Misie 2022

Sporty zimowe

1. „Płatki śniegu” – zabawa oddechowa. Dzieci otrzymują kawałki białej bibuły. Dmuchają w nie i starają się, aby jak najdłużej utrzymały się w powietrzu.

2. „Zabawy na śniegu” – praca z obrazkiem. Dzieci wypowiadają się na temat obrazka. R. zadaje pytania: Co się dzieje na obrazku?; Co robią dzieci?. Dzieci odpowiadają. R. zwraca uwagę na poprawne konstruowanie wypowiedzi.

3. „Zimowy sprzęt” – rozwiązywanie zagadek słownych. R. wiesza na tablicy obrazki i zakrywa je białą kartką. R. mówi zagadkę, odkrywa odpowiedni obrazek. Dzieci dokonują analizy i syntezy sylabowej, pod obrazkiem nart i sanek umieszczają wyrazy do globalnego czytania: sanki, narty.

Dwa kijeczki, dwie deseczki

I jedziemy już z góreczki.     (narty)

Nie ma kół,

a zjedzie w dół po śniegu białym

torze wspaniałym. (sanki)

4. „Na narty” – oglądanie sprzętu narciarskiego. R. pokazuje dzieciom akcesoria i sprzęt sportowy: buty narciarskie, narty, kijki, gogle, rękawice, kask, bilet na stok. Wybrane dziecko zakłada narty, demonstruje, jak należy poruszać się na nartach. Jeśli R. nie posiada sprzętu, może wykorzystać obrazki.

5. „Narty, sanki” – zabawa ruchowa. Dzieci poruszają się po sali przy dźwiękach tamburyna. Na jedno głośniejsze uderzenie, zatrzymują się, spoglądają na R., który wypowiada słowo: narty lub sanki, dzieląc na sylaby. Dzieci naśladują jazdę na śniegu. Na hasło: Z górki na pazurki! dzieci kładą się na brzuchu, unoszą w górę ręce i nogi – sanki pędzą z górki.

6. Zabawy w ogrodzie, obserwowanie płatków śniegu przez szkło powiększające. Swobodne zabawy dzieci na śniegu.

7. „Dzieci i sanki” – plątaninka obrazkowa. Każde dziecko otrzymuje karton, na którym narysowane na górze jest dwoje dzieci, na dole dwie pary sanek (czerwone i zielone). Linki od sanek są splatane. Dzieci wodzą palcem po liniach, odszukując, które dziecko ma sanki zielone, które czerwone. Następnie rysują mazakami (czerwonym i zielonym) sznurki od sanek. • obrazki z plątaninką, flamastry

8. „Śnieżki” – zabawa z elementem rzutu. Dzieci otrzymują gazetę. Zgniatają ją w kulkę-śnieżkę. Podrzucają, łapią, toczą nogą, na koniec wrzucają do ustawionego pojemnika.

9. Wykonanie pracy plastycznej

Zimowa olimpiada

1.„Zimowe obrazki” – układanie białych figur geometrycznych na ciemnym tle.

2. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych • laski gimnastyczne

Część wstępna

„Wesołe bałwanki” – zabawa organizacyjno-porządkowa. Dzieci biegają po sali. Na hasło R.:

Mały bałwanek! robią siad skulony. Na hasło: Duży bałwanek! dzieci maszerują na palcach.

Część główna

„Na stoku” – zabawa kształtująca ramiona i nogi. R. rozdaje dzieciom laski gimnastyczne – po dwie. Na sygnał R. dzieci udają jazdę na nartach.

„Zimowy spływ” – zabawa bieżna. Dzieci biegają po sali, udając wiosłowanie (raz z jednej, raz z drugiej strony).

„Niedźwiadki polarne” – zabawa z elementem czworakowymi. Dzieci chodzą na czworakach, trzymając w dłoniach laskę.

„Skok w przód, skok w tył” – zabawa skoczna. Dzieci kładą przed sobą laski. Przeskakują przez nie obunóż: w przód w tył i na boki.

„Motory” – zabawa bieżna. Dzieci trzymają przed sobą laski gimnastyczne – kierownice. Biegają po sali, naśladując jazdę na motorze.

Część końcowa

„Indiański ogień” – zabawa uspokajająca. Dzieci kładą laski na podłodze. Stopami lub dłońmi przesuwają je w przód i w tył.

3. „Sporty zimowe” – film. Zapoznanie dzieci z zimowymi dyscyplina- mi sportowymi: narciarstwo zjazdowe, biegowe, skoki narciarskie, jazda figurowa, jazda szybka na lodzie, snowboard, saneczkarstwo, hokej na lodzie, bobsleje, curling. Dzieci poznają nazwy sportów zimowych oraz sprzęt wykorzystywany przy danej dziedzinie sportowej.

https://www.youtube.com/watch?v=JnfUtdJkLbo

4. „Rozgrzewka sportowca” – zabawa ruchowa. Dzieci wykonują kilka skłonów, przysiadów, podskoków, podskoków na jednej nodze itp.

5. „Dla kogo ten sprzęt?” – zabawa dydaktyczna. R. przygotowuje obrazki przedstawiające sportowców i oddzielnie obrazki, na których jest pokazany sprzęt sportowy. Dzieci dopasowują sprzęt do sportowca:

narciarz – narty,

hokeista – kij i krążek,

łyżwiarka – łyżwy,

snowboardzista – deska,

curling – krążki

6. „Kim jestem?” – pantomima. Dziecko naśladuje ruchem dyscyplinę sportową (jazdę na nartach, na łyżwach, skoki narciarskie itp.). Pozostałe dzieci odgadują. R. może wprowadzić do zabawy zwrot w języku angielskim: I am… – Jestem…

7. Spacer po okolicy.

8. „Zimowa olimpiada” – zabawy ruchowe z wykorzystaniem chustek i gazet.

„Jazda figurowa” – dzieci otrzymują kolorowe chusteczki. Przy dźwiękach muzyki poruszają się z gracją po sali, tańcząc z chusteczką.

„Na saneczkach” – dzieci tworzą pary. Siadają na dywanie, jedno za drugim, z wyprostowanymi nogami.

„Na nartach” – dzieci naśladują zakładanie nart, wspinanie się bokiem pod górkę, jazdę z gór- ki (ugięte kolana, przechylanie ciała z jednej strony na drugą).

„Curling” – dzieci zgniatają gazetę w kulkę. Na środku dywanu R. umieszcza dużą piłkę. Dzieci starają się tak rzucić kulką z gazety, aby znalazła się jak najbliżej piłki.

„Do celu” – dzieci rzucają kulką z gazety na chustki rozłożone w jednym końcu sali.

9. „Odszukaj różnice” – ćwiczenie spostrzegawczości i pamięci wzrokowej. Dzieci otrzymują kartki z dwoma obrazkami. Obrazki różnią się od siebie kilkoma szczegółami. Dzieci dorysowują flamastrem brakujące elementy na obrazku, a następnie jeden z nich kolorują. R. zwraca uwagę na dokładne kolorowanie w obrębie wyznaczonego pola.

10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Gry i zabawy przy stolikach.

Bezpieczne zabawy

• Zestaw porannych zabaw ruchowych:„Przeprawa przez śnieg” – dzieci swobodnie biegają, unosząc wysoko kolana. Udają bieganie po wysokim śniegu.

  „Z górki na pazurki” – R. kładzie kocyk na podłodze. Dzieci kładą się na brzuchu i odpychając się rękami przesuwają się do przodu.

  „Zmarznięte kotki” – dzieci chodzą na czworakach. Co chwilę wykonują koci grzbiet.

• „Bezpieczne zabawy” – zabawa słowna z Tupem.R. przygotowuje kilka obrazków z zabawami na śniegu. Niektóre z nich pokazują niedozwolone sytuacje: zjeżdżanie z górki pod koła samochodu, zabawy na zamarzniętym stawie, rzucanie śniegiem w twarz dzieci, popychanie dzieci na lodowisku itp. Dzieci wypowiadają się na temat zaistniałych sytuacji, opowiadają, jak i gdzie można się bawić. R. uwrażliwia dzieci na zachowanie bezpieczeństwa podczas zabaw zimowych (odpowiednie miejsce, dozór osób dorosłych itp.). Na obrazki, które pokazują poprawne zachowania dzieci, przypinają słoneczka, na obrazki, które pokazują zachowania niepoprawne – czarne, smutne buzie
• Pani Zima – masażykStuk, stuk, stuk

  dzieci delikatnie uderzają o plecy partnera

  puk, puk, puk,

  stukają knykciami palców wskazujących, jakby pukały do drzwi.

  Idzie Pani Zima

  „spacerują” palcami od dolnej części pleców do góry

  Skrzyp, skrzyp, skrzyp

  masują plecy całymi dłońmi

  raz, dwa, trzy,

  delikatnie uderzają trzy razy pięściami

  szron w woreczku trzyma

  rysują kółka całymi dłońmi

  ale my się jej nie damy

  uderzają delikatnie paluszkami

  z Panią Zimą w śnieżki gramy!

  Masują plecy dłońmi zaciśniętymi w pięści.

• „Kulig” – zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami ortofonicznymi.Na środku dywanu, w rzędzie dzieci ustawiają krzesła jedno za drugim – kulig. Na dywanie w rozsypce leżą papierowe kule. Dzieci siadają na krzesłach, tak aby mieć oparcie krzesła przed sobą. Gdy usłyszą muzykę, „zsiadają z sanek”, wybierają „śnieżkę”, podrzucają ją, łapią, naśladują zabawy śnieżką. Na przerwę w muzyce siadają „na sanki”, jadą kuligiem, powtarzają za R: hop-hop, szu-szu, wiu- -wiu.
• Zabawy ruchowe na świeżym powietrzu.

• Sanki – wierszyk do rysowania wg Arkadiusza MaćkowiakaSanki – Arkadiusz Maćkowiak

  Poziomą kreseczkę ku górze zagniemy.

  Płozę sanek mamy, resztą się zajmiemy.

  Drugą kreskę krótszą nad pierwszą zrobimy,

  Teraz obie jeszcze tylko połączymy.

  R. daje dziecku czystą kartkę i mówi wiersz, jednocześnie rysując na swojej kartce sanki. Dzieci powtarzają czynności R., rysując kredką na swojej kartce.. Następnie dorysowują motywy zimowe: bałwanki, różne wzory gwiazdek śniegowych, narty itp

• Zmarznięte ręce – zabawa paluszkowaKiedy zimno jest na dworze

  dzieci krzyżują ręce na klatce piersiowej

  marzną rączki małe

  wyciągają przed siebie dłonie i poruszają palcami

  więc ćwiczenia na rozgrzanie

  kręcą prawą dłonią w nadgarstku

  będą doskonałe

  kręcą lewą dłonią w nadgarstku

  Klaszczemy w swoje dłonie

  klaszczą

  a teraz pocieramy

  pocierają dłonią o dłoń

  Robimy szybki młynek

  kręcą dłońmi młynek

  a teraz w nie chuchamy

  chuchają w swoje dłonie.

• „Zgadnij, czego brakuje?” – zabawa na spostrzegawczość.R. przygotowuje 6 obrazków: narty, sanki, łyżwy, czapka, szalik, rękawiczki. Trzy z nich dotyczą sprzętu zimowego, trzy – ubrań. Dzieci nazywają obrazki. R. prosi, aby dziecko zamknęło oczy, R. zabiera jeden obrazek. Dziecko odgaduje, który obrazek zniknął. Przy kolejnych powtórzeniach zabawy można zwiększać liczbę zabieranych obrazków.

Temat: Wielkanocne tradycje.

Witam 🙂

Na rozruszanie:

Justyna Bojczuk, Bartus Gozdziewski Jr – Boogie Woogie ft. Benek Lewandowski (Official Music Video) – YouTube

1. „Wielkanoc – radosne święta” – zabawa dydaktyczna. ( książki z ilustracjami, obrazki dotyczące świąt wielkanocnych, pocięte na trzy części obrazki pisanek, kartki, klej)

Oglądanie ilustracji w książkach i obrazków związanych ze świętami. Podawanie nazw przedstawionych na nich elementów; zwrócenie uwagi na to, co kojarzy się z Wielkanocą: baranek, palemka, kurczaczek, pisanki, jajko – jako symbol życia. Zapoznanie dzieci z nazwą Wielkanoc i swobodna rozmowa o tym, dlaczego obchodzimy to święto. Następnie rozdajemy dzieciom pocięte na trzy części obrazki przedstawiające pisanki. Zadaniem dziecka jest ułożenie obrazka i naklejenie na kartkę.

2. Baranek, kurczaki, pisanki – rozwiązywanie zagadek Joanny Wasilewskiej połączone z opisem słownym obrazka. (obrazki: baranka, kurczaka, kolorowe pisanki, czekoladowego zająca)

Rozkładamy na dywanie obrazki: baranka, kurczaka, pisanki, czekoladowego zająca

Czytamy dzieciom zagadki. Zadaniem dzieci jest wskazać odpowiedni obrazek.

Ma złociste rogi

i kożuszek biały.

Nie biega po łące,

bo z cukru jest cały. (Baranek cukrowy)

Wykluły się z jajek,

są żółciutkie całe.

Będą z nich kogutki

albo kurki małe. (Kurczaczki)

Leżą w koszyczku

pięknie ułożone.

W kolory i wzory

mocno ozdobione (Pisanki)

Jest cały z czekolady.

W świąteczny poranek

z kurczaczkiem i barankiem

stoi wśród pisanek. (zajączek)

3. „Czubatka” – opowieść ruchowa.

Rodzic recytuje rymowankę, obrazując ją gestami, a dzieci naśladują jego ruchy.

Czubatka – autor: Dominika Góra

Chodzi kurka Czubatka po grzędzie,

dzieci układają ręce jak skrzydła, spacerują po kole rytmicznie do wypowiadanych sylab

jak w gnieździe usiądzie, to jajko będzie.

siadają, jedną rękę zwiniętą w pięść wyciągają do przodu

Jajko zabierze gospodarz wąsaty,

wstają, dwoma palcami wskazującymi „rysują” wąsy od nosa na boki

ostrożnie zaniesie to jajko do chaty.

dłonie wyciągają do przodu, w geście niesienia, robią cztery duże kroki

W łupkach cebuli je ugotuje,

naśladują pocieranie oczu dłońmi zwiniętymi w piąstki

jajo na brązowo całe zafarbuje.

w powietrzu „rysują” jajo dwoma palcami symetrycznie, od góry do dołu

W koszyku ułoży tę piękną kraszankę,

unoszą ręce na wysokości brzucha i zaplatają palce

pomiędzy zającem, kurczakiem i barankiem.

naśladują zająca – dłonie przykładają nad głową;

kurczaka – dotykają ramion i machają małymi skrzydełkami;

baranka – zataczają koła piąstkami przy skroniach i podskakują po obwodzie koła

4. Wielkanoc – słuchanie opowiadania T. Kruczka połączone z rozmową na temat jego treści. „Wielkanoc” Tomasz Kruczek

Właśnie chciałam obejrzeć książkę z obrazkami. Obiecałam to mojej żyrafie, że razem będziemy oglądać obrazki z Afryki. Nie wiem, czy wam mówiłam, ale żyrafa mieszka u mnie w pokoju od niedawna. Wprowadziła się tu dokładnie w moje urodziny. No więc właśnie zabierałyśmy się do oglądania obrazków, gdy rozległ się dzwonek do drzwi. – Tolu! Choć szybko – krzyknęła mama – babcia przyjechała na święta! Bardzo się ucieszyłam, bo święta z babcią są zupełnie niesamowite. Babcia zna się na świętach jak nikt inny na świecie. A to przecież wkrótce Wielkanoc i trzeba się do niej dobrze przygotować. – Dzień dobry, dzień dobry, dzień dobry – tubalnym głosem wołała babcia z przedpokoju. Stała w drzwiach, jak zawsze w swojej wielkiej kolorowej spódnicy i z burzą siwych włosów na głowie. W rękach trzymała ogromny wiklinowy kosz pełen świątecznych skarbów. Jak na razie schowanych przed nami pod białą serwetą. – Czas rozpocząć świąteczne przygotowania! – stwierdziła, patrząc po kolei na każdego z nas. – Co wy na to? – Wspaniale! – krzyknęłam – będę mogła ci pomagać? – Oczywiście, Tolu, ty, mama i tata. Wszyscy razem się za to zabierzemy. Mamy na to cały tydzień. – No i proszę – zaśmiał się tata – babcia przejęła dowodzenie. – Oczywiście, mój drogi – odparła i podała mu kosz, który musiał być bardzo ciężki, bo tata zrobił bardzo zdziwioną minę i kilka razy z niedowierzaniem podnosił go do góry. I tak się zaczęła wielkanocna przygoda. Najpierw sadziłyśmy rzeżuchę. Na talerzu w kwiatki rozsypałam ziemię i wysypałam maleńkie brązowe ziarenka. Potem całość podlałam wodą. – Tylko pamiętaj, żeby podlewać codziennie – ostrzegła mama – inaczej rzeżucha nie zdąży wyrosnąć do świąt. – Dobrze, mamo – powiedziałam i naprawdę starałam się pilnować podlewania. Wiecie, to niesamowite, kiedy ziarenka pękają i wyrastają z nich maleńkie roślinki, które są codziennie większe. Bardzo lubię rzeżuchę. Żyrafa chyba nie. Powiedziała mi na ucho, że bardzo dziwnie pachnie i nie będzie jej jeść. Śmieszna ta żyrafa. Kiedy zasadziłam rzeżuchę, przyszedł czas na malowanie pisanek. Najpierw tata zrobił wydmuszki z jajek. Aż cały był czerwony na buzi od tego dmuchania. A na drugi dzień zabraliśmy się za malowanie. Pisanki maluje się na sto sposobów. Można malować farbkami, można pisakami, można poprzyklejać do nich różne rzeczy. Najważniejsze to nie zgnieść wydmuszki. Ale czasami wydmuszka pęka. W zeszłym roku strasznie się tym martwiłam. Teraz jestem już duża i się nie martwię, bo zawsze można zrobić nową pisankę. Kiedy mieliśmy już cały koszyk kolorowych pisanek, przyszedł czas na świąteczne wypieki. Tata przyniósł dla mnie do kuchni specjalny mały zabawkowy stolik, żebym mogła pomagać babci i mamie. I pracowałyśmy wszystkie trzy. To znaczy babcia i mama pracowały, a ja pomagałam. Pieczenie nie jest wcale łatwe. Ręce bardzo szybko oklejają się mąką i można pobrudzić całą kuchnię i fartuszek. I powiem wam, że bardzo szybko cała byłam w mące i klejącym cieście. – Nie przejmuj się, Tolu – powiedziała babcia, widząc moją zmartwioną minę. – Bardzo dobrze nam pomagasz i najważniejsze, że się uczysz przygotowywać święta. To bardzo ważne! Później babcia umyła mi ręce i buzie i zdjęła fartuszek. – A teraz mam coś dla ciebie – mrugnęła do mnie okiem i zaprowadziła mnie do tego wielkiego kosza, który przyniosła. – Proszę, to dla ciebie – powiedziała i podała mi wielką księgę z kolorowymi obrazkami. – To książka o świątecznych zwyczajach. Pobiegłam do pokoju i razem z zabawkami zaczęliśmy wszyscy ją przeglądać. A tam same cudeńka! Wycinankowi chłopcy i wycinankowe dziewczynki w kolorowych spódnicach biegają po kartkach! Niosą wysokie kolorowe palmy zrobione z malowanej trawy i kwiatów. A każda palma ledwo co mieści się na kartce. – To Niedziela Palmowa – powiedział tata, który dosiadł się do nas na chwilę. – A tu zobacz! Dzieci idą ze święconką do kościoła – dodał. I rzeczywiście, na obrazku dzieci niosły małe koszyczki przykryte białymi serwetkami. – O, a tu pisanki, ale takie dziwne – pokazałam kolejny obrazek. – To nie pisanki tylko kraszanki – powiedział tata. – Zamiast malować wydmuszki, wzory skrobie się ostrym nożykiem. – A to stół na niedzielne wielkanocne śniadanie – pokazał tata. – Jest babka i mazurek, i baranek, szynka i pisanki, i kiełbaski, i inne przysmaki. A tu dalej drzewa pełne małych zielonych pączków, z których lada moment miały wystrzelić liście. Zupełnie jakby cała przyroda cieszyła się ze świąt. – A to lany poniedziałek – zaśmiał się tata. – Wycinankowi chłopcy oblewali wycinkowe dziewczynki wycinankową wodą, a one śmiały się, uciekały, tak szybko że omal nie wypadły z książki. – Dosyć tego oglądania! Muszę biec pomagać mamie i babci – powiedział tata i wyszedł z pokoju. – O, to mi się podoba – powiedział, zerkając z półki porcelanowy słoń. – Takie polewanie. Bardzo lubię polewanie wodą. Ja tam wolę palmy – powiedziała żyrafa. – Są takie wysokie jak ja! – A ja najbardziej lubię baranka – powiedział pluszowy baranek. – A ty, Tolu – spytała żyrafa – co najbardziej lubisz w tych świętach? – To, że w ogóle są i że babcia przyjechała – powiedziałam – i że wszyscy jesteśmy razem. Kiedy zasypiałam, wszystkie zabawki opowiadały sobie, co najbardziej lubią w święta wielkanocne. Jedynie mały pluszowy zajączek nic nie mówił, tylko uśmiechał się tajemniczo.

Rozmowa na temat opowiadania.

Zadajemy pytania:

Jak nazywają się święta, do których przygotowywała się Tola?;

Kto przyjechał na święta do Toli?;

Co babcia przywiozła ze sobą?;

Co posadziła Tola na talerzu?;

Co tata zrobił z jajek?;

Jak nazywały się jajka, które malowała Tola?;

Co babcia dała Toli do oglądania?;

Jak wyglądał stół wielkanocny na obrazku w książce, którą Toli dała babcia?;

Co Tola najbardziej lubi w Świętach Wielkanocnych?

5. „Wyścigi z jajkiem” – zabawa zręcznościowa.

Wyznaczamy linię startu i mety. Dzieci stoją na linii startu, trzymając na łyżkach styropianowe jajka (może też być mała piłeczka). Na sygnał: Start! – idą, niosąc ostrożnie jajka. Zatrzymują się na linii mety. Chwalimy dzieci za zręczność i sprawność. Zabawę powtarzamy kilka razy.

6. Praca z Kartą Pracy cz.2, strona 22 – ćwiczenie koordynacji wzrokowo -ruchowej, grafomotoryki, sprawności manualnej i kreatywności. (kredki)

Dzieci zaznaczają drogę między pisanką a miejscem, gdzie się ukryła. Dekorują jedną z nich według własnego pomysłu.

7. „Pisanki we wzorki” – zabawa ruchowo-naśladowcza na podstawie wiersza K. Bayer.

Prosimy, by dzieci naśladowały razem z nami rysowanie na dywanie ilustracji do wiersza. Dzieci mówią głośno to, co rysują. Po wykonaniu ćwiczenia pytamy dzieci:

Jakie kolory mają wasze narysowane pisanki?.

„Pisanki” Katarzyna Bayer

Leżą w koszyczku piękne pisaneczki (dzieci rysują kształt dużego jajka)

kolorowe, malowane, ładnie układane. (dzieci naśladują malowanie jajka pędzelkiem)

Pierwsza ma kropeczki, (dzieci rysują kropeczki)

druga gwiazdki złote, (dzieci rysują gwiazdeczki)

a na trzeciej siedzi malowany kotek. (dzieci rysują kotka)

W ten wielkanocny, wielkanocny ranek poukładam w koszu (dzieci rysują kosz)

śliczne jajka malowane. (dzieci rysują kształt dużego i małego jajka)

kolorowe pisanki

8. „Kolorowe pisanki i kraszanki” – praca plastyczna. (sylwety jaj w kolorach, np.: żółtym, czerwonym, zielonym; elementy do ozdobienia, np.: paski, kropki, kwiatki; sylwety jaj do pomalowania; farby plakatowe)

Dziecko otrzymuje sylwetę jaja w kolorach np.: żółtym, czerwonym, zielonym oraz elementy do ozdobienia, np.: paski, kropki, kwiatki. Zadaniem dzieci jest ozdobienie sylwet jaj tak, by powstały pisanki. Następnie rozdajemy sylwety jajek oraz farby plakatowe. Dzieci malują na nich palcami. Tak powstają kraszanki.

9. Obserwacja naszych posianych ziarenek rzeżuchy lub owsa.

Dobrej zabawy 🙂

Temat: Wielkanocny koszyczek.

Dzień dobry 😀

Na rozruszanie:

1. Wielkanocny koszyczek – słuchanie wiersza Z. Domitrocy połączone ze swobodną rozmową z dziećmi na temat zwyczajów podczas świąt wielkanocnych. Wyjaśnienie znaczenia słowa święconka.

„Wielkanocny koszyczek” – Zbigniew Domitroca

W małym koszyczku dużo jedzenia,

które niesiemy do poświęcenia:

chleb i wędlina, kilka pisanek oraz cukrowy mały baranek.

Drożdżowa babka, sól i ser biały, i już jest pełny koszyczek mały…

2. „Wielkanocny koszyczek” – zabawa dydaktyczna. (duża plansza z koszyczkiem wielkanocnym, sylwety: koszyczka, pisanek, baranka, kurczaczka, zajączka, palemki, chleba, soli, serwetki)

Pokazujemy na dużej planszy koszyczek wielkanocny. Omawiamy z dziećmi, jak powinien wyglądać i co powinno się w nim znaleźć. Następnie na dywanie kładzie sylwety: koszyczka, pisanek, baranka, kurczaczka, zajączka, palemki, chleba, soli, serwetki. Razem z dziećmi umieszczamy na sylwecie koszyczka wszystkie elementy, po kolei wymieniając ich nazwy.

3. „Kurki i ziarenka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. (dowolna piosenka)

Dzieci swobodnie biegają w rytm dowolnej muzyki. Na hasło: „Kurki szukają ziarenek” – dzieci zatrzymują się, robią przysiad i stukają palcami o podłogę.

4. „Co wiąże się z Wielkanocą?” – wskazywanie obrazków związanych tematycznie z Wielkanocą. ( obrazki: pisanek, baranka cukrowego, zajączka, palemki, chleba, choinki, bombek, łańcucha choinkowego, św. Mikołaja )

Rozkładamy obrazki: pisanek, baranka cukrowego, zajączka, palemki, chleba, choinki, bombek, łańcucha choinkowego, św. Mikołaja. Układamy je tak, by dzieci nie widziały rysunków – zakrywamy lub odwracamy. Dzieci odkrywają obrazki, podają nazwy tego, co obrazki przedstawiają, a następnie określają, czy kojarzy się to z Wielkanocą.

5. „Baranki wielkanocne” – zabawa bieżna.

Dzwonimy dzwoneczkiem cicho – dzieci-baranki biegają wolno. Dzwonimy dzwoneczkiem głośno

– dzieci biegają szybko.

6.„Symbole wielkanocne” – układanka. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej (pocięte na trzy części sylwety wybranych symboli wielkanocnych: zajączka, baranka, kurczaczka, palemki; kartki)

Rozdajemy dzieciom pocięte na trzy części sylwety wybranych symboli wielkanocnych: zajączka, baranka, kurczaczka i palemki. Zadaniem dzieci jest złożenie w całość pociętych obrazków. Dzieci podają nazwy symboli wielkanocnych przedstawionych na złożonych obrazkach i naklejają obrazki na kartki.

7. „Pisanki” – nauka piosenki.

Pisanki, pisanki,
jajka malowane
nie ma Wielkanocy
bez barwnych pisanek.

Pisanki, pisanki
jajka kolorowe,
na nich malowane
bajki pisankowe.

Na jednej kogucik,
a na drugiej słońce,
śmieją się na trzeciej
laleczki tańczące.

Na czwartej kwiatuszki,
a na piątej gwiazdki.
na każdej pisance
piękne opowiastki.

Link do piosenki: https://www.youtube.com/watch?v=OTPObfVuHCY&feature=emb_title

8.”Wesoły baranek” – praca plastyczna.

(rolka po papierze toaletowym, klej, nożyczki, wata, czarny mazak)

Połowę rolki po papierze toaletowym smarujemy klejem i oklejamy watą tworząc głowę baranka. Przyklejamy uszy i ruchome oczy (oczy można też namalować), malujemy nos. Robimy dwie kulki z waty i przyklejamy nogi.

9. Sprawdzamy nasze kiełkujące ziarenka!!

Udanej zabawy 🙂

Temat: Pisanki, kraszanki, malowane jaja.

Dzień dobry! 🙂

Krótka rozgrzewka:

Mini Disco – Kaczuszki – YouTube

1. Owieczki – zabawa paluszkowa

Pięć owieczek w zagrodzie bryka

pokazują całą dłoń

jeden, dwa, trzy, cztery, pięć.

liczą na palcach

Nagle patrzcie, jedna znika!

Chowają mały palec, pomagając sobie drugą dłonią

Cztery owieczki w zagrodzie brykają:

pokazują cztery palce

jeden, dwa, trzy, cztery.

Liczą na palcach.

Jedna odeszła, więc trzy zostają.

Chowają serdeczny palec.

Trzy owieczki małe.

Pokazują trzy palce

-jeden, dwa, trzy-

liczą na palcach

idą razem na halę.

„kroczą” palcami po przedramieniu drugiej ręki

Przez strumyk przeskoczą

zmieniają rękę i „kroczą” po drugim przedramieniu

i dalej wesoło kroczą

palcami „wspinają się” na czubek głowy

A gdy dotrą na sam szczyt, całą trawę zjedzą w mig!

Drapią się po głowie

2. „Co jest w jajku?” – zabawa dydaktyczna połączona z eksperymentem. (taca, dwa spodeczki, dwa jajka – surowe i ugotowane na twardo).

Stawiamy na tacy dwa spodeczki oraz kładziemy dwa jajka (jedno nie ugotowane i jedno na twardo). Omawiamy z dziećmi wygląd zewnętrzny jajka: jaki ma kolor, kształt, fakturę, zapoznaje z określeniem skorupka i mówimy, do czego służy oraz czy jest twarda, czy miękka. Następnie rozbijamy surowe jajko i pokazujemy dzieciom, jak wygląda w środku. Oddzielamy białko od żółtka i umieszczamy je na spodeczkach. Wyjaśniamy, jaką funkcję pełnią w jajku. Wspólnie z dziećmi określamy ich konsystencję i kolor. Zapoznajemy dzieci z określeniami białko i żółtko. Dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie, czy białko i żółtko można ze sobą zmieszać. Następnie białko i żółtko są mieszane. Dzieci wyciągają wnioski. Swobodne odpowiadają na pytania: Skąd się biorą jajka?; W jakiej postaci można je spożywać?. Na końcu dzieci są zaproszone do degustacji jaj ugotowanych na twardo.

3. „Wielkanocny zajączek” – zajęcia z profilaktyki logopedycznej Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.

Wielkanocny zając – Dzieci wysuwają wargi do przodu i poruszają nimi w prawą i lewą stronę.

Z pyszczkiem z czekolady – Górnymi zębami lekko nagryzają dolną wargą – udają zajączki.

Spotkali się z kurczaczkiem – Pi, pi, pi – piszczą jak kurczaczki.

I barankiem z waty. – Beee, beee, beee – naśladują beczenie baranka.

Życzenia świąteczne sobie przesyłali, – Przesyłają całuski: cmokają rączkę, nabierają powietrza nosem i ustami zdmuchują całusa z ręki – powtarzają 3 razy.

Aż do kosza z pisankami wszyscy powpadali:

Wielkanocny zając – Wysuwają wargi do przodu i poruszają nimi w prawą i lewą stronę.

Z pyszczkiem z czekolady, – Górnymi zębami lekko nagryzają dolną wargę – udają zajączki.

Cukrowy kurczaczek – Pi, pi, pi – piszczą jak kurczaczki.

I baranek z waty. – Beee, beee, beee – naśladują beczenie baranka.

4. Praca z Kartą Pracy cz.2, strona 23 – rozwijanie wiedzy przyrodniczej i wiedzy ogólnej, ćwiczenie sprawności manualnej.

Dzieci łączą w pary mamę i jej dziecko za pomocą nalepek ze śladami, następnie wybierają zwierzątko pasujące do koszyczka wielkanocnego i nalepiają je obok koszyczka.

5. „Zajączki na łące” – zabawa ruchowa.

Zachęcamy dzieci, by swobodnie poruszały się po pokoju, naśladując zajęcze skoki. Dzieci skaczą jak zajączki, a na hasło zatrzymują się i wykonują polecenia:

– Zajączki jedzą marchewkę – naśladują gryzienie marchewki,

– Zajączki się myją – kolistymi ruchami naśladują czyszczenie futra,

– Zajączki nasłuchują, czy nie zbliża się myśliwy – kucają, podnoszą podkurczone ramiona i nasłuchują dobiegających odgłosów,

– Zajączki odpoczywają na leśnej polanie – kładą się na podłodze i spokojnie oddychają.

6.„Kurczaczki w skorupkach” – zabawa ruchowo-naśladowcza.

Klaskamy, a dzieci-kurczaczki biegają po pokoju. Na hasło: „Kurczaczki w skorupkach” – dzieci zatrzymują się, przykucają, tworzą nad głowami daszki ze splecionych dłoni. Na polecenie.: „Kurczaki wychodzą ze skorupek” – dzieci otwierają splecione dłonie i ponownie poruszają się w rytm klaskania

7. Utrwalenie piosenki „Pisanki”

https://www.youtube.com/watch?v=OTPObfVuHCY&feature=emb_title

8. Czy urosło Wam już coś z zasianych ziarenek?? 🙂

Dziękuje za współpracę 🙂

Temat: Na świątecznym stole

Witam serdecznie 🙂

Na rozgrzewkę:

Utrwalenie cyfry 5:

Dzieci robią:

-5 przysiadów,

-5 podskoków,

-5 razy klaszczą

-5 razy tupią,

-5 razy kiwają głowami na boki,

-5 kroków w przód

-5 kroków w tył

Głośno przy tym licząc.

1. Jajeczka – zabawa paluszkowa

Dzieci do kurnika poszły

spacerowanie palcami jednej dłoni po wierzchu drugiej

i jajeczka przyniosły

zaciskanie dłoni w pięści

Mama je ugotowała

energiczne machanie pięściami w górę i w dół

i dzieciom podała.

wyprostowanie dłoni

Dzieci jajeczkami o blat stołu stukają

zaciśnięcie dłoni w pięści, złączenie ich ze sobą i stukanie nimi o podłoże

i ze skorupek je obierają

stopniowe otwieranie kolejnych palców

Na talerzach układają

stukanie dłonią zaciśniętą w pięść o wnętrze drugiej dłoni

starannie kroją i solą,

przesuwanie bokiem jednej dłoni po wnętrzu drugiej,

następnie naśladowanie posypywania

i ze smakiem je zjadają

masowanie się dłonią po brzuchu

2. Na wielkanocnym stole – słuchanie wiersza K. Kuzior-Wierzbowskiej, swobodna rozmowa na temat jego treści.

Czytamy wiersz, pokazując ilustracje związane z jego treścią: babę lukrowaną, cukrowego baranka, dwa kurczaczki.

„Na wielkanocnym stole” – Katarzyna Kuzior-Wierzbowska

Stoją na stole baby lukrowane,

a między nimi cukrowy baranek.

Pobekuje cicho, stuka kopytkami,

bo chciałby dosięgnąć miski z pisankami.

Ale dwa kurczaki tej miski pilnują,

na baranka groźnie oba popiskują.

Więc mały baranek w inną stronę zmierza.

Kilka listków rzeżuchy uskubał z talerza.

Pytamy dzieci:

Co stało na stole świątecznym?

Czego chciał dosięgnąć baranek?

Kto pilnuje miseczki?

Co uskubał baranek?

 

3. Pan zajączek Zofia Makowska – zabawa paluszkowa

Pan zajączek idzie w gości, (uderzają dłońmi o kolana)

więc się musi przygotować. (głaszczą włosy)

Myje uszy, łapki, pyszczek, (naśladują mycie uszu, rąk, buzi)

żeby czysty mógł świętować. (prostują plecy, rozglądają się na boki)

4. Praca z Kartą pracy cz.2, strona 24 – kodowanie, ćwiczenie koordynacji wzrokowo -ruchowej i sprawności manualnej.

Dzieci rysują palcem drogę kota do kłębka, przeliczają kostki. Taką samą drogę projektują na dolnej kratownicy, korzystając z nalepek.

5. Zestaw ćwiczeń ruchowych. (piłka)

– „Skaczące pisanki” – dzieci stają na wyznaczonej linii i skaczą obunóż do końca sali.

– „Zające na łące” – dzieci wykonują zajęcze skoki (w przysiadzie najpierw przekładane są ręce, później nogi) do wyznaczonego miejsca.

– „Mówiąca pisanka” – dzieci stają a rodzic rzuca piłkę do dziecka, mówiąc: Rzuć, kucając / Rzuć, siedząc / Podskocz i rzuć. Dzieci wykonują polecenia.

– „Kaczuchy” – dzieci chodzą, naśladując kaczuszki (kaczy chód, machanie skrzydełkami i kuperkami).

6. „Kura znosi jajko” – zabawa ruchowa z elementami liczenia.

Dzieci poruszają się w rytm dowolnej muzyki. Gdy zatrzymamy muzykę, dzieci zatrzymują się. Pokazujemy kartonik z określoną liczbą kropek od 1 do 5 (można ewentualnie użyć palców u ręki), mówiąc: Kura znosi jajka. Ile ich zniosła?. Dzieci liczą kropki i mówią tyle razy „ko”.

7. „Świąteczny stroik” – wykonanie sylwety wielkanocnego zająca, baranka lub kurczaczka do stroika, wyrabianie poczucia estetyki. (sylwety zająca, baranka lub kurczaczka z środy)

Zachęcamy dzieci do zrobienia stroika, który będzie stanowił dekoracje świątecznego stołu. W tym celu dajemy dziecku szablon (sylwety zająca, baranka lub kurczaka), prosimy o ich odrysowanie i wycięcie (można ewentualnie pomóc dziecku przy tych czynnościach) Zwracamy uwagę na zachowanie środków ostrożności podczas używania nożyczek. Po wycięciu sylwety dzieci dwustronnie malują wybrane zwierzątko i doklejają wykałaczkę. Całość mocują w doniczce, w której wcześniej zostało wysiane zboże lub rzeżucha, a do wykałaczki przywiązują wstążkę. Gotowe prace mogą być ozdobą wielkanocnego stołu.

8. Utrwalenie piosenki „Pisanki”

https://www.youtube.com/watch?v=OTPObfVuHCY&feature=emb_title

9. Obserwacja naszych posianych ziarenek rzeżuchy lub owsa 😉

Ciekawa jestem co Wam wyrosło?? 🙂

Dziękuje za wspólną pracę w tym tygodniu 😀

Temat: Wycieczka do gospodarstwa.

Witam serdecznie po Świętach 🙂

1. „Spacer zwierząt” – ćwiczenia poranne.

Recytujemy wiersz, a dzieci wykonują odpowiednie ruchy.

Spacer zwierząt – Agata Giełczyńska

dzieci biegają na czworakach

Polną ścieżką piesek biegnie.

Szczeka głośno w nocy, we dnie.

Nie potrafi iść powoli,

on zabawy, harce woli.

idą, kucając i trzymając się za kostki

Kaczka wesolutko człapie,

już po chwili wodą chlapie.

Krótkimi rusza nóżkami,

pływa razem z kaczętami.

poruszają się po kole, przeskakując z nogi na nogę

Źrebak raźno podskakuje,

zmęczenia wcale nie czuje.

Hen, przed siebie dalej gna,

pędzi szybko niczym wiatr!

idą powoli, trzymając ręce za plecami i co jakiś czas wykonując skłony

Kurka nie śpieszy się wcale,

ziaren szuka wytrwale.

Spacerkiem się delektuje

i na robaczki poluje.

idą na czworakach, wolno i spokojnie

Idzie dróżką kotek mały,

czarne wąsy, ogon biały.

Delikatnie łapki stawia,

cichuteńko się zakrada.

Po skończonych ćwiczeniach dzieci zwijają się w kłębek i chwilę odpoczywają

2. „W gospodarstwie” – wycieczka.

Przybliżamy dzieciom temat gospodarstwa w postaci filmu lub prezentacji.

Zwierzęta w gospodarstwie rolnym na wsi – film edukacyjny dla dzieci – lekcja po polsku – YouTube

3. W gospodarstwie – słuchanie wiersza T.M. Massalskiej. (sylwety zwierząt: koguta, kury, kaczki, trzech kaczątek, krowy, konia, świni, kota, psa)

Czytamy wiersz, demonstrując sylwety zwierząt występujących w utworze.

„W gospodarstwie” – T. M. Massalska

Pieje kogut już od świtu:

-Kukuryku! Kukuryku!

Kura do kurczaków żwawo

gdacze: – W lewo!

Gdacze: – W prawo!

Kaczka kwacze: – Kwa! Kwa! Kwa!

Trzy kaczątka dziobem pcha.

Krowa muczy: – Mu! Mu! Mu!

Aż po prostu brak jej tchu.

Koń opędza się od much.

I rży głośno: – Jestem zuch!

Świnka chrumka: – Chrum! Chrum! Chrum!

Co za hałas! Co za szum!

Kot cichutko miauczy: – Miau!

A pies szczeka: – Hau! Hau! Hau!

Rozmowa na temat wiersza. Rozkładamy przed dziećmi sylwety zwierząt występujących w wierszu. Pytamy: Jakie zwierzęta występowały w wierszu?; Jaki odgłos wydaje: kogut / kura / kaczka / krowa / świnia / kot / pies? (dzieci po kolei naśladują głosy zwierząt).

Zwierzęta wiejskie

4. Praca z Kartą pracy cz.2, str.12 – utrwalanie wiedzy ogólnej, ćwiczenie koordynacji wzrokowo -ruchowej i grafomotoryki.

Dzieci podają nazwy zwierząt na ilustracji. Te, które kojarzą im się z polską wsią, łączą z zagrodą za pomocą linii.

5. „Odgłosy zwierząt z wiejskiego podwórka” – rozwiązywanie zagadek słuchowych: kura, koń, krowa, baran, indyk, kaczka.

Włączamy dziecku nagranie odgłosów lub naśladujemy dźwięki wydawane przez zwierzęta. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, co naśladujemy.

6.„Gospodarz” – zabawa naśladowcza.

Dziecko siedzi i wykonuje do słów rymowanki określone ruchy.

Zabawę można powtórzyć kilka razy, zachęcając dziecko do włączenia się w recytację.

„Gospodarz” – Agata Giełczyńska

W gospodarstwie pracy wiele

dzieci łapią się za głowę w dzień powszedni i w niedzielę.

Pan gospodarz już od rana wstają przerzuca duży stóg siana.

wykonują gest przerzucania siana widłami z wnętrza koła na zewnątrz

Karmi kury, owce, krowę,

wyciągają ręce przed siebie – raz jedną, raz drugą

w wiadrach dla nich nosi wodę.

idą, kiwając się na boki i naśladując noszenie ciężkich wiader

Traktorem wyjeżdża w pole,

trzymają kierownicę, poruszając się po pokoju.

słomę układa w stodole.

wykonują gest układania dużych kloców

A gdy już skończona praca,

ocierają pot z czoła

zmęczony do domu wraca.

maszerują w miejscu, po czym siadają

7. „Gimnastyka buzi i języka”.

• „Mruczenie” – ćwiczenia rozluźniające. Dzieci na wydechu mruczą.

  – „Wesołe usta” – ćwiczenia oddechowe i warg. Dzieci nabierają powietrze i starają się jak najdłużej wypowiadać sylabę „mu” na wydechu, mogą przy tym poruszać wargami w prawą i lewą stronę.

  – „Koniki” – ćwiczenia języka. Dzieci kląskają czubkiem języka – naśladują odgłos stukania końskich kopyt.

  – „Kotki piją mleczko” – ćwiczenia języka. Dzieci wysuwają język szeroki i na przemian wąski; płaski lub zaostrzony, a następnie unoszą lekko brzegi języka do zębów.

8. „Co to za zwierzę?” – zabawa ruchowo-naśladowcza.

Dziecko porusza się w rytmie wystukiwanym przez rodzica (można klaskać). Gdy przestajemy grać, pokazujemy obrazek zwierzęcia, o którym była mowa w wierszu „W gospodarstwie”. Dziecko mówi nazwę zwierzęcia oraz naśladuje sposób jego poruszania się i głos, jaki wydaje. Następnie ponownie zaczynamy grać. Zabawa kończy się, gdy pokażemy wszystkie obrazki.

Dziękuje za współpracę 🙂

Temat: Białe i zdrowe.

Dzień dobry!!

1. Ćwiczenia gimnastyczne, zestaw nr 13.

„Z wizytą na łące” – zabawa orientacyjno -porządkowa.

Dziecko porusza się w rytm dowolnej muzyki: biegiem, marszem, w podskokach. Na przerwę przyjmuje pozycje zgodnie z zapowiedzią: Bocian! (próbuje stać na jednej nodze), Zielona trawa! (przyjmuje pozycję leżenia przodem lub tyłem). Zabawę powtarzamy kilka razy.

„Krówka Łatka” – zabawa z czworakowaniem.

Dziecko porusza się na czworakach. Idzie rytmicznie podczas recytacji wierszyka, na koniec siada w siadzie skrzyżnym wyprostowane. Zabawę powtarzamy 2–3 razy.

Łatka Zofia Makowska

To szczęśliwa krówka Łatka.

A to łąka cała w kwiatkach.

Łatka mleko białe da temu,

co o zdrowie dba.

„Skąd się bierze mleko?” – zabawa bieżna.

Dziecko porusza się swobodnym biegiem po pokoju – rozwozi samochodem mleko do sklepów. Na sygnał parkuje tyłem (maszeruje kilka kroków w tył i zatrzymuje się), przenosi kartony z mlekiem (wykonuje skłony tułowia do przodu), przestawia towar (wykonuje skręty tułowia na przemian w prawo i w lewo). Zabawę powtarzamy kilka razy.

-„Piję mleko – jestem zdrowy!” – zabawa z elementem podskoku.

Dziecko maszeruje po pokoju wyklaskując rytmicznie „Piję mleko, jestem zdrowy!” i wyskakuje w górę, spada na lekko ugięte nogi, a następnie wykonuje przysiad podparty. Zabawę powtarzamy kilka razy.

„Marsz” – ćwiczenie uspokajające.

Dziecko maszeruje w rytmie rytmicznego lecz powolnego klaskania. Porusza się w marszu zwykłym i we wspięciu na palcach

2. „Kiciuś Perski i wyrzutnia mleka” – rozmowa o tym, skąd się bierze mleko, próba tworzenia zabawnych określeń dotyczących procesu pozyskiwania mleka na podstawie opowiadania.

„Kiciuś Perski i wyrzutnia mleka” -Maciejka Mazan

To był wyjątkowy dzień! Dlaczego? Z kilku powodów. Pani spytała wszystkich, jak lubią pić mleko, ale zanim ktokolwiek się odezwał, Kiciuś Perski nagle się zbudził – a on bardzo rzadko się budzi – i zawołał: – Ja! Ja lubię pić mleko! Na ciepło, zimno, z butelki, z kartonika – ze wszystkiego! A dlaczego pani pyta? Ma pani dla mnie jakieś mleko? Pani powiedziała, że nie, ale ma niespodziankę, i to nie tylko dla Kiciusia: wycieczkę na wieś, gdzie każdy będzie mógł się przekonać, jak powstaje mleko. I ledwie to powiedziała, a przed przedszkolem zatrzymał się autobus. Kiciuś Perski poderwał się na równe nogi i zanim inni zdążyli się ubrać, siedział już w autobusie koło kierowcy i podskakiwał niecierpliwie. Był to pierwszy przypadek w historii przedszkola, kiedy Kiciuś tak bardzo się czymś przejął. Przez całą drogę nie zasnął ani na chwilę i ciągle opowiadał o mleku. Że jest pyszne i zdrowe, i bardzo ładne, i że on ma nawet zdjęcie butelki mleka na ścianie, bo lubi sobie na nie popatrzeć przed snem. – A jak myślisz, Kiciusiu, skąd się bierze mleko? – spytała pani. – Z butelki. Albo z kartonu – odparł Kiciuś. – A jak się tam znalazło? – pytała dalej pani. Kiciuś zastanawiał się przez dłuższą chwilę i powiedział w końcu, że pewnie ktoś je tam wlał. – Ale skąd je wziął? – chciała wiedzieć pani. Sylwia Sowa, która zostanie naukowcem, powiedziała, że pewnie istnieje jakaś maszyna do produkcji mleka. Brzmiało to bardzo prawdopodobnie, więc Kiciuś się z nią zgodził. Pani tylko się uśmiechnęła i powiedziała, że właśnie jadą, żeby zobaczyć tę maszynę do produkcji mleka. Kiciuś tak się ucieszył, że nie zasnął do końca podróży. A kiedy autobus się zatrzymał, Kiciuś pierwszy wyskoczył na zewnątrz i zaczął się rozglądać. – Proszę pani! Ale tu nie ma żadnej maszyny! – pożalił się od razu. – Maszyny stoją trochę dalej – wyjaśniła pani. I zaprowadziła przedszkolaki do wielkiego budynku, w którym stało mnóstwo zwierząt w czarno -białe łaty. – To są krowy – wyjaśniła pani. Kiciuś stał obok niej i podskakiwał niecierpliwie. – A kiedy zobaczymy maszyny do produkcji mleka? – spytał. – To właśnie krowy produkują mleko – oznajmiła pani. Kiciuś usiadł z wrażenia. – Ale jak to? – spytała Sylwia Sowa, bardzo zainteresowana. – Zaraz to zobaczycie – obiecała pani. – Ten pan wszystko wam wyjaśni. I rzeczywiście, zaraz przyszedł pan, który zaczął opowiadać, jak krowy produkują mleko i zapowiedział, że teraz pokaże przedszkolakom, którędy to mleko wydobywa się z krowy. Kiciuś, który siedział i trzymał się za głowę, na te słowa poderwał się z podłogi i pobiegł za panem, żeby zobaczyć to jako pierwszy. A po chwili wszyscy w okolicy usłyszeli jego głos: – Proszę pani! Proszę pani! Ta krowa strzela mlekiem! Ona ma takie… wyrzutnie mleka! Wiedziałem, że mleko jest najlepsze! Kiciuś przez całą drogę powrotną nie umilkł ani na chwilę, a tatusiowi, który przyszedł odebrać go z przedszkola, oznajmił: – Zmieniłem zdanie! Nie musisz mi kupować myszek! Ale w zamian – koniecznie kup mi krowę, tato!

Pytamy: Dokąd przedszkolaki pojechały na wycieczkę?

O jakich zwierzętach pani powiedziała „maszyna produkująca mleko”?

Co według Kiciusia Perskiego miała krowa?

Dlaczego Kiciusiowi skojarzyło się to z wyrzutnią?

Co to jest według was wyrzutnia?

Spróbujcie znaleźć jakieś nowe określenia zamiast „maszyna produkująca mleko” albo „wyrzutnia mleka”. .

3. Wesoły, smutny” – ćwiczenie kształtujące prawidłową postawę ciała.

Dzieci chodzą swobodnie. Na hasło: Jestem smutny, skończyło się mleko! – przybierają postawę smutnej osoby (głowa zwieszona, ramiona opadają, ręce wzdłuż ciała, smutna mina, powolny krok, szuranie nogami). Na hasło: Jestem szczęśliwy, mama kupiła mleko! – przybierają postawę szczęśliwej osoby (plecy wyprostowane, łopatki ściągnięte, brzuch wciągnięty, uśmiech na twarzy, sprężysty krok). Zwracamy uwagę na to, że postawa, którą dziecko prezentuje jako postawę człowieka szczęśliwego – jest prawidłowa, odpowiednia dla naszego organizmu, dlatego powinniśmy dbać, by zawsze tak się prezentować.

4. „Co lubisz jeść?” – dzielenie się swoimi przeżyciami.

Dzieci patrząc na obrazek krowy, odpowiadają, jakie produkty z mleka lubią jeść / pić.

5. Praca z Kartą Pracy cz.2. Str.11 – rozwijanie wiedzy ogólnej, ćwiczenie kreatywności, sprawności manualnej. (KP2, kredki, biała farba)

Dziecko wypowiada się na temat mleka, przypomina dotychczas zdobyte informacje. Wskazuje na obrazku produkty, które je się z mlekiem, i kolorują właściwe miseczki. Malują mleko palcem umoczonym w farbie.

6„Buzia pełna mleka” – ćwiczenie policzków.

Dziecko nabiera powietrza w policzki (jakby były pełne mleka). Następnie powoli wydmuchuje powietrze i wciąga policzki (jakby wsysały mleko przez zatkaną rurkę). W końcu wykonuje ruchy powolnego przeżuwania – w lewą i prawą stronę (jak krowa, która przeżuwa trawę).

7.„Dzień i noc” – zabawa ruchowa.

Na dywanie rozkładamy obręcz lub może być kawałek sznurka lub skakanka – jest to obora, w których mieszka krowa. Na hasło: „Dzień!” – dziecko-krówka wychodzi na łąkę, je trawę, głośno ją przeżuwając i naśladuje odgłosy wydawane przez krowę: muuu. Na hasło: Noc! – wraca do swojej obory i kładzie się spać

8. Krówka na łące – praca plastyczna.

(papierowe talerzyki lub połowa koła wycięta z bloku technicznego, dziurkacz, farba plakatowa (kolor czarny i brązowy), zielone i białe kartki z bloku technicznego, bibuła w  różnych odcieniach koloru zielonego, nożyczki, klej, sznurek, plastelina, kartki.)

Dziecko otrzymuje połowę papierowego talerzyka lub połowę koła wyciętego z bloku (będzie to korpus krowy), w  którym robimy dziurkaczem dwie dziurki przy dolnej poziomej krawędzi. Dziecko wykonuje na talerzykach plamy, stemplując palcami zamoczonymi w farbie (czarnej lub brązowej). Nim farba wyschnie, nakleja na zielone kartki kawałki różnego odcienia zielonej bibuły. Następnie przewleka przez każdą dziurkę w talerzyku kawałek sznurka i pomocą rodzica wiążą na supełek, pozostawiając dwa długie końce, do których przylepiają kulki z plasteliny. W ten sposób powstają nogi krowy. Korpus naklejamy na kartkę z  bibułą. Doklejamy biały owal wycięty z papieru (łeb krowy), na którym mocujemy wykonane z plasteliny oczy, mordkę, rogi i uszy. Na koniec doklejamy ogon (cienki wałek plasteliny).

Dziękuje za prace!!! 🙂

Temat: Mleczna burza mózgów

Witam serdecznie! 🙂

Na rozruszanie:

Śpiewające Brzdące – A ram sam sam – Piosenki dla dzieci ?￰ﾟﾘﾂ? – YouTube

1. „Nad kartonik” – ćwiczenie mięśni brzucha. (małe pudełka papierowe (np. po śmietance) lub klocki)

Dzieci wykonują siad prosty podparty, nogi wyprostowane w kolanach. Stawiamy papierowe pudełko / klocek przed dzieckiem. Zadanie polega na unoszeniu naprzemiennie stóp nad pudełkiem / klockiem (tzw. nożyce). Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.

2. „Co mówią książki o mleku?” – przegląd wiadomości. (czasopisma o tematyce żywnościowej, klej, nożyczki, albumy, encyklopedie)

Przygotowujemy czasopisma i książki mówiące o mleku. Czytamy dziecku fragmenty. Dziecko może wyciąć z czasopism obrazki odnośnie mleka i jego przetworów przydadzą nam się do kolejnego zadania.

3. „Mleczne wiadomości” – tworzenie siatki pojęć, burza mózgów (kolorowe flamastry, arkusz papieru pakowego z pytaniami na temat mleka, ilustracja szklanki mleka, klej)

Kładziemy na dywanie duży arkusz papieru – siatka pojęć (środek pusty, dookoła pytania na temat mleka, zapisane jednym kolorem). Dziecko nakleja szklankę mleka na środku arkuszu, następnie odczytujemy pytania z plakatu, a odpowiedzi dziecka zapisujemy innym kolorem niż pytania.

• Jakiego koloru jest mleko? (białe, żółte)

• Które zwierzęta dają mleko? (krowa, koza, owca)

• Gdzie żyją zwierzęta, które dają mleko? (gospodarstwo, obora)

• Skąd mleko i jego produkty trafiają do sklepu? (mleczarnia)

• Czy jest mleko z roślin? (sojowe, ryżowe, migdałowe)

• Z czym możemy zjeść mleko? (chrupki)

• Z czego pijemy mleko? (kubeczek, szklanka, słomka)

• Jak można podać mleko do picia? (zimne, podgrzane)

• Co można zrobić z mleka? (ser biały, żółty, lody, koktajl, masło)

4.„Piosenka o mleku” – nauka piosenki i zabawa z nią.

Dzieci słuchają piosenki. Pokazujemy ilustracje do zwrotek:

I – krowa na łące, trawa, słońce;

II – gospodyni doi krowę, obok stoi bańka z mlekiem;

III – dzieci piją mleko.

Piosenka o mleku sł. i muz. Joanna Bernat

Krówka pasie się na łące

Ryczy głośno – muu, muu, muu!

Grzeje ją poranne słońce

Skubie trawkę tam i tu.

Ref.: Muu, muu, muu!

Muu, muu, muu!

Skubie trawkę tam i tu.

Gospodyni krówkę doi

Leci mleko – klam! klam! klam!

O! Już w bańce mleko stoi

Krówka mleko dała nam.

Ref.: Klam, klam, klam!

Klam, klam, klam!

Krówka mleko dała nam.

Już do brzuszka mleczko leci

Jakie smaczne – mniam, mniam, mniam!

Piją mleko wszystkie dzieci

I ja chęć na mleko mam!

Ref.: Mniam, mniam, mniam!

Mniam, mniam, mniam!

I ja chęć na mleko mam!

                                                       

5. Praca z Kartą Pracy cz.2, str. 13 – poszerzanie wiedzy przyrodniczej, rozwój logicznego myślenia, ćwiczenie koordynacji wzrokowo -ruchowej, dzielenie wyrazów na sylaby.

Dzieci umieszczają nalepkę młodych zwierząt obok ich matek, oznaczają zwierzęta według wielkości (duże zwierzę – duża kropla, małe zwierzę – mała kropla), dzielą nazwy zwierząt na sylaby.

6.„Głodna krówka” – eksperyment z magnesem. (2 magnesy, kawałki karteczek (w tym zielone), korek, szklana kulka, kawałek szmatki, guzik, obrazek krowy, spinacze biurowe)

Mówimy: Krowa uwielbia trawę. Trawa przyciąga ją jak magnes. Czy wiecie, co to jest magnes?Pokazujemy 2 magnesy, mówimy, że mają w sobie siłę, która przyciąga lub odpycha od siebie 2 elementy. Dajemy dzieciom magnesy i prosimy o sprawdzenie, co magnes może do siebie przyciągać. Dzieci dotykają magnesem przedmiotów wykonanych z różnego materiału, próbują wyciągnąć wnioski. Następnie zapraszamy dzieci do zabawy. Można wykorzystać dowolny rysunek przedstawiający krowę. Za pomocą taśmy dzieci doklejają do krowy spinacz (tuż przy pyszczku). Do magnesu doklejają kawałek zielonego papierka – to będzie trawa. Kładą krowę na stoliku i zbliżają do niej magnes z trawą. Obserwują, jak krowa zaczyna się przesuwać w stronę trawy. Dzieci próbują „przyciągać” krowę także za pomocą innych przedmiotów niż magnes. Wyciągają wnioski, że jedynie magnes ma w sobie tajemniczą siłę oraz że działa ona tylko na metalowe przedmioty.

7. Bańka z mlekiem – naśladowanie marszu z ciężkim przedmiotem.

Dzieci maszerują po pokoju i reagują na sygnał. Gdy stukamy szybko na bębenku, dzieci chodzą energicznie. Gdy stukamy wolno – dzieci udają, że idą z ciężką bańką: pochylają plecy w dół, ręce zwieszone, co chwila zatrzymują się, prostują plecy i się rozciągają. Zabawę powtarzamy.

8.Krówka – ćwiczenie percepcji słuchowej, ćwiczenie spostrzegawczości.

Dziecko zamyka oczy (lub zasłaniamy mu je apaszką). Po cichu przechodzimy w inną część pokoju i wydajemy dźwięk: muu -muu. Dziecko nasłuchuje i wskazuje, z którego kierunku słyszy dźwięk. Gdy odgadnie, zamienia się rolami z rodzicem.

9. „Szybkie zakrętki” – zabawa zręcznościowa. (zakrętki od butelek po mleku, arkusz papieru, mazaki)

Dziecko otrzymuje zakrętkę od butelki po mleku. Możemy przygotować trasy, po których dziecko będzie kolejno przesuwać zakrętki, pstrykając w nie palcami (linie na dużym arkuszu papieru) lub punkt startowy, od którego będzie się mierzyć odległość, jaką pokonała zakrętka pstryknięta palcami przez dziecko.

Dziękuję za uwagę 🙂

Temat: Co łączy ryż i mleko?

Dzień dobry 🙂

Na rozgrzewkę:

Utrwalenie cyfry 5:

Dzieci robią:

-5 przysiadów,

-5 podskoków,

-5 razy klaszczą

-5 razy tupią,

-5 razy kiwają głowami na boki,

-5 kroków w przód

-5 kroków w tył

Głośno przy tym licząc.

1. „Poranek na wsi” – opowieść słowno-ruchowa.

Snujemy opowieść według opowiadania Agaty Giełczyńskiej i  wykonujemy odpowiednie ruchy. Dzieci kładą się na dywanie zwinięte w kłębek, po czym naśladują ruchy rodzica..

Noc bardzo szybko minęła i  zaczęło świtać. Całe gospodarstwo powoli budziło się do życia (maluchy powoli się przeciągają). Jako pierwszy wstał pies Mars i wesoło merdając ogonem, zaczął biegać po podwórzu (poruszają się na czworakach). Jego głośne szczekanie obudziło kota Puszka, który przeciągnął się mocno jeden raz (wykonują koci grzbiet), potem drugi (powtarzają ćwiczenie), po czym ziewnął głośno (ziewają) i wyjrzał na zewnątrz. Nim zdążył cokolwiek powiedzieć, ujrzał spacerujące po podwórzu kury (kładą ręce na biodrach i poruszają się, obciągając palce stóp), które od czasu do czasu grzebały w ziemi w poszukiwaniu ziaren i  robaczków (pocierają o dywan raz jedną nogą, raz drugą). Tuż za nimi na powitanie dnia wyszły gąski, które szły jedna za drugą, śmiesznie poruszając kuperkami i wyginając długą szyję raz w prawo, raz w lewo (idą jeden za drugim, od czasu do czasu przykucając, poruszają głową w prawo i lewo). A kiedy dotarły do stawu, wskoczyły doń zadowolone (zatrzymują się i podskakują). Nawet krowa Aniela zdążyła się obudzić. Leniwie pokręciła mordą i oblizała się wielkim językiem (oblizują się, poruszając językiem raz w jedną, raz w drugą stronę). Zaraz ruszyła zjeść trochę siana, nim ubiegną ją baranki, które już podskakiwały, pędząc w stronę żłobu (podskakują). Tak, chyba całe podwórko już się obudziło. Ale… Zaraz, zaraz! A gdzie jest kogut?! (przykładają dłoń do czoła i rozglądają się). Jest w kurniku! Biedaczek zaspał! (łapią się za głowę). To może pozwólmy mu dziś dłużej pospać. Nie budźmy go (kładą palec na ustach i siadają na dywanie)

2. „Co to jest?” – fotozabawa wprowadzająca w temat dnia.

(ilustracje w powiększeniu (ryżu nieugotowanego, ryżu ugotowanego, mleka ryżowego) lub prawdziwy ryż (ugotowany i nieugotowany) oraz mleko ryżowe)

Pokazujemy dzieciom ilustracje w powiększeniu: ryżu nieugotowanego, ryżu ugotowanego, mleka ryżowego (lub prawdziwe produkty, jeśli jest taka możliwość). Dzieci próbują odgadnąć, co widzą, zastanawiają się, co może łączyć ryż z mlekiem.

Powstaje pytanie: Czy z ryżu może powstać mleko?

                                 

3. „Mleko nie tylko od krowy” – poznanie rodzajów mleka.

(szklanki, różne rodzaje mleka – krowie, kozie, sojowe, ryżowe, migdałowe, emblematy na szklanki (krowa, koza, soja, ryż, migdał), łyżeczki, emblemat kciuka w górę, kółka w kolorze mleka, nasiona soi i ryżu, łuskane migdały, taśma klejąca)

Stawiamy przed dziećmi szklanki z różnymi rodzajami mleka (krowie, kozie, sojowe, ryżowe, owsiane, kokosowe, migdałowe). Każda szklanka oznaczona jest emblematem (krowa, koza, soja, ryż, migdał). Dzieci obserwują szklanki z mlekiem. Opowiadają o kolorze, zapachu, zaobserwowanej różnicy pomiędzy poszczególnymi rodzajami mleka. Wyjaśniamy, że mleko może powstać również z roślin, takich jak soja, ryż, owies, kokos czy migdały (pokazujemy nasiona). Dzieci oddzielają szklanki z mlekiem roślinnym od mleka krowiego i koziego, ponownie wąchają i wypowiadają się. Wyjaśniamy: Mleko roślinne piją ci, którzy są na przykład uczuleni na mleko krowie, piją je, by nie chorować. Zachęcamy do wspólnej degustacji.

                                     

4. „Taki jak…” – zabawa językowa.

Dzieci kończą zdania zapoczątkowane przez rodzica.:

Biały jak…;

Mleko zimne jak…;

Mleko ciepłe jak…;

Ser żółty jak…;

Krowa duża jak…;

Słodki jak…

5. „Masz tu, kotku” – rozmowa o przysmaku kotów na podstawie wiersza.

„Masz tu, kotku” – Anna Przemyska

Masz tu, kotku, owies na spodku, zjedz go sobie ze smakiem. – Dziękuję, nie jestem kurczakiem. Masz tu, kotku, marchew na spodku, schyl się nad talerzykiem. – Dziękuję, nie jestem królikiem. Masz tu, kotku, miód na spodku, pachnie jak wiosną kwiatki. – Dziękuję, miód jedzą niedźwiadki. Masz tu, kotku, mleko na spodku, co byś lepszego chciał? – Nic nie ma lepszego, Miau!

Rozmawiamy z dziećmi na temat treści wiersza, dopytując, co kolejno oferowano kotkowi do jedzenia. Następnie pytamy: Co wasz kotek lubi jeść, pić? To prawda, koty lubią pić mleko. Możemy zwrócić jednocześnie uwagę dzieci na to, że podawanie mleka dorosłym zwierzętom nie jest zalecane przez weterynarzy. Najzdrowszym mlekiem dla zwierząt jest mleko ich mamy, takie, które piją zaraz po urodzeniu, natomiast dorosłe zwierzęta powinny pić tylko specjalne mleko, kupowane w sklepach zoologicznych, ponieważ tylko takie mleko nie będzie szkodziło ich brzuszkom.

6. Kotki na spacerze – zabawa z ruchowa z elementami czworakowania według Kazimiery Wlaźnik. (bębenek)

Wystukujemy rytm, a dzieci czworakują w różnych kierunkach po pokoju. Gdy przestajemy grać, prosi, by dzieci-kotki przeciągały się, robiły koci grzbiet i miauczały. Następnie ponownie zaczynamy grać. Zabawa powtarzana jest kilka razy.

7. Praca z Kartą pracy cz. 2, str.14 – rozwijanie wiedzy ogólnej, ćwiczenie sprawności manualnej.

Dzieci nazywają produkty na karcie, otaczają pętlą tylko te, które powstały z mleka. Następnie komponują kanapkę, umieszczając nalepki w odpowiedniej kolejności.

8.„Ryżowa zabawa” – ćwiczenie koncentracji, sprawności manualnej.

Dziecko przesypuje łyżeczką ryż z większego pojemnika do mniejszych, starając się nie rozsypywać ziaren.

9. „Czarna krowa” – zabawa logorytmiczna.

Dzieci recytują za rodzicem popularną rymowankę: „Czarna krowa w kropki bordo gryzła trawę, kręcąc mordą”. Podczas wypowiadania rymowanki starają się naśladować ruch przeżuwania, typowy dla krów. Zadanie wykonują wolno i szybko, na zmianę

10. Przypomnienie i utrwalenie piosenki z wczoraj: „Piosenka o mleku”.

Bardzo dziękuje za wspólny drugi tydzień pracy i za wszystkie przesłane zdjęcia prac!! 🙂

Spokojnego weekendu dla wszystkich małych „Misiów” i ich rodzin 😀

Temat: Smaczny i zdrowy koktajl od krowy.

Witam po weekendzie!!

1. Na rozruszanie Gimnastyka:

2. „Gimnastyka smyka” – wierszyk animowany ruchem.

Tupnij nogą ile sił, (tupiemy)

klaśnij w górze: raz, dwa, trzy (klaszczemy nad głową)

zrób do przodu skłon głęboki (kłaniamy się, dotykając palcami stóp)

potem pochyl się na boki (robimy skłon w lewo i w prawo)

Raz – skręt w lewo (robimy skręt w lewo)

Raz – skręt w prawo (robimy skręt w prawo)

bioderkami porusz żwawo (kręcimy bioderkami)

a gdy zmęczysz się troszeczkę, możesz usiąść na chwileczkę (siadamy).

3. „Kubek mleka” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych.

Dziecko biega z papierowym kubeczkiem, trzymając go przed sobą obiema rękami. Na sygnał stawia kubek między stopami, klaszcze 3 razy, następnie schyla się po kubek i powtarza ćwiczenie.

4. „Doimy krówkę” – ćwiczenie ramion.

Dziecko biega po pokoju. Na hasło:” Doimy krowę!” zatrzymuje się i wykonuje ruchy imitujące dojenie krowy, trzymając ręce na wysokości oczu. Na hasło „Gotowe!” – biegną dalej.

Zabawę powtarzamy.

5. „Ile krów? Ile mleka?” – zabawa matematyczna z przeliczaniem, ćwiczenie logicznego myślenia, podejmowania samodzielnych decyzji i ich uzasadniania. (tace, kubki, białe kartki, sylwety krów z 1 łatą, 2 i 3 łatami)

Ustawiamy 3 tace: na pierwszej stoi 1 miska z mlekiem (porwany na drobne kawałki biały papier), na drugiej – 2 miski z mlekiem, na trzeciej – 3 miski z mlekiem. Na stole układa też sylwety 3 krów: z 1 łatą, z 2 i 3 łatami. Mówimy: Policz, proszę, miski z mlekiem na każdej tacy. Teraz policz łaty na każdej krowie. Co zauważyłeś/aś? Czy, według Ciebie, można w jakiś sposób dopasować miski i krowy? Spróbuj to zrobić według własnego pomysłu i uzasadnij swoje działania. Pozwalamy dzieciom na samodzielne podjęcie decyzji, dopytujemy, sugerujemy, jeśli dziecko nie ma pomysłu, jak zestawić miski i krowy.

6. Praca z Kartą Pracy cz.2, str.15 – przeliczanie, szacowanie, ćwiczenie grafomotoryki.

Dziecko przelicza elementy na rysunku, łączy w pary dziecko i szklankę, umieszcza nalepkę z brakującą szklanką mleka i rysuje talerzyki po śladzie.

7. „Instrukcja przygotowania koktajlu” – zabawa plastyczna.

Dziecko koloruje ulubione owoce, następnie z pomocą dorosłego wycina je i przykleja do blendera.

Z jakich owoców powstał Wasz koktajl?? 😉

8. „Pyszne koktajle” – promocja zdrowego odżywiania. (osłona na stół, fartuszki, tacki, nożyki, blender, banany, gruszki, truskawki, cytryna, mleko krowie i ryżowe, kubeczki)

Zapraszamy dziecko do zrobienia koktajli z różnego rodzaju mleka. Przed przystąpieniem do pracy myjemy ręce.

Przepisy na koktajle mleczne:

„Samo zdrowie”: 0,5 l mleka ryżowego, 1 miękka gruszka (pokrojona na kawałki), 1 banan, całość zmiksować. Osoba dorosła obiera gruszkę, dzieli na ósemki, dziecko kroi je na cząstki, wrzucają do miski razem z bananem.

„Wulkan zdrowia”: 0,5 l mleka krowiego, 2 garści truskawek (mrożonych), cytryna (cząstki), ewentualnie cukier. Dziecko wyciska cytrynę, umieszcza produkty w blenderze, miksuje je z pomocą osoby dorosłej.

Próbujemy gotowych koktajli.

Można wybrać oczywiście inne przepisy na koktajle, te są tylko przykładowe 😉

9. „Ubijamy masło” – ćwiczenie mięśni nóg.

Dziecko biega po pokoju. Na hasło: ”Ubijamy masło!” zatrzymuje się i energicznie tupie w miejscu.

10. „Maluje kółeczko” – masażyk na rozluźnienie

Najpierw rodzic czytając wykonuje masażyk dziecku, później następuje zmiana.

Maluje kółeczko (rysujemy jednym palcem koło na plecach)

w środku z kropeczką (w środku koła stawiamy kropeczkę)

promyki słoneczne (rysujemy promienie obiema rękami, zaczynając od środka pleców)

zygazaki bajeczne (rysujemy obiema rękami zygzaki po plecach)

a wszystko uklepię (klepiemy po plecach delikatnie całymi dłoniami)

poszczypię (delikatnie szczypiemy w kilku miejscach na plecach)

podrapię (delikatnie drapiemy po plecach)

przebiegnę (przebiegamy paluszkami z góry do dołu)

aż dreszczyk Cię złapie (łapiemy delikatnie za szyję).

Dziękuje za wspólną pracę 🙂

Temat: Przedszkolna drama

Dzień dobry!!

Na rozgrzewkę:

Justyna Bojczuk, Bartus Gozdziewski Jr – Boogie Woogie ft. Benek Lewandowski (Official Music Video) – YouTube

„Moja złość” – wyrażanie uczuć za pomocą rysunku.

Omawiamy z dzieckiem sytuacje, które je złoszczą, zapisujemy je na dużej karcie. Dziecko rysuje złość, używając dowolnych kolorów. Możemy pokazać swój przykład wyrażania złości za pomocą rysunku (dużo okręgów lub kresek). Odkładamy rysunek, będzie na potrzebny później.

„U mnie i u ciebie” – zabawa ruchowa utrwalająca znajomość części ciała.

Dziecko biega po pokoju. Na klaśnięcie zatrzymuje się przed rodzicem, a rodzic mówi i pokazuje:” Dotykamy nosa”. Dziecko pokazuje za rodzicem. Zabawę powtarzamy, za każdym razem zmieniając części ciała (uszy, kolana, brzuch, usta, uda, łokcie).

„Moje dłonie” – zabawa paluszkowa

Mogę dłonie w piąstki ścisnąć – zaciskamy dłonie w pięść

Mogę nimi podnieść wszystko – naśladujemy rękami ruch podnoszenia

Mogę je pod brodą złożyć – kładziemy dłoń jedną na drugą i układamy pod brodą

Mogę nimi czapkę włożyć – naśladujemy ruch zakładania czapki

Mogę zrobić kołowrotek w jedną stronę i z powrotem – obracamy jedną dłoń wokół drugiej

Mogę zagrać na fujarce – naśladujemy grę na fujarce

i policzyć swoje palce:

jeden, dwa, trzy, cztery, pięć (pokazujemy kolejno palce prawej ręki, zaczynając od kciuka)

jeden, dwa, trzy, cztery, pięć (pokazujemy kolejno palce lewej ręki, zaczynając od kciuka)

„Twoja złość” – rozwijanie poczucia akceptacji.

Dziecko siedzi przy stole, a rodzic pokazuje dziecku rysunek złości z poprzedniego ćwiczenia. Czytamy opisy sytuacji wywołujących złość. Następnie pytamy: Czy można polubić złość innych ludzi? Popatrz na swój obrazek, czy kolory są przyjemne, czy czujesz się spokojnie, patrząc na ten obraz? Po udzieleniu odpowiedzi prosimy dzieci, by zakryły rysunek kolorową kartką. Pytamy: Czy teraz obraz jest ładniejszy? Czy czujesz spokój? Narysowałeś/aś złość, ale znalazłeś/aś też sposób, by zmienić to uczucie, zakryć je. Mam nadzieję, że kiedy kolega/koleżanka/rodzic zdenerwuje się, pomożesz mu znaleźć sposób na pozbycie się złości.

„Tulimy złość” – zabawa ruchowa dramowa.

Przygotowujemy różnego rodzaju nakrycia głowy, maski. Dziecku zakładamy kawałek zielonej szarfy lub sznureczka symbolizującego „spokój”, a rodzic zakłada nakrycie głowy lub maskę symbolizujące kolorami i fakturą „złość”. Dziecko spaceruje po dywanie, a rodzic wyraża złość głosem i ruchem. Dziecko-„spokój” chwilę przygląda się, a następnie ma za zadanie uspokoić rodzica-„złość” wyciszyć (głaszcząc ręce, plecy, tuląc, trzymając za rękę). Osoba uspokajana powinna się zachowywać coraz spokojniej, aż do zupełnego wyciszenia się. Potem następuje zamiana ról. Zabawę powtarzamy 2 razy.

„Co to jest drama?” – przybliżenie metody wyrażania uczuć.

Nawiązując do poprzedniej zabawy, pytamy: Jak się czułeś/aś jako złość, spokój? Którą emocję było łatwiej przedstawić?

Drama to rodzaj zabawy teatralnej, w której bawimy się, wcielając się w role, żeby lepiej poznać siebie i innych. Dzięki takie zabawie dowiesz się na przykład, jak kolega lub koleżanka wygląda, gdy się złości. A kiedy naprawdę się zezłości, już po minie zrozumiesz, co czuje.

Czy chciałbyś/chciałabyś za pomocą miny przedstawić swoją złość?

Dziecko prezentuje swoją złość przed rodzicem.

Praca z Kartą pracy cz.2, str.25 – ćwiczenie koordynacji wzrokowo -ruchowej, grafomotoryki, budowanie wypowiedzi, kształtowanie rozwoju emocjonalnego.

Dziecko koloruje na ten sam kolor bluzki osób stojących w takich samych pozach. Próbuje te pozy naśladować. Wypowiada się, czym jest naśladowanie.

„Czego tu brakuje?” – rozwijanie płynności ruchów.

Na dużym arkuszu papieru rysujemy schematyczny portret kogoś bliskiego – mamy, taty, babci, kolegi lub koleżanki z grupy ale bez charakterystycznych szczegółów, np. bez okularów, kucyków itp. i zwracamy się do dziecka: To portret X (wymieniamy czyj to jest portret). Przyjrzyj się tej osobie i dokończ malowanie jej portretu.

„Przedszkolna drama” – wcielanie się w role.

Rozdajemy dziecku różne rekwizyty, a dziecko wykorzystując je, wciela się w role, ćwicząc tematy: złości, smutku, radości.

„Dreszczyk” – masażyk

Najpierw rodzic czytając wykonuje masażyk dziecku, następnie dziecko wykonuje masażyk rodzicowi.

Gąbka masuje – masujemy plecy okrężnymi ruchami całą dłonią

Wałek wałkuje – przesuwamy dłonie wzdłuż pleców z góry na dół i z powrotem

Grzebień drapie – delikatnie drapiemy wszystkimi palcami ruchem z góry na dół

Dreszczyk łapie!! – delikatnie szczypiemy w szyję

Dziękuje za uwagę 🙂

Temat: W kinie.

Witam serdecznie 🙂

Na rozgrzewkę:

Utrwalenie cyfry 5:

Dzieci robią:

-5 przysiadów,

-5 podskoków,

-5 razy klaszczą

-5 razy tupią,

-5 razy kiwają głowami na boki,

-5 kroków w przód

-5 kroków w tył

Głośno przy tym licząc.

„Mały, większy i największy” – rozwijanie słownika czynnego. (bilety z obrazkami zwierząt, te same obrazki potrzebne do oznaczenia krzesełek, telewizor, tablet i obrazek sali kinowej)

Ustawiamy krzesełka w rzędach (jak w kinie) i oznaczamy je obrazkami ze zwierzętami. Przygotowujemy bilety dla dziecka (z takimi samymi obrazkami jak na krzesełkach). Pokazujemy dziecku tablet lub obrazek tabletu: Czy na tym urządzeniu można obejrzeć film? Jakie urządzenie jest od niego większe, a też można oglądać na nim filmy? (telewizor).

Pokazujemy telewizor w domu.

A gdzie znajdziemy ekran większy od ekranu tabletu i telewizora? Mieści się tam bardzo dużo ludzi i mogą wspólnie oglądać film (kino). Możemy pokazać obrazek sali kinowej.

Zapraszamy dziecko do zabawy w wyjście do kina. Aby wejść do kina, musisz kupić bilet i odszukać właściwe miejsce. Dziecko ustawia się przed stolikiem, na którym „sprzedajemy” bilety na film. Gdy dziecko odnajdzie swoje krzesełko, wyświetlamy fragment filmu. Ustalamy z dzieckiem, jak należy się zachowywać w trakcie seansu filmowego.

 

„Zwinne paluszki” – usprawnianie stóp.

Rozkładamy w pokoju ścinki materiału albo można użyć skarpetek 😉

Dziecko biega boso. Na klaśnięcie zatrzymuje się i chwyta najbliższy skrawek materiału lub skarpetkę palcami stopy, rzucają go raz przed siebie, biegnie dalej.

Ćwiczenie powtarzamy.

„Do kina” – opowieść ruchowa.

Mówimy: Zapraszam Cię na wyprawę do kina. Opowiadamy, a dziecko ilustruje treść ruchem: Idziemy do kina (maszerujemy). Przechodzimy przez przejście dla pieszych (podnosimy jedną rękę w górę). Teraz musimy stanąć w kolejce i kupić bilet (ustawiamy się w linii, podajemy „pieniądze”, kiwamy głową na znak podziękowania). Kupmy przekąski (ustawiamy się ponownie w linii, masujemy brzuch). Jesteśmy już coraz bliżej, po cichu wejdźmy do sali (skradamy się na paluszkach), odszukajmy miejsce (rozglądamy się na boki). Jest! Siadamy w fotelu (siad skrzyżny, plecy wyprostowane), bo właśnie zaczyna się seans (plecy wyprostowane). Film bardzo nam się podobał! (uśmiechamy się), ale czas wracać do domu (wstajemy i maszerujemy po pokoju).

Zabawę powtarzamy.

„Oto kino” – ćwiczenie umiejętności zachowania się w kinie.

Pokazujemy dzieciom tablicę demonstracyjną „Kino” i pytamy: Czego potrzebujemy, aby wejść do kina? Czy w kinie można jeść? Czy rozmowy w trakcie oglądania filmu przeszkadzają innym czy nie? Pamiętaj, że na koniec filmu w kinie nie klaszczemy.

Na podsumowanie możemy poprosić dziecko o powtórzenie pojedynczych zasad, które przed chwilą zostały omówione.

„Jaki to film?” – zagadki słuchowe.

Prezentujemy dziecku fragmenty piosenek ze znanych bajek, a zadaniem dziecka jest odgadnięcie tytułu bajki.

Praca z Kartą Pracy cz.2, str.26 – ćwiczenie sprawności manualnej, grafomotoryki, kreatywności, ćwiczenia artykulacyjne.

Dziecko wydmuchuje przez słomkę krople farby (po wyschnięciu to będą postaci na ekranie TV), dokleja im oczy, dorysowuje elementy ciała. Możemy poprosić dziecko o wymyślenie imion dla stworków. Dziecko wypowiada imiona z podziałem na sylaby.

„W filmie użyto” – usprawnianie mowy, poszerzanie słownika.

Pokazujemy obrazki z popularnych filmów, np. „Reksio”, „Pszczółka Maja” i prosimy dziecko o wymienienie jak największej liczby elementów, przedmiotów, postaci z danego filmu (dziecko wymienia widoczne elementy obrazka i te, które pamięta z filmu).

                    

„Na miejsca” – zabawa orientacyjno -porządkowa. (taśma malarska, muzyka filmowa np. melodia z „Pszczółki Mai”, obrazek przedstawiający ekran)

Wieszamy na ścianie obrazek przedstawiający ekran. Dziecko spaceruje po pokoju, na dźwięk muzyki filmowej siada na dywanie w oznaczonym taśmą rzędzie, przodem do ekranu. Gdy muzyka milknie, ponownie chodzi.

„Nasz film” – poznanie etapów powstawania filmu.

Włączamy w telefonie lub aparacie nagrywanie i zapraszamy dziecko do zabawy np. „Boogie Woogie” lub „Kaczuszki”. Następnie odtwarzamy gotowy film na ekranie telewizora. Dziecko ogląda siebie jako aktora, komentuje. Prowadzimy rozmowę w taki sposób, aby w podsumowaniu dziecko opisało etapy powstawania filmu: przygotowanie aktora, nagranie kamerą jego pracy, pomoc innych osób na planie.

Bajki dla dzieci – RODZINA TREFLIKÓW – sezon 4 – odc. 2 – „Ale kino” – YouTube

Dziękuje za uwagę!!

Temat: W teatrze.

Na rozruszanie:

Piosenka dziecięca Głowa ramiona kolana pięty BZYK.tv – YouTube

„Marionetka w teatrze” – poznanie rodzajów lalek teatralnych.

Jeśli mamy taką możliwość to prezentujemy dzieciom film na temat teatru, jego rodzajów i marionetek.

Teatr – rodzaje teatru, lalki teatralne – YouTube

„Złap butelkę” – ćwiczenie wzmacniające mięśnie grzbietu.

(butelki plastikowe)

Dziecko siada naprzeciw rodzica, w dość dużej odległości, nogi rozłożone na boki. Dziecko stara się turlać butelkę do rodzica, przyciągając maksymalnie tułów do dywanu. Wypycha butelkę i siada z wyprostowanymi plecami. Rodzic wykonuje to samo ćwiczenie.

„Spektakl teatralny” – dziecko widzem w teatrze.

Niestety nie mamy możliwości wyjazdu do teatru dlatego proponuje obejrzenie naprawdę krótkiego przedstawienia pt.: „Trzy świnki”

Teatrzyk „Trzy Świnki” – YouTube

Po obejrzeniu przedstawienia dziecko opisuje swoje wrażenia i omawia z rodzicem treść spektaklu.

„Marionetki na scenie” – dostrzeganie regularności rytmu.

(obrazki do ułożenia rytmu (marionetka, dłonie bijące brawo)

Mówimy: Każdy aktor w teatrze za swoją grę otrzymuje od widzów brawa.

Rodzic prosi by dziecko stało się marionetką i pokazuje jakiś ruch. Rodzic bije brawo za ten występ. Następnie rodzic udaje marionetkę i wykonuje jakiś ruch, a dziecko bije brawo.

Pytamy: Przypomnij mi, co otrzymywał aktor po każdej prezentacji?

Pokazujemy dziecku obrazki i prosimy o dokończenie tego samego rytmu, który wystąpił w zabawie: marionetka / brawa /marionetka / brawa itd.

     

„Kino i teatr” – porównanie zasad zachowania obowiązujących w obu miejscach.

(ilustracje – dłonie bijące brawo, przekreślone dłonie bijące brawo, zestaw popcorn + woda,

taki sam zestaw przekreślony, bilety do kina i do teatru)

Prezentujemy obrazki przedstawiające kino i teatr, opowiadamy o różnicach i podobieństwach między nimi:

Do kina i teatru kupujemy bilety (pokazujemy bilety),

W kinie możemy jeść i pić (pokazujemy wodę i pudełko popcornu), ale w teatrze robimy to tylko podczas przerwy.

W kinie nie bijemy brawa na koniec filmu, w teatrze bijemy aktorom brawo.

Po każdym zdaniu pokazujemy odpowiednią ilustrację lub rekwizyt.

     

    

 

Zabawy plasteliną – usprawnianie małej motoryki poprzez wyklejanie plasteliną kształtów.

(plastelina, szablony do wyklejania)

Prezentujemy kształty zapisane w formie tunelowej. Zadaniem dzieci jest wyklejenie tuneli kształtów plasteliną: wałkowanie wałeczków, wklejanie ich do przestrzeni między liniami, wyklejanie przestrzeni małymi kuleczkami.

„Zrób jak ja” – powtarzanie sekwencji ruchów.

Dziecko spaceruje powoli po dywanie. Gdy mówimy: Zrób jak ja! – zatrzymują się i wykonują polecenie (klaskanie; tupanie; klaśnij – tupnij; tupnij – tupnij naprzemiennie nogami; podskocz – tupnij). I rusza dalej.

„Stempelkowe rytmy” – kontynuacja rytmu.

(stemple, kartka, figury geometryczne)

Dziecko kontynuuje rytm podany przez rodzica przy użyciu stempli. Zamiast stempelków możemy użyć obrazków figur geometrycznych np. trójkąt/kwadrat/trójkąt lub koło/trójkąt/koło itd.

„Śpiące marionetki” – zabawa naśladowcza.

(szarfa, sznurek)

Rozkładamy na dywanie szarfę lub kółeczko ze sznureczka, w którym dziecko układa się w kłębek. To śpiąca marionetka, która po chwili zaczyna się prostować i wstawać: najpierw na kolana, rozprostowuje ręce, potem wstaje, macha nogami naprzemiennie, wychodzi powoli z szarf, kiwając się i rozglądając na boki, maszeruje po pokoju.. Gdy rodzic bije brawo, marionetka kłania się i wraca do swojej szarfy/kółeczka ze sznureczka. Zabawę powtarzamy.

„Koła” – zabawa paluszkowa

Koła małe, koła duże – rysujemy palcami wskazującymi obu rąk najpierw kółka małe, potem kółka duże

Koła w dole i na górze – rysujemy palcami koła na dywanie, a następnie wysoko nad głową

Koła z lewej, koła z prawej – rysujemy palcami najpierw kółka z lewej strony, a następnie z prawej strony.

Koła kręcę w tej zabawie – rysujemy w powietrzu przed sobą kółeczka obiema rękami.

Dla chętnych!!!

Wykonanie własnej marionetki.

Tu przykładowe pomysły:

Marionetki z plastiku – Dziecko na Warsztat | Nasza szkoła domowa (naszaszkoladomowa.pl)

Dziękuje za uwagę!!:)

Temat: Balet.

Dzień dobry 🙂

Na rozruszanie:

Mini Disco – Kaczuszki – YouTube

„Ważny instrument w balecie” – poznanie skrzypiec.

(CD2.19, tablica demonstracyjna lub prawdziwe skrzypce, obrazek pocięty na części, karton, klej, kredki)

Odtwarzamy utwór CD2.19.

Jeśli dziecko nie odgadnie, co to za instrument, imitujemy ruchy smyczka. Następnie, jeśli jest taka możliwość, pokazujemy dziecku prawdziwy instrument. Jeśli nie – pokazujemy ilustracje lub zdjęcie. Wspólnie omawiamy wygląd instrumentu.

Następnie dajemy dziecku rozcięty na kawałki obrazek do ułożenia, dziecko składa obrazek, przykleja na kartkę i koloruje.

„Kolorowe chusty” – ćwiczenia tułowia.

(chusty, CD2.20)

Dziecko ustawia się w rozkroku, trzymając w dłoniach chustę, może być zwiewna apaszka lub szalik. Macha nią nad głową, na boki z lekkim skłonem na lewy i prawy bok. Przenosi chustę do drugiej ręki i ponownie wykonuje ćwiczenie.

Ruchy dostosowuje do tempa walca z baletu Coppélia – CD20.

„Tancerze baletowi” – zapoznanie z zawodem.

(ilustracje przedstawiające tancerza i tancerkę baletową, suknia balowa (karnawałowa), długa spódnica, sandały, klapki, kalosze)

Prezentujemy ilustracje przedstawiające tancerza i tancerkę z baletu, tak by stopy były ustawione w jednej linii, pięty złączone, a palce skierowane w przeciwnych kierunkach.

                                       

Dziecko omawia postacie, strój, kolory. Pokazujemy dziecięcą suknię balową (karnawałową) oraz długą spódnicę i pytamy, czy to byłby odpowiedni strój dla baletnicy. Następnie dziecko porównuje sandały, klapki, i kalosze z butami baletnicy. Mówimy, jak nazywają się odpowiednie buty do tańca: pointy (puenty). Pokazujemy dziecku ćwiczenie, które „ustawi stopy”.

Dziecko siada z nogami wyprostowanymi, stopy złączone piętami. Klaszczemy, mówiąc jednocześnie: Otwieramy nóżki, zamykamy nóżki. Następnie tylko klaszczemy, a dziecko synchronicznie otwiera i zamyka nóżki.

„Tańczymy w balecie” – reagowanie ruchem na muzykę.

(CD.20)

Włączamy CD2.20 – dziecko chwilę słucha, opisuje, czy muzyka jest wesoła, smutna, szybka, wolna. Następnie ponownie włączamy utwór, a dziecko wykonuje do niego ruchy:

w lekkim rozkroku, kiwanie się na boki i podskok (x5)

 krok dostawny w przód, w tył i podskok (x5)

ukłon.

Następnie dziecko same tworzy swój układ do utworu.

Praca z Kartą Pracy cz.2, str.27 – ćwiczenie percepcji wzrokowej, grafomotoryki.

Dziecko odnajduje różnice między obrazkami przedstawiającymi baletnicę.

-Ćwiczenia gimnastyczne, zestaw nr 16-

(woreczek, lub inne akcesoria, które dziecko będzie mogło nosić na głowie)

a) „Dzień dobry, witam, cześć!” – zabawa orientacyjno -porządkowa.

Dziecko porusza się swobodnym biegiem po pokoju. Na hasło: Dzień dobry! Podchodzą do rodzica i podają sobie ręce w geście powitania. Na hasło: Witam! uderzają dłonią w dłoń („przybijają piątkę”), na hasło: Cześć! stukają piąstką o piąstkę (robią „żółwika”). Zabawę powtarzamy kilka razy. Za każdym razem zmieniamy hasło.

b) „Ukłon na powitanie” – ćwiczenie głowy i szyi.

Dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym z woreczkiem na głowie. Wykonuje skręty głową raz w prawo, raz w lewo. Na zapowiedź: Ukłoń się! Dziecko wykonuje skłon głowy do przodu i zrzuca woreczek. Prostuje się i układa worek jak na początku zabawy. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.

c) „Proszę i dziękuję” – zabawa z czworakowaniem.

Dziecko chodzi na czworakach wokół siedzącego w siadzie skrzyżnym rodzica, toczy przed sobą woreczki na przemian prawą i lewą ręką. Na hasło Zmiana! Podchodzi do rodzica podaje woreczek i mówi: Proszę! Rodzic odpowiada: Dziękuję! Następuje zmiana ról, rodzic chodzi na czworakach, omijając siedzące w siadzie skrzyżnym dziecko. Zabawę powtarzamy kilka razy.

d) „Przepraszam” – ćwiczenie z omijaniem przeszkód.

Dziecko stoi naprzeciwko rodzica, po przeciwnej stronie pokoju. Na sygnał dziecko rusza do przodu, aby znaleźć się po drugiej stronie. Dziecko musi wyminąć rodzica stojącego na drodze. Każdy z uczestników zabawy mówi głośno: Przepraszam! i kiedy rodzic odsunie się na bok, przechodzi i odpowiada dziękuję! Ćwiczymy na zmianę, raz dziecko, raz rodzic.

 e) „Do widzenia” – zabawa wyciszająca.

Dziecko z woreczkiem na głowie maszerują po pokoju w różnych kierunkach. Zapraszamy dziecko, aby oddało przybór i pożegnało się. Dziecko podchodzi do rodzica, ruchem głowy strąca woreczek do koszyczka i mówi: Do widzenia!

„Co to jest?” – zagadki dotykowe, budowanie słownika.

(woreczek, grzebień, szczotka do zębów, klucz, spinka do włosów, temperówka, chusteczka higieniczna)

Chowamy w woreczku kilka przedmiotów codziennego użytku. Dziecko po kolei opisuje, czego dotyka, następnie wyjmuje przedmiot i określa, do czego on służy.

„Cicho, głośno” – zabawa ruchowa bieżna.

Poruszamy dzwoneczkiem: gdy gramy cicho, dziecko biegają na palcach, gdy głośno – na całych stopach.

„Ruchy baletowe” – zabawa tematyczna.

Pokazujemy ruchy do utworu muzycznego CD2.20:

„kołyska” – nogi blisko siebie, palce blisko siebie pod brzuchem, wewnętrzną stroną dłoni do góry;

„koło hula -hoop” – palce blisko siebie na wysokości brzucha w kształcie koła;

„baletnica” – ręce nad głową.

Dziecko tańczy małymi kroczkami. Co jakiś czas powtarzamy nazwę ruchu, dziecko wykonuje je po zatrzymaniu. Na koniec kłania się i znowu ruszają drobnymi kroczkami.

Dziękuje za kolejny tydzień „nauki” 🙂

Życzę wszystkim miłego weekendu!!

Do zobaczenia w poniedziałek w przedszkolu!!! 😀