Informacje dla rodziców zamieszczane przez Panią Psycholog i Pedagog
Dzień świadomości autyzmu
02.04.2020
Dzień świadomości autyzmu
2 kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Autyzm jest obecnie diagnozowany w Polsce u 1 na 100 dzieci i wpływa na życie całej rodziny. Dlatego tak ważna jest wiedza, akceptacja i zrozumienie.
By zaprosić młodsze i starsze dzieci do rozmowy na temat autyzmu udostępniam (w moim odczuciu) fantastyczny filmik, który tłumaczy sposób postrzegania świata przez osobę z autyzmem. Rodziców młodszych dzieci, zachęcam również do pobrania kolorowanki. Być może będzie to łatwa droga do rozmowy z dzieckiem na ten temat. Aby przyłączyć się do obchodzenia tego dnia, może warto założyć na siebie niebieski element garderoby?
link do filmiku:
Bajka relaksacyjna
02.04.2020
Bajka relaksacyjna
Drodzy Rodzice,
Czas kwarantanny to trudny czas i dla Was i dla Waszych pociech. W tym czasie dzieciom towarzyszyć mogą różne emocje od lęku i niepokoju o zdrowie, o to co będzie dalej, po złość z powodu ograniczonych możliwości spędzania czasu. Dla tych, którzy w ciekawy i zarazem wartościowy sposób chcieliby porozmawiać z dziećmi na temat obecnej sytuacji podsyłam ciekawe linki z bajkami oraz wskazówkami do rozmowy z dziećmi.
1. bajka o złym wirusie i dobrej kwarantannie:
2. krótka bajka o koronawirusie z elementami do rysowania:
3. krótki film o koronawirusie dla dzieci – polecam dla 5 latków:
Pamiętajcie!
Czasem wydaje się Wam, że dzieci są jeszcze „za małe”, aby zrozumieć powagę sytuacji. Chcecie je Państwo chronić, udając, że nic się nie dzieje, że to nic takiego, że wszystko jest okej. Uważacie, że nie rozmawiając i nie mówiąc unikniecie paniki i lęku u dzieci. Nic bardziej mylnego – to właśnie niewiedza i brak jasności jest często przyczyną takich odczuć. Zapewniam Was – dzieci są genialnymi obserwatorami – to przez obserwacje uczą się wielu zachowań i doskonale odczuwają Wasze stany emocjonalne. Kiedy więc zapewniacie je o o braku zagrożenia, sami czując strach, panikę – pogarszacie sytuację. Dzieci, z którymi my dorośli nie rozmawiamy boją się jeszcze bardziej i snują coraz dramatyczniejsze, katastroficzne wizje przyszłości. Stąd mała podpowiedź, jak rozmawiać z dziećmi na temat zagrożenia.
Życzę powodzenia i pozdrawiam,
psycholog Marta Pietrzak
Logopedia
02.04.2020
Logopedia
Drodzy Rodzice Przedszkolaków!
Troszcząc się o rozwój mowy naszych Dzieci, przygotowałam planszową grę zatytułowaną „Logo-zwierzaki” oraz instrukcję objaśniającą sposób wykonywania poszczególnych ćwiczeń. Zapewniam, że przykładowe zadania logopedyczne z powodzeniem mogą wykonywać wszystkie Przedszkolaki, niezależnie od przejawianych nieprawidłowości wymowy.
Wspomniane propozycje należą do tzw. grupy oddziaływań bezpiecznych co oznacza, że nie spowodują utrwalania wadliwej artykulacji, o ile oczywiście będą wykonywane przez Dzieci w obecności Rodzica, zgodnie z załączonym, szczegółowym objaśnieniem.
Podczas gry należy pamiętać, aby proponowane ćwiczenia wykonywać przy względnie szeroko otwartej jamie ustnej oraz ustabilizowanej żuchwie (broda podczas ćwiczeń nie powinna przesuwać się na boki). Początkowo możemy skorzystać z małego lusterka, które pomoże Pociechom za pośrednictwem wzroku kontrolować prawidłowe położenie narządów mowy.
Systematycznie realizowane ćwiczenia zaowocują wzrostem sprawności motorycznej języka (pionizacja). Sprzyjać będą również kształtowaniu właściwej pozycji spoczynkowej narządów artykulacyjnych oraz uświadamianiu i utrwalaniu tzw. dojrzałego sposobu połykania. Przeciwdziałać będą powstawaniu wad wymowy. Serdecznie zachęcam do zapoznania się z treścią załącznika J Dobrej zabawy!
GRA_LOGOZWIERZAKI_pionizacja_jezyka.pdf
Stanisława Felczyńska
Ćwiczenia wymowy
03.04.2020
Ćwiczenia wymowy
Drodzy rodzice!
W wolnym czasie możecie poćwiczyć z dziećmi które mają wadę wymowy.
Ćwiczenia słuchowe – stanowią one bardzo ważną grupę ćwiczeń logopedycznych, ponieważ często opóźnienia czy zaburzenia rozwoju mowy pojawiają się na skutek opóźnień rozwoju słuchu fonematycznego (tzw. słuchu mownego). Stymulując funkcje słuchowe przyczyniamy się do rozwoju mowy dziecka.
Przykłady dla dzieci młodszych:
1. „ Co słyszę?” – dzieci siedzą z zamkniętymi oczami i nasłuchują, rozpoznają odgłosy dochodzące z sąsiedztwa, ulicy.
2. „ Zgadnij, co wydało dźwięk?” – uderzanie pałeczką w szkło, fajans, metal, kamień, drewno itp. Toczenie różnych przedmiotów po podłodze (np. piłki, kasztana, kamienia), rozpoznawanie odgłosu przez dzieci.
3. Rozpoznawanie różnych przedmiotów w zamkniętym pudełku po wydawanym odgłosie – groch, kamyki, gwoździe, cukier, kasza itp.
4. Uderzanie o siebie klockami, łyżeczkami, garnuszkami; uderzanie łyżeczką o pustą szklankę, o szklankę z wodą, klaskanie, darcie papieru, gniecenie papieru, przelewanie wody (z wysokości, z niska), drapanie po szkle, papierze, stole.
5. Rozpoznawanie głosu, szmeru, źródła dźwięku – miejsca, kierunku, odległości, ilości dźwięków (dużo- mało), głośności (cicho – głośno).
6. Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego budzika.
7. Rozróżnianie i naśladowanie głosów zwierząt: kota, psa, krowy, kury, koguta, kaczki, gęsi itp.
8. Rozróżnianie odgłosów pojazdów: samochodu, pociągu, motoru, traktora itp.
9. Rozpoznawanie po dźwięku różnych urządzeń domowych, np. odkurzacz, mikser, suszarka, pralka itp.
Przykłady dla dzieci starszych:
1. Wyróżnianie wyrazów w zdaniu. (stawiamy tyle klocków, rysujemy tyle kółeczek, klaszczemy tyle razy ile słów słyszy dziecko w wypowiadanym zdaniu).
2. Wydzielanie sylab w wyrazach poprzez wystukiwanie sylab, wyklaskiwanie, badanie ile razy opadnie żuchwa (na ręce) przy wybrzmiewanie sylab.
3. Nazywanie obrazków – dziecko kończy wyraz po pierwszej sylabie wypowiedzianej przez logopedę, nauczyciela, rodzica, a potem odwrotnie – dziecko zaczyna.
4. Dzielenie na sylaby imion dzieci (na początku łatwych).
5. Wyszukiwanie imion dwu- i trzysylabowych.
6. Wyszukiwanie słów z podaną przez n-la sylabą.
7. Rozpoznawanie określonej sylaby w rozsypance sylabowej, np. ba, pa, ta, da, la, ra.
8. Wyszukiwanie imion rozpoczynających się od samogłoski, następnie od podanej spółgłoski.
9. Wydzielanie spółgłosek nagłosowych przez przedłużanie nagłosu, np. ssssamolot, szszszafa. Przy pomocy ilustracji – wyszukiwanie przedmiotów, których nazwy rozpoczynają sią na daną głoskę.
10. Wydzielanie spółgłoski wygłosowej.
11. Dzielenie na głoski łatwych a następnie coraz trudniejszych słów.
12. Ćwiczenia z paronimami: bułka – półka, domek –Tomek, koza – kosa itp.
13. Rozróżnianie mowy prawidłowej od nieprawidłowej
Ćwiczenia oddechowe:
Ćwiczenia oddechowe poprawiają wydolność oddechową, sprzyjają wydłużaniu fazy wydechowej, co powoduje poprawę jakości mowy. Ćwiczenia prowadzone są najczęściej w formie zabawowej, przy wykorzystaniu różnych środków, np. piórek, piłeczek, wody mydlanej, chrupek, wiatraczków itp. Są także wplatane w opowieści i zabawy ruchowe.
Przykłady:
1. Wdech nosem (usta zamknięte) i wydech ustami.
2. Dmuchanie na płomień świecy.
3. Dmuchanie na piłeczkę pingpongową, wyścigi piłeczek.
4. Dmuchanie na kulkę z waty, na wiatraczek.
5. Chłodzenie „gorącej zupy” – dmuchanie ciągłym strumieniem.
6. „Zdmuchiwanie mlecza” – długo, aż spadną wszystkie nasionka.
7. Chuchanie na zmarznięte ręce.
8. Naśladowanie lokomotywy – wydmuchiwanie „nadmiaru pary” – ffff, szszsz.
9. Naśladowanie balonika – wypuszczanie powietrza z jednoczesnym odgłosem „sssss”.
10. Nadmuchiwanie balonika.
11. Naśladowanie syreny – „eu-eu- eu”, „au-au-au” – na jednym wydechu.
12. Wyścigi chrupek – dmuchanie w parach.
13. Dmuchanie na piórko, aby nie spadło.
14. Liczenie na jednym wydechu.
15. Powtarzanie zdań na jednym wydechu – najpierw krótkich, potem coraz dłuższych.
16. Powtarzanie zdań szeptem.
17. Naśladowanie śmiechu różnych osób:
– staruszki: che- che- che
– kobiety – wesołe cha- cha- cha
– mężczyzny – rubaszne ho- ho- ho
– dziewczynki – piskliwe, chichotliwe chi- chi- chi.
Ćwiczenia motoryki narządów artykulacyjnych
U większości dzieci z wadą wymowy występuje obniżona sprawność narządów artykulacyjnych (języka, warg, policzków, podniebienia miękkiego). Czasem przyczyną wady wymowy są nieprawidłowości w budowie anatomicznej narządów mowy, np. zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe, przerośnięty język, zbyt duża masa języka, rozszczep wargi itp. Przyczyną bywają także, szczególnie u dzieci młodszych, nieprawidłowe nawyki związane z połykaniem lub oddychaniem. Konieczne są w tych wszystkich wypadkach ćwiczenia motoryki narządów mowy oraz ćwiczenia prawidłowego połykania. Optymalną sytuacją byłoby, gdyby ćwiczenia prowadzone były według zaleceń logopedy.
Ćwiczenia logopedyczne początkowo powinny być wykonywane przy kontroli wzrokowej – przed lustrem, stopniowo przechodząc do ćwiczeń bez kontroli wzroku. Większość ćwiczeń wymaga wielokrotnego powtarzania, więc konieczne jest stosowanie metod zabawowych podczas ćwiczeń oraz zmiany środków używanych przez logopedę.
Ćwiczenia warg:
1. Wymawianie na przemian „a-o” przy maksymalnym oddaleniu od siebie wargi górnej i dolnej.
2. Oddalanie od siebie kącików ust – wymawianie „iii”.
3. Zbliżanie do siebie kącików ust – wymawianie „uuu”.
4. Naprzemienne wymawianie „i – u”.
5. Cmokanie.
6. Parskanie (wprawianie warg w drganie).
7. Masaż warg zębami (górnymi dolnej wargi i odwrotnie).
8. Dmuchanie na płomień świecy, na watkę lub piłkę pingpongową.
9. Układanie ust jak przy wymowie samogłosek ustnych, z wyraźną, przesadną artykulacją warg, np. w kolejności: a-i-o-u-y-e, u-a-i-o-e-y, o-a-y-i-u, e-y-i-o-a-u, u-i-y-a-o.
10. Wymowa samogłosek w parach: a-i, a-u, i-a, u-o, o-i, u-i, a-o, e-o itp.
11. Wysuwanie warg w „ryjek”, cofanie w „uśmiech”.
12. Wysuwanie warg w przód, następnie przesuwanie warg w prawo, w lewo.
13. Wysuwanie warg w przód, następnie krążenie wysuniętymi wargami.
Ćwiczenia języka:
1. „Głaskanie podniebienia” czubkiem języka, jama ustna szeroko otwarta.
2. Dotykanie językiem do nosa, do brody, w stronę ucha lewego i prawego.
3. Oblizywanie dolnej i górnej wargi przy ustach szeroko otwartych (krążenie językiem).
4. Wysuwanie języka w przód i cofanie w głąb jamy ustnej.
5. Kląskanie językiem.
6. Dotykanie czubkiem języka na zmianę do górnych i dolnych zębów, przy maksymalnym otwarciu ust (żuchwa opuszczona).
7. Język wysunięty w kształcie grota wykonuje poziome ruchy wahadłowe od jednego do drugiego kącika ust.
8. Rurka – wargi ściągnięte i zaokrąglone unoszą boki języka.
9. Język lekko wysunięty opiera się na wardze dolnej i przyjmuje na przemian kształt „łopaty” i „grota”.
10. Ruchy koliste języka w prawo i w lewo na zewnątrz jamy ustnej.
11. Oblizywanie zębów po wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni dziąseł pod wargami. Usta zamknięte.
Ćwiczenia usprawniające podniebienie miękkie:
1. Wywołanie ziewania przy nisko opuszczonej szczęce dolnej.
2. Płukanie gardła ciepłą wodą.
3. „Chrapanie” na wdechu i wydechu.
4. Głębokie oddychanie przez usta przy zatkanym nosie i odwrotnie.
5. Wymawianie połączeń głosek tylnojęzykowych zwartych z samogłoskami, np. ga, go, ge, gu, gy, gi, gą, gę, ka, ko, ke, ky, ki, ku, ak, ok, ek, ik, yk, uk…
6. Wypowiadanie sylab (jak wyżej) i logatomów: aga, ogo, ugu, eke, yky, ygy, iki, Igi, ago, egę itp.
7. Nabieranie powietrza nosem i zatrzymanie w jamie ustnej. Policzki nadęte. Początkowo nadymać policzki z zatkanym nosem, a następnie próbować połykać powietrze.
Ćwiczenia policzków:
1. Nadymanie policzków – „gruby miś”.
2. Wciąganie policzków – „chudy zajączek”.
3. Nabieranie powietrza w usta i zatrzymanie w jamie ustnej, krążenie tym powietrzem, powolne wypuszczanie powietrza.
4. Naprzemiennie „gruby miś” – „chudy zajączek”.
5. Nabieranie powietrza w usta, przesuwanie powietrza z jednego policzka do drugiego na zmianę.
Ćwiczenia prawidłowego połykania (wyrobienie nawyku połykania z językiem ułożonym na wałku dziąsłowym):
1. Unoszenie języka na wałek dziąsłowy za górnymi zębami przy otwartych a następnie zamkniętych ustach.
2. Lizanie czubkiem języka wałka dziąsłowego.
3. Trzymanie czubkiem języka cukierka tik-tak przy wałku dziąsłowym, jednoczesne połykanie śliny.
4. Ćwiczenie jak wyżej z kawałeczkiem czekolady przyklejonym do wałka dziąsłowego.
Osiągnąć porozumienie z własnymi dziećmi
06.04.2020
Osiągnąć porozumienie z własnymi dziećmi
Książka „Zamiast klapsów”:
Czego nie wolno mówić dziecku, które się boi?
07.04.2020
Czego nie wolno mówić dziecku, które się boi?
Co warto mówić zlęknionemu maluchowi?
1. Pamiętaj, w razie czego jestem tutaj. – Mówiąc to, dajesz dziecku prawo do bania się i jednocześnie podkreślasz, że na cokolwiek by się nie zdecydowało, ty zawsze będziesz mu kibicować. Dajesz mu poczucie bezpieczeństwa. Anie nie wychylasz się nazbyt, by go wyręczyć, ani też nie wycofujesz się z powodu jego strachu czy nieśmiałości, co mogłoby zostać przez maluch odebrane jako brak akceptacji.
2. Rozumiem, że się boisz. – Niekoniecznie musisz zrozumieć przyczyny strachu, ale daj dziecku znać, że akceptujesz i pojmujesz sam fakt bycia zalęknionym. Strach to normalna emocja. Okazywanie zrozumienia ma wielką moc. Moim zdaniem to największa pomoc, jaką możemy dać drugiemu człowiekowi w każdej trudnej sytuacji – nieważne, czy to dziecko, czy dorosły.
3. Opowiedz mi, czego dokładnie się obawiasz. – Spróbuj delikatnie poznać przyczynę strachu dziecku. Czasami może ci się ona wydawać oczywista albo też możesz w ogóle nie domyślać się o co chodzi. W każdym przypadku – dopytuj. Rozmawiaj z dzieckiem na tyle, na ile będzie się przy tobie otwierać. W odpowiedzi na jego pytania zawsze mów prawdę, nie rozwlekaj niepotrzebnie odpowiedzi.
4. W porządku, każdy czasem się boi, wiesz? Tak po prostu jest. – Akceptacja jest najważniejsze. Gdy dziecko przeżywa trudne emocje, zawsze daj mu do zrozumienia, że nie dzieje się z nim nic złego – nie jest dziwny, strachliwy, inny niż wszyscy. Dziecko nigdy nie powinno czuć się winne z powodu swoich odczuć lub obaw
Marta Pietrzak
Dlaczego kwarantanna ma dziury w czasie?
08.04.2020
Dlaczego kwarantanna ma dziury w czasie?
Drodzy Rodzice,
Który to dzień? Chyba nikt już nie liczy… no, może liczą
dorośli, ale dzieciaki?
Ich świat zmienił się tak bardzo – rzeczy znajome zniknęły a nowe
stały się (nie) stałą rzeczywistością… Jak więc radzić sobie z
tym, co jest najbardziej trudne, czyli CZASEM? Zwłaszcza czasem z
Kwarantanną? To wszystko w drugiej części bajki O złym królu
Wirusie i dobrej Kwarantannie autorstwa Doroty Bródki. Plik pdf w
załączeniu. Miłej lektury 🙂
ps. Dbajcie o siebie!
Pozdrawiam serdecznie,
psycholog Marta Pietrzak
Jak towarzyszyć dziecku w strachu?
09.04.2020
Jak towarzyszyć dziecku w strachu?
Drodzy Rodzice,
powoli mija kolejny tydzień, gdy życie Wasze i Waszych dzieci bardzo się zmieniło. Ponieważ wiele mówi się teraz o obawie przed koronawirusem, przed epidemią, śmiercią, zachorowaniem , obawami związanymi z tym ile jeszcze to potrwa, jakie będą skutki postanowiłam poszerzyć temat tej jakże ważnej emocji jaką jest strach.
Strach jest jedną z podstawowych emocji w życiu każdego człowieka. Już od
pierwszych chwil życia dzieci doświadczają różnego rodzaju lęków, które bardzo
często są związane z naturalnym procesem rozwoju i charakterystyczne dla danego
wieku.
Strachu nie da się uniknąć, nie da się sprawić aby się nie pojawiał. Można go jednak
zaakceptować. Akceptacja pojawiania się tej emocji będzie tym łatwiejsza im
pozytywniej będziemy myśleć o niej jako o potrzebnym Nam elemencie do
prawidłowego rozwoju emocjonalnego.
Załóżmy, więc że strach nie jest złą emocją, jego odczuwanie owszem nie sprawia
przyjemności ALE o czymś nam mówi… STRACH informuje nas o tym co jest dla
Nas niebezpieczne, o tym co Nam zagraża. Czy to, więc źle, że się pojawia?
Oczywiście, że nie 🙂 mało tego, każdy z Nas czegoś się w życiu bał lub boi i wiecie
co? TO JEST OKEJ
Jako dorośli, często potrafimy radzić sobie z własnym lękami – jest to związane z naszym doświadczeniem, psychoedukacją. Ważną kwestią mówiąc o sposobach radzenia sobie z emocjami, w tym ze strachem jest uczenie się przez obserwację innych osób, które swoimi zachowaniami modelują nasze. Biorąc to pod uwagę, bardzo ważne jest abyście Państwo jako rodzice wiedzieli, jak ważna jest Wasza rola w kształtowaniu rozwoju emocjonalnego dziecka i uczenie go (przez modelowanie, rozmowy) jak prawidłowo i bezpiecznie radzić sobie z napięciem jakie pojawia się podczas odczuwania strachu.
JAK POMÓC DZIECKU GDY SIĘ BOI?
1. Pomóż dziecku nazwać emocje, które mu towarzyszą
„Widzę, że poczułeś strach, gdy pies zaczął głośniej szczekać”,
„To co czujesz to strach – taka emocja”,
„Widzę, że się boisz”.
2. Akceptuj emocje dziecka – będzie wtedy wiedziało, że może się bać
„Rozumiem, że się boisz. Ja też czasem się czegoś boje. To nic złego”.
3. Opowiedz dziecku o tym, czego Ty bałeś się, gdy byłeś dzieckiem i jak sobie z tym radziłeś
„Gdy ja byłem dzieckiem, tak jak Ty bałem się zasypiać w ciemności. Żeby bać się mniej spałem przy zapalonej lampce”
4. Wskaż sposoby poradzenia sobie ze strachem, zaoferuj pomoc
„Jeśli się boisz możemy coś z tym zrobić – na przykład możemy się przytulić/pooddychać, narysować strach/……”
„Widzę, że się boisz, czy mogę Ci jakoś pomóc?”
„Jesteś przestraszony, co chciałbyś teraz zrobić żeby poczuć się lepiej?”
Do wiadomości załączam również kilka ciekawych ilustracji związanych ze strachem 🙂
Pozdrawiam Państwa serdecznie
psycholog Marta Pietrzak
Bajki edukacyjne
09.04.2020
Bajki edukacyjne
Przykłady historyjek, bajek artykulacyjnych:
Bajki wielkanocne
10.04.2020
Bajki wielkanocne
Więzi rodzinne w czasie kwarantanny – jak budować je na odległość?
10.04.2020
Więzi rodzinne w czasie kwarantanny - jak budować je na odległość?
Podczas trwającej pandemii dla większości rodzin wyzwaniem będzie zachowanie dystansu fizycznego, ale nie emocjonalnego. Dystans może być utrudnieniem w budowaniu bliskiej relacji. Dorosłe dzieci, które nie mogą otoczyć swoich rodziców bezpośrednią opieką, często czują się zdenerwowane, sfrustrowane, zmartwione i przytłoczone. Mimo że wykazują zainteresowanie i utrzymują kontakt z rodzicami, mają wrażenie, że robią niewystarczająco dużo. Jest to problem bardzo aktualny i nasilający się w ostatnich tygodniach. W związku z tym, że osoby starsze są w grupie największego ryzyka, troska o nich wyraża się w zaprzestaniu wizyt i nie narażaniu ich zdrowia. Jednocześnie, dzieci potrzebują kontaktu z dziadkami, a świadomość, że spędzają oni czas samotnie jest przykra. Oczywiście, nie chodzi jedynie o osoby starsze. Wiele rodzin przeżywa obecnie problem separacji z powodu kwarantanny i zjawisko to będzie się rozszerzać w najbliższym czasie. Starania o utrzymanie dzieci w kontakcie z dziadkami i innymi członkami rodziny są niezwykle istotne.
Jak budować i rozwijać więzi rodzinne na odległość oraz jak pomóc dzieciom w ich budowaniu?
Warto, aby dzieci utrzymywały stały, regularny kontakt z dziadkami. Rozmowy telefoniczne i wideorozmowy pozwalają osobom, które są daleko czuć się częścią społeczności i zmniejszyć dzielący dystans. Członkowie rodziny deklarują że odbycie wideorozmowy przynajmniej raz na tydzień zwiększa ich poczucie przynależności do rodziny, zmniejsza poczucie samotności. Jej plusem jest także możliwość zobaczenia swojej rodziny oraz „uczestniczenia” w jakimś stopniu w jej życiu. Dobrym pomysłem jest zaplanowanie takich rozmów, aby mieć pewność, że obie strony będą miały chwilę na spokojną konwersację.
Przy pomocy komunikatorów, można zagrać także w gry słowne (np. Skojarzenia, Słowo na literę…, Wąż słowny, O czym myślę?, Quizy tematyczne), czy takie, do których wystarczy kartka papieru – np. Kółko-krzyżyk, Państwa-miasta. Gry są kreatywnym sposobem spędzania czasu, zapobiegają nudzie oraz integrują poprzez zabawę.
Dziadkowie lubią czuć się potrzebni. Jeśli są w stanie pomóc dziecku w nauce za pomocą np. Skype’a, poproś ich o pomoc. Pozwoli im to znaleźć zajęcie w ciągu dnia. Taka aktywność może stać się dla dziadków powodem do dumy oraz sprawić, że poczują się młodziej.
Nie tylko on-line. Wyciągnij album ze starymi zdjęciami. Opowiedz dziecku o swojej młodości, dzieciństwie dziadków. Odpowiedz na pytania dotyczące poszczególnych zdjęć. Dzięki temu członkowie rodziny staną się bliżsi, a dzięki zabawnym historiom polubią ich jeszcze bardziej.
Zaproponuj wykonanie własnoręcznego upominku lub napisanie listu dla członków rodziny, którzy są daleko. Dzięki temu dziecko będzie mogło w jakiś sposób przelać swoją tęsknotę i uczucia w działania plastyczne oraz ucieszy się z faktu, że prezent sprawi bliskim radość.
Szanuj uczucia dzieci. Pamiętaj, że one także mogą czuć się rozdrażnione i rozżalone z powodu utrudnionych kontaktów z bliskimi. Nie bagatelizuj tych emocji, uważnie wysłuchaj. Wytłumacz, z czego wynika taka wyjątkowa sytuacja i dlaczego utrzymywanie dystansu jest teraz konieczne.
Daj przykład! Na pewno wiesz, że dzieci najskuteczniej uczą się przez naśladownictwo. Uważnie obserwują rodziców i powtarzają ich zachowania. Jeśli chcesz, żeby dziecko miało dobry kontakt z dziadkami lub innymi członkami rodziny, pierwsza/y wykonaj telefon, zapytaj o samopoczucie, zaoferuj pomoc. Pokaż, w jaki sposób ta relacja jest ważna dla Ciebie. To o wiele bardziej skuteczne niż jedynie powtarzanie zachęt „zadzwoń do dziadków”, „napisz e-mail do dziadków, bo są ciekawi co u ciebie”.
Także w dobie rozmów telefonicznych i internetowych, w budowaniu więzi pomagają znane zasady dobrej komunikacji.
- Poświęć rozmówcy pełną uwagę – wyłącz telewizor lub odłóż to, co robisz.
- Skoncentruj się na tym, co dana osoba mówi – zamiast myśleć od razu o swojej reakcji (będzie na to czas).
- Wysłuchaj, jak czuje się druga osoba i postaraj się zrozumieć.
- Powstrzymaj się przed udzielaniem rad, dopóki nie upewnisz się, że w pełni rozumiesz, co dana osoba ma na myśli.
Podczas rozmowy używaj komunikatów „Ja” zamiast „Ty”.
- Te komunikaty są trudniejsze, ponieważ wymagają jasności w wyrażaniu własnych myśli i uczuć. Zwiększają one jednak szanse na wzajemne wysłuchanie i zrozumienie, a zmniejszają szanse na rozpoczęcie konfliktu.
- Zachęcaj bliskich, aby w miarę możliwości używali komunikatów „ja”
np. „Czuję się zdenerwowany, kiedy grasz na komputerze przed zakończeniem pracy domowej”
zamiast: „Znowu grasz przed zakończeniem pracy domowej, jesteś wkurzający”. - Komunikaty „Ty” często prowadzą negatywnych emocji i wzmacniają konflikt, a rzadko prowadzą do rozwiązania sytuacji.
Ostatnia myśl artykułu będzie, mamy nadzieję, pocieszeniem. Niektóre badania porównujące relacje bliskie geograficznie z relacjami na odległość sugerują, że oba typy relacji mogą być jednakowo satysfakcjonujące. Oznacza to, że czas spędzony na odległość nie musi osłabić więzi rodzinnych, jeśli tylko będziesz dbać o regularny kontakt z bliskimi w dostępnych obecnie formach.
Źródło: https://czasdzieci.pl/
10 przykazań logopedycznych
14.04.2020
10 przykazań logopedycznych
1. ZWRÓĆ UWAGĘ NA SPOSÓB ODDYCHANIA TWOJEGO DZIECKAW czasie spoczynku, w milczeniu dziecko powinno oddychać przez nos (nie dotyczy to sytuacji, kiedy dziecko jest chore i ma zatkany nosek). Jeśli zauważysz, że maluch ma stale otwarte usta – zgłoś się po pomoc do specjalisty. Może to świadczyć o niskim napięciu mięśniowym, małej sprawności mięśnia okrężnego warg, niedrożności nosa, bądź o powiększonym migdale. Oddychanie przez usta ma negatywny wpływ nie tylko na zdrowie dziecka (infekcje górnych dróg oddechowych, niedotlenienie, wady zgryzu, problemy ze słuchem), lecz także na artykulację. Stale rozchylone wargi stają się wiotkie, dziecko z większym trudem wykonuje ruchy niezbędne do uzyskania danej głoski. Przykładem mogą być samogłoski u, o, i, które wymagają znacznej pracy mięśni warg. Obserwujemy także obniżone napięcie mięśni twarzy i słabo rozwiniętą mimikę. W trakcie oddychania przez usta, język dziecka ułożony jest płasko na dnie jamy ustnej. Uniesienie go spowodowałoby znaczne trudności w przepływie powietrza. Ułożenie to powoduje, że malec ma spore trudności z pionizacją języka (unoszeniem go). W języku polskim istnieją głoski, których bez uniesienia języka po prostu nie wypowiemy: l, r, t,d, n, sz, cz, rz, dż, s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, ń, k, g, h. Jak widać, jest ich całkiem sporo…
W trakcie oddychania przez nos, język „przyklejony” jest do podniebienia i zatrzymuje się za zębami. Także w czasie połykania wędruje ku górze. Jest to jego prawidłowe ułożenie. Kiedy usta są stale otwarte, język nie tylko leży płasko na dnie jamy ustnej, lecz także ma tendencje to „wypadania z buzi” lub leżenia na zębach, co może prowadzić do seplenienia międzyzębowego.
2. KONTROLUJ, CZY TWOJE DZIECKO DOBRZE SŁYSZY
Już od narodzin dziecko powinno reagować na dźwięki otoczenia. Początkowo może to być ruch ręki, krzyk, uspokojenie się. W dalszym etapie obserwujemy uśmiech, wydawanie dźwięków, zainteresowanie.
UWAGA! Nawet dziecko niedosłyszące/głuche głuży (nie mylić z gaworzeniem), czyli odruchowo wydaje z siebie niewyraźne dźwięki, które mogą przechodzić w samogłoski lub spółgłoski. W normalnych warunkach, celem głużenia jest przygotowanie fizyczne narządów mownych do późniejszego mówienia. U dzieci niesłyszących głużenie zanika ok. 18 msc. życia. Co ciekawe, dzieci, u których słuch rozwija się prawidłowo – nie głużą w hałasie powyżej 50 dB. Dzieciom niesłyszącym, jak wiadomo, hałas w niczym nie przeszkadza. W rozwoju mowy dziecka, po głużeniu występuje gaworzenie. Jeśli nasze dziecko nie gaworzy – należy udać się do lekarza w celu przeprowadzenia badania słuchu, bowiem dzieci niesłyszące nie gaworzą. Wynika to z faktu, że gaworzenie samonaśladowcze jest zamierzonym, świadomym powtarzaniem dźwięków, które dziecku udało się już wypowiedzieć. Celem gaworzenia jest m.in. trening słuchu i koncentracji.
Nie należy lekceważyć żadnych niepokojących sygnałów, bowiem zaniedbanie słuchu dziecka (na każdym etapie rozwoju) może mieć bardzo poważne konsekwencje. Nawet jeśli nasze dziecko już mówi, nie wyłączajmy swojej czujności. Bowiem jest wiele czynników (choroby, środowisko), które mogą znacznie osłabić słuch. Pamiętajmy, aby sprawnie mówić – należy dobrze słyszeć!
3. SPRAWDŹ BUDOWĘ NARZĄDÓW ARTYKULACYJNYCH DZIECKA
Wiadomo, że żaden rodzic (który nie jest logopedą, ani lekarzem), nie jest ekspertem w dziedzinie anatomii. I wcale nie musi nim być, żeby zauważyć niepokojące zmiany w obrębie aparatu artykulacyjnego swojego dziecka. Na co należy zwrócić uwagę? Na JĘZYK, WARGI, POLICZKI, PODNIEBIENIE, ZĘBY. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości co do ich budowy, kształtu, ułożenia, wielkości, czy ruchliwości, zgłoś się po poradę do specjalisty. Wady anatomiczne często prowadzą do wad wymowy.
Przykładowe wady anatomiczne, które mogą być widoczne dla rodzica:
– nieprawidłowy zgryz,
– nieprawidłowości w budowie języka (np. język bardzo długi; krótki; o dziwnym kształcie; gruby, duży i mało ruchliwy), warg, policzków,
– krótkie wędzidełko języka (w tej kwestii lepiej zawsze skontaktować się z logopedą)
Zacznijmy od wyjaśnienia, czym jest wędzidełko języka – jest to fałd znajdujący się pod językiem, widoczny przy jego unoszeniu. W pewnym stopniu ogranicza on jego ruchomość. Zbyt krótkie wędzidełko powoduje słabą pionizację (unoszenie) języka, a co za tym idzie – m.in. wady wymowy;
– rozszczep wargi i podniebienia.
4. ZREZYGNUJ ZE SMOCZKA JAK NAJSZYBCIEJ
Smoczki – najlepsi “przyjaciele” dzieci – niestety mogą przyczyniać się do:
– powstawania wad zgryzu,
– utrwalania infantylnego sposobu połykania (język pracuje przód-tył, zamiast góra-dół, co z kolei powoduje trudności z pionizacją i późniejsze wady artykulacyjne)
– powstawania próchnicy.
5. UCZ DZIECKO GRYZIENIA
W momencie, kiedy dziecko przechodzi na pokarmy stałe, warto podawać mu skórki od chleba, jabłuszko, czy chrupki kukurydziane. Gryzienie stymuluje pracę mięśni narządów artykulacyjnych, wpływa na ruchy języka, ułożenie zębów i żuchwy, a także uczy prawidłowego połykania. Jeśli dziecko będzie miało problemy z żuciem i gryzieniem, to niestety prawdopodobnie znacząco wpłynie to na jego mowę.
6. NIE ZABRANIAJ SWOJEMU DZIECKU MÓWIĆ
Nieraz spotykamy się z opinią – z tego dziecka jest straszna gaduła! Zdarza nam się ganić nasze dziecko, że mówi ZAWSZE i WSZĘDZIE. To naturalne, że rodzicom często marzy się choć chwila spokoju. Jednak z punktu widzenia rozwoju dziecka – powinniśmy cierpliwie znosić jego napady pytań dlaczego? i ciągły słowotok. Warto pamiętać o tym, że naturalna skłonność do mówienia w wieku 3-6 lat jest oznaką nabywania świadomości językowej i chęci poznawania świata. Dziecko stale uciszane, tłumione, bądź ignorowane może w końcu zamknąć się na świat i zniechęcić do mówienia. Rozmowy z dorosłymi pozwalają mu wzbogacać słownictwo, utrwalać struktury gramatyczne i wzmacniać więź emocjonalną. Pamiętajmy, że naszym celem powinno być ZACHĘCANIE. Mówienie powinno kojarzyć się dziecku z czymś fascynującym i przyjemnym, a nie wstydliwym i stresującym.
7. NIE SPIESZCZAJ SŁÓW! NIE POSŁUGUJ SIĘ JĘZYKIEM DZIECIĘCYM
Pamiętaj, że Twoja mowa ma być wzorem dla Twojego dziecka. Jeśli zaczynasz mówić do synka lub córki w sposób niepoprawny (spieszczać lub naśladować jego mowę, posługiwać się jego słowami), maluch może utrwalić sobie nieprawidłowy sposób mówienia. Więcej na ten temat w artykule Czy zaburzenia mowy są dziedziczne?
8. NIE TRAĆ CZUJNOŚCI
Słuchaj swojego dziecka i reaguj, jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, co do rozwoju jego mowy, a także rozwoju ruchowego! Bowiem aktywność ruchowa dziecka jest w naturalny sposób połączona z rozwojem mowy. Dzieci, które z opóźnieniem nabywają umiejętności motoryczne, mogą także z opóźnieniem zacząć mówić.
Nie czekaj i nie zastanawiaj się, czy dana umiejętność pojawi się „sama”. Jeśli mowa dziecka rozwija się z opóźnieniem lub co gorsza maluch nie mówi w ogóle, bądź posługuje się pojedynczymi słowami (w wieku 2 lata i więcej) nie czekaj, idź do logopedy.
9. ĆWICZ Z DZIECKIEM W DOMU
Żadna terapia nie zakończy się sukcesem, jeśli logopeda nie będzie miał wsparcia ze strony rodziców. I nie chodzi tu absolutnie o wykonywanie czyichś obowiązków. Chodzi o współpracę. W trakcie trwania terapii dziecko widuje się z logopedą średnio raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie (zależy, czy uczęszcza na zajęcia prywatnie, czy w ośrodku państwowym). Logopeda wyznacza program terapii, prowadzi ją, zaleca ćwiczenia i kontroluje postępy. Bardzo często zaleca wykonywanie konkretnych zadań w domu. I tu zaczyna się rola rodzica. Należy dopilnować, żeby dziecko systematycznie ćwiczyło. Najlepiej ćwiczyć razem z dzieckiem zgodnie z instrukcją przekazaną przez specjalistę. W razie jakichkolwiek pytań, czy wątpliwości można o wszystko dopytać swojego logopedę. Efekty terapii prowadzonej w gabinecie i systematycznej pracy w domu są widoczne znacznie szybciej. Wygospodarujmy 10-15 min dziennie na wykonywanie zaleconych ćwiczeń, a naszemu dziecku wyjdzie to zdecydowanie na dobre.
10. CZYTAJ SWOJEMU DZIECKU
Drogi Rodzicu, znajdź przynajmniej chwilę każdego dnia, aby usiąść ze swoim dzieckiem i przeczytać mu bajkę. Staraj się przy tym obudzić w sobie zdolności aktorskie. Mówić powoli, zmieniać intonację w zależności od opowiadanej historii i oddawać emocje postaci. Dziecko poprzez wspólne czytanie nie tylko rozwija swoją wyobraźnię, lecz także uczy się rozpoznawać emocje, poznaje wiele nowych słów, utrwala gramatykę języka polskiego i co najważniejsze – wzmacnia więź z rodzicem.
źródło: https://www.ulogopedy.pl
Zestaw ćwiczeń logopedycznych przygotowujących narządy artykulacyjne do wymowy głosek l , li
15.04.2020
Jak organizować czas dziecku w domu
16.04.2020
Jak organizować czas dziecku w domu
Drodzy Rodzice!
Aktualna sytuacja związana z wprowadzonym stanem zagrożenia epidemicznego (covid-19) wymaga od nas zachowania ostrożności i odpowiedzialnego zamknięcia się w czterech ścianach. Ten czas przymusowego pozostania w domach jest trudny dla nas wszystkich. Dzieci, mając ograniczony kontakt z rówieśnikami, szybciej się nudzą, a wachlarz dostępnych zabaw i zabawek po pewnym czasie staje się mało atrakcyjny.
Co robić, kiedy cały dzień spędzamy z naszymi pociechami?
Zabawy z dziećmi nie muszą być nudne ani monotonne. Wszystko zależy od tego, na jaką aktywność macie ochotę, czy chcecie być czyści czy też macie ochotę trochę się pobrudzić. A może sami zechcecie obudzić w sobie „kreatywne dziecko”?
Poniżej przedstawiamy kilka pomysłów:
- Połączenie przyjemnego z pożytecznym, czyli wspólne sprzątanie, gotowanie i wieszanie prania. Nic nie równa się z samodzielnie przygotowanymi kanapkami z uśmiechem z papryki, oczami z kukurydzy lub rzodkiewki i włosami z sałaty. Takie jedzenie też o wiele lepiej smakuje. Angażowanie dzieci w wycieraniu kurzy, odkurzaniu, czy inne obowiązki domowe, pokazuje dziecku na czym polega dbanie o dom i jest wspólnie pożytecznie spędzonym czasem. Ważne, żeby traktować te porządki z przymrużeniem oka.
Koniecznie pochwal dziecko za postępy.
- Gry planszowe są doskonałą okazją do nauki oraz sposobem na spędzanie wspólnie czasu. Uczą przestrzegania zasad, radzenia sobie z przegraną, rozwijają wyobraźnię i spostrzegawczość.
- Zróbcie sami zabawki. Tu można sięgać po rzeczy znajdujące się w domu. Skarpetki wypchane papierem i namalowaną twarzą mogą być pacynkami
w domowym teatrzyku, makaron może służyć do wyrobu pięknych naszyjników itp. - Kolorowanie, malowanie, wycinanie to cała gama działań, które mogą uatrakcyjnić zabawę. Wyobraźmy sobie, że łączymy kilka kartonów i przyklejamy je do podłogi taśmą malarską… Co to będzie za miasteczko albo kolorowa kraina!
- Gniecenie i ugniatanie. Dzieciaki uwielbiają robić „desery” z ciastoliny albo ludki z plasteliny, którymi można się potem bawić i wymyślać różne historie.
Rodzicu, jeśli chcesz wykorzystać ten czas, aby poćwiczyć z dzieckiem to, z czym ma trudność, to również poprzez zabawę możesz z nim usprawniać jego pracę ręki i spostrzeganie wzrokowe.
Do zabaw i ćwiczeń usprawniających funkcje wzrokowe, koordynację wzrokowo – ruchową i zarazem pracę ręki należą między innymi:
- dobieranie par jednakowych obrazków – domina obrazkowe, loteryjki, gra Memory;
- wyszukiwanie różnic i podobieństw między obrazkami;
- składanie obrazka z części wg wzoru i bez wzoru;
- układanie kompozycji z figur wg wzoru i bez wzoru;
- układanie budowli z klocków;
- segregowanie figur wg określonych cech;
- składanie pociętych wzorów, liter, wyrazów;
- wyszukiwanie ukrytych cyfr czy liter;
- gra w bierki i pchełki;
- labirynty;
- wycinanki, wydzieranki, wyklejanki oraz wszelkie prace z wykorzystaniem materiałów plastycznych takich jak: farby, kredki, pisaki, bibuła, plastelina, masa solna etc.;
- kolorowanie obrazków wg wzoru i bez wzoru;
- rysowanie po śladzie;
- odrysowywanie przez folię, kalkę techniczną (kalkowanie);
- formy z papieru – orgiami
- wyszywanki bez igły;
- nawlekanie korali;
- nauka sznurowania.
Wiele inspirujących pomysłów oraz materiałów do wydruku znajdą Państwo na stronach internetowych:
http://www.kreatywniewdomu.pl/
https://www.
http://www.zabawkowicz.pl/
https://www.youtube.com/
Czytanie dziecku jako wszechstronna stymulacja rozwoju i budowanie więzi
16.04.2020
Czytanie dziecku jako wszechstronna stymulacja rozwoju i budowanie więzi
Drodzy rodzice,
Czytanie to wielka przyjemność, ale i nauka wpływająca na rozwój
dziecka. Dlatego warto czytać swoim Pociechom już od urodzenia.
Dziecko nie do końca rozumie znaczenie wszystkich słów, ale słyszy
Wasz głos i intonację, czuje rytm wypowiadanego tekstu i płynące z
niego emocje. Dzięki temu rozwija się intelektualnie i społecznie.
Zachęcam Was do zapoznania się z ilustracjami, które pięknie
wskazują na korzyści płynące z czytania dzieciom na różnych
etapach rozwoju. Tym samym zachęcam do tego aby wprowadzić w życie
taki rytuał, którym będzie wspólne czytanie wierszyków, bajek –
wybranych raz przez Państwa raz przez dziecko (ćwiczcie sztukę
kompromisu :)). Warto też zatrzymać się nad wybranym tekstem bajki,
zadać dziecku kilka krótkich pytań dotyczących tego, o czym
czytaliście, porozmawiać o tym co dziecku podobało się w bajce, a co
nie. Może dziecko będzie chciało samo wymyślić inne zakończenie
historii, a może zechce narysować jej bohatera ??? 🙂 pobudzajmy
wyobraźnię i kreatywność dzieci, dbajmy o ich rozwój w dzisiejszych
„technologicznych” czasach.
Pozdrawiam
psycholog Marta Pietrzak
Bajka z kolorowankami, która pomoże małym smokom zaprzyjaźnić się z maseczką
17.04.2020
Bajka z kolorowankami, która pomoże małym smokom zaprzyjaźnić się z maseczką
Drodzy Rodzice,
Od czwartku 16 kwietnia w Polsce noszenie maseczek jest obowiązkowe –
także dla dzieci. Aby pomóc Pańsstwu podjąć ten temat z dziećmi,
proponują przeczytanie bajki i pokolorowanie kolorowanki, które w
przyjaznej formie odpowiadają dzieciom na pytania pojawiające się w
ich głowach. Bajka jest napisana tak, aby pomóc dzieciom poradzić
sobie z najróżniejszymi emocjami, które w obecnej sytuacji mogą
przeżywać.
Pozdrawiam,
psycholog Marta Pietrzak
Kryształowe jeziorko – bajka o ochronie środowiska
20.04.2020
Kryształowe jeziorko - bajka o ochronie środowiska
Drodzy Rodzice,
Z okazji dnia Ziemi zachęcam do wysłuchania razem z dzieckiem czytanej
przeze mnie bajki pod tytułem „Kryształowe jeziorko”. Niech będzie to
początek rozmowy o ekologii 🙂
Pozdrawiam
psycholog Marta Pietrzak
Odgadywanie odgłosów
20.04.2020
Odgadywanie odgłosów, cw. art,cw. oddechowe
Propozycje zabaw logopedycznych
Dla najmłodszych
Zwierzątka na wsi. Proszę, by Przedszkolaki wsłuchały się w odgłosy zwierząt, a na koniec odgadły, jakie zwierzęta.
Propozycje ćwiczeń oddechowych oraz ciekawych pomocy, które można wykonać razem z dziećmi.
Propozycje ćwiczeń artykulacyjnych, od tego prawie zawsze zaczynamy nasze zajęcia.
Pozdrawiam
Stanisława Felczyńska
Ćwiczenia na głoskę sz i rz/ż oraz zabawy logopedyczne
21.04.2020
Ćwiczenia na głoskę sz i rz/ż oraz zabawy logopedyczne
Witam
Proszę jednak pamiętać by pracę zaczynać od ćwiczeń oddechowych i artykulacyjnych, a następnie pracować na materiale słownym.
Ćwiczenia na głoskę SZ
Ćwiczenia na głoskę RZ/Ż
Gry logopedyczne
Nauka ochrony środowiska jako kształtowanie wrażliwości, empatii i odpowiedzialności u dzieci
21.04.2020
Nauka ochrony środowiska jako kształtowanie wrażliwości, empatii i odpowiedzialności u dzieci
Drodzy Rodzice,
Ochrony środowiska dziecko powinno się uczyć od najmłodszych lat. Po
co? Chodzi nie tylko o to, aby nauczyło się odróżniać pojemniki na
plastik od tych na papier. Przede wszystkim chodzi o to, aby wyrosło na
wrażliwego, odpowiedzialnego człowieka.
Zastanawiasz się: „Ale po co dziecku ekologia?”. Odpowiedź jest
złożona. Po pierwsze, jeśli już od najmłodszych lat twoje dziecko
będzie wzrastało w szacunku dla przyrody, najpewniej opieka nad
zwierzętami, segregowanie śmieci czy zakręcanie wody podczas mycia
zębów będzie dla niego czymś zupełnie naturalnym. Po drugie, życie
w zgodzie z naturą ma mnóstwo pozytywnych „efektów ubocznych”.
Prawdziwemu ekologowi nie brakuje przecież poczucia odpowiedzialności
i empatii. Umie bronić swojego zdania i zawsze dba o sprawy, które są
dla niego ważne. Nie pozwala, aby ktoś myślał albo decydował za
niego. Same zalety, prawda? Jeśli zatem jesteś już przekonana o tym,
że warto, spróbuj teraz wychować dziecko na takiego człowieka.
Zapraszam do zapoznania się z załącznikami, które pochodzą ze stron
mamotoja.pl
Pozdrawiam,
psycholog Marta Pietrzak
Strach czy lęk? Co warto wiedzieć
22.04.2020
Strach czy lęk? Co warto wiedzieć
Drodzy Rodzice,
W ostatnim tygodniu mieliście okazję zapoznać się z informacjami
dotyczącymi emocji podstawowej jaką jest STRACH, a może LĘK?
właściwie te nazwy są przecież tak bardzo do siebie podobne,
niektórzy często używają ich wymiennie. Czy jest między nimi
różnica??? Zapraszam do zgłębienia wiedzy na ten temat. To ważne
szczególnie w aktualnej sytuacji, ale też w związku z obserwowaniem
coraz większej ilości zaburzeń lękowych występujących u dzieci i
młodzieży.
artykuł o nadmiernej obawie o dziecko ograniczający jego naturalny
rozwój i doświadczanie świata: https://liblink.pl/myMdjggRYQ
duża dawka wiedzy o lęku na blogu psychologicznym:
https://liblink.pl/CKiSFQY45F
artykuły o zaburzeniach lękowych u dzieci i młodzieży:
https://liblink.pl/O0Xdzmqvr7
https://liblink.pl/g297N6DUQw
Ciekawe webinarium z dr Ewą Pagłowską dla rodziców – Lęk
życiodajna emocja: https://liblink.pl/oaOLFDpinI
Pozdrawiam,
psycholog Marta Pietrzak
Ćwiczenia artykulacyjne- oblizywanie ząbków, kląskanie, ćw. głoski E
22.04.2020
Ćwiczenia na głoskę sz i rz/ż oraz zabawy logopedyczne
Witam
Ćwiczenia logopedyczne – oblizywanie ząbków (ćwiczenia artykulacyjne)
Ćwiczenia logopedyczne – kląskanie (ćwiczenia artykulacyjne)
Ćwiczenia artykulacyjne do pracy nad głoską E
Głoska CZ
23.04.2020
Głoska CZ
Witam
jeśli macie pytania dotyczące ćwiczonych głosek przez Przedszkolaki, proszę kontaktujcie się ze mną telefonicznie albo drogą mailową
Materiał dla dzieci na głoskę L – do powtarzania (Rodzic czyta wyrazy a dziecko powtarza po rodzicu)
Lama, lampion, legenda, loch, lotnik, luneta, lufa, antylopa, palec, kalka, lizak, liść, lipiec, liczba, listonosz, lipa, lichy, limit, malina, waliza, oliwki, tabelka, meble, gil, apel, latawiec, lew, lody, leń, wesele, kolacja, fotel, gol, kowal,
Lekcja baletu, stalowy samolot, lilia, lista, kulik, plik, śmiali, spadli, układali, mieli, weseli, kupili, mali, falisty
Zapraszam by dziecko narysowało 3 obrazki z głoską L
Głoska CZ
Rekomendacje dot. zdrowia psychicznego
27.04.2020
Rekomendacje dot. zdrowia psychicznego
Drodzy Rodzice,
W związku z sytuacją, jaką mamy obecnie zamieszczamy rekomendacje dotyczące zdrowia psychicznego. To nietypowa sytuacja dla Państwa i dzieci. Zachowanie spokoju będzie miało duży wpływ na odporność zarówno psychiczną jak i fizyczną. Oczywiście, różnimy się między sobą i różnią się też nasze dzieci. Są takie, które w obecnej sytuacji czują pewne podekscytowanie, ciekawość, a nawet radość, że nie trzeba wstawać rano do przedszkola. Są jednak i takie, które z dużym niepokojem i lękiem stale dopytują dorosłych. Wszystkie, nawet te szczęśliwe, z różnym natężeniem i częstotliwością odczuwają nieprzyjemne uczucia. Boją się….. Ten strach, zupełnie zrozumiały w obecnej sytuacji, wymaga zaopiekowania przez nas dorosłych!
Udostępniamy kilka ogólnych wskazówek profilaktyki zdrowia psychicznego
1. OBSERWUJMY – siebie i nasze dzieci. Nie tylko pod kątem infekcji, ale i tego, jak emocjonalnie radzimy sobie z otaczającą rzeczywistością. Jakie jest nasze dziecko? Jak reaguje na tę sytuację, jak reaguje na nas? Czy dopytuje? Czy unika rozmów? A jak my się zachowujemy? Czy epidemia, zagrożenie jest stale obecne w naszych rozmowach? Czy nieustannie sprawdzam wiadomości? Czy może unikam tematu i nie chcemy o tym rozmawiać? Jak nasza postawa działa na syna czy córkę?
2. BĄDŹMY GOTOWI DO ROZMOWY – przygotujmy sobie zestaw 3-4 rzetelnych faktów, którymi możemy się z naszym dzieckiem podzielić. Czasem trzeba będzie powtórzyć je wielokrotnie – dzieci lubią upewniać się, że nie ściemniamy i wiemy, co mówimy. Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi. Jeśli sami jesteśmy kłębkiem nerwów i mimo szczerych chęci nie udaje się nam zachować spokoju, zastanówmy się, kto z naszego otoczenia mógłby taką rozmowę przeprowadzić? Może wujek ratownik, pielęgniarz, ciocia lekarka czy nauczycielka biologii? Ustalmy z nimi wcześniej, czego potrzebujemy i jak chcielibyśmy, aby taka rozmowa wyglądała. Fajnie jeśli jest to bliska dla naszego dziecka osoba, do której ma zaufanie, którą lubi.
3. MÓWMY SZCZERZE NIE WIEM – ile to będzie trwało?, czy wszyscy zachorujemy? Czy ktoś umrze z naszej rodziny? Takie pytania mogą szokować, złościć. Po pierwsze, zachęcam do tego, by cieszyć
się, że dzieci traktują nas jako ważne źródło informacji, mają do nas zaufanie. Czasem możemy ostudzić różne niepokoje, jednak na niektóre pytania nie znamy przecież odpowiedzi (nikt z nas nie wie, ile będzie trwała ta sytuacja). I o tej swojej niewiedzy warto szczerze mówić. Choć część rodziców/nauczycieli/opiekunów się tego obawia, ta szczerość buduje zaufanie!
4. ROZMAWIAJMY JAK RADZIĆ SOBIE Z LĘKIEM – to bardzo ważna wiedza! Opowiedzmy dzieciom, co my robimy, żeby trudne myśli nie zapanowały niepodzielnie w naszej głowie (czytanie książek, oglądanie komedii, gry). Pytajmy, co im pomaga? – dzieci są w tym bardzo kreatywne i mogą nas zaskoczyć super pomysłami z których i my możemy korzystać. Sprawdzimy też, czego potrzebują w tej sytuacji. Zastanówmy się, co możemy wspólnie robić, aby zachować dobry nastrój. Umówmy się na jakiś kod -sygnał, kiedy ktoś z członków rodziny poczuje, że ten smutek go dopada. Ustalmy, kiedy potrzebujemy samotności, a kiedy towarzystwa innych ludzi. Szczerze rozmawiajmy o tym, że i my dorośli przeżywamy trudne emocje ale znamy sposoby, aby z nimi sobie radzić!
W tych rozmowach ważne jest zachęcanie do tropienia lęków niewypowiedzianych – czasem to co dzieci mają w głowie jest duuużo straszniejsze od rzeczywistości! Kiedy taki lęk ujrzy światło dzienne, traci na swojej mocy no i można się nim zaopiekować (to trochę jak z koszmarami sennymi). Jeśli to jest możliwe, dajmy dziecku czas na płacz, złość i inne trudne emocje.
5. BĄDŹMY ODPOWIEDZIALNI – ta sytuacja może być świetną lekcją empatii, wrażliwości i właśnie odpowiedzialności za wspólnotę: rodzinna, przedszkolną, sąsiedzką….Nasze zachowania przecież przekładają się bezpośrednio na rozprzestrzenianie wirusa, a więc na życie i zdrowie innych ludzi. Rozmawiajmy o tym z naszymi dziećmi!
6. NIE OSZUKUJMY – starajmy się być spokojni – nie panikujmy. Jednak kiedy rozmawiamy o rzeczach trudnych, ulegamy emocjom a przyłapuje nas na tym młody człowiek i zadaje pytanie, co się stało? To nie odpowiadajmy NIC! Takie ucinanie rozmowy, tworzenie tajemnic, jest pożywką do karmienia lęków. Ochłońmy i nawet jeśli nie od razu, wyjaśnimy dziecku, (czasem wystarczy ogólnie: np. …ta stała obecność informacji o wirusie mnie złości, martwi czy niepokoi.) co się stało, czego było świadkiem.
7. ZADBAJMY O POTRZEBY DZIECI – tak jak my potrzebujemy porozmawiać z bliskimi, koleżanką czy kolegą, nasze dzieci również tego kontaktu potrzebują! Zadbajmy o to! Rówieśnicy są strasznie ważni! Pamiętajmy o nowych technologiach – to dobry moment, żeby z nich również korzystać.
8. UCZMY SIĘ RAZEM ZDROWYCH NAWYKÓW -i bądźmy wzorem do naśladowania. Pokażmy i przećwiczmy, jak myć ręce, jak zasłaniać usta, jak dbać o wypoczynek, odpowiedni sen i dobry nastrój. Rozmawiajmy o tym co trudne, o potknięciach i zagrożeniach i co z nimi robić.
9. ZADBAJMY O INNYCH – a może w tej trudnej sytuacji spróbujemy zająć się czymś użytecznym? Może razem z dzieckiem wesprzemy słabszych, którzy potrzebują naszej
pomocy.
UNIKAJMY:
Słuchania własnych lęków! To nie są najlepsi doradcy! Pewnie nie da się tego zupełnie uniknąć, ale przynajmniej ważnych decyzji nie podejmujmy pod wpływem silnych emocji. One na ogół utrudniają nam dostęp do racjonalnego działania. We mgle emocjonalnej trudno bezpiecznie wylądować. Utożsamiania własnych emocji z emocjami syna czy córki. Dzieci są odrębnymi istotami! Mogą się wprawdzie zachowywać dokładnie jak my, ale powód tego zachowania czy emocja, która za tym stoi, może być już zupełnie inna ! (Np. płakać można nie tylko ze smutku, ale i z radości, wzruszenia czy alergii w końcu – a to cały czas ten sam płacz). Bądźmy więc wrażliwi na ich odrębność i nie zakładajmy z góry tej emocjonalnej syntonii. Zmuszania dziecka do opowiadania o tym co czuje w tej trudnej sytuacji. To wprawdzie dla nas ważna wiedza, ale nie zawsze i nie dla każdego dostępna.
Jeśli dziecko stawia opór – nie zmuszamy! Przypominamy, że jesteśmy, że jesteśmy na tę rozmowę gotowi, ale czekamy na jego sygnał. Możemy też dopytać, czy jest coś, co ułatwiłoby taką rozmowę.
Mówienia: Wszystko będzie OK. jeśli sami w to nie wierzymy! Sugerowania, co dziecko powinno czuć w podobnej sytuacji. Składania obietnic, których nie można dotrzymać.
KIEDY NIEPOKOIĆ SIĘ O DZIECKO?
Kiedy nasze dziecko: często przeżywa uczucie lęku, boi się rzeczy, które do tej pory nie budziły niepokoju, skarży się na ból głowy i dolegliwości ze strony żołądka, czasem przechodzące w rozwolnienie, wymioty, zawroty głowy i omdlenia, kołatania serca, nadmiernego pocenie lub
inne objawy somatyczne, jest apatyczne, osowiałe, nie może zasnąć, ze snu budzą go koszmary, zgrzyta zębami, co może świadczyć o silnym napięciu mięśniowym w okolicach żuchwy, łatwo przechodzi w skrajne emocje – od śmiechu do płaczu, łatwo się męczy, nie ma apetytu lub ma wzmożony apetyt, jak nigdy wcześniej, a wymienione objawy nie zaczynają się zmniejszać, a wręcz nabierają na sile i wyraźnie utrudniają dziecku codzienne życie – Twoje dziecko i Ty potrzebujecie profesjonalnej pomocy psychologicznej. I na zakończenie, ku pokrzepieniu serc! Nawet najtrudniejsza sytuacja, może dodać nam i naszym dzieciom skrzydeł. Dzieje się tak wtedy, kiedy będąc w trudnej sytuacji doświadczamy (MY I ONE) wsparcia od innych, kiedy mimo trudnych doświadczeń mamy wpływ na różne obszary własnego życia, nawet z pozoru błahe (to nadal ja decyduję, co zjem na śniadanie) i w końcu mam poczucie, że mimo trudności radze sobie z życiem! Silniejsi będziemy też wtedy, kiedy dbamy o innych!
FAKTY O KORONAWIRUSIE:
* Wiemy, że należy bezwzględnie myć ręce; zwłaszcza po dotknięciu innych osób oraz często dotykanych przedmiotów znajdujących się w miejscach publicznych.
* Wiemy, że bezwzględnie nie należy dotykać nieumytymi dłońmi oczu, nosa i ust.
* Wiemy, że należy bezwzględnie kichać i kaszleć w chusteczkę jednorazową (którą od razu wyrzucamy)
* Wiemy, że należy bezwzględnie pozostać w domu, jeżeli czujemy się chorzy.
* W przypadku wysokiej gorączki, kaszlu i trudności w oddychaniu należy natychmiast skontaktować
się z infolinią 800-190-590
* Warto unikać zgromadzeń i miejsc publicznych.
* Warto ograniczyć teraz podróżowanie transportem publicznym.
Opracowano np. tekstu P.Marty Jankowskiej-pedagożki i edukatora
40 rad dla rodziców chcących rozwijać zdolności swojego dziecka
28.04.2020
40 rad dla rodziców chcących rozwijać zdolności swojego dziecka
-
Odpowiadam na pytania mojego dziecka tak cierpliwie i szczerze jak jest to jest możliwe.
-
Poważne pytania mojego dziecka, czy stwierdzenia traktuje poważnie.
-
Udostępniam mu miejsce, w którym może pokazać swoje prace.
-
Gotów jestem tolerować bałagan w miejscu gdzie moje dziecko pracuje i jeszcze nie skończyło jakiegoś twórczego zajęcia
-
Udostępniam mojemu dziecku pokój lub miejsce w pokoju do jego jego wyłącznego użytku
-
Okazuję dziecku, że jest kochane dla niego samego, a nie dla jego osiągnięć.
-
Wyznaczam mojemu dziecku obowiązki odpowiednie do wieku.
-
Pomagam mu w tworzeniu jego własnych planów i osiągnięć.
-
Zabieram moje dziecko w ciekawe miejsca.
-
Uczę moje dziecko doskonalenia się w podjętych przez nie zadaniach.
-
Zachęcam moje dziecko do współżycia z dziećmi z innych środowisk.
-
Ustanawiam rozsądne zasady zachowania się i dopilnowuję, aby moje dziecko ich przestrzegało.
-
Nigdy nie porównuję mojego dziecka w stosunku do innych dzieci.
-
Nigdy nie poniżam mojego dziecka, gdy je każę.
-
Udostępniam mu książeczki i materiały do uprawiania hobby.
-
Zachęcam moje dziecko do własnych przemyśleń i samodzielnego rozwiązywania problemów – do myślenia.
-
Regularnie czytam mojemu dziecku.
-
Wcześnie wpajam nawyk czytania.
-
Zachęcam moje dziecko do wymyślania opowiadań i fantazjowania.
-
Troszczę się o indywidualne potrzeby każdego z moich dzieci.
-
Codziennie poświęcam mojemu dziecku czas, aby mogło być ze mną sam na sam.
-
Pozwalam mojemu dziecku na swobodne wypowiedzi w planowaniu rodzinnych zajęć i wycieczek.
-
Nigdy nie wyśmiewam się z mojego dziecka, nie drwię z jego błędów.
-
Zachęcam moje dziecko do tworzenia wierszy, opowiadań i piosenek.
-
Zachęcam moje dziecko do bycia towarzyskim wobec dorosłych w różnym wieku.
-
Wymyślam praktyczne doświadczenia aby pomóc dziecku poznać różne rzeczy.
-
Pozwalam bawić się mojemu dziecku różnymi rupieciami.
-
Zachęcam dziecko do poznawania problemów i rozwiązywania ich.
-
Staram się dostrzec w działaniach mojego dziecka różne cechy, za które mogę je pochwalić.
-
Unikam ogólnych pochwał, które są nieszczere.
-
jestem szczery w uczuciach okazywanych dziecku.
-
Nie ma takich tematów, które bym całkowicie pomijał, odrzucał w rozmowie z dzieckiem.
-
Staram się dawać mojemu dziecku możliwość podejmowania konkretnych decyzji.
-
Zachęcam moje dziecko do bycia indywidualnością.
-
Pomagam mojemu dziecku w znalezieniu wartościowych programów telewizyjnych.
-
Zachęcam moje dziecko do pozytywnego myślenia o jego możliwościach.
-
Nigdy nie pomniejszam klęsk mojego dziecka słowami,” ja też nie potrafię tego zrobić”.
-
Zachęcam moje dziecko do bycia jak najbardziej niezależnym od dorosłych.
-
Ufam rozsądkowi mojego dziecka.
-
Wolałbym, aby moje dziecko samodzielnie zniosło porażkę niż odniosło sukces dzięki mojej pomocy.
Książki, które warto przeczytać:
-
D. Levis „Jak wychować zdolne dziecko?” PZWL,1988
-
M.E.P. Seligman: „Optymistyczne dziecko” Media Rodzina 1997
-
P.Pearsall.: „Toksyczny sukces” Dom wydawniczy Rebis
-
Rimm. : „Dlaczego zdolne dzieci źle się uczą? „
Światowy Dzień Sprzeciwu Wobec Bicia Dzieci
30.04.2020
Światowy Dzień Sprzeciwu Wobec Bicia Dzieci
-
Drodzy Rodzice,
Wychowanie dziecka jest wyzwaniem dla każdego z Nas. To wyzwanie
często Nas przytłacza lub przeraża. Zdarza się, że czujemy ogromną
bezradność wobec trudnych zachowań dziecka i w tej bezradności
postępujemy często gwałtownie – mówiąc lub robiąc rzeczy, których
później żałujemy. Często gdy pytam rodziców wprost czy wymierzają
dzieciom kary cielesne słyszę -oczywiście, że NIE-. -Nie, tylko
czasem mały klaps na otrzeźwienie- lub -na co dzień nie, choć zdarza
się, że emocje poniosą-. Tak, więc w dniu Światowego Dnia Sprzeciwu
Wobec Bicia Dzieci, klapsom i innym fizycznym formą wymierzania
konsekwencji mówię stanowcze NIE. Podsyłam wartościowe materiały na
ten temat. Warto się zapoznać.https://dziecisawazne.pl/dlacz
ego-naprawde-wolno-bic-dzieci/
https://dziecisawazne.pl/10-powodow-aby-nie-bic-dzieci/ -
Pozdrawiam serdecznie,
psycholog Marta Pietrzak
Ćwiczenia – dokończ rysunek
07.05.2020
Ćwiczenia - dokończ rysunek
Witam
Co to za ubrania? Dokończ rysunki.
Dorysuj brakujące elementy – LALKA, DOM
Jaki dźwięk wydają te przedmioty?
Labirynt. Pomóż królikowi dojść do marchewek.
Pokoloruj kurę według instrukcji.
Uporządkuj rakiety od najmniejszej do największej.
Uzupełnij obrazek brakującymi elementami.
Wytnij figury geometryczne i ułóż z nich dowolny rysunek.
Wychowanie do wartości – tolerancja i akceptacja dla odmienności
06.05.2020
Wychowanie do wartości - tolerancja i akceptacja dla odmienności
Drodzy Rodzice,
5-go maja obchodziliśmy Światowy Dzień Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną. W Polsce obchodzony jest on od ponad 20 lat. Ma na celu przeciwdziałanie dyskryminacji, obalanie mitów i walczenie ze stereotypami dotyczących osób z niepełnosprawnością intelektualną.
W ramach tego dnia zachęcam do wychowywania dzieci do wartości tolerancji i szacunku. Z pomocą przyjdzie Państwu piosenka dla dzieci, która może być początkiem do rozmowy z dziećmi o akceptacji i tolerancji i filmiki WTP_WARSZAWA. Zachęcam również do skorzystania z kilku wskazówek, które na pewno ułatwią wychowanie dzieciaków na tolerancyjne i akceptujące odmienność (plik pdf).
Piosenka:
filmik integracja osoby z niepełnosprawnością intelektualną
filmik integracja osoby z niepełnosprawnością ruchową
filmik integracja osoby z niepełnosprawnością wzrokową
filmik integracja osoby z niepełnosprawnością słuchową
Pozdrawiam,
psycholog Marta Pietrzak
Nie tylko klaps jest przemocą
08.05.2020
Nie tylko klaps jest przemocą
Drodzy Rodzice,
Zapraszam do zapoznania się z artykułami dotyczącymi innych niż
KLAPS zachowań przemocowych wobec dzieci i nastolatków. Pamiętajcie,
że dzieci uczą się tego, czego doświadczają.
Linki do artykułów:
1. https://liblink.pl/YI91e2unCJ
2. https://liblink.pl/wmjuyoCzM7
Być może nie tylko dzieci, ale i Państwo sami doświadczacie
zachowań przemocowych od osób bliskich – z myślą o Was w
załączniku jeszcze kilka wartościowych ulotek z informacjami.
Pozdrawiam,
Marta Pietrzak psycholog
Wskazówki logopedyczne
11.05 – 15.05.2020
Wskazówki logopedyczne
Drodzy rodzice!
Trudny czas, który teraz przeżywamy, zdezorganizował nasze życie.
Jednak możemy na to spojrzeć z optymizmem. Mamy teraz więcej czasu dla siebie i naszych pociech.
Jeżeli Wasze dziecko ma problemy z mówieniem, możecie teraz bardziej zaangażować się w ćwiczenia domowe. Bez Waszej pomocy najlepsze zajęcia w gabinecie logopedycznym nie przyniosą rezultatu i będą skazane na porażkę. Wystarczy poświęcić tylko 15-20 minut dziennie na zabawy logopedyczne!
Istotną rzeczą w prawidłowym rozwoju mowy dziecka jest świadomość rodziców i najbliższego otoczenia. Oto kilka porad, które stanowią profilaktykę logopedyczną:
Wskazówki logopedyczne dla rodziców
1. ZWRÓĆ UWAGĘ NA SPOSÓB ODDYCHANIA DZIECKA. Wdech i wydech przy spoczynku lub milczeniu powinien się odbywać przez nos. Jeśli przy oddychaniu dziecko ma otwartą buzię, powinno Cię to zaniepokoić.
2. BY DOBRZE MÓWIĆ, TRZEBA DOBRZE SŁYSZEĆ. Jeśli musisz powtarzać polecenie lub prośby kierowane do dziecka, sprawdź Jego słuch.
3. MÓWIĄC DO DZIECKA, NIE SPIESZCZAJ FORM WYRAZÓW. Tylko właściwa wymowa i zachowanie poprawnych form gramatycznych dadzą pożądany efekt w postaci prawidłowej wymowy.
4. ZWRÓĆ UWAGĘ NA BUDOWĘ JĘZYKA, WARG, POLICZKÓW, PODNIEBIENIA (miękkiego i twardego) oraz JĘZYK. Jeśli masz wątpliwości co do ich wyglądu, ułożenia, wielkości czy ruchliwości, udaj się do specjalisty po konsultację.
5. UCZ DZIECKO GRYZIENIA od momentu, gdy tylko zaczniesz podawać pokarmy stałe. Gryzienie marchewki, jabłka, skórki od chleba wpływa na prawidłowe połykanie pokarmów, ułożenie zębów i żuchwy oraz prawidłowe ruchy języka.
6. CODZIENNIE CZYTAJ DZIECKU NA GŁOS, przynajmniej 20 minut, dziecko poprawia swoją wymowę, doskonali ją, starając się naśladować to, co słyszy od otoczenia. Dzięki głośnemu czytaniu dorosłego dziecko także wzbogaca swoje słownictwo, ćwiczy pamięć werbalną, zdolność koncentracji uwagi, umiejętność budowania zdań.
7. PODCZAS CZYTANIA NIECH TWOJE DZIECKO OPOWIADA treść ilustracji, naśladuje różne odgłosy (np. szum wiatru, pukanie, odgłosy zwierząt). Wyrazy dźwiękonaśladowcze są doskonałym ćwiczeniem usprawniającym narządy artykulacyjne, przygotowują dziecko do wymowy kolejnych głosek.
8. ZACHĘCAJ DZIECKO DO NAUKI WIERSZY NA PAMIĘĆ ORAZ RYMOWANEK. Jest to doskonała forma ćwiczeń utrwalających wyrazistą wymowę. Rytm i koordynacja mają ogromne znaczenie dla rozwoju, płynnej zrozumiałej mowy.
9. WPROWADŹ DO ZABAWY GIMNASTYKĘ BUZI I JĘZYKA. Ćwiczenia logopedyczne nie muszą być nudne! Niech to będzie zabawa dla Ciebie i dziecka. Dodatkowo będzie to czas, jaki spędzicie razem i to już jest sukces.
10. ĆWICZENIA WYKONUJCIE SYSTEMATYCZNIE. Tylko wtedy przyniosą one oczekiwany efekt. Ćwiczyć można zawsze i wszędzie, nie musi się to odbywać w wyznaczonym, ustalonym czasie. Jest to nawet niewskazane, gdyż dziecko nie powinno traktować takich ćwiczeń jak obowiązku.
11.STARAJ SIĘ BY ROZMOWA BYŁA PRZYJEMNOŚCIĄ. Unikaj nieustannego poprawiania wymowy dziecka. Dziecko ciągle upominane wycofuje się z kontaktów słownych.
12. OGRANICZ OGLĄDANIE TELEWIZJI. Przekaz telewizyjny jest mało zrozumiały dla dziecka, zaburza myślenie logiczne oraz może być przyczyną dysleksji. Jeśli już staraj się wybierać wartościowe programy. Bądź zawsze zorientowanym, co dziecko ogląda. Nie zostawiaj włączonego telewizora, jeżeli nikt go nie ogląda.
13. DBAJ O MOCNĄ WIĘŻ EMOCJONALNĄ. Głaskaj, przytulaj, chwal dziecko. Zachęca to do kontaktów werbalnych.
14. DBAJ O PRAWIDŁOWY ROZWÓJ RUCHOWY. Zachęcaj do biegania, wspinania się po drabinkach, jazdy na hulajnodze, rowerze, rolkach. Usprawniaj motorykę palców, poprzez wydzieranie, naklejanie, lepienie z plasteliny, malowania, rysowanie.
15. STARAJ SIĘ BY ZABURZENIE MOWY ZOSTAŁO USUNIĘTE PRZED PODJĘCIEM NAUKI SZKOLNEJ. Uchroni to dziecko przed otrzymywaniem niższych ocen, wyśmiewaniem przez rówieśników-stresem.
Karty pracy
18.05 -21.05.2020
Karty pracy
Ćwiczenia oddechowe i słuchowe
25.05 – 28.05.2020
Ćwiczenia oddechowe i słuchowe
Witam
Ćwiczenia oddechowe.
Wykonywanie ćwiczeń oddechowych prowadzi do zwiększenia pojemności płuc oraz
do wzmocnienia mięśni oddechowych. Ćwiczenia te mają na celu pogłębienie oddechu oraz wydłużenie fazy wydechowej niezbędnych do prawidłowej mowy.
1. Dmuchanie na zabawki powieszone na nitce.
2. Puszczanie mydlanych baniek.
3. Zdmuchiwanie płomienia świecy.
4. Dmuchanie papierowych kwiatów na zielone tło lub śnieżynek na tło niebieskie.
5. Dmuchanie przez rurkę.
6. Dmuchanie na papierki, piórka itp.
7. Dmuchanie na piłeczkę np. strzelanie bramek, prowadzenie po torze.
8. Dmuchanie na łódeczki na wodzie.
Ćwiczenia słuchowe.
Ćwiczenia słuchowe mają na celu dostrzeganie i różnicowanie dźwięków z otoczenia oraz rozwój słuchu fonematycznego umożliwiającego słyszenie i różnicowanie dźwięków mowy.
1. Rozpoznawanie dźwięków wydawanych przez różne przedmioty np. odbijanie piłki, stukanie do drzwi, tykanie zegara.
2. Rozpoznawanie dźwięków wydawanych przez różne instrumenty.
3. Rozpoznawanie źródeł dźwięków, głośności, wysokości.
4. Nazywanie i naśladowanie głosów zwierząt.
5. Powtarzanie rytmu.
6. Wyodrębnianie głoski w nagłosie wyrazu.
7. Różnicowanie wyrazów różniących się jedną głoską np.:
bułka – półka
kury – góry
Tomek – domek
nosze – noże
kasza – kasa
biurko – piórko
8. Różnicowanie wyrazów różniących się głoską w nagłosie, np.:•szafa – sanki – wyrazy rozpoczynające się od „sz” wkładamy do jednego pudełka a od „s” do drugiego.
9. Różnicowanie mowy prawidłowej od nieprawidłowej, np.: szkoła – skoła.
Powodzenia
Asertywność w relacji z dzieckiem
10.05.2020
Nie tylko klaps jest przemocą
Witam,
Zachęcam do zapoznania się z artykułami dotyczącymi asertywności,
czyli bardzo ważnego elementu komunikacji międzyludzkiej, który jest
bezpieczny, nie etykietuje ani nie ocenia drugiej strony – pomaga za to
wyrazić nasze uczucia i potrzeby. Ten komunikat naprawdę często
działa cuda w porozumieniu z dziećmi. Ciekawe materiały na temat
asertywności udało mi się również pozyskać z profilu Pani
Magdaleny Gduli psychologa i psychoterapeuty.
https://dziecisawazne.pl/asert
https://zdrowyprzedszkolak.pl/
https://www.poradniakreska.pl/
Pozdrawiam,
psycholog Marta Pietrzak
Rodzicu zadbaj o siebie
12.05.2020
Rodzicu zadbaj o siebie
Drodzy rodzice,
Zadbajcie o siebie w tym zwariowanym, pełnym wymagań i oczekiwań
świecie. Zapraszam do lektury
https://pozytywnadyscyplina.pl
Pozdrawiam,
Porozumienie bez przemocy
15.05.2020
Porozumienie bez przemocy
Drodzy Rodzice,
Na dziś proponuję zapoznać się z materiałami dotyczącymi
porozumienia z dzieckiem bez przemocy. Cieszcie się rolą rodzica.
Dawajcie swoim dzieciom bezpieczeństwo, budujcie razem z nimi
wartościowy i daleki od przemocy świat.
Polecane książki o Porozumieniu Bez Przemocy:
1. Porozumienie bez przemocy. O języku życia Marshall B. Rosenberg
2. W świecie porozumienia bez przemocy Marshall B. Rosenberg
3. Dobra relacja. Skrzynka z narzędziami współczesnej rodziny
Małgorzata Musiał
4. Szanujący rodzice, szanujące dzieci Sury Hart i Victorii Kindle
Hodson
5. Dialog zamiast kar Zofia Aleksandra Żuczkowska
Pozdrawiam,
psycholog Marta Pietrzak
Jak cieszyć się udanym rodzicielstwem?
21.05.2020
Jak cieszyć się udanym rodzicielstwem?
Drodzy Rodzice,
Każdy za pewne kto doświadczył „cudu” bycia rodzicem (choć często
możemy mieć poczucie, że do cudu daleko) zadał sobie pytanie, co
zrobić aby być dobrym rodzicem? Czy jest to możliwe? Czy dobrze
wychowuje własne dziecko? Zachęcam do przeczytania broszury stworzonej
przez pracowników Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę. Dowiecie się
Państwo z niej o rozwoju emocjonalno-społecznym dzieci do 6 roku
życia. Przeczytacie o tym, na co warto zwrócić uwagę podczas
wychowywania dzieci oraz jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami
dzieci.
psycholog Marta Pietrzak
Przytulanie – bliskość, której każdy z Nas potrzebuje
25.05.2020
Przytulanie - bliskość, której każdy z Nas potrzebuje
Drodzy Rodzice,
Każda chwila jest dobra na poświęcenie czasu na bycie ze sobą tu i
teraz… zachęcam więc do przytulania swoich dzieci i siebie nawzajem!
Bo prawda jest taka, że nie tylko dzieci potrzebują przytulenia. A
dlaczego warto? O roli dotyku i przytulania przeczytacie w poniższych
artykułach.
https://liblink.pl/otK1DGHzhS
https://liblink.pl/ZndvMctgtw
https://liblink.pl/rabRvETUdI
Ostatnio trafiłam też na fantastyczną akcję #przutuldziecko, akcja
jest promowana w mediach społecznościowych. Więcej o akcji i o tym
jak możecie się do niej włączyć dowiecie się tutaj
https://liblink.pl/U2c6yEQoMD
Pozdrawiam i życzę owocnego przytulania!
Pozdrawiam psycholog Marta Pietrzak
Wierszyki logopedyczne
1.06- 4.06.2020
Wierszyki logopedyczne
Bezpieczeństwa i zagrożenia w Internecie
06.06.2020
Bezpieczeństwa i zagrożenia w Internecie
Dzień Dobry,
W dniu dzisiejszym zachęcam Państwa do rozmowy z dziećmi na temat
bezpieczeństwa i zagrożeń w Internecie. Jak wiemy coraz więcej
młodszych dzieci korzysta z telefonów, tabletów, komputerów, celem
oglądania bajek, grania w gry. Warto już od najmłodszych lat
uwrażliwiać dzieci na zagrożenia płynące z Internetu. W celu
przygotowania się do takiej rozmowy możecie Państwo skorzystać z
wielu bardzo wartościowych materiałów i artykułów zamieszczonych na
stronie Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę. Oto link
https://liblink.pl/DcR1YwWSbU
W ramach edukacji dziecka z zakresu bezpieczeństwa w sieci zachęcam do
wspólnego obejrzenia z dziećmi kilku kreskówek ( myślę, że 5
latki i być może niektóre 4 latki z tego skorzystają), które w
przystępny sposób poruszają ważne kwestie i mogą być początkiem
do rozmowy.
Kreskówka 1 – Chroń swoją prywatność
https://liblink.pl/7cqBq7HC26
Kreskówka 2 – Mów jeśli coś jest nie tak
https://liblink.pl/67IiJA6SVd
Kreskówka 3 – Nie ufaj osobom poznanym w sieci
https://liblink.pl/x5tgkPsYIN
Kreskówka 4 – Szanuj innych w sieci
https://liblink.pl/Oc7zfo0G5t
Kreskówka 5 – Korzystaj z umiarem z internetu
https://liblink.pl/VFCkcnQN1o
Pozdrawiam,
psycholog Marta Pietrzak
Jak radzić sobie z porażką
07.06.2020
Jak radzić sobie z porażką
Witam,
Na dzisiaj polecam kilka artykułów, które mam nadzieję, okażą
się pomocne w rozwiązaniu bardzo częstego problemu zauważanego
wśród dzieci i młodzieży, czyli trudności z przegrywaniem. Temat
ten nie jest zarezerwowany tylko dla dzieci. Spotykam wielu
nastolatków, którzy pragną być najlepsi, trudno jest im pogodzić
się z porażką w wielu aspektach swojego życia. Zapraszam do
lektury.
https://dziecisawazne.pl/pomoc-dziecku-radzic-porazka/
https://klebek-uczuc.pl/pomoc-dziecku-radzic-porazka/
https://dobraporazka.pl/jak-pomoc-dzieciom-ponosic-dobre-porazki/
Pozdrawiam,
psycholog Marta Pietrzak
Co grozi dzieciom w internecie?
23.06.2020
Co grozi dzieciom w internecie?
Co grozi dzieciom w internecie?
Powszechny dostęp dzieci do komputerów i internetu ma niewątpliwie wiele zalet, ale żaden rozsądny rodzic nie powinien zapominać o ciemnych stronach sieci i zagrożeniach, jakie mogą czyhać na ich pociechy.
Bezpieczeństwo najmłodszych w internecie zależy przede wszystkim od tego, czy znają one zagrożenia związane z globalną siecią, doceniają ich wagę i potrafią ich unikać. Co możemy zrobić my, dorośli? Możemy edukować i sprawdzać, co nasze dzieci robią przed komputerem.
Ø Pornografia
O ile w realnym świecie, możemy uchronić nasze dzieci przed treściami pornograficznymi, o tyle w sieci jest to dużo trudniejsze. Wystarczy kilka kliknięć, by nasze dziecko znalazło strony, których nie powinno oglądać. Negatywny wpływ tego typu treści na małe dzieci jest ogromny.
Ø Wulgaryzmy
Bajki, kolorowe kreskówki, gry, układanki, piosenki dla dzieci – tego szukają w internecie rodzice dla swoich małych pociech. Tyle tylko, że w sieci (na przykład na popularnym YouTube) bajka o Kopciuszku czy Królewnie Śnieżce może okazać się przerobionym filmikiem z dialogami, których na pewno nie chcielibyśmy puszczać naszemu dziecku. Sprawdzajmy, co naprawdę kryje się pod nazwą bajki, którą chcemy pokazać dziecku.
Ø Przemoc
Nasze dzieci często lepiej od nas posługują się komputerem, a surfowanie po sieci nie stanowi dla nich problemu. Nawet przedszkolaki, które nie umieją jeszcze czytać, świetnie sobie radzą w internecie. A co dzieci interesuje najbardziej? To, na co mogą popatrzeć, czyli filmiki i obrazki.
Tyle tylko, że przypadkowe klikanie może zaprowadzić naszą pociechę na strony, które nawet dorosłego przyprawiłyby o dreszcze. Zdjęcia i filmy ukazujące przemoc i brutalne zachowania – wobec ludzi i zwierząt – to treści, którymi internet jest wprost zalany.
Ø Niebezpieczne treści
Anonimowość daje wielu internautom śmiałość do wyrażania i publikowania w sieci treści wulgarnych i niebezpiecznych. Pomijając aspekt prawny, miejmy świadomość, że nasze dzieci narażone są na ich czytanie. Nie trzeba nawet znać konkretnych stron, żeby trafić na witryny instruujące, jak popełnić samobójstwo czy jak wyprodukować narkotyki domowym sposobem.
Ø Nielegalne treści
O ile większość rodziców zdaje sobie sprawę z oczywistych zagrożeń, o tyle niewielka jest świadomość tego, że dzieci też często same dopuszczają się różnych przewinień.
Ø Cyberprzemoc
Dzieci bywają okrutne, a nowoczesne technologie dają im nowe możliwości prześladowania rówieśników. W sieci coraz częściej pojawiają się przejawy cyberbullingu, czyli szykanowania, pomawiania i znęcania się psychicznego.
Formami ataku są: preparowanie witryn internetowych, wpisów na forach dyskusyjnych czy dręczenia przez komunikatory sieciowe i na portalach społecznościowych.
Uzależnienie dziecka od internetu i komputera – objawy i przyczyny.
Nadmierne korzystanie z internetu staje się dziś niezwykle poważnym problemem społecznym. Narażone na to są szczególnie dzieci i młodzież, dla których internet jest nieodłącznym elementem ich codziennej aktywności, życia społecznego oraz rozrywki.
Nadmierne korzystanie z internetu przez dzieci ma również ogromny wpływ na ich rozwój emocjonalny. Psychologowie od kilku lat wskazują na uzależnienie od silnych emocji, jakie niesie internet, w tym przede wszystkim od tempa, w jakim toczą się gry komputerowe i towarzyszącej im adrenaliny.
- Objawy uzależnienia dziecka od internetu
Problemy z koncentracją, senność, gorsze wyniki w nauce, zaniedbywanie obowiązków, pogorszenie relacji ze znajomymi, rezygnacja z dawnych zainteresowań na rzecz internetu – mogą to być poważne oznaki, że dziecko przestaje kontrolować czas spędzany w sieci. Trzeba mu się wtedy uważnie przyjrzeć i zacząć sprawdzać ile czasu spędza w sieci.
Czerwona lampka powinna się zapalić jeśli:
- dziecko spędza większość wolnego czasu w internecie i robi to kosztem innych zainteresowań;
- zaniedbuje obowiązki szkolne i rodzinne, bo ma coś ważnego do zrobienia w sieci;
- zapomina o jedzeniu posiłków, a nawet nie wychodzi do toalety;
- zrywa kontakty z rówieśnikami w realu;
- nie umie powiedzieć ile czasu spędza w internecie albo okłamuje nas w tej sprawie;
- z powodu internetu w domu wybuchają kłótnie i konflikty;
- dziecko jest rozdrażnione lub wręcz agresywne, jeśli nie ma możliwości korzystania z sieci lub gdy staramy się ograniczyć czas spędzany przed komputerem.
Dlaczego niektóre dzieci uzależniają się od internetu?
- Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Jednak dużą rolę odgrywają tu czynniki społeczne i rodzinne oraz osobowość dziecka.
- Na uzależnienie od internetu bardziej narażone są dzieci nieśmiałe i nadmiernie wrażliwe, niepewne siebie i z niską samooceną oraz nieumiejące konstruktywnie poradzić sobie ze stresem. W sieci mogą tworzyć swój sztuczny wizerunek i udawać.
- Częstym powodem ucieczki w świat wirtualny są niepowodzenia w szkole, odrzucenie przez rówieśników, a także konflikty w rodzinie.
Reaguj kiedy zauważysz, że twoje dziecko jest uzależnione od internetu
- Jeżeli dostrzeżesz wymienione symptomy u swojego dziecka, najwyższa pora działać. Przede wszystkim nazwij problem: powiedz dziecku, że jest uzależnione od internetu. Staraj się zaobserwować w jakich sytuacjach dziecko ucieka w wirtualny świat. To może być klucz do jego uzależnienia, bo zwykle utrata kontroli nad używaniem internetu jest, podobnie jak inne nałogi, symptomem głębszych problemów emocjonalnych, społecznych lub rodzinnych.
- Ustal sposób i czas korzystania z internetu tłumacząc dziecku, dlaczego nakładasz takie ograniczenia. Odłącz internet jeśli dziecko nie jest w stanie się podporządkować lub korzysta z sieci w sposób zagrażający zdrowiu i życiu, Jeśli czujesz bezradność, szukaj pomocy u specjalistów. Pomoc i wsparcie dla rodziców, których dzieci doświadczają zagrożeń online oraz profesjonalistów udzielana jest pod numerem: 800 100 100, w Telefonie dla Rodziców i Nauczycieli w sprawie Bezpieczeństwa Dzieci.
Pozdrawiam
Ćwiczenia oddechowe i słuchowe
24.06.2020
Ćwiczenia oddechowe i słuchowe
Witam
Ćwiczenia oddechowe.
Wykonywanie ćwiczeń oddechowych prowadzi do zwiększenia pojemności płuc oraz
do wzmocnienia mięśni oddechowych. Ćwiczenia te mają na celu pogłębienie oddechu oraz wydłużenie fazy wydechowej niezbędnych do prawidłowej mowy.
1. Dmuchanie na zabawki powieszone na nitce.
2. Puszczanie mydlanych baniek.
3. Zdmuchiwanie płomienia świecy.
4. Dmuchanie papierowych kwiatów na zielone tło lub śnieżynek na tło niebieskie.
5. Dmuchanie przez rurkę.
6. Dmuchanie na papierki, piórka itp.
7. Dmuchanie na piłeczkę np. strzelanie bramek, prowadzenie po torze.
8. Dmuchanie na łódeczki na wodzie.
Ćwiczenia słuchowe.
Ćwiczenia słuchowe mają na celu dostrzeganie i różnicowanie dźwięków z otoczenia oraz rozwój słuchu fonematycznego umożliwiającego słyszenie i różnicowanie dźwięków mowy.
1. Rozpoznawanie dźwięków wydawanych przez różne przedmioty np. odbijanie piłki, stukanie do drzwi, tykanie zegara.
2. Rozpoznawanie dźwięków wydawanych przez różne instrumenty.
3. Rozpoznawanie źródeł dźwięków, głośności, wysokości.
4. Nazywanie i naśladowanie głosów zwierząt.
5. Powtarzanie rytmu.
6. Wyodrębnianie głoski w nagłosie wyrazu.
7. Różnicowanie wyrazów różniących się jedną głoską np.:
bułka – półka
kury – góry
Tomek – domek
nosze – noże
kasza – kasa
biurko – piórko
8. Różnicowanie wyrazów różniących się głoską w nagłosie, np.:•szafa – sanki – wyrazy rozpoczynające się od „sz” wkładamy do jednego pudełka a od „s” do drugiego.
9. Różnicowanie mowy prawidłowej od nieprawidłowej, np.: szkoła – skoła.
Powodzenia
Stanisława Felczyńska