Witam.

Proszę Państwa, w związku z zaistniałą sytuacją  epidemiologiczną przesyłam dzieciom materiały do ćwiczeń i zabaw w domu z rodziną. Są to proste zadania, lecz bardzo skutecznie usprawniają aparat mowy i wpływają na poprawna wymowę.

Mam nadzieję, że ćwicząć w domu z dzieckiem codziennie po kilka ćwiczeń nawet przez 5 – 10 min. Przyniesie oczekiwane efekty. Życzę przyjemnej nauki poprzez zabawę.

Pozdrawiam

Stanisława Felczyńska

Zajęcia logopedyczne – ćwiczenia usprawniające narządy mowy

1. Ćwiczenia sprawności języka (szczególnie ważne przy terapii głosek: sz, ż, cz, dż, r, l):

– podnoszenie języka do nosa; opuszczanie do brody – karuzela

– kręcenie języczkiem wokół – „głodny miś”

– oblizywanie warg – „miotełka”

– oblizywanie ząbków górnych i dolnych po wewnętrznej stronie, tzw. czyszczenie ząbków

– „winda”- języczek wjeżdża do góry i zatrzymuje się tam (za górne ząbki); zjeżdża na dół

– „konik” – kląskanie językiem

– liczenie ząbków górnych i dolnych – dotykanie po kolei każdego ząbka językiem.

1. Ćwiczenia warg (szczególnie ważne przy sz,ż,cz,dż

– tu zaokrąglanie

– i przy głoskach wargowych – w,f)

– „rybka” – układanie ust w kształt „dziubka”

– „całuski” – układamy wargi tak jak do całusa i posyłamy buziaki – „wesoły miś”

– szeroki uśmiech z pokazaniem złączonych ząbków

– „smutny miś” – kąciki warg do dołu

– „wąsy”- wywijanie górnej wargi do góry; przytrzymywanie nią, np. słomki ułożonej między nosem a górną wargą

-„ parskający konik” – parskamy, wypuszczając mocno powietrze ustami, tak, aby wargi zadrżały.

III. Ćwiczenia podniebienia miękkiego (szczególnie ważne przy wymowie głosek tylnojęzykowych: k, g, h):

– „chory miś” – kasłanie

– „zaspany miś” – ziewanie

– „śpiący miś” – chrapanie – „uciekający języczek”

– cofanie języka w głąb jamy ustnej przy odchylonej do tyłu głowie

ĆWICZENIA PODNIEBIENIA MIĘKKIEGO

1). Wszystkie dzieci wiedzą, że kotek był chory • można „ pochorować „ razem z nim. Kotek kaprysi, ziewa, nie chce jeść ani pić, jest senny. Chyba się przeziębił. Chore „kotki”

– ziewają szeroko

– kaszlą z językiem daleko wysuniętym do przodu

• jedzie wezwane pogotowie : eo, eo, au, au, ay, ay…
• Pan doktor zaleca: – płukanie gardła (naśladowanie),

– połykanie pastylek ( naśladowanie połykania)

– picie syropu ( naśladowanie picia)

• Kot zmęczony zabiegami ziewa, ziewa, usypia…..

– chrapie na wdechu, – chrapie na wydechu

• Budzi się. Będzie brał „inhalacje „

– zaciska na przemian dziurki nosa ( w tym czasie oddycha wolną dziurką);

– wdycha powietrze nosem

– wydycha ustami do dobrych i skutecznych ćwiczeń podniebienia miękkiego zaliczyć należy:

grę na instrumentach dętych ( trąbki, piszczałki, gwizdki, organki),

nadmuchiwanie baloników,

puszczanie baniek mydlanych,

wymawianie przy dość szeroko otwartych ustach: ka, ko, ke, ku, ak, oko, aku, ga, go, ago, ogo, ege, agu, itd.

Przykłady ćwiczeń języka:

1). Pokaż język

2). Jak żmija porusza żądłem ( długi, cienki, ruchliwy język, wysuwający się we wszystkie strony )

3). Spróbujmy zrobić z języka :

– szpilkę ( jeszcze cieńszy język)

– skocznię narciarską

– koci grzbiet

– łyżkę ( język lekko stulony z uniesionym do góry końcem)

– łopatkę ( płaski, szeroki język)

– rurkę ( chcemy wypić sok ale nie mamy czym)

4). Pokaż jak:

– kot pije mleko ( szybkie, krótkie ruchy języka w przód, do góry i do tyłu)

– miś oblizuje się po zjedzeniu miodu ( staranne oblizywanie warg przy szeroko otwartych ustach, język wolno krąży dookoła zaczynając raz od lewej, raz od prawej strony Zabawę można uatrakcyjnić smarując wargi dziecka czekoladą, miodem, dżemem lub bitą śmietaną.

5). Spróbujmy zrobić językiem kółko do gry w serso

– teraz dużo kółek ( wiele ruchów okrężnych języka)

6). „ Języczek wędrowniczek”

– w tym ćwiczeniu język „ wędrując „ dotyka :

– wargi górnej

– wargi dolnej

– kącików ust

– stara się sięgnąć do nosa, do uszu,

„ Liczy zęby” dotyka końcem języka każdego zęba

– na górze

– na dole

– po stronie zewnętrznej i wewnętrznej

Dotyka dziąseł na górze i na dole.

Głaska wargi.

Masuje podniebienie, starając się sięgnąć aż do tylnej części gardła i z powrotem.

Ćwiczenia warg:

1). Spróbujmy pokazać jak wyglądają :

– wesołe usta ( płaskie wargi – rozciągnięte od ucha do ucha, jak przy głosce, dodatkowo kąciki warg uniesione jeszcze ku górze)

-smutne ( podkówka z warg) – obrażone ( wargi nadęte)

– złe ( wąski, cienki pasek)

– wargi w ciup ( ( ściągnięte wysunięte do przodu)

– A jak wyglądalibyśmy bez warg (wargi wciągnięte do wewnątrz „ obejmują zęby” )

2). Wymawiamy teraz na zmianę ł – y, ł – u

3). spróbujemy pokazać jaki pyszczek ma rybka ( wargi wysunięte do przodu, rozszerzone na końcu)

4). Chcemy pocałować mamę ale ona jest daleko. Musimy wysunąć wargi do przodu (cmokamy)

5). Pokażemy jak wygląda ryjek świnki ( wargi wysunięte do przodu , lekko rozchylone na brzegach) 6).Próbujemy zrobić z buzi pyszczek wielbłąda (górna warga wystaje nad dolną, lekko ją przykrywa)

7). Jak warczy zły pies? ( Unosi górną wargę, pokazuje zęby)

8). Jak królik zajada trawę? ( Górna warga pracuje we wszystkich płaszczyznach)

9). Jak wiewiórka gryzie orzechy? ( Pracuje dolna warga)

10). Czy potrafisz? :

– utrzymać górną wargą słomkę ( ołówek)

– schwytać wargami krople deszczu ( uniesione do góry głowa, wargi „ chwytają” krople dziecko je „wypija” – schwytać deszcz dolną wargą ( warga dolna wysunięta, ruchliwa żuchwa)

ĆWICZENIA POLICZKÓW

1). Może widziałeś chomika jak trzyma w policzkach swoje zapasy? pokaż jak wyglądał.

2). Robimy z buzi duży balon. Powoli wypuszczamy z niego powietrze ( albo nagle pęka)

3). Mamy buzię spuchniętą jak balonik

– A teraz jest spuchnięta z lewej ( prawej) strony

– Na dole (u góry). ( Przy zaciśniętych wargach nabieramy dużo powietrza tworząc balon. Potem przesuwamy powietrze kolejno do lewego i prawego policzka. Następnie pod górną i dolną wargą)

4). Chudniemy ( wciągamy silnie policzki do wewnątrz tak, aby ściśle obejmowały żeby, tworząc wklęśnięcie)

5). Co się stało z naszymi ustami? Raz są z jednej strony twarzy raz z drugiej. Jak się nam nie będzie podobało – wrócą na swoje miejsce. ( wargi i policzki silnie ściągamy raz w lewo raz w prawą stronę.

ĆWICZENIA RUCHÓW DOLNEJ SZCZĘKI

1). Opuszczanie i unoszenie dolnej szczęki.

2). Przesuwanie dolnej szczęki w lewą stronę, a następnie w prawą

3). Wysuwanie dolnej szczęki do przodu i cofanie – wargi pozostają rozchylone

4). Wykonywanie ruchów żucia ( uczestniczą w nich : szczęka, wargi i policzki)

5). Chwytanie dolnymi zębami górnej wargi.

6). Podsuwanie dolnej wargi pod górne zęby

Rodzicu!

Pobaw się w domu z dzieckiem i pomóż mu osiągnąć

sukces w terapii logopedycznej ćwicząc przynajmniej 10 minut dziennie!

Ćwiczenia dydakcyjne:

• Naśladuj warkot silnika motocyklowego na różnych wysokościach dźwięku. Najpierw używaj jedynie warg, potem języka, na koniec warg i języka. Warto parsknąć!

• Kilkakrotnie jak najgłośniej przeciągle

• Kilka razy szeroko otwórz i zamknij usta, układając je w pozycji poszczególnych samogłosek – „a”, „o”, „u”, „e”, „i”, „y”, tym razem rób to głośno.

• Głośno i wyraźnie wypowiadaj połączenia:

„abba, obbo, ubbu, ebbe, ibbi, ybby”;

„assa, osso, ussu, esse, issi, yssy”.

Wybierz sobie różne spółgłoski i łącz je z samogłoskami według powyższego wzoru. Każda głoska musi być słyszalna!

• W różnym tempie wypowiedz:

„da-ta-za-sa-dza-ca-na-ła”; „di-ti-zi-si dzi”; „zia-sia-dzia-cia-nia”; „ga-ka-ha-cha”; „gia-kia-hia-chia”.

• W różnym tempie powiedz:

„brim, bram, bram, bram, brom”; „trim, tram, tram, tram, trom”; „krim, kram, kram, kram, krom” itd.

ZABAWA:

Dla dzieci, które nie mówią „r”.

 Aby nauczyć język wibracji, kładziemy kółeczka z dziurkacza na koniec języczka i zachęcamy dziecko do energicznego zdmuchiwania. Ile przy tym radości!!!

GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA

1. Parsknięcie (naśladowanie konia) – wykonuj je przy zamkniętych wargach i lekko zaciśniętych zębach. To najlepszy rozluźniający aparat mowy przerywnik, więc parsknij sobie po każdej serii ćwiczeń.

2. Kilka razy szeroko otwórz i zamknij usta, układając je w pozycji poszczególnych samogłosek (najlepiej w kolejności „a”, „o”, „u”, „e”, „i”, „y”. Na razie rób to bezdźwięcznie. Pamiętaj o parsknięciu.

3. 3. Lekko otwórz usta, dolną szczęką zataczaj w poziomie jak najrówniejsze koła 10 razy w jedną i 10 w drugą stronę (powinieneś wyglądać jak krową przeżuwająca trawę).

4. 4. Podobne okręgi tym razem zataczaj w pionie.

5. Wysuwaj szczękę na przemian daleko do przodu i do tyłu.

6. Zaciśnij zęby, układaj usta na przemian w szeroki uśmiech i wąziutki dziubek.

7. Zaciśnij zęby, ustami stulonymi w dziubek staraj się dotknąć na przemian ucha lewego i prawego

I Ćwiczenia języka

• Dotykamy palcem lub zimną łyżeczką podniebienia tuż za górnymi zębami, nazywając je „zaczarowanym miejscem”, „parkingiem” itp..

w którym język (krasnoludek, samochód) powinien przebywać, gdy mamy zamkniętą buzię;

• Przytrzymywanie czubkiem języka przy podniebieniu rodzynek,

pastylek pudrowych, cukierków halls (z wgłębieniem w środku) itp.;

• Zlizywanie nutelli, mleka w proszku itp. z podniebienia przy szeroko otwartych ustach;

• Język malarzem – dzieci naśladują malarza, który pędzlem maluje Język to pędzel. Dzieci czubkiem języka naśladują malowanie różnych wzorów:

kropek, kółek, linii, kwadratów, trójkątów. Za każdym razem moczą pędzel w farbie (dotykanie czubkiem języka wałka dziąsłowego, malują wzór, płuczą pędzel (oblizywanie językiem dolnych dziąseł od wewnętrznej strony);

• Karuzela – dzieci bardzo lubią kręcić się w koło, twój język także. Włóż język    między wa rgi a dziąsła i zakręć nim raz w prawą, raz w

lewą stronę;

• Słoń – ma długą trąbę i potrafi nią wszędzie dosięgnąć. Ciekawe czy potrafisz dosięgnąć językiem do ostatniego zęba na górze i na dole, z

prawej i lewej strony;

• Wahadełko – kierowanie czubka języka w kąciki ust;

• Młotek – wbijamy gwoździe w ścianę. Spróbuj zamienić język w młotek i uderzaj o dziąsła tuż za górnymi zębami, naśladując

wbijanie gwoździa;

• Wysuwamy język na brodę, zwijamy w „łyżeczkę” i chowamy do

buzi;

• Masaż języka –wysuwanie i cofanie języka przez lekko zwart zęby; o Schodki – czubek języka dotyka górnych jedynek, górnej wargi, a

następnie nosa (buzia otwarta);

o Masaż podniebienia – język jest masażystą i masuje podniebienie od zębów w stronę gardła i z powrotem;

o  Naśladowanie różnych zwierząt:

• ”krokodyl” – szerokie otwieranie buzi, wysuwanie żuchwy do przodu, naśladowanie „kłapania paszczą „krowa” – naśladowanie przeżuwania trawy,

• „zły pies” – zagryzanie górnymi siekaczami dolnej wargi, udawanie warczenia psa,

• „wyjący pies” – naśladowanie wycia psa do księżyca (a-u, a-u),
• „konik” – kląskanie czubkiem języka o wałek dziąsłowy,

• „kameleon” – jak najdłuższe wysuwanie języka i chowanie go do buzi,

• „żabki” – robienie z buzi dużego balonu, naciskanie lekko paluszkami na policzki, stopniowe wypuszczanie powietrza,

• „króliczek” – próby utrzymywania kredki między górną wargą a nosem.

• II Ćwiczenia warg

• Chcemy pocałować mamę, ale ona jest daleko – posyłamy całuski;

• Balonik – nadymanie policzków, usta ściągnięte (dla urozmaicenia bawimy się w baloniki, które „pękają” przekłute palcami);

• Zmęczony konik – parskanie wargami;

• Kto silniejszy? – napinanie warg w pozycji rozciągniętej. Dwie osoby siedzące naprzeciw siebie trzymają ustami kartkę papieru i każdy ciągnie w swoją stronę. Uwaga – dajmy dziecku szansę wygrania zawodów;

• Świnka – wysuwanie obu warg do przodu, udając ryjek świnki;
• Wąsy – wysuwanie warg jak przy wymawianiu u, położenie na górnej wardze słomki lub ołówka i próby jak najdłuższego utrzymania;

• Drzwi do domu – buzia to domek krasnoludka, a wargi to drzwi do domku. Pokaż jak wargi ściągnięte do przodu, otwierają się i zamykają;

• Straż pożarna – wyraźne wymawianie samogłosek w pa rach: e o, i u, a u

Szanowni Państwo,

chciałabym zaproponować kilka ćwiczeń i zabaw, które wykonywane wspólnie w domu z Państwa dziećmi pomogą w rozwoju ich zdolności poznawczych.

Do zdolności poznawczych zaliczamy m.in. pamięć, spostrzeganie, uwagę, myślenie logiczne.

Pozdrawiam, Katarzyna Strojna

1. Zabawy usprawniające pamięć

• Memory (gra, którą można wykonać samemu rysując proste obrazki, na przykład minki, aby połączyć to z rozmową o emocjach)
• Zapamiętywanie jak największej ilości elementów w pokoju, na obrazku

2. Zabawy usprawniające spostrzeganie wzrokowe

• Układanie zabawek według koloru, kształtu, itp.
• Dobieranie takich samych obrazków
• Puzzle
• Poszukiwanie i uzupełnianie brakującego elementu na obrazku
• Klocki, układanki, labirynty i inne łamigłówki obrazkowe (dostosowane poziomem trudności do wieku dziecka)

3. Zabawy usprawniające spostrzeganie słuchowe

• Wsłuchiwanie się w odgłosy domu
• Wysłuchiwanie odgłosów na spacerze
• Nauka prostych wierszyków, piosenek
• Zapamiętywanie i powtarzanie zdań, krótkich wyrazów

4. Zabawy usprawniające myślenie

• Opis obrazków, tego, co znajduje się za oknem, co widzimy na spacerze
• Opowiadanie historii na podstawie obrazków
• Podejmowanie prób wyciągania wniosków na podstawie obrazków, z bajek, zadając pytania typu: „co by było, gdyby…?”, „co mogło wydarzyć się dalej?”

5. Zabawy usprawniające zdolność koncentracji i skupienia uwagi

• Głuchy telefon
• Łamigłówki, wymagające dłuższej chwili skupienia: labirynty, odnajdywanie różnic na obrazkach
• Kolorowanki
• Wsłuchiwanie się przez 30 sekund w odgłosy domu, a następnie próba ich nazwania

Witam

W tym tygodniu są do wykonania następujące ćwiczenia, życzę fajnej zabawy

Pozdrawiam

Stanisława Felczyńska

Ćwiczenia usprawniające pracę żuchwy i podniebienia miękkiego

Ćwiczenia usprawniające pracę szczęki dolnej – żuchwy

1. Wykonujemy ruchy żucia, poruszając jednocześnie wargami, policzkami i językiem.
2. Przy zamkniętych ustach opuszczamy i unosimy dolna szczękę.
3. Wysuwamy jak najdalej dolą szczękę, jednocześnie nagryzamy dolnymi zębami górna wargę.
4. Przy lekko rozchylonych wargach przesuwamy dolną szczękę w prawą stronę, a następnie w lewą stronę.
5. Opuszczamy żuchwę i unosimy tak, jakbyśmy przegryzali dużą i bardzo twardą gruszkę (jeden gryz na trzy razy). Chodzi o zatrzymanie każdej fazy gryzienia od najszerszej do najwęższej.
5. Energicznie opuszczamy żuchwę, wymawiając kilka razy głoskę [a].
6. Dynamicznie wymawiamy sa – sa – sa – sa – sa szeroko otwierając usta przy [a].
7. Naśladujemy żuchwa ruchy koparki – powoli opuszczamy żuchwę maksymalnie w dół, lekko cofamy, a następnie unosimy do góry poniżej linii warg.

Ćwiczenia usprawniające pracę podniebienia miękkiego.

1. Przy zamkniętych ustach powoli wdychamy i wydychamy powietrze.
2. Ziewamy nisko opuszczając dolną szczękę.
3. Chrząkamy, gwałtownie wyrzucając powietrze przez nos.
4. Wykonujemy wolny wdech przez usta, wydech przez nos.
5. Nadymamy policzki, zatykając nos. Gwałtownie puszczamy nos.
6. Wykonujemy ruchy takie, jak podczas ssania cukierka.
7. Zaczynamy wolno wymawiać głoskę [k]. Następnie stopniowo przyspieszamy.
8. Chrapiemy na wdechu i na wydechu przy szeroko otwartych ustach.
9. Ziewamy wysuwając język do przodu, jak to robią koty.
10. Chuchamy na szybę lub lusterko, aby zaparowało.
11. Wymawiamy: ga – go – ge – gu – gi – gy – gę – gą, a następnie ka – ko – ke – ku – ki – ky – kę – ką.
12. Śmiejemy się z otwartymi ustami.

Ćwiczenie sprawdzające nasze aktualne możliwości oddechowe.

Przeczytaj na jednym oddechu ciąg słów, bez dobierania powietrza. Zaznacz miejsce, w którym zaczyna brakować Ci powietrza, czyli do pierwszego wdechu. Można zorganizować rodzinny konkurs, kto przeczyta więcej słów. Sprawdzaj swoje możliwości co tydzień. Za każdym razem powinno się udać przeczytać więcej (tekst ćwiczenia pochodzi z książki Mirosława Oczkosia „Sztuka poprawnej wymowy”)

Moneta, moment, motyka, mata, mama, matka,
nugat, naga, noga, napotykam, nota, notatka,
nuda, ogon, ogonek, okap, okup, oko, oman,
omen, knot, knotek, kogo, konto, kontakt,
kokon, Agatka, antyk, Ateny, Atena, atut, apteka,
dogmat, dogodny, dokonany, dukat, dokument,
baty, but, buty, Benedykt, boa, bogaty, tandeta,
tapeta, temat, teka, tempo, tyka, ton, tona,
kometa, komenda, komnata, kompan, kompot,
obok obyty, obuty, oddany, oddam, odma,
odnoga, anemon, antenat, antypoda, Antygona,
Agata, kubek, kopa, kupon, Kutno, kakadu, dany,
dane, debata, dotyk, dekada, datek, deptak,
podomka, pogoda, pogodny, pokuta, pomagam,
tan, ton, tabaka, tabun, taktyka, tampon, tamten,
kant, kantata, Kain, katakumby, kto, kot, kotek,
uda udany, ugoda, utkany, upada, upadek,
anatema, atom, anatom, andante, Andy, antena,
bomba, bon, bona, bony, buda, budy, bunt,
gatunek, gotyk, gama, godny, ganek, gnat, kogut,
komuna, kontynent, kopyto, komponent, denat,
duma, dumka, doba, dba, dno, dna, dodatek,
Edyta, ekonom, Eneida, etap, etat, etyka, epoka,
tom, tuk, tuman, tka, tupet, tytan, Tybet, typ,
potomek, pomny, ptak, potok, puma, puka, pyta,
Bogdan, bukat, baton, butan, byt, abnegat,
abonent, abonament, adept, akonto, amen.

Szanowni Państwo,

w trakcie spotkań z Państwa dziećmi w przedszkolu staram się dużo mówić o emocjach. Dzięki zrozumieniu procesów emocjonalnych, uczymy się je lepiej kontrolować, a w przyszłości dzieciom łatwiej będzie dostrzegać emocje nie tylko u siebie, ale także u innych osób. Dlatego też chciałabym dzisiaj zaproponować kilka aktywności, które poprzez zabawę i atrakcyjną dla dzieci formę, pomogą w nauce rozumienia stanów emocjonalnych.

PROPOZYCJE ZABAW

1. Wesoła czy smutna buzia? – do zabawy potrzebne będą dwie kartki: jedna ze smutną, druga z wesołą buzią (dla starszych dzieci można dodać trzecią, wystraszoną buzię). Minki należy rozmieścić w pokoju, a następnie zaprosić dzieci do tańca przy muzyce. W chwili, gdy muzyka cichnie, osoba prowadząca zabawę pokazuje na swojej twarzy jedną z emocji, a zadaniem dzieci jest jak najszybciej podbiec do buzi na kartce, która przedstawia emocję pokazaną przez dorosłego.
2. Pokaż jak się czujesz gdy… – Osoba dorosła opowiada sytuację, w której może znaleźć się dziecko, np. Idziesz do babci; Mama jest długo w pracy. Zadaniem dziecka jest pokazanie ruchem, mimiką, gestami swoich emocji w danej sytuacji.
3. Posągi – dzieci tańczą w pomieszczeniu w takt muzyki, a gdy muzyka cichnie, zamierają w pozycji, która ma pokazać jakąś emocję. To, co należy pokazać, można zaproponować przed tańcem, a można także umówić się, że każdy pokazuje taką emocję, jaka przyjdzie tylko do głowy.

PROPOZYCJE BAJEK W FORMIE VIDEO

1. „Maleństwo i przyjaciele” – bajka z bohaterami Kubusia Puchatka, w której Królik psuje wszystkim Wielkanoc. Historia pokazuje, że czasami nie warto jest chcieć zrobić coś na siłę, ale lepiej posłuchać potrzeb i uczuć innych osób.
2. „W głowie się nie mieści” – bajka pokazująca emocje „od wewnątrz”. Polecam ją nie tylko dla dzieci, ale także do obejrzenia przez rodziców. W ciekawy sposób pokazuje zmiany, które zachodzą w dzieciach w trakcie ich życia.
3. Bajka o emocjach dla młodszych dzieci dostępna w portalu YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=TcLK9ZBUsDs&ab_channel=Ubu

PROPOZYCJE KSIĄŻEK DO WSPÓLNEGO CZYTANIA

1. „Czy mogę się przytulić?” – książka ta opowiada historie dwóch zwierzątek: jeża i żółwia. Każda z historii rozpoczęta jest od innej strony książki, a historie te spotykają się na samym środku. W trakcie czytania bajki można zadawać pytania: „jak myślisz, jak poczuł się żółw/jeż?”, „jak myślisz, co mogłoby pomóc żółwiowi/jeżowi?”. Bajka uczy empatii i rozpoznawania uczuć innych osób.
2. „Co robią uczucia?” – książka ta złożona jest w większości z obrazków, ale to wcale nie umniejsza jej wartości. W 2020 roku otrzymała nagrodę IBBY – międzynarodowej organizacji, która zajmuje się promocją literatury dziecięcej i młodzieżowej. Książka zaprasza zarówno najmłodszych, jak i rodziców do tego, aby zastanowić się, co tak naprawdę w nas „siedzi”.

Pozdrawiam, Katarzyna Strojna (psycholog)

Szanowni Państwo,

w duchu tematyki zdolności poznawczych, zaproponowanej przeze mnie poprzednio, chciałabym rozwinąć temat koncentracji uwagi. Naturalną rzeczą jest, że dzieci w wieku przedszkolnym mają trudności ze skupieniem się i z koncentracją, jednak można już w tym okresie ćwiczyć zdolności ich uwagi. Poniżej proponuję kilka ćwiczeń i zabaw, które można zrealizować w domu.

Pozdrawiam, Katarzyna Strojna

• Wskazywanie części ciała – osoba dorosła (lub starsze rodzeństwo) i dziecko stoją naprzeciwko siebie. Dorosły nazywa i wskazuje u siebie części ciała, a zadaniem dziecka jest wskazanie dokładnie tych samych części. Po kilku próbach można zwiększyć tempo nazywania i wskazywania, a także spróbować zmylić dziecko poprzez nazwanie innej części niż wskazujemy. Wtedy zadaniem dziecka jest wskazanie tej nazwanej części ciała.
• Pisanie/rysowanie na plecach – rysujemy kształty, proste obrazki, lub (dla starszych dzieci) piszemy palcem literki, cyferki na plecach dziecka. Jego zadaniem jest odgadnięcie co zostało narysowane/napisane.
• Znikający przedmiot – rozkładamy w równym rządku kilka przedmiotów przed dzieckiem 9dla młodszych dzieci można zacząć od trzech, a nawet dwóch). Pozwalamy mu się przyjrzeć i zapamiętać ich kolejność. Następnie cały rządek zakrywamy i zabieram jeden element. Zadaniem dziecka jest odkrycie, jakiego przedmiotu brakuje. W trudniejszej wersji możemy także zamienić kolejność przedmiotów.
• Tor przeszkód – dziecko z zasłoniętymi oczami musi pokonać jakiś odcinek pokoju, omijając rozłożone na podłodze przeszkody (poduszki, pluszaki – zalecam miękkie przedmioty), kierując się jedynie wskazówkami rodzica (np. zrób dwa kroki w przód, zatrzymaj się, obróć się w prawo…”).
• Co to za przedmiot – zasłaniamy dziecku oczy i podajemy do ręki jakiś znany mu przedmiot, np. łyżeczkę. Dziecko ma poznać kształt poprzez dotyk i powiedzieć, co takiego trzyma w rękach. Dzieci mogą również spróbować opisać jaki ten przedmiot jest: zimny, ciepły, miękki, twardy, duży, mały…
• Poszukiwania – zadaniem dziecka w tej zabawie jest wskazanie przedmiotu, o który pyta rodzic (np. gdzie jest łóżko? Gdzie jest okno?). Dziecko musi się skoncentrować na komunikatach rodzica i na odnalezieniu odpowiedniego przedmiotu w domu.
• Wspólne rysowanie/malowanie – najprostszym sposobem na rozwój koncentracji dziecka jest wspólne rysowanie kredkami, ale także malowanie całymi rączkami, paluszkami, kolorowanie kolorowanek (polecam dawanie dzieciom kolorowanek związanych z ich ulubionymi bajkami, albo zainteresowaniami).
• Ponadto świetne do ćwiczenia koncentracji są: puzzle, gry planszowe, rozwiązywanie prostych labiryntów.