze strony 4, książki 4.
Przedstawiamy dzieciom obrazki ilustrujące sytuacje realne, np. rozmawiających ludzi, lecący samolot, rodzinę siedzącą przy stole, i fikcyjne, np. rozmawiające smerfy, latającego w powietrzu człowieka, dinozaura siedzącego przy stole. Zadaniem dzieci jest rozdzielenie obrazków na prawdziwe – tzn. takie, z którymi spotykają się na co dzień, i nieprawdziwe, fikcyjne – które mogą się zdarzyć np. tylko w bajkach. Rozmawiamy z dziećmi na temat telewizji, pytając: Czy powinniśmy wierzyć we wszystko, co zobaczymy i usłyszmy w telewizji?. Na koniec dzieci określają, które ilustracje na karcie pracy mogły wydarzyć się naprawdę, oraz otaczają pętlami zwierzęta, które można zobaczyć w lesie lub w zoo. Możemy także zaproponować dzieciom, aby wymyśliły i opowiedziały krótką historyjkę, której bohaterami będą wybrane zwierzęta i postacie przedstawione na karcie pracy. Można także stworzyć jedną wspólną historię. Możemy ją rozpocząć: Dawno, dawno temu w zaczarowanym lesie…, następnie dziecko będzie próbowało opowiedzieć dalej historyjkę.
5) „H” jak helikopter –zapoznanie z obrazem graficznym litery „H” i „h” oraz ćwiczenia grafomotoryczne ze strony 65, książki 3.
Pokazujemy dzieciom obrazki, których nazwy rozpoczynają się głoską „h” np. huśtawka, hulajnoga, helikopter, hipopotam, hiena, hak, harcerz, haft, hamburger, hymn, harfa, czy imiona takie jak: Helena, Henryk oraz „rysują” litery palcem w powietrzu i na dywanie.
Następnie dzieci rysują helikopter i hulajnogę po śladzie. Określają, jaką literą rozpoczynają się nazwy obrazków. Otaczają pętlami na niebiesko wszystkie litery „h” oraz rysują obrazek, którego nazwa rozpoczyna się tą literą.
6) Poszukiwania liter „H” i „h” – ćwiczenie koncentracji uwagi, ćwiczenie manualne.
Rozdajemy dzieciom fragmenty gazet (upewniwszy się wcześniej, czy są one adekwatne
do zabawy i wieku dzieci). Zadaniem dzieci będzie odnalezienie w tekstach liter „H” i „h”. Dzieci mogą zaznaczać je kolorowymi mazakami, np. otaczać pętlami. Po wykonaniu zadania można wykorzystać gazety i skręcać je w podłużne kawałki, a następnie wykonać z nich literę „H”. Aby całość wyglądała estetycznie, dzieci mogą owinąć skręcone gazety kolorową krepiną, a następnie przykleić ułożoną literę „H” na kartce.
Można wykorzystać również zamieszczone poniżej teksty:
7) Ile jest…? – zabawa matematyczna z kartą pracy ze strony 70, książki 3.
Dzieci liczą gwiazdki na ilustracji i dorysowują tyle, aby razem było ich 14, następnie je kolorują.
Następnie sprawdzają, czy każdy ufoludek ma swoją rakietę. Na koniec obliczają sumę wszystkich
ufoludków i rakiet.
8) Kto się ukrył w karecie? – zabawa na zakończenie:
Jedzie kareta po świecie, a kto jest w tej karecie?
Koło drzwi z lewej strony Kapturek. Jaki? (Czerwony)
Dalej siedzi z brzegu Królowa… Czego? (Śniegu)
A przy oknie zaś Małgosia i… (Jaś)
Uwaga! Oj, uwaga! Tam chyba Baba… (Jaga)
O! Ktoś, kto nosi ładny ciuszek, to… (Kopciuszek)
Ciekawe, czy już wiecie, kto ukrył się w karecie?
Dziękuje za wspólną pracę 🙂
27.04.2020 – Jakie tajemnice skrywają roboty?
1) Ćwiczenia poranne – dzisiaj dzieci wymyślają zabawy na rozruszanie 😉
2) Robot – zgadywanka literowa.
Wręczamy dziecku karteczki, na których znajdują się litery składające się na słowo ROBOTY Zadaniem dzieci jest ułożenie hasła z liter znajdujących się na karteczkach.
3) Co to jest robot? – zabawa dydaktyczna, burza mózgów.
Zadajemy dzieciom pytania: Co to jest robot? Czy spotykamy go w sklepie, na ulicy, czy widzimy tylko w telewizji i internecie? Czy znają jakieś rodzaje robotów? Jak roboty pomagają ludziom? Co by było, gdyby nagle zabrakło robotów? Dzieci starają się udzielić jak najwięcej odpowiedzi.
KATEGORIE ROBOTÓW:
ROBOTY W FABRYKACH PRZEMYSŁOWYCH – wykorzystywane są przede wszystkim przy produkcji różnych przedmiotów; zastępują ludzi na stanowiskach pracy, które są niebezpieczne lub trudne w obsłudze; ich praca polega w szczególności na wykonywaniu powtarzających się czynności (ludzie szybko by się nimi znudzili), podnoszeniu ciężkich przedmiotów (jest to niebezpieczne dla zdrowia), styczności z trującymi substancjami i wykonywaniu bardzo precyzyjnych prac na maleńkich elementach. Dzięki nim można wyprodukować dużą ilość materiałów w bardzo krótkim czasie.
ROBOTY W ROLNICTWIE – używane są w dużych gospodarstwach, w których produkuje się ogromną ilość żywności; służą między innymi do dojenia bydła, zbiorów owoców i warzyw czy usuwania chwastów z pól.
ROBOTY W TRANSPORCIE – ułatwiają ludziom transportowanie ciężkich ładunków.
ROBOTY W SŁUŻBIE ZDROWIA – pomagają lekarzom w wykonywaniu operacji; te części robotów, które służą do operowania pacjentów, mają nieduże wymiary, dzięki czemu są mniej inwazyjne; ponadto można umieścić na nich kamery, dzięki którym lekarz widzi dużo więcej niż przy zwykłej operacji; roboty pomagają także pacjentom w ćwiczeniach, dzięki którym mogą szybciej wrócić do zdrowia.
ROBOTY W SŁUŻBIE PRAWA – pomagają policjantom i żołnierzom w wykonywaniu niebezpiecznych zadań, np. w przewożeniu bomb w miejsca, gdzie nie będą nikomu zagrażać; roboty są wykorzystywane do rozbrajania bomb; są też takie roboty, które patrolują centra handlowe i przekazują na posterunek informacje o wykryciu podejrzanych zachowań.
ROBOTY W GOSPODARSTWIE DOMOWYM – pomagają ludziom w utrzymaniu domu w należytym porządku, np. odkurzacz automatyczny (samoodkurzający), mikser, zmywarka oraz ułatwiają wykonanie wielu innych czynności domowych.
ROBOTY DO ZADAŃ SPECJALNYCH – są wysyłane w miejsca, gdzie ludzie nie mogą dotrzeć, albo do których wyprawa wiązałaby się z dużym niebezpieczeństwem, np. głęboko pod wodę lub w kosmos.
ROBOTY ZABAWKI – zdalnie sterowane zabawki, zabawki na baterie (poruszające się, wydające dźwięki).
4) Po co są roboty? – czytanie wiersza M. Ledwoń „Zjazd robotów” i rozmowa kierowana.
Przed odczytaniem wiersza zadajemy następujące pytania:
Po co ludzie wymyślają roboty? Gdzie można spotkać roboty, które pomagają człowiekowi? Następnie czytamy utwór i staramy się wspólnie z dziećmi znaleźć odpowiedź na następujące zagadnienia: Czy ludzie powinni szanować roboty? Dlaczego powinni to robić? W jaki sposób mogą okazać im wdzięczność za pomoc? Jak myślicie, jakie korzyści przyniesie dbanie o swoje roboty?
„Zjazd robotów”
(Magdalena Ledwoń)
Raz roboty z wszystkich miast
urządziły wielki zjazd.
Pierwszy powstał i z zapałem
w tej rozmowie zabrał głos:
„Ja poskarżyć się tu chciałem
na roboci ciężki los.
Czy to w polu, czy w fabryce,
wszędzie jest robotów w bród.
W miejscach tylu, że nie zliczę
znoszą swój codzienny trud.
Czy ktoś spytał się robota,
czy on sił na tyle ma?
Czy nie naszła go ochota,
by odpocząć dzień lub dwa?”.
„Jakże to tak – drugi rzecze –
jest to nasza praca wszak,
czasem trudna, ja nie przeczę,
lecz nie róbmy żadnych drak.
Przecież – dodał na ostatku –
jesteś tworem ludzkich głów.
Nie stworzono cię z przypadku,
więc posłuchaj moich słów:
Nikt nie zechce pomocnika,
co się leni cały czas.
Robot leniuch prędko znika,
bo zastąpić łatwo nas”.
I na zjeździe aż zawrzało,
który robot rację ma.
Pierwszy posiadł wiedzę całą,
czy też ma ją numer dwa?
Spory toczą się zażarte,
nie ustąpi nikt o krok. Poniedziałek, wtorek, czwartek…
przez okrągły długi rok!
Tak radzili i prawili,
ale kompromisu brak.
Każdy wrócił więc do domu.
Przywitano tam ich tak:
„Witaj, przyjacielu drogi,
domu przekroczyłeś próg.
Byłem dla ciebie zbyt srogi,
choć wdzięczności miałem dług.
Smutno było tu bez ciebie,
i roboty miałem w bród.
Wiem, że z tobą mi jak w niebie,
ciężkiej pracy słodzisz trud”.
Uświadomił człowiekowi
bez robotów długi czas,
że się z nimi więcej zrobi,
jeśli wspomagają nas.
Teraz o roboty dbają
i pucują aż po błysk,
kiedy trzeba, naprawiają,
sprawny robot – czasu zysk.
Taki efekt przyniósł zjazd
dla robotów z wszystkich miast.
5) Znajdź pary – ćwiczenie pamięci oraz zabawa z kartą pracy ze strony 5, książki 4.
Przygotowujemy kilka podwójnych obrazków, np. zabawki, rośliny, pojazdy, sprzęt domowy
(może wykorzystać również obrazki z „Wyprawki”, np. liczmany „Kwiaty” lub figury geometryczne).
Gra typu memory. Wygrywa ten, kto odkryje najwięcej par. Następnie dzieci rysują takiego samego robota jak przedstawiony na karcie pracy oraz odszukują pary takich samych robotów.
6) Nasze roboty – zajęcia techniczno-plastyczne.
Umieszczamy w widocznym dla dzieci miejscu figury geometryczne, tj. kwadrat, koło,
trójkąt oraz prostokąt. Prosimy, aby dzieci je nazwały. Z zebranych przedmiotów do wykonania robota tj. pudełka po herbacie, po butach, zakrętki od butelek, słoików, butelki plastikowe, talerzyki papierowe, rolki po papierze, kubeczki, foremki po jajkach, dzieci określają, jaką figurę geometryczną przypomina im dany przedmiot. Następnie wybierają materiały, z których będą tworzyć roboty, oraz wypróbowują różne sposoby łączenia poszczególnych elementów. Kiedy robot jest gotowy, dziecko wymyśla imię dla swojego robota.
7) Zabawy z robotami – kalambury.
Prosimy, aby dziecko wymyśliło specjalizację dla swojego robota, tzn. określiło,
w czym jest najlepszy, co najlepiej robi. Następnie dziecko za pomocą ruchu
prezentuje czynność, w której jej robot jest najlepszy.
8) Rybki i kwiatki – zabawa matematyczna i grafomotoryczna z kartami pracy ze strony 71-72, książka 3.
Dzieci sprawdzają czy każdy kwiatek ma po 5 płatków. Dorysowują brakujące płatki i liczą ile jest płatków na 3 kwiatkach. Następnie liczą rybki. Dorysowują tak aby było ich 15 i kolorują na wybrane kolory.
Na następnej stronie dzieci uzupełniają wszystkie szlaczki według początkowego wzoru.
9) „Robot w fabryce” – masażyk.
Siedzimy za dzieckiem i wykonujemy masażyk według przeczytanego tekstu. Potem może nastąpić zmiana. Rodzic czyta, a dziecko wykonuje rodzicowi masażyk.
„Robot w fabryce” (Magdalena Ledwoń)
W fabryce została włączona maszyna (łaskotanie w kark), taśma ruszyła i przesuwała się do przodu (głaskanie pleców od dołu do góry). Najpierw duży robot ustawiał pudełka na taśmie (ostukiwanie pięścią pleców), następnie taśma się przesuwała (głaskanie pleców od dołu do góry) i kolejny robot wsypywał do pudełek cukierki (stukanie palcami po plecach). Taśma znów się przesuwała (głaskanie pleców od dołu do góry) i pudełka z cukierkami trafiały do maszyny zamykającej pudełka (opukiwanie pleców boczną częścią dłoni). Maszyna naklejała na nie obrazki (opukiwanie pleców otwartą dłonią) i wysyłała do sklepu (ostatnia osoba przenosi się do przodu). W końcu została wyłączona (łaskotanie w kark). Na drugi dzień historia zaczęła się od nowa. W fabryce została włączona maszyna…
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂 Czekam na zdjęcia Waszych robotów 😀
28.04.2020 – Zwiedzamy miasteczko robotów
1) Ćwiczenia poranne:
LUB
„Dni tygodnia” – powtórzyć i utrwalić robiąc przysiady, podskoki czy pajacyki głośno wymieniając po kolei dni tygodnia 😉
Tańcz tak jak ja – zabawa naśladowcza przy muzyce.
Rodzic porusza się w rytm muzyki, a zadaniem dziecka jest odtworzenie jego ruchów, potem następuje zmiana. Tańczy dziecko, a rodzic powtarza.
Robię to, co… – zabawa ruchowa z elementami pantomimy.
Dzieci w rytm klaśnięć biegają swobodnie po pokoju. Kiedy przestajemy klaskać, dajemy hasło: Robię to, co mama! – wtedy dzieci wykonują czynność, którą wykonuje ich mama albo czynność, która kojarzy im się z mamą. Możemy zmieniać członków rodziny, np. Robię to, co tata! (brat, siostra, dziadek, babcia).
Spacer robotów – zabawa ruchowa, naśladowcza.
Dzieci zamieniają się w roboty, improwizując ich powolny chód w rytm klaśnięć. Na hasło: Robot rusza głową! – dzieci zatrzymują się, ruszając tylko głową (także w rytm klaśnięć). Możemy wybierać różne części ciała, np. ręce, kciuk, prawą stopę oraz zmieniać tempo (raz wolniej, raz szybciej), w jakim „roboty” mają się poruszać.
Być jak robot – zabawa naśladowcza, ruchowa.
Dzieci przy akompaniamencie wybranej muzyki zaczynają poruszać się kanciastymi ruchami, naśladują poruszanie się robotów. Na przerwę w muzyce kłaniają się, zginając ciało w pół – w takiej pozycji pozostają w bezruchu, aż do ponownego usłyszenia muzyki.
2) Przywitanie robotów – zajęcia dydaktyczne.
Dzieci siedzą ze swoim robotem, a my prosimy by dziecko, głosem zbliżonym do głosu robota, tzn. sylabizując, powiedziało, jak się nazywa, a następnie jak nazywa się jego robot. Następnie robimy z ozdobionego pudełka np. po butach pociąg i prosimy by posadziły swojego robota w wagonie i oznajmiamy, że dzisiaj robot wybierze się w podróż do miasta robotów, które wspólnie zbudujemy.
3) W mieście robotów – wysłuchanie opowiadania i rozmowa na jego temat.
Czytamy dzieciom opowiadanie:
W dalekiej krainie, za siedmioma górami, za ośmioma
morzami znajdowało się miasto robotów. Miasto
pełne było przeróżnych robotów, które żyły w nim już
od bardzo dawna. Wszystkie roboty, aby mogły prawidłowo
i sprawnie poruszać się, potrzebowały smaru.
Roboty żyły w zgodzie, szanowały się i pomagały
sobie w potrzebie. Nikomu niczego nie brakowało.
Roboty potrafiły poradzić sobie z każdym problemem.
Pewnego dnia ten ład został zburzony przez stworzenia
nazywane przez roboty magnesami. Przyciągały
one wszystko, co spotkały na swojej drodze, niszcząc
przy tym miasto robotów. Roboty były zrozpaczone,
ale postanowiły, że same wszystko odbudują. Mimo
smutku i żalu zorganizowały zebranie, na którym
obmyśliły plan odbudowy krainy. Roboty zaplanowały
wszystko od początku. Odbudowały pocztę, kino,
aptekę, dworzec, sklepy i restauracje. Na obrzeżach
miasta roboty zbudowały swoje domki. Dzięki
pracowitości i wytrwałości udało się im odbudować
miasto. Zbudowały również centrum dowodzenia
miastem, dzięki któremu mogły obserwować, czy nie
zbliża się do niego zagrożenie, aby już nigdy więcej
nie dopuścić do ataku Magnesów. Roboty postanowiły
także wykonać osłonę antymagnesową, jednak
nie wiedziały, który materiał nadawałby się do tego
najlepiej. Testowały wszystko, dopóki nie odnalazły
idealnego tworzywa, które uchroni je przed magnesami.
Od tej pory roboty żyły w spokoju.
Karolina Rozpędek
Po wysłuchaniu opowiadania zadajemy dzieciom pytania: Jak poruszają się roboty?, Czego potrzebowały, aby ruszać się sprawniej? Czy historia mogła się naprawdę wydarzyć?, Czy istnieją na naszej planecie miasta robotów?, Jakie budynki znajdowały się w mieście po odbudowaniu go na nowo?
4) Przyciąganie, odpychanie – zabawa badawcza zainspirowana opowiadaniem.
Pytamy, z jakiego materiału mogły być zbudowane roboty i ich miasto, skoro przyciągał je magnes, a z jakiego materiału powinna zostać wykonana tarcza antymagnesowa. Następnie dajemy dziecku magnesy i prosi, aby sprawdziły, jak magnes reaguje na różne materiały. Dzieci mogą przykładać magnes do czego chcą i sprawdzać reakcję – czy magnes przyciąga dany przedmiot, czy odpycha, czy w ogóle nie reaguje. Po przeprowadzeniu doświadczenia dzieci opowiadają o swoich spostrzeżeniach. Mogą również wykonać „notatki naukowe” w formie rysunków lub zapisu literowego w zależności od możliwości dziecka, np. na jednej kartce dzieci rysują/zapisują, co magnes przyciągnął, na drugiej – czego nie przyciągnął. Pomagamy wysnuć wniosek: magnes przyciąga przedmioty wykonane z metalu, a zatem roboty i ich miasto były metalowe, a tarcza antymagnesowa może być zbudowana z plastiku, papieru lub drewna.
5) Ilustracja – zajęcia plastyczne, ćwiczenie motoryki małej.
Proponujemy dzieciom, aby narysowały ilustrację do wcześniej wysłuchanego opowiadania.
Nie narzucamy konkretnej sceny. Dziecko wybiera fragment, który najlepiej zapamiętało, i próbuje przedstawić go, rysując kredkami.
6) Miasteczko robotów – zajęcia techniczno-plastyczne.
Budujemy budynki znajdujące się w mieście np.: dom/blok dla robotów, kino, sklep,
park, centrum dowodzenia miastem. Kiedy obiekty będą gotowe, dzieci mogą umieścić swojego robota w dowolnym miejscu i podziwiać prace. Zbudowany przez nas pociąg będzie środkiem komunikacji w miasteczku robotów.
7) Poszukiwacze figur – zabawa ruchowa, utrwalenie graficznego obrazu figur geometrycznych.
Dzieci swobodnie ruszają się po pokoju w rytm muzyki, kiedy muzyka przestanie grać i podniesiemy jedną z figur, zadaniem dzieci jest odszukanie podobnego kształtu w przedmiotach
znajdujących się w pokoju, np. prezentujemy kwadrat – dzieci pokazują klocki, książki w tym kształcie.
8) Duży, większy, największy – zabawa matematyczna, określanie wielkości.
Rozdajemy każdemu dziecku wycięte z papieru różnej wielkości kółka. Zadaniem dzieci jest przyklejenie ich na kartkę – od najmniejszego do największego.
9) Przeciwieństwa – zajęcia matematyczne i zabawa z kartą pracy ze strony 6-7, książka 4.
Dzieci przyglądają się miasteczku robotów, które przed chwilą zbudowały.
Dzieci przeliczają, z ilu obiektów składa się miasteczko. Zadajemy dzieciom pytania: Który
budynek w mieście jest najwyższy? Który budynek w mieście jest najniższy?. Następnie prosimy, aby dzieci użyły określeń: mniejszy/większy i w ten sposób porównywały budynki, np. Najwyższym budynkiem w mieście robotów jest…, najszerszym budynkiem jest… Na koniec dzieci określają, która ręka robota jest najdłuższa/najkrótsza, który robot jest najwyższy/najniższy, który dom jest najszerszy/najwęższy, oraz rysują coraz większego robota.
10) Robot z krainy figur – zajęcia edukacyjne,techniczne i zabawa z kartą pracy ze strony 67, książka 4.
Dzieci stawiają przed sobą swoje roboty. Przyglądają się im uważnie i określają, z jakich figur geometrycznych są zbudowane. Następnie z kolorowych papierów wycinają te figury, które dostrzegają w swoim robocie, i na kartce A4 wyklejają z wyciętych figur swojego robota. Po skończonej pracy każde dziecko przelicza, z ilu figur składa się jego robot. Na koniec dzieci przeliczają, z ilu figur składają się konkretne roboty przedstawione na karcie pracy, oraz uzupełniają rysunki tak, aby roboty wyglądały tak samo. Jednego robota rysują od podstaw
samodzielnie.
11) Kręta droga – zabawa ruchowa, ćwiczenie równowagi. (Zabawa w ogrodzie) – dla chętnych*
Można stworzyć ze sznurka krętą drogę po całym ogrodzie. Im droga bardziej kręta i urozmaicona (np. pod drzewami, pod zjeżdżalnią), tym więcej zabawy. Zadaniem dzieci jest iść śladem sznurka.
Dziękuje i pozdrawiam serdecznie 🙂
29.04.2020 – W Polsce się urodziliśmy
1) Ćwiczenia poranne:
https://www.youtube.com/watch?v=sXqaZUp2N-w – Boogie Woogie
https://www.youtube.com/watch?v=zW1_ANe0l94 – Kaczuszki
LUB
„Dni tygodnia” – powtórzyć i utrwalić robiąc przysiady, podskoki czy pajacyki głośno wymieniając po kolei dni tygodnia 😉
Tańcz tak jak ja – zabawa naśladowcza przy muzyce.
Rodzic porusza się w rytm muzyki, a zadaniem dziecka jest odtworzenie jego ruchów, potem następuje zmiana. Tańczy dziecko, a rodzic powtarza.
„Witamy się” – zabawa na rozruszanie.
Poruszamy się w rytm muzyki. Kiedy muzyka ucichnie, rodzic mówi do dziecka: Witamy się…np. Łokciami, kolanami, policzkami, czołami, plecami, brzuchami itp.
2) „Siedmiomilowe buty” – zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami oddechowymi
Rozmawiamy z dziećmi o tym, co w czasie wakacji można robić nad morzem, a co w górach. Następnie zachęcamy dzieci, aby wyobraziły sobie, że mają siedmiomilowe buty, dzięki którym mogą szybko przemierzać całą Polskę. Dzieci maszerują po pokoju wielkimi krokami i obserwują rodzica. Jeśli podnosimy rękę wysoko to znaczy, że pokazujemy góry, dzieci naśladują ruchem i gestem wspinanie się po górach (podnoszą wysoko nogi, pochylają tułów) albo jazdę na nartach. Jeśli opuścimy rękę, oznacza, to morze, a dzieci naśladują pływanie, nurkowanie, budowanie zamków z piasku. Dzieci odpoczywają na słowo „przystanek” i stają wtedy na palcach, biorą głęboki wdech, przeciągają się i opuszczają ręce, wypuszczając jednocześnie powietrze z płuc. Możemy powtórzyć zabawę kilkukrotnie.
3) „Moja Polska”- zabawa słownikowa.
Zadajemy dzieciom pytanie: Co to jest Polska? Rozmowa, na temat Polski.
Tworzenie słownika pojęć związanych ze słowem Polska: OJCZYZNA, KRAJ, NARÓD, POLAK, POLKA
3) „Palcem po mapie” – próby odczytywania mapy Polski, wskazywanie większych miast, rzek, gór, morza.
Umieszczamy w widocznym miejscu mapę fizyczną Polski. Dzieci próbują odnaleźć i wskazać na mapie Morze Bałtyckie, większe miasta, rzeki i jeziora. Zwracają uwagę na kolory na mapie, a my tłumaczymy, że każdy kolor ma określone znaczenie: zielony oznacza niziny, żółty – wyżyny, brązowy – góry.
4) „Wars i Sawa” – wysłuchanie legendy o Warszawie i rozmowa kierowana
Zachęcamy dzieci do wysłuchania legendy o Warsie i Sawie
Można jej również wysłuchać: https://www.youtube.com/watch?v=lHmFohW0B1s
„Wars i Sawa”
Dawno temu, za niepamiętnych czasów, nie było w Polsce ani miast, ani wsi. Kraj pokrywały ogromne, nieprzebyte puszcze, pełne dzikiej zwierzyny. Tylko gdzieniegdzie znajdowały się niewielkie osady ludzkie. Właśnie wtedy w samym sercu mazowieckiego boru, nad Wisłą, żył młody rybak imieniem Wars. Był to młodzieniec dzielny i pracowity. Sam zbudował łódź, wyciosał wiosła i cierpliwie wiązał sieci. Sprzyjało mu szczęście, toteż kiedy wypływał na połów, zawsze powracał z siecią pełną dorodnych ryb. Wars cieszył się każdą chwilą spędzoną na wodzie, wpatrywał się w bystry nurt i słuchał ptasiego śpiewu. Szczególnie lubił nocne wyprawy. Na rzece panował wtedy niezmącony spokój, księżyc oświetlał Wisłę srebrnym blaskiem, a z lasu dochodziły tajemnicze odgłosy nocnego życia. Pewnego razu Wars zepchnął łódź na wodę, zarzucił sieci i cierpliwie czekał, ukryty wśród wysokich trzcin. Nagle wzburzyły się wiślane fale i z rzecznych odmętów wynurzyła się… prześliczna dziewczyna. Młody rybak zamarł z zachwytu i zdumiony patrzył na przedziwne zjawisko. Dziewczyna miała długie, jasne włosy, wielkie, szafirowe oczy i… od połowy ciała rybi ogon, pokryty srebrzystą łuską. Wars przetarł oczy i spojrzał raz jeszcze, nigdy bowiem nie spotkał kogoś takiego. To była syrena! Syrena, nieświadoma tego, że ktoś ją widzi, podpłynęła bliżej i zaczęła śpiewać. Na dźwięk jej pięknego głosu serce młodego rybaka zadrżało. Pokochał ją od pierwszego wejrzenia. Od tej pory co noc chował się w szuwarach, czekając na swoją ukochaną, a potem słuchając jej śpiewu. Aż nadszedł wieczór, gdy postanowił powiedzieć syrenie, co do niej czuje. Na szelest szuwarów zdziwiona dziewczyna przerwała pieśń i podpłynęła do wpatrzonego w nią Warsa.
– Dlaczego podglądasz mnie i podsłuchujesz, jak śpiewam?! – spytała zagniewana.
– Jestem rybakiem, syreno… – zaczął nieśmiało Wars.
– Wiem dobrze, kim jesteś, wiele razy widziałam cię na Wiśle. Ale to jeszcze nie powód, żeby…
– Tak, wiem, ale od kiedy ujrzałem cię po raz pierwszy i usłyszałem twój śpiew, nie mogę bez ciebie żyć. Kocham cię, syreno – wyszeptał Wars.
– I ty także nie jesteś mi obojętny – westchnęła. – Ale przecież tak bardzo się różnimy: ja jestem syreną, a ty człowiekiem… Przecież nie będziesz mógł mieszkać ze mną w rzece. A jeśli to ja zamieszkam z tobą, czy będziesz mógł żyć z kimś takim jak ja?
– Kocham cię, syreno, i tylko to się liczy – odparł Wars.
Syrena podpłynęła do brzegu. Wars wziął ją na ręce, mocno przytulił, po czym wyniósł z wody.
– Czy zostaniesz moją żoną? – zapytał.
– Tak – odpowiedziała.
Szczęśliwy Wars pocałował syrenę, a wtedy opadła z niej rybia łuska i w miejsce ogona pojawiły się nogi.
– Syreno, ty jesteś kobietą! – zawołał zdumiony Wars.
– Sprawdziła się stara przepowiednia, zgodnie z którą, jeśli człowiek pokocha syrenę, a ona zgodzi się zostać jego
żoną, wówczas jej rybi ogon zamieni się w nogi – powiedziała syrena. – Na imię mam Sawa – dodała.
Wkrótce w chacie nad rzeką odbyło się huczne wesele.
Wars i Sawa żyli długo i szczęśliwie, otoczeni miłością i szacunkiem ludzi.
Po latach wokół ich domu powstała duża osada rybacka, którą na ich pamiątkę nazwano Warszawą.
Dziś Warszawa jest wielkim miastem i stolicą Polski.
Po wysłuchaniu legendy dzieci odpowiadają na pytania:
– Kogo zobaczył Wars, gdy pewnej nocy wyruszył na połów?
– Jak wyglądała syrena?
– Co się stało, gdy rybak usłyszał śpiew syreny?
– O co Wars poprosił syrenę?
– W kogo zamieniła się syrena, gdy zgodziła się zostać żoną Warsa?
– Co powstało wokół domu Warsa i Sawy?
5) „Razem z Wisłą” – „zwiedzanie” Krakowa, Warszawy, Gdańska
Wskazujemy na mapie Polski trzy miasta położone nad Wisłą: Kraków, Warszawę i Gdańsk Pokazuje przygotowane wcześniej fotografie charakterystycznych obiektów znajdujących się w wybranych miastach i objaśnia, co przedstawiają.
Wirtualne zwiedzanie Krakowa: https://wirtualnyspacer.krakow.pl/html5/index.php?id=52619
Wirtualne zwiedzanie Warszawy: http://warszawa360.pl/
Wirtualne zwiedzanie Gdańska: http://holoit.com/gdansk/pl
6) „Jesteśmy Polką i Polakiem” – wysłuchanie i nauka piosenki.
https://www.youtube.com/watch?v=plug6OIrxRM – Jesteśmy Polką i Polakiem
Tekst piosenki
Ref. Jesteśmy Polką i Polakiem
Dziewczynką fajną i chłopakiem
Kochamy Polskę z całych sił,
Chcemy byś również kochał ją i ty i ty
1 Ciuchcia na dworcu czeka
Dziś wszystkie dzieci pojadą nią by poznać kraj
Ciuchcia pomknie daleko i przygód wiele
Na pewno w drodze spotka Nas
Ref: Jesteśmy Polką i Polakiem
Dziewczynką fajną i chłopakiem
Kochamy Polskę z całych sił,
Chcemy byś również kochał ją i ty i ty
2 Pierwsze jest Zakopane miejsce wspaniałe
Gdzie góry i górale są
Kraków to miasto stare w nim piękny Wawel
Obok Wawelu mieszkał smok
Ref: Jesteśmy Polką i Polakiem
Dziewczynką fajną i chłopakiem
Kochamy Polskę z całych sił,
Chcemy byś również kochał ją i ty i ty
3 Teraz to już Warszawa to ważna sprawa
Bo tu stolica Polski jest
Wisła, Pałac Kultury, Królewski Zamek
I wiele innych pięknych miejsc
Ref: Jesteśmy Polką i Polakiem
Dziewczynką fajną i chłopakiem
Kochamy Polskę z całych sił,
Chcemy byś również kochał ją i ty i ty
4 Toruń z daleka pachnie, bo słodki zapach
Pierników kusi mocno nas
Podróż skończymy w Gdańsku
Skąd szarym morzem
Można wyruszyć dalej w świat
Ref: Jesteśmy Polką i Polakiem
Dziewczynką fajną i chłopakiem
Kochamy Polskę z całych sił,
Chcemy byś również kochał ją i ty i ty
Jesteśmy Polką i Polakiem
Dziewczynką fajną i chłopakiem
Kochamy Polskę z całych sił,
Chcemy byś również kochał ją i ty i ty
7) Quiz wiedzy o Polsce – zagadki słowne.
Czytamy zagadki dotyczące Polski, a dzieci próbują podać rozwiązanie.
Ta zagadka nie jest trudna,
mały podróżniku.
Kiedy myślisz „polskie morze”,
mówisz o… (Bałtyku).
Pod Giewontem śpią rycerze,
wieją halne wiatry.
Góral owce swoje pasie,
już wiesz, że to… (Tatry).
Jezior znajdziesz tutaj tysiąc,
istny cud natury!
Zabierz łódkę, jacht lub kajak,
jadąc na… (Mazury).
Tu jest mój dom i moja ulica,
to moje miasto i moja dzielnica.
Bardzo je kocham, muszę to przyznać,
– bo to moja mała… (ojczyzna).
Największe polskie miasto,
każdego Polaka zachwyca.
Mieszka tam nasz prezydent,
Polski to jest stolica. (Warszawa)
On symbolem Polski jest,
jaki to ptak, czy już wiesz? (orzeł)
Wędruje po Polsce, z Baraniej Góry
wyszła i zmierza wprost do morza –
największa z rzek Polski – … (Wisła).
Mieszkają w Polsce lub za granicą,
mówią o sobie „Polacy”.
Marzą o kraju,
z Polską się liczą, to w końcu nasi… (rodacy).
8) „Piękny jest mój kraj” – wykonanie plakatów reklamujących ciekawe zakątki Polski.
Rozmawiamy z dziećmi o tym jakie miejsca w Polsce odwiedziliśmy razem albo które chcielibyśmy razem wspólnie odwiedzić. Zachęcamy do wypowiedzi pełnymi zdaniami. Po rozmowie wspólnie przygotowujemy plakat reklamujący wybrane przez siebie miejsce, region lub miejscowość. Dzieci mogą wykorzystywać pocztówki, zdjęcia, ilustracje z czasopism, duże arkusze białego papieru, kredki, mazaki, bądź farby.
9) Bursztynowy wierszyk – zabawa paluszkowa
Nad morzem w zmierzchy lipcowe wszystko jest bursztynowe.
Bursztynowe słonko z bardzo senną miną
układamy z rąk koło
Tonie w morskiej toni o barwie z bursztynu.
chwytamy się za nos, jakbyśmy schodzili pod wodę
Bursztynowy piasek,
paluszkami stukamy o podłogę
Bursztynowe fale,
falujemy dłońmi w powietrzu
Bursztynowy statek,
Układamy przed sobą trójkąt z rąk
I wózek dla lalek (…)
układamy ręce splecione przed sobą,
jakbyśmy chcieli utulić lalkę
Karty pracy do druku:
Dziękuję za wspólną pracę 🙂
30.04.2020- Dzień Flagi
1) Porcja ćwiczeń porannych 😉
https://www.youtube.com/watch?v=hBFLp08y33Y – trening dla rodzica z dzieckiem
https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4 – ćwiczenia w parach
https://www.youtube.com/watch?v=iKeatJK181Q -Zumba Gummi Miś
oraz inne ćwiczenia na poranny rozruch 😉
2) „Polska flaga” – wiersz i rozmowa kierowana.
Recytujemy wiersz, trzymając w dłoniach wstążki/kartki: białą i czerwoną. Poruszamy nimi przed sobą, a pod koniec wiersza łączymy wstążki, zamieniając w biało-czerwoną flagę.
Polska flaga
Biała i czerwona wstęga,
obie pięknie wiją się.
Biała na górze, czerwona na dole,
każde dziecko przecież wie.
Gdy wstęgi razem nad drzwiami domów wirują,
to znak, że Polacy Dzień Flagi Polskiej świętują!
Następnie pytamy: Kto z was wie, kiedy jest święto polskiej flagi? (2 maja)
Kiedy my, Polacy, powinniśmy pamiętać o naszych symbolach narodowych?
3) „Polak mały!” – film o symbolach narodowych
https://www.youtube.com/watch?v=FJ83BRqFPBA&feature=emb_title
4) „O Lechu, Czechu i Rusie” – wysłuchanie opowiadania o trzech braciach, inspirowanego legendą I. Walaszek i rozmowa inspirowana treścią legendy.
Można jej również wysłuchać tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=yMWBZkLlaa0
„Trzej bracia”
Wiele lat temu w pięknej krainie na wzgórzu żyło trzech braci: Lech, Rus i Czech. Pewnego razu zauważyli, że żyje im się trudniej niż zwykle…
– Jest coraz ciaśniej… – westchnął Lech.
– Brakuje już ryb w rzekach i zwierząt w puszczy coraz mniej… – powiedział Czech.
– Dzisiaj z drzewa spadło ostatnie jabłko… – zauważył Rus.
– Musimy znaleźć sobie inne miejsce do życia – oznajmili bracia.
Zabrali cały swój lud i wyruszyli w długą drogę. Szli i szli, wiele dni i wiele nocy, ale niestety nie udało im się znaleźć miejsca, w którym mogliby się osiedlić z całym ludem.
– Musimy się rozdzielić – stwierdził w końcu Lech. – Każdy z nas niech zabierze ze sobą część ludzi i znajdzie miejsce, gdzie będzie mógł żyć szczęśliwie przez wiele lat.
Tak też zrobili. Pierwszy odłączył się Rus. Pożegnał się z braćmi i poszedł szukać miejsca, gdzie przed wrogiem jego lud będą chronić góry i gdzie w lasach nie zabraknie ani jagód, ani dzikiej zwierzyny. Lech i Czech szli dalej. W końcu Czech zobaczył gęste lasy i szeroką rzekę.
– Tak! – krzyknął. – Oto miejsce, w którym ja i mój lud będziemy szczęśliwi. Zostaniemy tutaj, bracie! Żegnaj!
I tak Lech został sam ze swoim ludem. Zbliżał się już wieczór, a Lech ciągle nie umiał się zdecydować, gdzie osiąść na stałe.
Nagle jego oczom ukazał się wspaniały ptak siedzący w gnieździe na wielkim dębie. Był to orzeł, który dumnie spoglądał w dal.
– Tu zostaniemy! – postanowił Lech. – Miejsce, gdzie mieszka taki ptak, musi być wspaniałe! Naszym znakiem odtąd niech będzie biały orzeł na czerwonym tle, a wokół dębu, na którym siedzi ptak, zbudujemy miasto i nazwiemy je Gniezno.
I w taki oto sposób powstała pierwsza stolica Polski.
Po przeczytaniu, zadajemy dzieciom pytania:
O czym opowiada ta legenda?
Czego szukali trzej bracia?
W tej legendzie była mowa o naszym godle państwowym – kto z was wie, jak wygląda godło Polski?
Co jeszcze jest naszym symbolem narodowym, oprócz godła?
Jak wygląda flaga Polski?
5) „Mazurek Dąbrowskiego” – wysłuchanie hymnu państwowego
Przed włączeniem nagrania wyjaśniamy dzieciom, że hymn państwowy jest jednym z naszych symboli narodowych, podobnie jak biało-czerwona flaga oraz godło Polski – Orzeł Biały.
Mazurek Dąbrowskiego: https://www.youtube.com/watch?v=XkSjts5vf-s
Po wspólnym wysłuchaniu hymnu w postawie stojącej pytamy dzieci: Jaki charakter ma muzyka? Czy słyszeliście już kiedyś hymn Polski? Jeśli tak, to gdzie był on wykonywany?.
Następnie wyjaśniamy, w jakich okolicznościach wykonuje się hymn państwowy.
6) „Katechizm polskiego dziecka”- zapoznanie dzieci z wierszem W. Bełzy. (może niektóre dzieci już go znają 😉 )
„Katechizm polskiego dziecka”
Władysław Bełza
Kto ty jesteś? Polak mały.
Jaki znak twój? Orzeł biały.
Gdzie ty mieszkasz? Między swemi.
W jakim kraju?W polskiej ziemi.
Czym ta ziemia? Mą ojczyzną.
Czym zdobyta?Krwią i blizną.
Czy ją kochasz? Kocham szczerze.
A w co wierzysz? W Polskę wierzę.
Coś ty dla niej? Wdzięczne dziecię.
A coś winien? Oddać życie.
Wyjaśniamy dzieciom trudne pojęcia i pytamy: dlaczego należy kochać swój kraj?
Wierszyka można nauczyć się na pamięć 😉
7) Symbole narodowe – wykonanie pracy plastycznej.
Z wybranych pomysłów na pracę plastyczną można sobie wybrać dowolny. Może to być kotylion, może być flaga Polski lub godło. Wszystko zależy od tego jakimi materiałami plastycznymi dysponują Państwo w domu.
Kilka przykładów:
https://pracaplastyczna.pl/index.php/symbole-narodowe/1370-flaga-z-korkow
https://pracaplastyczna.pl/index.php/symbole-narodowe/1152-godlo-z-platkow-higienicznych
https://pracaplastyczna.pl/index.php/symbole-narodowe/1260-flaga
https://pracaplastyczna.pl/index.php/symbole-narodowe/1157-flaga-polski-z-raczek
https://pracaplastyczna.pl/index.php/symbole-narodowe/1148-kotylion-z-papieru
https://pracaplastyczna.pl/index.php/symbole-narodowe/1449-kokarda-narodowa
https://pracaplastyczna.pl/index.php/symbole-narodowe/1457-narodowy-kotylion
https://pracaplastyczna.pl/index.php/symbole-narodowe/1265-bialo-czerwony-kwiat
https://pracaplastyczna.pl/index.php/symbole-narodowe/1428-bialo-czerwone-tulipany
8) Gdzie się ukryła Polska flaga? – ćwiczenie percepcji wzrokowej.
Kiedy zapoznamy dzieci z flagą Polski, warto sprawdzić czy aby na pewno dobrze ją zapamiętały. Zobaczmy czy znajdą flagę Polski wymieszaną z biało-czerwonymi flagami innych krajów. Można wydrukować flagi różnych państw i poprosić dzieci o odnalezienie odpowiedniej.
9) Biało-czerwone – polowanie na skarby.
Nastawiamy minutnik na wybrany przez siebie czas, a dzieci mają za zadanie zgromadzić z otoczenia jak najwięcej kolorów w odcieniach bieli i czerwieni, a na końcu ułożyć z nich flagę Polski.
10) Bursztynowy wierszyk – zabawa paluszkowa
Nad morzem w zmierzchy lipcowe wszystko jest bursztynowe.
Bursztynowe słonko z bardzo senną miną
układamy z rąk koło
Tonie w morskiej toni o barwie z bursztynu.
chwytamy się za nos, jakbyśmy schodzili pod wodę
Bursztynowy piasek,
paluszkami stukamy o podłogę
Bursztynowe fale,
falujemy dłońmi w powietrzu
Bursztynowy statek,
Układamy przed sobą trójkąt z rąk
I wózek dla lalek (…)
układamy ręce splecione przed sobą,
jakbyśmy chcieli utulić lalkę
11) „Jesteśmy Polką i Polakiem” – przypomnienie i utrwalenie piosenki z dnia poprzedniego.
Karty pracy:
Dziękuje za wspólną zabawę i życzę wszystkim spokojnego weekendu 🙂
4.05.2020 – Dzień Strażaka
1. Zabawy ruchowe z wykorzystaniem butelek po wodzie mineralnej lub inne zabawy ruchowe z poprzednich propozycji.
Dziecko otrzymuje pustą półtoralitrową butelkę:
-
Stojąc w miejscu, dzieci przekładają butelkę z ręki do ręki (przed sobą, nad głową, za sobą).
-
maszerują w różnych kierunkach, wysoko unoszą kolana, każde swoją butelkę trzyma oburącz ponad głową. Na sygnał zatrzymują się i przekładają butelkę z jednej ręki do drugiej pod kolanem.
-
Dzieci w siadzie skrzyżnym turlają butelkę do przodu, a następnie do tyłu.
-
podskakują po sali z butelką trzymaną między kolanami.
-
W leżeniu na brzuchu dzieci trzymają butelkę przed sobą, trzymając za jej końce. Unoszą butelkę do góry (odrywając tułów od podłoża) i opuszczają na ziemię.
-
Dzieci siadają z kolanami przyciągniętymi do brody, butelki kładą przed stopami. Toczą butelki do przodu i z powrotem.(ćwiczenie wykonują bosymi stopami).
2. Ciepło – zimno – zabawa tropiąca.
Ukrywamy w pokoju przedmiot lub zabawkę. Zadaniem dziecka jest odnaleźć ukryty przedmiot dzięki podpowiedziom: ciepło – jeśli są blisko lub zimno – jeśli są daleko od tego przedmiotu.
3. Kto/co to jest? – rozwiązywanie zagadek i wprowadzenie do tematu.
Czytamy dzieciom zagadki, dzieci zgadują.
,,Nie smok żaden, nie ma pyska,
dymem zionie, iskry ciska, w lesie
pożre krzaki, drzewa,
popiół potem wiatr rozwiewa” (pożar)
,,Kto pracuje w hełmie,
pnie się po drabinie,
kiedy syczy ogień i gdy woda płynie?” (strażak)
Następnie rozmawiamy wspólnie na temat pracy strażaka, przykładowe pytania: czy każdy może zostać strażakiem? Jakie cechy charakteru musi posiadać strażak? Czy to bezpieczna praca? Czym zajmuje się strażak w swojej pracy? Kto jest patronem strażaków? Itp.
4. „Czego strażacy potrzebują w swojej pracy?” rozwiązywanie zagadek i omówienie ilustracji.
„Jest czerwony niczym rak, ma przed sobą prosty szlak.
Bo gdy głośny sygnał daje, stają auta i tramwaje.” (wóz strażacki)
„Po drewnianych szczeblach, do góry się wspinasz.
Nie tylko w ogrodzie przyda się…” (drabina)
„Kto na to pytanie, prędko mi odpowie:
Co podczas pożaru, ma strażak na głowie?”(hełm)
„Strażak ma to za pasem. Przypomina wyglądem siekierkę.”(toporek)
Układanie wokół postaci strażaka ilustracji przedstawiających ubrania i sprzęty, którymi się on posługuje (wóz strażacki, drabina, wąż, hełm, toporek, bosak, gaśnica, piła spalinowa, strój ochronny, aparat oddechowy). Omówienie wyglądu i sposobu wykorzystania tych sprzętów. Można też ewentualnie narysować strażaka i jego sprzęty.
5. „Niezapomniane urodziny Wojtusia” – wysłuchanie opowiadania Justyny Niedbały i rozmowa kierowana.
Niezapomnianie urodziny Wojtusia
Po przeczytaniu opowiadania podejmujemy rozmowę z dzieckiem – przykładowe pytania:
Jaki przedmiot tak bardzo zaciekawił Wojtka? Co poradziła Wojtkowi siostra? Dlaczego chłopiec nie posłuchał siostry? Co się stało, gdy Wojtek zaczął bawić się zapałkami?
6. Co by było, gdyby… – zabawa słowna.
Dzieci próbują wymyślić inne zakończenie historii – w sytuacji, gdyby np. Wojtuś posłuchał siostry.
7. Niebezpieczne urządzenia – ćwiczenie klasyfikacyjne.
Nauczyciel prezentuje różne przedmioty i urządzenia codziennego użytku, takie jak zapałki, zapalniczka, żelazko, suszarka, nożyczki, kable i wspólnie z dziećmi ustala, czy są niebezpieczne i dlaczego nie powinny trafić w ręce dzieci (a i dorośli powinni się z nimi obchodzić ostrożnie).
8. „Wąż – pomocnik” – ćwiczenia języka
„Wąż – pomocnik” – Justyna Niedbała
Strażacki wąż spał sobie spokojnie głębokim snem (język leży
płasko na dnie jamy ustnej). W pewnym momencie usłyszał
sygnał alarmowy dobiegający z remizy strażackiej (ijo, ijo, ijo).
Zaczął się wiercić (przesuwamy czubkiem języka po dolnych
zębach), zaczął się kręcić (przesuwamy czubkiem języka
po górnych zębach), rozejrzał się dookoła (czubkiem języka
oblizujemy usta). Syrena alarmowa z cichej (ijo, ijo, ijo – cicho)
stawała się coraz głośniejsza (ijo, ijo, ijo – głośno), a strażacki
wąż nie mógł się doczekać, żeby zobaczyć, co się dzieje na
zewnątrz (przesuwamy język między delikatnie zaciśniętymi
zębami). Musiał jednak czekać na dzielną strażacką dłoń
i z nudów syczał niecierpliwie (sssssssss…). W końcu strażak
wyjął węża, a on zatańczył uradowany, gasząc płomienie
(wysunięcie języka i swobodne poruszanie nim w górę, w dół
i na boki).
9. Gwałtu, rety! – zabawa paluszkowa w oparciu o fragment wiersza „Pożar” Władysława Broniewskiego
Pożar – Władysław Broniewski.
Gwałtu, rety! Dom się pali!
rytmiczne klaskanie w otwarte dłonie
Już strażacy przyjechali.
szybkie przesunięcie prawą dłonią
od ramienia po dłoń lewej ręki
Prędko wleźli po drabinie
naprzemienne układanie dłoni na dłoni w górę
i stanęli przy kominie.
wyciągnięcie obydwu rąk wysoko nad głowę
10. Propozycje prac plastycznych
Płomienie.
Dzieci otrzymują niewielki kawałek kartonowej podkładki w kształcie płomieni oraz plastelinę w kolorze czerwonym i żółtym. Rozcierają czerwoną plastelinę, starając się pokryć cały kartonik. Następnie na dole tektury układają małe kulki żółtej plasteliny i rozcierają je ku górze.
Gaszenie pożaru.
Dzieci odbijają gąbką zanurzoną w czerwonej i żółtej farbie płomyki na arkuszu papieru. Po wyschnięciu płomyków wylewamy kilka kropli rozwodnionej niebieskiej farby pod płomieniami. Zadaniem dzieci jest rozdmuchanie ich przez słomkę do napoju po płomieniach (próba ugaszenia pożaru na swojej kartce).
Wóz strażacki – dla chętnych 😉
Przygotowujemy pudełko sporych rozmiarów (w środku którego zmieści się dziecko), nacinamy boczne ścianki, aby otwierały się jak drzwi, wycinamy w drzwiach okna oraz przednią szybę. Pod przednią szybą przyklejamy mniejsze pudełko (może być otwierane). Zadaniem dzieci jest pomalowanie czerwoną farbą szkieletu wozu strażackiego. Dodatkowo dzieci mogą pomalować czarną farbą duże papierowe talerzyki (lub koła wycięte z kartonu), które z pomocą rodzica przykleją w odpowiednim miejscu wozu strażackiego. Po wyschnięciu wóz strażacki będzie towarzyszył dzieciom w trakcie zabaw swobodnych.
11. Propozycje kart pracy do wydrukowania.
12. „Strażak Sam” – wspólne oglądanie filmu – po wspólnej pracy na zakończenie 🙂
https://www.youtube.com/watch?v=x8Vd9d3cnDY
https://www.youtube.com/watch?v=4sHSVvdu28A
https://www.youtube.com/watch?v=7aIWXYWn2qQ
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
5.05.2020 – Kto to jest odkrywca??
1. Zestaw ćwiczeń porannych – przyda się wstążka lub paski bibuły.
Ćwiczenia ramion: dzieci stoją na dywanie, trzymając w ręce wstążkę z bibuły. Na sygnał rodzica wyciągają rękę przed siebie i zataczają wstążką koła raz prawą, raz lewą ręką.
Ćwiczenia ożywiające: dzieci stoją i trzymają swoje wstążki. Na hasło: Leci! – biegają po pokoju, unosząc wstążki wysoko. Na hasło: Ląduje! – przykucają i opuszczają wstążki na podłogę.
Ćwiczenia z elementem skoku: dzieci układają na dywanie wstążki w różnych odległościach. Następnie przeskakują przez wstążki obunóż.
Ćwiczenia mięśni brzucha: dzieci leżą na plecach z wyprostowanymi nogami i rękami. Trzymają w rękach rozciągnięte wstążki. Na klaśnięcie najpierw podnoszą się do siadu prostego, następnie robią skłon w przód, tak aby wstążką dotknąć palców stóp.
Ćwiczenia oddechowe: dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym, trzymając przed sobą wstążkę, na którą będzie dmuchać z różną siłą wydechu. Dzieci starają się, aby wstążki jak najmocniej się poruszały. Po zabawie ze wstążkami wykonują spokojne wdechy i wydechy.
W podróży – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci spacerują po pokoju. Kiedy wymienimy jakiś pojazd, np. rower, dzieci naśladują sposób poruszania się na nim. Na hasło: Spacer – dzieci maszerują po dywanie. Wymieniamy pojazdy wodne, lądowe i powietrzne, np. samolot, rower, skuter wodny, motor, kajak, samochód.
Przeprawa na suchy ląd – zabawa z elementem równowagi.
Rozkładamy na dywanie obręcze, krążki i skakanki. Zadaniem dzieci jest poruszanie się po rozłożonym sprzęcie, tak aby nie stanąć na dywanie.
Owady – zabawa bieżna.
Klaszczemy energicznie, a dzieci są „pszczołami” i biegają po pokoju. Na nasze mocne tupnięcie i hasło: Bąk – przykucają i pochylają głowę do klatki piersiowej.
Rock and roll – spontaniczny taniec.
Dzieci wykonują swobodny taniec przy muzyce.
2. Idź, jak słyszysz – zabawa ruchowa, utrwalenie kierunków.
Dzieci poruszają się zgodnie z naszą instrukcją, np.: Idź dwa kroki do przodu, skręć w lewo, zrób pięć kroków, skręć w prawo, zrób trzy kroki w tył, itp.
3. Kto to jest odkrywca? – burza mózgów.
Dzieci wypowiadają się, kogo uważają za odkrywcę, czym on się może zajmować, kto może być odkrywcą. Następnie prosimy, aby dzieci zastanowiły się, czy one też już kiedyś coś odkryły. Umieszczamy w widocznym miejscu portrety słynnych odkrywców, np. Krzysztofa Kolumba – słynnego podróżnika, odkrywcę Ameryki, Vasco Da Gamę – odkrył drogę morską do Indii, Ferdynanda Magellana, który pierwszy opłynął kulę ziemską oraz Mikołaja Kopernika – słynnego astronoma, który odkrył, że to Ziemia krąży wokół Słońca.
- K.Kolumb
- V. Da Gama
- Magellan
- M. Kopernik
Dzieci wskazują Amerykę, Indie i oceany na globusie oraz prezentują, jak Ziemia obraca się wokół własnej osi i Słońca (Słońcem może być duża piłka trzymana przez dziecko).
Film o wielkich podróżnikach: https://www.youtube.com/watch?v=iE_pQ1VL714
Historia Mikołaja Kopernika: https://www.youtube.com/watch?v=x0hX2J4QNd4
4. Jakie kąciki zainteresowań mają dzieci w innych przedszkolach? – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 8-9, książka 4.
Dzieci nazywają przedstawione na ilustracji kąciki oraz opowiadają o zaistniałych sytuacjach. Porównują kąciki przedstawione na ilustracjach z kącikami w ich sali przedszkolnej. Następnie uzupełniają ilustrację naklejkami, odnajdują przedmioty pokazane obok głównej ilustracji i je kolorują.
5. Czy zobaczę tu swoje odbicie? – zabawy badawcze.
Potrzebne będą: lusterko, kawałek folii aluminiowej, drewniana deska, metalowa łyżka, plastikowa butelka, okulary przeciwsłoneczne, blaszana taca, chusteczka higieniczna, miska z wodą.
Dzieci otrzymują zestaw przedmiotów: lusterko, kawałek folii aluminiowej, drewnianą deskę, metalową łyżkę, plastikową butelkę, okulary przeciwsłoneczne, blaszaną tacę, chusteczkę higieniczną, miskę z wodą. Zadaniem dzieci jest sprawdzenie, w których przedmiotach można zobaczyć swoje odbicie. Po zabawie badawczej dzieci wymieniają się z rodzicem swoimi spostrzeżeniami i dokonują podziału przedmiotów na te, w których się widziały, i na te, w których nie widać odbicia.
6. Moja droga do przedszkola – rysowanie trasy.
Rozdajemy dzieciom kartki, na których zaznaczamy dom i przedszkole – jeden budynek
w górnym prawym rogu, drugi w dolnym lewym rogu. Zadaniem dziecka jest poprowadzić drogę,
jaką musi pokonać, i dorysować obiekty, które mija po drodze. Dzieci opowiadają, co mijają po drodze do przedszkola.
7. Układaj tak jak ja – odtwarzanie szeregów i rytmów.
Rodzic z kolorowych klocków układa jakiś szereg albo rytm, a dziecko go odtwarza. Dzieci porównują oba szeregi/rytmy i przeliczają klocki.
8. Co powstanie z plamy? – zabawy plastyczne.
Tłumaczymy, że dzieci będą bawić się plamą, z której powstaną tajemnicze prace. W tym celu nanosimy łyżeczką na kartkę farby w różnych odległościach (wystarczą trzy kolory). Powstałe plamy dzieci rozdmuchują za pomocą słomek. Farby łączą się ze sobą. Po skończeniu prace odkładają w bezpieczne miejsce do wyschnięcia. Po wyschnięciu oglądamy pracę i próbujemy odgadnąć co przedstawiają.
9. Poznajemy podróżników – oglądanie filmu edukacyjnego „Byli sobie podróżnicy” na podsumowanie 😉
Po obejrzeniu materiału filmowego dzieci opowiadają o swoich spostrzeżeniach.
„Byli sobie podróżnicy” – https://www.youtube.com/watch?v=NpYlf8AeAgU
Dziękuje za uwagę 🙂
6.05.2020 – Wynalazki, które zmieniły świat.
1. Ćwiczenia poranne na lepsze myślenie 😉
https://www.youtube.com/watch?v=hBFLp08y33Y – trening dla rodzica z dzieckiem
https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4 – ćwiczenia w parach
https://www.youtube.com/watch?v=iKeatJK181Q -Zumba Gummi Miś
2. Co tak pachnie? – zabawa badawcza, rozpoznawanie różnych przedmiotów za pomocą zmysłu węchu.
Potrzebne będą: apaszka, pudełka oraz artykuły o charakterystycznych zapachach: cytryna, ocet, cukier waniliowy, cynamon, kawa, proszek, mydło, perfumy, pomarańcza, pasta do zębów.
Dzieci siedzą przed stolikiem, na którym przygotowaliśmy naczynia z różnymi przedmiotami. Dziecko ma zakryte oczy i po zapachu rozpoznaje i nazywa wąchany artykuł. Zgromadzone przedmioty można podzielić na nadające się do spożycia (spożywcze) oraz nienadające się do spożycia (chemiczne).
3. Urządzenia elektryczne – rozwiązywanie zagadek i rozmowa kierowana, wprowadzenie do tematu zajęć.
Czytamy po kolei zagadki, a dzieci próbują odgadnąć o jaki przedmiot chodzi. Następnie czytamy ciekawostki o danym przedmiocie.
Świeci w domu niczym blask słońca,
prawie tak samo jest gorąca!
Książkę przy niej przeczytamy
i mieszkanie posprzątamy. (żarówka)
* Ciekawostka: Zasługi wynalezienia żarówki przypisano Thomasowi Edisonowi, jednak
bardzo duży wkład w rozwój oświetlenia mieli Joseph Wilson Swan i James Bowman Lindsay,
którego wynalazek był pierwowzorem dzisiejszych żarówek.
Gdy usłyszeć chcesz kuzynkę,
babcię, ciocię lub Justynkę,
powiedz mamie, powiedz tacie,
a usłyszysz w aparacie. (telefon)
* Ciekawostka: Aleksander Graham Bell zbudował prototyp telefonu i wykonał pierwsze
na świecie połączenie telefoniczne.
To jest takie dużo pudło,
z którym nigdy nie jest nudno.
Włączasz jeden guzik mały
i wiesz, co się dzieje na świecie całym. (telewizor)
* Ciekawostka: Wynalazcą telewizora był John Logie Baird. Stworzył pierwowzór tego
urządzenia. Współczesne telewizory zawdzięczają wygląd i doskonały obraz kolejnym
odkrywcom, którzy udoskonalali to urządzenie przez lata.
* Źródło: „1001 wynalazków które zmieniły świat”, red. Jack Challoner, wyd. Elipsa, 2011.
Prezentujemy dzieciom urządzenia elektryczne (można wykorzystać załączone obrazki) takie jak żelazko, lampka nocna, telefon stacjonarny, czajnik, mikser, młynek do kawy. Obok stolika znajduje się odkurzacz. Dzieci oglądają zaprezentowane urządzenia, nazywają je i wypowiadają się na ich temat. Ukierunkowujemy rozmowę na wyszukiwanie elementów wspólnych dla wszystkich przedmiotów. Zachęcamy dzieci do samodzielnego wyciągania wniosków.
4. Wysłuchanie wiersza „Pstryk” Juliana Tuwima.
„Pstryk” – Julian Tuwim
Sterczy w ścianie taki pstryczek,
Mały pstryczek-elektryczek,
Jak tym pstryczkiem zrobić pstryk,
To się widno robi w mig.
Bardzo łatwo:
Pstryk – i światło!
Pstryknąć potem jeszcze raz,
Zaraz mrok otoczy nas.
A jak pstryknąć trzeci raz –
Znowu dawny świeci blask.
Taką siłę ma tajemną
Ten ukryty w ścianie smyk!
Ciemno – widno –
Widno – ciemno.
Któż to jest ten mały pstryk?
Może świetlik? Może ognik?
Jak tam dostał się i skąd?
To nie ognik. To przewodnik.
Taki drut, a w drucie PRĄD.
Robisz pstryk i włączasz PRĄD!
Elektryczny bystry PRRRRĄD!
I skąd światło?
Właśnie stąd!
5. Czy prąd jest ważny i co by było gdyby…? – rozmowa inspirowana treścią wiersza.
Zadajemy pytania: Czym jest „pstryk” z wiersza? Czy prąd jest ważny? Dlaczego?
Dzieci starają się podać jak najwięcej propozycji odpowiedzi na pytanie: Co by było, gdyby nie było prądu? Przypominamy o właściwym obchodzeniu się z urządzeniami elektrycznymi.
6. Kto to jest wynalazca? – rozmowa kierowana przez nauczyciela.
Pytamy się dzieci, kto to jest wynalazca? Dzieci próbują znaleźć jak najwięcej właściwych odpowiedzi. Następnie prezentujemy portrety Tomasza Edisona, Alexandra Grahama Bella, czy Johna Logie Baird’a i przekazujemy kilka ciekawostek na ich temat.
https://zyciorysy.info/thomas-edison/
https://www.wynalazki.andrej.edu.pl/index.php/wynalazcy/42-b/732-bell
https://nt.interia.pl/audio-wideo/news-narodziny-telewizji-i-john-logie-baird,nId,1537511
7. Co się wydarzyło? – układanie historyjki obrazkowej z zabawa z kartą pracy ze strony 10, książka 4.
Dzieci odszukują na obrazkach na karcie pracy obiekty z ramki i je nazywają, następnie opowiadają treść historyjki. Historyjka może być opowiadana kilka razy w różnych wersjach.
8. Stare i nowe – zabawa dydaktyczna.
Pokazujemy dzieciom obrazki przedstawiające żelazko z duszą, lampę naftową, świeczkę, miotłę, starą pralkę, ręczny młynek do mielenia kawy, stary ekspres do kawy, maszynę do pisania, gramofon, maszynę do szycia na korbkę. Obok w formie obrazkowej prezentujemy również nowoczesne urządzenia elektryczne: żelazko, lampę sufitową, lampkę nocną, odkurzacz, pralkę automatyczną, elektryczny młynek do mielenia kawy, nowoczesny ekspres do kawy, komputer (laptop), odtwarzacz płyt CD, maszynę do szycia. Zadaniem dzieci jest dobrać przedmioty w pary i określić, który jest starszy.
9. Poprowadź chłopca do skarbu – ćwiczenie spostrzegawczości, wyznaczanie trasy i zabawa z kartą pracy ze strony 11, książka 4.
Dzieci wskazują palcem dolny prawy róg oraz lewy górny róg planszy na karcie pracy. Kiedy nie mają z tym problemu, nauczyciel prosi o przyklejenie naklejek we właściwych miejscach. Następnie dzieci wyznaczają trasę wyprawy chłopca. Rysują też swoją trasę.
10. „Wynalazca” – zabawa paluszkowa.
Wynalazca – Magdalena Nowak
Stuku, puku, stuku, puku –
pukanie palcem wskazującym we wnętrze drugiej dłoni
co tak stuka, co tak stuka?
przykładanie dłoni najpierw do jednego, potem do drugiego ucha
To już pomysł całkiem nowy
kręcenie „młynka” dłońmi
do drzwi wyobraźni puka.
pukanie palcem wskazującym we wnętrze drugiej dłoni
Siedzi w ciszy wynalazca
stykanie z kciukiem kolejnych palców prawej dłoni
i nad projektem pracuje.
stykanie z kciukiem kolejnych palców lewej dłoni
Za chwil parę z tej koncepcji
zetknięcie dwóch zaciśniętych dłoni
wynalazek się wykluje.
wyprostowanie palców
11. Poznajemy wynalazców – oglądanie filmu edukacyjnego „Byli sobie wynalazcy” – na zakończenie 🙂
Po obejrzeniu materiału filmowego dzieci opowiadają o swoich spostrzeżeniach.
Byli sobie wynalazcy – https://www.youtube.com/watch?v=y7rLghz6bzY&list=PLbRJ6VxmTVY3PkKpESXv7mDHAfKSqN9yK&index=3&t=0s
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
7.05.2020 – Przeprowadzamy doświadczenia
1. Ruch to podstawa dlatego najpierw trochę ćwiczeń:
https://www.youtube.com/watch?v=FZ3pj_ZkldQ
https://www.youtube.com/watch?v=InxomdEHL8M
https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA
https://www.youtube.com/watch?v=xm93WFJ7bNs
Lub można wykorzystać ćwiczenia ruchowe z wczoraj.
2. Kolorowe sznurki – ćwiczenie małej motoryki, odwzorowywanie szlaczków.
Dzieci otrzymują plansze (kartki) z narysowanym wzorem. Za pomocą sznurka odwzorowują szlaczek. Mogą to robić bezpośrednio na planszy albo próbować swoich sił na stoliku lub czystej kartce i tylko na planszę spoglądać.
3. Przelać albo przesypać – zabawa badacza, segregowanie produktów na sypkie i płynne.
Przydadzą się: butelka z wodą i pusta butelka, pojemnik z solą, pusty pojemnik, ilustracje produktów do przesypania i do przelewania.
Przygotowujemy butelki z wodą i pustą oraz pojemnik z solą i pusty pojemnik. Prosimy dziecko aby napełniło wodą pustą butelkę, pytając dziecko, co zrobiło i dążąc do uzyskania określenia „przelać”. Następnie dziecko przekłada sól do innego naczynia, próbując określić czynność – „przesypywanie”. Następnie pokazujemy obrazki różnych artykułów, a dzieci określają, czy się je przelewa czy przesypuje. Dzieci sprawdzają swoje przypuszczenia. W tym celu mogą przelać sok, mleko, a przesypać piasek, dowolne ziarna. Po przeprowadzeniu doświadczeń wprowadzamy termin „płyny” jako nazwa uogólniająca na wszystko, co przelewamy, oraz „materiały sypkie”, czyli te, które przesypujemy.
4. Co jest dłuższe? – zabawa matematyczna, szacowanie długości przedmiotów.
Przyda się: sznurówka, kredka, szalik, wstążka, długopis, linijka, kreatywny drucik, pasek, kartka, tubka z pastą do zębów.
Dzieci siedzą przed rozłożonymi przedmiotami: sznurówką, kredką, szalikiem,
wstążką, długopisem, linijką, drucikiem, paskiem, kartką, tubką z pastą do zębów. Wybiera dwa spośród przedmiotów i określa „na oko”, który z nich jest dłuższy. Następnie sprawdza, czy miało rację, przykładając przedmioty do siebie. Zwracamy uwagę na to, aby przedmioty właściwie się stykały.
5. Już to wiem – zabawa edukacyjna z kartą pracy, utrwalenie wiadomości na karcie pracy ze strony 12, książki 4.
Dzieci zaznaczają na karcie pracy artykuły do przelewania i do przesypywania oraz rysują przedmioty dłuższe i krótsze.
6. Policz, ile jest – zabawa matematyczna, doskonalenie przeliczania do 10 na karcie pracy ze strony 13, książki 4.
Dziecko wybiera klocki i układa we wskazanym miejscu. Prosi dziecko, aby ułożyło 5 klocków w rzędzie, następnie 7 klocków w rzędzie i w ostatnim – 4 klocki. Dzieci przeliczają elementy w rzędach. Następnie pytamy, ile klocków trzeba dołożyć do pierwszego rzędu, żeby było 10, ile do następnego i do kolejnego. Dzieci przeliczają na palcach i podają kolejno odpowiedzi: Ile trzeba dołożyć do 6, żeby było 10? Ile trzeba dołożyć do 2, żeby było 10? Ile trzeba dołożyć do 7, żeby było 10?. Na koniec dzieci przeliczają mrówki na karcie pracy i dorysowują tak, by w każdym rzędzie było ich 10. Wykazują się znajomością owadów oraz rozróżniają zwierzęta i rośliny.
7. Rymowanki – eksperymenty językowe.
Podajemy przykłady rymów: koleżanka – szklanka, barek – rowerek, kot – płot. Dzieci wymyślają pary wyrazów, które się rymują. Mogą tworzyć przy tym eksperymenty językowe i wymyślać wyrazy, które nic nie znaczą.
8. Co rozpuszcza się w wodzie? – zabawy badawcze.
Przygotowujemy potrzebne do doświadczeń rzeczy:
– naczynie z wodą i łyżeczka,
– miseczkę z solą,
– naczynie z olejem,
– miseczkę z cukrem,
– naczynie z kaszą,
– naczynie z kostkami lodu,
– miseczkę z grochem.
Proponujemy połączyć z wodą jeden składnik i sprawdzić, czy jest on rozpuszczalny w wodzie. Na wstępie dzieci sprawdzają, czy pamiętają wnioski z poprzednich doświadczeń dotyczących rozpuszczalności w wodzie. Po zakończeniu doświadczeń dzieci wyciągają wnioski oraz dzielą wspólnie przedmioty na rozpuszczalne i nierozpuszczalne w wodzie.
9. Królestwo małego wynalazcy – praca plastyczna, rysowanie na określony temat.
Dzieci rysują, jak wyobrażają sobie miejsce, w którym wynalazca najlepiej się czuje.
10. Zaświecona – zgaszona – zabawa ruchowa doskonaląca umiejętność reagowania na sygnał. Zachęcamy dzieci do wzięcia udziału w zabawie. Na hasło: zaświecona! dzieci naśladują wykonywanie różnych domowych czynności. Natomiast na hasło: zgaszona zasłaniają oczy i przykucają w bezruchu.
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
8.05.2020 – Eksperymenty to super zabawa!!!
1. Na dobry humor zestaw ćwiczeń porannych.
„Dni tygodnia” – powtórzyć i utrwalić robiąc przysiady, podskoki czy pajacyki głośno wymieniając po kolei dni tygodnia 😉
Tańcz tak jak ja – zabawa naśladowcza przy muzyce.
Rodzic porusza się w rytm muzyki, a zadaniem dziecka jest odtworzenie jego ruchów, potem następuje zmiana. Tańczy dziecko, a rodzic powtarza.
Robię to, co… – zabawa ruchowa z elementami pantomimy.
Dzieci w rytm klaśnięć biegają swobodnie po pokoju. Kiedy przestajemy klaskać, dajemy hasło: Robię to, co mama! – wtedy dzieci wykonują czynność, którą wykonuje ich mama albo czynność, która kojarzy im się z mamą. Możemy zmieniać członków rodziny, np. Robię to, co tata! (brat, siostra, dziadek, babcia).
„Witamy się” – zabawa na rozruszanie.
Poruszamy się w rytm muzyki. Kiedy muzyka ucichnie, rodzic mówi do dziecka: Witamy się…np. Łokciami, kolanami, policzkami, czołami, plecami, brzuchami itp.
„Co robi piłka?” – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Rodzic prosi dzieci, aby naśladowały ruch piłki. Potem wykonuje następujące ćwiczenia z piłką:
– odbija piłkę o podłogę (dzieci skaczą w miejscu),
– przerzuca piłkę z reki do reki (dzieci kołyszą się w prawo i w lewo),
– toczy piłkę po podłodze (dzieci kładą się i turlają po dywanie),
– obraca piłkę (dzieci wirują w miejscu).
2. Co jest cięższe? – zabawy badawcze z wykorzystaniem wagi.
Pokazujemy dzieciom różne wagi – szalkową, kuchenną, łazienkową. W zależności od wagi posiadanej w domu dzieci ważą siebie i różne przedmioty, np. lalki, klocki, warzywa, rodzica oraz porównują masę, używając określeń: „ciężki”, „cięższy”, „lekki”, „lżejszy”.
3. Pstryk – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po pokoju w rytmie dowolnej skocznej muzyki. Na hasło: Pstryk (któremu może towarzyszyć klaśnięcie) – kucają.
4. Literowy pociąg – zapoznanie z obrazem graficznym litery „Ż” i „ż”, utrwalenie poznanych liter.
Przygotowujemy „stacje”, w których umieszczamy karty z poznanymi dotychczas literami.
Na ostatniej stacji umieszczamy nową literę „Ż”. Dzieci zgodnie z muzyką (np. „Jedzie pociąg z daleka”) naśladują jazdę pociągiem i zatrzymują się na kolejnych stacjach. Na każdej stacji dziecko, które musi podać słowo rozpoczynające się literą umieszczoną na stacji, np. stacja z literą „A” – ananas, „B” – baran, „C” – cytryna, itp.
Litera Ż – https://www.youtube.com/watch?v=4XgSDfLE2kA
5. Poszukiwania liter „Ż” i „ż” – ćwiczenie koncentracji uwagi.
Rozdajemy dzieciom fragmenty gazet (upewniwszy się wcześniej, czy są one adekwatne
do zabawy i wieku dzieci) lub poniższy fragment tekstu. Zadaniem dzieci będzie odnalezienie w tekstach liter „Ż” i „ż”. Dzieci mogą zaznaczać je kolorowymi mazakami, np. otaczać pętlami. Warto zwrócić uwagę, aby dzieci nie zapomniały o kropce, gdyż „ż” bez kropki i „z” z kreseczką to zupełnie inne litery.
6. Głośne ,,Ż”, ciche ,,ż” – zabawa rytmiczna z kartą pracy ze strony 59, książka 4.
Rozkładamy przed dziećmi obrazki, których nazwy rozpoczynają się głoską „ż”. Zadaniem dzieci jest wysylabizować je cicho lub głośno w zależności od naszego polecenia. Kiedy podniesiemy rękę, dzieci wypowiadają dane słowo bardzo głośno, kiedy ręką dotknie podłogi – bardzo cicho. Na koniec dzieci na karcie pracy rysują zwierzęta po śladzie i określają, jaką literą rozpoczynają się ich nazwy. Wystukują też rytm, wymawiając nazwy obrazków raz cicho, raz głośno.
7. Ile brakuje, ile muszę oddać? – zabawa matematyczna, przeliczanie elementów zbioru i zabawa z kartą pracy ze strony 68, książka 4.
Każde dziecko ma po 15 liczmanów (klocki, guziki). Proponujemy różne zadania, a dzieci przeliczają na materiale konkretnym i podają właściwe rozwiązania.
Przykładowe zadania:
– Chcę mieć 10. Mam 4. Ile mi brakuje?
– Chcę mieć 7. Mam 3. Ile mi brakuje?
– Chcę mieć 5. Mam 10. Ile muszę oddać?
– Chcę mieć 12. Mam 7. Ile mi brakuje?
Jeśli dzieci wykazują zainteresowanie i dalej chcą się bawić, można rozwiązywać inne zadania:
– Mam 4 jabłka. Jeśli dokupię 4, to ile będę mieć razem?
– Chcę mieć 10 naklejek. 5 już mam, ile mi brakuje?
– Miałem 10 talerzy. 2 się rozbiły, ile zostało?
– Tata dostał 2 ciastka, mama dostała 3, a ja 4. Ile mamy razem?
– Miałem 12 nasionek, 7 już zasadziłem. Ile jeszcze muszę zasadzić, żeby wykorzystać wszystkie?
Po zakończeniu liczenia dzieci dorysowują tyle roślin, ile było nasion, ziaren lub cebulek.
8. Kolorowe doświadczenia – zabawy badawcze z farbowaniem wody.
Przygotowujemy małe słoiki z wodą i kolorowe paski bibuły. Dzieci najpierw mieszają kolory według poleceń: czerwony i żółty, niebieski i żółty, czerwony i niebieski. Wspólnie wyciągamy wnioski po przeprowadzonych doświadczeniach. Mogą dalej bawić się w łączenie różnych kolorów według uznania.
9. Niepowtarzalne butelki – praca techniczna, wypełnianie butelek makaronem i ziarnami.
Potrzebne będą: mała przezroczysta butelka dla dziecka, lejki, różne rodzaje makaronu i ziarna: pestki dyni, słonecznika, ziele angielskie, groch, fasola, ryż, kasza.
Dzieci wykonują ozdobę, którą mogą postawić w domu lub komuś podarować. Każde dziecko wypełnia według własnego pomysłu butelkę różnym materiałem, tworząc ciekawe kompozycje.
10. „Pracujące palce” – zabawa paluszkowa.
Dzieci wykonują pacami opisywane czynności:
-
palce pianisty grają na pianinie,
-
palce informatyka piszą na laptopie,
-
palce flecisty grają na flecie,
-
palce kasjera obsługują kasę,
-
palce kucharza ugniatają ciasto,
-
palce fryzjera obcinają włosy nożyczkami,
-
palce hydraulika zakręcają zawór wody,
-
palce malarza malują drzwi pędzlem.
Dziękuję za Waszą pracę w tym tygodniu 😀
Przesyłam uściski i buziaki :*
11.05.2020 Ulubieni bohaterowie
1) Kolejna porcja ćwiczeń 🙂
Zabawy ruchowe w domu https://www.youtube.com/watch?v=ZvvewNwtu_c
Zabawa ruchowa „Łapki – hopki” https://www.youtube.com/watch?v=LgWww5B5NAo
Gazetowa joga – https://www.youtube.com/watch?v=HkPdFnGRFGw
Układ taneczny „Sposób na nudę” – https://www.youtube.com/watch?v=2T6eW_b3saQ
2. Z jakiej bajki jest ta postać? – rozwiązywanie zagadek.
Czytamy wiersz D. Gellner „Bajkowa zgadywanka”. Dzieci, słuchając, dopowiadają rymy, które jednocześnie są rozwiązaniami zagadek o bajkowych postaciach.
Bajkowa zgadywanka
Jeździ kareta po świecie
A kto jest w tej karecie?
Przy oknie, z lewej strony
Kapturek. Jaki? …
Dalej na stercie poduszek
malutki Tomcio …
Spoza wielkiego kosza
śmieją się Jaś i …
Uwaga! Oj, uwaga!
To przecież Baba …
Koło lalki i misia
stoi Sierotka …
Pomiędzy walizkami
Dziewczynka z …
A tam, gdzie największy tłok,
zgrzyta zębami …
Ciekawe, czy już wiecie,
kto ukrył się w karecie?
Dorota Gellner
Następnie opowiadamy własnymi słowami o różnych bajkowych postaciach. Na podstawie ich opisu dzieci rozpoznają bohaterów różnych bajek. Przykład: Bardzo chciała być najpiękniejsza,
ciągle o tym myślała, każdego dnia o to, czy jest ktoś od niej ładniejszy swoje zwierciadło pytała.
Na zakończenie proponujemy, aby dzieci spróbowały ułożyć własne „bajkowe zgadywanki”.
3. Książki i ich bohaterowie – pogadanka na temat miejsc, gdzie można spotkać się z książką.
Pytamy, czy dzieci znają takie miejsca, gdzie jest dużo książek. Następnie wspólnie wyjaśniamy różnice między biblioteką, księgarnią i czytelnią.
4. Jaki to bohater? – zabawa dydaktyczna, ocena postępowania bajkowych postaci.
Dziecko otrzymuje dwa kartoniki – na jednym dzieci rysują czerwone serce, na drugim – czarne koło. Symbole te oznaczają, czy dana postać jest pozytywna, czy negatywna. Wymieniamy różne postacie z bajek, a dzieci podnoszą odpowiedni kartonik. Proponowane postacie: Kopciuszek, żona rybaka, wilk, Śnieżka, macocha, Calineczka, Baba Jaga, Królowa Śniegu, Czerwony Kapturek itp.
5. „Pomagamy Kopciuszkowi”- zabawa rozwijająca sprawność manualną.
Dziecko otrzymuje dwie miseczki. Jedną pustą, a drugą wypełnioną np. kaszą jęczmienną i fasolą, lub dwoma rodzajami klocków (duże i małe). Zadaniem dziecka jest jak najszybsze oddzielenie fasoli od kaszy, lub klocków dużych od małych.
6. Znajdź miejsce dla bohaterów bajek – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 14-15, książka 4.
Dzieci określają, z jakich bajek są przedstawione na ilustracji postacie. Przyklejają bajkowe postacie we właściwych miejscach. Otaczają pętlą scenę z bajki, którą pamiętają i potrafią opowiedzieć.
7. Jesteś bajkową postacią – zabawy dramowe, odgrywanie roli.
Dzieci wcielają się w role bohaterów bajek. Podajemy propozycje scenek:
– Jesteś rybakiem, który łowi ryby.
– Jesteś Kubusiem Puchatkiem, który wspina się na drzewo po miód.
– Jesteś Kopciuszkiem, który tańczy na balu.
– Jesteś rycerzem, który strzeże zamku.
– Jesteś księżniczką, która spała na ziarnku grochu.
– Jesteś wilkiem, który udaje babcię.
8.Znamy różne bajki – zabawa słowna, dopowiadanie tytułu.
Rodzic rozpoczyna zabawę, mówiąc początek tytułu bajki (np. „Czerwony…”, „Jaś i…”, „O rybaku…”). Dziecko dopowiada dalszą część. Później może nastąpić zmiana. Dziecko zaczyna a rodzic kończy tytuł bajki. Zabawa może trwać do wyczerpania pomysłów.
9. Prace porządkowe w kąciku książki.
Zachęcamy dzieci do porządkowania domowej biblioteczki. Wspólnie układamy książki, oklejamy te zniszczone. Eksponujemy w kąciku książki pozycje z klasyki dziecięcej, np. „Czerwony Kapturek”, „Pinokio”, „Śnieżka”, „Kubuś Puchatek”, „Jaś i Małgosia”, „Śpiąca Królewna”, „Kopciuszek”, „Brzydkie kaczątko”. Dzieci codziennie powinny słuchać wybranych tekstów czytanych przez rodzica lub słuchanych z nagrania.
10. „Moja ulubiona postać z bajki” – Praca plastyczna
Dziecko rysuje lub wykonuje z poniższych pomysłów swoją ulubioną postać z bajki.
https://pracaplastyczna.pl/index.php/basnie
Dziękuję za wspólną zabawę 🙂
12.05.2020 W krainie książek
1. Zestaw ćwiczeń porannych:
Omiń książkę – zabawa ruchowa z elementem czworakowania.
Rozkładamy książki na dywanie. Dzieci czworakują w taki sposób, aby je ominąć.
Jak najbliżej książki – zabawa rzutna.
Dzieci stoją na linii mety, którą wyznaczamy. Dziecko otrzymuje woreczek lub piłeczkę, którą należy rzucić jak najbliżej książki położonej na dywanie.
Droga do krainy bajek – zabawa ruchowa z ćwiczeniem równowagi.
Przez środek pokoju ułożona jest długa skakanka lub sznurek w dowolnym kształcie.
Dzieci stają bokiem i drobnymi krokami idą po skakance/sznurku „po krętej drodze do krainy bajek”. Nie wolno wypaść przed, ani za skakankę/sznurek. Podczas powtórzenia zabawy można zmienić położenie skakanki/sznurka.
Kapturek idzie przez las – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa
Trzymamy w ręce przygotowane przez siebie sylwety: wilka, Czerwonego Kapturka, leśniczego, babci, lub ewentualnie umawiamy się z dziećmi na hasła. Dzieci spacerują po pokoju. Na hasło „bajka”, zatrzymują się i zwracają do nas twarzami, a my unosimy wybrany przez siebie szablon lub w drugiej opcji: głośno wypowiadamy hasło. Dzieci wykonują ustalone przed rozpoczęciem zabawy zadania:
• „wilk” – skradają się
• „Czerwony Kapturek” – maszerują
• „babcia” – przechodzą do leżenia na dywanie
• „leśniczy” – grożą palcem raz lewej, raz prawej ręki.
2. Kto tu nie pasuje? – zabawa dydaktyczna, wskazanie błędnego elementu.
Podajemy po trzy postacie, z których jedna nie pasuje do pozostałych. Zadaniem dziecka jest
wskazanie niepasującej postaci.
Przykłady:
– Czerwony Kapturek, Pinokio, Dżepetto
– smok, Śnieżka, krasnoludki
– babcia, wilk, rybak
– Kubuś Puchatek, Jaś, Baba Jaga
– macocha, Prosiaczek, Kłapouchy
– Śnieżka, Śpiąca Królewna, krasnoludki
– Małgosia, wilk, leśniczy
– Kopciuszek, macocha, Szewczyk Dratewka
3. Bajkowa kraina – ćwiczenie małej motoryki, wyklejanie kartki kawałkami bibuły.
Dzieci otrzymują białe kartki formatu A4. Otrzymują również kawałki bibuły w różnych
kolorach, klej i nożyczki. Dzieci wyklejają całą powierzchnię kartki bibułą. Mogą tworzyć wydzierankę, wycinać poszczególne elementy lub zgniatać bibułę w kulki. Kolory bibuły dobierają według uznania. Po skończeniu pracy dzieci wypowiadają się, co widzą w wykonanej przez siebie krainie.
4. Skąd się biorą książki? – wysłuchanie opowiadania i historyjka obrazkowa – omówienie
etapów powstawania książki.
Opowiadamy historię powstania książki: Najpierw autor musi spisać swoją propozycję wiersza albo opowiadania czy powieści, które powstały w jego głowie. Później wysyła tekst do wydawnictwa albo spotyka się z osobą, która jest wydawcą, aby omówić, czy tekst się podoba. Jeżeli utwór, który wymyślił i napisał autor się spodoba, wydawca decyduje się, aby wydać jego książkę. Wtedy potrzebny jest ilustrator, który wykona ilustracje, i operator DTP, który połączy tekst z ilustracjami na kolejnych stronach. Aby powstała książka, potrzebna jest jeszcze okładka – tym zajmuje się grafik. W redakcji redaktor sprawdza, czy w tekście nie ma żadnego błędu, i kiedy wszystko jest już gotowe, należy wysłać materiały do drukarni. Tam wszystkim zajmie się drukarz. Tak przygotowany materiał trzeba poskładać w całość i skleić lub zszyć. Gotowe książki zostają zapakowane w paczki i są wysłane do księgarni, gdzie wszyscy mogą je kupić.
Filmik dla dzieci „Jak powstaje książka?” https://www.youtube.com/watch?v=t6t-UsDrqB8&feature=youtu.be
Książka ilustrowana – https://www.youtube.com/watch?v=jgcWVmLqKTk
5. Zakładka – co to takiego? – wyjaśnianie pojęcia i zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 16, książka 4.
Pokazujemy dzieciom różne rodzaje zakładek i prosi, aby wyjaśniły, co to jest i do czego może służyć. Następnie zachęcamy, aby dzieci uzupełniły zakładki na karcie pracy, wklejając brakujące części we właściwe miejsca, oraz zaprojektowały własną zakładkę.
6. Porządek na półce – ćwiczenia klasyfikacji; układanie w grupy, szeregi, rytmy.
Dziecko otrzymuje zestaw różnych kartoników (4 niebieskie prostokąty, 4 żółte kwadraty, 4 zielone prostokąty, 4 czerwone kwadraty). Układają kartoniki według wskazówek np.:
– Posegreguj kartoniki ze względu na kolory.
– Posegreguj kartoniki ze względu na kształt.
– Ułóż w szeregu na przemian żółte i niebieskie kartoniki.
– Ułóż w szeregu na przemian kwadrat i prostokąt.
– Ułóż 2 kwadraty i 2 prostokąty.
– Ułóż 2 prostokąty, 1 kwadrat, 2 prostokąty.
Zabawa może trwać dłużej w zależności od zainteresowania dzieci.
7. Książki – zabawa edukacyjna z kartą pracy, kolorowanie według wzoru ze strony 17, książka 4.
Dzieci kolorują książki na karcie pracy według określonego porządku. W ramce z książek rysują
ilustrację do swojej ulubionej bajki.
8. Bajkowa podróż – opowieść ruchowa.
Dzieci siedzą na dywanie, a my informujemy, że będziemy opowiadać o różnych zdarzeniach, a dzieci będą odzwierciedlać je ruchem. Przykład opowieści:
Jedziecie na koniu do zamku, w którym mieszka Kopciuszek. Wchodzicie po schodach na wysoką wieżę w bardzo niewygodnych butach. W zamkowej sali widzicie wilka z innej bajki. Jest też tam rybak, który łowi ryby. W innej sali trwa bal i wszyscy tańczą. Jest tam królewna, która spała na grochu i nie może się wyprostować. Nagle do zamku dostał się groźny smok i wszystkich wystraszył, zrobił się popłoch, ludzie zaczęli uciekać. Zgromadzeni poczuli się bardzo zmęczeni i tak jak Śpiąca Królewna położyli się spać.
9. Okładka do książki – praca plastyczna, malowanie farbami.
Dziecko wymyśla tematykę książki i projektuje do niej okładkę. Używa farb plakatowych. Wyjaśniamy, że okładka może być do książki, która jeszcze nie istnieje. Skończone prace dzieci zostawiają do wyschnięcia.
10. Nasze ulubione bajki – słuchanie bajek wyeksponowanych w kąciku książki.
Dzieci wybierają jedną z bajek, którą czyta rodzic.
Dziękuje za Waszą pracę 🙂
13.05.2020 – O czym marzą książki?
1. W zdrowym ciele, zdrowy duch!!!
Zabawy ruchowe w domu https://www.youtube.com/watch?v=ZvvewNwtu_c
Zabawa ruchowa „Łapki – hopki” https://www.youtube.com/watch?v=LgWww5B5NAo
Gazetowa joga – https://www.youtube.com/watch?v=HkPdFnGRFGw
Układ taneczny „Sposób na nudę” – https://www.youtube.com/watch?v=2T6eW_b3saQ
LUB
Zestaw „W bibliotece”
Ćwiczenia z elementem skłonu – dzieci spacerują w rytm klaskania, na mocniejszy dźwięk np. tupnięcie lub klaśnięcie, robią skłon do przodu.
Ćwiczenia z elementem skoku – na podłodze są rozłożone książki, dzieci spacerują, omijając je. Na sygnał np. „hop” dzieci przeskakują obunóż przez książki.
Ćwiczenia równowagi – dziecko otrzymuje książkę, którą kładzie sobie na głowie. Dzieci maszerują po pokoju tak, aby książka nie spadła.
Ćwiczenia stóp – dzieci leżą na plecach. Na hasło: Wchodzimy po drabinie – unoszą stopy coraz wyżej, naśladując wchodzenie na drabinę. Na hasło: Schodzimy – naśladują schodzenie z drabiny i opuszczają stopy coraz niżej.
Ćwiczenia tułowia – dzieci stoją na dywanie, a na nasze polecenie polecenie: Podaj książkę w prawo lub Podaj książkę w lewo. Dzieci wykonują skręt tułowia raz w jedną, raz w drugą stronę.
2. Ile to jest? – zabawa matematyczna, doskonalenie liczenia.
Gromadzimy dzieci przed sobą i umawiamy się, że odpowiedź na swoje pytanie chcemy zobaczyć
na palcach dzieci. Następnie proponujemy kilka zadań:
– Ile to będzie 2 piłki i 3 piłki?
– Ile to będzie 1 samochód i 2 samochody?
– Która liczba jest większa: 5 czy 2?
– Jaka liczba jest po 6?
3. Książka – mój przyjaciel – wysłuchanie wiersza i rozmowa na jego temat.
Dzieci uważnie słuchają wiersza i rozmawiają na jego temat.
„Książka – mój przyjaciel”
Wiem, że marzenie niejedno
dzięki książkom się spełni.
Odkrywają przede mną
wiele pięknych tajemnic.
I gdybym chciał najzwięźlej
– czym jest książka – tłumaczyć,
powiedziałbym najprościej:
„Mądry, wierny przyjaciel”.
Jerzy Skokowski
Pytamy, czy książka może być przyjacielem, a dzieci swobodnie odpowiadają na postawione pytanie.
4. Życzenia książki – promyczkowe uszeregowanie.
Zachęcamy, aby dzieci zastanowiły się, jakie miałyby życzenia, gdyby były książkami. Wszystkie propozycje dzieci możemy zapisać, tworząc ZBIÓR ŻYCZEŃ KSIĄŻKI. Zachęcamy do spełniania tych życzeń podczas korzystania z książek. Gdyby dzieci nie miały pomysłów, należy zwrócić ich uwagę na poszanowanie książek, właściwe się z nimi obchodzenie, a przede wszystkim zainteresowanie książką.
Prezentacja dla dzieci „Zasady korzystania z książek”
5. Znajdź różnice – ćwiczenie spostrzegawczości z kartą pracy ze strony 18, książka 4.
Dzieci zaznaczają na karcie pracy 10 różnic na obrazku po prawej stronie. Utrwalają również, jak należy obchodzić się z książką, skreślając na czerwono te ilustracje, które pokazują brak szacunku do książek. Dzieci opowiadają, co lubią, a czego nie lubią książki. Możemy zaproponować, aby wypowiedzi były w 1. osobie, czyli: Jestem książką z obrazkami i lubię, gdy dzieci oglądają mnie uważnie, opowiadają, co widzą na obrazku, a nie lubię, gdy dotykają mnie brudnymi rękami.
6. Dokończ zdanie – zabawa słowna.
Zwracamy się dziecka, mówiąc niedokończone zdanie.
Dzieci dopowiadają zakończenie zdania, nadając mu sens:
-
Lubię książki, bo…
-
Kiedy mama/tata mi czyta, to…
-
Najbardziej lubię książki…
-
Moja ulubiona książka to…
7. Zakładka do książki – praca plastyczna.
Demonstrujemy dzieciom kartę z „Wyprawki” z elementami do wykonania zakładki. Wyjaśniamy, na czym będzie polegała praca, i zwracamy uwagę na jej estetyczne wykonanie. Dzieci łączą klejem papierowe elementy. Po skończonej pracy wspólnie zastanawiają się, komu mogą podarować zakładkę i kto będzie z niej korzystał. Mogą również wykorzystać zakładki jako kukiełki. Możemy zainspirować dzieci do tworzenia własnych historyjek o pandzie, myszce, żabce i lwie. Prezentem może być przygotowanie teatrzyku dla przedszkolaków lub domowników.
Można również wykonać inne zakładki, pomysły zamieszczam poniżej:
http://przedszkolnyartysta.blogspot.com/2015/03/zakadki-do-ksiazek.html
http://praceplastyczne.pl/papier/111-zakladka-do-ksiazki-z-papieru
http://praceplastyczne.pl/inne/132-zakladka-do-ksiazki
8. Opowiadamy bajkę – zabawa integracyjna, tworzenie opowiadania.
Dziecko rozpoczyna opowiadanie bajki. Należy zaznaczyć, że historia może być zupełnie nieprawdziwa, śmieszna. Można podpowiedzieć, że opowiadanie można rozpocząć od słów: Bardzo dawno temu… lub: Za górami, za lasami…
9. „Pisze Pani na maszynie” – masażyk
Pisze pani na maszynie (palcami uderzamy po plecach dziecka)
Stop, przecinek (pociągamy lekko za ucho prawe)
Stop, przecinek (pociągamy lekko za ucho lewe),
Świeci słońce (masujemy całą dłonią po plecach),
Idą konie (lekko uderzamy pięściami po plecach).
Biegną słonie po betonie (bokiem dłoni uderzają po plecach)
Płynie sobie kręta rzeczka (bokiem dłoni krętą linią przesuwamy wzdłuż kręgosłupa).
Idą panie na szpileczkach (palcami wskazującymi uderzamy po plecach)
Pada, mały drobny deszczyk (wszystkimi paluszkami lekko uderzmy po plecach).
Czujesz dreszczyk? (lekko chwytamy za szyję).
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
Czekam na zdjęcia Waszych zakładek!!
14.05.2020 – Z wizytą w bibliotece
(wizyta w bibliotece jest teraz nie wskazana, ale w domu można się pobawić)
1. Zestaw ćwiczeń „W bibliotece”
Ćwiczenia z elementem skłonu – dzieci spacerują w rytm klaskania, na mocniejszy dźwięk np. tupnięcie lub klaśnięcie, robią skłon do przodu.
Ćwiczenia z elementem skoku – na podłodze są rozłożone książki, dzieci spacerują, omijając je. Na sygnał np. „hop” dzieci przeskakują obunóż przez książki.
Ćwiczenia równowagi – dziecko otrzymuje książkę, którą kładzie sobie na głowie. Dzieci maszerują po pokoju tak, aby książka nie spadła.
Ćwiczenia stóp – dzieci leżą na plecach. Na hasło: Wchodzimy po drabinie – unoszą stopy coraz wyżej, naśladując wchodzenie na drabinę. Na hasło: Schodzimy – naśladują schodzenie z drabiny i opuszczają stopy coraz niżej.
Ćwiczenia tułowia – dzieci stoją na dywanie, a na nasze polecenie polecenie: Podaj książkę w prawo lub Podaj książkę w lewo. Dzieci wykonują skręt tułowia raz w jedną, raz w drugą stronę.
LUB
Omiń książkę – zabawa ruchowa z elementem czworakowania.
Rozkładamy książki na dywanie. Dzieci czworakują w taki sposób, aby je ominąć.
Jak najbliżej książki – zabawa rzutna.
Dzieci stoją na linii mety, którą wyznaczamy. Dziecko otrzymuje woreczek lub piłeczkę, którą należy rzucić jak najbliżej książki położonej na dywanie.
Droga do krainy bajek – zabawa ruchowa z ćwiczeniem równowagi.
Przez środek pokoju ułożona jest długa skakanka lub sznurek w dowolnym kształcie.
Dzieci stają bokiem i drobnymi krokami idą po skakance/sznurku „po krętej drodze do krainy bajek”. Nie wolno wypaść przed, ani za skakankę/sznurek. Podczas powtórzenia zabawy można zmienić położenie skakanki/sznurka.
Kapturek idzie przez las – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa
Trzymamy w ręce przygotowane przez siebie sylwety: wilka, Czerwonego Kapturka, leśniczego, babci, lub ewentualnie umawiamy się z dziećmi na hasła. Dzieci spacerują po pokoju. Na hasło „bajka”, zatrzymują się i zwracają do nas twarzami, a my unosimy wybrany przez siebie szablon lub w drugiej opcji głośno wypowiadamy hasło. Dzieci wykonują ustalone przed rozpoczęciem zabawy zadania:
• „wilk” – skradają się
• „Czerwony Kapturek” – maszerują
• „babcia” – przechodzą do leżenia na dywanie
• „leśniczy” – grożą palcem raz lewej, raz prawej ręki.
2. „Której książki brakuje?” – zabawa doskonaląca pamięć.
Na środku dywanu leżą różne rodzaje książek (np. album, kucharska, słownik, przewodnik, bajka, powieść). Dziecko się odwraca, a my kawałkiem materiału zakrywamy jedną z książek i zadajemy pytanie: Której książki brakuje?. Można utrudniać zadanie, np. zamieniając kolejność ułożonych elementów. W razie trudności możemy nieco podpowiedzieć np. podać kolor okładki, grubość i wielkość książki. Można również zamieniać książki miejscami i pytać dzieci “Co się zmieniło?”
3. Robimy porządki – ćwiczenia w klasyfikowaniu.
Gromadzimy dzieci przed stolikiem, na którym leżą książki. Prosimy je o pomoc w ich segregowaniu. Na dywanie rozkładamy dwie skakanki/dwa sznurki jako pętle. Tłumaczymy, że do jednej należy włożyć wszystkie duże książki, do drugiej – książki małe. Dzieci wykonują zadanie. Kolejnym zadaniem jest segregacja ze względu na ilustrację – dziecko wybiera dowolną książkę i odkłada do właściwej pętli książki kolorowe lub te bez obrazków. Następnym kryterium podziału jest grubość książki. Dzieci wkładają do jednej skakanki książki grube, do drugiej – cienkie. Można też zaproponować podział ze względu na dwie cechy: w jednej skakance duże kolorowe, w drugiej – małe bez ilustracji. Dzieci odkładają na dywan książki nie pasują do żadnego zbioru. Jeśli dzieci są nadal zainteresowane zabawą, można eksperymentować z częścią wspólną zbioru: do jednej skakanki książki duże i grube, do drugiej – duże i cienkie. Wówczas wyjaśniamy, że książki duże pasują do obu skakanek. Łączymy wtedy skakanki, zaznaczając część wspólną.
4. Ćwiczenia z myślenia – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 19, książka 4.
Dzieci kolorują książki na karcie pracy we wskazanym porządku kolorystycznym oraz łączą książki
o tej samej tematyce.
5. Z wizytą w bibliotece – rozwiązywanie zagadki i rozmowa kierowana.
(możemy w domu zrobić kartę biblioteczną i pobawić się w bibliotekę)
Wstępem może być zagadka:
Czy wy wiecie, czy nie wiecie,
że jest takie miejsce na świecie,
gdzie na półkach i półeczkach
obok książki jest książeczka?
Książek tutaj mnóstwo różnych
i dla małych i dla dużych.
Tu panuje taki zwyczaj,
że się książki wypożycza.
Możesz sobie albo komuś
pożyczyć książkę do domu,
lecz zaraz po jej przeczytaniu
pamiętaj o jej oddaniu.
Co to za miejsce? (Biblioteka)
Następnie zadajemy dzieciom pytania:
– Czym jest biblioteka?
– Czym biblioteka różni się od księgarni?
-Jak nazywa się osoba pracująca w bibliotece?
Przybliżamy dzieciom pracę bibliotekarza, zwracamy uwagę na wyposażenie biblioteki i wypożyczenie książek. Wyjaśniamy, że niektórych książek czy czasopism nie można wypożyczać do domu, można je za to poczytać w pomieszczeniu – czytelni.
Dzieci przypominają, jak należy zachowywać się w bibliotece.
6. Jaka to książka i do czego służy? – zabawa słowna.
Przydadzą się karteczki z napisami: „książka telefoniczna”, „książka kucharska”, „komiks”, „atlas”, „album”, „książka z bajkami”, „kolorowanka”, „encyklopedia”
Dziecko losuje karteczkę z nazwą książki. Jego zadaniem będzie opowiedzieć do czego służy dana książka.
7. Jesteś książką – zabawa teatralna.
Dzieci stoją w rozsypance, a my proponujemy różne scenki do odegrania:
– Jesteś małą, cienką książką, którą porwał wiatr.
– Jesteś grubą księgą, która leży oparta o ścianę.
– Jesteś książką, którą ktoś dotyka brudnymi rękami.
– Jesteś książką, którą właśnie ktoś przegląda strona po stronie.
Dzieci starają się twórczo podejść do zadania i pokazać ruchem swojego ciała odpowiednie czynności.
8. Bajka czy nie bajka – zabawa rozwijająca umiejętność logicznego myślenia.
Wypowiadamy zdania dotyczące znanych dzieciom bajek czy baśni. Zadaniem dziecka jest zweryfikowanie prawdziwości zdań i klaśnięcie w dłonie wtedy, kiedy zdanie jest prawdziwe oraz tupnięcie nogami kiedy fałszywe. Przykładowe zdania:
Kopciuszek pojechał na bal samochodem.
Przyjacielem Kubusia Puchatka był Krzyś.
Baba Jaga uwięziła Bolka i Lolka.
Złota rybka spełniła siedem życzeń rybaka.
Smok wawelski zjadł barana wypchanego siarką.
Śnieżka mieszkała w domu dwunastu krasnoludków.
Jaś i Małgosia zgubili się w dżungli.
Kopciuszek zgubił szklany pantofelek biegnąc o północy po schodach.
Brzydkie kaczątko okazało się być pięknym pawiem.
9.Bajkowa opowieść – zabawa paluszkowa.
W bajkowym świecie, w kolorowym świecie
zataczamy łuk jedną ręką, potem drugą – „rysujemy” tęczę
z serduszek piernikowych domek znajdziecie.
Łączymy palce dwóch dłoni – tworząc z nich serce, następnie robimy daszek.
Obok domu – ścieżka. Do domu krasnoludków
prostujemy po kolei palce prawej dłoni – zaczynając od najmniejszego
wędruje Królewna Śnieżka, idzie powolutku
„idziemy” palcami prawej dłoni po wnętrzu lewej
W orzeszka łupince ktoś płynie, jak gdyby w niewielkiej łódeczce!
Naśladujemy palcami falowanie wody
Przyjrzyj się dobrze dziewczynce – malutkiej Calineczce.
Przykładamy dłonie do oczu – robimy „okulary”
Dziękuje za wspólną zabawę 😀
15.05.2020 – Czytanie to wspaniała zabawa
1. Ćwiczenia dla każdego i dla małego i dla dużego 😉
Zabawy ruchowe w domu https://www.youtube.com/watch?v=ZvvewNwtu_c
Zabawa ruchowa „Łapki – hopki” https://www.youtube.com/watch?v=LgWww5B5NAo
Gazetowa joga – https://www.youtube.com/watch?v=HkPdFnGRFGw
Układ taneczny „Sposób na nudę” – https://www.youtube.com/watch?v=2T6eW_b3saQ
Można również wykorzystać wszystkie dotychczasowe zestawy ćwiczeń czyli wszystko to co do tej pory dzieciom przypadło do gustu 🙂
2. Jaka może być książka? – zabawa słowna, wyszukiwanie określeń pasujących do książki.
Dzieci wymieniają określenia, które pasują do książki. Po zapisaniu wszystkich wspólnie dokonują podziału. Innym kolorem mazaków zaznaczamy te przymiotniki, które dotyczą wyglądu książki (duża, mała, cienka, gruba), a innym – określenia dotyczące treści (ciekawa, dziecięca, kolorowa, smutna, radosna, straszna itp.)
3.„Ś” jak ślimak – zabawy z literą „ś” i kartą pracy ze strony 60, książka 4.
Pokazujemy obraz graficzny głoski i pytamy, jaką inną literę im przypomina (dzieci odniosą się do litery „s”). Dzieci podają realne nazwy z głoską „ś” albo tworzą własne. np. świeca, śliwka, ślimak, Staś, ścieżka, śnieg, świt, świnia. Zwracamy uwagę dzieci na to, jak znacząca jest mała kreseczka w języku polskim. Na koniec dzieci rysują po śladzie ślimaka i śliwkę, wskazują „ś” w wyrazach oraz biorą w niebieskie kółeczko.
Filmik o literce Ś – https://www.youtube.com/watch?v=nOAo-cLXf1g
4. Moja książka – utrwalenie poznanych liter i motywowanie do nauki czytania na podstawie
książeczki „Litery”.
Dzieci przeglądają poznane do tej pory litery w książeczce z literami z „Wyprawki”, nazywają litery, odczytują wyrazy, wymyślają zabawy z literami. Mogą również tworzyć i dokładać kolejne strony.
5. Kto dobrze liczy? – zabawa matematyczna, dodawanie.
Dzieci ma kartoniki z cyframi od 2 do 10. Podajemy różne działania na dodawanie, a dziecko oblicza i wskazuje kartonik z wynikiem działania. Dla ułatwienia można wykorzystać dowolne liczmany z „Wyprawki”.
6. Czego jest więcej? – zabawa matematyczna, porównywanie liczebności zbiorów z kartą pracy ze strony 69, książka 4.
Dzieci siedzą przed tablicą, na której nauczyciel przypiął 8 zakładek i 7 książek. Nauczyciel pyta:
Czego jest więcej? O ile więcej jest zakładek? Ile zakładek pozostanie bez książki? O ile mniej jest
książek? Ile jest razem zakładek i książek?. Następnie dzieci na karcie pracy liczą książki na półkach i kolorują tyle, aby razem było 18 pokolorowanych publikacji. Liczą też figury na lewej stronie książki i rysują tyle samo na prawej.
7. Ulubione bajki – praca plastyczno-techniczna.
Zachęcamy dzieci do stworzenia ciekawej książki, której nie można nigdzie kupić. Oznajmiamy, że autorem i ilustratorem książki będzie dziecko. Proponujemy również aby to dziecko wymyśliło tytuł swojej nowej książki. Technika wykonania książki może być różna. Korzystamy z tego co mamy w domu np. filc, bibułę, kolorowy papier, mazaki, kredki. Zachęcamy dzieci do łączenia różnych technik plastycznych, aby książka była efektowna. Dziecko zastanawia się, jaką bajkę lub bajki lubi najbardziej, i scenę z tej bajki lub kilku różnych bajek przedstawia w swojej pracy. Ilość stron książki jest dowolna i zależy od wyobraźni dziecka. Kiedy dziecko skończy pracę, łączymy kartki za pomocą wstążki i dziurkacza i oprawiamy w okładkę.
8. „Pisze Pani na maszynie” – masażyk na rozluźnienie
Pisze pani na maszynie (palcami uderzamy po plecach dziecka)
Stop, przecinek (pociągamy lekko za ucho prawe)
Stop, przecinek (pociągamy lekko za ucho lewe),
Świeci słońce (masujemy całą dłonią po plecach),
Idą konie (lekko uderzamy pięściami po plecach).
Biegną słonie po betonie (bokiem dłoni uderzają po plecach)
Płynie sobie kręta rzeczka (bokiem dłoni krętą linią przesuwamy wzdłuż kręgosłupa).
Idą panie na szpileczkach (palcami wskazującymi uderzamy po plecach)
Pada, mały drobny deszczyk (wszystkimi paluszkami lekko uderzmy po plecach).
Czujesz dreszczyk? (lekko chwytamy za szyję).
9. Wspólne rodzinne czytanie różnych bajek i baśni.
Bardzo dziękuje za Waszą pracę w tym tygodniu 🙂
Czekam na zdjęcia Waszych pięknych prac 😀
Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkim spokojnego weekendu!!!
18.05.2020 – Każdy z nas ma talent
1. Zestaw ćwiczeń porannych na dobre myślenie!
Zawodowa rozgrzewka.
Dzieci rozgrzewają kolejne partie ciała zgodnie z poleceniami rodzica:
„piłkarz kręci piłką” – kręcą głową w jedną i drugą stronę, kręcą biodrami w jedną i drugą stronę;
„ogrodnik grabi ziemię” – zginają palce dłoni i naśladują czynność grabienia jedną i drugą ręką, a potem naprzemiennie (ruch w przód i z powrotem);
„strażak zwija wąż pożarniczy” – robią krążenia jednym (potem drugim) ramieniem w przód i tył, następnie obydwoma ramionami synchronicznie i naprzemiennie;
„operator dźwigu podnosi betonowe płyty” – zginają ramię w łokciu i wykonują posuwisty ruch w przód i z powrotem – „stolarz tnie drewno”; robią przysiady.
Kolarze – ćwiczenie wzmacniające mięśnie brzucha i nóg.
Dzieci kładą się na plecach. Wykonują nogami naprzemienne krążenia:
w wolnym tempie – „kolarze jadą pod górkę”;
w umiarkowanym tempie – „kolarze jadą po równej drodze”;
w szybkim tempie – „kolarze zjeżdżają z górki”.
Przyrodnicy – zabawa wzmacniająca mięśnie karku i grzbietu.
Dzieci poruszają się po pokoju przy dowolnym utworze, naśladując fruwające ptaki. Podczas pauzy kładą się na brzuchu. Uginają ramiona w łokciach i unoszą dłonie do oczu jako lornetkę. Zabawa zostaje powtórzona kilka razy.
Żołnierze i piloci – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Kiedy klaskamy to dzieci naśladują maszerujących żołnierzy. Następnie wystukujemy rytm szybciej a dzieci zamieniają się w pilotów odrzutowców – poruszają się z ramionami odchylonymi nieco do tyłu; gdy przestajemy wystukiwać rytm – „lądują” na podłodze w leżeniu przodem.
Kelner – ćwiczenia koordynacji ruchowej.
Dziecko otrzymuje „tacę” (tekturowa kartka formatu A5) i plastikowy kubeczek. Kładą „tacę” płasko na jednej ręce i ustawiają na niej kubek. Chodzą powoli po pokoju, starając się utrzymać kubek na miejscu. Na hasło: proszony kelner – dzieci zatrzymują się, zdejmują kubek z „tacy” i kładą na stole. Następnie umieszczają „tacę” z kubkiem na drugiej dłoni. I znów ostrożnie poruszają się po pokoju.
2. „Talent ukryty w puzzlach” – wysłuchanie opowiadania Katarzyny Klimek-Michno i rozmowa w nawiązaniu do treści.
Dzieci szukają odpowiedzi np. na następujące pytania: Dlaczego Szymek był smutny w drodze z przedszkola do domu? Co powiedziała mu mama na pocieszenie? Co przyśniło się Szymkowi? Jaką ważną prawdę wyjawili mu napotkani w dolinie chłopcy Łukasz i Antek? Czego dzięki nim dowiedział się Szymek? Jak myślicie, o czym będą rozmawiać mama i Szymek w drodze do przedszkola?
- Część 1
- Część 2
3. Czy każdy z nas ma talent? – swobodne wypowiedzi dzieci.
Przykładowe pytania: Co to jest pasja? Co to jest talent? Po co ludziom talenty? Jak można odkryć talent? Co można zrobić ze swoim talentem? Co to znaczy: rozwijać talent? Co jest potrzebne, żeby rozwijać talent? Jak moja rodzina, rodzice i przyjaciele dzielą się swoimi umiejętnościami i talentami? Za co chciał(a)bym podziękować swoim bliskim?
Warto zwrócić uwagę na aspekt dzielenia się talentami – podkreślić, że dzięki nim nie tylko można zdobywać dobre oceny w szkole, osiągać wysokie wyniki w pracy, odnosić sukcesy, zyskiwać uznanie i podziw innych ludzi, ale też robić coś pożytecznego dla innych, nieść pomoc, sprawiać radość (nie muszą to być wielkie czyny i dokonania, wystarczą drobne, codzienne gesty).
Kolejny ważny wątek rozmowy to rozwijanie pasji i talentów – niektóre rzeczy przychodzą dzieciom z łatwością, ale aby być w czymś coraz lepszym, nauczyć się czegoś nowego albo zmienić coś w swoim zachowaniu/postawie, to potrzebna jest cierpliwość, wytrwałość, systematyczność, wysiłek, czasem poświęcenie i wyrzeczenie, nauka na błędach, niepoddawanie się itd.
Warto poruszyć również aspekt doskonałości – nie da się mieć wszystkiego, nie ma ludzi idealnych i nie zawsze to, co ma koleżanka/kolega, może być w zasięgu możliwości dziecka, choć oczywiście można próbować i starać się to zdobyć. Znacznie ważniejsze jest jednak to, żeby nie zastanawiać się ciągle nad tym, czego się nie ma i co mają inni, lecz skupić się na odkryciu swoich umiejętności, cieszyć się z nich i o nie dbać.
4. Kto potrafi tak jak ja – zabawa z elementem równowagi.
Dzieci próbują utrzymać równowagę podczas naśladowania czynności demonstrowanych przez rodzica:
– rysowanie na podłodze kółek palcami stóp,
– stanie na jednej nodze jak bocian,
– podnoszenie kolana i przekładanie pod nim woreczka,
– stanie na jednej nodze i próby klaśnięcia nad głową,
– chodzenie z woreczkiem na głowie,
– chodzenie z woreczkiem na stopie,
– obracanie się dookoła i stanie na jednej nodze,
– stanie na jednej nodze i klaskanie nad głową,
– chodzenie z zamkniętymi oczami w przód, a następnie w tył.
5. Dopowiadanie – rozwijanie kompetencji językowych.
Zaczynamy zdanie, a dzieci je kończą, zgodnie z własnymi przemyśleniami i refleksjami:
Umiem …………,
Mam talent do …………….,
Idzie mi coraz lepiej z ……………….,
W przyszłości chciał(a)bym ……………….,
Podoba mi się ……/Imponuje mi, że mój przyjaciel umie ……..,
Cieszę się, że moja siostra/brat/kuzynka/kuzyn potrafi …………….
6. Jaki mam talent? – zabawa z elementami pantomimy.
Dziecko – bez słów, za pomocą gestów, ruchów, mimiki, ewentualnie rysując przedmioty na kartce papieru – naśladuje jakąś czynność, np. pieczenie, malowanie, gotowanie, szycie (może być też zawód, np. kucharz, lekarz).
7. Kto ma jaki talent? – rozwijanie logicznego myślenia.
Pokazujemy obrazki ilustrujące przedstawicieli różnych profesji, a dzieci wymyślają cechy, umiejętności i talenty potrzebne do uprawiania wybranego zawodu.
Kto ma jaki talent – obrazki z zawodami
8. Co robią dzieci? – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 20, książka 4.
Dzieci opowiadają, co robią ich rówieśnicy przedstawieni na obrazkach na karcie pracy, łącząc je z efektami ich wysiłku. Łączą obrazki, które się rymują. Zadanie dodatkowe zachęca do zaznaczenia
obrazków, które kojarzą się z zawodem lub talentem i do podzielenia się swoimi pomysłami.
9. Zawodowe zabawy buzi i języka – ćwiczenie narządów mowy
Pan kucharz pysznie gotuje,
na widok swych dań się oblizuje:
wolno, wolno, szybko, szybciej –
oblizywanie się w wolnym i szybkim tempie
z boku na bok język idzie.
przesuwanie języka wewnątrz jamy ustnej
z jednego do drugiego policzka
A dentysta zęby leczy – z próchnicą walczy,
więc język robi się jak mieczyk.
maksymalne wysunięcie usztywnionego języka
Teraz język zęby liczy,
dotykanie językiem kolejnych zębów
wymiatanie resztek ćwiczy.
przesuwanie językiem od górnych zębów
ku podniebieniu miękkiemu
„wymiatanie” przestrzeni za dolnymi zębami
Język jest jak wąż strażaka –
czy się uda sztuczka taka?
zwijanie języka w „rynienkę”
10. Nasze talenty – praca plastyczna.
I wersja
Na arkuszu szarego papieru obrysowujemy kontur dziecka. Następuje dzieci mają za zadanie narysować siebie, a w środku swojej sylwetki coś, co symbolizuje talent/umiejętność, np. puzzle, klocki, piłkarzyki, mikrofon, pędzel, skakanka. Na koniec następuje prezentacja – dziecko opowiada o tym, jakie talenty narysowało.
II wersja
W przypadku braku arkusza szarego papieru, używamy bloku lub kartki i dziecko ma za zadanie narysować siebie i swoje talenty 🙂
Ciekawa jestem Waszych talentów 😉
Dziękuje za wspólną zabawę!!!
19.05.2020 – Zawody naszych rodziców
1. Prawidłowa postawa – ćwiczenia dla dzieci
https://www.youtube.com/watch?v=2BQCcIjudZ8
Lub te ćwiczenia z poniedziałku
2. Tangram – zabawa edukacyjna
Dzieci siedzą przy stole, a my pokazujemy im papierowy kwadrat i pytamy, co to za figura.
Następnie wyjaśniamy, co to jest tangram (kwadrat podzielony na kilka części, każdą z nich nazywamy tan – kamyk). Może również uzupełnić wiedzę dzieci, dodając, że zabawa tangramem pochodzi z Chin, gdzie jest znana od 4000 lat, w Polsce – od 200 lat. Demonstrujemy, w jaki sposób otrzymujemy tangram. Dzieci przygotowują figury i nazywają je (równoległobok – należy
wyjaśnić, że to figura geometryczna, której boki leżące naprzeciwko siebie są równe), określają ich
wielkość. Tworzą zbiory figur na podstawie dwóch cech: kształtu i wielkości, przeliczają figury, tworzą kompozycje i je nazywają.
3. Zawody – zagadki słowno-obrazkowe.
Dzieci słuchają wiersza M. Niemyckiego pt. „Zawody” i odgadują zagadki czytane przez nauczyciela.
„Zawody” – Mariusz Niemycki
Tak jak są przeróżne lody,
tak i różne są zawody!
Ten to umie, tamten nie,
każdy robi to, co chce.
Każdy robi, co potrafi,
każdy na swój zawód trafi!
Chociaż teraz jesteś mały,
może skromny i nieśmiały,
kiedyś będziesz podróżnikiem
lub rolnikiem, lub leśnikiem,
albo, gdy ci talent każe,
to zostaniesz i malarzem
czy też nawet oficerem –
sam wybierzesz swą karierę!
Jest zawodów całe mrowie,
ja o kilku ci opowiem.
Zagadki:
Jest taki dziwny sklepik, gdzie
pani w fartuchu białym czeka,
gdy tylko jej receptę dasz,
natychmiast da ci lekarstw.
I jeszcze się uśmiechnie,
choć w nocy dyżuruje.
I jeszcze coś doradzi,
gdy rady potrzebujesz. (aptekarka)
Półki, szafy i regały,
książek pełen dom jest cały!
No, a kto tym wszystkim rządzi,
w labiryncie nie zabłądzi?
Kto, co czytać nam doradzi,
w bibliotece poprowadzi? (bibliotekarka)
Mieszka pod lasem, zna zwierząt masę,
zna wszystkie drzewa, wilga mu śpiewa.
Strzeże porządku w każdym zakątku,
dla saren ziarno podrzuca rano.
Lubi zaskrońce, dba o zające,
tak las szanuje, że w nim pracuje! (leśniczy)
Biega szybko, bez zmęczenia,
pompki robi od niechcenia.
Sto przysiadów i podskoków,
nikt mu nie dotrzyma kroku!
Gdy się czasem gorzej czuje,
także ćwiczy, też trenuje.
W dwa miesiące, bez przesady,
gotów jest do olimpiady!
I nie zdziwi się wcale,
jak zdobędzie tam medale. (sportowiec)
Idziemy do teatru:
dzisiaj na wielkiej scenie
„JAŚ i MAŁGOSIA” będzie,
to znaczy przedstawienie.
Idziemy do teatru:
każdy rozrywki szuka,
dzisiejsze przedstawienie
to krótko mówiąc sztuka.
Idziemy do teatru,
bo przecież w głównej roli
wystąpi gwiazdor słynny:
napatrzysz się do woli.
Idziemy do teatru,
pójdziemy też do kina,
bo tam on gra, on tańczy –
już seans się zaczyna! (aktor)
Wiszą na ścianie barwne płótna,
mógłbym oglądać je do jutra!
Na pierwszym konie,
na drugim dłonie,
na trzecim góry,
na czwartym chmury,
na piątym statki,
na szóstym barki,
na siódmym liście
i oczywiście mogę
tak liczyć, liczyć, liczyć
i wcale dobrze nie policzyć
i sam już nie wiem, ile razy pytam:
„Kto namalował te obrazy?” (malarz)
Wspólnie wyjaśniamy pojęcie słowa „zawód”. Zachęcamy dzieci do wypowiedzi, zadając pytania: Co to jest praca? Co oznacza pracowanie? Kiedy ludzie zaczynają pracę? Czy każdy człowiek może wykonywać każdą pracę? Co trzeba zrobić, by zdobyć jakiś zawód?.
4. Kim jest moja mama, kim jest mój tata? – rozmowa kierowana.
Rozmawiamy z dziećmi na temat wykonywanego zawodu przez siebie lub członka najbliższej rodziny (babci, dziadka, cioci, wujka)
Mogą się przydać: https://www.youtube.com/watch?v=AUGHYwEqcPM
Lub https://www.youtube.com/watch?v=L9aO0GN9BEo
5. Różne zawody – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 21, książka 4.
Dzieci opowiadają o zawodach wykonywanych przez przedstawione na obrazkach osoby, łączą je
z efektem ich pracy oraz wskazują, co nie pasuje do postaci wykonującej dany zawód.
6. Ćwiczymy buzię – zabawy logopedyczne.
W nawiązaniu do tematyki zwracamy uwagę, jak nazywa się osoba, która uczy dzieci poprawnej wymowy (logopeda). Zauważamy, że to również zawód – nauczyciel poprawnej wymowy.
Następnie proponujemy dzieciom zabawy usprawniające narząd mowy:
– „Adaś żuje gumę”: dzieci naśladują żucie gumy, wykonują ruchy żuchwą, w przód, w tył, na boki;
– „Leniuszek”: dzieci naśladują ziewanie, maksymalnie oddalając od siebie dolną i górną wargę, jak
podczas wymawiania głoski „a”;
– „Huśtawka”: dzieci naśladują językiem ruch rozbujanej huśtawki – wysuwają język z buzi i poruszają nim lekko do góry i na dół;
– „Senne misie”: dzieci leżą przodem z głową ułożoną na bok, ziewają, naśladując senne misie,
następnie oddychają (wdech nosem, wydech ustami), na koniec „misie” przeciągają się i zasypiają
(słychać chrapanie). Zabawy można powtarzać.
7. „Kim zostanę, gdy dorosnę” – wysłuchanie i nauka piosenki
Po wysłuchaniu piosenki dzieci wymieniają jakie zawody pojawiają się w piosence. Następnie podejmują próbę śpiewania refrenu oraz zwrotek.
„Kim zostanę, gdy dorosnę” (sł. Teresa Błaszczyk, muz. Maria Peszat)
Ref. Kim zostanę, gdy dorosnę? –
myśli dziecko na wsi, w mieście.
Wiele różnych jest zawodów…
Który wybrać? Nie wiem jeszcze.
Mogę zostać kosmonautą,
by w przestworzach podróżować.
Albo lepiej marynarzem –
z morską falą się mocować.
Mogę zostać też strażakiem
i pomagać ludziom wszędzie.
Pożar, powódź czy wypadek –
dzielny strażak wnet przybędzie!
Mogę zostać profesorem
lub muzykiem być w operze.
Mogę także być kolarzem –
pędzić szosą na rowerze.
Mogę także być lekarzem,
który dzieci mądrze leczy,
lub co pomaga dorosłym
kiedy ich choroba dręczy.
Oj, zawodów jest niemało!
Dla mnie wybór jeszcze trudny…
Jednak powiem dzisiaj śmiało –
chcę, by zawód nie był nudny!
8. Zawód mojej mamy, zawód mojego taty – praca plastyczna.
Dzieci rysują kredkami rodziców wykonujących swój zawód.
Lub ewentualnie można wykonać jedną z prac do wyboru:
https://pracaplastyczna.pl/index.php/zawody-ludzi
9. Pracujące palce – zabawa paluszkowa.
Dzieci wykonują palcami czynności opisane i pokazywane przez nauczyciela:
– palce pianisty grają na pianinie;
– palce informatyka piszą na laptopie;
– palce flecisty grają na flecie;
– palce kasjera obsługują kasę;
– palce kucharza ugniatają ciasto;
– palce fryzjera obcinają włosy nożyczkami;
– palce hydraulika zakręcają zawór wody;
– palce malarza malują drzwi pędzlem.
10. Zabawy z piłką. na podwórku lub w ogrodzie
Dzieci wykonują czynności według poleceń:
– celowanie do bramki piłką;
– odbijanie piłki o podłoże i liczenie, ile razy piłka odbiła się;
Dziękuje za współpracę 🙂
20.05.2020 – Tajemnice różnych zawodów
1. Poranne ćwiczenia dla przedszkolaków z zabawką:
https://www.youtube.com/watch?v=Yea4gQ3vB2Q
Lub te ćwiczenia z poniedziałku
2. „A ja będę… „– rozmowa inspirowana opowiadaniem W. Widłaka.
Czytamy opowiadanie, dzieci słuchają z uwagą.
„A ja będę…” – Wojciech Widłak
Wiedziałem oczywiście, że dorośli pracują, ale nie miałem pojęcia, że robią tyle ciekawych rzeczy.
Zaczęło się od tego, że dziś do przedszkola przyszedł tata Antosia. Przyszedł wcale nie po to, żeby odprowadzić Antosia, ani nie po to, żeby go odebrać, tylko po to, żeby opowiedzieć o swojej pracy. Miał na sobie bardzo ładne ubranie i czapkę. Okazało się, że jest… Nigdy w życiu nie uda się wam zgadnąć! Pilotem! Lata wielkim samolotem i przewozi ludzi do dalekich krajów. Lata o wiele wyżej i dalej niż ja wtedy, gdy leciałem na latawcu! Tata Antosia pokazywał zdjęcia. Na jednych stał przed samolotem, na innych siedział w środku przed mnóstwem kolorowych światełek i zegarów, a na kolejnych fotografiach był w tych różnych dalekich miejscach, do których udało mu się dolecieć. Potem wszyscy koniecznie chcieli zrobić sobie zdjęcie z tatą Antosia, a niektórym udało się nawet przymierzyć jego czapkę. Mnie też, bo Antoś mi ją włożył, ale niestety była trochę za duża. Kiedy tata Antosia już poszedł, zacząłem się zastanawiać, czy mógłbym kiedyś zostać pilotem. Latać wyżej niż ptaki i przewozić ludzi do dalekich krajów… Zapytałem o to Sebka i Jagódkę. – No, nie wiem – odpowiedział Sebek. – Dorośli pasażerowie mogliby się dziwić, gdyby cię zobaczyli w kabinie pilota. I chyba nie ma takich małych mundurów, które by na ciebie pasowały… Zmartwiłem się trochę i choć starałem się niczego po sobie nie pokazywać, Jagódka od razu zauważyła… – Nie martw się, Nijaczku – powiedziała. – Przecież nie musisz zostać pilotem, żeby latać samolotami. A poza tym jest jeszcze wiele ciekawych zawodów. Ja na przykład chciałabym zostać pielęgniarką, jak mama, i pomagać chorym dzieciom. – A ja chciałbym się nauczyć naprawiać samochody – powiedział Sebek – jak nasz wujek. Wujek mówi, że na razie umiem nieźle wszystko rozkręcić, więc teraz muszę się tylko nauczyć, jak to wszystko poskręcać…– Jeszcze niedawno mówiłeś, że chcesz pracować w banku, jak tata! – zdziwiła się Jagódka.– Rzeczywiście – przypomniał sobie Sebek. –Hmm… Gdybym już poskręcał te samochody, może mógłbym potem popracować w banku? A ja zacząłem się zastanawiać, kim mógłbym zostać – pilotem, mechanikiem samochodowym (bo tak się nazywa ten naprawiacz), a może pielęgniarką? Policjantem, nauczycielem albo kaskaderem? Zaraz, zaraz, a może wy mi coś podpowiecie? Czy wiecie już, kim chcielibyście zostać?
Następnie rozmawiamy na temat opowiadania. Przykładowe pytania: Kim był tata Antosia? Co robi pilot? O jakich zawodach marzyli bohaterowie opowiadania? Co robi pielęgniarka, mechanik samochodowy, nauczyciel, policjant, kaskader?. Dzieci wyszukują też ilustracje przedstawiające ludzi wykonujących wymieniane zawody.
3. Atrybuty zawodów – zabawa logiczno-pamięciowa.
Przedstawiamy zagadki słowne (autorstwa Magdaleny Nowak) dotyczące atrybutów zawodów. Dzieci odgadują, o jakie przedmioty chodzi.
Czasem na wakacje nim podróżujemy,
lotem nad chmurami się delektujemy. (samolot)
Pomaga lekarzowi usłyszeć to wszystko,
czego nie usłyszy bez niego, nawet stojąc blisko. (stetoskop)
Ma szprychy, dętki oraz pedały,
z metalu zrobiony jest prawie cały. (rower)
Jest naprawdę ogromny, ma szereg klawiszy.
Gdy ktoś na nim zagra, muzykę usłyszy. (fortepian)
Dziennikarz go trzyma, gdy pyta o zdanie
napotkanych na drodze panów oraz panie. (mikrofon)
Nie syczy, choć wężem go nazywają –
strażacy podczas akcji szybko go rozwijają. (wąż pożarniczy)
Następnie dzieci odgadują nazwy zawodów na podstawie pierwszej sylaby nazwy.
Można również pobawić się obrazkami w zabawy typu memory (dopasowanie atrybutu do zawodu lub dwa taki same atrybuty lub dwa takie same zawody).
4. Lalki marionetki – zabawa kształtująca postawę.
Gramy na grzechotce lub bębenku, dzieci biegają swobodnie po pokoju. Gdy dźwięk grzechotki milknie, dzieci zatrzymują się w bezruchu, przybierając różne pozy.
5. Co jest komu potrzebne? – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 22, książka 4.
Dzieci opowiadają o zawodach, które wykonują przedstawione na karcie pracy osoby oraz przyporządkowują do nich odpowiednie rekwizyty.
6. Tylko spokojnie – zabawy wyciszające i koncentrujące uwagę.
Dzieci siedzą w kole i wykonują czynności według poleceń:
– „Dzwonek”: dzieci z rodzicami podają sobie mały dzwonek, starając się to robić w taki sposób, by dzwonek nie zadzwonił;
– „Podaję Ci!”: dzieci podają „na niby” coś bardzo lekkiego lub ciężkiego, coś bardzo gorącego
lub zimnego, zwierzątko, które w każdej chwili może uciec (np. motylka);
– „Masaż”: rodzice siedzą tyłem do dziecka i mówi bardzo cichym głosem polecenia, a dzieci w ciszy je wykonują, np. „Narysuj” palcem na plecach koło, literę, bałwanka…
7. Zgadnij, jaki to zawód – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 23, książka 4.
Dzieci rysują zwierzęta po śladzie, naśladują odgłosy widocznych zwierząt oraz łączą kontury zwierząt ze zdjęciami. Jako dodatkowe zadanie proponujemy narysowanie na kartce zwierzęcia, które zostało bez pary. Dzieci określają też, jak się nazywa osoba lecząca chore zwierzęta. Odwołując się do doświadczeń dzieci, które opowiadają o swoim zetknięciu się z tym zawodem, pytamy, jakimi zwierzętami opiekuje się weterynarz.
8. „Kim zostanę, gdy dorosnę” – przypomnienie i utrwalenie piosenki z dnia poprzedniego.
9. Poszukaj czegoś… – zabawa tropiąca podwórku lub w ogrodzie:
Prosimy dzieci o rozejrzenie się dookoła oraz przyniesienie czegoś: okrągłego (np. kasztan, kamyk), co pachnie (może to być gałązka, jednak należy zaznaczyć, że nie wolno niczego zrywać, można zbierać jedynie przedmioty leżące na ziemi), mokrego (np. liść, szyszka).
Dziękuje za wspólną zabawę 🙂
21.05.2020 – Kim chcę zostać, kiedy dorosnę?
1. Poranna gimnastyka dla bystrzaków.
https://www.youtube.com/watch?v=87H2cC-Ul7s
2. Chusteczka – ćwiczenia oddechowe.
Dzieci trzymają w rękach chusteczkę higieniczną. Prosimy, by dzieci:
– położyły chusteczkę przed sobą na stoliku, nabrały w policzki powietrza i mocno na nią dmuchały;
– położyły chusteczkę na dłoni i ją zdmuchnęły;
– wzięły chusteczkę za dwa rogi i podmuchały pod nią, tak aby druga część się unosiła;
– przyłożyły złożoną chusteczkę do nosa, nabrały powietrza ustami, a wydmuchnęły powietrze nosem w chusteczkę.
Po skończonej zabawie dzieci wyrzucają chusteczki do kosza.
3. Kim będzie Maja? – rozmowa inspirowana fotografią, wysłuchanie wiersza.
Przedstawiamy dzieciom Maję – prezentujemy fotografię zamyślonej dziewczynki. Pytamy dzieci, o czym ona tak rozmyśla. Potem podajemy tytuł wierszyka, którego bohaterką jest Maja. Dzieci zastanawiają się, jakie zawody mogą się podobać Mai najbardziej.
„Jaki zawód będę miała?” – Teresa Błaszczyk
– Jaki zawód będę miała? –
pyta babcię Maja.
– Nie wiem, Maju… A ty sama
kim byś zostać chciała?
Maja na to: – Jeszcze nie wiem,
plany się zmieniają.
Czasem wiem już, czasem nie,
myśli wciąż biegają…!
Być lekarzem raz bym chciała,
który dzieci leczy
i naklejkę „Dzielny Pacjent”
na koniec im wręczy.
Może też nauczycielem,
albo podróżnikiem…
W klubie fitness instruktorem…
A może lotnikiem?
Jest zawodów pięknych wiele.
Wybór bardzo trudny.
Gdy podrosnę, zdecyduję.
Oby nie był nudny!
Rozmowa na podstawie przykładowych pytań: Dlaczego ludzie chodzą do pracy? O jakich zawodach myślała Maja? Czym zajmuje się lekarz, nauczyciel, podróżnik, instruktor w klubie fitness, lotnik? Jakie inne zawody są dla was interesujące? Czy wybór zawodu to łatwa, czy trudna sprawa?
4. Gdyby nikt nie był lekarzem… – zabawa rozwijająca myślenie, wskazywanie na społeczną użyteczność różnych profesji.
Możemy wykorzystać obrazki z poprzednich ćwiczeń. Dziecko losuje jeden z nich i odpowiada na pytanie prowadzącego związane z profesją, którą przedstawia ilustracja: Co by było, gdyby nikt nie był lekarzem (podróżnikiem, nauczycielem, lotnikiem, strażakiem, policjantem itd.)?
5. Zawody związane z bezpieczeństwem ludzi – burza mózgów i zabawa edukacyjna z kartą
pracy ze strony 24, książka 4.
Dzieci podają przykłady zawodów, które są związane z bezpieczeństwem ludzi i ich domów (policjant, strażak, ratownik medyczny, lekarz). Jeśli dzieci nie mają pomysłów, naprowadzamy je krótką charakterystyką danego zawodu, np. Nosi niebieski mundur i pomaga złapać złodzieja lub rozwiązać problem podczas wypadku drogowego; Gdy bardzo źle się poczujesz, pędzi karetką na pomoc; Ma gaśnicę, błyszczący hełm, gasi pożary, ale potrafi również usunąć gniazdo szerszeni.
Dzieci przeliczają i zaznaczają kreskami w ramkach liczbę zakrętów, które pokonuje każdy pojazd
dojeżdżający do wypadku. W odpowiedni sposób zaznaczają pojazd, który przejechał największą
i najmniejszą liczbę ulic.
6. Zgadnij, jaki to zawód – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Podajemy nazwę zawodu, a dzieci naśladują czynności osób wykonujących ten zawód.
7. Coraz większe, coraz mniejsze – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 25, książka 4.
Dzieci rysują koła ciężarówek od najmniejszego do największego i odwrotnie, a następnie coraz
dłuższe węże strażackie oraz coraz krótsze liny. Następnie wykonują ćwiczenie grafomotoryczne.
8. Ja w przyszłości – praca plastyczna techniką kolażu.
Dzieci wycinają z kolorowych czasopism postaci człowieka, naklejają je na kartkę, domalowują
farbami elementy związane z wybranym zawodem lub doklejają z papieru bądź gazety.
9.„Pisze Pani na maszynie” – masażyk
Pisze pani na maszynie (palcami uderzamy po plecach dziecka)
Stop, przecinek (pociągamy lekko za ucho prawe)
Stop, przecinek (pociągamy lekko za ucho lewe),
Świeci słońce (masujemy całą dłonią po plecach),
Idą konie (lekko uderzamy pięściami po plecach).
Biegną słonie po betonie (bokiem dłoni uderzają po plecach)
Płynie sobie kręta rzeczka (bokiem dłoni krętą linią przesuwamy wzdłuż kręgosłupa).
Idą panie na szpileczkach (palcami wskazującymi uderzamy po plecach)
Pada, mały drobny deszczyk (wszystkimi paluszkami lekko uderzmy po plecach).
Czujesz dreszczyk? (lekko chwytamy za szyję).
Dziękuje za wspólna pracę 🙂
22.05.2020 – Festiwal ciekawych zawodów.
1. Ruch to zdrowie – zestaw ćwiczeń:
„Witamy się” – zabawa na rozruszanie.
Poruszamy się w rytm muzyki. Kiedy muzyka ucichnie, rodzic mówi do dziecka: Witamy się…np. Łokciami, kolanami, policzkami, czołami, plecami, brzuchami itp.
„Dni tygodnia” – powtórzyć i utrwalić robiąc przysiady, podskoki czy pajacyki głośno wymieniając po kolei dni tygodnia 😉
Tańcz tak jak ja – zabawa naśladowcza przy muzyce.
Rodzic porusza się w rytm muzyki, a zadaniem dziecka jest odtworzenie jego ruchów, potem następuje zmiana. Tańczy dziecko, a rodzic powtarza.
„Co robi piłka?” – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Rodzic prosi dzieci, aby naśladowały ruch piłki. Potem wykonuje następujące ćwiczenia z piłką:
– odbija piłkę o podłogę (dzieci skaczą w miejscu),
– przerzuca piłkę z reki do reki (dzieci kołyszą się w prawo i w lewo),
– toczy piłkę po podłodze (dzieci kładą się i turlają po dywanie),
– obraca piłkę (dzieci wirują w miejscu).
Lub te ćwiczenia z poniedziałku
2. Tangram – zabawa edukacyjna
Dzieci tworzą zbiory figur na podstawie dwóch cech: kształtu i wielkości, przeliczają figury, tworzą kompozycje i je nazywają.
3. Każdy kiedyś będzie duży” – zabawa z gestem.
Przedszkolaki słuchają i ilustrują ruchem jego treść.
„Każdy kiedyś będzie duży” (Magdalena Wójcik)
Jaś chce malować na płótnie,
malowanie palcem wskazującym w powietrzu
Ola chce być mistrzem kuchni.
zataczanie palcem wskazującym prawej ręki
poziomych kół – „mieszanie w garnku”
Staś zbudować chce rakietę,
podniesienie szybkim ruchem dłoni ułożonych na kształt rakiety
Zosia pierwsza wbiec na metę.
poruszanie po dywanie naprzemiennie palcem
wskazującym i środkowym lewej dłoni
Krzyś chce lwy oglądać w Kenii,
złączenie kciuków i palców wskazujących obu dłoni;
przykładanie do oczu
Ela być obrońcą zieleni.
wystawienie rąk na boki i uniesienie zaciśniętych dłoni
Grześ chce stawiać wielkie bloki,
rysowanie prostokąta
Ania wzbić się nad obłoki.
złączenie dłoni kciukami, unoszenie ich i pochylanie na boki
Franek chciałby leczyć dzieci,
przykładanie złączonych palców do klatki piersiowej –
„osłuchiwanie stetoskopem”
Ala podróżować po świecie.
poruszanie palcami wskazującym i środkowym po podłodze
4. O czym marzą dzieci… – rozmowa kierowana przez nauczyciela.
Czytamy ponownie fragmentami wiersz „Każdy kiedyś będzie duży” Magdaleny Wójcik i prosimy, aby dziecko opowiedziały, o wykonywaniu jakich zawodów marzą dzieci w wierszyku.
5. Pracujące palce – zabawa paluszkowa.
Dzieci wykonują palcami czynności opisane i pokazywane przez nauczyciela:
– palce pianisty grają na pianinie;
– palce informatyka piszą na laptopie;
– palce flecisty grają na flecie;
– palce kasjera obsługują kasę;
– palce kucharza ugniatają ciasto;
– palce fryzjera obcinają włosy nożyczkami;
– palce hydraulika zakręcają zawór wody;
– palce malarza malują drzwi pędzlem.
6. Zabawy z literami – poznanie obrazu graficznego litery „ź” i zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 61, książka 4.
Pokazujemy dzieciom karteczki z wyrazami: „koźlę”, „źrebak”, „źródło”, „źrenica”, „źdźbło”, „jeździec”, „łabędź”, „bliźnięta”, „gwóźdź”, „woźnica”. Prosimy, aby dzieci przyjrzały się uważnie tym wyrazom i wskazały literę, która się powtarza. Następnie każde dziecko zaznacza litery „ź” w wyrazach na karcie pracy i rysuje po śladzie koźlę i źrebię.
Literka Ź – https://www.youtube.com/watch?v=gTVMvtMQO5Y
7.„Kim zostanę, gdy dorosnę” – przypomnienie i utrwalenie piosenki.
8. Zabawy kotów – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 70, książka 4.
Dzieci kolorują koty tak, aby każdy wyglądał inaczej. Następnie przeliczają koty z kłębkami wełny
i dorysowują brakujące kłębki (19).
9. Co wiemy o…? – redagowanie gazetki o zawodach, praca plastyczno-techniczna.
fotografie prezentujące „ginące” zawody (ludwisarz, garncarz, kowal, zdun, lutnik) oraz zawody „przyszłościowe” (barista, hipoterapeuta, groomer, telepracownik, doradca stylu).
- Ludwisarz
- Garncarz
- Kowal
- Zdun
- Lutnik
- Barista
- Hipoterapeuta
- Groomer
- Telepracownik
- Doradca stylu
Zachęcamy dzieci do wspólnego szukania w internecie lub książkach fotografii i informacji o profesjach, które występowały w przeszłości, a obecnie już bardzo rzadko są wykonywane, oraz o zawodach, które pojawiły się niedawno bądź pojawią się w niedalekiej przyszłości. Wyszukane materiały (wydruki, kserokopie, ilustracje) posłużą do zredagowania gazetki.
10. W salonie masażu – zabawa relaksująca.
Rodzic się kładzie na brzuchu, a dziecko wykonuje dłońmi masaż: głaskanie, poklepywanie, delikatne ugniatanie, naciskanie itp. Potem może nastąpić zmiana. Zabawa odbywa się przy muzyce relaksacyjnej (można wykorzystać fragment – https://www.youtube.com/watch?v=JLsomqe8un4)
Dziękuje za Waszą pracę w tym tygodniu
i czekam na zdjęcia Waszych prac!!! 🙂
25.05.2020 – Miłość jest najważniejsza
1. Nowy zestaw ćwiczeń na nowy tydzień.
Trening dla mamy z dzieckiem:
https://www.youtube.com/watch?v=CLFyVB_I0YU&t=2s
Gimnastyka w domu i w przedszkolu:
https://www.youtube.com/watch?v=OZ54i4ecwWA
https://www.youtube.com/watch?v=ufXXXnQ1hiM
Dla chętnych Zumba:
https://www.youtube.com/watch?v=k2hBMkZuvP8&list=PLQBt82zcfRIKC1YS_lfK4LC7PUu-mcRKL
2. Rodzina – nauka czterowersu na pamięć.
Czytamy wierszyk kilkukrotnie, a dzieci próbują zapamiętać słowa rymowanki:
Z rodziną – Tomasz Plebański
Trzeba niewiele. Troszeczkę czasu.
I z rodzicami spacer do lasu.
Wspólne pieczenie ciastek maślanych.
To jest recepta na dzień udany.
Po wysłuchaniu i próbie powtórzenia słów wiersza dzieci szukają odpowiedzi na pytanie: Dlaczego czas z rodzicami jest najpiękniejszy?.
3. Serce dla mamy – ćwiczenie spostrzegawczości i koncentracji.
Przedszkolaki otrzymują karty pracy. Ich zadaniem jest pokolorowanie obrazka według kodu. Dzieci mogą wykonać zadanie suchymi pastelami – wtedy każde pole zaznaczają odpowiednim kolorem, a następnie rozcierają palcem w obrębie wyznaczonych linii (jeśli nie mamy w domu pasteli wystarczą kredki lub mazaki).
4. Co to jest miłość? – rozmowa inspirowana treścią opowiadania „Szczęśliwe gąbki” T.G.Ramos.
Czytanie dzieciom opowiadania
„Szczęśliwe gąbki” – T. G. Ramos,
Dawno temu, był ocean, w którym żyły bardzo szczęśliwe gąbki. To właściwie nie był zwyczajny ocean – był to ocean miłości. Istniała pewna szczególna przyczyna szczęścia gąbek – zawsze były przepełnione miłością. Pewnego dnia jedna z gąbek podpłynęła na skraj oceanu. Postanowiła pobawić się z falami i przekoziołkować na plażę. W końcu dotarła na tę plażę. I co zobaczyła? Na piasku siedziała dziewczynka. Nazywała się Marion. Najwyraźniej nie dostrzegała ani piękna oceanu, ani jasnego błękitnego nieba – po prostu patrzyła w dół. Nie wyglądała na zbyt szczęśliwą. Gąbkę zaskoczyło to, że w słoneczny dzień widzi tak smutną twarz. Pozdrowiła więc dziewczynkę: – Cześć! Co się dzieje? Wyglądasz na nieszczęśliwą. A ja zawsze słyszałam, że chłopcy i dziewczynki ciągle się śmieją… Marion odpowiedziała niemal natychmiast: – Nie. Wielu ludziom bywa smutno. Jestem bardzo zaskoczona, że widzę tak szczęśliwą gąbkę. Nigdy dotąd nie widziałam aż tak radosnej twarzy. Dlaczego jesteś taka szczęśliwa? – To bardzo proste – odpowiedziała gąbka. – Takie gąbki jak ja, mieszkające w oceanie miłości, nieustannie wchłaniają w siebie tę miłość. Dzielimy się nią z innymi. A gdy ktoś wpadnie w roztargnienie i zapomni o tej miłości, to zdarzają się różne wpadki. I dopiero wtedy stają się smutne lub zagniewane. Marion wyprostowała się nieco i zaciekawiona zapytała: – I co wtedy robią? – Cóż – odrzekła gąbka. – Wtedy wszystkie pozostałe gąbki odwiedzają taką smutną i zagniewaną gąbkę. Napełniamy się miłością, wyciskamy ją i przekazujemy gąbce, która jest zagniewana lub smutna. To proste! – Czy chciałabyś być moją przyjaciółką? – zapytała Marion. Chciałabym być taka jak ty. Myślisz, że to możliwe, aby chłopcy i dziewczynki napełniali się miłością i byli tak szczęśliwi, jak wy? – Oczywiście! – Lecz ja nie jestem gąbką… jestem dziewczynką, jak więc mam to zrobić? – zapytała Marion. – Nic prostszego, musisz po prostu uwierzyć w miłość – odparła gąbka. – Ty także jesteś jak gąbka, ponieważ możesz napełniać się miłością i przekazywać ją innym. – To wspaniałe! Muszę to wypróbować! – wykrzyknęła radośnie Marion. Wzięła głęboki oddech i w myślach zaczęła napełniać się miłością. Uśmiechnęła się i oznajmiła: – To prawda! Już czuję się bardziej szczęśliwa. A gąbka na to: – Widzisz, to proste. Jeśli chodzi o miłość, wszyscy jesteśmy tacy sami.
Po przeczytaniu opowiadania, rozmawiamy o jego treści zadając dziecku pytania: Gdzie żyły gąbki?; Co zdziwiło gąbkę, gdy dostrzegła małą dziewczynkę?; Co wytłumaczyła gąbka małej Marion?; Kiedy gąbki czują się smutne?; Co robią gąbki, kiedy ktoś czuje się smutny lub zagniewany?; W czym były podobne do siebie gąbka i Marion?
5. „Moja Mama” – próby śpiewania piosenki ilustrowanej ruchem i gestem (według pomysłu dziecka).
Z okazji jutrzejszego święta prowadzimy rozmowę z dziećmi w oparciu o następujące pytania: Jak dbają mamy dbają o swoje dzieci? W co się się można bawić z mamą kiedy pada deszcz albo kiedy świeci słońce? Dlaczego Dzień Mamy jest wyjątkowy? Jak można obchodzić to święto? Co można podarować mamie? Czy tylko kupioną rzecz, czy można też zrobić dla niej coś samemu? Czy musi to być prezent, czy może to być coś innego (np. przygotować dla niej piosenkę lub wierszyk, zrobienie dla niej kanapek, czy namalowanie obrazka)?
Moja Mama – sł. i muz. Monika Majewska.
Dzisiaj powiem wszystkim wam,
że najlepszą Mamę mam./2x
Ref. Bo moja Mama jest kochana
i uśmiecha się do mnie od rana.
Na zabawę pomysłów ma tysiące –
na deszczową pogodę i na słońce.
Moja buzia dzisiaj chce
śpiewać dla Mamusi mej./2x
Ref. Bo moja Mama jest kochana
i dba o mnie od samego rana.
Nawet w nocy, gdy ja już smacznie śpię,
ciepłym kocem otula miękko mnie.
6. Czym jest miłość? – dyskusja na temat serca jako symbolu miłości.
Pokazujemy symbole kojarzone z miłością (duże czerwone serce, całus, amorek). Dzieci odpowiadają jednym słowem, z czym kojarzą im się te symbole. Jeśli nie odgadną, naprowadzamy je, wymawiając wyraz głoskami. Szukają słów, które kojarzą im się z tym uczuciem (np. serce, przytulanie, pocałunek, uśmiech, dobre słowo, dom rodzinny, mama, tata, rodzeństwo), pytamy, jakie kolory kojarzą się im z miłością (np. czerwony, różowy), jak można wyrazić miłość (np. gestem, czynem, słowem), szukają przykładów, inspirując się swoimi doświadczeniami, zapytać o sposoby wyrażania uczucia miłości swoim bliskim w domu. Pomocne mogą być pytania: Co według was oznacza symbol serca?; Gdzie można spotkać miłość?; Jak można okazać miłość innej osobie?; Kogo najbardziej kochacie?; Jak dbacie o tych, których kochacie?; Jaki byłby świat, gdyby ludzie nie kochali siebie nawzajem? A jakie są słowa miłości? (Kocham Cię; Jesteś dla mnie ważny/ważna).
A czy znacie słowa „kocham Cię” w językach obcych?
Angielskie – I love you;
Włoskie Ti Amo;
Francuskie Je t`aime;
Czeskie Miluji te;
Niemieckie Ich Liebe dich.
Jak się czuje człowiek kochany? (jest wesoły, uśmiecha się często, chce mu się pracować, uczyć, bawić).
Podsumowujemy wypowiedzi dzieci stwierdzeniem, że miłość jest najważniejszą wartością w naszym życiu. Następnie dzieci starają się wyrażać emocje za pomocą mimiki twarzy i rysować miłość (symboliczny rysunek według inwencji dzieci).
7. Zabawy z literami – zapoznanie z wielką i małą literą „ć” i zabawa z kartą pracy ze strony 62, książka 4.
Demonstrujemy dzieciom małą i wielką literę „ć”. Następnie proponujemy zabawę w wyszukiwanie wyrazów, w których słychać głoskę „ć” (np. ćwiczyć, ćwikła, liść, ćma, miłość, złość). Dla utrwalenia kształtu litery dzieci lepią literę „ć” z plasteliny na podkładce. Na koniec dzieci rysują po śladzie ćmę i liść, otaczają pętlą wszystkie litery „ć” w wyrazach. Wystukują również rytm, wymawiając nazwy obrazków.
8. Co lubi robić mama? – zabawa paluszkowa
Mojej mamy palce
machają wszystkimi paluszkami jednocześnie;
bardzo lubią harce.
kręcą obiema dłońmi „młynek”;
Lubią głaskać mnie po głowie,
jedną dłonią głaszczą się po głowie;
lubią ściskać rączki obie,
jedną ręką ściskają drugą rękę;
lubią klepać mnie po brzuszku
klepią się po brzuchu;
albo drapać mnie po uszku.
drapią się po uchu;
A najbardziej, wierz lub nie,
klaszczą;
lubią mówić: KOCHAM CIĘ!
przesyłają całuska.
9. Moja mama – malowanie farbami.
Z kolorowego papieru dzieci (z pomocą rodzica lub samodzielnie) wycinają elementy ubrania. Naklejają je na kartkę papieru formatu A4 w pastelowym kolorze. Farbami akwarelowymi, wykorzystując pędzle różnej grubości, domalowują elementy, tak aby powstał portret. Podczas pracy przypominamy dzieciom o uwzględnieniu wszystkich części ciała. Dzieci mogą również ozdobić portret, wykonując ramkę np. z kolorowej bibuły lub elementów wyciętych z kolorowego papieru ozdobnymi dziurkaczami.
Dziękuję za uwagę 🙂
26.05.2020 – Moja mama, mama ukochana!
Wszystkim mamom życzę dużo zdrowia, szczęścia i pomyślności oraz pociechy z dzieci 🙂
Życzę miłego świętowania „Dnia Mamy”!!!
Pozdrawiam serdecznie!!!
1. Czas na fitness – zabawa rozwijająca ogólną sprawność ruchową.
Prezentujemy proste ćwiczenia, które dzieci wykonują w rytmie dowolnej, żywiołowej muzyki. Zachęcamy dzieci do zapamiętania sekwencji ćwiczeń, a następnie do kontynuowania zabawy w fitness ze wszystkimi domownikami. To bardzo dobry pomysł na wspólne i aktywne spędzenie razem czasu 😉
2. Jaka jest moja mama? – rozmowa i wzbogacanie słownictwa.
Dzieci słuchają wiersza „Laurka dla mojej mamy” Magdaleny Ledwoń.
Następnie zastanawiają się, jaka jest mama opisana w wierszyku. Określają, czy ten wierszyk też mógłby opisywać ich mamę.
Laurka dla mojej mamy – Magdalena Ledwoń
Mama jest najpiękniejsza,
wszystko najlepiej umie.
Nikt tak jak moja mama, tak dobrze mnie nie rozumie.
Mama ma serce złote
i dwie pracowite ręce.
Kocha bezwarunkowo
gotowa do poświęceń.
Mamo, jesteś jak słonko,
które ogrzewa serduszka.
Ty śpiewasz mi piosenki, bajki szepczesz do uszka.
Lepszej mamy nie znajdę
na żadnym krańcu świata.
Przecież jesteś najlepsza –
w końcu wybrał cię tata!
A kiedy jako dorosła
będę mieć swoje dzieci –
Ty będziesz dla mnie wzorem,
przykładem będziesz świecić.
Na podstawie wierszyka zachęcamy dzieci do wymieniania wyrazów, które określają charakter mamy. Dzieci kończą zadanie: Moja mama jest… (cierpliwa, dobra, pogodna itp.).
3. Portret mamy – zabawa paluszkowa
Recytujemy wiersz G. Gąsienicy, a dzieci naśladują ruchy – rysują mamę palcem w powietrzu lub na dywanie.
Spróbuj mamę narysować…
Okrąglutka jest jej głowa. rysują koło
Jedno oko, oko drugie… zaznaczają kropki lub małe kółeczka jako oczy
Uśmiech piękny wyczaruję… rysują linię – uśmiech
Długie włosy już dodałam, rysują kreski lub fale
Ale o czymś zapomniałam!
Gdzie jest brzuch? rysują brzuch, np. w kształcie koła
A ręce dwie? dorysowują dwie kreski – ręce
Kto mi powie, gdzie?
Nogi trzeba dorysować… dorysowują dwie kreski – nogi
I mamusia już gotowa!
4. „Ciasto czekoladowe” – rozmowa inspirowana opowiadaniem Magdaleny Ledwoń.
Ciasto czekoladowe – opowiadanie
Przykładowe pytania: Z jakiej okazji miało zostać upieczone ciasto czekoladowe? Dlaczego ciasto musiała upiec mama? Czy córeczki pomogły mamie? Jak skończyło się wspólne pieczenie ciasta? Dlaczego tata się zezłościł? Celem rozmowy jest rozbudzenie w dziecku potrzeby niesienia pomocy mamie w czasie, gdy wykonuje obowiązki domowe. Możemy też zachęcić dzieci do wypowiadania się na temat tego w jaki sposób dziecko może pomóc mamie w obowiązkach domowych.
5. „Moja Mama” – powtórzenie i utrwalenie piosenki z dnia wczorajszego. Można ją zaśpiewać mamie z okazji „Dnia mamy”
6. Prezent dla mamusi – praca plastyczno-konstrukcyjna.
Dzieci otrzymują dwa serca wycięte z kolorowego kartonu lub narysowane na kolorowym kartonie (wycinają je). Następnie ozdabiają jeden szablon według własnych pomysłów, wykorzystując kolorowe cekiny, kulki z bibuły czy kształty wycięte z kolorowego papieru dziurkaczami. Na drugim szablonie naklejają wizytówkę ze swoim imieniem lub podpisują się drukowanymi literami. Między serca wkładają końcówkę patyczka i sklejają je ze sobą. (Tak przygotowane serca mogą być gotowym prezentem dla mam lub elementem ozdobnym włożonym do doniczki kwiatka.)
7. Ciasteczka dla mamy – zajęcia kulinarne.
Wspólne pieczenie ciasteczek (ciasteczka są tylko dla przykładu, można oczywiście wspólnie upiec coś innego np. babeczki czy jakieś ciasto z owocami)
Składniki na około 20 – 30 ciasteczek
-
120 g masła (nie margaryny do pieczenia), schłodzonego
-
3 łyżki cukru pudru
-
150 g mąki pszennej
-
kilka kropel ekstraktu lub aromatu waniliowego lub Waszego ulubionego
Wszystkie składniki szybko zagnieść i wyrobić; można również zmiksować w malakserze. Uformować kulę, spłaszczyć, owinąć folią spożywczą, schłodzić w lodówce przez około 30 minut.
Z ciasta formować kuleczki mniejsze od orzecha włoskiego, układać na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Spłaszczać widelcem, nadając jednocześnie wzorek ciasteczkom.
Piec około 15 w temperaturze 200ºC lub do zrumienienia.
Smacznego 😀
8. Spacer na majową łąkę i zabawy na łące
Jeśli pogoda będzie sprzyjać i będzie taka możliwość to z okazji „Dnia Mamy” możemy się wybrać na wycieczkę na łąkę. Dzieci poobserwują przyrodę i zbiorą wiosenne kwiaty na bukiety dla mam. Można również zabrać koce, ciasteczka i coś do picia żeby zrobić piknik na łące, a także piłkę do zabaw na świeżym powietrzu 😉 (Jeśli nie mamy w pobliżu żadnej łąki można urządzić sobie piknik u siebie w ogródku lub na podwórku)
Dziękuje za uwagę 🙂
27.05.2020 – Marzenia mojej mamy
1. Ćwiczenia na prawidłową postawę:
https://www.youtube.com/watch?v=2BQCcIjudZ8
2. „Co dzień” – zabawa dźwiękonaśladowcza.
Odczytujemy słowa rymowanki. Dzieci ilustrują ją ruchem według własnego pomysłu, a w odpowiednich momentach wypowiadają wyrazy dźwiękonaśladowcze.
„Co dzień” – Gabriela Gąsienica
Co dzień od samego rana,
dla ciebie, mamusiu kochana,
bije moje serce – puk, puk, puk;
tupią moje nóżki – tup, tup, tup;
klaszczą moje rączki – klap, klap, klap;
wysyłam buziaka – cmok – ty go złap!
3. „Moja mama czarodziejka” – słuchanie wiersza i rozmowa inspirowana jego treścią.
Czytamy fragment wiersza Teresy Błaszczyk – „Moja mama czarodziejka”
(…)
Kiedy kłopot mam z kolanem albo chory brzuszek,
katar, kaszel – to do mamy po ratunek ruszam.
Ona problem wnet usunie – taka moja mama!
Gdy utuli, czuwa przy mnie do samego rana.
Pyszne robi mi śniadania – są bułeczki, mleko.
Zawsze czyste mam ubrania i zabawa czeka,
a z patyczków, z kory brzozy, choćby było rano,
istne cuda dla mnie tworzysz, czarodziejko – mamo.
Zaś wieczorem mnie zabierasz w krainy baśniowe,
snujesz długie opowieści, bajki stare, nowe:
o księżniczkach, smokach, królach, o dąbrowach, kniejach,
o zamczyskach i rycerzach, skarbach, czarodziejach.
Tyle pracy! Jak ty zdążysz? Nie pojmuję tego.
Jesteś, mamo, czarodziejką, czy moc dało… niebo? (…)
Jak cię kocham? – nie wypowiem, słów znam jeszcze mało,
powiem cicho: „Jak to dobrze, że ty jesteś, mamo!”.
Następnie inicjujemy rozmowę: Co robi dla nas mama? Co możemy robić z mamą? Co my robimy dla mamy? Jak możemy się jej odwdzięczyć?
4. Czas z mamą – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 26-27, książka 4.
Dzieci opowiadają, w jaki sposób dzieci na obrazkach oraz one same okazują miłość swojej mamie, w jaki sposób mama i jej dzieci spędzają czas oraz o czym czytają. Następnie odnajdują różnice między obrazkami i rysują w ramce tyle kresek, ile różnic udało im się zauważyć.
5. Pomagamy mamie – zabawa z elementami dramy.
Ruchem oraz gestem prezentujemy czynność, w której dzieci mogą pomagać swoim mamom, np. pieczenie ciasta, nakrywanie do stołu, zamiatanie, podlewanie kwiatów, wycieranie naczyń. Dzieci naśladują zaprezentowany ruch, a następnie odgadują, co to była za czynność.
6. Marzenia mam – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 28, książka 4.
Dzieci opowiadają o marzeniach mam przedstawionych na obrazkach, łączą elementy, które mogą się wiązać z tymi marzeniami oraz przyporządkowują je do odpowiedniej mamy. Dodatkowo rysują znaczek przy obrazkach, których nazwy zaczynają się tą samą głoską.
7. Mama mówiona inaczej – Ćwiczenia artykulacyjne
Dzieci powtarzają za rodzicem słowo mama w różnych językach: angielskim – mom; chorwackim – majka; czeskim – mamicka; fińskim – äiti; francuskim – maman, mère; hiszpańskim – madre; niemieckim – Mutter; włoskim – mamma.
8.Czym zajmuje się mama? – Zabawy paluszkowe
„Czym zajmuje się mama?” – Magdalena Ledwoń
Czym zajmuje się mama?
Każda swoją pracą.
podpieranie brody ręką i stukanie
palcem wskazującym w policzek w geście zastanawiania się
Za pracę zawodową
uczciwie jej płacą.
pocieranie kciukiem o palce wskazujący i środkowy
Pierwsza pracuje w biurze
i chcąc, nie chcąc wierzę,
że całymi dniami
pisze na komputerze.
wykonywanie gestu pisania na klawiaturze
Druga w sklepie pracuje,
wykłada towar na półki,
kasuje wszystko na kasie –
czy marchew, czy też bułki.
wykonywanie gestu odkładania towarów na półki
Trzecia uczy dzieci,
bo jest nauczycielką.
stykanie dłoni krawędziami („książka”)
Czwarta w restauracji
jest miłą kelnerką.
wyciągnięcie dłoni przed siebie („niesienie tacy”)
Piąta pracuje w kuchni
i w garnku zupę miesza.
wykonywanie gestu mieszania w garnku
Szósta jest psychologiem
i smutnych ludzi pociesza.
głaskanie po głowie kolegi siedzącego po prawej stronie.
A każda mama w domu
jeszcze więcej pracuje –
sprząta, pierze, gotuje,
i dziećmi się zajmuje.
wyliczanie na palcach wymienianych czynności
9. Korale dla mamy – praca plastyczno-techniczna
W ramach prezentu z okazji wczorajszego „Dnia Mamy” można zaproponować dzieciom wykonanie korali. Można wykorzystać duże drewniane koraliki lub makaron, np. rurki oraz sznurówki (albo grubszy sznurek). Dzieci wykonują korale według własnych upodobań – korale z makaronu mogą później pomalować farbami lub ozdobić brokatem. Zadanie to ma na celu ćwiczenie umiejętności manualnych, a także koncentracji uwagi, precyzyjności i celności, a mama na pewno się ucieszy z takiego podarunku!
Dziękuję za wspólną pracę 🙂
28.05.2020 – Majowa łąka dla mamy
1.Fit Kids – trening cardio dla rodziców z dziećmi
https://www.youtube.com/watch?v=VgBp1eu8xUM
2. Mama i dzieci – ćwiczenia ortofoniczne.
Dzieci naśladują rodzica, który przedstawia ruchy i odgłosy zwierząt podczas opowiadania:
Ja jestem mamą, a wy moimi dziećmi.
Jestem mamą żabką, wołam swoje dzieci: kum, kum, kum – dzieci podskakują i odpowiadają: kum,
kum, kum;
Jestem mamą pszczołą i wołam swoje dzieci: bzzz – dzieci biegają, machają dłońmi i odpowiadają: bzz;
Jestem mamą bocianicą i wołam swoje dzieci: kle, kle, kle – dzieci chodzą z wysoko podniesionymi
kolanami i odpowiadają: kle, kle, kle;
Jestem mamą myszką i wołam swoje dzieci: pi pi pi – dzieci czworakują i odpowiadają: pi pi pi;
Jestem mamą dzieci i wołam dzieci: Gdzie jesteście? A wy tu jesteście! A kuku! Po tych słowach dziecko ucieka, rodzic biegnie za nim, a gdy je złapie dziecko odpowiada: a kuku!.
3. Majowa łąka dla mamy – burza mózgów.
Zapraszamy dzieci do rozmowy. Kierując jej tokiem, zadajemy pytania: Co się może znaleźć
na majowej łące? Jak pachnie majowa łąka? Czy ją słychać? Jeśli tak, to jak i dlaczego? Jakiego
koloru jest majowa łąka?. Dzieci oglądają ilustracje lub zamieszczone przeze mnie filmiki przedstawiające łąkę i jej mieszkańców oraz rośliny na niej rosnące.
Wędrówki Skrzata Borówki „Łąka” – https://www.youtube.com/watch?v=LKLf5EN1Ff4
Mieszkańcy łąki „Film o robakach” – https://www.youtube.com/watch?v=8krnRKa9jWI
Majowa łąka i jej mieszkańcy – https://www.youtube.com/watch?v=jFIm5X7xS-U
4. Koloruję łąkę – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 29, książka 4.
Dzieci kolorują rysunek majowej łąki dla mamy zgodnie ze wzorem, nazywają owady na ilustracji
oraz przeliczają, ile jest par takich samych owadów.
5. Cała łąka dla mamy – Zabawy paluszkowe (Barbara Lewandowska)
Mamo! Chodź z nami!
„spacerowanie” palcem wskazującym
i środkowym jednej dłoni po grzbiecie drugiej
Damy ci – łąkę.
gest wskazywania wykonany przed sobą
Z kwiatami,
złączenie palców i energiczne ich otwieranie
na przemian jedną i drugą ręką
ze skowronkiem,
złączenie kciuków i poruszanie
pozostałymi palcami („skrzydła”)
ze słonkiem.
Podniesienie rąk nad głowę i kręcenie
dłońmi w nadgarstkach
Do wąchania,
dotknięcie palcem nosa
słuchania,
dotknięcie ucha
patrzenia…
przyłożenie dłoni do skroni
A do łąki dodamy
życzenia.
wysyłanie dłonią całusów
6. Droga do mamy – zabawa rozwijająca koordynację wzrokowo-ruchową.
Zadaniem dziecka jest wskazać drogę dzieciom do ich mam. Najpierw wodzą palcem, a następnie kredkami w różnych kolorach, próbują opowiedzieć, co dzieci wspólnie z mamą będą robić.
7. „Cztery pory roku z mamą” – opowieść ruchowa z elementami ćwiczeń ortofonicznych.
Powoli snujemy opowiadanie, przerywając w odpowiednich momentach. Dzieci ilustrują treść ruchem według jego propozycji.
„Cztery pory roku z mamą” – Katarzyna Tomiak-Zaremba
Mama ma zawsze ciekawe pomysły na zabawę. Ola bawi się wspaniale z mamą przez cały rok. Wiosną sadzą kwiaty w ogrodzie. Podlewają je, pielęgnują i obserwują, jak rosną (kucając, dzieci przechodzą do pozycji stojącej). Często jeżdżą na rowerach po parku (leżą na plecach i ruszają naprzemiennie nogami). Mama uwielbia śpiew ptaków. Rozglądają się więc uważnie (siedząc, poruszają głową w prawo / lewo) i nasłuchują ich śpiewu… (mówią: ćwir, ćwir, ćwir). W lecie, kiedy jest ciepło, wyjeżdżają nad jezioro. Mama świetnie pływa i uczy tego Olę (poruszają ramionami naprzemiennie do przodu i do tyłu). Jest przy tym zawsze dużo zabawy… (mówią: plusk, plusk, plusk). Jesienią całą rodziną wybierają się na długie spacery po lesie (maszerują w różnych kierunkach). Zbierają wtedy grzyby (wykonują skłony z prawej / lewej strony) i obserwują kolorowe liście na drzewach. Liście, leżące na trawie, tak przyjemnie szeleszczą podczas spaceru… (wypowiadają na wydechu: szyyyy). Zimą mama i Ola często chodzą na lodowisko (naśladują jazdę na łyżwach). Czasem jeżdżą na nartach (balansują ciałem i poruszają rękami jak przy jeździe na nartach). Śnieg podczas mrozu skrzypi pod nogami (tupią i mówią: skrzypu, skrzyp). Kiedy po aktywnym dniu Ola kładzie się do łóżka (leżą na plecach), chętnie wspomina zabawy z mamą i szybko zasypia… (głębokie wdechy i wydechy).
8.„Jak wspólnie spędzamy czas”– praca plastyczna
Dziecko rysuje obrazek lub obrazki, na których przedstawia jak spędza czas wspólnie z rodzicami.
9. „Spacerek z mamą” – masażyk uspokajający w parach.
Rodzic kładzie się na brzuchu, a dziecko wykonuje masaż na jego plecach do treści wiersza recytowanego przez rodzica, po chwili następuje zmiana.
Spacerek z mamą
(Magdalena Nowak)
Idę z mamą na spacerek –
tup, tup, tup, tup.
delikatne „tupanie” całymi dłońmi
Włosy targa nam wiaterek –
wiu, wiu, wiu, wiu.
delikatne przeczesywanie włosów
Deszczyk także na nas pada –
kap, kap, kap, kap.
stukanie opuszkami palców
Lecz się smucić nie wypada –
oj nie, oj nie.
rysowanie dużego łuku – uśmiechu
Czy deszcz pada, czy wiatr wieje –
delikatne łaskotanie za jednym i za drugim uchem
z mamą zawsze jest weselej,
rysowanie dużego łuku – uśmiechu
z mamą mi niestraszna plucha
stukanie opuszkami palców
ani żadna zawierucha!
oparcie dłoni na boku pleców i delikatne potrząsanie dłońmi
Dziękuję za uwagę 🙂
29.05.2020 – Pomóż, mamo!
1. „Mały sportowiec” – ćwiczenia ruchowe dla dzieci
https://www.youtube.com/watch?v=vkwzFVN2Bds
2. „Mamo!” – wysłuchanie wiersza I. Suchorzewskiej, rozmowa kierowana pytaniami.
„Mamo!” – I.Suchorzewska
– Mamo, zapnij mi guziki!
– Mamo, wciągnij mi buciki!
– Mamo, zawiąż sznurowadło!
– Mamo, podnieś, bo coś spadło!
– Mamo, przynieś mi łyżeczkę!
– Mamo, popraw poduszeczkę!
We dnie, w nocy,
Wieczór, rano
Ciągle tylko:
– Pomóż, mamo!
Za to beczeć umie sam…
– Znasz takiego?
Bo ja znam.
Po przeczytaniu dzieciom utworu zadajemy pytania:
– O co prosił mamę bohater wiersza?
– Co sądzicie o takim zachowaniu?
– Czy Wy postępujecie w podobny sposób?
– Jak możecie pomagać mamom?
3. „Jak pomagam mamie?” – zabawa pantomimiczna
Dziecko pokazuje czynność, w której pomaga mamie w domu, a rodzic próbuje odgadnąć o jaką czynność chodzi.
4. Współpraca z mamą – zabawy edukacyjne z kartą pracy ze strony 30-31, książka 4.
Zadaniem dzieci jest doprowadzenie pary (dziecka i mamy) do końca ścieżki w taki sposób, by zebrali jak najwięcej potrzebnych im przedmiotów. Następnie dzieci kolorują obrazek według podanego kodu oraz wykonują ćwiczenie grafomotoryczne.
5. Mama jest… – ćwiczenie słownikowe.
Rozsypujemy na dywanie kartoniki z wyrazami i zdjęciami. Dzieci próbują odszukać parę, sugerując się linią cięcia. Każda para zostaje ułożona na stoliku i wszyscy wspólnie odczytują kolejne zdania, np. Mama jest odważna jak lew. Następnie dzieci poruszają się w rytm muzyki. Na ciszę odwracają się i gestem lub ruchem prezentują odpowiednie zachowanie, w zależności od tego, którą parę kartoników wskaże rodzic.
6. „Zgadnij, co to” – zabawa matematyczna, utrwalanie nazw figur geometrycznych
Rozkładamy przed dziećmi różne figury geometryczne wycięte z kolorowego papieru Dzieci wymieniają nazwy figur. Następnie każde dziecko wybiera dowolną liczbę figur i układa z nich wzór wg własnego pomysłu, np kształt prezentu, jaki chciałoby dać swojej mamie Po ułożeniu wzorów każde dziecko prezentuje swoją kompozycję, nadaje jej nazwę oraz podaje liczbę figur, z których ją ułożyło
7. Bukiet – zabawa edukacyjna z kartą pracy ze strony 71, książka 4.
Dzieci przeliczają kwiaty w bukiecie (20) i kończą kolorowanie obrazka. Dokonują też samooceny.
Dodatkowo nauczyciel pyta: Czy wręczanie komuś bukietu kwiatów to sposób na wyrażanie miłośc