Motylki 29.03-09.04

Wielkie Porządki

Zabawy dowolne według pomysłów dzieci.
Zachęcanie do samodzielności i różnorodnej aktywności, rozwijanie umiejętności nazywania emocji i panowania nad nimi

Ćwiczenia poranne.

– „Marsz po obwodzie koła” – dzieci maszerują po pokoju.

– „Posąg” – bieg, podskoki, marsz w rytmie wystukiwanym przez rodzica na instrumencie. W prze-rwie dzieci zatrzymują się w takiej pozycji, w jakiej zastała ich przerwa.

– „Zające” – dzieci stoją w rozkroku (nogi wyprostowane), przesuwają złożoną gazetę między stopami w tył i w przód. Po kilku ruchach przeskakują bokiem przez gazetę w lewo, w prawo.

– „Skoki kangura” – dzieci przyjmują poprawną postawę wyjściową (sylwetka wyprostowana, łopatki ściągnięte), trzymają między kolanami gazetę złożoną na pół. Przesuwają się podskokami po obwodzie koła.

– „Taniec z parasolem” – dzieci unoszą gazety nad głowę – naśladują taniec z parasolem.

– „Wachlarze” – dzieci oburącz trzymają gazetę przed sobą i „wachlują nią”.

– „Rzut do celu” – dzieci zwijają gazetę w rolkę, próbują trafić nią do kosza.

• „Dobierz rymujące się wyrazy” – zabawa dydaktyczna. Rodzic przygotowuje obrazki, których nazwy się rymują (np. kura – góra, jajka – fajka, zajączek – pączek, baranek – wianek, kurczątko – cielątko, babka – żabka). Zadaniem dzieci jest dobrać obrazki w pary.

• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkiem. „Pomagamy pani” – słuchanie opowiadania Iwony Salach.

Pomagamy pani Iwona Salach
– W przedszkolu jest wiele do zrobienia – powiedziała pani i rozejrzała się po sali.
– Będę musiała umyć klocki – dodała.
– A czy ja mogę pomóc? – zapytał Piotruś.
– Potrafisz? – pani uśmiechnęła się.
– Nie wiem… – odpowiedział chłopiec. Widząc jego smutną minę, pani powiedziała:– Oczywiście. Możesz mi pomóc, w ten sposób szybciej skończę pracę. Piotruś był bardzo zadowolony, że może pomóc pani Hani.
– I ja…, i ja… – zawołało jeszcze kilkoro dzieci.
– Dobrze – uradowała się pani.
– Wy umyjecie klocki, a ja przebiorę lalki w cieplejsze ubranka.
– Ja tak lubię ubierać lalki! – zawołała Basia.
– Mogę ci pomóc – dodała Ania.
– Dobrze – powiedziała pani – Przygotuję ubranka i możecie zabrać się do pracy. A ja pozdejmuję klocki z półek i zetrę kurze. Pani Hania nie zdążyła podejść do półek, gdy odezwał się Kubuś:
– W domu moja mama zdejmuje zabawki, a ja wycieram kurze.
– Chcesz mi pomóc? – zapytała pani.
– Bardzo – odpowiedział dumnie chłopiec.
– Oto twoja ściereczka – i pani podeszła do półek. Wszyscy zabrali się raźno do pracy. Po pewnym czasie w sali zapanował porządek: klocki były czyste, lalki ciepło ubrane, a kurze z półek za sprawą Kubusiowej ściereczki – zniknęły. Pani uśmiechnęła się do dzieci:
– Bardzo mi dzisiaj pomogliście, bez was sprzątałabym o wiele dłużej. Powiem waszym rodzicom, jakich mam dzielnych pomocników. Dzieci były zadowolone i bardzo dumne z pochwały. Rozmowa na temat opowiadania. Rodzic zadaje pytania: Co chciała zrobić pani? Kto jej w tym pomagał? Co robiły dzieci? Dlaczego robimy świąteczne porządki?• „Wielkanocne porządki” – zabawa dydaktyczna. Rodzic zadaje pytania: Jak wyglądają wiosenne porządki w waszych domach?Jak dzieci mogą pomóc rodzicom w takich porządkach?Gdzie lepiej byście się czuli? Dlaczego życie w bałaganie jest trudne?

• „Dokończ zdanie” – zabawa słuchowa. Rodzic mówi zdanie, a dzieci je kończą:
Po zielonej łące kicają… (zające)
W kurniku kaczątka i małe… (pisklątka)
Wielkanoc to wiosenne święta, o których każde dziecko… (pamięta)
Każdy na wielkanocną babkę się skusi, bo to wypieki mojej… (mamusi)
W koszyczku schowany baranek… (wełniany)
Z koszyczkiem idziemy, święcić go… (będziemy)

„Robimy łańcuchy wyrazowe” – zabawa słuchowa. Rodzic prosi, aby dzieci po kolei mówiły nazwę jakiegoś przedmiotu. Następnie dziecko wypowiada wyraz zaczynający się ostatnią głoską wyrazu poprzedniego, np. Emila, Adam, Marcin, Norbert, traktor, robot, telewizor, radio, Ola itd.
• Praca w KP3.42 – rozwijanie słuchu fonemowego, ćwiczenia grafomotoryczne. Dzieci kolorują na pisankach obrazki i podają ich nazwy. Mówią, jakimi głoskami zaczynają się te nazwy. Otaczają pętlami właściwe litery. • KP3.42, kredki
• „Wielkanocne kartki” – zabawa plastyczna według pomysłu dzieci.

• Zabawy dowolne w ogrodzie.
„Wielkanocne porządki” – zabawa matematyczna, porządkowanie według dwóch, trzech cech. Rodzic przygotowuje dla dziecka komplet figur (kwadraty, prostokąty, koła, trójkąty) w trzech rozmiarach i czterech podstawowych kolorach. Rodzic ma również symbole przedstawiające kolor, wielkość i kształt. Wybiera dwa z nich i prosi, aby dzieci wśród swoich figur odszukały właściwą figurę. Zabawę powtarzamy wiele razy, tak aby wykorzystać różne możliwe kombinacje symboli.
„Wyścigi zajączków” – zabawa ruchowa. Dzieci stoją z jednej strony pokoju, a po drugiej stronie jest meta. Na sygnał Rodzica dzieci skaczą i pokonują wyznaczoną trasę, złączają nogi, z rąk nad głową robią „zajęcze uszy”.
• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do sprzątania i odkładania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych

Wielkanocne Zwierzęta
Zabawy dowolne według pomysłów dzieci.
Zachęcanie do samodzielności i różnorodnej aktywności, rozwijanie umiejętności nazywania emocji i panowania nad nimi
Ćwiczenia poranne.
• „Wielkanocne zwierzątka” – rozwiązywanie zagadek. Rodzic podaje opis zwierząt kojarzonych z Wielkanocą (kurczaczek, zajączek, baranek) oraz kilku, które nie są związane z Wielkanocą. Dzieci na podstawie opisu odgadują, o jakie zwierzę chodzi, a następnie określają, czy to zwierzę jest symbolem Wielkanocy, czy nie.
• „Wielkanocne zwierzęta” – zabawa dydaktyczna, układanie puzzli. Rodzic może przygotować wybrane obrazki przedstawiające zajączka, kurczaka, baranka, kaczuszkę, wilka. Następnie obrazki tnie przynajmniej na 6 – 10 części. Dzieci układają obrazki z części. Na koniec dzieci opowiadają, co ułożyły, przyglądają się obrazkom i wyszukują wśród nich ten, który nie pasuje do wielkanocnych zwierzątek.
• „Wielkanocne zwierzaki – figuraki” – zabawa dydaktyczna. Dzieci mają do dyspozycji figury geometryczne (płaskie, podstawowe – wycięte z kolorowego papieru lub gazety). Dziecko ma za zadanie ułożyć z nich zwierzątko lub koszyczek wielkanocny. Po wykonaniu zadania Rodzic zadaje pytania: Ile wykorzystałeś kół (trój-kątów, kwadratów, prostokątów)?
• „Wielki gwar w kurniku” – zabawa dydaktyczna. Rodzic przygotowuje dowolne liczmany. Dzieci manipulują nimi – dokładają, odkładają – i rozwiązują zadania. Rodzic podaje zadania: – W kurniku mieszka 6 kur i 1 kogut. Ile ptaków mieszka w kurniku? – W kurniku po prawej stronie są 4 grzędy, a po lewej stronie są 3. Ile grzęd jest w kurniku?– Kwoka ma 3 kurczątka żółte i 5 kurczątek białych. Ile razem kwoka ma piskląt?– W kurniku było 9 kur. Nagle wpadł do kurnika lis. 1 kura wybiegła z kurnika. Ile kur pozostało w środku?– W kurniku było 10 kur. Nagle wpadł do kurnika lis. 3 kury wybiegły z kurnika. Ile kur pozo-stało w środku? Dzieci przeliczają w zakresie mniejszym lub większym, odpowiadającym ich umiejętnościom.
• „Kwoka i kurczątka” – zabawa ruchowa przy muzyce. N. to kwoka, a dzieci to kurczątka. Gdy gra muzyka, dzieci naśladują sposób poruszania się kurcząt (spacerują, podskakują, machają „skrzydełkami”, grzebią „pazurkami”), gdy muzyka milknie – szybko chowają się pod „skrzydła-mi” kwoki. Zabawa powtarzana jest kilka razy.
• Praca w KP3.43 – przeliczanie figur geometrycznych, odzwierciedlanie liczby za pomocą symboli. Dzieci rysują zajączki wielkanocne po śladzie. Wysłuchują pytań. Kolorują na dole tyle zajączków, ile jest wskazanych figur. • KP3.43, kredki
Zabawy dowolne w przydomowym ogrodzie.
Ćwiczenia grafomotoryczne – z wykorzystaniem dodatkowych kart pracy (ksero). Rozwijanie motoryki małej.
• „Kurczątka w skorupkach” – zabawa plastyczna według pomysłu dzieci.
Propozycja wykonania: Rodzic przygotowuje: okrągły talerzyk papierowy, żółty i czerwony papier, kartkę, nożyczki, klej, szablony owalu, ołówek. Dzieci przecinają zygzakiem talerzyki przez środek tak, aby powstały dwie połówki pękniętego, poszarpanego jajka – w ten sposób otrzymują dwie skorupki. Następnie odrysowują owale na żółtym papierze i wycinają je. Wycinają też z żółtego papieru skrzydełka i grzebienie dla kurczątek, z czerwonego papieru – dzioby i z białej kartki – oczka. Wszystkie te elementy przyklejają do żółtych owali, tworząc kurczątka. Na koniec przyklejają kurczaczki do talerzyka–skorupki. • okrągłe talerzyki papierowe, żółty i czerwony papier, kartki, nożyczki, kleje, szablony owalu, ołówki
• „Zajączki” – zabawa paluszkowa. Dzieci naśladują słowa wierszyka, za każdym razem chowają kolejny palec. Na koniec dzieci zaplatają palce obu dłoni i lekko kołyszą splecionymi dłońmi.
Zajączki Małgorzata Barańska
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się jeden schowa, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się dwa schowają, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy się trzy schowają, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Gdy odejdą cztery, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych kica na polanie.
Kiedy pięć się schowa, ile tu zostanie?
Pięć zajączków małych już do mamy kica.
Kocha je ogromnie mama zajęczyca.

• „Mama kura i kurczątko” – zabawa z kodowaniem. Dzieci w dowolny sposób pokrywają całą planszę figurami i we wskazanych poniżej miejscach umieszczają rysunki kury i kurczątka. Kodują trasę od kury do kurczątka i swoje rozwiązania zapisują na kartkach, rysując kredkami figury geometryczne.

• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do sprzątania i odkładania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

Wielkanocne Dekoracje

Zabawy dowolne według pomysłów dzieci.
Zachęcanie do samodzielności i różnorodnej aktywności, rozwijanie umiejętności nazywania emocji i panowania nad nimi.

Ćwiczenia poranne.

• „Siejemy rzeżuchę” –zabawa dydaktyczna. Rodzic przygotowuje dla dziecka skorupkę jajka, watę, nasionka rzeżuchy, mazaki. Dzieci robią wielkanocną ozdobę – do skorupki po jajku wkładają watę, polewają ją wodą i sieją rzeżuchę. Mogą ozdobić skorupkę jajka flamastrami. • skorupki od jajek, wata, nasiona rzeżuchy, pojemniki

• „Śmigus-dyngus” – osłuchanie z piosenką.

Śmigus-dyngus. Urszula Piotrowska, muz. Magdalena Melnicka-Sypko

W Poniedziałek Wielkanocny
poganiał wiatr chmurki,
By zrosiły ciepłym deszczem
Zajączka i kurki.
W trawie schował się zajączek,
a kurki w kurniku.
Czy to deszcz, czy śmigus-dyngus,
Wietrzyku psotniku?
Ref.: Śmigus-dyngus to zabawa.
Śmigus z lewa, dyngus z prawa.
Chociaż w butach chlupie woda,
chować się po kątach szkoda.
Chociaż w butach chlupie woda,
chować się po kątach szkoda.
Wiadro z wodą wziął zajączek,
a kurki – dzbanuszek.
Chlust na wietrzyk, a on woła:– Już myć się nie muszę.
Przez okienko widział wszystko
cukrowy baranek:
– Oj, nie będę dynguśnikiem,
bo w domu zostanę!
Ref.: Śmigus-dyngus…

• „Chlapu – chlap” – zabawa ruchowa. Dzieci przy zwrotce tańczą po sali według własnego uznania. W trakcie refrenu dzieci poruszają się krokiem dostawnym raz w prawą, raz w lewą stronę, a następnie naśladują chlapanie butami w kałuży.
Zabawy w ogrodzie.

• „Wyścig z pisankami” – zabawa ruchowa. Zadaniem dzieci jest dobiec do wyznaczonego miejsca z jajkiem na łyżce, nie upuszczając go.

„Wiosenny bukiet – dekoracja stołu wielkanocnego” – zabawa plastyczna.

Propozycja wykonania: Rodzic przygotowuje dla dziecka kolorowe kartki, rolkę po papierze toaletowym, klej, nożyczki, mazaki. Z papierowej rolki dzieci odcinają pasek o szerokości ok. 3–4 cm. Zieloną kartkę składają na pół i odcinają pasek na tyle długi, aby owinąć nim rolkę. Nacinają zieloną kartkę od strony zgięcia i przyklejają dookoła rolki. Z kolorowych kartek wycinają kwiatki i przyklejają na zielonych paskach w dowolnych miejscach, tworząc kompozycję. • kolorowe kartki, rolki po papierze toaletowym, kleje, nożyczki, mazak

• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do sprzątania i odkładania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

Palmy Wielkanocne

Zabawy dowolne według pomysłów dzieci.
Zachęcanie do samodzielności i różnorodnej aktywności, rozwijanie umiejętności nazywania emocji i panowania nad nimi.

Ćwiczenia poranne.

• „Jak oddzielić żółtko od białka?” – zabawa badawcza. Rodzic prezentuje dziecku tradycyjny sposób oddzielania białka od żółtka z wykorzystaniem dwóch części jajka – skorupek. Następnie pokazuje inny sposób, w jaki można to zrobić, wystarczą dwa naczynia i plastikowa butelka. Do jednego z nich wbija całe jajo, a następnie plastikową butelką wyławia żółtko i wyciska je do innego naczynia. Następnie dziecko próbuje samodzielnie wykonać zadanie.

• „Jak rozpoznać, czy jajko jest świeże?” – zabawa badawcza. Rodzic przygotowuje miskę z wodą i dwa jajka: jedno świeże, a drugie kilka dni wcześniej wyjęte z lodówki i pozostawione w temperaturze pokojowej. Rodzic demonstruje, co się dzieje z jajkami włożonymi do wody. Świeże jajko leży na dnie, a jajko mające powyżej 10 dni pływa przy powierzchni – takie jajko trzeba już wyrzucić, nie nadaje się do spożycia.

„Małe – duże jajo kurze” – zabawa ruchowo-naśladowcza .

• „Małe – duże jajo kurze” – zabawa ruchowa naśladowcza. Dzieci razem z Rodzicem recytują i wykonują określone ruchy.

Małe – duże Na słowo „małe” – ręce blisko siebie, na słowo „duże – ręce rozłożone.

jajo kurze, Rysowanie w powietrzu obiema rękami jajka.

jajo kurze,
jajo kurze.
Duże – małe, Na słowo „duże” – ręce rozłożone, na słowo „małe” – ręce blisko siebie.

doskonałe, Klepanie się rękami po brzuchu

doskonałe, mniam. Klaśnięcie w dłonie.

. • „Palma wielkanocna” – zabawa plastyczno-techniczna. Według pomysłów dzieci.

Zabawy dowolne na świeżym powietrzu.

• Ćwiczenia grafomotoryczne, kodowanie z wykorzystaniem dodatkowych kart pracy (ksero).

„Śmigus-dyngus” – próba nauka piosenki.

• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do sprzątania i odkładania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

Pisanki, kraszanki

Zabawy dowolne według pomysłów dzieci.
Zachęcanie do samodzielności i różnorodnej aktywności, rozwijanie umiejętności nazywania emocji i panowania nad nimi.
Ćwiczenia poranne.
– „Zające” – dzieci stoją ze złączonymi, ugiętymi lekko w kolanach nogami, przed nimi leży gazeta. Dzieci przeskakują (raz przodem, raz tyłem) przez gazetę. Następnie przeskakują bokiem przez gazetę w lewo, w prawo.
– „Skoki kangura” – dzieci przyjmują poprawną postawę wyjściową (sylwetka wyprostowana, łopatki ściągnięte), trzymają między kolanami gazetę złożoną na pół. Pokonują tor (naszykowany przez Rodzica po długości sali – można użyć krzesełek) slalomem, przesuwając się podskokami.
– „Taniec z parasolem” – dzieci dobierają się parami, stają na jednej gazecie, a drugą gazetę trzymają za końce i unoszą nad głowy – naśladują taniec z parasolem. Pamiętają, że nie wolno im zejść z gazety na podłogę.

Zabawa ruchowa przy muzyce.

https://www.youtube.com/watch?v=N_wnFQCF3gQ

• „Dlaczego przed Wielkanocą malujemy jajka? – zabawa słownikowa. Rodzic opowiada o tradycji związanej z malowaniem pisanek, wykorzystując przy tym wiadomości z różnych źródeł (internet, książki, obrazki).
„Pisanki” – słuchanie wiersza Doroty Gellner.
Pisanki
Patrzcie,
ile na stole pisanek!
Każda ma oczy malowane,
naklejane.
Każda ma uśmiech
kolorowy
i leży na stole grzecznie,
żeby się nie potłuc
przypadkiem
w dzień świąteczny.
Ale pamiętajcie!
Pisanki
nie są do jedzenia.
Z pisanek się wyklują
świąteczne życzenia!
Rozmowa na temat wiersza. Rodzic zadaje dziecku pytania: Jak wyglądały pisanki? Gdzie one leżały? Dlaczego nie je się pisanek? Czy u Was w domu już zrobiliście pisanki?

• „Wielkanocne pisanki” – zabawa dydaktyczna. Rodzic przygotowuje 10 (wyciętych z kartki min. A4) szablonów jajek. Każdy powinien być inny, jeśli chodzi o kolor i wzór. Następnie przecina jajka na pół – w pionie, poziomie, liniami szarpanymi, falistymi itd. Rozsypuje na dywanie połówki jajek i prosi dzieci, aby znalazły połówki tego samego jajka. Dzieci układają je, przeliczają i opowiadają o cechach pisanek.
• „Małe – duże jajo kurze” – zabawa ruchowo-naśladowcza (02.04).
• „Nasze pisanki” – zabawa plastyczna. Rodzic przygotowuje dla dziecka 2 jajka – gotowane na twardo lub styropianowe. Gromadzi również materiały, którymi można ozdobić jajka: włóczki, klej, farby, mazaki, cekiny, kolorowy papier itp. Dzieci wykonują prace według własnego pomysłu.
• Praca w KP3.45 – rozwijanie percepcji wzrokowej, ćwiczenia grafomotoryczne. Dzieci wyszukują wielkanocne symbole pokazane na górze i kolorują je według wzoru.
• „Ostrożnie jak z jajkiem” – zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 15 (29.03.).
• Zabawy dowolne na świeżym powietrzu.
• Ćwiczenia grafomotoryczne z wykorzystaniem dodatkowych kart pracy (ksero).
• „Jajka małe i duże” – zabawa dydaktyczna. Rodzic, jeżeli ma taką możliwość, przedstawia dziecku różne jajka: przepiórcze, kurze, kacze, gęsie i strusie. Przygotowuje również zdjęcia lub obrazki przedstawiające ptaki, które zniosły te jajka. Następnie zadaje pytania: Jak należy obchodzić się z jajkami? Czy wszystkie jajka mają takie delikatne skorupki? Czy znacie nazwy ptaków, które zniosły te jajka? Połączcie jajko z właściwym obrazkiem. Ustawcie jajka od najmniejszego do największego. Patrząc na obrazki i na jajka, jaki wyciągacie wniosek?
• „Wyścig z pisankami” – zabawa ruchowa. Zadaniem dzieci jest dobiec do wyznaczonego miejsca z jajkiem na łyżce, nie upuszczając go.
• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do sprzątania i odkładania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

W Kuchni Pachnie Wielkanocą
• Zabawy dowolne. Zachęcanie do samodzielnej i różnorodnej aktywności. Rozmowy o emocjach – rozwijanie umiejętności nazywania emocji i panowania nad nimi.
• Ćwiczenia poranne
– „Marsz po obwodzie koła” – dzieci maszerują jedno za drugim.
– „Posąg” – bieg, podskoki, marsz w rytmie wystukiwanym przez Rodzica na instrumencie. W przerwie dzieci zatrzymują się w takiej pozycji, w jakiej zastała ich przerwa.
– „Zające” – dzieci stoją w rozkroku (nogi wyprostowane), przesuwają złożoną gazetę między stopami w tył i w przód. Po kilku ruchach przeskakują bokiem przez gazetę w lewo, w prawo.
– „Skoki kangura” – dzieci przyjmują poprawną postawę wyjściową (sylwetka wyprostowana, łopatki ściągnięte), trzymają między kolanami gazetę złożoną na pół. Przesuwają się podskokami po obwodzie koła.
– „Taniec z parasolem” – dzieci unoszą gazety nad głowę – naśladują taniec z parasolem.
– „Wachlarze” – dzieci oburącz trzymają gazetę przed sobą i „wachlują nią”.
– „Rzut do celu” – dzieci zwijają gazetę w rolkę, próbują trafić nią do kosza.
• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkiem.

Zabawy ruchowe przy muzyce.

https://www.youtube.com/watch?v=N_wnFQCF3gQ
• „Ślady wiosny” – rozmowa na temat radości na podstawie opowiadania.
Ślady wiosny Maciejka Mazan
– Jak ja się cieszę, że niedługo będą święta! – zawołała pani.
– A wy? Wszyscy oczywiście powiedzieli, że też się cieszą, bo przyjdzie babcia i dziadek, będzie dużo smacznych rzeczy do jedzenia i wszyscy będą się ze sobą bawili, a jak jest ciepło, to najmilej jest bawić się na dworze.
– Ja zawsze w Wielkanoc szukam czekoladowych jajek w ogrodzie! – oznajmiła Nikola. – Ktoś kładzie czekoladę na trawie? – zdziwił się Jacuś.
– Przecież może się zamoczyć. Albo… ktoś ją może zabrać! – dodał i zadrżał.
– Jacuś, to taki zwyczaj – wyjaśniła mu Nikola, kręcąc głową.
– Tak jak malowanie jajek.
– Albo śmigus-dyngus! – dodał Mały Bobek i zachichotał.
– Proszę pani, zróbmy sobie śmigus-dyngus!
– Bobek! Przecież święta jeszcze nie przyszły – powiedziała pani surowo.
– Ale może wtedy przyjdą szybciej? – podsunął chytrze Mały Bobek.
– Widzę, że nie możecie się już doczekać świąt. W takim razie idziemy na spacer do parku! – zdecydowała pani.
– Będziemy się cieszyć ze śladów wiosny.
– A jakie ślady zostawia wiosna? – chciał wiedzieć Mały Bobek.
– Zależy, jakie włoży buty – odparł Aleksander i zachichotał.
– Aleksander żartuje – wyjaśniła pani, bo Mały Bobek wszystko brał na poważnie.
– Ślady wiosny to na przykład śpiew ptaków, zapach mokrej ziemi, młoda trawa, pączki na drzewach, może nawet jakieś kwiatki… Rozumiesz? Mały Bobek zapewnił, że rozumie wszystko i nie trzeba mu tłumaczyć jak dziecku. W parku było fantastycznie! Pani powiedziała, że możemy robić, co chcemy, bylebyśmy nie oddalali się od niej, więc wszyscy się zajęli tym, co lubili. Ala oglądała trawki, Ernesta uczyła Tosię karate, a Aleksander poszedł razem z Markiem na wyprawę badawczą. Ale niezbyt daleką, żeby nie zniknąć pani z oczu.
– Tak, naprawdę bardzo się cieszę, że wkrótce będą święta – powiedziała pani, która siedziała na ławce i bardzo ładnie się uśmiechała.
– Proszę pani, czy to są ślady wiosny? – spytał Mały Bobek, podchodząc do niej z wielką różą w ręce.
– Bobek! Skąd to masz? – spytała pani.
– Tam niedaleko stoi taka pani i ma całe wiadro z takimi śladami wiosny – oznajmił Bobek, bardzo z siebie zadowolony.
– Oddaj różę tej pani i przeproś, że wziąłeś ją bez pytania – poleciła pani, która przestała się już uśmiechać.
– Przecież pani sama powiedziała, że kwiaty to ślady wiosny! – obraził się Bobek.
– Ale nie takie! Chodzi o kwiatki na trawniku i krzewach, a nie w wiadrze! – zawołała pani. Bobek niechętnie poszedł oddać różę, a tymczasem do pani przybiegła trochę niespokojna Ernesta.
– Czy mogłaby mi pani pomóc wyjąć Tosię z kosza na śmieci? – zaczęła. Pani zrobiła wielkie oczy.
– A co Tosia robi w koszu na śmieci? – spytała.
– A nic takiego… po prostu pokazywałam jej, jak się robi unik. Tosia zrobiła unik i usiadła na koszu, a teraz nie może wstać. Pani westchnęła i poszła wyjąć Tosię z kosza na śmieci. Nie od razu się to udało. Kiedy pani, trochę zaczerwieniona i spocona, wróciła na ławkę, czekał tam już na nią Aleksander Wielki.
– Proszę pani, czy możemy zabrać ślad wiosny do przedszkola? – spytał.
– Chciałbym mu się przyjrzeć dokładniej, a tutaj nie mam instrumentów.
– To zależy – powiedziała pani nieufnie. – Co to za ślad wiosny? Aleksander wyciągnął rękę, na której siedziała mała zielona żabka. Żabka chyba polubiła panią, bo skoczyła wprost na nią. No i zrobiło się trochę zamieszania, ponieważ okazało się, że pani nie lubi żabki tak bardzo, jak żabka jej.
Kiedy zamieszanie się skończyło, pani powiedziała, że ma już dość tej radości i tych śladów wiosny jak na jeden dzień i że czas wracać. Wtedy okazało się, że Jacuś Placuś zaplątał się w krzaki i nie potrafi się z nich wyplątać.
– Jacuś! Co ty tam robisz? – chciała wiedzieć pani.
– Szukam śladów wiosny, tak jak pani kazała – oznajmił trochę urażony Jacuś.
– Ala powiedziała, że widziała tu pączki, więc postanowiłem sprawdzić, z czym są: z dżemem czy z budyniem, bo już trochę zgłodniałem. Ale krzak mnie chwycił i nie chce wypuścić… I wtedy nie wiadomo skąd pojawiły się chmury i lunął deszcz.
– I proszę, jednak mamy śmigus-dyngus– zauważył Bobek z satysfakcją.
– Jak ja się cieszę, że niedługą będą święta – powiedziała pani.
Rozmowa na temat opowiadania. Rodzic zadaje dzieciom pytania: O czym rozmawiały w przedszkolu dzieci? Na jakie radosne wydarzenia czekały dzieci? Co zrobiły przedszkolaki, aby szybciej minął im czas oczekiwania? Jakie przygody miały na spacerze dzieci? O jakich tradycjach związanych z Wielkanocą rozmawiały dzieci w przedszkolu?
„Wielkanoc – czas radości” – zabawa dydaktyczna. Rodzic pyta dziecko: Kiedy jesteśmy radośni? Dzieci odpowiadają. Rodzic zapisuje na dużej kartce odpowiedzi – wcześniej na samym środku rysuje uśmiechniętą, zadowoloną buźkę. Następnie Rodzic prosi dzieci o odpowiedź na to samo pytanie w nawiązaniu do Świąt Wielkanocnych.
„Zwierzęta” – zabawa skoczna. Dzieci wymyślają, w jakie skaczące zwierzę się zamieniają. Na podany przez Rodzica dźwięk odgrywają wybraną rolę, np.: żaby skaczą, podpierając się rękami; zając skacze, przykucając z rękami na głowie; kangur wykonuje długie skoki obunóż.
Świąteczny rysunek – dzieci rysują na kartkach zgodnie z poleceniem Rodzica:
* baranek w prawym górnym rogu
* pisanka w lewym górnym rogu
* chlebek na środku.
• Praca w KP3.40–41 – kształtowanie wartości związanej z wyrażaniem radości, rozwijanie percepcji wzrokowej, przeliczanie. Dzieci opowiadają o tym, co się dzieje na ilustracji, co mogą czuć dzieci i dorośli i co one czują, gdy spędzają czas z najbliższymi. Następnie znajdują i liczą na ilustracji elementy pokazane z prawej strony, rysują odpowiednią liczbę kresek. • KP3.40–41
Słuchanie i próba nauki piosenki Wieziemy tu kogucika.

https://www.youtube.com/watch?v=F7t-VJGk2WI

• „Ostrożnie jak z jajkiem” – zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 15.
• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do sprzątania i odkładania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

Wielkanocny koszyczek

• Zabawy dowolne. Zachęcanie do samodzielnej i różnorodnej aktywności.

„Koszyczek z figur geometrycznych” – zabawa dydaktyczna. Dzieci mają do dyspozycji papierowe figury geometryczne (płaskie, podstawowe), układają z nich koszyczek wielkanocny. Po wykonaniu zadania N. zadaje pytania: Ile wykorzystałeś kół (trójkątów, kwadratów, prosto-kątów)?

• Zestaw ćwiczeń porannych nr 15.
• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkiem.

• „Wielkanocny koszyczek” – zabawa dydaktyczna. Rodzic może przygotować obrazek przedstawiający wielkanocny koszyczek. Zadaje dziecku pytania: Co to jest święconka? Gdzie się chodzi ze święconką, z kim powinno się iść? Jakie rzeczy wkłada się do koszyczka? Dlaczego? Rodzic tłumaczy dziecku, co należy wkładać do koszyczka i dlaczego: jajka – nowe życie, baranek – symbol Pana Jezusa, owies – wiosna, wędlina – dostatek, chleb – żeby go nigdy nie zabrakło, babka wielkanocna – radość ze spotkania przy wielkanocnym stole.

• „Malujemy oburącz wielkanocny koszyk” – zabawa rozwijająca koordynację wzrokowo–słuchowo-ruchową. Rodzic przygotowuje na dużej kartce wzór koszyka. Dzieci mówią wyliczankę i malują w powietrzu oburącz. Później te same czynności powtarzają na małych kartkach, następnie z wykorzystaniem kredek. Na koniec dzieci rysują kurczaczka.

Wielkanocny kosz robimy,
Zaraz go z witek złożymy.
Tu gałązka, a tam druga,
Już kurczaczek z niego mruga.

• Praca w KP3.47 – rozwijanie percepcji wzrokowej, opowiadanie treści obrazka. Dzieci uzupełniają obrazki nalepkami. Mówią, jakie produkty można włożyć do święconki. Następnie kolorują pola zgodnie z kodem.

• „Liczymy pisanki” – zabawa dydaktyczna. Rodzic przygotowuje szablony pisanek lub liczmany – dla każdego dziecka po 10 sztuk. Dzieci operują, manipulują liczmanami i rozwiązują treść zadań. Podpisują rozwiązanie za pomocą cyfr lub narysowanych kresek.– Ala do koszyka włożyła 3 pisanki. Zosia dołożyła jeszcze 4. Ile pisanek jest w koszyku?– Zosia włożyła do koszyka 2 pisanki. Asia włożyła 3 pisanki. Przyszedł Staś i włożył jeszcze 2 pisanki. Ile pisanek jest w koszyku?– Mama pomalowała 3 pisanki. Tata pomalował 3 pisanki. Ich synek pomalował tylko 1. Ile pisanek pomalowali razem?– W koszyku było 10 jajek do malowania pisanek. Przyszedł Krzyś i potłukł 2 jajka. Ile jajek pozostało w koszyku? Kolejne zadania N. może tworzyć według własnego pomysłu. Młodsze dzieci liczą w mniejszym zakresie, np. do 5. Dzieci zdolne wykorzystują cyfry do podpisania działań.

• „Liczymy w parach” – zabawa matematyczna. Dzieci dobierają się w pary. Każda para ma do dyspozycji komplet 10 liczmanów, kartki z liczbami od 1 do 8. Jedno dziecko z pary próbuje ułożyć zadanie, a drugie wykonuje je za pomocą liczmanów.

• „Zrób tyle, ile słyszysz” – zabawa ruchowa. Rodzic wybiera dowolny instrument, jaki jest w domu (pokrywka + drewniana łyżka) Dzieci realizują rytm podany przez Rodzica. Na przerwę w muzyce mają za zadanie słuchać, ile razy Rodzic uderzy w instrument. Tyle samo razy muszą wykonać podane ćwiczenie: skłony, przysiady, pajacyki, piłeczki itd.

Ćwiczenia grafomotoryczne.

• „Wielkanocna ściganka” – wykonanie gry ściganki. Rodzic przygotowuje wraz z dzieckiem materiały potrzebne do stworzenia gry: duże kartony, mazaki, pionki, kostki do gry. Dzieci rysują trasę, umieszczają na niej symbole związane z Wielkanocą. Każdy symbol na trasie to nagroda lub pułapka – według pomysłu dzieci. Dzieci chętne zamiast jednego rzutu kostką, rzucają nią dwa razy i sumują wynik, który wyznaczy liczbę ruchów – maksymalnie 12 (np. 6 oczek w pierwszym rzucie i 6 oczek w drugim).

Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do sprzątania i odkładania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

NA WIELKANOCNYM STOLE
• Zabawy dowolne. Zachęcanie do samodzielnej i różnorodnej aktywności.
• „Prawda – fałsz” – zabawa dydaktyczna. Rodzic mówi zdanie, zaś dzieci określają, czy jest ono prawdziwe, czy fałszywe. Jeżeli zdania są fałszywe, to dzieci mówią, jak powinny brzmieć prawidłowo.

Święta Wielkanocne kojarzą się nam z choinką i św. Mikołajem.
Do koszyczka wkładamy żelki, cukierki czekoladowe i chrupki.
Mazurki i baby to najpopularniejsze ciasta wielkanocne.
Święta Wielkanocne zawsze odchodzimy latem.
Domy na Święta Wielkanocne ozdabiamy jemiołą i suszonymi trawami.
Na palmową niedzielę robimy palemki.
Najważniejszym posiłkiem w czasie Świat Wielkanocnych jest wielkanocne śniadanie.
Przy wielkanocnym stole szykujemy miejsce dla nioczekiwanego gościa.

• Zestaw ćwiczeń porannych nr 15.
• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkiem.
• „Wielkanocny stół” – słuchanie wiersza Ewy Skarżyńskiej.

Nasz stół wielkanocny
haftowany w kwiaty.
W borówkowej zieleni
listeczków skrzydlatych,
lukrowana baba
rozpycha się na nim,
a przy babie
– mazurek w owoce przybrany.
Palmy pachną
jak łąka w samym środku lata.
Siada mama przy stole,
A przy mamie tata.
I my.
Wiosna na nas zza firanek zerka,
a pstrokate pisanki
chcą tańczyć oberka.
Wpuśćmy wiosnę,
Niech słońcem
zabłyśnie nad stołem
w wielkanocne świętowanie
jak wiosna wesołe!

Rozmowa na temat wiersza. Rodzic zadaje dziecku pytania: Jak wygląda w wierszu stół wielkanocny? Czym jest udekorowany? Co stoi na nim? Kto siada przy stole? Kto zerka na wszystkich zza firanek?

• „Śmigus-dyngus” – zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence (s. 168).
• „Słuchamy i gramy” – zabawy z instrumentami. Dzieci siadają w kole i śpiewają piosenkę. Jeżeli usłyszą wskazany wyraz, wówczas rytmicznie grają na swoim instrumencie do końca frazy. •instrumenty dostępne w domu( garnki, łyżki, pokrywki, plastikowe butelki itp.).

♦ Przykładowe wygrywanie na instrumentach:
śmigus-dyngus – garnki
wiatr – wietrzyk – łyżki
deszcz – deszczyk – pokrywki
chlupie woda – plastikowe butelki.

Porządki Pana Języczka – ćwiczenia logopedyczne.
Dziecko wykonuje ruchy językiem ilustrując opowiadanie rodzica:
Pan Języczek „zamiatają” wszystkie kąty w buzi,
Pan Języczek maluje policzki wewnątrz,
Pan Języczek myje okna – dziecko oblizuje najpierw górną, później dolną wargę,
Pan Języczek maluje podniebienie, próbuje namalować na nim gwiazdki,
Pan Języczek sprząta po malowaniu – dziecko ponownie wymiata językiem wszystkie kąty w buzi,
Pan Języczek wietrzy mieszkanie – dziecko nabiera powietrze nosem, wypuszczają ustami.

• Praca w KP3.48 – rozwój społeczny, rozwijanie percepcji wzrokowej. Dzieci wycinają fragmenty obrazka ze s. 51 i naklejają je we właściwe miejsca. Następnie kończą ozdabianie obrusu.

Wielkie sprzątanie u krasnoludków – uważne słuchanie utworu.
Rodzic głośno i wyraźnie czyta tekst wierszyka:
(autor nieznany)
Pod czerwonym grzybkiem, przy krzaczku poziomek,
mają krasnoludki swój malutki domek.
Domek choć malutki zawsze jest czyściutki.
Sprzątają w nim co dzień małe krasnoludki.
Jeden myje okna, drugi ściera kurze,
trzeci wielką miotłą zamiata podwórze.

Następnie rodzic zadaje dziecku pytania:
– ilu krasnoludków sprzątało domek?
– co robił trzeci krasnoludek?
– gdzie stał domek krasnoludków?
– czy domek krasnoludków był duży, czy mały?

• „Nakrywamy do stołu” – zabawa dydaktyczna. Rodzic wraz z dzieckiem szykuje stół, krzesełka, lalki oraz wszystko to, co jest potrzebne do nakrycia świątecznego stołu. Zadaniem dzieci jest nakryć do stołu tak, aby wszystkie lalki miały swoją zastawę (talerze, sztućce, szklankę, serwetkę). Rodzic zakłada dziecku na lewą rękę frotkę, by wiedziało, z której strony położyć sztućce. Na koniec dzieci przeliczają poszczególne elementy, wskazują czego jest mniej, a czego więcej.

Zabawa językowa – Wąż słowny.
Dziecko mówi słowo związane z Wielkanocą. Zadaniem rodzica jest powiedzenie słowa zaczynającego się na ostatnią literę usłyszanego słowa, a dziecka na ostatnią literę słowa powiedzianego przez rodzica. Zadanie polega na ułożeniu jak najdłuższego węża słownego. Rodzic może zapisywać kolejne słowa na kartce.

• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do sprzątania i odkładania zabawek w wyznaczone miejsce.

W świecie kultury

• Zabawy dowolne. Zachęcanie do samodzielnej i różnorodnej aktywności.

• „Jeżeli ci wesoło” – zabawa integracyjna. Dzieci stoją w kręgu i gestem ilustrują słowa piosenki. Zabawę można przeprowadzić również w języku obcym (np. na podstawie piosenki: If you’re happy and you know it).

Jeżeli ci wesoło Marta Bogdanowicz
Jeżeli ci wesoło i dobrze bawisz się,
uśmiechnij się do wszystkich
i zaklaszcz w ręce swe.
Jeżeli ci wesoło
i dobrze bawisz się,
to podnieś brwi do góry
i dotknij czoło swe.
Jeżeli ci wesoło
i dobrze bawisz się,
to otwórz teraz usta
i zamknij oczy swe.
Jeżeli ci wesoło
i dobrze bawisz się, t
o pokaż najpierw język,
a potem zęby swe.
Jeżeli ci wesoło
i dobrze bawisz się,
nabierz w usta powietrze
i klep policzki swe.
Jeżeli ci wesoło
i dobrze bawisz się,
uśmiechnij się do
wszystkich i zaklaszcz w ręce swe.

• Zestaw ćwiczeń porannych nr 16.•
Zabawa muzyczno-ruchowa Aerobik.
Rodzic ustawia się naprzeciwko dziecka. Przy nagraniu muzyki tanecznej wykonuje różne ruchy i ćwiczenia – podskoki, skłony w przód, skłony w bok, obroty, wymachy ramion, kręcenie głową. Dziecko w tym czasie naśladuje ruchy rodzica.
– „Kto silniejszy” – ćwiczenia siłowe – mocowanie. Dzieci w parach siedzą przodem do siebie w siadzie rozkroczny, mają stopy zwarte ze stopami współćwiczącego, wspólnie trzymają oburącz szarfy za końce. Jedno z ćwiczących dzieci odchyla się do leżenia na plecach i przeciąga współćwiczącego do skłonu w przód, po czym dzieci zamieniają się. Na hasło: Kto silniejszy! przeciągają się i odchylają do tyłu w tym samym momencie.
Ćwiczenia słuchowe z piłką.
Zadaniem dziecka jest podzielenie nazw otrzymanych wyrazów na głoski (lub, w razie problemów, na sylaby). Dzielenie na głoski powinny łączyć z odbijaniem piłki o podłogę (lub jej podrzucaniem i łapaniem) – jedno odbicie, jedna głoska lub jedna sylaba. Rodzic podaje wyrazy: sport, wiosna, motyl, żaba, tulipan.
Zabawa Zły wąż.
Dziecko staje koło rodzica, który trzyma w dłoniach długi sznurek lub skakankę (złego węża). Rodzic wprawia sznurek w ruch, a dziecko musi nad nim przeskakiwać, nie dotykając go. Gdy sznurek dotknie dziecko, wtedy jest skucha. Zabawę można powtórzyć.
Zabawa Widzę coś, widzę.
Rodzic, a potem dziecko, wybiera sobie w pokoju jakiś przedmiot i określa jego cechę (cechy), np. kolor, mówiąc: Widzę coś, np. czerwonego. Dziecko stara się odgadnąć, jaki przedmiot rodzic miał na myśli. Zabawa powtarza się.
• „Kulturalny wieczór” – rozmowa o kulturze na podstawie opowiadania.
Kulturalny wieczór Maciejka Mazan
– Jacuś, pobaw się ze mną – poprosiła Nikola. Jacuś nie bardzo miał ochotę, ale tego dnia w przedszkolu było mało dzieci i zaczęło mu się nudzić. – No trudno – powiedział. – A w co? – W kulturalny wieczór. Ja będę wielką damą, tak jak moja mama, a ty będziesz moim narzeczonym.
– Wykluczone – oznajmił Jacuś i zrobił w tył zwrot.
– I zabierzesz mnie do cukierni na tort i ciastka z kremem!
– dodała Nikola. Jacuś Placuś bardzo lubił wszelkie słodycze, a zwłaszcza ciasta.
– A będzie tort czekoladowy? – spytał.
– Co tylko zechcesz – obiecała słodko Nikola. Więc Jacuś niechętnie wrócił.
– A teraz weź mnie pod rękę – rozkazała Nikola.
– Dlaczego? – jęknął Jacuś. – Bo tak jest kulturalnie. Poza tym będziemy mówić „proszę uprzejmie” i „dziękuję uprzejmie”, ponieważ to też jest kulturalne.
Jacuś wziął Nikolę pod rękę i podszedł z nią do stolika.
– I co teraz? – spytał.
– Teraz przychodzi kelner, a my zamawiamy ciastka – wyjaśniła Nikola.
– Ja poproszę uprzejmie cztery rurki, pięć kawałków szarlotki i wuzetkę, ale małą, bo muszę dbać o linię, jak moja mama.
– A ja… – zaczął Jacuś.
– I jeszcze koktajl śmietankowo-truskawkowy! – wpadła mu w słowo Nikola.
– A ja poproszę tort czekoladowy…
– Opowiedz mi, jak ci minął dzień – przerwała mu Nikola.
– Przecież dzień jeszcze nie minął – zdziwił się Jacuś.
– Wiem, ale to kulturalnie tak spytać – oznajmiła Nikola.
– Oho – odezwał się Bobek, który akurat przechodził obok nich.
– Jacuś, co robisz? – Idź stąd – rzuciła Nikola.
– Jacuś jest zajęty.
– Jacuś, nie pokopiemy piłki? – spytał Bobek.
– Za moment – wymamrotał Jacuś.
– Tylko zjem tort. Bobek zrobił wielkie oczy.
– Jaki tort? Tu gdzieś dają tort?
– Rany, Bobek! Jak ty wolno myślisz! My się tak bawimy! – wrzasnęła Nikola. Bobek wzruszył ramionami i poszedł sobie.
– No to jak ci minął ten dzień? – spytała znowu Nikola.
– Tak sobie… – zaczął Jacuś, ale Nikola mu przerwała: – O, są moje ciastka! Dziękuję, dziękuję uprzejmie!
– A ja chciałbym tort – wymamrotał markotnie Jacuś.
– No już, masz ten swój tort – zirytowała się Nikola i postawiła przed nim plastikowy klocek. A potem zaczęła udawać, że zjada ciastka, głośno mlaszcząc.
– Wiesz co, Nikola… – zaczął Jacuś, lecz nie skończył.
– Ale pięknie wygląda ten twój torcik! – wrzasnęła Nikola.
– Dasz kawałek? I zanim Jacuś zdążył coś powiedzieć, zabrała mu cały klocek! Tego było już za wiele. Jacuś potrafił wiele znieść, lecz nie mógł tolerować tego, że ktoś zabiera mu tort, nawet na niby!
– Dość tego – powiedział i wstał.
– Już się nie chcę z tobą bawić.
– Siadaj! – rozkazała Nikola. – Natychmiast siadaj! To, co zrobiłeś, było bardzo niekulturalne!
– To ty jesteś niekulturalna! – zdenerwował się Jacuś.
– Mlaszczesz przy jedzeniu, nie słuchasz, co mówię, ciągle mi przerywasz i obraziłaś mojego kolegę! Dziękuję uprzejmie za taki kulturalny wieczór! I poszedł sobie. Postanowił, że nie będzie się już bawić z Nikolą – no, chyba że Nikola zachowa się kulturalnie i przypomni sobie, że oprócz „proszę uprzejmie” i „dziękuję uprzejmie” istnieje jeszcze słowo „przepraszam”…
Rozmowa na temat opowiadania. Rodzic zadaje pytania dotyczące tekstu, np.: W co Nikola chciała się bawić z Jackiem? Jak w zabawie miały zachowywać się dzieci? Czy Nikola zachowywała się w sposób kulturalny? Co zrobił na koniec Jacek?
• „Co to znaczy być kulturalnym?” – burza mózgów. Rodzic zadaje pytanie, dzieci odpowiadają, wszystkie odpowiedzi są dobre. Rodzic może je zapisywać na kartce. Razem tworzą „Kodeks kulturalnych przedszkolaków”. (Na czas zabawy w domu można stworzyć np. kodeks kulturalnego członka rodziny).
Wiem, jak trzeba się zachować w różnych sytuacjach.
Znam i stosuję zwroty grzecznościowe.
Słucham rodziców, nauczycieli, wychowawców i wszystkich, którzy ukazują mi prawdę – jestem im posłuszny.
Współtworzę zasady dobrego zachowania w grupie (w domu).
Podejmuję w grupie (domu) zadania służące dobru innych i mojemu.
Dbam o mienie przedszkola.
Bawię się i pracuję z każdym.
Słucham innych, czekam na swoją kolej.
• „Magiczne słowa” – zabawa dydaktyczna. Rodzic przedstawia dzieciom sytuacje, a one mają określić jakich kulturalnych (magicznych) słów należy użyć.
Co mówi dziecko, gdy wchodzi do szatni w przedszkolu?
Co mówimy, gdy wychodzimy z przedszkola?
Co mówimy, gdy prosimy o dokładkę obiadu?
Co mówimy, gdy dostaniemy ciastko?
Co mówimy, gdy koleżanka lub kolega częstuje nas cukierkiem?
Co mówimy, gdy kogoś niechcący popchniemy?
Co mówimy, gdy musimy komuś przerwać rozmowę, żeby poinformować o czymś ważnym?
Na koniec Rodzic zapisuje na kartce trzy napisy do czytania globalnego: dziękuję, przepraszam, proszę.
• „Przeczytaj i zrób!” – zabawa ruchowa. Dzieci biegają swobodnie po pokoju w rytm muzyki, Podczas przerwy w muzyce odczytują magiczne słowo z kartki, a następnie wykonują przypisany do tego gest: dziękuję – podają dłoń rodzicowi, przepraszam – przytulają się, proszę – wskazują ręką.
• Praca z KP4.2–3 – rozwijanie umiejętności kulturalnego zachowania się, rozwój społeczny.
• Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 16
Ćwiczenia z piłką.
Dziecko stoi, stopy ma złączone, wykonuje skłon tułowia w przód i toczą piłkę dookoła swoich stóp w prawą stronę, a na sygnał rodzica – w lewą stronę. Następnie w siadzie prostym toczy piłkę po nogach w stronę stóp i z powrotem do pozycji wyjściowej, a na koniec w siadzie skrzyżnym wykonuje skręt tułowia w prawo i kładzie piłeczkę za plecami, wraca do pozycji wyjściowej, wykonuje skręt tułowia w lewo i podnosi piłkę.
Ćwiczenia sprawnościowe Zabawy kosmonautów
Rodzic zwraca uwagę dziecku, że każdy kosmonauta jest bardzo sprawny fizycznie i dużo ćwiczy. W ten sposób przygotowuje się do lotu w przestrzeń kosmiczną.
Dziecko maszeruje po całym pokoju przy dźwiękach muzyki marszowej. Podczas kolejnych przerw w muzyce wykonują polecenia rodzica, np.:
− Stań na jednej nodze.
− Leż na plecach, złączone nogi unoś ku górze.
− Podskakuj obunóż w miejscu.
− Przeskakuj z nogi na nogę.
− Naprzemiennie dotykaj łokciem przeciwległego kolana.
− Przełóż rękę pod kolanem i złap się za nos.
− Przeczołgaj się pod krzesłem.
• „Nasze zasady” – nauka na pamięć wybranej rymowanki Anny Urszuli Kamińskiej.
Słucham pani
Panią w przedszkolu wszyscy lubimy. Z nią się bawimy, jej się radzimy. Świetnie nas uczy, jest taka mądra. Warto jej słuchać dla swego dobra!
Czekam na swoją kolej
Gdy przed kolegę ktoś się przepycha, to w końcu kłótnia z tego wynika. Ja zawsze czekam na swoją kolej, bo z kolegami w zgodzie żyć wolę!
Sprzątam po zabawie
Choć bawili się od rana, cała sala posprzątana. Teraz tu posiedzieć miło. Brawo, dzieci! Warto było!
Pomagam innym
Kiedy koledze coś idzie źle, to, jeśli mogę, pomóc mu chcę. Zawsze tak robię, to nic wielkiego. On mi pomoże też w razie czego!

• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do odkładania i sprzątania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

W Kinie

• Zabawy dowolne. Zachęcanie do samodzielnej i różnorodnej aktywności. Rozmowy o emocjach.

• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkiem.

• „W kinie” – słuchanie wiersza.

W kinie Autor nieznany

Piegowaty Jaś z Radzynia

co sobotę szedł do kina.

Co sobotę wszyscy w kinie

mieli dość Jasiowych minek.

Bo ten piegowaty chłopak

wszystko robił tam na opak,

głośno gadał, jadł, szeleścił,

ze sześć paczek chrupek zmieścił.

Potem czas na popijanie,

puszek z sykiem otwieranie,

tupot nóg i głośne śmiechy,

ależ Jasio miał uciechę!

Jaś się dziwił,

że dziewczyna żadna

nie chce z nim do kina.

A koledzy też nie chcieli,

widząc Jasia osłupieli…

Pewnej soboty bez jego wiedzy

usiedli za nim jego koledzy,

jedli i pili głośno chrząkając,

i Jasiowi w fotel często stukając.

Jasia Pieguska złość już rozsadza!

A widzisz Jasiu, jak to przeszkadza…

„cicho” – wyszeptał – „film oglądajcie…”

I w oglądaniu nie przeszkadzajcie.

Rozmowa na temat wiersza. Rodzic zadaje pytania dotyczące tekstu, np.: Gdzie co sobotę chodził Jaś? Co on tam robił? Czy to było właściwe zachowanie? Co się stało pewnej soboty? Czy zachowanie kolegów przeszkadzało Jasiowi?

• „Jak należy kulturalnie zachować się w kinie?” – zabawa dydaktyczna. Rodzic mówi zdania, dzieci mają określić, czy to jest właściwe, czy też niewłaściwe zachowanie. Dzieci mają uzasadnić, dlaczego tak myślą. Przykładowe zdania: W kinie jemy chipsy i głośno szeleścimy torebkami; W kinie spokojnie oglądamy film, nie komentując sytuacji; W kinie kładziemy nogi na fotel sąsiada, bo tak jest nam wygodnie siedzieć; W kinie siadamy wygodnie, ale tak, aby nikomu nie przeszkadzać; W kinie jemy i pijemy, głośno chrząkając.

• „Coś na f ” – zabawa spostrzegawcza. Dzieci podają nazwy przedmiotów znajdujących się w sali lub poza nią. Za pomocą gestodźwięków (klaskania, tupania) określają, czy w danym słowie występuje głoska f.

• „Zatrzymujemy film” – zabawa ruchowa. Dzieci poruszają się po sali według rytmu podanego przez Rodzica Podczas przerwy w muzyce stają nieruchomo – jak zatrzymana klatka filmu.

Zabawy dowolne na świeżym powietrzu.

• „Muzyka filmowa” – rozwiązywanie zagadek słuchowych. N. przygotowuje fragmenty muzyki z różnych bajek. Zadaniem dzieci jest odgadnąć, z jakiej bajki pochodzą te fragmenty muzyki.

• Zabawy dowolne i tematyczne. Wdrażanie do odkładania i sprzątania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

W teatrze

• Zabawy dowolne. Zachęcanie do samodzielnej i różnorodnej aktywności. Rozmowy o emocjach.

• Zestaw ćwiczeń porannych nr 16

* Ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dzieci swobodnie maszerują po pokoju w rytm dowolnej muzyki. Na przerwę w muzyce, dziecko wykonuje przysiad, dotykając jedną ręką podłogi.

* Zabawa na czworakach „Przejdź przez tunel”. Rodzic staje w lekkim rozkroku, a dziecko na czworakach przechodzi przez tunel.

* Skoki. Dziecko staje naprzeciwko rodzica na odległość wyciągniętych rąk. Następnie dzieci wykonują przysiad podparty i na umówiony sygnał wysoko wyskakują, a w górze starają się dotknąć dłoni Rodzica.

* Ćwiczenie równowagi. Dzieci stoją ze złączonymi nogami. Na sygnał Rodzica, wyciągają w górę ręce, wspinają się na palce i liczą do trzech ( czterech, pięciu). Starają się utrzymać równowagę.

* Biegi – ćwiczenie kształtujące szybką reakcję na sygnał, regulujące procesy pobudzenia i hamowania. Na sygnał Rodzica, dzieci biegną w umówione miejsce mety. W pewnym momencie Rodzic głośno mówi STOP! I dziecko szybko zatrzymuje się. Stara się utrzymać równowagę.

Po co jest teatr – czytanie wiersza Joanny Kulmowej

Ta drabina to schody do nieba,

a ta miska pod schodami to księżyc.

Tamten miecz, to zwyczajny pogrzebacz,

a z garnków są hełmy rycerzy.

Ale kto w te czary nie uwierzy?

To jest teatr.

A teatr jest po to,

żeby wszystko było inne niż dotąd.

Żeby iść do domu w zamyśleniu, w zachwycie.

I już zawsze w misce księżyc widzieć…

Rodzic zadaje pytania dotyczące tekstu, np.: O jakim miejscu opowiada wiersz? Co niezwykłego dzieje się w teatrze? Po co jest teatr?

Propozycja teatrzyku domowego

• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkiem.

• „Kukiełka z łyżki drewnianej” – zabawa plastyczna. Rodzic wspólnie z dzieckiem gromadzi: jedną drewnianą łyżkę, włóczkę, kokardki, klej, piankę kreatywną lub ścinki tkanin, folię samoprzylepną, drut kreatywny, nożyczki. Dzieci ozdabiają drewniane łyżki tak, aby powstały postaci – doklejają włosy, elementy twarzy, ubranie. Z drutu kreatywnego tworzą ręce.

Rozwijanie sprawności grafomotorycznej z wykorzystaniem dodatkowych kart pracy (ksero).

• Praca z KP4.5 – przeliczanie elementów, odzwierciedlanie liczby za pomocą symboli. Rozwijanie percepcji wzrokowej.

• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do odkładania i sprzątania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

Na koncercie

• Zabawy dowolne. Zachęcanie do samodzielnej i różnorodnej aktywności. Rozmowy o emocjach.
• Zestaw ćwiczeń porannych nr 16
• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkiem.
• „Grzeczne słówka” – osłuchanie z piosenką.
Grzeczne słówka
sł. Agnieszka Galica, muz. Danuta i Karol Jagiełłowie

Dzieci aktywnie słuchają piosenki. Siedzą wygodnie i wykonują dowolne ruchy górną częścią tułowia, rękami, głową. R. rozmawia z dziećmi na temat treści piosenki. Dzieci starają się odpowiadać na pytania, cytując jej tekst. Dzieci realizują rytm piosenki, klaszcząc, tupiąc, wybijając rytm na woreczkach (plastikowych kubkach) dwiema złączonymi rękami, ręką wiodącą, ręką drugą i znowu ręką wiodącą. Dzielą zdania z piosenki na wyrazy i stukają dłonią o podłogę tyle razy, ile jest wyrazów w danym zdaniu. Następnie dokonują analizy i syntezy słuchowej wybranych wyrazów – wyklaskują i liczą sylaby.
• „Jaki to instrument” – zagadki słuchowe. R. prezentuje dziecku 4 instrumenty muzyczne: tamburyno, bębenek, grzechotka, dzwonki (instrumenty można zastąpić tymi dostępnymi w domu, np. metalowe kubki, fasola w butelce plastikowej itp.) Za parawanem gra na każdym z nich w zmienionej kolejności, zadaniem dzieci jest odgadnąć, na jakim instrumencie gra R. Najpierw brzmi jeden instrument, później mogą brzmieć dwa po kolei, a jeszcze później trzy – w różnych kombinacjach.

• „Wesołe instrumenty” – zabawa ruchowa. Dzieci poruszają się po dywanie w rytm bębenka, na dźwięk tamburyna robią przysiady, na dźwięk dzwoneczków podskakują.
• Praca z KP4.6 – ćwiczenia w wycinaniu. ( Z wykorzystaniem dodatkowych kart pracy ksero).
• Zabawy dowolne na świeżym powietrzu.
• „Na koncercie” – zabawa dydaktyczna. R. prezentuje dziecku dwa fragmenty filmów z koncertów: muzyki rockowej i muzyki klasycznej. Zadaniem dzieci jest określić, czym różnią się te dwa koncerty, na jakich znanych im instrumentach grali muzycy oraz jak należy się zachować na jednym, a jak na drugim koncercie.
• Instrument muzyczny – praca plastyczno – techniczna według pomysłu dziecka.
• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do odkładania i sprzątania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

W muzeum

• Zabawy dowolne. Zachęcanie do samodzielnej i różnorodnej aktywności. Rozmowy o emocjach.

• Zestaw ćwiczeń porannych nr 16

• Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkiem.

Wirtualne zwiedzanie muzeum

• „Co gromadzimy w muzeum?” – zabawa słownikowa. R. zadaje pytania, dzieci odpowiadają na podstawie swoich doświadczeń. R. zwraca uwagę, że muzeum może też wyglądać inaczej, np.: skanseny, muzea pałacowe, izby pamięci, centra kulturalne, muzea wirtualne. W każdym muzeum są gromadzone i prezentowane inne przedmioty. Na koniec R. zadaje pytanie: Dlaczego gromadzimy różne rzeczy i pokazujemy je na wystawach? R. kieruje rozmową w taki sposób, aby dzieci zrozumiały, że w muzeum zdobywamy wiedzę o przeszłości.

• „Eksponaty” – zabaw dydaktyczna. R. wyjaśnia pojęcie eksponat oraz wystawa. Prezentuje dzieciom różne eksponaty np. pojazdy, ubrania, biżuterię, przedmioty codziennego użytku, obrazy itp. – wszystkie, które dawniej były wykorzystywane, a teraz wyglądają zupełnie inaczej. Dzieci wskazują różnice pomiędzy prezentowanymi eksponatami a przedmiotami, które współcześnie je zastępują.

• „Posągi” – zabawa ruchowa. Dzieci poruszają się swobodnie po sali w różnych kierunkach. Na hasło R.: Posągi! – dzieci zatrzymują się, przyjmują dowolną pozę i pozostają w niej nieruchome jak posągi aż do czasu, gdy usłyszą hasło R.: Dzieci! Zabawę powtarzamy kilka razy.

• „Posągi” – praca plastyczno-techniczna. R. przygotowuje z dzieckiem dowolną masę plastyczną (masa solna, glina, masa papierowa lub porcelanowa, etc.) Dzieci lepią lub rzeźbią ludzką postać, taką jak widziały w muzeum lub na ilustracjach.

Zabawy dowolne na świeżym powietrzu.

• Rozwijanie sprawności grafomotorycznej (dodatkowe karty pracy).

• „Grzeczne słówka” – utrwalenie znajomości piosenki, dowolne zabawy ruchowe przy muzyce. Dzieci razem z R. recytują słowa zwrotek i refrenu piosenki, wyklaskują i rytmicznie wymawiają słowa pierwszej zwrotki i kolejnych oraz refrenu. Próbują samodzielnie śpiewać piosenkę.

• Zabawy dowolne i tematyczne. Zachęcanie do odkładania i sprzątania zabawek w wyznaczone miejsce, stosowania zwrotów grzecznościowych.

Dziękuję za uwagę!