Sporty zimowe

1. „Płatki śniegu” – zabawa oddechowa. Dzieci otrzymują kawałki białej bibuły. Dmuchają w nie i starają się, aby jak najdłużej utrzymały się w powietrzu.

2. „Zabawy na śniegu” – praca z obrazkiem. Dzieci wypowiadają się na temat obrazka. R. zadaje pytania: Co się dzieje na obrazku?; Co robią dzieci?. Dzieci odpowiadają. R. zwraca uwagę na poprawne konstruowanie wypowiedzi.

3. „Zimowy sprzęt” – rozwiązywanie zagadek słownych. R. wiesza na tablicy obrazki i zakrywa je białą kartką. R. mówi zagadkę, odkrywa odpowiedni obrazek. Dzieci dokonują analizy i syntezy sylabowej, pod obrazkiem nart i sanek umieszczają wyrazy do globalnego czytania: sanki, narty.

Dwa kijeczki, dwie deseczki

I jedziemy już z góreczki.     (narty)

Nie ma kół,

a zjedzie w dół po śniegu białym

torze wspaniałym. (sanki)

4. „Na narty” – oglądanie sprzętu narciarskiego. R. pokazuje dzieciom akcesoria i sprzęt sportowy: buty narciarskie, narty, kijki, gogle, rękawice, kask, bilet na stok. Wybrane dziecko zakłada narty, demonstruje, jak należy poruszać się na nartach. Jeśli R. nie posiada sprzętu, może wykorzystać obrazki.

5. „Narty, sanki” – zabawa ruchowa. Dzieci poruszają się po sali przy dźwiękach tamburyna. Na jedno głośniejsze uderzenie, zatrzymują się, spoglądają na R., który wypowiada słowo: narty lub sanki, dzieląc na sylaby. Dzieci naśladują jazdę na śniegu. Na hasło: Z górki na pazurki! dzieci kładą się na brzuchu, unoszą w górę ręce i nogi – sanki pędzą z górki.

6. Zabawy w ogrodzie, obserwowanie płatków śniegu przez szkło powiększające. Swobodne zabawy dzieci na śniegu.

7. „Dzieci i sanki” – plątaninka obrazkowa. Każde dziecko otrzymuje karton, na którym narysowane na górze jest dwoje dzieci, na dole dwie pary sanek (czerwone i zielone). Linki od sanek są splatane. Dzieci wodzą palcem po liniach, odszukując, które dziecko ma sanki zielone, które czerwone. Następnie rysują mazakami (czerwonym i zielonym) sznurki od sanek. • obrazki z plątaninką, flamastry

8. „Śnieżki” – zabawa z elementem rzutu. Dzieci otrzymują gazetę. Zgniatają ją w kulkę-śnieżkę. Podrzucają, łapią, toczą nogą, na koniec wrzucają do ustawionego pojemnika.

9. Wykonanie pracy plastycznej.

Zimowa olimpiada

1.„Zimowe obrazki” – układanie białych figur geometrycznych na ciemnym tle.

2. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych • laski gimnastyczne

Część wstępna

„Wesołe bałwanki” – zabawa organizacyjno-porządkowa. Dzieci biegają po sali. Na hasło R.:

Mały bałwanek! robią siad skulony. Na hasło: Duży bałwanek! dzieci maszerują na palcach.

Część główna

„Na stoku” – zabawa kształtująca ramiona i nogi. R. rozdaje dzieciom laski gimnastyczne – po dwie. Na sygnał R. dzieci udają jazdę na nartach.

„Zimowy spływ” – zabawa bieżna. Dzieci biegają po sali, udając wiosłowanie (raz z jednej, raz z drugiej strony).

„Niedźwiadki polarne” – zabawa z elementem czworakowymi. Dzieci chodzą na czworakach, trzymając w dłoniach laskę.

„Skok w przód, skok w tył” – zabawa skoczna. Dzieci kładą przed sobą laski. Przeskakują przez nie obunóż: w przód w tył i na boki.

„Motory” – zabawa bieżna. Dzieci trzymają przed sobą laski gimnastyczne – kierownice. Biegają po sali, naśladując jazdę na motorze.

Część końcowa

„Indiański ogień” – zabawa uspokajająca. Dzieci kładą laski na podłodze. Stopami lub dłońmi przesuwają je w przód i w tył.

3. „Sporty zimowe” – film. Zapoznanie dzieci z zimowymi dyscyplina- mi sportowymi: narciarstwo zjazdowe, biegowe, skoki narciarskie, jazda figurowa, jazda szybka na lodzie, snowboard, saneczkarstwo, hokej na lodzie, bobsleje, curling. Dzieci poznają nazwy sportów zimowych oraz sprzęt wykorzystywany przy danej dziedzinie sportowej.

https://www.youtube.com/watch?v=JnfUtdJkLbo

4. „Rozgrzewka sportowca” – zabawa ruchowa. Dzieci wykonują kilka skłonów, przysiadów, podskoków, podskoków na jednej nodze itp.

5. „Dla kogo ten sprzęt?” – zabawa dydaktyczna. R. przygotowuje obrazki przedstawiające sportowców i oddzielnie obrazki, na których jest pokazany sprzęt sportowy. Dzieci dopasowują sprzęt do sportowca:

narciarz – narty,

hokeista – kij i krążek,

łyżwiarka – łyżwy,

snowboardzista – deska,

curling – krążki

6. „Kim jestem?” – pantomima. Dziecko naśladuje ruchem dyscyplinę sportową (jazdę na nartach, na łyżwach, skoki narciarskie itp.). Pozostałe dzieci odgadują. R. może wprowadzić do zabawy zwrot w języku angielskim: I am… – Jestem…

7. Spacer po okolicy.

8. „Zimowa olimpiada” – zabawy ruchowe z wykorzystaniem chustek i gazet.

„Jazda figurowa” – dzieci otrzymują kolorowe chusteczki. Przy dźwiękach muzyki poruszają się z gracją po sali, tańcząc z chusteczką.

„Na saneczkach” – dzieci tworzą pary. Siadają na dywanie, jedno za drugim, z wyprostowanymi nogami.

„Na nartach” – dzieci naśladują zakładanie nart, wspinanie się bokiem pod górkę, jazdę z gór- ki (ugięte kolana, przechylanie ciała z jednej strony na drugą).

„Curling” – dzieci zgniatają gazetę w kulkę. Na środku dywanu R. umieszcza dużą piłkę. Dzieci starają się tak rzucić kulką z gazety, aby znalazła się jak najbliżej piłki.

„Do celu” – dzieci rzucają kulką z gazety na chustki rozłożone w jednym końcu sali.

9. „Odszukaj różnice” – ćwiczenie spostrzegawczości i pamięci wzrokowej. Dzieci otrzymują kartki z dwoma obrazkami. Obrazki różnią się od siebie kilkoma szczegółami. Dzieci dorysowują flamastrem brakujące elementy na obrazku, a następnie jeden z nich kolorują. R. zwraca uwagę na dokładne kolorowanie w obrębie wyznaczonego pola.

10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Gry i zabawy przy stolikach.

Baśnie i bajki

1. Zestaw ćwiczeń porannych

 „Balonowy taniec” – R. przygotowuje dla każdego dziecka napompowany balonik. Na sygnał R. dzieci odbijają baloniki po całej sali. Starają się odbijać je raz jedną, raz drugą ręką, na zmianę tak, aby balonik nie upadł na podłogę.

„Dobry bohater” – Dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba w parze kuca, a druga stoi. Na sygnał jedno dziecko pomaga wstać drugiemu. Zabawę można powtórzyć kilka razy, żeby dzieci zamieniały się rolami w parach.

„Smoki wawelskie”– dzieci siedzą skrzyżnie na podłodze. R. pokazuje im obrazek bajkowego smoka. Gdy go zobaczą, wstają i chodzą na czworakach.

2. „Bajeczka – rozmowa na temat wiersza Doroty Gellner.

Bajeczka

Dorota Gellner

Narysuję zamek. Sama!

Zaraz się otworzy brama.

I po złotych wbiegnę schodkach.

Może w zamku króla spotkam?

Z wielkim wózkiem pełnym lalek

przez balową idę salę.

Tańczą damy i rycerze…

Kto do tańca mnie wybierze?

Nikt nie wybrał. Tańczę sama.

Może jestem źle ubrana?

Nagle spojrzał smok spod oka.

Mamo! Ja się boję smoka!

Więc uciekam przez krużganki.

Mijam okna, drzwi i klamki.

Tu otwarte, tam zamknięte,

a smok łapie mnie za piętę.

Na skakance za mną skacze,

on się śmieje, a ja płaczę.

Wtem z pomocą biegnie paź:

Prędko, do tej wieży właź!

Razem z wózkiem i z lalkami

ukryj się za tymi drzwiami!

Ale smok nie rezygnuje.

Gryzie kłódkę! Ogniem pluje!

Nie rób smoku tyle wrzasku!

Jesteś tylko na obrazku!

Zamek też! I złota brama!

Rysowałam wszystko sama!

Po wysłuchaniu wiersza dzieci odpowiadają na pytania R.: Co narysowała dziewczynka?; W jakim miejscu była?; Kogo tam spotkała?; Przed kim uciekała?; Czy to się wydarzyło naprawdę?; Co to jest bajka?; Opowiedzcie o swoich ulubionych bohaterach bajek.

3. „Smok” – zabawa rozwijająca koncentrację uwagi. R. umawia się z dziećmi, że na słowo smok klasną w ręce i powiedzą bęc. Następnie ponownie czyta im wiersz, akcentując słowo smok.

4. Pisarz pisze bajkę – zabawa paluszkowa wg Małgorzaty Barańskiej. Dziecko siedzi przy stoliku lub skrzyżnie na podłodze.

Pisarz bajkę pisze

Małgorzata Barańska

Tu literka, tam literka,

pisarz piękną bajkę pisze.                   Naśladuje wszystkimi palcami pisanie na klawiaturze.

Wszyscy chodzą na paluszkach,        Palcem wskazującym i środkowym jednej ręki spaceruje po wewnętrznej stronie drugiej, otwartej dłoni.

gdy pisze, lubi ciszę. Ćśśśś…               Mówiąc „ćśśś…”, przykłada palec wskazujący do ust.

5. „Bohaterowie naszych bajek” – zabawa plastyczna. Dzieci rysują kredkami świecowymi swoją ulubioną postać z bajki. UWAGA – R. też powinien narysować lub przygotować sobie wcześniej rysunek z bohaterem z bajki, gdyż prace dzieci będą wykorzystane w dalszej części dnia do zabawy językowej

6. Spacer w okolicy. Zabawy ruchowe w ogrodzie. „Tropimy smoka” – jeśli jest śnieg. R. idzie pierwszy, a dzieci starają się iść dokładnie po jego śladach. „Do celu” rzucanie śnieżkami do wyznaczonego celu.

7. „Bajkowe postacie” – zabawa językowa. Rozwijanie zdań. R oraz każde z dzieci trzyma portret bajkowego bohatera narysowany wcześniej. Zabawę zaczyna R., mówiąc np.: Powiem wam zdanie o moim bohaterze. Czerwony Kapturek trzyma koszyk. Niech teraz każdy z was powie jedno zdanie o swoim bohaterze. Dzieci, kolejno, wymyślają zdania o swoich bohaterach. Następnie R. wybiera jeden z obrazków dzieci i proponuje zabawę w budowanie najdłuższego zdania na świecie. Prosi jedno z dzieci, by zaczęło zabawę od ułożenia zdania o pokazywanym bohaterze. Potem sam powtarza to zdanie i dokłada kolejne fragmenty zdania: Pinokio ma długi nos; Pinokio ma długi nos, bo kłamał itd. Za każdym razem dzieci i R. wspólnie liczą wyrazy i oznaczają liczbę za pomocą liczmanów.

8. „Raz, dwa, trzy, Baba-Jaga patrzy!” – zabawa pobudzająco-hamująca. Z pomocą znanej dzieciom wyliczanki wybierane jest jedno dziecko do roli Baby-Jagi. Staje ono w wyznaczonym miejscu, tyłem do dzieci. Pozostałe dzieci stoją po przeciwnej stronie sali. Dziecko – Baba-Jaga, mówi: Raz, dwa, trzy, Baba-Jaga patrzy! i szybko się odwraca. Kiedy dziecko prowadzące zabawę stoi tyłem, pozostałe dzieci starają się dobiec do niego jak najszybciej. Gdy się odwróci, muszą natychmiast stanąć w miejscu. Kto się poruszy, wraca na linię startu. Dziecko, które pierwsze dotknie Baby-Jagi, zajmuje jej miejsce i zabawa zaczyna sie od początku.

9. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Gry i zabawy stolikowe – układanie puzzli.

WESOŁY KARNAWAŁ

I CZĘŚĆ DNIA

• Zabawy dowolne w sali – zabawy konstrukcyjne, tematyczne, gry przy stolikach wg pomysłów dzieci

• Zestaw porannych zabaw ruchowych

https://www.youtube.com/watch?v=lfPq_37313A

II CZĘŚĆ DNIA

• „Bal karnawałowy” – słuchanie opowiadania R. Rozmowa na podstawie jego treści. R. opowiada dzieciom o balu karnawałowym – co to jest, na czym polega itp. Dzieci opowiadają o swoich doświadczeniach.

• „Jedziemy na bal” – zabawa bieżna. Dzieci dobierają się w pary, tworząc zaprzęgi. Poruszają się w różnym tempie w zależności od tego, jaki rytm wybija na bębenku R. Gdy rytm milknie, dzieci zatrzymują się, zamieniają miejscami w zaprzęgu i zabawa toczy się dalej.

• „Karnawałowe przebieranki” – zabawa twórcza rozwijająca kreatywność. Dzieci mają za zadanie przygotować elementy stroju karnawałowego z materiałów plastycznych dostępnych w domu. Mogą to być na przykład peleryny z papieru kolorowego czy ozdobione brokatem, fantazyjne nakrycia głowy zrobione z apaszek lub plastikowych misek. R. dopinguje do bycia kreatywnym, podpowiada, jak wykorzystać przedmioty codziennego użytku, aby nadać im nowe znaczenie.

• „Karnawałowy pokaz mody” – zabawa wzmacniająca poczucie pewności siebie. R. proponuje zabawę w modeli i modelki. Wyjaśnia, że modele i modelki – to osoby, które pokazują ubrania na pokazach mody. Chodzą po wybiegu. R. wspólnie z dziećmi wyznacza wybieg i miejsce dla widzów. Dzieci nakładają na siebie przygotowane stroje i kolejno prezentują je przed publicznością. Ta nagradza występ oklaskami, a w czasie, gdy dziecko idzie, wznosi okrzyki: Och, Ach!, Jakie piękne! itp.

• Swobodne zabawy dzieci w sali.

• Spacer w okolicy przedszkola.

III CZĘŚĆ DNIA

• Kolorowanie obrazka wg kodu.

• „Tańczące serpentyny” – zabawa przy muzyce. Każde dziecko ma w ręku szeroką wstążkę lub szarfę. Przy dowolnej melodii dzieci poruszają wstążką z jednoczesnym tańcem w rytmie melodii i jednocześnie obserwują poruszające się wstążki.

• Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Gry i zabawy stolikowe.

KARNAWAŁOWE SZALEŃSTWO

I CZĘŚĆ DNIA

• Zabawy dowolne w sali – zabawy konstrukcyjne, tematyczne, gry przy stolikach wg pomysłów dzieci.

• „Karnawałowa zabawa” – gimnastyka buzi i języka wg Beaty Gawrońskiej. R. rozdaje dzieciom lusterka. Dzieci wykonują ćwiczenia, patrząc w lusterka.

Rośnie balonik                                       Nadymanie policzków.

Powietrze ucieka z balonika        Nabranie powietrza i wypuszczanie z odgłosem: Psssss

Balonik pękł                                       Lekkie naciśnięcie policzków palcami obu rąk i wypchnięcie powietrza na zewnątrz.

Dzieci wchodzą na bal                    Dotykanie czubkiem języka do kolejnych zębów górnych.

Dzieci wychodzą z balu                  Dotykanie końcem języka kolejnych zębów dolnych.

Kopciuszek jedzie karetą              Kląskanie językiem.

II CZĘŚĆ DNIA

• „Baloniki i balony” – zabawa oddechowa. Dzieci otrzymują od R. balony (wszystkie w takim samym jasnym kolorze). Same próbują je nadmuchać. Komu się uda, wypuszcza z balonu powietrze i ponownie pompuje. W czasie wypuszczania powietrza dziecko może skierować jego strumień na swoją twarz, by czuć powietrze uchodzące z balonu. Po kilku powtórzeniach związujemy nadmuchane balony.

• „Balonowe wzorki” – zabawa dydaktyczna. Dzieci otrzymują balony i szarfy (wszystkie w jednym kolorze). R. rozpoczyna układanie rytmu z balonów i szarf, a dzieci kontynuują (ustalają, jaki element musi być dołożony).

Przykłady rytmów:

B S B S B S

B B S B B S B B S

B S S B S S B S S

• „Paluszkowe rysowanki” – zabawa sensoryczna. Przed zabawą R. rozdaje dzieciom serpentyny. Pokazuje, jak je rozwinąć. Dzieci przez chwilę bawią się serpentynami. Następnie każde dziecko bierze serpentynę oraz balon i siada skrzyżnie na dywanie. Serpentynę układa na dywanie w linii prostej (na ile się da), a balon bierze do ręki. Przy melodii R. pokazuje balon – dzieci obrysowują kształt balonu palcem. Gdy R. pokaże serpentynę dzieci wstają i chodzą po swojej serpentynie.

• „Serpentyny i balony” – zabawa grafomotoryczna. R. rozdaje dzieciom narysowane linią przerywaną: balon i linię falistą. Dzieci najpierw wodzą po śladzie palcem, potem rysują po śladzie, na koniec dowolnie ozdabiają balon (kolorowanie, wyklejanie papierem kolorowym, malowanie farbami itp.)

• Spacer w okolicy.

III CZĘŚĆ DNIA

• „Dmuchamy balony” – zabawa w kole. Dzieci stoją w małym, ciasnym kole (mały balon). Nabierają powietrza w usta i poruszają się wolno do tyłu, naśladując dmuchanie balonów, aż do wyciągniętych rąk (balon nadmuchany, duży). Gdy koło będzie duże, wypuszczają powietrze na dźwięku ssssss i idą wolno do przodu – koło jest coraz mniejsze (z balonu uchodzi powietrze).

• „Balonowe ludki” – zabawa plastyczna. Dzieci rysują na balonie szczegóły twarzy, z serpentyn robią włosy. Można wykorzystać bibułę do ozdobienia balonowej głowy.

• Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Gry i zabawy stolikowe.

ZAPRASZAMY DO TAŃCA

I CZĘŚĆ DNIA

• Zabawy dowolne w sali – zabawy konstrukcyjne, tematyczne, gry przy stolikach wg pomysłów dzieci.

• „Kto się schował pod pelerynką?” – zabawa sensoryczna. R. dzieli grupę na dwa zespoły. Dzieci z jednego zespołu wchodzą pod chustę animacyjną lub inny duży kawałek materiału. Pozostałe dzieci starają się odgadnąć, kto jest pod chustką, rozpoznając za pomocą dotyku.

 II CZĘŚĆ DNIA

• „Tańczące serpentyny” – zabawa ruchowa. Wszystkie dzieci mają szarfę. Chodzą swobodnie w rytmie podawanym przez R. Gdy pojawi się melodia walczyka dzieci wirują i prowadzą swoje serpentyny nad głową.

• „Liczenie walczyka” – zabawa rytmiczna. Dzieci wspólnie z R. siedzą w kole. przy melodii walczyka wszyscy na raz klaszczą w dłonie na dwa i trzy uderzają dłońmi o uda. R. głośno liczy: raz, dwa, trzy. Nie wymaga, by dzieci się włączyły. Po wysłuchaniu całej melodii odtwarza ją raz jeszcze, ale prosi, by dzieci pomogły mu liczyć. Po wysłuchaniu wspólnie ilustrują metrum za pomocą szarf i klocków. Każde raz to szarfa, a dwa i trzy to klocki. Na koniec ustalają wspólnie, do ilu liczony jest walczyk.

• „Walczyk” – nauka kroku podstawowego. R. pokazuje dzieciom kroki: na 1 – odstawienie nogi w bok; na 2 – dołączenie drugiej nogi do tej odstawionej, z jednoczesnym wspięciem na palce; na 3 – opad na stopy. Dzieci obserwują, potem same próbują tańczyć bez muzyki – R. wolno liczy do trzech. Następnie dzieci próbują to samo, gdy gra melodia walczyka.

• „Rysowany walczyk” – zabawa muzyczno-plastyczna. Dzieci, słuchając walczyka, rysują jego układ metryczny, np. serpentyna – balon – balon, serpentyna – balon – balon…; duży balon – mały balon – mały balon – duży balon – mały balon – mały balon.

• Spacer w okolicy przedszkola.

III CZĘŚĆ DNIA

• „Karnawałowa zabawa” – gimnastyka buzi i języka wg Beaty Gawrońskiej. R. rozdaje dziciom lusterka. Dzieci wykonują ćwiczenia, patrząc w lusterka.

Rośnie balonik                              Nadymanie policzków.

Powietrze ucieka z balonika    Nabranie powietrza i wypuszczanie z odgłosem: PSSSSS…

Balonik pękł                                   Lekkie naciśnięcie policzków palcami obu rąk i wy- pchnięcie powietrza na zewnątrz.

Dzieci wchodzą na bal               Dotykanie czubkiem języka do kolejnych zębów górnych

Dzieci wychodzą z balu             Dotykanie końcem języka kolejnych zębów dolnych.

Kopciuszek jedzie karetą         Kląskanie językiem.

• Praca plastyczna

• Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Gry i zabawy stolikowe.

Temat dnia: W koszyczku do święcenia. 30.03.2021

Zabawy dowolne dzieci.

„Koszyczki wielkanocne” – ćwiczenie logicznego myślenia i spostrzegawczości wzrokowej. Dzieci stają w kole. Rodzic stawia w środku kilka koszyczków wielkanocnych z różną zawartością, inaczej ozdobionych (lub ich ilustracje). Następnie opisuje wybrany koszyczek, a dzieci odgadują, o którym mowa. Ten, kto odgadł, próbuje swoich sił jako opowiadający.

„Z koszyczka” – ćwiczenie siły. Dzieci kładą się na podłodze w kole, blisko siebie, głową do środka, łapią się za ręce (tworzą koszyczek). Wyznaczone dziecko ma za zadanie odłączyć jedno dziecko z koła (wyjąć z koszyczka), ciągnąc je za nogi. Wyciągnięty pomaga mu. Za każdym razem wyciągających przybywa, koło zmniejsza się. Zabawę przeprowadzamy na śliskiej powierzchni.

II CZĘŚĆ DNIA

Kącik Dobrego Startu pod redakcją naukową prof. Marty Bogdanowicz. Część A •

„Dzwon” – nauka piosenki. (zeskanować kod)

Dzieci siadają w kręgu i słuchają piosenki „Dzwon”

Następnie Rodzic recytuje jej tekst. Pyta dzieci, o czym jest mowa w piosence, sprawdza, czy dzieci rozumieją wszystkie słowa (Wielkanoc, Alleluja). N. wypowiada kolejne wersy, które dzieci wspólnie powtarzają. Podczas następnego powtórzenia dzieci rytmicznie się kołyszą jak dzwon: całym ciałem, balansują na boki. Następnie wstają i kołyszą się, przenosząc ciężar ciała z jednej nogi na drugą. Na koniec śpiewają razem z Rodzicem.

Dzwon sł. i muz. Maria Zofia Tomaszewska

Dzwon na wieży / bije, //

gdy nadchodzą / święta. //

I do poświę / cenia //

koszyczków / zachęca. //

Kiedy jest / Wielkanoc, //

Dzwon radośnie / woła: //

„Alleluja / wszystkim! //

Dzisiaj dzień / wesoły!”. //

Ref.  Bim, bam, bim, bam, / bim, bam, //

świąt wesołych / życzę wam! // (x2)

„Święta, święta” – ćwiczenie komunikacji. Dzieci opowiadają, z czym kojarzą im się święta (Boże Narodzenie i Wielkanoc). Rodzic pokazuje zdjęcia wymienianych przez dzieci przedmiotów (choinka, gwiazdka, zima, pierniczki, Mikołaj, renifery, żłóbek, prezenty; zajączek, jajko, kurczak, baranek, bazie, koszyk, wiosna itp.) i rozkłada je na dywanie. Zadaniem dzieci jest posegregowanie zdjęć na 2 grupy związane z danym świętem. Rodzic daje dzieciom dwie długie liny (np. skakanki) i wszyscy wspólnie otaczają okręgami z lin oba zbiory. Następnie dzieci wypowiadają się, które święta bardziej lubią i dlaczego (Rodzic dba o poprawność budowania zdań i form gramatycznych). W drugiej części zabawy Rodzic prosi o wysłuchanie par wyrazów, zapamiętanie ich brzmienia – zadaniem dzieci będzie wskazanie, które słowo jest krótsze/dłuższe w danej parze (jajo – jajecznica; jajo – jajeczko; baranica – baran; kosz – koszyczek). Następnie Rodzic pokazuje dzieciom mały dzwonek, prezentuje jego dźwięk. Teraz zamknijcie oczy, ja będę spacerować po sali i w pewnym momencie użyję dzwonka, a waszym zadaniem jest wskazać palcem, skąd dochodzi dźwięk. Pamiętajcie, oczy muszą być zamknięte.

„W rytmie dzwonu” – ćwiczenia ruchowe i ruchowo -słuchowe. Dzieci stoją na środku sali. Rodzic.: Śpiewajcie piosenkę „Dzwon”, rytmicznie klaszcząc w dłonie. A potem spróbujcie wystukiwać rytm, uderzając dłońmi o uda, potem o kolana. Jeśli będzie taka potrzeba, Rodzic prezentuje wykonanie zadania. Na zakończenie dzieci kucają i wybijają rytm, uderzając dłońmi o podłogę.

„Dekorujemy koszyczki” – nazywanie elementów koszyczka wielkanocnego. Rodzic do dzieci: Dziś poznacie jedną z tradycji wielkanocnych, czym będziecie mogli się chwalić przed najbliższymi. Przygotujemy ozdoby na koszyczki wielkanocne. Zobaczmy, co wkłada się do koszyczka. Te produkty święci się w kościele, a następnego dnia zjada podczas śniadania wielkanocnego. Rodzic wyznacza dzieci, które wyjmują i nazywają poszczególne produkty z koszyczka (kiełbasa, chleb, cukrowy baranek, sól i pieprz, jajka). Rodzic zaprasza dzieci do wymyślenia własnej ozdoby na koszyczek (może pokazać jako inspirację zdjęcia gotowych ozdób). Dzieci dekorują koszyki. Gotowe koszyczki pozostają na parapecie do oglądania.

„Ozdoba na koszyczku” – odróżnianie części ciała. Rodzic rozdaje dzieciom kokardki. Gdy wybija rytm na bębenku, dzieci chodzą swobodnie po całej sali. Gdy Rodzic przestaje wybijać rytm, wskazuje miejsce, gdzie ma się znaleźć ozdoba, np. na głowie, na ramieniu, na stopie, na dłoni. Zabawę powtarzamy.

Praca z podręcznikiem str. 22 – ćwiczenie koordynacji wzrokowo- ruchowej, grafomotoryki, sprawności manualnej i kreatywności. Dzieci zaznaczają drogę między pisanką a miejscem, gdzie się ukryła. Dekorują jedną z nich według własnego pomysłu.

Zabawy dowolne w ogrodzie

„Bieg z koszyczkiem” – zabawa z elementem rywalizacji. Rodzic ustawia dzieci w 2 rzędach, jedno za drugim. Pierwsze dziecko w każdym rzędzie biegnie z koszykiem pełnym pisanek do pustego koszyka naprzeciwko rzędu, wkłada tam 1 jajko i wraca do grupy, przekazując koszyk następnej osobie. Zabawa trwa do momentu, aż wszystkie jajka znajdą się w koszyku po przeciwnej stronie. Rodzic zwraca uwagę, że gdy w koszyku jest dużo jaj, zadanie trzeba wykonywać ostrożniej, aby jajka nie wypadły.

III CZĘŚĆ DNIA

„Koszyczek wielkanocny” – praca indywidualna z dzieckiem, ćwiczenie słuchu fonematycznego. Rodzic mówi wyrazy, dziecko dzieli je na sylaby, podaje ich liczbę (wyrazy: koszyczek, zajączek, kurczak, Wielkanoc, chlebek, sól, kiełbasa, jajko, obrus, baranek). Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – Rodzic kładzie przed dzieckiem obrazki zająca, kurczaka, koszyczka wielkanocnego. Dziecko wymienia jak najwięcej wyrazów związanych z obrazkiem i dzieli je na sylaby, np. zając: szary, duży, uszy, futerko, ogonek, nosek, wąsy.

„Wesołe jajo” – zabawa z podawaniem i ćwiczenie umiejętności składania życzeń. Dzieci siadają w kręgu, podają sobie jajo, gdy słychać muzykę. Gdy ta cichnie, dziecko, które ma jajko, mówi głośno Wesołych świąt!

„Wielkanocny koszyczek” – rozwijanie sprawności manualnej, odróżnianie elementów koszyczka wielkanocnego. Dzieci otrzymują gazety, formują z nich element do koszyczka, zasugerowany przez Rodzica, np. Potrzebuję do koszyczka: kiełbasę, jajka, chlebek. Dzieci mogą rwać gazetę na kawałki, zgniatać, by powstały odpowiednie kształty. Wszystko układają przed sobą. Na koniec Rodzic wyznacza koszyki na poszczególne produkty i prosi dzieci, by posegregowały swoje prace do odpowiednich koszyków.

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Temat dnia: Wzorzyste pisanki 31.03.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne dzieci.

Zestaw ćwiczeń na rozruszanie.

„Małe i duże, białe i żółte” – poznanie budowy jajka. Rodzic pokazuje jajko kurze i przepiórcze, dopasowuje je do ilustracji ptaka. Prosi dzieci, aby ostrożnie na talerzyku zakręciły jajami (po kolei: 2 kurzymi i 2 przepiórczymi – jedno ugotowane drugie surowe). Pyta, co zauważyły. Te, które kręciły się szybko (czyli surowe), rozbija do miseczek. Dzieci porównują wielkości zawartości obu jajek. Rodzic omawia budowę: żółtko, białko, skorupka, błona. Potem kroi ugotowane jajka na pół, dzieci sprawdzają, czy jest w nich tyle samo białka i żółtka, co w surowych, czym się różnią od surowych.

„Wstążeczki” – ćwiczenie mięśni grzbietu. Dzieci siedzą na dywanie, trzymając w dłoni pasek krepiny. Przekładają go za plecami z ręki prawej do ręki, unoszą lewą rękę nad głowę i machają wstążeczką, opuszczają, przekładają za plecami wstążkę do ręki prawej, podnoszą ją nad głowę i machają. Ćwiczenie powtarzają 3 razy.

II CZĘŚĆ DNIA

„Pisanka jak iskierka” – wzmacnianie więzi w grupie. Dzieci siedzą w kręgu, Rodzic mówi: Wielkanocną pisankę puszczam w krąg, niech szybko wróci do moich rąk i przekazuje pisankę osobie siedzącej obok. Gdy pisanka wróci do Rodzica, podaje ją w drugą stronę.

„Znajdź swój sposób na ozdobienie pisanki” – przybliżenie tradycji ozdabiania jajek. Rodzic pokazuje dzieciom pisanki zdobione różnymi technikami, omawia te techniki (malowanie, oklejanie, wydrapywanie za pomocą igły lub wykałaczki). Następnie układa 4 różne pisanki w rzędzie, dzieci przyglądają się im chwilę i zamykają oczy. Rodzic zakrywa jedną z nich, a dzieci odgadują, jak wyglądała.

„Połówki pisanki” – zabawa w łączenie par. Dzieci otrzymują połowę kartonowej pisanki. Gdy Rodzic gra na bębenku, biegają po sali, na przerwę szukają swojej połówki, łapią się za ręce i wołają Wesołych świąt!

Praca plastyczna – ćwiczenie sprawności manualnej, grafomotoryki, kreatywności podczas przygotowywania pisanki. Dzieci poprawiają po śladzie szlaczki, kolorują wzory.

Zabawy dowolne w ogrodzie

III CZĘŚĆ DNIA

„W wielkanocnym koszyczku” – zabawa z kodowaniem. Utrwalanie pojęć prawa strona, lewa strona. Rodzic rozdaje dziecku kratownicę oraz piktogramy: słońce, kwiaty (mały, średni, duży), miś (mogą być inne). Dzieci zakładają frotkę na lewą rękę i obracają się w lewą stronę, aby utrwalić pojęcia lewa strona, prawa strona. Następnie układają na kratownicy scenkę z dostępnych piktogramów. Opowiadają kolejno wymyślaną przez siebie treść, używając określeń nad, pod, z prawej strony, z lewej strony.

„Pisanki” – praca indywidualna z dzieckiem, usprawnianie motoryki małej. Dziecko lepi z masy solnej pisanki (duże, wielkości piąstki dziecka), maluje je w kolorowe kropki. Pozostawia do wyschnięcia. Masę solną Rodzic może przygotować wspólnie z dzieckiem, ćwicząc tym samym jego ręce. Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – dziecko lepi z plasteliny: koszyczek (miseczkę), jajka, które ozdabia kropkami, i wałeczkami.

„Duża do dużej, mała do małej” – odróżnianie wielkości. Rodzic rozkłada na dywanie, w dość dużych odstępach, pisanki (duże i małe, różne kolory, bez wzorów wycięte z bloku technicznego). Dzieci wybierają z koszyka po 1 jajku białym. Gdy Rodzic gra na tamburynie, dzieci chodzą po dywanie. Na przerwę układają swoje pisanki obok kolorowych, tak by pasowały do nich rozmiarem. Ponownie wybierają z koszyka po jajku i zabawa trwa dalej.

„Moja kolorowa pisanka” – wykonanie pisanek według instrukcji. Rodzic przygotowuje na stolikach rzeczy potrzebne do wykonania pisanki (jajko dla każdego dziecka, plastikowe pudełko z pokrywką, ryż, barwnik, pipetę, osłonę na stół). Prosi dzieci o ozdobienie pisanki zgodnie z instrukcją: – Wsyp ryż do pudełka, dodaj barwnik, wymieszaj wszystko łyżką. – Włóż do środka jajko, zamknij pojemnik. – Mieszaj jajko w ryżu, łagodnie potrząsając pudełkiem. –  Wyjmij jajko, pozostaw do wyschnięcia.

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Miłej zabawy.

Temat dnia: Świąteczne zwierzaki: baranki, króliki i kurczaki 01.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne dzieci.

Poranna chwila ruchu.

„Głośne zwierzątka” – zabawa twórcza. Dzieci siadają w kole, Rodzic rozdaje instrumenty (grzechotki, trójkąty, kołatki), na dywanie kładzie po 1 instrumencie. Losuje obrazek zwierzęcia(zająca, kurczaka, baranka) i kładzie go przy jednym z instrumentów, co oznacza, że grają tylko te dzieci, który mają ten instrument. Gestem ręki ucisza orkiestrę i losuje następny. Zabawę powtarzamy, losującym jest dziecko.

„Szybkie pisanki” – ćwiczenie obręczy barkowej. Rodzic oznacza taśmą linię startu i mety (dość duża odległość). Dzieci ustawiają się na starcie, rzucają jajkami w stronę mety. Przeliczają, ile jajek udało im się dorzucić do mety. Rodzic zapisuje wynik. Zabawę można powtarzać

II CZĘŚĆ DNIA

„Tańczące zwierzaki” – zabawa ruchowa z muzyką. Rodzic włącza wybraną muzykę do zabawy ruchowej i zaprasza dzieci do wykonywania ruchów zgodnie z poleceniem lektora.

„Piosenka wielkanocna” – zabawy i marsz przy piosence. Piosenka wielkanocna sł. Agnieszka Galica, muz. Tadeusz Pabisiak

Ref: Idą święta wielkanocne, idą święta.

O tych świętach każdy zając pamięta.

Do koszyczka zapakuje słodycze

i na święta ci przyniesie moc życzeń.

Ref: Idą święta wielkanocne, idą święta.

O tych świętach i kurczątko pamięta.

W żółte piórka się ubierze wesołe.

Wśród pisanek będzie biegać po stole.

Ref: Idą święta wielkanocne, idą święta.

O tych świętach nasz baranek pamięta.

Ma na szyi mały dzwonek dźwięczący.

Będzie dzwonił, będzie skakał po łące

Święta (x4)

R. pyta o poszczególne zwierzątka z piosenki (jak się zachowywały, co robiły, jak wyglądały). Następnie zaprasza dzieci do powtórzenia słów refrenu (dzieci jednocześnie maszerują za R.). Potem R. zaprasza dzieci do koła wiązanego. Podczas zwrotki chodzą po kole, podczas refrenu zatrzymują się i pokazują ruchy zwierzątek z piosenki i śpiewają (zając – kucają, marszczą nosek; kurczątko – machają łokciami -skrzydłami; baranek – przykładają piąstki do głowy jak rogi). W kolejnej zabawie dzieci dobierają się parami, podczas refrenu naśladują zwierzęta według powyższego opisu, a podczas zwrotki tańczą w kółeczkach. Następnie dzieci siadają w rozsypce na dywanie. R. rozdaje trójkąty, grzechotki i kołatki, dzieci z poszczególnymi instrumentami siadają w swoich grupach. Podczas refrenu grupy po kolei wybijają rytm, R. wskazuje, która grupa gra: zając – grzechotka, kurczak – kołatka, baran – trójkąty. Na słowa święta wszyscy grają cicho na 2/4. •

„Bezpieczne zwierzęta” – zabawa słuchowa. R. przydziela każdemu dziecku rolę jakiegoś zwierzęcia (oznacza dzieci szarfami, baran: białe, zając: niebieskie, kurczak: żółte). Zwierzątka swobodnie oczekują na dywanie, nasłuchują dźwięków. Gdy usłyszą głos zwierzęcia, które im zagraża – uciekają z dywanu pod ścianę. Gdy dźwięk milknie, powoli wracają na swoje miejsce. Dźwięki ostrzegawcze to: dla barana – wycie wilka, dla zająca – głos jastrzębia, dla kurczaka – kot. Zanim zabawa się rozpocznie, R. zapoznaje dzieci z odgłosami, omawia je, sprawdza, czy dzieci zapamiętały, który odgłos łączy się z danym zwierzęciem.

Podczas odtwarzania dźwięku może ewentualnie „podpowiadać” kolorową karteczką: białą, niebieską lub żółtą. •

Ćwiczenia gimnastyczne.

III CZĘŚĆ DNIA

„Mówimy wyraźnie” – praca indywidualna z dzieckiem, rozwijanie słuchu fonetycznego, ćwiczenie tempa wypowiedzi. R. z dzieckiem ćwiczy tempo wypowiedzi, dziecko powtarza po R. zdania, jednocześnie klaszcząc. Zdania dotyczą Wielkanocy, np. Królik ma długie uszy. Kurczaczki są żółte. Ala niesie wielkanocny koszyczek. Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – R. mówi zdania dotyczące Wielkanocy, dzieląc je na sylaby, mówi wolno i wyraźnie, potem szybciej, ale równie wyraźnie. Dziecko powtarza zdania za R.

„Kolory zwierząt” – zabawa ruchowa z elementami języka angielskiego. R. rozkłada na dywanie 3 obręcze hula- hoop, a w nich dwustronne ilustracje zwierzątek wielkanocnych (zając – grzechotka, kurczak – kołatka, baran – trójkąt). Pyta dzieci o kolory zwierzątek, po każdej odpowiedzi podaje nazwę koloru po angielsku, np. Jakiego koloru jest baranek? Biały, czyli white (czyt. łajt); Kurczak – żółty, czyli yellow (czyt. jeloł), Zając – szary, czyli grey (czyt. grej). R. przypomina, jakie instrumenty wiązały się z poszczególnymi zwierzątkami, gdy dzieci uczyły się „Piosenki wielkanocnej”. Następnie włącza wersję instrumentalną piosenki.

Dzieci maszerują wokół obręczy. Gdy R. gra na jednym z trzech instrumentów, dzieci ustawiają się przy obręczy z odpowiednią ilustracją (zając – grzechotka, kurczak – kołatka, baran – trójkąt). Po każdej zwrotce następuje pauza, dzieci sprawdzają, czy ustawiły się przy odpowiednim zwierzątku, jeśli nie – zaczynają zabawę od początku. Zabawę kontynuujemy, aż wszystkie zwierzątka poprawnie zostaną połączone z dźwiękiem instrumentu. Następna zabawa polega na tym, aby dopasować angielską nazwę koloru danego zwierzęcia do obrazka. Na hasło white ustawiają się obok baranka, na hasło grey – obok zajączka, na hasło yellow – obok kurczaczka.

„Pisanka do muzyki” – zabawa plastyczna przy dźwiękach piosenki. Dzieci stemplują pisankę (jajko narysowane na białej kartce A4) przy dźwiękach „Piosenki wielkanocnej” za pomocą korków od wina lub innych przedmiotów maczanych w farbach.

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Miłej zabawy

Temat dnia: Piaskowe pychotki z pieca 02.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne dzieci.

Chwila dla rozruszania się.

„Wielkanocne pyszności” – degustacja. R. rozkłada na stoliku słodkości typowe dla świąt wielkanocnych. Dzieci oglądają wypieki, nazywają je, jeśli potrafią (mazurek, baba wielkanocna), próbują. R. zaprasza dzieci do zabawy: chowa w różnych miejscach w sali jajka czekoladowe. Zadaniem dzieci jest odnalezienie wszystkich i przyniesienie na dywan (jajek jest tyle ile dzieci). Gdy uda się znaleźć wszystkie, dzieci częstują się słodkościami.

„Gdzie jest babka?” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dzieci chodzą po sali, dłoń wyciągnięta do przodu, na niej leży woreczek. Na sygnał R. zatrzymują się, stają w lekkim rozkroku, przekładają woreczek do drugiej ręki nad głową, wokół brzucha, wokół kolan prawej i lewej nogi. Ćwiczenie powtarzają 3 razy.

II CZĘŚĆ DNIA

„Piękne mazurki” – zabawa konstrukcyjna. R. pokazuje ilustracje mazurków,

omawia produkty użyte do dekoracji, pyta dzieci, czy wzory coś im przypominają. Następnie rozdaje duże kolorowe kartki (spód mazurka). Na nich dzieci układają wzory z wykorzystaniem dostępnych w domu elementów.

„Piórko kurczaczka” – ćwiczenia oddechowe. R. rozrzuca na dywanie pióra. Dzieci biegają wokół. Na sygnał R. (klaśnięcie) dzieci podnoszą piórko, kładą na dłoni i delikatnie dmuchają na nie, obserwują opadanie na dywan, znowu biegają.

„Malutkie mazurki” – prace gospodarcze. R. rozkłada na stolikach produkty potrzebne do zrobienia mini mazurka (kajmak (kilka puszek), wafle andruty (w małych kwadracikach), nożyki, wiórki kokosowe, rodzynki, kandyzowana skórka pomarańczy, płatki migdałów, pokruszone bezy). Dzieci smarują 3 wafle kajmakiem, układają je jeden na drugim. Całość ozdabiają według własnych pomysłów. R. zapakowuje „mazurki” w celofan, przewiązuje wstążeczką, będzie to prezent dla kogoś bliskiego.

Film z tradycjami wielkanocnymi

Zabawy dowolne w ogrodzie.

III CZĘŚĆ DNIA

„Babeczki” – praca indywidualna z dzieckiem, ćwiczenie grafomotoryki i chwytu pęsetkowego. Dziecko rysuje babeczki w kształcie koła – tyle, ile zmieści na kartce- blaszce. Stara się narysować ich bardzo dużo. Zaczyna od rysownia dużych babeczek, stopniowo zmniejszając ich wielkość. Następnie dekoruje je, posypując kolorowym konfetti. Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – dziecko rysuje babki świąteczne w kształcie figur geometrycznych: koła, trójkąta i kwadratu. Stara się zmieścić na kartce jak najwięcej figur. Nakleja na nie kolorowe konfetti.

„Świąteczne baby” – naśladowanie czynności. Dzieci wykonują czynność, o której mówi R.: Wsypujemy mąkę (trzymanie niewidzialnej torebki i wsypywanie mąki do miski), wbijamy jajka (stukanie piąstką o piąstkę), dolewamy mleka (powtarzają chlup, chlup), wsypujemy szczyptę soli i proszku do pieczenia (posypywanie palcami jednej i drugiej ręki), mieszamy (piąstka zatacza koła nad dywanem), ugniatamy (obie dłonie dociskają dywan), formujemy babkę (imitowanie ruchu formowania kształtu z ciasta), zanosimy do pieca (przenoszenie w inne miejsce).

„Co to za zapach?” – rozwijanie zmysłu węchu. R. przypomina dzieciom, jak się prawidłowo oddycha, następnie zaprasza do zabawy. Wkłada kilka produktów do próbówek (lub słoiczków), zasłaniając zawartość. Stawia próbki na obrazku danego produktu, odwróconym ilustracją do dołu. Dzieci będą odgadywać po zapachu ich nazwy. Chętne dziecko podchodzi, odkręca nakrętkę, wącha i zgaduje, co jest w środku. Może odwrócić obrazek dopiero, gdy jest pewne, jaka jest zawartość próbki. Jeden produkt mogą odgadywać 2, 3 osoby i wspólnie ustalać odpowiedź. Produkty (skórka pomarańczy, cytryny, babka wielkanocna, pokruszona czekolada, liście mięty) i ich obrazki

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Miłej zabawy.

Temat dnia: Grześ polubił wieś. 06.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne w sali.

„Kogo spotkaliśmy na wsi?” – rozpoznawanie zwierząt po odgłosach. Dzieci siadają w kole. Każde trzyma jakąś zabawkę zwierzę. W środku koła stoją ławeczki. Gdy dzieci usłyszą dźwięki wydawane przez swoje zwierzę (nagrania z zasobów R. lub dźwięki naśladowane przez R.), ustawiają je na ławeczce i wracają na swoje miejsce. W drugiej części zabawy, gdy wszystkie zwierzęta są już na ławeczkach, R. ponownie odtwarza dźwięki, a wskazane przez niego dziecko pokazuje odpowiednie zwierzę na ławeczce i wymienia jego nazwę. Dostaje brawa. Dzieci wspólnie z R. dzielą zabawki na ssaki i ptaki.

„Skaczące kózki” – ćwiczenie powiększające pojemność płuc. R. rozkłada na stolikach sylwety kóz. Dzieci klęczą przed stolikami, tak by mieć usta na wysokości blatu. Dmuchają na sylwety (wdech i wydech ustami). Starają się ich jednak nie zrzucić ze stołu, tylko przesuwać po blacie.

II CZĘŚĆ DNIA

„Krysia Kuna i kogut dla Kiciusia” – rozmowa o mądrości na podstawie opowiadania.

Krysia Kuna i kogut dla Kiciusia Maciejka Mazan

Tego dnia przedszkolaki czekała niespodzianka. Przed przedszkolem stał zaparkowany autobus. Kiciuś, który codziennie przychodził do przedszkola z zamkniętymi oczami, natychmiast się obudził. – Jedziemy zobaczyć krowy? – spytał. – I nie tylko – powiedziała tajemniczo pani. Chyba mówiła coś jeszcze, ale Kiciuś nie słuchał, tylko od razu wskoczył do autobusu. Nawet nie pożegnał się z tatą! – Muszę jeszcze raz obejrzeć tę wyrzutnię mleka – wyjaśnił Krysi Kunie, która usiadła obok niego. – Natychmiast jak dorosnę, kupię sobie krowę. – O, to jeszcze trochę poczekasz, Kiciusiu – odezwała się pani, która go usłyszała. – Niezbyt długo. Zaraz jak pójdę do pierwszej klasy – odparł Kiciuś. – Chyba już bardziej dorosłym być nie można? Wkrótce autobus się zatrzymał. Kiciuś wysiadł i rozejrzał się podejrzliwie. – Wracamy do środka! – krzyknął do przedszkolaków. – To nie to miejsce, w którym były krowy! – Kiciusiu, krowy są także tutaj – zapewniła pani. Kiciuś zrobił wielkie oczy. – Serio? Krowy są w więcej niż jednym miejscu? – spytał i usiadł z wrażenia. Ale zaraz musiał wstać, bo pani ruszyła z nimi piaszczystą drogą, po której obu stronach były pola: z jednej strony na polu rosło zboże, a z drugiej – jakieś zielone listeczki. – Ale pachnie – odezwała się Trusia Kapuścińska. – To pole kapusty – wyjaśniła pani. Trusia spojrzała na nią nieufnie. – Przecież kapusta jest wielka, większa od mojej głowy! – Bo to jeszcze bardzo młoda kapusta – odparła pani. – Można powiedzieć, że na tym polu jest takie kapuściane przedszkole. Okazało się, że na wsi jest inaczej niż w mieście: powietrze pachnie, jest mniej hałasu, a więcej śpiewu ptaków i nigdzie nie było widać wieżowców, tylko jeden mały domek ogrodzony płotem. A przy furtce w płocie stała miła pani, która zaprosiła przedszkolaki do zwiedzania prawdziwego wiejskiego gospodarstwa. – Ale ten ptak głośno krzyczy – odezwała się Krysia Kuna. – Bo to kogut i nie krzyczy, tylko pieje – wyjaśniła pani z gospodarstwa. – To taki żywy budzik, który odzywa się już o świcie! – A gdzie są krowy? – chciał wiedzieć Kiciuś. – Interesujesz się krowami? – zdziwiła się pani. – Bardzo! – zawołał Kiciuś. – Zamierzam być krowim posiadaczem! Na razie chciałem mieć jedną krowę, bo więcej nie zmieści się na balkonie. Ale tata się nie zgodził, chociaż obiecałem, że będę ją codziennie wyprowadzał na spacer… To była bardzo ciekawa wycieczka i kiedy przyszedł czas, żeby opuścić gospodarstwo, Krysia Kuna podeszła do pani, trzymając pod pachą koguta. – Chciałabym go kupić – oznajmiła. – Żeby pomóc Kiciusiowi. On się nigdy nie może obudzić na czas, a z tym kogutem będzie mu o wiele łatwiej. No, i kogut też jest ze wsi, więc to prawie krowa, prawda?

R. prowadzi rozmowę w oparciu o tekst, zadaje pytania dotyczące treści, naprowadzając dzieci na wyciągnięcie wniosków, że miasto i wieś różnią się od siebie (prosi o podanie różnic), ale te różnice są wartościowe (ważne, istotne, potrzebne). Każde z tych miejsc ma swoje typowe cechy, co sprawia, że niektórzy ludzie wolą mieszkać i pracować w mieście, inni na wsi. R. dopytuje, jakie mogą być według dzieci powody takich wyborów (co jest według nich ładniejsze, wygodniejsze do życia na wsi, a co – w mieście). Dopytuje dzieci, czy miejsce zamieszkania wiąże się z tym, że ktoś charakteryzuje się pewnymi cechami (wiedza, mądrość, dobro itp.) czy są to cechy niezależne od miejsca.

„Gdzie jest kogut?” – zabawa poszukiwawcza typu ciepło – zimno. Przed zabawą R. przypomina zasady zabawy w ciepło – zimno. Dzieci siadają w kole. R. zakrywa oczy wybranemu dziecku i chowa koguta -zabawkę w sali (inne dzieci widzą to miejsce). Dziecko odkrywa oczy i szuka koguta, zgodnie ze wskazówkami pozostałych dzieci.

„Dary ze wsi” – przybliżenie wiedzy o palmie wielkanocnej. R. pokazuje dzieciom palmę wielkanocną. Wspólnie omawiają, przypominają, z czego jest zrobiona. R. udostępnia dzieciom ilustracje (plansze dydaktyczne) miasta: parków, ulic, zielonych terenów, klombów. Dzieci wyszukują na nich elementy palmy. Następnie R. pokazuje ilustracje wsi: pól, łąk, lasów. Dzieci szukają miejsc, skąd pochodzą zasuszone części palmy.

„Turniej wiedzy o wsi” – dzielenie się zdobytą wiedzą, odróżnianie prawdy od fałszu. R.  podaje różne stwierdzenia dotyczące wsi, a dzieci mówią: tak lub nie. Za każdą poprawną odpowiedź zespół otrzymuje żeton. Zdania: – Kura znosi jajka. – Kwiaty rosną tylko na wsi. – Krowy pasą się na łąkach. – Krowy dają czekoladę. – Kot budzi rano ludzi pianiem. – Kury mieszkają w budzie. – Kaczki mają cztery łapy. – Kogut ma kolorowy ogon z piór.

Zabawy dowolne w ogrodzie.

III CZĘŚĆ DNIA

„Pomieszane pisanki” – praca indywidualna z dzieckiem, ćwiczenie spostrzegawczości, ćwiczenia grafomotoryczne. R. układa przed dzieckiem pisanki złożone z 2 niepasujących do siebie połówek. Dziecko układa je poprawnie (zaczyna od pisanek różniących się kolorami). Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – dziecko rysuje na pisankach wzory wylosowane z koszyczka.

„Siała baba mak” – zabawa ruchowa. Dzieci trzymają się za ręce i chodzą dokoła w rytm popularnej rymowanki „Siała baba mak”. Zatrzymują się, powtarzają ruch siania wskazany przez R. (np. ręka sypie mak tylko z jednej strony na wysokości bioder, kolan, za plecy).

„Domki dla zwierząt” – ćwiczenia manualne. Dzieci wycinają lub wydzierają z kolorowych gazet zdjęcia zwierząt, naklejają je na kartkę i dorysowują zwierzęciu domek. Gotowe prace układają na dywanie, nazywają swoje zwierzęta. R. zadaje pytania dotyczące poszczególnych zwierząt (na temat niemądrego zachowania w stosunku do nich, np. zabieranie chomikowi jedzenia i śmianie się z niego, gdy próbuje je odzyskać, biegając za dzieckiem). Wniosek z rozmowy powinien być następujący: Powinniście umieć odróżnić dobre zachowanie od złego, wybrać właściwe, czyli mądre postępowanie w stosunku do zwierząt.

Ćwiczenia grafomotoryczne

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Temat dnia: Skąd się wzięła pisanka 07.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne .

Ćwiczenia poranne.

„Sztuczki z jajkiem w tle” – działania eksperymentalne. R. mówi do dzieci: Pewien mądry uczony o imieniu Arystoteles zastanawiał się, co było pierwsze – jajko czy kura? Do tej pory uczeni nie znaleźli na to pytanie odpowiedzi. Za to wielu z nich przeprowadziło eksperymenty z jajkiem. Dziś spróbujemy powtórzyć kilka z nich. Zabawa nr 1: R. stawia przed dziećmi spodeczki z rozbitymi jajkami i butelki plastikowe. Zadaniem dzieci jest włożenie żółtka do środka butelki, tak by się nie rozlało. Dzieci eksperymentują, poszukując odpowiedzi. Po kilku próbach R. pokazuje, jak to zrobić w sposób optymalny: należy ścisnąć butelkę, przyłożyć wlot delikatnie do żółtka, rozluźniać ucisk, a na koniec przekręcić butelkę, by żółtko wpadło na dno. Dzieci próbują powtórzyć eksperyment. R. prosi o wyjęcie żółtka z butelki. Dzieci powinny już wywnioskować, że ponownie trzeba ją ścisnąć. Zabawa nr 2: Dzieci biorą do rąk 2 jajka (jedno gotowane, drugie surowe, ale R. nie wspomina o tym), zakręcają nimi na stoliku (jak bączkami). Obserwują, które jajko kręci się szybko, a które wolniej. R. przygotowuje kilka par do sprawdzenia. Zaznaczają flamastrem te jajka, które kręciły się szybciej. Na koniec R. mówi: Jajko, które jest ugotowane na twardo, kręci się szybko. To, które ma w sobie płynną, surową zawartość, kręci się wolniej. Sprawdźmy, czy to prawda. Oznaczyliśmy kilka jajek flamastrem, bo kręciły się szybciej niż pozostałe. Sprawdźcie, rozbijając skorupkę, czy są surowe, czy ugotowane. Potem chętne dzieci sprawdzają, czy jajka, które kręciły się wolniej, faktycznie są surowe (wrzucają je ostrożnie z niewielkiej wysokości do głębokiej miski).

„Kurka na grzędzie” – usprawnianie stóp. Dzieci kolejno chodzą bosymi stopami po linie rozłożonej na dywanie: bokiem (środkiem stopy, na palcach), prosto.

II CZĘŚĆ DNIA

Kącik Dobrego Startu pod redakcją naukową prof. Marty Bogdanowicz.

„Nietypowe instrumenty” – ćwiczenia ruchowo -słuchowe. Rodzice rozdają różne przedmioty wydające dźwięk (dzwoneczki, plastikowe butelki z grochem, drewniany patyk i klocek, tamburyn, plastikowy kubek po jogurcie i metalową zakrętkę od słoika z naciągniętą aptekarską gumką, piszczące zabawki itp.). R. mówi: Zaśpiewamy piosenkę „Dzwon” (tekst  i kod do piosenki z dnia 30.03.2021), grając jednocześnie na przygotowanych instrumentach. Po krótkiej zabawie muzycznej R. dodaje: Nasze ciało też wydaje dźwięki, nie tylko wtedy, gdy mówimy i śpiewamy. Dłonie klaszczą, nogi tupią, palce pstrykają. Chętne dzieci prezentują te dźwięki. Na zakończenie śpiewają piosenkę z jednoczesnym „graniem” na instrumentach.

„W parach” – ćwiczenia ruchowo -słuchowo- wzrokowe. Dzieci siadają w kręgu. N. pokazuje KDS – wzór 15

Co widzicie na obrazku? Jak ułożone są linie we wzorze: są poziome, czyli leżące, czy pionowe, czyli stojące?, Ile ich jest? R. tak kierują rozmową, żeby dzieci wyciągnęły wnioski, że dwa to para i podaje, że są to linie ukośne. Następnie mówi: Dobierzcie się w pary. Stańcie naprzeciwko siebie, złapcie się za ręce. A teraz podnieście ręce nad głowę i utwórzcie z rąk kształt dzwonu, jak na wzorze z KDS – wzór 15. R. podsuwa dzieciom pomysły na krótkie zabawy w parach (tworzenie w rąk „krzesełka”, zabawa w „łapki”, klaskanie, masażyki itd.

„Pisanka” – układanie i opowiadanie treści obrazka. R. rozkłada przed dziećmi (nie po kolei) 3 obrazki (kura, kura z jajkiem, jajko i farby),  Dzieci opowiadają ich treść, układają prawidłową kolejność, wnioskują, dlaczego jest właśnie taka. Dokłada czwarty, pusty obrazek i pyta dzieci, co powinno się na nim znaleźć zgodnie z historyjką (powstanie pisanka).

„Jajeczny slalom” – zabawa ruchowa z omijaniem. R. ustawia pachołki w  rzędzie. Dzieci turlają jajka do mety slalomem.

„Czy jajko jest podobne do kury?” – dostrzeganie podobieństw i różnic. Dzieci przyglądają się kurze oraz jajku. Zastanawiają się, czy jajko jest podobne do kury, wymieniają podobieństwa (jeśli takie dostrzegają) i różnice.

„Co powstało?” – rozwijanie kreatywności i motoryki małej. R. wiesza na tablicy historyjkę obrazkową o tematyce wielkanocnej i prosi o wymyślenie i dopowiedzenie zakończenia. Następnie rozdaje dzieciom białe kartki. Dzieci rysują pisanki.

Zabawy dowolne w ogrodzie.

III CZĘŚĆ DNIA

„Zabawy ze słowami” – praca indywidualna z dzieckiem, stosowanie w zdaniach odpowiednich form rzeczowników oraz czasowników w czasie przyszłym i przeszłym. R. mówi zdanie, dziecko dopowiada brakujący wyraz, np. Oto kot, bawię się z… (kotem). Mam pieska, bawię się z… (pieskiem). Oto miseczka, wlewam mleko do… (miseczki). To duża kanapa, kot wskakuje na… (kanapę). To wysoki płot, kot wskoczy na… (płot). Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – R. mówi zdanie, dziecko zadaje dowolne pytanie pasujące do zdania. Przykłady zdań i pytań: R.: Pies stoi przy drzwiach. Dz.: Gdzie stoi pies? Albo: Kto stoi przy drzwiach? R.: Mama wróciła z pracy bardzo zmęczona. Dz.: Skąd wróciła mama? Albo: W jakim nastroju wróciła mama?

„Kurniki” – zabawa ćwicząca szybkość wykonywania ruchów. R. układa na dywanie szarfy -kurniki (maksymalnie po 4). W środku każdej szarfy leży kilka szarf. Gdy R. wystukuje wolny rytm na kołatce, dzieci chodzą po sali. Gdy wystukuje rytm szybki – dzieci uciekają do wyznaczonych kurników, tam zakładają na siebie szarfę. W kurniku może być tylko tyle dzieci- kur, ile jest szarf, więc jeśli zabraknie szarfy dla dziecka w jakimś kurniku, biegnie do kolejnego. Zabawę powtarzamy kilka razy. Najlepiej, żeby w kolejnej zabawie dzieci trafiały za każdym razem do innej obręczy -kurnika.

„Kurza rodzinka” – zabawa teatralna. R. przygotowuje sylwety kur, kogutów i kurczaków na patyczkach. Dzieci bawią się nimi w parach, wcielając się w rolę zwierząt. R. podaje tematy: mama uczy kurczaczka wyszukiwania ziarenek; kogut opiekuje się rodziną na spacerze; kogut obudził całe gospodarstwo i swojego kurczaczka głośnym pianiem; kurczaczek postanowił zwiedzić podwórko, a rodzice go szukali. Dzieci mogą przygotować scenografię z klocków.

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Temat dnia: Mamy i ich dzieci 08.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne.

Ćwiczenia poranne

„Wiejskie podwórko i para karteczek” – zagadka obrazkowa. R. prezentuje tablicę dydaktyczną „Wiejskie podwórko”. Zakrywa zwierzęta znajdujące się na tablicy (każde zwierzę zasłania 2 karteczkami różnego koloru, np. świnkę – białą i niebieską kartką). Zwraca się do dzieci: Aby odgadnąć, jakie zwierzę chodzi po podwórku, musicie zdjąć z niego parę kartek. Ile to jest para? Policzmy. Dzieci liczą, następnie rzucają kostką z kolorami. R. odrywa za każdym razem tylko jedną karteczkę(w kolorze, jaki pokazała kostka), mimo iż kolory powtarzają się. Dzieci próbują odgadnąć, jakie zwierzę jest na obrazku. Gdy zgadną, mogą zdjąć drugą karteczkę i odsłonić całe zwierzę.

WIEJSKIE ZWIERZĘTA PLANSZA

„Koniki na łące” – rozwijanie ogólnej sprawności. R. wyznacza gospodarzy i koniki (konikom rozdaje szarfy, które dzieci wkładają z tyłu za pasek, jak ogon). Gospodarze ganiają koniki i odbierają im ogonki, koniki starają się do tego nie dopuścić. R. wyznacza czas zabawy, potem następuje zmiana. Zabawę powtarzamy kilka razy.

II CZĘŚĆ DNIA

„Jaka jest mama?” – burza mózgów, opisywanie cech. R. wiesza na tablicy ilustracje: krowy, kotki, owcy. Pyta, jaka ich zdaniem może być każda z tych zwierzęcych mam. Odpowiedzi dzieci zapisuje na kartonie. Zadaje pytania pomocnicze, by przy każdej postaci dzieci powiedziały, że jest kochana, kocha swoje dziecko.

KROWA KOTKA OWCA

„Była sobie żabka” – ilustrowanie ruchem treści piosenki. R. mówi: Dziecko z mamą tworzą parę. Mama jest mądra, dziecko dzięki niej też staje się mądre.

Posłuchajmy piosenki o pewnej żabce. Czy ona też była mądra?

Była sobie żabka mała sł. i muz. Tradycyjne

R. pyta: Czy ta żabka była mądra i słuchała swojej mamy? O czym powinna pamiętać? Czy mała żabka mogła spacerować sama? Dzieci zwierząt też powinny słuchać swoich mam, zanim nie urosną. Od mamusi nauczą się wielu potrzebnych rzeczy. R. włącza piosenkę, dzieci pokazują jej treść ruchem, naśladując R. (układ wg pomysłu R.), próbują śpiewać.

Praca z podręcznikiem str.23 – rozwijanie wiedzy przyrodniczej i wiedzy ogólnej, ćwiczenie sprawności manualnej. Dzieci łączą w pary mamę i jej dziecko za pomocą nalepek ze śladami, następnie wybierają zwierzątko pasujące do koszyczka wielkanocnego i nalepiają je obok koszyczka.

Zabawy dowolne w ogrodzie.

III CZĘŚĆ DNIA

„Zwierzątka” – ćwiczenie percepcji wzrokowej, praca indywidualna z dzieckiem. Dziecko wśród rozsypanych sylwet zwierząt wyszukuje takie, które pasują do podanego przez R. opisu, np.: Wyszukaj tylko te, które mają cztery nogi; potrafią siedzieć; składają jajka; są silne; maja pazury; mają pióra; mają futro; są małe; potrafią latać. Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – dziecko i R. siadają naprzeciwko siebie, patrzą sobie w oczy. Dziecko powtarza ruchy oraz miny, jakie wykonuje R.

„Kaczuszki” – zabawa ruchowa do znanej melodii. Dzieci tańczą w parach poznany układ ruchowy do utworu „Kaczuchy” Przypominają go wraz z R. bez melodii, następnie z melodią.

„Duży i mały to też para” – dobieranie par przeciwstawnych. Dzieci wyszukują w sali różne rzeczy należące do tego samego rodzaju, tworzą z nich parę, tak by jeden element był mniejszy, a drugi większy, np. duża i mała kredka, klocki, książeczki, lale, misie, auta). Wszyscy siadają w kole ze swoimi przykładami i prezentują je pozostałym.

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Temat dnia: Puszysty kotek lubi motek. 09.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne

Ćwiczenia poranne

„Rysujemy kotka” – zabawa ruchowa z pokazywaniem, rysowanie postaci kota. Dzieci słuchają piosenki „Rysujemy kotka”

R. śpiewa i palcem rysuje treść na sobie i w powietrzu: Rysujemy kotka sł. i muz. Katarzyna Kulikowska

Tu kółeczko, tu kółeczko. (kreślenie kółeczek na wysokości oczu)

Tu małe usteczka. (rysowanie uśmiechu)

To o kotku z czarną łatką (wskazuje na siebie)

krótka jest bajeczka.

Tu wąsiki, (rysuje wąsy palcami wskazującymi)

tu ogonek, (pokazuje ręką z tyłu długi ogon)

uszka dwa. (przykłada piąstki do głowy)

Małe łapki i pazurki kotek ma. (dłonie na wysokości oczu – drapią powietrze)

Dzieci naśladują ruchy R., próbują śpiewać. Następnie siadają w kole, na dużych arkuszach rysują kota według instrukcji z piosenki. Kolorują czarną łatkę

„Kocie grzbiety” – usprawnianie obręczy barkowej. Dzieci poruszają się po dywanie na czworakach (nie na kolanach!) do piosenki „Rysujemy kotka”. Na przerwę w melodii robią koci grzbiet.

II CZĘŚĆ DNIA

„Puszysty kot” – praca zbiorowa. R. włącza dowolną muzykę relaksacyjną i rozkłada na stoliku duży szablon kota – do wspólnego ozdobienia przez wszystkie dzieci. Dzieci używają do tego włóczki w różnych kolorach, przyklejają kreseczki, ślimaki, tworzą wzory na kocie, doklejają wąsy, pompony. R przyczepia obok kota motek. Wyjaśnia znaczenie słowa motek, prosi dzieci o powtórzenie. Pyta: Czy ktoś z was ma w domu kota? Zauważyliście, w jaki sposób koty czyszczą swoje piękne puszyste futerko?

„Motek i kotek” – zabawa rytmiczna. Dzieci wystukują rytmicznie zdanie: Kotek, kotek lubi motek – głośno, cicho, umiarkowanie. Następnie R. pokazuje gałązki bazi z palmy wielkanocnej, pozwala dzieciom delikatnie dotknąć, powąchać. Jeśli dzieci same nie wpadną na skojarzenie bazi z futrem kota, R. pyta, czy bazie coś im przypominają, czy są tak samo puszyste i delikatne jak koty. Właśnie dlatego często nazywane są wiosennymi kotkami na drzewach.

Praca z podręcznikiem str.24 – kodowanie, ćwiczenie koordynacji wzrokowo- ruchowej i sprawności manualnej. Dzieci rysują palcem drogę kota do kłębka, przeliczają kostki. Taką samą drogę projektują na dolnej kratownicy, korzystając z nalepek.

Ćwiczenia gimnastyczne

Zabawy dowolne w ogrodzie.

III CZĘŚĆ DNIA

„Przewlekanki” – praca indywidualna z dzieckiem, ćwiczenie w przewlekaniu, wiązanie supełków według instrukcji słownej. R. przygotowuje prostokątny kartonik, na brzegach wycina dziurkaczem otwory, przez które dziecko przewleka włóczkę, tworząc frędzelki. Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – dziecko otrzymuje grubszy pasek papieru w kształcie zakładki do książki – ozdabia ją, przewlekając przez dziurki tasiemkę wzdłuż wszystkich krawędzi, na koniec zawiązuje tasiemkę na kokardkę według instrukcji słownej R.

„Łapiemy myszki” – zabawa ruchowa, usprawnianie rąk. R. rozkłada na dywanie w kółkach serso (norkach) sylwety myszy połączonej tasiemką z kredką. Dzieci biegają wokół kółek- norek, gdy słychać dźwięk tamburynu. Na przerwę zatrzymują się przy dowolnej „norce”, podnoszą kredkę i nawijają tasiemkę, obracając kredkę w dłoniach. Na dźwięk tamburyna odkładają mysz do „norki” i biegają dalej. Za pierwszym razem dzieciom nie uda się nawinąć całej tasiemki na kredkę, nie muszą jednak wracać do tej samej myszy, by dokończyć zadanie. Mogą zmieniać miejsca. Gdy dziecko nawinie całą tasiemkę na kredkę, siada z boku i obserwuje zmagania kolegów. Zabawę powtarzamy.

„Pazurki kotka” – zabawa muzyczno- ruchowo- słuchowa, odróżnianie dźwięków niskich i wysokich. R. gra na pianinie wysokie dźwięki – dzieci stoją i udają wdrapywanie się kota po drzewie (rączki wysoko, paluszki zgięte, rozłożone). Gdy gra dźwięki niskie – dzieci klękają i drapią dywan jak kot, który ostrzy pazury.

Ćwiczenia grafomotoryczne i kolorowanie

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Temat dnia: Przedszkolna drama: 12.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne

Poranna chwila na rozruszanie

„Moja złość” – wyrażanie uczuć za pomocą rysunku. R. omawia z dziećmi sytuacje, które je złoszczą, zapisuje je na dużej karcie. Dzieci rysują złość, używając dowolnych kolorów. R. może pokazać swój przykład wyrażania złości za pomocą rysunku (dużo okręgów lub kresek). R. podpisuje rysunki dzieci, będą potrzebne w II cz. dnia.

„U mnie i u ciebie” – zabawa ruchowa utrwalająca znajomość części ciała. Dzieci biegają po sali w parach, trzymając się za ręce. Na klaśnięcie zatrzymują się, stają naprzeciw siebie. R. mówi: Dotykamy nosa. Zabawę powtarzamy, za każdym razem zmieniając części ciała (uszy, kolana, brzuch, usta, uda, łokcie).

II CZĘŚĆ DNIA

„Twoja złość” – rozwijanie poczucia akceptacji. Dzieci siadają w kole. R rozdaje im rysunki złości z I cz. dnia, czyta opisy sytuacji wywołujących złość.  R. pyta: Czy można polubić złość innych ludzi? Popatrzcie na te rysunki, czy jej kolory są przyjemne, czy czujecie się spokojni, patrząc na ten obraz? Po udzieleniu odpowiedzi R. prosi dzieci, by zakryły każdy rysunek kolorowymi kartkami. Pyta: Czy teraz obraz jest ładniejszy? Czy czujecie spokój? Każdy z was narysował złość, ale też każdy z was znalazł sposób, by zmienić to uczucie, zakryć je. Mam nadzieję, że kiedy kolega lub koleżanka zdenerwuje się, pomożecie im znaleźć sposób na pozbycie się złości.

„Tulimy złość” – zabawa ruchowa dramowa. R. przygotowuje różnego rodzaju nakrycia głowy, maski, chowa je w kufrze. Dzieli grupę na 2 zespoły: „spokój” (dzieci oznaczone zielonymi szarfami) i „złość” (nakrycia głowy i maski symbolizujące kolorami i fakturą złość). Dzieci spacerują po dywanie, na znak R. dzieci z zespołu „złość” zatrzymują się i wyrażają złość głosem i ruchem. Dzieci z grupy „spokój” chwilę przyglądają się, następnie każdy wybiera jedną osobę z zespołu „złość” i ma za zadanie uspokoić ją, wyciszyć (głaszcząc ręce, plecy, tuląc, trzymając za rękę). R. umawia się z dziećmi, że osoba uspokajana powinna się zachowywać coraz spokojniej, aż do zupełnego wyciszenia się. Potem następuje zamiana ról. Zabawę powtarzamy 2 razy.

„Co to jest drama?” – przybliżenie metody wyrażania uczuć. R., nawiązując do poprzedniej zabawy, pyta: Jak się czuliście jako złość, spokój? Którą emocję było wam łatwiej przedstawić? Drama to rodzaj zabawy teatralnej, w której bawimy się, wcielając się w role, żeby lepiej poznać siebie i innych. Dzięki nim dowiecie się na przykład, jak kolega lub koleżanka wygląda, gdy się złości. A kiedy naprawdę się zezłości, już po minie zrozumiecie, co czuje. Kto chciałby za pomocą miny przedstawić swoją złość kolegom? Chętne dzieci prezentują się przed grupą.

Praca z podręcznikiem str.25 – ćwiczenie koordynacji wzrokowo -ruchowej, grafomotoryki, budowanie wypowiedzi, kształtowanie rozwoju emocjonalnego. Dzieci kolorują na ten sam kolor bluzki osób stojących w takich samych pozach. We wspólnej zabawie próbują te pozy naśladować. Wypowiadają się, czym jest naśladowanie.

Zabawy dowolne w ogrodzie.

III CZĘŚĆ DNIA

„Czego tu brakuje?” – praca indywidualna z dzieckiem, rozwijanie płynności ruchów. Na dużym arkuszu papieru R. rysuje schematyczny portret dziecka z grupy (bez kilku charakterystycznych szczegółów, np. bez okularów, kucyków itp.) i zwraca się do dziecka: To portret X (wymienia imię wybranego dziecka z grupy). Przyjrzyj się tej osobie i dokończ malowanie jej portretu. Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – ćwiczenia rozmachowe rąk, dziecko zamalowuje arkusz papieru liniami: 1) pionowymi i poziomymi, 2) po skosie z góry na dół

„Who is hiding?” – zabawa ruchowa z elementami języka angielskiego. R. rozkłada na dywanie kropki. Dzieci biegają, gdy słyszą grę na bębenku. Na przerwę stają na wybranej kropce, kucają i zamykają oczy. R. nakrywa jedną z osób dużą chustą. Dzieci otwierają oczy i na pytanie N.: Kto się schował? Who is hiding? – odpowiadają, podając imię ukrytego dziecka. Zabawę powtarzamy, za każdym razem zakrywając inne dziecko.

„Przedszkolna drama” – wcielanie się w role. R. rozdaje dzieciom rekwizyty z kącika teatralnego. Dzieci, wykorzystując je, wcielają się w role, ćwicząc tematy: złości, smutku, radości.

Ćwiczenia grafomotoryczne: narysuj po śladzie i pokoloruj

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Temat dnia: W kinie 13.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne.

Chwila na rozruszanie się

„Mały, większy i największy” – rozwijanie słownika czynnego. Przed zajęciami R. ustawia krzesełka w rzędach (jak w kinie) i oznacza je obrazkami ze zwierzętami. Przygotowuje bilety dla dzieci (z takimi samymi obrazkami jak na krzesełkach). R. pokazuje dzieciom tablet: Czy na tym urządzeniu można obejrzeć film? Jakie urządzenie jest od niego większe, a też można oglądać na nim filmy? (telewizor). R. pokazuje urządzenie (jeśli jest w sali) lub obrazek. A gdzie znajdziemy ekran większy od ekranu tabletu i telewizora? Mieści się tam bardzo dużo ludzi i mogą wspólnie oglądać film (kino). R. zaprasza dzieci do zabawy w wyjście do kina. Aby wejść do kina, musicie kupić bilet i odszukać właściwe miejsce. Dzieci ustawiają się przed stolikiem, na którym R. „sprzedaje” bilety na film. Gdy dzieci odnajdą swoje krzesełko, R. wyświetla fragment filmu. Ustala z dziećmi, jak należy się zachowywać w trakcie seansu filmowego.

„Zwinne paluszki” – usprawnianie stóp. R. rozkłada w sali woreczki, dzieci biegają wokół nich boso. Na klaśnięcie zatrzymują się i chwytają najbliższy woreczek palcami stopy, rzucają go raz przed siebie, biegną dalej. Ćwiczenie powtarzamy.

II CZĘŚĆ DNIA

Kącik Dobrego Startu pod redakcją naukową prof. Marty Bogdanowicz. Część A

„Skrzyżowanie” – nauka piosenki. Dzieci siadają i uważnie słuchają piosenki

„Skrzyżowanie” (zeskanować kod ze zdjęcia). Następnie R. recytuje (lub śpiewa) jej tekst. Rozmawia z dziećmi o treści piosenki, sprawdza, czy rozumieją wszystkie słowa (skrzyżowanie, piesi). R. podaje kolejne wersy, które dzieci wspólnie powtarzają. Podczas następnego powtórzenia dzieci wybijają rytm patykami / pałeczkami, krzyżując je podczas uderzania. Na zakończenie tej części zajęć dzieci śpiewają piosenkę razem z R.

Skrzyżowanie sł. i muz. Maria Tomaszewska

Przed / światłami // auta / stoją, //

więc / po pasach // idą / piesi. //

Potem / ruszą // samo / chody. //

I znów / stop! // Bo idą / dzieci. //

Duży / ruch // na skrzyżo / waniu: //

auta / jadą, // trąbią, / stają. //

Piesi / obser // wują / światła //

wszyscy / zasad // przestrze / gają. //

„Jak wygląda skrzyżowanie?” – ćwiczenie komunikacji. R., nawiązując do tekstu piosenki, inicjuje rozmowę o skrzyżowaniu. Pokazuje rysunki, zdjęcia skrzyżowań i prosi o nazwanie poszczególnych elementów (samochody, ludzie, sygnalizacja świetlna, znaki drogowe, przejście dla pieszych, tramwaje, autobusy). Następnie wszyscy wspólnie omawiają i wyjaśniają znaczenie prostych znaków (z uwzględnieniem kolorów / kształtów / symboli).

Rozmawiają o pojazdach. R. pyta: Jak możemy nazwać jednym słowem to, co jeździ po drogach: autobusy, tramwaje, motocykle, rowery, auta osobowe i ciężarowe? Jakie dźwięki wydają te pojazdy, gdy: jadą, hamują, trąbią? R. zachęca dzieci do naśladowania dźwięków. Omawiają wygląd przejścia dla pieszych i zasady zachowania się na pasach.

„Zebra” – ćwiczenia ruchowe i ruchowo -słuchowe. R. prosi o przypomnienie, jak wygląda przejście dla pieszych: Jak myślicie, dlaczego mówi się o nim „zebra”? (pokazuje ilustrację zebry oraz przejścia dla pieszych).

Następnie z pomocą dzieci rozkłada na podłodze białe i czarne kartki A4 i omawia zabawę: Będziecie się poruszać swobodnie po sali w rytm śpiewanej piosenki. Gdy muzyka ucichnie, wywołam jeden kolor (biały lub czarny) i wtedy każdy z was musi stanąć na kartce w takim kolorze.

„Do kina” – opowieść ruchowa. R. mówi: Zapraszam was na wyprawę do kina. R. opowiada, a dzieci ilustrują treść ruchem: Idziemy do kina (maszerują w kole). Przechodzimy przez przejście dla pieszych (podnoszą jedną rękę w górę). Teraz musimy stanąć w kolejce i kupić bilet (ustawiają się w linii, podają „pieniądze”, kiwają głową na znak podziękowania). Kupmy przekąski (ustawiają się ponownie w linii, masują brzuch). Jesteśmy już coraz bliżej, po cichu wejdźmy do sali (skradają się na paluszkach), odszukajmy miejsce (rozglądają się na boki). Jest! Siadamy w fotelu (siad skrzyżny, plecy wyprostowane), bo właśnie zaczyna się seans (plecy wyprostowane). Film bardzo nam się podobał! (uśmiechają się), ale czas wracać do domu (wstają i rozchodzą się w różne strony sali). Zabawę powtarzamy.

„Oto kino” – ćwiczenie umiejętności zachowania się w kinie. R. pokazuje dzieciom tablicę demonstracyjną „Kino”

i pyta: Czego potrzebujemy, aby wejść do kina? Czy w kinie można jeść? Czy rozmowy w trakcie oglądania filmu przeszkadzają innym czy nie? Pamiętajcie, że na koniec filmu w kinie nie klaszczemy. Na podsumowanie R. może prosić wybrane dzieci o powtórzenie pojedynczych zasad, które przed chwilą zostały omówione.

„Jaki to film?” – zagadki słuchowe. Przygotowując zagadki do tej zabawy, R. powinien podpytać dzieci, jakie są ich ulubione filmy, które znają najlepiej. R. prezentuje fragmenty piosenek ze znanych bajek, dzieci odgadują tytuły filmów.

Praca z podręcznikiem str.26 – ćwiczenie sprawności manualnej, grafomotoryki, kreatywności, ćwiczenia artykulacyjne. Dzieci wydmuchują przez słomkę krople farby (po wyschnięciu to będą postaci na ekranie TV), doklejają im oczy, dorysowują elementy ciała. R. może poprosić dzieci o wymyślenie imion dla stworków. Dzieci wypowiadają imiona z podziałem na sylaby.

Zabawy dowolne w ogrodzie.

III CZĘŚĆ DNIA

„W filmie użyto” – praca indywidualna z dzieckiem, usprawnianie mowy, poszerzanie słownika, wykreślanie elementów niepasujących do treści. r. pokazuje obrazki z popular nych filmów, np. „Reksio”, „Pszczółka Maja” i prosi dzieci o wymienienie jak największej liczby elementów, przedmiotów, postaci z danego filmu (dziecko wymienia widoczne elementy obrazka i te, które pamięta z filmu).

Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – R. kładzie przed dzieckiem kartę z rysunkami nawiązującymi do jakiejś popularnej bajki oraz kilkoma niepasującymi do niej (np. do filmu „Mała syrenka”: fale morskie, lokomotywa, zamek, syrena, krab, grzyby, kot w butach). R. podaje tytuł filmu i prosi dziecko o wykreślenie elementów niepasujących do danej bajki.

„Na miejsca” – zabawa orientacyjno -porządkowa. R. wiesza na ścianie obrazek przedstawiający ekran. Dzieci spacerują po sali, na dźwięk muzyki filmowej siadają na dywanie w oznaczonych taśmą rzędach, przodem do ekranu. Gdy muzyka milknie, ponownie chodzą.

„Nasz film” – poznanie etapów powstawania filmu. R. włącza w kamerze nagrywanie i zaprasza dzieci do zabawy „Stary niedźwiedź mocno śpi”. Następnie odtwarza gotowy film na ekranie telewizora. Dzieci oglądają siebie jako aktorów, komentują. R. prowadzi rozmowę w taki sposób, aby w podsumowaniu dzieci opisały etapy powstawania filmu: przygotowanie aktorów, nagranie kamerą ich pracy, pomoc osób na planie.

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Temat dnia: W teatrze 14.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne

Ćwiczenia poranne

„Marionetka w teatrze” – poznanie rodzajów lalek teatralnych. R. ustawia rano na dywanie szczelnie zamkniętą skrzynkę lub pudełko, wzbudzając tym samym zainteresowanie i przyciągając uwagę dzieci. Na otwarcie skrzynki pozwala dopiero na zajęciach – dzieci wyjmują ze środka marionetkę, zgadują, co to jest, do czego może służyć, gdzie możemy tę postać spotkać i czy ktoś już taką widział. R. prezentuje sposób posługiwania się nią.

„Złap butelkę” – ćwiczenie wzmacniające mięśnie grzbietu. Dzieci siadają w parach naprzeciw siebie, w dość dużej odległości, nogi rozłożone na boki. Jedno z dzieci stara się turlać butelkę do dziecka naprzeciwko, przyciągając maksymalnie tułów do dywanu. Wypycha butelkę i siada z wyprostowanymi plecami. Dziecko po przeciwnej stronie wykonuje to samo ćwiczenie.

II CZĘŚĆ DNIA

„Marionetki na scenie” – dostrzeganie regularności rytmu. R. mówi: Każdy aktor w teatrze za swoją grę otrzymuje od widzów brawa. Ustawmy się w kole, dotknięta przeze mnie osoba zostaje marionetką i wchodzi do koła, pokazując jakiś ruch. Widzowie biją jej brawo za ten występ. R. wyznacza osoby, każda z nich po brawach wraca na miejsce. R. pyta: Przypomnijcie mi, co otrzymywał aktor po każdej prezentacji? R. pokazuje dzieciom obrazki i prosi o dokończenie tego samego rytmu, który wystąpił w zabawie: marionetka / brawa / marionetka / brawa itd.

„Kino i teatr” – porównanie zasad zachowania obowiązujących w obu miejscach. R. prezentuje obrazki przedstawiające kino i teatr,

opowiada o różnicach i podobieństwach między nimi: Do kina i teatru kupujemy bilety (R. pokazuje bilety). W kinie możemy jeść i pić (R. pokazuje wodę i pudełko popcornu), ale w teatrze robimy to tylko podczas przerwy. W kinie nie bijemy brawa na koniec filmu, w teatrze bijemy aktorom brawo. Po każdym zdaniu R. pokazuje odpowiednią ilustrację lub rekwizyt.

„Zrób jak ja” – powtarzanie sekwencji ruchów. Dzieci chodzą po dywanie powoli. Gdy R. mówi: Zrób jak ja! – zatrzymują się i wykonują polecenie (klaskanie; tupanie; klaśnij – tupnij; tupnij – tupnij naprzemiennie nogami; podskocz – tupnij). Ruszają dalej.

Zabawy dowolne w ogrodzie.

III CZĘŚĆ DNIA

„Na scenie” – zabawa z kodowaniem. Doskonalenie umiejętności poruszania obiektem po kratownicy. R. daje dziecku kratownicę, 1 klocek (symbol teatru), piktogram mamy i taty oraz sznurek. Następnie wspólnie z dziećmi określa prawą i lewą stronę (dzieci zakładają frotkę na lewy nadgarstek). Dzieci stawiają klocek w prawym górnym rogu kratownicy. Piktogramy z wizerunkiem mamy i taty umieszczają na dole kratownicy w dowolnie wybranych polach. R. zwraca się do dzieci: Mama i tata idą dzisiaj do teatru. Spotkają się na miejscu. Spróbujcie wyznaczyć drogę za pomocą sznurka – oddzielnie dla mamy i oddzielnie dla taty – żeby podpowiedzieć im, jak mają tam trafić. Chętne dzieci mogą spróbować opisać wyznaczoną drogę, np. 3 kroki do góry, obrót, 2 kroki w bok  /  w prawo. Gdy dzieci opanują zasady, R. może poprosić o zmianę ułożenia piktogramów na tablicy i powtórzenie zadania. Dzieci starają się wyznaczyć trasy dla mamy i taty tak, żeby ich drogi się nie przecinały.

„Stempelkowe rytmy” – praca indywidualna z dzieckiem, kontynuacja rytmu. Dziecko kontynuuje rytm podany przez R. przy użyciu stempli. Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – dziecko wyszukuje wśród zabawek dostępnych w sali takie, w których dostrzega prezentowane figury geometryczne, i układa z zabawek kontynuację rozpoczętego rytmu, np. koło – koło (zabawki: żeton, okrągły klocek, talerzyk), koło – kwadrat – koło – kwadrat (żeton, klocek typu gofr, żeton, książeczka) itd.

„Śpiące marionetki” – zabawa naśladowcza. R. rozkłada na dywanie szarfy, w których dzieci układają się w kłębek. To śpiące marionetki, które po chwili zaczynają się prostować i wstawać: najpierw na kolana, rozprostowują ręce, potem wstają, machają nogami naprzemiennie, wychodzą powoli z szarf, kiwając się i rozglądając na boki, maszerują po sali. Gdy R. bije brawo, marionetki kłaniają się i wracają do swoich szarf. Zabawę powtarzamy.

„Umiem rozróżnić te miejsca” – dostosowanie zachowania do miejsca. R. rozkłada tablice demonstracyjne dotyczące kina i teatru oraz ilustracje i rekwizyty z zabawy „Kino i teatr” z II cz. dnia.

Dzieci dopasowują elementy do miejsca i opowiadają o danej sytuacji (zachowaniu w kinie lub w teatrze).

Wykonanie marionetki

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Temat dnia: Balet 15.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne w sali.

Rozgrzewka

„Ważny instrument w balecie” – poznanie skrzypiec. R. odtwarza utwór  CD2.19.

Jeśli dzieci nie odgadną, co to za instrument, r. imituje ruchy smyczka. Następnie, jeśli jest taka możliwość, pokazuje dzieciom prawdziwy instrument. Jeśli nie pokazuje zdjęcie.

Wspólnie omawiają wygląd instrumentu. Następnie R. daje dziecku rozcięty na kawałki obrazek do ułożenia. Dzieci składają obrazek i naklejają na karton. Kolorują skrzypce

„Kolorowe chusty” – ćwiczenia tułowia. Dzieci ustawiają się w rozkroku, trzymając w dłoniach chustę. Machają nią nad głową, na boki z lekkim skłonem na lewy i prawy bok. Przenoszą chustę do drugiej ręki i ponownie wykonują ćwiczenie. Ruchy dostosowują do tempa walca z baletu Coppélia

II CZĘŚĆ DNIA

„Tancerze baletowi” – zapoznanie z zawodem. r. prezentuje ilustracje przedstawiające tancerzy z baletu, tak by stopy były ustawione w jednej linii, pięty złączone, a palce skierowane w przeciwnych kierunkach.

Dzieci omawiają postaci, strój, kolory. R. pokazuje dziecięcą suknię balową (karnawałową) oraz długą spódnicę i pyta, czy to byłby odpowiedni strój dla baletnicy. Dziecko przebiera się, wykonuje kilka ruchów i mówi, czy było lekko tańczyć w takim stroju. Zdejmuje ubranie, wykonuje ruchy jeszcze raz i mówi, w którym stroju wygodniej było tańczyć. Następnie dzieci porównują sandały, klapki, kalosze, zgromadzone w sali, z butami baletnicy. R. mówi, jak nazywają się odpowiednie buty do tańca: pointy (puenty). Pokazuje dzieciom ćwiczenie, które „ustawi stopy”. Dzieci siadają w kręgu z nogami skierowanymi do środka koła, stopy złączone piętami. R. klaszcze, mówiąc jednocześnie: Otwieramy nóżki, zamykamy nóżki. Następnie tylko klaszcze, a dzieci synchronicznie otwierają i zamykają nóżki.

„Tańczymy w balecie” – reagowanie ruchem na muzykę. R. włącza utwór z pierwszej części dnia – dzieci chwilę słuchają, opisują, czy muzyka jest wesoła, smutna, szybka, wolna. Następnie stają w rozsypce, R. ponownie włącza utwór, dzieci wykonują do niego ruchy: – w lekkim rozkroku, kiwanie się na boki i podskok (x5) – krok dostawny w przód, w tył i podskok (x5) – ukłon. Następnie dzieci same tworzą swój układ do utworu.

Praca z podręcznikiem str.27 – ćwiczenie percepcji wzrokowej, grafomotoryki. Dzieci odnajdują różnice między obrazkami przedstawiającymi baletnicę

Ćwiczenia gimnastyczne

Zabawy dowolne w ogrodzie.

III CZĘŚĆ DNIA

„Co to jest?” – praca indywidualna z dzieckiem, zagadki dotykowe, budowanie słownika. R. chowa w woreczku kilka przedmiotów codziennego użytku. Dziecko po kolei opisuje, czego dotyka, następnie wyjmuje przedmiot i określa, do czego on służy. Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – R. kładzie przed dzieckiem 2 przedmioty, np. klucz i pompon. Opisuje tylko jeden z nich, np. zimny, twardy. Dziecko wskazuje ten przedmiot i w ten sposób próbuje opisać drugi, np. jak kulka, puchaty. (woreczek, grzebień, szczotka do zębów, klucz, spinka do włosów, temperówka, chusteczka higieniczna )

„Cicho, głośno” – zabawa ruchowa bieżna. R. porusza dzwoneczkiem: gdy gra cicho, dzieci biegają na palcach, gdy głośno – na całych stopach.

„Ruchy baletowe” – zabawa tematyczna. R. pokazuje ruchy do utworu muzycznego z pierwszej i drugiej części dnia „kołyska” – nogi blisko siebie, palce blisko siebie pod brzuchem, wewnętrzną stroną dłoni do góry; „koło hula -hoop” – palce blisko siebie na wysokości brzucha w kształcie koła; „baletnica” – ręce nad głową. Dzieci ustawiają się w kole, tańczą małymi kroczkami. R. co jakiś czas powtarza nazwę ruchu, dzieci wykonują go po zatrzymaniu. Na koniec kłaniają się, wiążą koło i znowu ruszają drobnymi kroczkami.

Praca plastyczna: Wykonanie stroju dla baletnicy z wybranych przez dzieci materiałów.

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Temat dnia: W galerii 16.04.2021

I CZĘŚĆ DNIA

Zabawy dowolne.

Ćwiczenia poranne

„Kreda dla artysty” – zdobywanie doświadczeń chemicznych podczas eksperymentu, wykonanie kredy. Dzieci wykonują kredę według instrukcji: 1. Wlej wodę do połowy kubeczka po jogurcie. 2.Dodaj barwnik spożywczy i dobrze wymieszaj. 3. Dodaj gips (3 łyżeczki gipsu na pół kubeczka wody) i ponownie wymieszaj. 4. Zostaw do zastygnięcia.

„Malujemy chmurki” – ćwiczenie wzmacniające mięśnie brzucha. Dzieci biegają po sali, na hasło: Malujemy! – zatrzymują się i podskakują w miejscu kilka razy z wyciągniętymi w górę rękoma, w czasie wyskoku wykonują dłońmi zamaszysty ruch z góry na dół (jakby malowały chmurki nad sobą).

II CZĘŚĆ DNIA

„Różni malarze” – zdobywanie wiedzy o malarstwie. R. rozkłada na dywanie reprodukcje obrazów, przecięte na 2 części.

Dzieci składają je w całość, wypowiadają się na ich temat, dzielą na te, które przedstawiają ludzi, miasta, łąki. R. opowiada o etapach powstawania obrazu: inspiracja (wszystko dookoła może wywołać chęć namalowania obrazu), styl (każdy maluje na swój sposób), szkicowanie, wypełnianie konturów farbami, wystawa (wielu artystów wystawi swoje prace w galeriach, muzeach). R. objaśnia znaczenie nowych wyrazów (inspiracja, styl, galeria).

„Jak powstał ten obraz?” – rozwijanie myślenia logicznego. R. wiesza na ścianie kilka kartek, na których znajdują się różnego rodzaju stemple, maźnięcia. (stemple wykonane balonem, gąbką, maźnięcia pędzlem grubym i cienkim, palcami) Następnie kładzie przed dziećmi na stoliku arkusz papieru i różne przedmioty. Dzieci ustalają, czym zostały zrobione ślady na kartkach, sprawdzają poprawność odpowiedzi, próbując namalować taki sam wzór na dużym arkuszu.

Praca plastyczna

Zabawy dowolne w ogrodzie. Dzieci sprawdzają, czy uda się coś namalować na chodniku kredą, którą przygotowały.

III CZĘŚĆ DNIA

„Odszukaj pary” – praca indywidualna z dzieckiem, rozumienie zasad gry typu memory. R. przygotowuje kilka par obrazków, np. przedstawiających zwierzęta (lub korzysta z gotowych gier tego typu): 2 takie same koty, 2 takie same psy itd. Objaśnia dziecku zasady gry i prosi o odszukanie par. Propozycja pracy z dzieckiem zdolniejszym – R. przygotowuje pary obrazków tematycznych, np. o tematyce pory roku, ale pary mają charakter funkcyjny, tzn. bałwan – śnieg; plaża – piłka plażowa; chmura z deszczem – parasol itd.

„Na obrazie” – zabawa ruchowa. Dzieci biegają po sali, na hasło: Maluję! – zatrzymują się w dowolnej pozie, R. udaje krótką chwilę, że szkicuje te pozy jak malarz. Na klaśnięcie dzieci biegają dalej. Zabawę powtarzamy.

„Malarstwo na świecie” – oglądanie albumów malarskich. R. pokazuje dzieciom albumy / filmy dostępne na stronach poszczególnych galerii, pokazujące zbiory znanych polskich i światowych galerii. Opowiada, że miejsce to nazywa się galeria i jeśli ktoś nie może udać się tam osobiście, może zwiedzić galerię podczas takiego wirtualnego spaceru lub obejrzeć obrazy w albumach. R. rozdaje dzieciom lupy i zachęca do oglądania szczegółów obrazów w albumach, wypowiadania się na ich temat. Zwraca uwagę, by dzieci używały słów: galeria, obraz, malarz, malarstwo.

Zapraszam do wirtualnego zwiedzania

https://zwiedzajlubelskie.pl/kozlowka

https://muzeumzamkowewmalborku.wkraj.pl/html5/index.php?id=34844#34119/118,8

https://www.google.com/maps/@52.2324105,20.981307,2a,75y,52.94h,81.8t/data=!3m6!1e1!3m4!1si4Ix8DzidwoAAAQ7LvR0UQ!2e0!7i13312!8i6656

Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.

Miłej zabawy i dziękuję za współpracę.